مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1392 | دوره:24 | شماره:12 |تعداد مقالات:12

پیش زمینه و هدف: ایستادن طولانی مدت در وضعیت ثابت طی انجام وظایف شغلی با ایجاد کمردرد در ارتباط است. افزایش کواکتیویشن عضلات گلوتئوس مدیوس دو طرف از جمله مهمترین فاکتورهای زمینه ساز ایجاد کمردرد طی ایستادن طولانی مدت در افراد سالم شناخته شده است. مداخله ارگونومیکی رایج جهت کاهش مشکلات ناشی از ایستادن طولانی مدت از جمله کمردرد، تغییر و اصلاح سطح زیر پای افراد شاغل در محیط می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر کفپوش ضد خستگی بر روی الگوی کواکتیویشن عضلات گلوتئوس مدیوس دو طرف و گزارش ذهنی کمردرد، در دو وضعیت مختلف ایستادن بر روی سطح عادی سخت و ایستادن بر روی کفپوش ضد خستگی انجام گرفت.مواد و روش کار: 16 شرکت کننده بدون سابقه کمردرد، در حالیکه وظایف شغلی سبک شبیه سازی شده را انجام می دادند، به ترتیب در هر وضعیت به مدت دو ساعت ایستادند. در هر وضعیت؛ در ابتدای ایستادن و هر 15 دقیقه تا پایان 120 دقیقه، فعالیت الکتریکی عضلات گلوتئوس مدیوس دو طرف و میزان ذهنی درد در ناحیه کمر به ترتیب توسط الکترومیوگرافی سطحی (Surface EMG) و مقیاس بصری درد (VAS) جمع آوری شدند. در انتها، زمانی که شرکت کنندگان در هر دو وضعیت ایستادند، از آن ها در مورد وضعیتی که ترجیح می دهند سوال شد.یافته ها: نتایج این مطالعه در 15 نفر از شرکت کنندگان نشان داد؛ کفپوش ضدخستگی از لحاظ ذهنی به طور معنی داری باعث کاهش میزان درد در ناحیه کمر شده است (P=0.003). با این وجود از لحاظ عینی اختلاف معنی داری در الگوی کواکتیویشن عضلات گلوتئوس مدیوس دو طرف، در شرکت کنندگان بین وضعیت اول و وضعیت دوم مشاهده نشد (P=0.776) نتایج مطالعه حاضر در ارتباط با تاثیر کفپوش ضد خستگی بر روی کمردرد بر اساس آستانه تغییر بیشتر از 10 میلی متر در VAS نشان داد؛ این مداخله تاثیر معنی داری در کاهش تعداد افراد مبتلا به کمردرد و همچنین کاهش کواکتیویشن عضلات گلوتئوس مدیوس دو گروه درد و فاقد درد ندارد (P>0.005) اگر چه 73 درصد از شرکت کنندگان استفاده از آن را ترجیح دادند.نتیجه گیری: بنابر یافته های مطالعه حاضر به نظر می رسد کفپوش ضد خستگی می تواند در کاهش میزان درد در ناحیه کمر و به طبع آن، کمردرد، مفید باشد، اگرچه از لحاظ عینی تغییر معنی داری در الگوی فعالیت عضلانی مرتبط با کمردرد ایجاد نکرد.

