مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1386 | دوره:15 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

مقدمه: استئودیستروفی کلیه از عوارض دراز مدت نارسایی مزمن کلیه (CRF) است که به دو صورت Low Turn over و High Turn over بروز می کند. این اختلال از عوامل ناتوانی در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه است. در صورتی که بتوان آن را زود تشخیص داده و درمان مناسب انجام داد، بسیاری از مشکلات این بیماران رفع می شود. در این مطالعه ما علاوه بر بررسی شیوع هیپرپاراتیروئیدیسم، ارتباط آن را با عوامل مختلف بررسی کرده ایم.روش بررسی: این مطالعه از نوع مشاهده ای- تحلیلی بوده که به صورت مقطعی بر روی 85 بیمار همو دیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان آموزشی شهید صدوقی یزد انجام گرفته است. بیماران همو دیالیزی طی 6 ماه وارد مطالعه شده و برای بیماران پرسشنامه ای تنظیم و تکمیل شد. سپس 10-5 سی سی خون ناشتا از بیماران گرفته شده و از نظر PTH کلسیم، فسفر و آلکالن فسفاتاز بررسی شدند. همچنین از بیماران رادیوگرافی دست و جمجمه گرفته شده و توسط رادیولوژیست از نظر هیپرپاراتیروئیدیسم بررسی شد. نتایج: شیوع هیپرپاراتیروئیدیسم 36 نفر (45%) بود. از 80 بیماری که وارد مطالعه شدند 44 نفر مبتلا به دیابت بودن از بین فاکتورهای مختلف، هیپرپاراتیروئیدیسم با دفعات و مدت زمان دیالیز، سن، جنس، سابقه فامیلی، دیابت، افزایش فشارخون، وجود دردهای استخوانی، ضعف عضلانی، خارش پوست و سطح کلسیم و فسفر خون ارتباطی نداشت اما با سطح آلکالن فسفاتاز سرم و یافته های رادیولوژیکی ارتباط داشت (p<0.05).نتیجه گیری: می توان از سطح آلکالن فسفاتاز سرم و تغییرات رادیولوژیک جهت بررسی هیپرپاراتیروئیدیسم استفاده کرد و با تشخیص زودرس آن و درمان مناسب از عوارض بعدی جلوگیری کرد.

مقدمه: بر خلاف عقیده رایج قبلی نوزدان درد را حس می نمایند و حتی ممکن است حساسیت آنها به درد و اثرات دراز مدت ناشی از آن بیش از شیرخواران بزرگتر باشد. شایع ترین اقدام دردناک در نوزادان خونگیری است. راه های متفاوتی برای تسکین درد حاد در نوزادان وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثر سوکروز 25% با کرم املا )لیدوکائین + پریلوکائین( و پلاسبو )آب و کرم پایه( در تسکین درد حاد ناشی از خونگیری، در نوزادان ترم بیمارستان آموزشی شهید صدوقی یزد بود.روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی که بر روی 210 نوزاد ترم انجام شد. تمام نوزادان در شرایط بالینی پایدار و یکسان بودند. نوزادان بطور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول (سوکروز 25% + کرم پایه)، گروه دوم (کرم املا + آب مقطر( و گروه سوم )کرم پایه + آب مقطر( استفاده شد. سپس خونگیری از پاشنه پا انجام گرفت. همزمان با خونگیری امتیاز DNA، و مدت زمان گریه و تعداد ضربان قلب اندازه گیری شد. پس از جمع آوری اطلاعات و آنالیز آنها، شدت درد، مدت زمان گریه و تعداد ضربان قلب در سه گروه مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج: زمان گریه (میانگین ± انحراف استاندارد) در سه گروه، سوکروز 25% و کرم پایه، کرم املا با آب مقطر و کرم پایه و آب مقطر به ترتیب عبارت بود از 6.7±10. 53، 5.4±8. 76 و 18.11±18.97 (P=0.001). امتیاز DNA در سه گروه با استفاده از آزمون کروسکال- والیس مورد مقایسه قرار گرفت و تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (P=0.001).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که محلول سوکروز و کرم املا هر دو باعث کاهش شدت درد و مدت زمان گریه و امتیاز DNA می شوند، به دلیل اثر سریع و سلامت بیشتر، محلول سوکروز توصیه می شود.

