مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد
سال:1391 | دوره:14 | شماره:4 |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: از تیپینگ به عنوان جزیی از برنامه توانبخشی در درمان اختلالات نوروموسکولواسکلتال استفاده می شود. تاثیرپذیری متفاوتی از بکارگیری تیپ روی فعالیت الکتریکی عضلات ذکر شده است. هدف از این مطالعه پاسخ به این سوال است که آیا تیپ تاثیر یکسانی بر فعالیت نورون های حرکتی عضلات تند انقباض و کند انقباض دارد یا خیر؟روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 15 فرد سالم غیرورزشکار با میانگین سنی 27.7±3.4 سال و بصورت در دسترس انتخاب شدند. کینزیوتیپ پس از برش و آماده سازی بصورت Y شکل، از انتهای تاندون آشیل تا ابتدای سرهای داخلی و خارجی گاستروکنمیوس چسبانده شد. جهت بررسی الگوی فراخوانی موتورنورون های عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس خارجی از رفلکس H استفاده شد. 40 تحریک الکتریکی توسط پالس های با مدت زمان 1 میلی ثانیه و 3 تحریک در هر شدت بر عصب تیبیال اعمال و منحنی فراخوانی رفلکس H در 4 مرحله ثبت شد. برای مقایسه پارامترها بین دو عضله از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد.یافته ها: شدت لازم جهت ثبت رفلکس H انتهایی در عضله گاستروکنمیوس خارجی نسبت به سولئوس در مرحله 5 دقیقه پس از تیپ (P=0.01) و 15 دقیقه پس از برداشتن تیپ (P=0.03). کاهش معنی داری یافت. تغییرات میانگین سایر متغیرهای مورد بررسی در عضله سولئوس نسبت به گاستروکنیموس تفاوت معنی داری را نشان نداد. افزایش بارزی در همه متغیرها در گاستروکنمیوس خارجی در مقایسه با سولئوس دیده شد (P<0.05).نتیجه گیری: اعمال تیپینگ باعث ایجاد اثرات تسهیلی بیشتر در عضله گاستروکنمیوس خارجی خصوصا در موتورنورون های نوع اول آن و نیز به میزان کمتر در عضله سولئوس می شود. به نظر می رسد بتوان از این اثر تیپینگ در جهت فعال سازی بیشتر عضلات تند انقباض بهره برد.

زمینه و هدف: قرار گرفتن انسان در معرض غبارات منگنز می تواند باعث بروز بیماری شبیه به پارکینسون به نام منگانیسم شود. برای کاهش عوارض حاصل، داروهای شلات کننده فلزات پیشنهاد شده اند. این پژوهش با هدف بررسی، قدرت شلات کنندگی داروی پاراآمینوسالیسیلیک اسید انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی بیست رات نر بالغ نژاد ویستار در چهار گروه پنج تایی طبقه بندی شدند (یک گروه کنترل و سه گروه آزمون) و طی دو دوره به ترتیب سالین - سالین، منگنز - سالین، سالین - پاراآمینوسالیسیلیک اسید و منگنز - پاراآمینوسالیسیلیک اسید دریافت نمودند. تزریق داخل صفاقی کلرید منگنز به میزان 8 mg/kg وزن بدن حیوان به مدت یک هفته برای ایجاد مسمومیت و تزریق زیر جلدی یک سی سی پاراآمینوسالیسیلیک اسید با غلظت 1.5 g/l پنج روز در هفته به مدت چهار هفته جهت درمان صورت گرفت. سپس سرم حیوانات برای بررسی فاکتورهای بیوشیمیایی و بافت کبد آنها برای بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک جداسازی و فیکس شدند. داده ها توسط آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و سپس تست توکی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بررسی فاکتورهای بیوشیمیایی بیانگر افزایش معنی دار کلسترول در گروه دوم نسبت به کنترل و کاهش سطح کلسترول خون گروه چهارم نسبت به گروه دوم بود (P<0.01). بیلی روبین مستقیم خون در گروه های دوم و سوم نسبت به کنترل بیشتر بود (P<0.05). بیلی روبین در ادرار حیوانات گروه های دوم و سوم و چهارم مشاهده شد و اوروبیلینوژن در ادرار این گروه ها کاهش داشت (P<0.05). آنزیم های اگزالواستات ترانس آمیناز و پیروات ترانس آمیناز در گروه سوم و آنزیم آلکالین فسفاتاز در گروه های دوم و چهارم نسبت به کنترل افزایش معنی دار داشتند (P<0.05).نتیجه گیری: داروی پاراآمینوسالیسیلیک اسید در کاهش عوارض مسمومیت با منگنز به خصوص آسیب های کبدی و صفراوی و افزایش کلسترول خون موفق عمل می کند لیکن، استفاده از آن همانند سایر داروها عوارضی را در کبد به همراه دارد.

