طب داخلی روز (افق دانش)
سال:1389 | دوره:16 | شماره:3 (پیاپی 49) |تعداد مقالات:9

تخمدان به شکل دو غده کوچک در دو سوی جسم رحم قرار گرفته که توسط انتهای لوله تخمدان پوشانده شده اند. سرطان اپی تلیال تخمدان رایج ترین نوع این سرطان بوده و تا هنگام متاستاز معمولا بدون علامت باقی می ماند. به همین دلیل در بین همه بدخیمی های دستگاه تناسلی زنان، از بالاترین موارد مرگ و میر برخوردار است. این سرطان، ششمین سرطان زنان در کشورهای غربی و پنجمین علت مرگ به دلیل سرطان در زنان ایالات متحده آمریکاست. ژن های متعددی در شروع و پیدایش این سرطان دخیل هستند. در پژوهش های گسترده، جهش در BRAF KRAS و p53 به اثبات رسیده است. از سوی دیگر افرادی که برای ژن BRCA1 و BRCA2 هتروزیگوت بوده اند، مستعد ابتلا به این نوع سرطان هستند. همچنین تغییرات ریز RNA که بیان ژن را کنترل می کند، در این سرطان به چشـم می خورد. تغییر در الگوی متیله شدن در ناحیه پروموتر ژن ها نیز از دیگر پیشامدهای سرطان تخمدان است. به ویژه، بیش متیله شدن در پروموتر ژن های سرکوبگر تومور رخ می دهد و موجب خاموشی ژن می شود. از این رخداد می توان به عنوان نشان گر جهت تشخیص زود هنگام استفاده کرد. روش های درمان این سرطان متعدد بوده و می توان به جراحی همراه با شیمی درمانی، داروهای ضد رگ زایی، هورمون درمانی و روش های جدیدتر مانند ژن درمانی اشاره کرد. در ژن درمانی این سرطان، بیش تر از ناقلان آدنوویروس جهت انتقال ژن به درون بافت مورد نظر استفاده می کنند. ژن های متعددی جهت ژن درمانی انتخاب و مورد پژوهش قرار گرفته اند، ژن Calponin h1 که به اکتین متصل شده و موجب پایداری آن می گردد، ژن PNAS-4 که نقش Pro-apoptotic دارد؛ ژن Rhob که به عنوان ژن بازدارنده تومور شناخته می شود و ژن Cytokine Interleukin-12 که یکی از فعال ترین سیتوکاین ها جهت القا برای فعالیت ضد سرطانی دستگاه ایمنی است، از آن جمله است. در این مقاله مروری با استفاده از ده ها منبع معتبر و جدید و هم چنین تجربیات نگارنده، ژنتیک مولکولی و ژن درمانی سرطان تخمدان مورد بررسی قرار گرفته است.

زمینه و هدف: درد پس از عمل از عوارض عمده اعمال جراحی دیسک ستون فقرات لومبار می باشد. این مطالعه به منظور مقایسه اثربخشی داروی مورفین تزریقی با بوپرنورفین زیرزبانی در میزان بهبودی درد پس از عمل جراحی دیسک ستون فقرات لومبار در مراجعین به بیمارستان بوعلی تهران از اسفند 1386 تا اسفند 1387 انجام شده است.روش تحقیق: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور است. بیماران شامل دو گروه 25 نفری بودند که به طور تصادفی ساده یا بوپرنورفین زیرزبانی با دوز 0.4 میلی گرم را در سه نوبت دریافت می کردند و یا برای آن ها مورفین وریدی با دوز 10 میلی گرم در سه نوبت تجویز می گردید. بیماران پس از عمل جراحی در 24 ساعت نخست تحت مونیتورینگ از نظر درد بعد از عمل بر اساس Visual Analogue Scale (VAS) قرار گرفتند و نتایج با استفاده از آزمون های تی و مجذور کای با نرم افزار SPSS نسخه 13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: VAS قبل از مداخله در گروه مورفین 8±1.04 و در گروه بوپرنورفین 7.72±1.06 بود که از لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشت (p>0.05) در 12 ساعت نخست بعد از مداخله VAS در گروه مورفین 2.08 با انحراف معیار 0.9 و در گروه بروپرنورفین 2.6 با انحراف معیار 0.95 کاهش نشان داد (p=0.055). در حالی که 24 ساعت بعد از مداخله، VAS در گروه مورفین 2.08 با انحراف معیار 0.95 و در گروه بوپرنورفین 3.28 با انحراف معیار 0.67 کاهش نشان داد (p=0.0001).نتیجه گیری: بوپرنورفین زیر بارانی به دلیل اثربخشی بالاتر و سهولت بیشتر از نظر استفاده در قیاس با مورفین تزریقی، می تواند یک داروی مناسب در جهت کاهش شدت دردهای بعد از عمل جراحی دیسک ستون فقرات لومبار استفاده شود.