 مقدمه: چون لازمه اثر بخشی امپرازول به عنوان داروی مهار کننده ترشح اسید معده تبدیل آن به فرم فعال است و این تبدیل در محیط اسیدی صورت می گیرد و بعضی از داروهای مورد مصرف در درمان زخم معده از طریق افزایش PH دستگاه گوارش و کاهش تبدیل امپرازول به فرم فعال می توانند باعث کاهش اثر بخشی آن شوند بر این اساس در این مطالعه میزان مصرف امپرازول با H2 بلوکرها و آنتی اسیدها مخصوصا از نظر زمان مصرف مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی و برروی 1200 نسخه حاوی امپرازول در داروخانه شهید چمران دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شده است به این صورت که نسخه های حاوی امپرازول تنها و یا همراه با هر گونه داروی دیگر انتخاب شده اند تا تعداد آنها به 1200 مورد برسد و بعد بر اساس نوع داروهای همراه، زمان تجویز و تخصص پزشک تقسیم بندی شده اند.نتایج: از میان نسخ مورد بررسی در 599 مورد امپرازول با یک دارو از دسته H2 بلوکرها تجویز شده است که در 211 (35.3%) مورد آن امپرازول و H2 بلوکر به طور همزمان تجویز شده است و در 116 مور امپرازول با داروهای آنتی اسید تجویز شده که در حدود نصف این موارد آنتی اسید و امپرازول به طور همزمان تجویز شده بودند و فقط در 55 مورد (4.6%) هر دو دسته از داروهای آنتی اسید و H2 بلوکر با امپرازول تجویز شده اند.نتیجه گیری: بر اساس مطالعات بالینی مستند قبلی با در نظر گرفتن فیزیولوژی سول های ترشح کننده اسید و راه کار فارماکولوژیک داروهای موثر بر اسیدیته دستگاه گوارش در بسیاری از موارد این مطالعه اضافه شدن داروهای دوم به رژیم امپرازول مخصوصا در مواردی که این داروها همراه با امپرازول مصرف می شوند اثر بخشی امپرازول را کاهش می دهند و باید ترتیبی اتخاذ شود تا موارد تجویز امپرازول با داروهای آنتی اسید و H2 بلوکر کاهش یابد.

مقدمه: تخمین حجم مایعات داخل عروقی در بیماران با جراحت های شدید و یا بستری در بخش مراقبت ویژه بسیار ضروری می باشد. در حال حاضر روش دقیق برای تخمین نیاز بدن به مایعات، اندازه گیری فشار ورید مرکزی (CVP) است که روش تهاجمی می باشد. از مدت ها قبل اندازه گیری قطر ورید اجوف تحتانی (IVC) توسط سونوگرافی به عنوان روش ساده و قابل دسترس جهت تخمین حجم مایعات داخل عروقی مطرح شده است. هدف از این مطالعه تخمین حجم مایعات مورد نیاز بیماران در بخش مراقبت ویژه است که با استفاده از اندازه گیری قطر قدامی- خلفی ورید اجوف تحتانی توسط سونوگرافی صورت گرفته و با فشار ورید مرکزی مقایسه می شود.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی و به روش مقطعی صورت گرفته است. بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه که به هر علتی کاتتر ورید مرکزی داشته و علایمی از افزایش فشار دهلیز راست نداشته، انتخاب شدند. در حالت دم و بازدم فشار ورید مرکزی و همچنین توسط سونوگرافی قطر ورید اجوف تحتانی بیماران اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: در بین 50 بیمار میانگین فشار ورید مرکزی در هنگام دم 5.59±11.31 سانتی متر آب و در هنگام بازدم 5.65±12.20 سانتی متر در آب بود. میانگین قطر ورید اجوف تحتانی در هنگام دم 3.56±7.71 میلیمتر و در هنگام بازدم 3.28±11.97 میلیمتر بود. بین فشار ورید مرکزی و قطر آن همبستگی وجود داشت و ضریب همبستگی آن در حالت دم 0.664 (p=0.001) و در هنگام بازدم 0.495 (p=0.001) بود. در این پژوهش رابطه خطی بین فشار و قطر ورید مرکزی وجود داشت.نتیجه گیری: اندازه گیری قطر ورید اجوف تحتانی به عنوان روش غیر تهاجمی و قابل اعتماد می تواند جهت تخمین حجم مایع داخل عروقی به کار رود.

