مجله مطالعات علوم پزشکی
سال:1380 | دوره:12 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

مقدمه: آندوفتالمیت (endophthalmitis) واژه ای است که به آماس درون چشمی و درگیری زجاجیه و اتاقک پیشین چشم گفته می شود.مواد و روش: در این پژوهش همه بیمارانی که برای عمل کاتاراکت در بخش چشم بیمارستان شفای کرمان بستری می شدند به عنوان جامعه مورد مطالعه انتخاب شدند. ویژگی های بیماران از دفترهای پذیره نویسی اتاق عمل و پرونده های بیماران عمل شده گردآوری و یادداشت گردید. بیمارانی که پس از عمل آب مروارید با سرخی چشم، درد، کاهش بینایی و دیگر نشانه های آماس درون چشمی به بیمارستان برمی گشتند، بررسی بالینی می شدند و بر این پایه، تشخیص آندوفتالمیت گذاشته می شد. نمونه ای از مایع زجاجیه چشم گرفتار نیز برای کشت فرستاده می شد.نتایج: از میان 770 بیماری که توسط 12 چشم پزشک عمل شده بودند، 4 بیمار (0.5%) با آندوفتالمیت مجددا برگشته بودند، از 411 بیمار مرد 1 نفر (0.2%) و از 359 بیمار زن سه نفر (0.8%) گرفتار این پیامد شده بودند.بحث: اگر چه فراوانی بروز آندوفتالمیت در بیمارانی که در بخش چشم بیمارستان دانشگاهی کرمان بستری و تحت عمل آب مروارید قرار گرفته اند از آمار کشورهای پیشرفته بالاتر است، ولی در میان کشورهای جهان سوم آمار به دست آمده قابل قبول به نظر می رسد. آزمون آماری فیشر پیوستگی میان دو گروه با عارضه و بدون عارضه را در زنان و مردان مورد مطالعه، معنی دار ندانست (PV=0.344).

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه مقایسه تاثیر توکولیتیک نیفدیپین خوراکی با سولفات منیزیم وریدی در پیشگیری از زایمان زودرس است.مواد و روش: تعداد 46 بیمار حامله یک قلو دچار زایمان زودرس به طور تصادفی در دو گروه تحت درمان با نیفدیپین (23 بیمار) یا سولفات منیزیم (23 بیمار) قرار گرفتند. هدف نهایی، به تعویق انداختن زایمان بود. نتایج: نتایج مطالعه نشان می دهد که هر دو دارو در متوقف ساختن کنترکشن ها و به تعویق انداختن زایمان به میزان حداقل 48 ساعت (78% در برابر 91%، p=NS)، حداقل یک هفته (65% در برابر 0.73٪، P=NS) تا زمان ترم (52% در برابر 61%، p=NS) به یک اندازه موثر می باشند. عوارض مادری در گروه تحت درمان با نیفدیپین کمتر است. (39% در برابر 74%، 0.03=p) و مدت زمان بستری مادر در بیمارستان نیز به طور بارز در گروه نیفدیپین کمتر از گروه سولفات منیزیم بوده است. (2.65 روز در برابر با 7.5 روز، 0.007=p) آپگار هنگام تولد نوزادان در هر دو گروه مشابه بود ولی تعداد پذیرش نوزادان در NICU در گروه نیفدیپین به طور بارز کمتر از گروه سولفات منیزیم است (صفر در برابر 17%، p=0.03). بحث: نتیجه اینکه نیفدیپین به اندازه سولفات منیزیم در متوقف کردن کنترکشن های رحمی و به تعویق انداختن زایمان موثر می باشد. همچنین دارای عوارض جانبی کمتری است و از مزیت مصرف خوراکی نیز برخوردار می باشد.