  پیش زمینه و هدف: کنترل کمی و کیفی اشکال داروئی از حیث دارا بودن مقدار ماده موثره جهت پایش اثرات درمانی و سمیت آن، حائز اهمیت می باشد. پروژه حاضر جهت اندازه گیری مقدار اکسی توسین در اشکال داروئی موجود در بازار داروئی ایران طراحی گردید.مواد و روش: اشکال داروئی اکسی توسین موجود در بازار داروئی ایران با دوز 5 و 10 واحدی (IU) تهیه گردید. روش اندازه گیری شامل کروماتوگرافی مایع با کارائی بالا (HPLC) به عنوان روش ترجیحی در این پروژه به کار گرفته شد. در این سیستم جداسازی تحت شرایط ایزوکراتیک و با استفاده از ستون C18 و محلول فاز متحرک شامل%20 (V/V)  استونیتریل در بافر فسفات 80 میلی مولار  (pH=5)با سرعت جریان 1.5 میلی لیتر در دقیقه و آشکار ساز UV در طول موج 220 nm انجام گرفت.یافته ها: نتایج حاصل از این آزمایش نشان دهنده وجود یک رابطه خطی بین غلظت ماده موثره و شدت پاسخ آشکارساز در محدوده غلظتی 0.5-12 IU/ml بود. مقدار ضریب همبستگی R2=0.99 و معادله منحنی A=133.1C-2.193 حاصل شد. نتایج آنالیز نمونه ها نشان دادند که برای 3 غلظت ذکر شده،درصد ضریب تغییرات درون روزی بین 9.93-1.97 و ضریب تغییرات بین روزی، بین1.76-1.10  قرار داشت. همچنین درصد دقت107.5-96.4  و 99.60-93 به ترتیب برای تغییرات درون روزی و تغییرات بین روزی به دست آمد. حد تشخیص روش نیز 0.25 IU/ml حاصل گردید. پس از اندازه گیری میزان اکسی توسین در فرآورده های دارویی، مقدار این ماده موثره برای آمپول های 10 واحدی بین 120-107 درصد و برای آمپول های 5 واحدی بین 216.6-114.2 درصد تعیین گردید.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از آزمایش، مشاهده می گردد که بعضی از مقادیر اکسی توسین در فرآورده هایی دارویی موجود در بازار دارویی ایران، بیش از مقادیر عنوان شده در برچسب مورد ادعای کارخانه سازنده، است. این نتایج ضرورت کنترل کیفی و کمی اشکال داروئی را هر چه بیشتر مورد تاکید قرار می دهد.

پیش زمینه و هدف: دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که با مشکلات روان شناختی به ویژه خشم رابطه زیادی دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مدیریت خشم بر سلامت عمومی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود.مواد و روش کار: در یک تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون، از بین 200 بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به یک مطب خصوصی در تهران، تعداد 28 نفر که پس از پاسخ گویی به پرسشنامه حالت - صفت بیان خشم 2، در این آزمون نمره بالا کسب کرده بودند به روش نمونه گیری داوطلبانه در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای در دوره آموزش مدیریت خشم که به شیوه شناختی - رفتاری برگزار شد، شرکت نمود اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی بود که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه اجرا گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکوا) استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مدیریت خشم با رویکرد شناختی - رفتاری موجب افزایش سلامت عمومی گروه آزمایش شده است.بحث و نتیجه گیری: آموزش مدیریت خشم با رویکرد شناختی - رفتاری می تواند در بهبود سلامت عمومی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 اثربخش باشد. بنابراین ارائه چنین آموزش هایی در کنار سایر مداخلات پزشکی به عنوان بخشی از درمان و مراقبت جامع دیابت، توصیه می گردد.

پیش زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای استرس اکسیداتیو و پایین بودن ظرفیت آنتی اکسیدانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر اینولین بر ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در این بیماران انجام شد.مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل دار، 49 زن دیابتی نوع 2 به دو گروه تقسیم شدند. بیماران در گروه مداخله (n=24)، روزانه 10 گرم پودر اینولین و بیماران در گروه کنترل (n=25)، روزانه 10 گرم مالتودکسترین به مدت 8 هفته دریافت کردند. دریافت های غذایی، شاخص های تن سنجی، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه گیری شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزارSPSS.11.5  و آزمون های تحلیل کوواریانس و تی زوج انجام گرفت.یافته ها: در پایان مطالعه، کاهش معنی داری در گلوکز خون ناشتا 8.40) درصد) و هموگلوبین گلیکوزیله (10.40 درصد) و افزایش معنی داری در سطح میانگین ظرفیت آنتی اکسیدانی تام (18.80 درصد) و سوپراکسید دیسموتاز ( 4.40درصد( گروه اینولین در مقایسه با گروه مالتو دکسترین وجود داشت .(p<0.05) تفاوت آماری معنی داری در فعالیت آنزیم های کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز در گروه اینولین در مقایسه با مالتو دکسترین مشاهده نشد. کلیه متغیرهای فوق به غیر از گلوتاتیون پراکسیداز، در گروه اینولین، در پایان مطالعه نسبت به ابتدای مطالعه، به طور معنی داری افزایش یافت. در طول مطالعه، تغییرات آماری معنی داری در هیچ یک از متغیرهای فوق در گروه مالتودکسترین مشاهده نگردید.نتیجه گیری: مکمل یاری با اینولین ممکن است برخی از شاخص های آنتی اکسیدانی را در زنان دیابتی بهبود بخشد.