زمینه و هدف: پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین (CGRP) یک نوروپپتید 37 اسید آمینه ای است که توسط فرایند ویژه بافتی از ژن کلسی تونین تولید می شود و توزیع عمده آن در بافت های اعصاب مرکزی و محیطی گونه های مهره داران و غیر مهره داران صورت می پذیرد. این پپتید پس از تولید در جسم سلولی نورون های حرکتی از طریق آکسون به سمت عضله آمده و در پیوندگاه عصبی عضلانی رها می شود. گفته می شود که CGRP در پیوندگاه عصبی عضلانی از تاثیرات ویژه ساختاری و عملکردی برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر یک دوره تمرین قدرتی بر مقدار CGRP در عضلات تند و کند موش می باشد.روش تحقیق: این مطالعه یک پژوهش تجربی بوده که بدین منظور تعداد 12 سر موش صحرایی نر ویستار (10 هفته سن، 220±15 گرم) به طور تصادفی در دو گروه کنترل (n=7) و تمرین قدرتی (n=5) قرار گرفتند. پروتکل تمرین قدرتی شامل بالارفتن همراه با وزنه از نردبانی به طول یک متر (با زاویه 85 درجه نسبت به زمین) بوده. همچنین، برای سنجش CGRP از کیت تجاری الایزای CGRP استفاده شد.یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد که مقدار CGRP گروه کنترل در هر دو نوع عضله مشابه بود. با این وجود، تمرین قدرتی باعث افزایش CGRP در عضله کند و کاهش آن در عضله تند شد که هر دو این افزایش و کاهش نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود (به ترتیب p=0.155 و p=0.083).نتیجه گیری: به طور خلاصه، نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که مقدار CGRP عضلات تند و کند در خلال یک دوره تمرین قدرتی دستخوش تغییر می شود که احتمالا نشان دهنده توان تمرین قدرتی برای به هم ریختن پیوندگاه عصبی عضلانی است.

