مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال:1397 | دوره:20 | شماره:5 |تعداد مقالات:16

زمینه و هدف: در سال های اخیر علاوه بر روش های مولکولی متعدد موجود جهت تشخیص، روش های مبتنی بر طراحی انواع زیست حسگرها (Biosensors) مورد توجه قرار گرفته است. نوعی از این زیست حسگرها تست های جریان جانبی (Lateral Flow Test) مبتنی بر نانو ذرات طلا می باشند. با توجه به اهمیت کاربرد نانو ذرات طلا به عنوان نشانگر در زیست حسگرها و نیز لزوم استفاده از قندها در ساخت زیست حسگرها، هدف از این پژوهش بررسی تأثیر انواعی از قندها (مونوساکاریدها و دی ساکاریدها) بر نانو ذرات طلا جهت ساخت زیست حسگر تشخیصی می باشد. روش بررسی: در مطالعه آزمایشگاهی حاضر، پس از سنتز نانو ذرات طلا به صورت شیمیایی، سایز، بیشینه جذب در 520 نانومتر و غلظت نانو ذرات با استفاده از اسپکتروفتومتر و روش DLS مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس با توجه به اهمیت استفاده از قندها در ساخت زیست-حسگرها، شیب غلظتی 5 تا 500 میلی مولار از قندهای گلوکز، فروکتوز، ساکاروز و ترهالوز تهیه و طیف جذبی آن ها، بعد از تأثیر بر نانو ذرات طلا در طول موج 450 تا 700 نانومتر به دست آمد. یافته ها: بررسی نتایج حاصل از خوانش طیف اسپکتروفتومتری نانو ذرات سنتز شده، در حضور و عدم حضور انواع قندهای مونوساکارید و دی ساکارید ذکر شده، نشان دهنده کاهش بیشینه جذب نانو ذرات پس از اعمال شیب غلظتی انواع قند بر آن ها می باشد و همچنین شیب غلظتی اعمال شده از قندهای گلوکز، ساکارز و ترهالوز تأثیری بر تجمع و رسوب نانو ذرات طلا نداشته؛ در حالی که فروکتوز در غلظت های 50 میلی مولار به بالا باعث تجمع نانو ذرات طلا می شود. نتیجه گیری: به دلیل ضرورت استفاده از قندها در ساخت نانو حسگرهای زیستی، به نظر می رسد استفاده از قندهای کتونی ازجمله فروکتوز در غلظت های 50 میلی مولار به بالا جهت ساخت زیست حسگر مناسب نمی باشد.

زمینه و هدف: دوران بارداری به عنوان بخش مهمی از زندگی زنان، از جوانب مختلف ازجمله فعالیت بدنی می تواند بر شاخص های مختلف سلامت نوزاد موثر باشد. یکی از بیماری های رایج و رو به گسترش زنان سرطان سینه است که BRCA1 و TP53 از شاخص های مرتبط با آن است. لذا تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین هوازی در دوران بارداری در موش های صحرایی باردار بر بیان ژن BRCA1 و TP53 در بافت پستان فرزندان آنان انجام شد. روش بررسی: با این هدف، 20 سر رت ماده با نژاد اسپراگداولی به طور تصادفی به دو گروه تمرین (T) با وزن تقریبی (8/9± 221گرم) و کنترل (C) (12/8± 223 گرم) تقسیم شدند. تمرین هوازی بارداری بلافاصله بعد از مشاهده پلاک واژنی-نشانگر بارداری-به مدت 21 روز و 5 جلسه در هفته با شدت متوسط انجام شد و حدود 2 تا 3 روز قبل از زایمان خاتمه یافت. بافتگیری از جفت های 4، 5 و 6 بافت پستان بچه رت های سن 8 هفتگی به منظور بررسی بیان ژن BRCA1 و P53 انجام شد. یافته ها به کمک نرم افزار SPSS و آزمون های آماری شاپیرو ویلک به منظور کنترل طبیعی بودن توزیع داده ها و آزمون t-test مستقل جهت مقایسه بین گروه ها مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: تمرین هوازی با شدت متوسط حین بارداری، موجب افزایش معنی دار mRNA ژن BRCA1 شد (0/001=P)، ولی تأثیر معنی داری بر mRNA ژن P53 نداشت (0/19=P). نتیجه گیری: با توجه به تأثیر تمرین ورزشی دوران بارداری موش ها بر افزایش بیان ژن BRCA1 در بچه های آنان و ارتباط این ژن با بروز سرطان سینه به نظر می رسد فعالیت در زمان بارداری می تواند احتمال ابتلا به سرطان پستان را در فرزندان کاهش دهد.