پیش زمینه و هدف: هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی «آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی - رفتاری» و «آموزش مهارت های ارتباط با بیمار پایانی» بر افزایش کیفیت زندگی خانواده بیماران پایانی بود.مواد و روش کار:روش تحقیق از نوع آزمایشی (تجربی) و طرح پژوهشی از نوع نیمه آزمایشی (نیمه تجربی) سه گروهی - انتخاب تصادفی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. بستگان 30 بیمار پایانی بستری در بیمارستان آیت اله... خوانساری اراک به صورت تصادفی در سه گروه 10 نفری، شامل دو گروه آزمایش که گروه اول :آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی - رفتاری و گروه دوم: آموزش مهارت های ارتباط با بیمار پایانی را دریافت کردند و گروه کنترل گمارده شدند. گروه های آزمایش به مدت 8 جلسه آموزش های گروهی را دریافت کردند. در پیش آزمون، پس آزمون و دو ماه پس از پایان آموزش، آزمودنی ها به پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL-BREEF) پاسخ دادند و داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر تحلیل شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی - رفتاری با آموزش مهارت های ارتباط با بیمار پایانی بر کیفیت زندگی خانواده (p<0.01) در مرحله پیگیری وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی - رفتاری و آموزش مهارت های ارتباط با بیمار پایانی، هر دو بر افزایش کیفیت زندگی خانواده بیماران پایانی موثر هستند اما روش آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری اثربخش تر از آموزش مهارت های ارتباط با بیمار پایانی بر کیفیت زندگی خانواده در مرحله پیگیری است.

پیش زمینه و هدف: سلول های بنیادی مزانشیمال، سلول های بالغی هستند که به عنوان سلول های پیش ساز غیر خون ساز و چند توانی معرفی می شوند. تحریک ویژه گیرنده ای شبه تول در سطح سلول های بنیادی مزانشیمال می توانند پاسخ های ایمنی ناشی از این سلول ها را به سمت فنوتیپ های پیش التهابی یا ضدالتهابی جهت دهی کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر پپتید وگلیکان - لیپوپلی ساکارید بر روی پلاریزه شدن سلول های بنیادی به سمت فنوتیپ ضد التهابی و القا آپوپتوز در سلول های T.مواد و روش کار: از استخوان فمور و تیبیا سوسپانسیون سلولی تهیه و به مدت 24 ساعت انکوبه شدند. جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی با تمایل به چسبیدن به فلاسک صورت گرفت. پس از رسیدن سلول ها به تراکم 70%، با آگونیست TLR در دو دوز بالا (10 نانوگرم/میلی لیتر) و پایین (5 نانوگرم/میلی لیتر) و به مدت 1 و 12 ساعت تیمار شدند. سپس مایع رویی سلول ها جهت اندازه گیری نیتریک اکساید جمع آوری شد. درصد آپوپتوز در سلول های T به روش فلو سایتومتری و رنگ آمیزی آکریدین - اورنج / پروپیوم آیداید (AO/PI) اندازه گیری شد.یافته ها: MSC ها که در دوز پایین (5 نانوگرم/میلی لیتر( و 12 ساعت انکوباسیون با آگونیست TLR4 تیمار شده بودند افزایش معنی داری (p≤0.05) در آپوپتوز القا شده در سلول های T در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند. همچنین یافته ها افزایش معنی داری (p≤0.05) در میزان تولید نیتریک اکساید در دوز بالا (10 نانوگرم/میلی لیتر) و 1 ساعت انکوباسیون MSC های تیمار شده با آگونیست TLR4 نسبت به گروه کنترل نشان دادند.بحث و نتیجه گیری: از پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت دوز آگونیست و مدت زمان تیمار سلول های بنیادی با آن می تواند تاثیرات مختلفی در فعالیت آپوپتوزی MSC ها و تولید نیتریک اکساید داشته باشد.