مقدمه: علیرغم پیشرفت در مراقبت های پزشکی و تکنولوژی مواد غذایی که در سال های اخیر صورت گرفته است هنوز هم FOOD-BORNE DISEASE در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه مشکل عمده ای برای سلامت انسان محسوب می شوند. از آنجا که گوشت مهمترین ماده پروتیینی در رژیم غذایی ما محسوب می شود. و نیز گوشت در انتقال باکتری ها به خصوص باکتری های زئونوز به انسان نقش مهمی دارد، ما بر آن شدیم تا شیوع باکتری های پاتوژنی مانند سالمونلا، کمپیلو باکتر، یرسینیا و آئروموناس را در گوشت های قرمز و مرغ عرضه شده به صورت بسته بندی شده و غیر بسته بندی در مناطق تحت نظارت دانشگاه علوم پزشکی تهران را که تاکنون بررسی نشده است مورد بررسی قرار دهیم.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و به صورت مقطعی می باشد. 630 نمونه شامل 315 نمونه گوشت مرغ و 315 نمونه گوشت قرمز از تیر ماه 1383 تا مرداد ماه 1384 به مدت یکسال تهیه و مورد آزمایش قرار گرفت. نمونه گیری ها از واحدهای عرضه کننده گوشت و مرغ به صورت بسته بندی و واحدهای عرضه کننده گوشت و مرغ به صورت غیر بسته بندی از مناطق مختلف جنوب تهران تهیه شدند. نمونه ها جهت تشخیص آزمایشگاهی بر اساس دستورالعمل شماره 2394 موسسه ملی استاندارد ایران انجام شد.نتایج: از 630 نمونه گوشت و مرغ مورد بررسی از مناطق جنوب شهر تهران 183 نمونه (29%) از نظر آلودگی میکروبی مثبت بودند. 49.2% از نمونه های مثبت متعلق به گوشت مرغ و 8.9% متعلق به گوشت قرمز بودند. از مجموع نمونه های گوشت و مرغ آلوده مورد مطالعه، 71 نمونه به سالمونلا (11.3%)، 68 نمونه به کامپیلو باکتر (10.1%)، 26 نمونه به یرسینیا انتروکلی تیکا (4.1%) و 18 نمونه به آئروموناس (2.9%) آلوده بودند. در نمونه های گوشت قرمز آلودگی میکروبی در 4.9% از موارد بسته بندی و 10.3% از موارد غیر بسته بندی مشاهده گردید. در حالی که در نمونه های گوشت مرغ آلودگی افزایش یافته به طوری که در 59.3% مرغ به صورت بسته بندی و 45.7% به صورت غیر بسته بندی آلودگی میکروبی مشاهده گردید. اختلاف مشاهده شده در میان نمونه های ارسالی مرغ بسته بندی و غیر بسته بندی از مناطق جنوبی تهران از نظر آماری معنی دار است (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج ما نشان می دهد که مراکز عرضه گوشت بسته بندی شده و غیر بسته بندی شده در مناطق جنوب تهران اگر چه دارای تفاوت هایی در میزان آلودگی میکروبی هستند ولیکن این تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نمی باشند (p>0.05).

مقدمه: الگوهای ارتباطی والدین با کودکان می تواند شخصیت فرزندان را تحت تاثیر قرار داده و باعث ایجاد ویژگی های رفتاری مثبت یا منفی شود. چگونگی برخورد والدین، اثرات طولانی بر رفتار، عملکرد، انتظارات و در نهایت بر شخصیت افراد در آینده دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی الگوهای تعامل والدین در کودکان با اختلال کمبود توجه- بیش فعالی می باشد.روش بررسی: این مطالعه از نوع مورد، شاهد و بر روی پنجاه کودک 12-7 ساله پسر انجام گرفت، 25 نفر دانش آموز مبتلا به اختلال کمبود توجه به پیش فعالی مراجعه کننده به کلینک های روانپزشکی شهر اصفهان بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-IV بودند و 25 نفر نیز دانش آموزان پسر عادی بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از بین دبستان های نواحی پنجگانه شهر اصفهان در سال 1384 انتخاب شدند و پرسش نامه الگوی تعامل والدین )شافر وادگرتون( در مورد آنها انجام گرفت.نتایج: در الگوی تعامل «ارتباط» میانگین نمره کودکان عادی 15.8 و میانگین نمره کودکان کمبود توجه- بیش فعال 13.42، در الگوی تعامل «پذیرش» میانگین گروه اول 14.76 و میانگین گروه دوم 11.76، در الگوی تعامل «کنترل» میانگین گروه اول 14.90 و گروه دوم 10.88، در الگوی تعامل «استقلال» میانگین گروه اول 13.28 و گروه دوم 11.76، در الگوی تعامل «کنترل پرخاشگرانه» میانگین گروه اول 13 و گروه دوم 19.68 و در الگوی تعامل «عدم دلبستگی پرخاشگرانه» میانگین گروه اول 13.36 و گروه دوم 16.67 می باشد. میانگین نمره الگوی تعامل والدین کودکان عادی در تمامی الگوهای تعاملی به جز «کنترل پرخاشگرانه» و «عدم دلبستگی پرخاشگرانه» بالاتر از کودکان مبتلا به کمبود توجه- بیش فعالی می باشد.نتیجه گیری: هر چه نمره الگوی تعاملی «پذیرش» والدین بیشتر باشد، شدت علایم کمبود توجه بیش فعال فرزندان آنها کمتر است. هر چه الگوی تعاملی «کنترل» مثبت در والدین بیشتر باشد نیز شدت علایم کمتر می باشد. همچنین با افزایش نمرات الگوهای تعامل «کنترل پرخاشگرانه» و «عدم دلبستگی پرخاشگرانه» شدت علایم کمبود توجه بیش فعال افزایش می یابد.