زمینه و هدف: شناسایی چاقی به عنوان بیماری مزمن و چند عاملی، توجه به این حقیقت را می طلبد که تلاش برای پیشگیری و مداخلات جامع بیشتر در دوران کودکی مورد نیاز است. والدین با فراهم کردن محیط پیرامون کودک و تاثیری که بر روی عادات و رفتارهای بهداشتی کودکان می گذارند می توانند در پیشگیری از چاقی دوران کودکی موثر باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سبک فرزندپروری والدین با چاقی کودکان پیش دبستانی انجام شده است.روش تحقیق: در این مطالعه مورد - شاهدی با نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای تصادفی که در مهد کودک ها و مراکز پیش دبستانی وابسته به بهزیستی مشهد انجام شد، 76 کودک پیش دبستانی چاق به عنوان گروه مورد و 152 کودک با وزن طبیعی به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. شاخص توده بدنی بیش از صدک 95، کودک چاق محسوب شد. ضمن مصاحبه با مادر اطلاعات فردی و خانوادگی و فرم ثبت سه روزه غذا توسط مادر اخذ گردید و پرسشنامه سبک فرزند پروری بامریند توسط هر دو والد تکمیل شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل، فیشر، همبستگی پیرسون، کای دو، من ویتنی و رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمرات سبک های مقتدرانه و مستبدانه و آسان گیر مادر در گروه چاق به ترتیب 32.4±3.9، 13.6±5.3 و 16.5±5.3 و در گروه وزن طبیعی به ترتیب 31.9±3.2، 14.7±4.8 و 15.9±4.2 بود. میانگین نمرات سبک های مقتدرانه و مستبدانه و آسان گیر پدر در گروه چاق به ترتیب 32.2±3.8، 14.8±5.8 و 16.5±5.3 و در گروه وزن طبیعی به ترتیب 31.9±3.2، 14.7±4.8و 15.7±4.5 بود. میانگین نمرات سبک های فرزندپروری والدین، در دو گروه چاق و وزن طبیعی تفاوت معنی داری نداشت (p>0.05). همچنین بین BMI پدر و مادر با BMI کودک ارتباط معنی دار بدست آمد (p<0.001).نتیجه گیری: سبک فرزندپروری والدین با چاقی کودکان ارتباط ندارد. از این نتایج می توان به عنوان پایه ای برای پژوهش های مداخله ای استفاده نمود.

زمینه و هدف: اگرچه استفاده از ترکیبات استروئیدی علیرغم وجود عوارض دارویی متعاقب رینوپلاستی به منظور کاهش ورم و خون مردگی پیشنهاد می شود، اما بررسی های بیشتر در این رابطه هم چنان ادامه داد. هدف از این مطالعه بررسی نقش این دارو در کاهش ورم و خون مردگی به عنوان عارضه رینوپلاستی به روش بسته می باشد که باعث طولانی شدن دوره ریکاوری عمل جراحی رینوپلاستی می شود.روش تحقیق: این پژوهش مداخله ای علیتی از نوع طرح سری زمانی متعدد بوده که در آن 30 نمونه مورد پژوهش به طور تصادفی و به روش طرح بلوک تصادفی به سه گروه که هر گروه شامل 10 بیمار بودند، تقسیم شدند. بررسی در یک دوره زمانی 6 ماهه و در سال 1388 انجام شده است. در گروه اول کورتن داده نشد، در گروه دوم یک دوز دگزامتازون وریدی در هنگام القای بیهوشی تجویز شد و به گروه سوم یک دوز دگزامتازون در هنگام القای بیهوشی تجویز شده و دو دوز دیگر به فاصله 8 و 16 ساعت بعد تجویز شد. بنابراین دو متغیر دارو و زمان مداخله مورد بررسی قرار گرفت. بر مبنای مقایسه فتوگرافی استاندارد به عمل آمده از بیماران در مرحله قبل و بعد از عمل میزان ورم و اکیموز بعد از جراحی توسط سه نفر بدون این که از مطالعه انجام شده اطلاعاتی داشته باشند درجه بندی شد.یافته ها: میزان ادم و شدت اکیموز در سه گروه مورد مطالعه با یکدیگر متفاوت بود و ادم در گروهی که سه نوبت استروئید دریافت نموده بودند، در مقایسه با دو گروه دیگر کمتر بود (p=0.043). همچنین در روز ششم این تاثیر در ارتباط با اکیموز از نظر آماری معنی دار بود (p=0.015).نتیجه گیری: دگزامتازون در دوز تجویز شده در درمان ورم و خون مردگی اطراف اربیت در رینوپلاستی به روش بسته موثر می باشد که این امر باعث افزایش رضایت بیماران در دوره کوتاه مدت بعد از جراحی می گردد. این تاثیر بادوام و وابسته به مقدار و زمان تجویز دارو می باشد.