پیش زمینه و هدف: امروزه گرایش عمومی برای مصرف غذاهای عمل گرا به علت اثرات محافظت کنندگی زیستی آن ها در پیشگیری از مشکلات مربوط به سلامت انسان ها و الهام بخشیدن فواید مفید علاوه بر محتوای تغذیه ای مورد توجه واقع شده است.هدف از این مطالعه ارزیابی توان لاکتوباسیلوس کازئی به عنوان کشت محافظت کننده زیستی و عامل پروبیوتیکی در مهار سالمونلا تیفی موریوم می باشد.مواد و روش کار: در این مطالعه ارزیابی پتانسیل ضد میکروبی لاکتوباسیلوس کازئی به عنوان کشت محافظت کننده در محیط نیمه جامد و محیط مایع می باشد. به طوری که ویژگی های ضد باکتریایی آن علیه سالمونلا تیفی موریوم با روش آگار اسپات تست و ماکرودایلوشن مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور ابتدا اثر ضد باکتریایی لاکتوباسیلوس کازئی علیه سالمونلا تیفی موریوم با روش آگار اسپات تست تعیین گردید. سپس با روش ماکرودایلوشن تاثیر دزهای مختلف لاکتوباسیلوس کازئی بر الگوی رشد و بقاء سالمونلا تیفی موریوم تلقیح شده در محیط آبگوشت ترکیبی ( لوریا و ام آر اس ) در یک دوره 6 روزه مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در روش آگار اسپات تست قطر هاله عدم رشد لگاریتم 4.5 سالمونلا تیفی موریوم در برابر لگاریتم 6.6 و 2.6 لاکتوباسیلوس کازئی به ترتیب برای روز اول 23.96 و15.74  و در روز سوم 25.78  و  17.19میلی متر بود.در دمای 10-8 و 30 درجه سانتی گراد مقدار سالمونلا تیفی موریوم ابتدایی با روش ماکرودایلوشن که تحت تاثیر لگاریتم 8 لاکتوباسیلوس کازئی قرار گرفته بود به ترتیب از حدود لگاریتم 5 به 2 و زیر آستانه تشخیص ( کمتر از یک لگاریتم ) در روز آخر ارزیابی کاهش یافت، و تحت تاثیر لگاریتم 5 لاکتوباسیلوس کازئی از 5 به 5.5 و زیر آستانه تشخیص رسید.بحث و نتیجه گیری: لاکتوباسیلوس کازئی در دمای 37 درجه سانتی گراد در کاهش سالمونلا تیفی موریوم موثرتر از دمای 10-8 درجه سانتی گراد عمل نمود. بعلاوه لگاریتم 8 لاکتوباسیلوس کازئی کاهش شدیدی را در سالمونلا تیفی موریوم در مقایسه با دزهای پایین اعمال می کند. در ضمن محیط های براث حاوی دز بالای لاکتوباسیلوس کازئی دارای کمترین مقدار pH هم بودند.

پیش زمینه و هدف: به منظور پیش گیری از رفتار خودکشی، مهم است که عامل های خطرساز برای اقدام به خودکشی را بهتر بشناسیم. هدف از این مطالعه مقایسه ویژگی های شخصیتی، حمایت اجتماعی و جهت گیری مذهبی در افراد اقدام کننده به خودکشی و گروه گواه می باشد. مواد و روش کار:در یک طرح مورد - شاهدی، 120 نفر از اقدام کنندگان به خودکشی مراجعه کننده به بیمارستان شهید مدنی شهرستان آذرشهر با 140 نفر از افراد گروه گواه که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و از نظر جمعیت شناختی با یکدیگر همتا شده بودند، مقایسه شدند. داده ها به کمک پرسشنامه شخصیتی نئو، مقیاس حمایت اجتماعی و جهت گیری مذهبی آلپورت گردآوری و با استفاده از آزمون رگرسیون لجستیک و t مستقل تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که افراد اقدام کننده به خودکشی در مقایسه با گروه گواه نمرات بالایی در روان آزردگی و نمرات پایینی در ویژگی برونگرایی و با وجدان بودن بدست آوردند، از سویی، این افراد، حمایت اجتماعی ضعیفی را تجربه کرده و دارای جهت گیری مذهبی بیرونی می باشند. همچنین، نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که اقدام به خودکشی به طور مثبتی به وسیله روان آزردگی و به طور منفی به وسیله ویژگی موافق بودن، انعطاف پذیری و حمایت اجتماعی خانواده و دوستان پیش بینی می شود، و 27 درصد از واریانس مربوط به اقدام به خودکشی توسط این متغیرها پیش بینی می شود. بحث و نتیجه گیری: ویژگی های شخصیتی، حمایت اجتماعی و جهت گیری مذهبی عامل های خطرساز مهمی برای اقدام به خودکشی به شمار می روند.