مقدمه: کمبود روی سبب اختلالات ایمنی و کاهش پاسخ ایمنی به واکسیناسیون در بیماران دیالیزی می شود. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین روی سرم و پاسخ ایمنی به واکسیناسیون هپاتیت B بود.روش بررسی: این تحقیق از نوع توصیفی و به روش مقطعی بود که بر روی 95 بیمار دیالیزی مزمن (70 بیمار دیالیز خونی و 25 بیمار دیالیز صفاقی) که بعد از واکسیناسیون علیه هپاتیت B در سه روز انجام گرفت.نتایج: چهار ماه بعد از آخرین دوز واکسیناسیون هپاتیت B 34 بیمار (36%) پاسخ ایمنی مناسب داشتند و تیتر آنتی بادی هپاتیت (BHBsAb) بیشتر یا مساوی 10 mU.mL بود و 61 بیمار (%64) پاسخ ایمنی مناسب نداشتند (HBsAb<10 mU.mL). میانگین سطح سرمی روی در بیماران با سطح آنتی بادی کافی به طور معنی داری بیش از بیماران با سطح آنتی بادی ناکافی بود (24.94±4.17 در مقابل 3.46±(22.1 (P-Valu=0.005). بعد از انجام رگرسیون لجستیک عوامل مستقلی که در ایجاد تیتر کافی HBsAb بعد از واکسناسیون به طور معنی داری موثر بودند شامل میانگین بالاتر سطح سرمی روی [Odds ratio(OR)=1.44(1.02-2.02),P=0.006] و جنس مونث [OR=1.8(1.01-4.1), P=0.048] بودند و متغیرهای دیگر مانند نوع دیالیز، سال 50 £ سن، بیماری دیابت و سطح سرمی آلبومین و کراتینین قبل از دیالیز معنی داری با کافی بودن تیتر HBsAb نداشتند. نتیجه گیری: عدم پاسخ مناسب به واکسیناسیون هپاتیت B در بیماران دیالیزی می تواند به خاطر سطح پایین تر روی سرم و جنس مذکر باشد. اگرچه مطالعات کارآزمایی بالینی جهت اثبات آن باید انجام گرفت.

مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS; Multiple Sclerosis) یک بیماری خود ایمن مزمن با اتیولوژی ناشناخته می باشد که سیستم عصبی مرکزی را گرفتار می سازد. شیوع بیماری در مناطقی که مصرف ویتامین D بالاست، کمتر می باشد. برخی مطالعات نشان می دهد که ویتامین D3 در جلوگیری از آنسفال ومیلیت خود ایمن تجربی (EAE; experimental autoimmune encephalomyelitis)، مدل حیوانی مولتیپل اسکلروزیس، موثر است. چگونگی تاثیر این ویتامین در جلوگیری از EAE مشخص نیست. ویتامین D3 ممکن است با تاثیر بر پاسخ های ایمنی سلولی (TH1 و (TH2 در جلوگیری از پیشرفت بیماری موثر باشد. در این مطالعه اثر ویتامین D3 بر روی پاسخ های ایمنی سلولی در موش های نژاد C57BL.6 مبتلا به EAE مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: این مطالعه از نوع تجربی- آزمایشگاهی است که بر روی موش های نر نژاد C57BL.6 در دو گروه درمانی )هر گروه 10 سر( با شرایط سنی و وزنی مشابه قرار گرفتند. موش های مبتلا به EAE تحت درمان با ویتامین D3 که 5 میکروگرم بر حسب وزن ویتامین D3 هر دو روز یک بار به صورت داخلی صفاقی از سه روز قبل تا 19 روز پس از ایجاد بیماری دریافت کردند و موش های مبتلا به EAE درمان نشده که تنها vehicle را با همان جدول زمانی دریافت نمودند. علایم بیماری روزانه ثبت گردید. در روز بیستم، سلول های تک هسته ای طحال موش ها جدا گردید و در حضور و عدم حضور پپتید MOG35-55 کشت داده شد. مایع رویی کشت سلول پس از گذشت 96 ساعت جمع آوری و میزان تولید IL-10 و IFN- g با روش ELISA مورد سنجش قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که شدت علایم کلینیکی در موش های تحت درمان با ویتامین (0.8±3.2) D3 در مقایسه با گروه درمان نشده (0.44±5.3) به طور معنی داری کمتر می باشد (p=0.001). همچنین در روز شروع حمله بیماری بین گروه تحت درمان با ویتامین D3 و درمان نشده )به ترتیب روز 1±11 و روز 1±15 پس از القای بیماری( اختلاف قابل ملاحظه ای مشاهده شد. اختلاف معنی داری بین میانگین غلظت IFN- g در موش های مبتلا به EAE تحت درمان با ویتامین D3 در مقایسه با گروه کنترل (درمان نشده) وجود نداشت در حالی که میانگین غلظت IL-10 در موش های مبتلا به EAE تحت درمان با ویتامین D3 به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از گروه کنترل بود (p=0.001).نتیجه گیری: از یافته ها می توان چنین نتیجه گرفت که ویتامین D3 از طریق هدایت پاسخ های ایمنی به سمت TH2 و القای تولید مقادیر بالای IL-10 در مهار بیماری EAE موثر است. شاید بتوان از این ویتامین به عنوان یک عامل تعدیل کننده سیستم ایمنی در درمان MS استفاده نمود.

مقدمه: واژینیت ها احتمالا شایع ترین عفونت زنان در طول دوران بارداری محسوب می شوند، به طوری که سالانه 10-5 میلیون معاینه مراقبت بهداشتی را به خود اختصاص می دهند. ولووواژینیت کاندیدایی دومین شکل شایع واژینیت در ایالات متحده است که به همراه مصرف قرص های ضد بارداری با مقدار استروژن بالا و هورمون درمانی دیده می شود. ماماها نقش مهمی نه تنها در ارزیابی و کنترل عفونت های واژن بلکه در آموزش به زنان در ارتباط با بهداشت و سلامت واژن ایفا می نمایند. شناسایی عوامل خطرزای این عفونت ها کلیدی برای رسیدن به سلامت واژن محسوب می شود. هدف از این تحقیق تعیین شیوع و عوامل خطرساز عفونت کاندیدیازیس در زنان تحت پوشش مراکز بهداشتی- درمانی شهر تبریز بود.روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی انجام گرفت که در آن 1000 زن 49-15 ساله به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. یک نمونه از ترشحات واژن از قسمت خلفی فورنیکس و نمونه دیگر از دیواره واژن برداشته شد. مشاهده مستقیم ارگانیسم با آزمایش میکروسکوپی نمونه مرطوب انجام گرفت، و نمونه دیگر ترشحات روی محیط سابورا آگار کشت داده شد و به آزمایشگاه منتقل گردید. همچنین پرسشنامه به منظور جمع آوری اطلاعات فردی باروری افراد تکمیل گردید. سپس داده ها جمع آوری شده توسط نرم افزار آماری SPSS.ver15 و با آزمون های آماری مجذور کای و t.test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج حاصل نشان داد که شیوع کاندیدیازیس در این پژوهش 25.2 درصد بود. ارتباط معنی داری بین متغیرهای سن، سن ازدواج، شغل، میزان تحصیلات، شاخص توده بدنی، روز سیکل قاعدگی و سابقه سقط وجود نداشت. اما بین تعداد زایمان و pH واژن ارتباط معنی دار آماری مشاهده شد (p>.05). همچنین بین روش قرص های خوراکی جلوگیری از بارداری و آمپول مدروکسی پروژسترون ارتباط آماری معکوس وجود داشت.نتیجه گیری: ماماها و سایر متخصصان بهداشتی و درمانی می توانند به دادن آگاهی بیشتر از این عفونت ها و عوامل خطرساز آنها به زنان، نقش مهمی در ارتقا کیفیت زندگی آنان، داشته باشد.

