مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک
سال:1390 | دوره:14 | شماره:1 (پیاپی 54) |تعداد مقالات:17

زمینه و هدف: در این تحقیق اثر پارانونیل فنل به عنوان یک آلاینده زیست محیطی بر توانایی حیات و مرفولوژی سلول بنیادی مزانشیم مغز استخوان بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی سلول های بنیادی مزاشیم مغز استخوان رت تحت شرایط استریل استخراج و در محیط کشتDMEM  حاوی 15 درصد FBS و پنی سیلین / استرپتومایسین تا سه پاساژ کشت و سپس با غلظت های مختلف پارانونیل فنل (250 و 200، 150، 100، 50، 10، صفر میکرومولار) در زمان های مختلف 48، 36، 24 و 12 ساعت تیمار شد. توانایی حیات این سلول ها با روش تریپان بلو و متیل تیازول تترازولیوم MTT بررسی و در نهایت دوز 100 میکرومولار و زمان 24 ساعت برای ادامه مطالعه انتخاب شد. مورفولوژی سلول ها با رنگ آمیزی هوخست، پروپیدیم آیوداید، اکریدین اورانژ و منو دنسیل کاداورین بررسی شد‏، و پروفیل پروتئین آنها توسط SDS-PAGE مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با روش های آماری آنالیز واریانس دو طرفه و یک طرفه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بر اساس آنالیز واریانس دوطرفه، اثر متقابل و همزمان دوز مصرفی پارا نونیل فنل و زمان تیمار باعث کاهش معنی دار توانایی حیات سلول های مزانشیم مغز استخوان رت شد (P<0.001). توانایی حیات سلول ها با آنالیز واریانس یک طرفه در دوز 100 میکرومولار به بعد در همه زمان های تیمار نسبت به گروه کنترل دارای تفاوت معنی دار بود (P<0.05). متراکم شدن و تغییر شکل هسته، تخریب غشا، حضور واکوئل های متعدد در سیتوپلاسم مشاهده شد. نتیجه گیری: مسمومیت با پارانونیل فنل موجب تغییر در مرفولوژی سلول های مزانشیم مغز استخوان رت شد و کاهش معنی دار قدرت زیستی این سلول های وابسته به دوز و زمان بود.

زمینه و هدف: تشخیص آپاندیسیت یکی از چالش های تشخیصی مهم جراحان در اورژانس می باشد. معیارهای آلوارادو، جهت تشخیص آپاندیسیت حاد توصیه شده اند ولی در تعیین آنها محدودیت هایی مانند سن و جنس و ویژگی های نژادی اعمال نشده است. هدف ما از این مطالعه بررسی میزان اثربخشی معیارهای آلوارادو در تشخیص آپاندیسیت حاد بر حسب سن و جنس می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد 407 بیمار که در طول یک سال با تشخیص آپاندیسیت، تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات بیماران توسط مجریان طرح ثبت گردید. حساسیت و ویژگی به وسیله تعیین بهترین نقطه برش در نمودار تحلیلی راک با استفاده از نرم افزار Med Calc 10.2.0.0 تعیین گردید. یافته ها: بهترین نقطه برش برای معیارهای آلوارادو در گروه زنان پایینتر از گروه مردان بود (6 در مقابل 7). درصد آپاندکتومی منفی در گروه با معیارهای آلوارادو 9 و 10 برابر با 11.8 درصد بود در حالی که در دو گروه دارای معیارهای 7 و 8 و معیارهای 5 و 6 این درصد به ترتیب برابر با 29.9 درصد و 52.8 درصد بود. نتیجه گیری: ارزش تشخیصی معیارهای آلوارادو در نمرات 8 و پایینتر از آن کمتر از قضاوت بالینی مبتنی بر تندرنس شکمی به تنهایی می باشد. همچنین نقطه برش مناسب برای تشخیص آپاندیسیت در زنان باید پایین تر در نظر گرفته شود. از سوی دیگر، نقطه برش مناسب برای تشخیص آپاندیسیت در گروه اطفال و بالغین جوان بالاتر از گروه بالغین است.