پیش زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس شایع ترین بیماری پیش رونده عصبی در افراد جوان می باشد که عوارض و مشکلات فراوانی برای بیماران ایجاد نموده و آن ها را به سوی ناتوانی و وابستگی در زندگی سوق می دهد. یافته های بالینی نشان می دهند که فشار روانی ناشی از رویدادهای روزمره زندگی به تدریج فعالیت سیستم های مختلف بدن از جمله سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار داده می تواند آن ها را تضعیف و مختل سازد. متغیرهای گوناگون می تواند این تاثیر را تعدیل و یا تقویت نماید. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه میان مولفه های هوش هیجانی با پنج عامل شخصیت در مبتلایان به (ام. اس) انجام شده است. مواد و روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه آماری شامل 150 نفر (58 مرد و 92 زن) از بیماران مبتلا به ام.اس مراجعه کننده به انجمن حمایت از بیماران ام.اس و درمانگاه تخصصی و فوق تخصصی بیمارستان امام خمینی شهرستان ارومیه بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های هوش هیجانی بار - آن، و پرسشنامه شخصیتی نئوفرم کوتاه بود که بر روی بیماران اجرا شد. برای تحلیل داده های پژوهش از شاخص ها و روش های آماری شامل میانگین، انحراف معیار، آزمون آماری T، ضرایب همبستگی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیلی داده ها نشان داد که بین مولفه های هوش هیجانی با پنج عامل شخصیت در بیماران مبتلا به ام.اس رابطه معنی دار وجود دارد. بحث و نتیجه گیری: بین مولفه های هوش هیجانی در پنج مولفه مسئولیت پذیری، همدلی، انعطاف پذیری، تحمل فشار روانی و حل مسئله، بین بیماران زن و مرد تفاوت معنی دار وجود داشت و در پنج عامل شخصیت، تنها در بعد روان رنجوری بین بیماران زن و مرد تفاوت معنی دار بود. مشاوره، آموزش مولفه های هوش هیجانی و درمان های شناختی رفتاری علاوه بر درمان های دارویی به این بیماران پیشنهاد می شود.

پیش زمینه و هدف: توده های مدیاستن تمام سنین را درگیر می کنند ولی شیوع آن ها بر اساس سن متفاوت می باشد.نتایج مطالعات نشان می دهد که شیوع توده های بدخیم افزایش یافته است. هدف از انجام این مطالعه بررسی فراوانی توده های مدیاستن بر اساس محل درگیری و یافته های پاتولوژیک و سن آن ها بود. مواد و روش کار: این مطالعه گذشته نگر و توصیفی با مطالعه گزارشات پاتولوژی 87 بیماری که به دلیل توده مدیاستن در بیمارستان امام خمینی ارومیه تحت جراحی قرار گرفته بودند انجام شد. یافته ها: 53 نفر از بیماران مورد مطالعه از جنس مذکر و  34نفر از جنس مونث بودند. توزیع فراوانی محل درگیری تومورها به ترتیب 52 مورد (59.8 درصد) در ناحیه مدیاستن قدامی، 13 مورد (14.9 درصد) بیشتر از یک محل درگیری، 11 مورد (12.6 درصد) ناحیه مدیاستن خلفی، 7 مورد (8 درصد) ناحیه مدیاستن فوقانی و 4 مورد (4.6 درصد) در ناحیه مدیاستن میانی بود. به ترتیب فراوانی انواع پاتولوژی تومورال عبارت بودند از لنفوما 30 (34.5 درصد)، تیموما 8 (9.2 درصد)، جرم سل تومورها 6 (6.9 درصد) و 2 (2.3 درصد) تومور نورواندوکرین. در 29 (33.3 درصد) مورد پاتولوژی غیرتومورال داشتند. اختلاف نوع تومور در زنان و مردان از نظر آماری معنی دار بود در مردان تومور نورواندوکرین و در زنان تومور ژرم سل گزارش نشد. تومورهای مدیاستن قدامی (47 مورد) به ترتیب فراوانی عبارت بودند از لمفوم (24 مورد) و تیموم (7 مورد) و 5 مورد تومورهای ژرم سل و 11 مورد سایر موارد (موارد خوش خیم، سرطان های متاستاتیک و یا با منشا ریوی) بودند. تومورهای مدیاستن میانی (4 مورد) عبارت بودند از لمفوم (1 مورد) و 3 مورد سایر موارد بودند. تومورهای مدیاستن خلفی (9 مورد) عبارت بودند از تومورهای نورواندوکرین (2 مورد) و 7 مورد سایر پاتولوژی ها را داشتند. تومورهای مدیاستن فوقانی (5 مورد) عبارت بودند از لمفوم (1 مورد) و 4 مورد سایر پاتولوژی ها را داشتند.