زمینه و هدف: مطالعات مختلف نشان داده اند که خانم های باردار بدون توجه به تاثیرات تراتوژن بیشتر گیاهان دارویی به استفاده از این گیاهان می پردازند. از جمله این گیاهان که دارای خواص متعدد درمانی است، چای کوهی می باشد که تا به حال اثر تراتوژن آن بررسی نشده است. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر عصاره چای کوهی در غلظت های مختلف در ایجاد ناهنجاری در موش های سوری انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 60 سر موش سوری ماده بالغ پس از جفت گیری و مشاهده پلاک واژنی، به صورت تصادفی به شش گروه (دو گروه کنترل و 4 گروه مورد) تقسیم شدند. چهار گروه مورد از روز 7 تا 12 حاملگی به مدت 6 روز عصاره چای کوهی با غلظت های 50، 100، 150 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. در روز 18 حاملگی جنین ها از لوله رحمی خارج شدند و ابتدا وزن و قد آنها با ترازوی حساس دیجیتالی و کولیس اندازه گیری و سپس با رنگ الیزارین رد رنگ آمیزی و از نظر ناهنجاری های اسکلتی بررسی شدند. داده ها به کمک آزمون های آماری کای دو، کروسکال والیس و آزمون تعقیبی دان تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: عصاره چای کوهی در دوزهای مختلف باعث اختلال در رشد (قد و وزن) جنین ها شد و این اختلال با افزایش دوز عصاره افزایش نشان داد (P<0.01). در نداشتن استخوان اینترپاریتال بین گروه های کنترل و دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم تفاوت معنی داری وجود داشت (P<0.01)، ولی در وجود دنده اضافی تفاوت آماری معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد.نتیجه گیری: عصاره گیاه چای کوهی دارای خواص تراتوژن می باشد و باعث کاهش رشد و کاهش تشکیل استخوان اینترپاریتال وابسته به دوز می شود و لازم است مصرف این گیاه در دوران بارداری با احتیاط صورت گیرد.

زمینه و هدف: کودکان طلاق در معرض مسایل زیادی از قبیل اختلالات روانی و شخصیتی و کمبود توانایی های ارتباط اجتماعی هستند. هدف برنامه آموزش مهارت های زندگی ارتقای مهارت های روانی اجتماعی در برخورد با چالش های طبیعی که در زندگی با آن روبرو می شوند، می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر جلسات مشاوره حضوری بر سلامت روان در فرزندان زوجین طلاق گرفته در شهرکرد انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای 60 کودک طلاق به روش در دسترس در شهرستان شهرکرد انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 30 نفری شاهد و مداخله تقسیم شدند. پس از تکمیل پیش آزمون با استفاده از پرسشنامه توانایی ها و مشکلات (SDQ) فرم والدین در هر دو گروه، آموزش گروه مداخله به صورت جلسه ای یکی از مهارت های ده گانه زندگی با حضور والدین و با تاکید بر مشکلات کودکان طلاق انجام شد. پس از دو ماه پرسشنامه توانایی ها و مشکلات مجددا برای هر دو گروه تکمیل گردید و اطلاعات به کمک آزمون های آماری t مستقل، t زوجی و کای اسکور آنالیز گردید.یافته ها: قبل از آموزش میانگین نمره دو گروه از نظر علایم هیجانی، اختلال سلوک، پیش فعالی، مشکلات با همسالان، رفتار مطلوب اجتماعی و نمره کل پرسشنامه و بعد از آموزش در علائم هیجانی، پیش فعالی و رفتار مطلوب اجتماعی اختلاف معنی دار وجود نداشت (P>0.05) در حالی که بعد از آموزش میانگین نمره در اختلال سلوک، مشکلات با همسالان و نمره کل پرسشنامه در گروه مداخله به طور معنی دار کمتر بود (P<0.05).نتیجه گیری: برگزاری جلسات حضوری و گروهی آموزش مهارت های زندگی با تاکید بر مشکلات کودکان طلاق، برای خانواده ها و کودکان در افزایش سلامت روانی کودکان آنها موثر است.