مقدمه: مطالعه نحوه گسترش بیحس کننده های موضعی در فضای ساب آراکنویید، گروه تحقیق را بر آن داشت که با محدود کردن توزیع محلول و کاهش بلوک سمپاتیک در صدد کاهش عوارض همودینامیک همراه با بیحسی اسپاینال برآیند. این کار با بیحس کننده های موضعی هیپربار در وضعیت لترال دکوبیتوس قابل اجراست. مواد و روش: در این مطالعه آینده نگر و دوسوکور تعداد 70-40 ساله ASAI, II کاندید جراحی مفصل هیپ به صورت اتفاقی در دو گروه مساوی اسپاینال یک طرفه و دو طرفه تحت بیحسی اسپاینال قرار گرفتند. بعد از تعیین سطح بیحسی (T10±1) علایم حیاتی 1 و 2 و 3 و 4 و 5 و 15 و 30 و 45 دقیقه بعد از بلوک ثبت می گردید. نتایج: میانگین کاهش فشارخون در اسپاینال یک طرفه 11.91% و در اسپاینال دو طرفه 20.16% بود که از نظر آماری معنی دار است. برادیکاردی در 8.12% اسپاینال یک طرفه و 8.80% اسپاینال دو طرفه مشاهده شد که از نظر آماری معنی دار نمی باشد. بحث: محدود نمودن بلوک سمپاتیک در بیحسی اسپاینال یک طرفه سبب کاهش تغییرات همودینامیک به ویژه فشار خون می شود.

مقدمه: بیماری هپاتیت ویروسی به علت عوارض اجتناب ناپذیر جسمی و تهدیدکننده حیات، مورد توجه فراوان است، برای تشخیص و پیگیری بیماران تست های آزمایشگاهی عملکرد کبدی و بیوپسی کبد نقش مهمی دارند که معمول ترین آنها بررسی سطح آمینوترانسفرازها است. در این مطالعه، ارتباط درجه آسیب نکروانفلاماتوری و سطح سرمی آنزیم های آمینوترانسفراز و الکالن فسفاتاز مورد بررسی قرار گرفته است با این هدف که حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی آنزیم های فوق در بررسی و غربالگری بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن ویروسی برای هپاتیت مزمن فعال، تعیین شود. مواد و روش: تعداد 130 نمونه بیوپسی کبد بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن ویروسی بازبینی گردید و تغییرات آماسی آنها بر اساس سیستم Modified HAI نمره دهی شد. سپس سطوح سرمی آنزیم های AIKP, ALT, AST که به فاصله حداکثر یک ماه از زمان بیوپسی کبد اندازه گیری شده بود از پرونده های بیماران استخراج در نهایت اطلاعات به دست آمده به وسیله نرم افزار (version 10) SPSS مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج: بیشترین درجه همبستگی بین شدت آسیب نکروانفلاماتوری و سطح سرمی آمینوترانسفرازها مربوط به آنزیم AST بود، سطح AST از ویژگی و ارزش اخباری مثبت بیشتری برای تعیین شدت ضایعات نسبت به سایر آنزیم ها برخوردار است. ارزش اخباری منفی هر سه آنزیم درصد پایینی داشتند. بحث: با توجه به نتایج به دست آمده سطح سرمی آنزیم AST با دارا بودن بیشترین ارتباط و درجه همبستگی با شدت آماس و بیشترین ویژگی می تواند دقیق ترین اطلاعات را در مورد شدت فعالیت آماسی در کبد این بیماران بدهد، از این جهت در بررسی اولیه و پیگیری بعد از درمان نسبت به دو آنزیم دیگر تست مفیدتری است.