زمینه و هدف: نقش ارتباطات در رشته کتابداری از اهمیت ویژه ای برخوردار است، به ویژه که مبحث کتابدار بالینی در بین دانشجویان این رشته اجرایی شده است و آنان با تیم پزشکی به صورت مستقیم در ارتباط هستند، لذا تأمین فوری نیازهای اطلاعاتی پزشکان اهمیت بیشتری می یابد؛ بنابراین ضرورت توانمندی و تسلط دانشجویان این رشته بر مباحث ارتباطات بیش از پیش نمایان می گردد. یکی از عوامل موثر بر ارتباطات، خود شفقت ورزی است که مطالعه این متغیر را در دانشجویان کتابداری پزشکی مهم می نماید. یکی از عمده ترین عواملی که بر روی نتایج هر پژوهشی می تواند اثرگذار باشد، مدل مفهومی سنجش متغیرها است. بر این اساس هدف پژوهش تدوین مدل اندازه گیری خودشفقت ورزی بود. روش بررسی: طی یک پژوهش همبستگی به شیوه ی مدل معادلات ساختاری از جامعه ی آماری دانشجویان کتابداری پزشکی در سراسر کشور تعداد 270 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد و به پرسشنامه خودشفقت ورزی Neff (2003) پاسخ دادند. بر اساس داد ه ها، ابتدا پارامترهای مدل به روش بیشینه درست نمایی برآورد شد. سپس مدل اند ازه گیری خودشفقت ورزی به وسیله ی شاخص های برازش، آزمون شد. تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار Smart-PLS انجام شد. یافته ها: نتایج اولیه نشان داد، با توجه به منفی بودن شاخص های ارتباط پیش بین و نتایج آزمون تی برای مولفه های قضاوت در مورد خود، همانندسازی افراطی و منزوی سازی و مدل اندازه گیری خودشفقت ورزی نف از برازش قابل قبولی برخوردار نیست و بنابراین بین گویه های پرسشنامه همبستگی درونی معنی دار مشاهده نشد؛ بنابراین با حذف مولفه های مذکور مدل اندازه گیری خودشفقت ورزی اصلاح گردید. نتیجه گیری: مدل اندازه گیری خودشفقت ورزی اصلاح و تدوین شد و پیشنهاد می گردد پژوهشگران داخلی جهت سنجش خودشفقت ورزی از پرسشنامه ی اصلاح شده استفاده کنند.

زمینه و هدف: فعالیت بدنی شدید باعث رهایش رادیکال های آزاد و آسیب های اکسایشی در ماکرومولکول های زیستی می شود. مصرف مکمل های سولفوردار ممکن است بر سطوح استرس اکسیداتیو متعاقب تمرینات شدید اثرگذار باشند. لذا در پژوهش حاضر تأثیر 6 هفته مکمل سازی ترکیبی متیل سولفونیل متان و گلوکزآمین بر گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز متعاقب یک جلسه فعالیت پلایومتریک در ورزشکاران مرد آماتور مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: این پژوهش از نوع تحقیقات نیمه تجربی دو سوکور با طرح پیش و پس آزمون بود که 22 ورزشکار آماتور مرد به طور تصادفی در دو گروه مکمل (11 نفر) و دارونما (11 نفر) جای گرفته و قبل و بعد از دوره ی مکمل سازی، در دو وهله تمرین پلایومتریک شرکت کردند. دوره مکمل سازی شامل 6 هفته مصرف روزانه 3 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن ترکیب متیل سولفونیل متان و گلوکزآمین بود. سطوح سرمی آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز قبل و بعد از دو وهله تمرین پلایومتریک اندازه گیری شد و داده های گردآوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری5 0/0>P تحلیل شدند. یافته ها: پس از کنترل اثر سطوح اولیه، مقادیر کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز بعد از فعالیت پلایومتریک در گروه مکمل بیشتر از گروه دارونما بود (به ترتیب 71/73=(2، 19)F، 0/01=P و 191/76=(19، 2)F، 0. 001=P). نتیجه گیری: مکمل سازی ترکیبی متیل سولفونیل متان و گلوکزآمین ممکن است با افزایش آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و کاتالاز، ظرفیت آنتی اکسیدانی در ورزشکاران را افزایش دهد.