زمینه و هدف: سیاه زخم (آنتراکس) یک بیماری مشترک بین انسان و دام است. عامل ایجاد کننده بیماری باکتری باسیلوس آنتراسیس می باشد که آنتی ژن حفاظت کننده (PA) و ناحیه یک فاکتور کشنده (LFD1) ایمونوژن های قوی این باکتری بوده و همواره به عنوان کاندیدای واکسن علیه باسیلوس آنتراسیس در نظر گرفته شده اند. هدف این مطالعه تولید آنتی ژن ناحیه یک فاکتور کشنده (LFD1) در باکتری Escherichia coli می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی ژن LFD1 از پلاسمید pXO1 شناسایی و با واکنش PCR تکثیر شد. با جایگاه های آنزیمی BamH I و Xho I در وکتور (pGEM-T easy) همسانه سازی شد و بعد از جداسازی به وکتور بیانی pET28a (+) زیرهمسانه سازی گردید. این وکتور به باکتری E. coli-BL21 (DE3) تراریخت (ترانسفورم) شد. بیان ژن LFD1 تحت القای ایزوپروپیل -I-D-b- گالاکتوپیرانوزید (IPTG) انجام و پروتئین مورد نظر بیان شد.یافته ها: ژن ناحیه یک فاکتور کشنده (LFD1) کلون شده در وکتور بیانی pET28a (+) به وسیله توالی یابی، PCR و هضم به وسیله آنزیم های با اثر محدود تایید گردید. همچنین پروتئین نوترکیب تولید شده به وسیله سدیم دودسیل سولفات پلی آکریل آمید ژل (SDS-PAGE) و لکه گذاری وسترن تایید گردید.نتیجه گیری: با توجه به ایمونوژن بودن پروتئین LFD1، پروتئین نوترکیب تولید شده در این تحقیق را می توان به صورت مجزا یا ترکیبی با یاورها و یا انتقال دهنده ها در طراحی واکسن برای بیماری سیاه زخم استفاده نمود.

زمینه و هدف: از مسائل مورد تعقیب در علم پزشکی نوین تسکین درد بعد از اعمال جراحی می باشد. درمان دارویی درد حاد پس از جراحی از طریق یکسری رژیم های دارویی از جمله اپیوئیدها و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) انجام می گیرد. عوارض جانبی این داروها باعث شده تا محققین به فکر جانشینی برای آنها باشند. هدف این مطالعه بررسی مقایسه اثر دکسترومتورفان خوراکی با در مقایسه پلاسبو بر شدت درد بعد از عمل جراحی آدنوتانسیلکتومی در بیماران 3-12 ساله بوده است.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 160 کودک 3-12 سال کاندید عمل جراحی آدنوتانسیلکتومی به صورت در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی به چهار گروه مساوی 40 نفره تقسیم شدند. 2 ساعت قبل از عمل به بیماران گروه اول و دوم، 0.5 mg/Kg شربت دکسترومتورفان خوراکی و به گروه های سوم و چهارم پلاسبو داده شد. پس از عمل جراحی و بعد از انتقال بیمار به بخش تا 24 ساعت بعد از عمل به گروه های اول و سوم 0.5 mg/Kg دکسترومتورفان و به گروه های دوم و چهارم پلاسبو داده شد. شدت درد هر 6 ساعت بر اساس جدول Oucher، ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای دو و آنالیز واریانس مشاهدات تکرار شده مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: در تمام گروه ها، بیشترین شدت درد در بدو ورود به بخش و کمترین شدت درد در 24 ساعت بعد از عمل بود. شدت درد در همه گروه ها با سن رابطه معکوس داشت (P<0.05) ولی رابطه معنی داری بین شدت درد و جنس وجود نداشت. شدت درد بین چهار گروه تفاوت معنی داری نداشت ولی شدت درد در هر چهار گروه روند کاهشی معنی داری داشت (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های بدست آمده دکسترومتورفان خوراکی با دوزی که در این مطالعه تجویز شده درد بعد از عمل آدنوتانسیلکتومی را در اطفال کاهش نمی دهد.