مقدمه: آنزیم آدنوزین د – آمیناز (ADA) یکی از آنزیم های هیدرولاز است که باعث تبدیل آدنوزین به اینوزین و آمونیاک می شود. فعالیت این آنزیم به طور گسترده ای در همه بافت های پستانداران وجود دارد. در سرم انسان سه ایزو آنزیم ADA وجود دارد. ADA1 با وزن مولکولی 35 کیلو دالتون، ADA1+CP متشکل از ترکیب دو ملکول ADA1 با پروتئین با وزن مولکولی 280 کیلو دالتون و ADA2 با وزن ملکولی 100 کیلو دالتون. مواد و روش: 20 فرد شاهد در محدوده سنی 40-20 سال و 10 بیمار مسلول در محدوده سنی 60-35 سال انتخاب و فعالیت ایزوآنزیم های آنان به روش های ژل فیلتراسیون و کلریمتری اندازه گیری شد. نتایج: میانگین فعالیت ایزوآنزیم ADA1+CP در سرم افراد شاهد و بیماران مسلول (79/000/784/901/6)، ADA2 (80/891/12و 65/504/22) و ADA1 (37/560/1 و 33/700/1) واحد بر لیتر می باشد. میانگین فعالیت ایزوآنزیم های ADA1+CP, ADA2 در افراد شاهد و بیماران مسلول اختلاف معنی داری را نشان داد.بحث: به دلیل وجود ایزوآنزیم ADA2 در منوسیت ها، به احتمال ایزوآنزیم ADA2 سرمی از این سلول ها منشا می گیرد.

مقدمه: حاملگی یکی از دوره های پر خطر زندگی مادران است. عوامل مختلفی در این دوره تاثیر دارند که شناختن آنها در مراقبت از مادر و جنین و کاهش عوارض نامطلوب، بسیار با اهمیت است. از جمله این عوامل، شناخت برخی از پارامترها اندازه های آنتروپومتریک (تن سنجی) مادر مانند با قد، وزن و دور بازو که شاخصی از وضعیت سلامت و تغذیه مادر، قبل و حین بارداری است. مواد و روش: برای ارزیابی نقش این پارامترها بر روی برخی از عواقب حاملگی در مادر و جنین در جامعه ما، مطالعه ای طولی بر روی 604 زن حامله در شهر همدان انجام شد. به این منظور مشخصات تن سنجی مادران، قبل یا بلافاصله پس از باردار شدن اندازه گیری شد. وزن و اندازه دور بازوی مادران در ماه های پنجم، هفتم و نهم بارداری اندازه گیری و عواقب حاملگی از جمله پره اکلامپسی، درد طولانی زایمان، زایمان با کمک وسیله و خونریزی پست پارتوم، زایمان زودرس، نوزاد کم وزن، مرگ و میر جنینی و ... ثبت شد. در پایان ارتباط این عواقب با اندازه های تن سنجی با روش های مناسب آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این مطالعه، میزان سقط و مرگ داخل رحمی جنین (IUFD) 7.6% بود. برای آنالیز نتایج، تجزیه و تحلیل بر روی 558 مورد زایمان منجر به تولد زنده صورت گرفت. نتایج: با انجام آزمون T بین اندازه های تن سنجی مادر (قد، وزن و دور بازو) و متغیرهای وابسته در مادر، جنین و نوزاد نتایج حاصل شد. بین قد مادر و زایمان زودرس (P<0.02) و IUGR نوزاد (P<0.05) ارتباط معنی دار وجود داشت. بین وزن مادر و IUGR نوزاد (P<0.02) و نوع زایمان (P<0.01) ارتباط معنی دار وجود داشت. بین اندازه های تن سنجی مادران و عواقب دیگر در مادر و جنین ارتباط معنی داری مشاهده نشد. برای بررسی ارتباط قد، وزن و دور بازو به طور توام و همزمان با عواقب حاملگی از آزمون رگرسیون لجستیک استفاده شد. بین اندازه های تن سنجی مادر و وزن نوزاد (تولد نوزاد کم وزن)، تنها بین قد و تولد نوزاد کم وزن ارتباط وجود داشت (P<0.05). بین اندازه های تن سنجی مادر و خونریزی زیاد پس از زایمان، بین وزن و دور بازو و خونریزی زیاد پست پارتوم ارتباط وجود داشت (به ترتیب P<0.04 و P<0.02). بین وزن و دور بازو و درد زایمان طولانی ارتباط وجود داشت (به ترتیب P<0.009 و P<0.02). همچنین با آزمون مجذور کای که برای برخی متغیرها انجام شد ملاحظه شد که بین سن مادران و اختلال رشد داخل رحمی (IUGR) ارتباط وجود