مقدمه: لزوم بالغ سازی تخمک ها در محیط آزمایشگاهی به منظور بهبود شرایط باروری آزمایشگاهی (IVF) در دهه اخیر مورد توجه محققین قرار گرفته است. معمولا در محیط های کشت که به این منظور تهیه می شود از مکمل های هورمونی استفاده می گردد که تهیه آنها مشکل و بسیار گران است. استفاده از سرم موش صحرایی ماده در مرحله استروس که غنی از هورمون ها می باشد می تواند علاوه بر افزایش احتمال بالغ سازی، هزینه های مربوط را نیز کاهش دهد.روش بررسی: این مطالعه از نوع تجربی به منظور بررسی امکان استفاده از سرم موش صحرایی تهیه شده و در مرحله استروس RSS Rat Strus Serum)) به جای سرم جنینی گاو (FBS) و مقایسه اثر آنها در محیط کشت جهت بالغ سازی تخمک های گاو انجام گردید. برای این منظور تعداد 1789 تخمک از تخمدان های گاوهای ذبح شده طی یک سال در کشتارگاه جدا و پس از انجام مراحل شستشو، در سه محیط مختلف کشت داده شدند. محیط کشت کنترل حاوی TCM-199، آنتی بیوتیک، HCG و مایع فولیکولی )تهیه شده از فولیکول های قابل مشاهده بر روی تخمدان( و محیط های کشت دوم و سوم علاوه بر مواد مذکور به ترتیب حاوی FBS یا RSS بود. سرم موش صحرایی پس از تشخیص مرحله استروس با خونگیری از قلب و انجام مراحل غیرفعال سازی، تهیه و در دمای 20- درجه سانتیگراد تا زمان استفاده نگهداری گردید. پس از کشت تخمک ها به مدت 24 ساعت درانکوباتر 38.5 درجه سانتیگراد، 5 درصد CO2 و رطوبت 95 درصد، میزان بلوغ تخمک ها با توجه به پراکندگی سلول های کومولوس یا رنگ آمیزی استواورسئین و مشاهده جسم قطبی با میکروسکوپ نوری تعیین گردید.نتایج: اطلاعات به دست آمده توسط آزمون مربع کای مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن هر دو نوع سرم به طور معنی داری (P<0.001) بلوغ تخمک ها را در مقایسه با محیط کنترل افزایش می دهد (90.2% در محیط حاوی سرم در برابر 78.7% در محیط کنترل(. همچنین در نتایج حاصل تفاوت معنی داری بین دو محیط حاوی سرم مشاهده نگردید (86.6% در محیط حاوی FBS در برابر 90.2% در محیط (RSS.نتیجه گیری: RSS بر بالغ سازی تخمک گاو اثرات مثبت داشته و می تواند به جای FBS جهت بالغ سازی تخمک گاو مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: خطر انتقال بیماری های عفونی از طریق انتقال خون به میزان زیادی در طی سال های اخیر کاهش پیدا کرده است. اما با این وجود یکی از هدف های اصلی انتقال خون به صفر رساندن احتمال انتقال بیماری های عفونی می باشد. آزمایش رایج برای شناسایی خون های آلوده به ویرووس هپاتیت ((HBV B تعیین آنتی ژن سطحی ویروس (HBsAg) با روش ELISA می باشد. اما در عفونت نهفته هپاتیت B، HBsAg با روش ELISA قابل شناسایی نیست. بنابراین تست های حساس تر و تکمیلی برای غربال کردن فرآورده های خونی از نظر آلودگی به HBV نیاز است. بعضی محققین تست anti-HBc را به عنوان یک تست غربالگری برای تشخیص آلودگی به HBV مناسب دانسته اند. هدف از این تحقیق تعیین عفونت نهفته HBV در اهدا کنندگان خون و همچنین مشخص نمودن ارزش واقعی تست anti-HBc به عنوان یک تست غربالگر در تشخیص عفونت نهفته هپاتیت B بوده است.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی در طی ماه های اردیبهشت و خرداد 1383 انجام گرفت، تعداد 545 نمونه خون از سازمان انتقال خون اصفهان جمع آوری گردید و به وسیله تست ELISA از نظر HBsAg مورد ارزشیابی قرار گرفتند. سپس نمونه های HBsAg منفی و به منظور وجود anti-HBc تست شدند. به منظور به دست آوردن موارد عفونت های نهفته هپاتیت B تمام نمونه های HBsAg منفی و anti-HBc مثبت از نظر وجود HBV DNA با روش PCR بررسی شدند.نتایج: تمام نمونه ها از نظر HBsAg منفی بودند اما 43 مورد (8%) از نمونه های HBsAg منفی از نظر anti-HBc مثبت بودند. با استفاده از روش PCR روی نمونه های HBsAg منفی anti-HBc مثبت، مشخص شد که پنج عدد (11.6%) از این نمونه ها از نظر HBV DNA مثبت و آلوده به ویروس HBV بودند.نتیجه گیری: یکی از فرم های کلینیکی عفونت HBV، عفونت نهفته هپاتیت B می باشد که در این حالت HBsAg در خون بیماران قابل شناسایی نیست، بنابراین تست های حساس تری برای غربال کردن فرآورده های خونی از نظر HBV مورد نیاز است. PCR یک تست بسیار حساس است که قادر می باشد HBV DNA را در مقادیر بسیار پایین شناسایی کند. نتایج ما به وضوح نشان داد که یک تست حساس مثل PCR و همچنین تست تکمیلی مثل anti-HBc برای مطمئن شدن از ایمنی و مناسب بودن فرآورده های خونی به شدت مورد نیاز می باشد.