زمینه و هدف: نانوفیتوسنتز بخشی از دانش نانو بیوتکنولوژی محسوب می شود و عبارت است از تکنیک های بهره گیری از ترکیبات متابولیک ثانویه در گیاهان که به واسطه آن ها سنتز نانوذرات مختلف انجام می پذیرد. مقاومت میکروب ها در برابر آنتی بیوتیک های سنتزی معمولی امری اجتناب ناپذیر است. به منظور کاهش این مقاومت، از نانو ذرات موثر که می توانند اثر تقویتی روی آنتی بیوتیک ها ایجاد کنند، استفاده شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تقویت کنندگی خصلت آنتی بیوتیکی داروی کلرآمفنیکل با بکار بردن نانوذرات نقره ساخته شده با روش نانوفیتوسنتز می باشد. روش بررسی: نانو ذرات مکعبی شکل نقره با استفاده از روش نانوفیتوسنتز و بهره گیری از ترکیبات عصاره متانولی اندام های هوایی گیاه بابونه تالشی سنتز شدند. برخی خواص فیزیکی، ویژگی های نوری و ساختار نانو ذرات سنتز شده، توسط تکنیک های FT-IR، UV/Vis، TEM، SEM و XRD مورد ارزیابی قرار گرفتند. فعالیت بیولوژیکی نانو ذرات نقره حاصل، به صورت جداگانه و مخلوط با کلرآمفنیکل در مقابل تعداد 4 باکتری با متد معمول انتشار دیسک مورد سنجش و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بیش از 75% نانوذرات نقره سنتز شده، دارای ساختار هندسی مکعبی می باشند. مطالعه بیولوژیکی نیز نشان داد که این ذرات نانو نقره، در برابر رشد باکتری ها فعالیت خوبی نشان می دهند و باعث تقویت اثر ضد میکروبی آنتی بیوتیک کلرآمفنیکل می شوند. نتیجه گیری: قدرت بازدارندگی رشد باکتری ها توسط نانوبلورهای نقره و اثر هم افزایی این نانوذرات در کنار آنتی بیوتیک ها، با ساختار نانو مکعب های نقره در ارتباط است. روش نانوفیتوسنتز برای ساخت نانو ذرات مختلف، از نظر اقتصادی مقرون به صرفه بوده و در مدت زمان اندکی انجام می گیرد. همچنین این روش مهمترین فرآیند سنتز سبز بوده و دوستدار طبیعت است که بدین ترتیب شرایط بهینه برای تولید نانوذرات را فراهم می سازد

زمینه و هدف: همسران افراد مبتلا به اسکیزوفرن تحت فشارهای روانی زیادی از جانب بیماری همسر خود قرار دارند؛ از این رو در این مطالعه اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری همسربیماران اسکیزوفرن پرداختیم. روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت نیمه تجربی بود که40 نفر از همسران بیماران اسکیزوفرنی (20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل) که مردان آنها در مراکز توانبخشی بیماران روانی نگهداری می شدند به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند. در گروه آزمایش از پروتکل درمان گروهی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی جهت انجام مداخله استفاده شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسن بود. داده ها با نرم افزار SPSSv16 و آزمون تحلیل کواریانس تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که در مرحله ی پس آزمون میانگین نمرات تاب آوری همسران گروه آزمایش (71/4± 95/77) به مراتب بیشتر از میانگین این متغیر در همسران گروه کنترل (81/5± 75/71) بوده است. تفاوت معناداری را بین میانگن نمرات پس آزمون تاب آوری همسران بیماران اسکیزوفرن گروه آزمایش و کنترل وجود دارد (05/0 >p). نتیجه گیری: آموزش راهبردهای شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تاب آوری همسران بیماران اسکیزوفرن تأثیر داشت. از این رو می توان از این روش در مداخلات مرتبط با بهداشت روان خانواده های بیماران روانی مزمن همچون اسکیزوفرنی، بهره جست.