داشت. (P<0.04)بحث: ارتباط برخی از این اندیکاتورها و پیامدهایی مثل زایمان زودرس، IUGR، نوع زایمان و خونریزی زیاد پس از زایمان و درد طولانی باید از سوی متخصصین مربوطه مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: تشخیص درماتوفیتوز معمولا بر اساس علایم کلینیکی و تایید بررسی آزمایشگاهی از تراشیدن پوست و مشاهده نتایج با پتاس می باشد. در شرایط نادری مانند علائم کلینیکی آتیپیک و تست KOH منفی، نیاز به تشخیص هیستوپاتولوژیک خواهد شد. تغییرات پاتولوژیک شکل پسوریازیفرم یا اسپونژیفرم بوده و ممکن است نوتروفیل در لایه شاخی و اپیدرم مشاهد شود. وجود نوتروفیل یک فاکتور تشخیصی در تشخیص درماتوفیتوز مطرح می شود، معمولا جهت تایید وجود (Hypae) در لایه شاخی تقاضای رنگ آمیزی پریودیک اسید شیف (PAS) می شود. مواد و روش: هدف از این بررسی حساسیت و ویژگی وجود نوتروفیل یک کلید تشخیصی در تشخیص درماتوفیز می باشد. این بررسی یک مطالعه گذشته نگر مورد – شاهدی بر روی 303 نمونه که دارای تغییرات اسپونژیفرم و پسوریازیفرم بودند و در طول 35 ماه به یکی از مراکز درماپاتولوژی ارجاع داده شده بودند، انجام شد. هشت نمونه درماتوفیتوزیس با نمای پاتولوژی و وجود هیفا تایید گردید. 92 مورد از 295 مورد با نمای هیستوپاتولوژی و اسپونژیفرم و پسوریازیفرم انتخاب گردند. با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین PAS, (H&E)، وجود نوتروفیل و قارچ در آنها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: حساسیت و وِیژگی وجود نوتروفیل در این بررسی به ترتیب 63% و 59% تعیین گردید. بحث: در نتایج به دست آمده حاکی از این است که وجود نوتروفیل در لایه شاخی از ویژگی و حساسیت بالایی برخوردار نیست و در تمام نمونه هایی که تغییرات اسپونژیفرم و پسوریازیفرم را دارند و علتی برای آنها مشخص نیست باید رنگ آمیزی PAS، انجام گیرد.

مقدمه: گزارش ها نشان می دهند که چنانچه ماکروفاژها را قبل از تحریک با لیپوپلی ساکارید و گاما اینترفرون در معرض اینترلوکین – 4 قرار دهند ماکروفاژها قادر به کشتن انگل لیشمانیای بلعیده شده و ترشح نیتریک اکساید نمی باشند. در این مطالعه، اثر افزودن گاما اینترفرون بر ترشح نیتریک اکساید توسط ماکروفاژها بررسی شده است. مواد و روش: ماکروفاژهای صفاتی موش Balbc، به تعداد 106×1 سلول در هر میلی لیتر مکعب در پلیت های 24 خانه در 2 میلی لیتر محیط کشت RPMI 1640 کشت داده و پس از 2 ساعت انکوباسیون در 37 CO2 %5 درجه سانتیگراد سلول های غیرچسبنده شسته شدند. به سلول های چسبیده (ماکروفاژها) 2 میلی لیتر محیط کشت کامل اضافه و در گروه اول سلول ها بدون ماده محرک (کنترل) و یا همراه، با غلظت های مختلف LPS مقایسه گردیدند. در گروه دوم LPS یک ساعت بعد از g-IFN اضافه گردید. پس از 24 ساعت انکوباسیون مجدد مقدار نیتریت (در NO2) به عنوان اندیکاتوری از نیتریک اکساید (NO) به روش گریس اندازه گیری شد. نتایج: نتایج نشان می دهد که LPS در حالت وابسته به دوز، باعث افزایش LPS و ترشح نیتریک اکساید می گردد. حداقل و حداکثر افزایش به ترتیب در پاسخ به 0.01 و 10 در میکروگرم در میلی لیتر حاصل شد. چنانچه ماکروفاژها یک ساعت قبل از تحریک با LPS در معرض  g-IFNقرار گیرند، g-IFN اثر افزایشی در ترشح NO ندارد ولی که مانع LPS معرض و g-IFN قرار گیرند، g-IFN اثر افزایشی در ترشح NO مانع از پاسخ ماکروفاژها به و ترشح نیتریک LPS نمی گردند. بحث: نتیجه آنکه بر خلاف IL-4 پاسخ ماکروفاژها به g-IFN گردیده، g-IFN تاثیری در پاسخ ماکروفاژها به LPS اکساید ندارد.