زمینه و هدف: خانواده و محیط اجتماعی نقش مهمی در پرورش استعدادها و سلامت داشته و باور به خودکارآمدی را ارتقا می بخشد. نظریه خودکارآمدی بر این فرض مبتنی است که باور افراد در مورد توانایی ها و استعدادهایشان اثرات مطلوبی بر اعمال آنها داشته و مهم ترین عامل تعیین کننده رفتار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش هیجانی و حمایت اجتماعی با خودکارآمدی انجام گرفت.روش تحقیق: روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بود و جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دختر و پسر مشغول به تحصیل در دانشگاه تهران در سال تحصیلی 86-1385 بود. 296 دانشجو (191 دختر و 105 پسر) با میانگین سنی 21.6 سال به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از روش تجزیه و تحلیل عاملی و رگرسیون مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که خودکارآمدی با کلیه مولفه های هوش هیجانی و حمایت اجتماعی ادراک شده، رابطه مستقیم و معنی دار دارد. هوش هیجانی و حمایت اجتماعی به ترتیب حدود 23 درصد و 15 درصد از واریانس خودکارآمدی را تبیین کردند و همبستگی مشترک مولفه های هوش هیجانی و حمایت اجتماعی با خودکارآمدی برابر 0.37 بود. از بین مولفه های هوش هیجانی، ادراک هیجانی توانست به تنهایی حدود 40 درصد از واریانس خودکارآمدی را تبیین کند. مولفه های حمایت اجتماعی، حمایت خانواده و دوستان روی هم 15 درصد از واریانس خودکارآمدی را تبیین کردند و حمایت خانواده بالاترین ضریب همبستگی را با خودکارآمدی داشت. با کنترل اثر مولفه های حمایت اجتماعی، رابطه بین مولفه های هوش هیجانی و خودکارآمدی همچنان معنی دار ماند. پس از کنترل ادراک هیجانی، دیگر رابطه ای بین مولفه های حمایت اجتماعی ادراک شده با خودکارآمدی مشاهده نشد.نتیجه گیری: یافته ها مبین آن است که از بین مولفه های هوش هیجانی، ادراک هیجانی نقش مهمتری در تبیین پراکندگی خودکارآمدی دارد و خودکارآمدی، هوش هیجانی و حمایت اجتماعی رابطه معنی دار و متقابل دارند. پژوهش حاضر نقش محیط پرورشی را در ارتقای خودکارآمدی و هوش هیجانی مورد تایید قرار داد.

زمینه و هدف: در اکثر عفونت ها و بیماری ها، برای بهبود بیماری و کاهش شدت آن، تحریک و افزایش قدرت دفاعی سیستم ایمنی ضروری می باشد. سیاه دانه گیاهی است که برای درمان تعداد زیادی از بیماری ها استفاده شده است. در این تحقیق برای بررسی اثر آن بر روی تقویت بیگانه خواری مونوسیت ها مورد استفاده قرار گرفت تا کاربرد و مکانیسم استفاده از این گیاه برای تقویت بیگانه خواری سلول های اصلی سیستم ایمنی ذاتی بدن مشخص گردد.روش تحقیق: بدین منظور 21 قطعه خوکچه هندی نر در طول 3 هفته و در سه گروه شاهد بدون دریافت سیاه دانه، تیمار با دوز 6.25 درصد خوراکی و تیمار با دوز 12.5 درصد خوراکی با پودر سیاه دانه تغذیه شدند. سپس در پایان هر هفته از هر گروه خون گیری به عمل آمده و سلول های تک هسته ای خون محیطی از خون هپارینه به روش فایکول های پک جدا شده و سه آزمون احیای نیتروبلوتترازولیوم، فاگوسیتوز با مخمر و فاگوسیتوز با لاتکس بید فلوئوروسانس بر روی آن انجام گرفت.یافته ها: نتایج به دست آمده از آزمایش های مذکور نشان دهنده افزایش معنی داری در بیگانه خواری مونوسیت ها بود (p<0.05).نتیجه گیری: استفاده از سیاه دانه همراه با غذا موجب افزایش بیگانه خواری تک هسته ای ها گردیده و فعالیت بیگانه خواری آن ها را برای بلع مواد و ذرات خارجی و پاتوژن ها افزایش می دهد. بنابراین از این ماده می توان برای مقابله با پاتوژن ها از طریق فعال سازی مسیر مونوسیت - ماکروفاژ که رابط سیستم ایمنی ذاتی و آداپتیو می باشد، بهره برد.