زمینه و هدف: زالو از عوامل بیماری های زئونوز انگلی نوظهور و نوپدید می باشد و مهمترین عارضه آلودگی با آن بروز کم خونی است. تاکنون در فارماکوپه ملل مختلف دنیا، دارویی برای درمان عوارض زالو ثبت نشده است. پیاز و سیر گیاهانی هستند که عصاره آنها در طب سنتی به وفور مورد استفاده قرار می گیرد و معتقدند که اثرات سودمندی به عنوان یک گیاه ضد انگل دارد. این مطالعه با هدف مشخص نمودن اثرات ضدزالویی عصاره های متانولی سیر و پیاز انجام گردید.روش بررسی: در این مطالعه تجربی اثرات ضد لیمناتیس نیلوتیکای عصاره متانولی گیاهان سیر و پیاز با آزمایش ضدزالویی بررسی شد. آزمایش ضدزالویی در ظرف حاوی 600 میلی لیتر آب چشمه و یک عدد زالو انجام شد. زمان فلجی و مرگ زالوها به مدت 720 دقیقه مورد بررسی قرار گرفت. هر آزمایش 9 مرتبه تکرار شد. جهت آنالیز داده ها ار آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان می داد که عصاره متانولی سیر با دوز 300 میلی گرم با میانگین 80.44±8.61 دقیقه و لوامیزول با میانگین 8.77±2.72 دقیقه باعث مرگ زالو شد (P<0.05). تیمارهای عصاره متانولی پیاز با دوزهای 300، 600 و 1200 میلی گرم و تیمار آب مقطر اثری بر مرگ زالو نداشتند.نتیجه گیری: با توجه به طبیعی بودن عصاره متانولی سیر و زمان کم کشندگی زالو ممکن است بتوان از آن به عنوان یک گیاه خوراکی با اثر ضدزالو مناسب در موارد زالو گرفتگی استفاده نمود.

زمینه و هدف: کنژنکتیویت شایع ترین بیماری چشمی جهان است که یکی از پایه های درمان آن استفاده از آنتی بیوتیک ها می باشد. با توجه به مقاومت روزافزون باکتری ها به آنتی بیوتیک های موجود و عوارض آنها و استفاده چای به عنوان التیام بخش التهاب های چشمی بر اساس یک باور قدیمی، این مطالعه با هدف بررسی اثر ضدباکتریایی عصاره چای سیاه برای درمان کنژنکتیویت چرکی انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی نمونه ها از چشم بیماران مبتلا به کنژنکتیویت مراجعه کننده به کلینیک چشم پزشکی شهرکرد جمع آوری و روی محیط های کشت، کشت داده شدند. سپس توسط محیط های کشت افتراقی و تست های تشخیصی از سه نوع باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس و استرپتوکوکوس پنومونیه هر کدام 10 نمونه (جمعا 30 نمونه) جدا شد. این نمونه ها جداگانه در روش های pour plate با استفاده از غلظت های مختلف عصاره چای سیاه و تست آنتیتوسط دیسک های استاندارد آنتی بیوتیک شامل ونکومایسین، کلرامفنیکل، اگزاسیلین، سفازولین و سیپروفلوکساسین مورد آزمایش قرار گرفتند. داده ها به کمک آزمون های آماری کای دو، t و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج به دست آمده حاصل از این مطالعه نشان داد که عصاره چای سیاه بر روی رشد باکتری های جدا شده اثر مهاری وابسته به دوز دارد (P<0.05). این اثر در غلظت 50 mg/ml با اثر مهارکنندگی دیسک های آنتی بیوتیک (P>0.05) و در دیسک های غلظت 100 mg/ml بیشتر از دیسک های آنتی بیوتیک مورد مطالعه بود (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و مقایسه آن با مطالعات مشابه احتمالا می توان عصاره چای سیاه را به عنوان یک عامل ضدباکتریایی در عفونت های چشمی معرفی کرد.