مقدمه: تیوپرآمید، آنتاگونیست رسپتور H3 هیستامین است که آزادسازی هیستامین را از پری سیناپس نورون های هیستامینی مهار می کند، در نتیجه بر غلظت هیستامین و متابولیت های آن در مغز تاثیر می گذارد و فعالیت سیستم نورون هیستامینی را تغییر می دهد. این آمین بیولوژیک در ارتباطات سلولی نقش بسیار مهمی دارد. هیستامین در قسمت های مختلف از جمله ایمنوگلوبولین E، سلول های غدد مترشحه داخلی و خارجی، سیستم اعصاب مرکزی و محیطی، ذخیره و ترشح می شود. هیستیدین دکربوکسیلاز (E.C.4.1.1.22) آنزیمی است که در بافت های پستانداران، آمین بیولوژیک، هیستامین را تولید می کند. مواد و روش: در این پژوهش، یک روش ساده برای بررسی اثر تیوپرآمید بر فعالیت آنزیم هیستیدین دکربوکسیلاز در بخش های مختلف مغز موش آزمایشگاهی استفاده گردید. برای انجام آزمایش به موش های سفید آزمایشگاهی گروه کنترل، محلول فیزیولوژیک و به گروه مورد مطالعه، مقدار 50 میکروگرم بر هر کیلوگرم وزن موش، تیوپرآمید تزریق شد. یک ساعت پس از تزریق، از طریق قطع نخاعی، حیوان آزمایشگاهی را کشته و مغز را از جمجمه برداشته و پس از توزین هموژنه مغز تهیه شد سپس سوپرنیتانت محلول هموژنه به لوله آزمایش انتقال داده و در دور 4500 به مدت 30 دقیقه سانتریفوژ گردید. فعالیت آنزیم هیستیدین دکربوکسیلاز از طریق واکنش هیستامین تولید شده با معرف 2 و 4 و 6- تری نیتروبنزن سولفونات به روش اسپکتروفتومتری در طول موج 420 نانومتر اندازه گیری شد. نتایج و بحث: نتایج حاصل نشان می دهد که در گروه کنترل بیشترین مقدار فعالیت آنزیم در بخش هیپوتالاموس مغز و کمترین مقدار فعالیت آنزیم در مخچه است و تیوپرآمید یک ساعت پس از تزریق، سبب کاهش فعالیت آنزیم هیستیدین دکربوکسیلاز در بخش های تالاموس و مخچه مغز می شود.