زمینه و هدف: دیابت نوع 1 یکی از شایع ترین بیماری متابولیک است که با افزایش قند خون همراه است و می تواند سبب بروز اختلالاتی در دستگاه عصبی مرکزی شود. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی بافت شناسی اثرات محافظتی یک دوره تمرین استقامتی بر بافت شناسی ناحیه شکنج دندانه دار بافت هیپوکمپ موش های صحرایی مبتلا به دیابت می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 20 سر موش صحرایی بالغ نر ویستار با 10 هفته سن و میانگین وزن 4/9± 245 گرم به صورت تصادفی در 4 گروه 5 تایی: دیابتی کنترل، دیابتی تمرین کرده، سالم کنترل و سالم تمرین کرده قرار گرفتند. جهت القاء دیابت، از روش تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (45 میلی گرم بر کیلوگرم) استفاده گردید. 48 ساعت پس از تزریق استرپتوزوتوسین و تأیید القاء دیابت، پروتکل تمرین استقامتی با شدت 55%-50% حداکثر اکسیژن مصرفی برای 5 جلسه در هفته و به مدت 6 هفته اجرا گردید. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش ها آسان کشی و بافت هیپوکمپ آن ها استخراج شد. از نمونه های هیپوکمپ برش های 6-5 میکرومتری تهیه و با روش هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی شدند. یافته ها: نتایج نشان داد، سطوح گلوکز خون در گروه دیابت تمرین کرده نسبت به دیابت کنترل کاهش معنی داری داشت (P<0. 05). نتایج بافت شناسی نمونه ها نشان داد، تعداد سلول های آستروسیت و الیگودندروسیت ناحیه شکنج دندانه دار بافت هیپوکمپ متعاقب تمرین استقامتی نسبت به گروه های کنترل به صورت معنی داری افزایش یافت و تعداد سلول های میکروگلیا کاهش یافت (/p<0. 05). نتیجه گیری: یافته های ما اثرات ضد هیپرگلیسمی و ضد تخریب عصبی فعالیت بدنی استقامتی را تأیید کرد؛ بنابراین به نظر می رسد فعالیت بدنی احتمالاً بتواند نقش مهمی در بهبود اختلالات عصبی در بیماران دیابت نوع 1 داشته باشد.

زمینه و هدف: حضور اینتگرون های کلاس 2، 1 و 3 در جدایه های سالمونلا تیفی موریوم با مقاومت چند دارویی، نگرانی های فراوانی را در کلینیک ایجاد کرده است. با توجه به اینکه انواع ژن های کد کننده مقاومت دارویی بر روی اینتگرون ها قرار گرفته و از طرفی اینتگرون ها قابلیت انتشار سریع دارند، شناسایی جدایه های حاوی اینتگرون ها می تواند اطلاعات مفیدی در خصوص میزان و توسعه مقاومت ارائه کند. هدف این مطالعه بررسی مولکولی کلاس های 2، 1 و 3 اینتگرون به عنوان مهم ترین کلاس های اینتگرون در گونه های سالمونلا تیفی موریوم جدا شده از بیماران با روش Multiplex PCR می باشد. روش بررسی: در این پژوهش، 891 نمونه از بیماران مبتلا به اسهال و استفراغ حاد گرفته و با استفاده از روش کشت، آزمون استاندارد بیوشیمیایی و PCR سویه های سالمونلا تیفی موریوم شناسایی شد. آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها بر روی محیط مولر هینتون آگار و بر اساس استاندارد CLSI انجام گرفت. پس از استخراج DNA حضور اینتگرون های کلاس 2، 1 و 3 توسط تکنیک Multiplex PCR بررسی شد. یافته ها: از مجموع 891 نمونه، 48 سویه به عنوان سالمونلا تیفی موریوم شناخته شدند. از این 48 سویه، 46 سویه (8/95%) واجد ژن intI، 2 سویه (1/4%) واجد ژن intII، 18 سویه (5/37%) واجد ژن intIII بودند. نتایج آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی نشان داد که بیشترین میزان حساسیت به آنتی بیوتیک سفوتاکسیم بود. جدایه های واجد اینتگرون دارای مقاومت به جنتامایسین، آمپی سیلین، تتراسایکلین، کوآموکسی کلاو و تری متوپریم بودند. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر شاهد شیوع بالای کلاس های 2، 1 و 3 اینتگرون در مقایسه با مطالعات دیگران بودیم که احتمالاً می تواند به دلیل تفاوت در رعایت بهداشت و همچنین مصرف بی رویه آنتی بیوتیک باشد. اعمال راهکارهای مناسب کنترل عفونت و درمان در مراکز درمانی مورد مطالعه برای جلوگیری از انتشار بیشتر آن ها ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: مدل PAEI آدیزس الگوی جدیدی در شیوه تصمیم گیری مدیران است. هدف این پژوهش بررسی میزان پیروی شیوه های تصمیم گیری مدیران آموزشی و پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد از الگوی آدیزس می باشد. روش بررسی: روش پژوهش توصیفی-پیمایشی بوده و جامعه آماری پژوهش را اعضاء هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1392 تشکیل می دهد که تعداد آن ها 176 نفر (57 زن و 119 مرد) است و از بین این افراد تعداد 116 نفر (38 نفر زن و 78 نفر مرد) با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی به عنوان نمونه در نظر گرفته شده اند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل دو پرسشنامه شامل پرسشنامه تصمیم گیری مدیران آموزشی و پژوهشی بودند. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی) با کمک نرم افزار SPSS استفاده شده است. یافته ها: میزان پیروی مدیران آموزشی و پژوهشی از الگوی آدیزس از بعد اداری، اجرایی، سازماندهی و رهبری و خلاقیت و کارآفرینی معنی دار بودند (0/01>P). بر اساس مدرک تحصیلی پاسخگویان، بین شیوه رهبری مدیران آموزشی و بین شیوه اداری مدیران پژوهشی ارتباط معنی داری وجود داشت(0/01>P) همچنین، بین پیروی از الگوی اجرایی، اداری، خلاقیت و رهبری مدیران پژوهشی و بین پیروی از الگوی اجرایی و اداری مدیران آموزشی بر حسب سابقه کار تفاوت وجود داشت (0/01>P). نتیجه گیری: با توجه به استفاده بیش از حد متوسط مدیران آموزشی و پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد از الگوی آدیزس از بعد الگوی اداری، الگوی اجرایی، سازماندهی و رهبری و خلاقیت و کارآفرینی، پیشنهاد می گردد قوانین و دستورالعمل ها بازنگری شده، زمینه های خلاقیت در سازمان پیش بینی گردد و برای اجرای تصمیمات، افراد مناسب تعیین گردد.

زمینه و هدف: سرطان سلول غیر کوچک ریه (NSCLC) به عنوان شایع ترین نوع سرطان ریه دارای بیشترین آمار میزان مرگ ناشی از سرطان می باشد. دیابت ملیتوس از شایع ترین کو موربیدیتی های این بیماری بوده و بررسی خاصیت ضد سرطانی متفورمین، به عنوان داروی متداول ضددیابت در بیماران مبتلا به سرطان ریه توأم با دیابت ملیتوس جهت ارائه رژیم درمانی اثربخش تر ضروری به نظر می رسد. هدف از این مطالعه ارائه جدیدترین شواهد و مکانیسم های عمل متفورمین در رابطه با اثرات ضد سرطانی آن در بیماران مبتلا به سرطان سلول غیر کوچک ریه توأم با دیابت بر اساس مطالعات سال های 2015 تا 2017 می باشد. روش بررسی: این مطالعه مروری بر آن است با بهره گیری از جدیدترین مقالات الکترونیکی موجود در ژورنال های معتبر ScienceDirect, Springer, OVID و همچنین پایگاه های جستجوی اطلاعات "Web of Science, Scopus, " اثرات ضد سرطانی متفورمین به ویژه در سرطان سلول غیر کوچک ریه را مورد بررسی قرار دهد. یافته ها: اخیراً مطالعات گسترده ای درباره ارتباط متفورمین با کاهش میزان مرگ و میر ناشی از سرطان انجام شده است. حال آنکه برخی از مطالعات