مقدمه: مطالعات اخیر برروی ژن بتاگلوبین در ایران نشان می دهد که حدود هشت جهش شایع بیشترین فراوانی را در جمعیت بیماران بتاتالاسمی کشو دارند. اما همیشه وجود جهش های نادر و ناشناخته مشکلات زیادی را در برنامه ریزی جهت تشخیص قبل از تولد ایجاد می کنند. در شمال غرب کشور و نیز جهش های شایع بررسی و گزارش شده است. بررسی و گزارش جهش های نادر و ناشناخته می تواند در موارد تشخیصی و در طرح برنامه های پیشگیرانه مفید واقع شود.روش بررسی: در این پژوهش، 5 میلی متر نمونه ی خون محیطی از 20 بیمار آذری مبتلا به بتاتالاسمی که جهش آنها در بررسی قبلی شناسایی نشده بود، دریافت و DNA نمونه ها به روش پروتئیناز –K ایزوپرونال استخراج گردید. سپس در مرحله نخست، جهش هایCodon22(-AAGTTGG)، Codon36.37(-T)، Codon16(-C)،-88(C-A),Codon41.42(-TCTT),Codon6(-A) با روش ARMS-PCR مورد بررسی قرار گرفت و مواردی که جهش های فوق رانشان ندادند جهت تعیین توالی ارسال شد.نتایج: بر اساس نتایج این مطالعه، جهش های Codon16(-C), Codon15(TGG-TGA)، Codon36.37(-T)، Codon25.26(+T),، IVSII-848(C-A)، -28(A-C) و (IVSII-754(C-G شناسایی و به جمع جهش های شناخته شده منطقه و کشور اضافه گردیدند. همچنین چهار جایگاه  5 UTR+20(C-T):SNP، Codon2(CAC-CAT)، IVSII-16(C-G) و IVSII-666(T-C) در ژن بتاگلوبین بیماران مورد مطالعه مشخص گردید.نتیجه گیری: نتایج این بررسی می تواند در غربالگری و تشخیص قبل از تولد بیماران مبتلا به بتاتالاسمی در آذربایجان، ایران و سایر کشورهای همسایه مفید باشد.

مقدمه: ویروس HTLV-1 اولین رتروویروس شناخته شده انسانی و جز خانواده انکوویرس ها است. ویژگی مهم این ویروس محدودیت شیوع جغرافیایی آن است و شمال خراسان یکی از مناطق آندمیک آلودگی به ویروس HTLV-1 می باشد. مطالعات اپیدمیولوژی و بررسی انتشار آلودگی می تواند در طراحی روش های پیشگیری موثر باشد. پژوهش حاضر با هدف راه اندازی فن PCR(Polymerase Chain Reaction) برای اولین بار در ایران، بر روی بافت های پارافینه جهت بررسی آلودگی به ویروس HTLV-1 انجام شده است. این روش زمینه را برای مطالعات اپیدمیولوژی مولکولی در راستای مشخص کردن جغرافیایی و به ویژه تاریخی آلودگی و نیز بررسی الگوهای انتشار آن فراهم می آورد.روش بررسی: این مطالعه از نوع تجربی به صورت آزمایشگاهی به منظور تثبیت تکنیک است. ابتدا جستجوی ژن بتااکتین با استفاده از پرایمرهای اختصاصی مربوطه بر روی نمونه های بافتی پارافینه از اعضای مختلف مانند کبد، طحال، پوست و گره لنفی که از بایگانی بخش آسیب شناسی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد استخراج گردیده بود به صورت پذیرفت. غلظت اپتیمال کلرید منیزیم 2 میلی مول و پرایمر 8 پیکومول بود. غلظت بهینه DNA برای بلوک های بافتی مختلف، متفاوت بود. پس از آنPCR با پرایمرهای tax، pol، env و LTR ژنوم ویروس HTLV-1 بر روی 50 مورد بافت پارافینی گره لنفی انجام شد. و تکرار پذیری تکنیک روی بافت های پوست و گره لنفی آلوده به HTLV-1 نشان داده شد.نتایج: بین 50 مور بافتهای مربوط به گروه های لنفی در یک مورد بیمار مبتلا به لنفوم غیر هوجکینی با پنج سری پرایمر (دو سری برای قطعه Tax و یک سری برای قطعاتLTR, Env, Pol) در نواحی مربوط به هر کدام ایجاد باند نمود. یک مورد دیگر مربوط به یک بیمار با لنفوم غیر هوجکینی تنها با دو سری پرایمر Tax مثبت بوده و با سایر پرایمرها باندی ایجاد نکرد. با احتساب مورد اول )به سبب قطعیت آلودگی به(HTLV-1 درصد شیوع در بافت های پارافینه گره های لنفی 2 درصد می باشد. در صورت محاسبه مورد دوم شیوع آلودگی به 4 درصد افزایش می یابد.نتیجه گیری: مقایسه میزان آلودگی بافتی در این مطالعه با شیوع سرولوژیک نمونه های خون (2.3 درصد) مطالعه دیگر ازنظر آماری تفاوت معنی داری نشان نداد و نتایج یکدیگر را تایید کردند (P=0.883).