مقدمه: بررسی شیوع پلی مورفیسم ژنی I/D، اثر آن بر سطح سرمی ACE و تعیین سطح سرمی آنزیم بر اساس ژنوتیپ در افراد ایرانیمواد و روش کار: این بررسی یک مطالعه تحلیلی آینده نگر بر روی خون 88 فرد سالم اهداکننده کلیه می باشد. در این مطالعه سطح سرمی آنزیم ACE به روش کالریمتری و ژنوتیپ افراد در سلول های هسته دار خون به روش PCR مشخص شد. نتایج: تعداد 88 نفر واجد شرایط تحقیق شامل 18 نفر زن (20%) و 70 نفر مرد (80%) تحت بررسی قرار گرفتند. اختلاف معنی داری بین میانگین سنی گروه های ژنوتیپی وجود نداشت. شیوع آلل I و D به ترتیب 51.15% و 48.85% بود. میانگین سطح سرمی آنزیم ± انحراف معیار برای هموزیگوت I (n=33) 32.06±24.2، هتروزیگوت (n=22) 36.25±20.87 و برای هموزیگوت D (n=31) 50.68±24.59 بود. بحث: در این بررسی اثر پلی مورفیسم ژنی از نوع I/D بر سطح سرمی ACE در افراد ایرانی نشان داده شد، به طوریکه شایعترین ژنوتیپ II بود و در این گروه کمترین میزان سرمی 32.06±24.2  به دست آمد که با توجه به کمی تعداد نمونه در گروه زنان، مطالعه مجدد با تعداد نمونه کافی توصیه می شود. این مطالعه می تواند به عنوان پایه برای بررسی های بعدی در این زمینه مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: طرح غیرطبیعی لیپیدهای خون با بدخیمی ها ارتباط دارد. هدف از این مطالعه، بررسی تعیین تغییرات لیپیدی کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد (در صورت وجود تغییرات) و بررسی شیوع و اهمیت بالینی آن می باشد، با توجه به اینکه لوسمی لنفوبلاستیک حاد شایع ترین نوع بدخیمی در گروه سنی کودکان می باشد. مواد و روش: روش تحقیق توصیفی و تکنیک مطالعه مصاحبه و مشاهده مستقیم می باشد، در این مطالعه، 17 کودک مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک و 14 کودک به عنوان گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. سطح تری گلیسیرید، کلسترول توتال و HDL-C و LDL-C در سرم ناشتای کودکان هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. کودکان مبتلا در بدو تشخیص، بدون اینکه تحت درمان قرار گرفته باشند مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج: تغییر وضعیت لیپیدهای خون در کودکان مبتلا به ALL مشاهده شد به این صورت که مقدار تری گلیسیرید مبتلایان به لوسمی 252.8±179.8 میلی گرم در دسی لیتر و در گروه کنترل 103.3±90 میلی گرم در دسی لیتر بود. که این اختلاف از لحاظ آماری، معنی دار می باشد. (P<0.007) مقدار کلسترول مبتلایان به لوسمی 174±51 میلی گرم درصد و گروه کنترل 168±37 میلی گرم در دسی لیتر و مقدار HDL-C در گروه اول 40±9.1 میلی گرم در دسی لیتر و در گروه دوم 34.2±11.3 میلی گرم در دسی لیتر بود که از لحاظ آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. مقدار LDL-C نیز در گروه بیماران 87.8±32.3 میلی گرم و گروه کنترل 113.4±28.9 میلی گرم در دسی لیتر بود. چنین اختلافی به لحاظ آماری معنی دار می باشد.(P<0.03).بحث: تغییرات لیپیدی قابل اهمیتی به صورت افزایش TG و کاهش LDL-C در کودکان مبتلا به ALL مشاهده می شود. بررسی های بیشتر جهت تعیین جایگاه این تغییرات و نقش آنها به عنوان مارکری برای ALL ضروری است.

مقدمه: یک نوع تومور نادر بدخیم بافت نرم است که اغلب در افراد جوان دیده می شود. از نظر میکروسکوپی با سلول های کوچک دارای هسته های تیره و سیتوپلاسم ناواضح مشخص می شود، از نظر ایمونوهیستوشیمی سلول ها، برای مارکرهای عصبی مثبت هستند. تشخیص افتراقی این تومور شامل سارکوم یووینگ خارج استخوان و متاستاز نوروبلاستوم می باشد. این تومورها رفتار تهاجمی داشته و اغلب تمایل به متاستازهای دور دست دارند. درمان شامل جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی می باشد. موردی که گزارش می شود، پسر 19 ساله ای است که با تومور زیر جلدی بزرگ در ناحیه سوپراپوبیک مراجعه کرده است، ویژگی های نمونه مورد نظر از لحاظ آسیب شناسی و ایمونوهیستوشیمی با تشخیص نورواپی تلیوم محیطی مطابقت می کند.