زمینه و هدف: فشار روانی و اضطراب از عوامل مهمی هستند که می توانند تاثیر زیادی بر عملکرد ورزشکاران داشته باشند و سلامت جسمانی و روانشناختی آنها را تحت تاثیر قرار دهند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه شیوه های مقابله با فشار روانی و سنجش ارتباط نوع مقابله با سلامت روان در دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار انجام شد.روش بررسی: در این پژوهش توصیفی - تحلیلی، 100 نفر ورزشکار از هیات های ورزشی شهر رشت با روش نمونه گیری تصادفی ساده و 100 نفر غیر ورزشکار با روش داوطلبانه انتخاب و از لحاظ سن و جنسیت همتا شدند. هر دو گروه پرسشنامه های شیوه های مقابله با فشار روانی یو و سلامت عمومی گلدبرگ را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کای دو، t مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که ورزشکاران در مقایسه با غیر ورزشکاران بیشتر از شیوه مقابله مساله مدار، هیجان مدار و کمتر از شیوه مقابله اجتناب مدار استفاده می کنند (P<0.01). در گروه ورزشکار استفاده از شیوه مقابله مساله مدار و هیجان مدار با افزایش و استفاده از مقابله اجتنابی با کاهش سلامت روان ارتباط دارد، اما در گروه غیر ورزشکار استفاده از مقابله مساله مدار با افزایش و استفاده از مقابله اجتنابی با کاهش سلامت روان ارتباط دارد (P<0.01). تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که شیوه های مقابله با فشار روانی می تواند تغییرات سلامت روان در ورزشکاران و غیر ورزشکاران را به صورت معنی داری پیش بینی کند (P<0.01).نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، شیوه های مقابله با فشار روانی در بین ورزشکاران و غیر رزشکاران متفاوت است و گروه ورزشکار در مقایسه با غیر ورزشکاران بیشتر از شیوه مقابله مساله مدار و هیجان مدار و کمتر از شیوه اجتناب مدار استفاده می کنند.

زمینه و هدف: توسعه روز افزون علوم پزشکی با ایجاد و ابداع روش های نوین و لزوم کسب مهارت های تشخیصی و درمانی جدید و به روز نمودن اطلاعات پزشکان ضرورت اجرای برنامه های بازآموزی را روشن می سازد. هدف پژوهش حاضر بررسی نظرات پزشکان استان چهارمحال و بختیاری در خصوص اثربخشی دوره های آموزش مداوم پزشکی به منظور ارائه الگوی مناسب بوده است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 291 نفر به روش تصادفی از پزشکان عمومی و متخصص شاغل در بخش دولتی و غیر دولتی در استان چهارمحال و بختیاری انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه پنج گزینه ای لیکرت محقق ساخته جمع آوری شد. برای تعیین پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد (a=0.86). پس از اطمینان از نرمال بودن، داده ها با استفاده از آزمون های t تک متغیره، t مستقل و تحلیل واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج حاصله نشان داد دوره های بازآموزی و آموزش مداوم پزشکان بر بخش های مختلف پرسشنامه (اثربخشی، امکان تغییر و نوآوری، آشنا نمودن پزشکان با اهداف و خط مشی ها، افزایش بهره وری و افزایش انگیزه شغلی) تاثیرگذار بوده است (P<0.001). بین اثربخشی با متغیرهای تعداد دوره های آموزشی طی شده توسط پاسخگویان، سن آنان و همچنین سابقه طبابت رابطه معنی دار وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: از نظر پاسخگویان، برگزاری دوره های آموزش مداوم پزشکی، بر اثربخشی، امکان تغییر و نوآوری، آشنایی بیشتر با اهداف و خط مشی ها، افزایش بهره وری و بالابردن انگیزه شغلی پزشکان تاثیرگذار می باشد.