مقدمه: تولوئن از جمله حلال های آروماتیک و یکی از محصولات فرعی صنعت کک سازی می باشد. در این صنعت به علت نشت گاز کک از درزها و دریچه ها کارگران زیادی در مواجهه با تولوئن قرار دارند. مواجهه با تولوئن موجب اختلال در سیستم اعصاب مرکزی و دیگر عوارض می شود. هدف از این پژوهش تعیین میزان مواجهه افراد با تولوئن بود که به دلایل مواجهات غیر شغلی و دیگر عوامل علاوه بر اندازه گیری غلظت تولوئن در هوا، مقدار شاخص بیولوژیکی تماس با تولوئن نیز تعیین گردید.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیل و به روش مقطعی می باشد تعداد نمونه از 36 نفر کارگر کک سازی است. برای تعیین غلظت تولوئن در هوای تنفسی، نمونه برداری فردی توسط لوله های جاذب زغال فعال و پمپ نمونه بردار فردی و آنالیز نمونه ها توسط دستگاه گاز کروماتوگرافی انجام گرفت. برای اندازه گیری اسید هیپوریک ادرار، نمونه های ادرار پایان شیفت کاری در ظرف نمونه گیر جمع آوری شد و آنالیز نمونه های ادرار توسط دستگاه کروماتوگرافی مایع با عملکرد عالی صورت گرفت. نمونه های ادرار پایان شیفت 16 نفر از پرسنل اداری به عنوان گروه کنترل نیز جمع آوری و آنالیز شد. کراتینین ادرار نیز جهت تصحیح مقادیر اسید هیپوریک توسط دستگاه اتوآنالیز تعیین مقدار شد.نتایج: میانگین غلظت تولوئن در هوای تنفسی و اسید هیپوریک در نمونه های ادرار افراد در گروه های مواجهه و کنترل به ترتیب برابر با 14.34 و 0.33 و0.28  ppm گرم بر گرم کراتی نین ادرار به دست آمد. تولوئن هوای تنفسی با اسید هیپوریک ادرار رابطه r=0.8 را نشان داد.نتیجه گیری: میانگین وزنی، زمانی غلظت تولوئن هوای تنفسی از حد مجاز، همچنین میانگین اسید هیپوریک ادرار از حد بیولوژیکی تماس به طور معنی دار کمتر بود. میانگین مقادیر اسید هیپوریک ادرار افراد در مواجهه، علی الرغم رابطه خوب با تولوئن اختلاف معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان نداد. نتایج حاکی از این است که در مواجهه با مقادیر کم تولوئن، اسید هیپوریک به علت تداخل با مقادیر زمینه ای نمی تواند شاخص حساسی برای پایش بیولوژیکی باشد.

تیموما شایع ترین نئوپلاسم مدیاستن قدامی است که بیشترین سن بروز آن 60-40 سالگی است. دو سوم بیماران در هنگام تشخیص بدون علامت بوده و به طور اتفاقی توسط گرافه قفسه سینه کشف می شوند. 70-40 درصد بیماران حداقل به صورت آزمایشگاهی مشخصه یک یا چند سندرم پاراتیمیک را داشته که در این بین میاستنی گراویس از همه شایع تر و در 10- 70% از این بیماران گزارش شده است. ما در بررسی مقالات، گزارشی از سندرم گیلن باره به عنوان سندرم پاراتیمیک پیدا نکردیم. در این مطالعه خانمی 37 ساله مبتلا به تیموما گزارش شده که بعد از تیمکتومی دچار سندرم گیلن باره شده است. اینکه سندرم گیلن باره به عنوان سندرم پاراتیمیک بعد از تیموما بوده و یا ناشی از جراحی جهت تیمکتومی، نیاز به مطالعات بیشتری دارد.