ارتباط چندانی قائل نشده اند. متفورمین به عنوان یک مهارکننده mTOR (Mammalian Target of Rapamycin) اثر ضد سرطانی خود را با فعال سازی مسیر AMPK Adenosine Monophosphate)-(Activated Protein Kinase اعمال می کند. متفورمین با القای فعال سازی سیستم ایمنی و درنتیجه کاهش پیام رسانی فاکتور رشد از میتوز سلول های سرطانی جلوگیری می کند. همچنین افزایش IL-2، TNFα و IFNγ ، مهار آپوپتوز لنفوسیت های TIL (Tumor-Infiltrating Lymphocyte) و مهار GTPase جزو دیگر مکانیسم های متفورمین در راستای بروز اثرات ضد سرطانی می باشد. سرکوب MicroRNA222 ناشی از تجویز متفورمین منجر به افزایش میزان مولکول های p27 و p57 شده و درنتیجه چرخه سلولی در سلول های توموری مختل می شود. نتیجه گیری: متفورمین با چندین مکانیسم متنوع ممکن است منجر به کاهش ریسک ابتلا یا افزایش بهبودی سرطان سلول غیرکوچک ریه شود. متفورمین ممکن است در بالین به عنوان داروی کمکی به همراه رادیوتراپی و شیمی درمانی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: اعضای جنس آکانتامبا آمیب های آزاد زی هستند که در محیط های طبیعی از قبیل آب های سطحی و خاک از پراکندگی گسترده ای برخوردارند. برخی از گونه های آکانتامبا قادرند در انسان طیفی از بیماری ها نظیر آنسفالیت آمیبی مزمن، کراتیت و ضایعات پوستی را ایجاد کنند. آگاهی از انتشار گونه های آکانتامبا در منابع محیطی، به ویژه در آب های سطحی می تواند اطلاعات ارزشمندی را در اختیار پزشکان و کارشناسان بهداشت قرار دهد. هدف از این مطالعه جداسازی، تشخیص و تعیین ژنوتیپ های آکانتامبا در آب های سطحی بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 104 نمونه از آب های سطحی استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از روش های کشت، مشاهده میکروسکوپی و روش های مولکولی واکنش زنجیره ای پلی مراز و تعیین توالی مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج به دست آمده از انجام آزمایش ها با استفاده از برنامه نرم افزاری SPSS و آزمون های آماری دقیق فیشر، مک نمار و مربع کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مقادیر کمتر از 0/05 معنی دار تلقی گردید. یافته ها: در این مطالعه کلیه نمونه های کشت شده روی محیط آگار غیر مغذی پس از طی دوره انکوباسیون و در زمان های متفاوتی روی محیط رشد یافته بودند. با این حال، آزمایش میکروسکوپی و واکنش زنجیره ایپلی مراز نشان داد که با استفاده از دو روش اخیر به ترتیب، 63/46% و 22/1% از نمونه ها از نظر وجود آکانتامبا مثبت بوده اند. در مطالعه حاضر آزمون دقیق فیشر نشان داد که میزان فراوانی آکانتامبا در شهرستان ها به طور معنی داری با یکدیگر متفاوت بود (0/34=P). بر اساس تجزیه و تحلیل یافته های این مطالعه، آزمون مربع کای نشان داد که بین میزان فراوانی آکانتامبا در مناطق شهری و روستایی تفاوت معنی دار جزئی وجود دارد (0/59=P). در این مطالعه تعیین توالی DNA آکانتامبا نشان داد که در آب های این استان تنها سه ژنوتیپ T2، T4 و T5 وجود دارند که در بین آن ها ژنوتیپ T4 آکانتامبا از فراوانی بیشتری برخوردار است. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که در آب های سطحی استان گونه ها و ژنوتیپ های مختلفی از آکانتامبا وجود دارند که با توجه به پتانسیل بیماری زایی برخی از آن ها برای انسان، به ویژه در بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی، پزشکان باید از این خطر بالقوه محیطی آگاه شوند.