زمینه و هدف: با وجود اهمیت دست شستن در پیشگیری از عفونت های بیمارستانی تحقیقات نشان می دهند که پذیرش پرسنل بهداشتی برای شستشوی دست، پایین بوده است. منظور از پذیرش، بهداشت دست کافی به ازای فرصت های ایجاد شده می باشد. تحقیقات خارجی نشان داده اند که مالش دست ها با محلول الکلی پذیرش بهداشت دست را افزایش داده است و با توجه به تفاوت های اعتقادی و فرهنگی پرستاران، مطالعه حاضر جهت مقایسه میزان پذیرش محلول الکلی و صابون جهت بهداشت دست در پرستاران انجام گردید.روش تحقیق: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود که بر روی 97 نفر از پرسنل پرستاری بیمارستان های گناباد انجام گرفت. واحدها به طور تصادفی در دو گروه مداخله (محلول الکلی) و شاهد (صابون معمولی) قرار گرفتند و از نظر فاکتورهای تاثیر گذار در دو گروه همگن شدند. مدت 15 روز با استفاده از ابزار مشاهده ای، رفتار بهداشت دست واحدها مورد مشاهده قرار گرفت. تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گردید.یافته ها: یافته های این پژوهش نشان دادند که میزان پذیرش در گروه های آزمون و شاهد به ترتیب 62 درصد و 59 درصد بود و اگر چه میزان پذیرش در گروه محلول الکلی بیشتر از صابون معمولی بود ولی آزمون تی مستقل، تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد (p=0.625).نتیجه گیری: اگرچه که مالش دست ها با محلول الکلی، نیاز به هزینه کمتر، صرف زمان کمتر و استفاده راحت تر دارد، شاید علت پذیرش کم آن اعتقادات مذهبی در مورد مصرف الکل و احساس عدم تمیزی دست ها در صورت نشستن آن ها می باشد. دادن آموزش در مورد اهمیت بهداشت دست، مزایای استفاده از محلول الکلی و تشویق رعایت کنندگان بهداشت دست در ارتقای بهداشت دست موثر خواهد بود.

زمینه و هدف: سندرم مقاومت به انسولین یک اختلال متابولیکی است که در پاتوفیزیولوژی بیماری دیابت موثر است. چون میزان DHEA سرم و تحریک پذیری سلول های بدن را تغییر می دهد. هدف این مطالعه بررسی اثر عصاره آبی دانه تمبر هندی بر زمان واکنش دم به محرک دردزا و میزان DHEAS سرم در موش های صحرایی نر تغذیه شده با فروکتوز بوده است.روش تحقیق: این مطالعه بر روی 30 سر موش صحرایی نر که در سه گروه مساوی شاهد سالم (C)، تغذیه شده با فروکتوز (F) و تغذیه شده با فرکتوز و تحت درمان با عصاره دانه تمبر هندی (FT) انجام شد. در پایان زمان واکنش دم به محرک دردزا و میزان DHEAS سرم اندازه گیری گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار کامپیوتری SPSS V.11 آنالیز گردید. نتایج به صورت Mean±SD بیان و اختلافات آماری در سطح معنی داری 5 درصد بررسی گردید.یافته ها: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که زمان واکنش دم به محرک دردزا در گروه FT نسبت به گروه F کاهش یافت، اما مقدار DHEAS در این گروه نسبت به گروه F افزایش معنی داری نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که مصرف عصاره آبی دانه تمبر هندی، موجب افزایش مقدار DHEAS و تحریک پذیری در موش های صحرایی نر تغذیه شده با فروکتوز می گردد که مکانیسم دقیق آن نیاز به مطالعه بیشتر دارد.