زمینه و هدف: رتینوبلاستوما شایع ترین تومور جامد درون چشمی در کودکان زیر شش سال است. جهش در هر دو نسخه ژن Retinoblastoma1 (RB1) مسوول شکل گیری این بیماری می باشد. طیف وسیعی از جهش ها تاکنون در سرتاسر ژن RB1 گزارش شده است. بسیاری از جهش های نقطه ای گزارش شده در ژن های انسان، علی رغم نوع آنها، وضعیت پیرایش را دستخوش تغییر می کنند. در این مطالعه جهش جدید در ژن RB1 در یک بیمار مبتلا به رتینوبلاستوما معرفی و تاثیر آن روی پیرایش mRNA بیان می شود.گزارش مورد: در مطالعه حاضر، آنالیز جهش ژن RB1 بر روی یک بیمار ایرانی مبتلا به فرم تک گیر و یک طرفه رتینوبلاستوما (دختر بچه 4 ساله) با استفاده از تعیین توالی نواحی کد کننده و همچنین Multiplex Ligation dependent of Probe Amplification (MLPA) انجام گرفته است. در ادامه با استفاده از روش RT-PCR وضعیت پیرایش mRNA ژن RB1 نیز مورد بررسی قرار گرفت. در نتیجه این بررسی ها یک جهش هم معنی (g.70320C>T) در نزدیکی انتهای اگزون 12 شناسایی شد. این تغییر نوکلئوتیدی، توالی مورد توافق یک عنصر افزاینده پیرایش، که محل اتصال پروتئین SC-35 می باشد را از بین می برد. بررسی ساختاری cDNA این بیمار نشان دهنده اختلال در فرایند پیرایش و حذف اگزون 12 از رونوشت بالغ ژن RB1 است.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه می توان تغییر هم معنی فوق را تحت عنوان یک جهش پاتوژن جدید در نظر گرفت، همچنین برای اولین بار وجود یک توالی مورد توافق افزاینده پیرایش، در اگزون 12 ژن RB1 گزارش می شود.

زمینه و هدف: سندرم شواخمن (SDS) یک بیماری نادر ارثی است که در سنین کودکی با علایم گرفتاری چند ارگان از جمله پانکراس اگزوکرین و مغز استخوان و نیز با علایم اختلال رشد تظاهر می کند. درگیری کبدی از تظاهرات کمتر شایع در این بیماران بوده و کمتر به آن توجه می شود. در این مقاله یک مورد شیرخوار مبتلا به سندرم شواخمن با گرفتاری کبد معرفی می گردد.معرفی بیمار: بیمار شیرخوار پسر 11 ماهه با اسهال حاد، دهیدراتاسیون، اختلال وزن گیری پس از 4 ماهگی و گزارش دفع مدفوع چرب مراجعه و به علت بزرگی کبد و افزایش آنزیم های کبدی مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به چرب بودن مدفوع، استئوپنی، قیافه خاص در بیمار، مشاهده نوتروپنی و منتفی شدن تشخیص بیماری سیستیک فیبروزیس (CF) منجر به تشخیص نهایی سندرم شواخمن گردید.نتیجه گیری: معرفی بیمار حاضر ضمن یادآوری تشخیص این بیماری نادر در موارد اختلالات رشد کودکان توجه به درگیری کبد را یادآور می شود که ممکن است در بعضی مواقع به صورت تظاهر اولیه بیمار با اختلاف رشد باشد.