زمینه و هدف: اسپرماتوژنز شامل یک سری از مراحل پیچیده است که در تمایز اسپرماتوگونی ها به اسپرم های بالغ دخالت دارد. روند تکوین اسپرماتوگونی ممکن است تحت تأثیر عوامل مختلف ازجمله: تنش گرمایی قرار گیرد و باعث کاهش کیفیت اسپرم و درنتیجه تأثیر منفی بر روی باروری گردد. به سختی می توان به طور کامل از عوامل افزایش دهنده دمای کیسه بیضه (از شیوه زندگی، شغل، محیط زیست تا شرایط پاتوفیزیولوژیکی) جلوگیری کرد؛ بنابراین، تنظیم حرارت بیضه از اهمیت زیادی جهت تضمین تولید اسپرم زنده و کارا جهت حفظ باروری برخوردار است. تعدادی از مطالعات انجام شده در طی چند دهه گذشته به اثرات نامطلوب حرارت بر روند اسپرماتوژنز در گونه های متنوع پستانداران پرداخته است. در این بررسی، به اثرات گرما بر روی سیکل اسپرماتوژنز و همچنین پاسخ مولکولی سلول های زایا به قرار گرفتن در معرض گرما و مکانیسم احتمالی دخیل در آسیب سلول های زایا ناشی از حرارت، شامل: آپوپتوز، آسیب DNA و اتوفاژی پرداخته شده است. روش بررسی: در این مطالعه مقالات مربوط بین سال های 1997 تا 2016، از پایگاه داده PubMed و با کمک موتور جستجوی Google Scholar استخراج شد و مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: دما نقش مهمی در توسعه سلول های زایای و همچنین چرخه تولیدمثل موجودات زنده ایفا می کند. لیکن عدم تنظیم حرارت کیسه بیضه باعث افزایش دمای بیضه شده که منجر به استرس حرارتی تناسلی می شود و این اختلال برای اسپرماتوژنز زیان آور است.

زمینه و هدف: سازمان های بهداشتی درمانی دولتی و غیر دولتی نیاز به اجرای برنامه های تحقیق و توسعه و پیاده سازی برنامه های بهبود کیفیت برای بقا و موفقیت خود دارند. هدف از این مطالعه ارزیابی کیفیت خدمات ارائه شده به بیماران مزمن همودیالیز در مراکز دولتی و خصوصی شهر اصفهان می باشد. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی که به صورت مقطعی انجام و داده های مورد نیاز از فروردین تا خرداد 95 در پنج مرکز همودیالیز بیمارستان های شهر اصفهان (سه مرکز دولتی و دو مرکز خیریه) با استفاده از پرسشنامه استاندارد شده سروکوال جمع آوری شده است. پرسشنامه شامل دو بخش بود، بخش اول شامل سوالات جمعیت شناختی و بخش دوم از 25 سوال برای اندازه گیری کیفیت خدمات ارائه شده به بیماران در پنج بعد: قابل لمس و فیزیکی، قابلیت اطمینان خدمات، پاسخگویی، تضمین خدمات تعهد شده و همدلی تشکیل شده است. جهت تعیین ضریب همبستگی پیرسون و آزمون مقایسه میانگین و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. یافته ها: در مطالعه حاضر در مقایسه بین مراکز دولتی و خیریه بیشترین شکاف کیفیت خدمات ادراک شده مربوط به بعد قابل لمس و فیزیکی (1/64) در مراکز دولتی و کمترین شکاف مربوط به قابلیت اطمینان خدمات (0/93) در مراکز دولتی است. همچنین بین ویژگی های جمعیت شناختی شامل تحصیلات، سطح درآمد، سن و ابعاد کیفیت خدمات ادراک شده اختلاف معنی داری مشاهده شد (001/0>P). نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهد، در تمامی 5 بعد کیفیت خدمات سروکوال بین انتظارات و ادراکات بیماران شکاف ملاحظه گردید. لذا ارائه دهندگان مراقبت های سلامت و کارکنان باید توجه بیشتری به عقاید و نظرات بیماران داشته باشند و از بازخورد به دست آمده برای حل مشکلات موجود و بهبود کیفیت خدمات استفاده کنند.