زمینه و هدف: فشارخون بالا که حدود یک میلیارد نفر در دنیا به آن مبتلا هستند، یک بیماری چند فاکتوری است که هم عوامل ژنتیکی و هم عوامل محیطی در آن نقش دارند. در انسان در هفته چهاردهم دوران جنینی غدد عرق روی پوست شکل می گیرند و بعد از شکل گیری تا پایان عمر جابجا نمی شوند و از بین هم نمی روند. در این تحقیق برای اولین بار، منافذ کانال های غدد عرق دست افراد دچار فشا خون بالا شمارش و با مقایسه آن با افراد سالم به وجود یا عدم وجود رابطه بین تعداد این منافذ با بیماری فشارخون بالا پرداخته شد. مواد و روش ها: در این مطالعه بنیادی در 75 فرد دچار فشار خون بالا با میانگین سنی 60 سال و 55 فرد سالم با میانگین سنی 49 سال، با استفاده از یک میکروسکوپ دیجیتال تعداد منافذ غدد عرق در مواضع آناتومیکی یکسان و مشخص دست (نوک انگشتان و سه خطی های a,b,c,d) در دایره ای به مساحت 12.50-16.80 میلی متر مربع شمارش شد و نتایج حاصل با استفاده از آزمون تی تست و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل نشان می دهند که میانگین تعداد منافذ غدد عرق در نوک انگشتان هر دو دست و موضع سه خطی b دست راست در افراد با فشار خون بالا به طور معنی داری کمتر از افراد سالم است. نتیجه گیری: یافته های این تحقیق نشان می دهد که رابطه معنی داری بین تعداد منافذ غدد عرق در نوک انگشتان و فشار خون بالا وجود دارد. بنابراین در افراد با سابقه فامیلی ابتلا به فشارخون بالا، بررسی توزیع منافذ کانال های غدد عرق می تواند در پیش آگاهی و تشخیص اولیه بیماری کمک نماید.

زمینه و هدف: مزیت مهم آنستزی رژیونال برطرف کردن درد بدون نیاز به نارکوتیک ها در دوره پس از عمل می باشد که منجر به ترخیص سریع تر از ریکاوری و نیز برگشت سریع تر هوشیاری درکودکان می شود. هدف از این پژوهش مقایسه افزودن میدازولام و نئوستیگمین به بوپیوا کایین به روش کودال در کاهش درد بعد از اعمال جراحی تحتانی شکم در اطفال 8-2 سال می باشد. مواد و روش ها: در طی یک مطالعه تجربی از نوع کارآزمایی بـالینی تصادفی دو سو کور اطفال (45 نفر) به طور کاملا تصادفی در یکی از گروه های میدازولام، نئوستیگمین و پلاسبو قرار گرفتند. القا بی هوشی به صورت استنشاقی، با هالوتان و اکسیژن انجام شد. در گروه اول بـوپیـواکایـین 0.25 درصد بــه مــقدار 0.5 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم همراه میدازولام به مقدار 50 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم، در گروه دوم بوپیواکایین 0.25 درصد به مقدار 0.5 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم همراه نئوستیگمین به میزان 2 میکروگرم به ازای هر کیلو گرم و در گروه سوم پلاسبو و بوپیواکایین 0.25 درصد به مقدار 0.5 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم به صورت کودال تزریق شد. یافته ها: میانگین مدت بی دردی در بیماران گروه نئوستیگمین 16.5±0.25 ساعت، در بیماران گروه میدازولام 12.3±0.22 ساعت و در گروه پلاسبو 6±0.11 ساعت بود (P<0.001)؛ همچنین میانگین رتبه درد در ریکاوری 6، 12 و 24 ساعت بعد از عمل در گروه نئوستیگمین کمتر از دو گروه دیگر بود (P<0.001).نتیجه گیری: طول مدت بی دردی در گروه نئوستیگمین بیشتر از گروه میدازولام و گروه پلاسبو بود.

زمینه و هدف: رضایت شغلی به مجموع تمایلات یا احساسات مثبت که افراد نسبت به شغل خود دارند اطلاق می شود. دانشگاه های علوم پزشکی به اساتید با انگیزه، به عنوان یکی از ارکان تعلیم و تربیت نیاز دارند تا در آموزش دانشجویان و ارتقا بهداشت و درمان جامعه موثر واقع شوند. با توجه به اهمیت رضایت شغلی اعضا هیات علمی در پیشبرد اهداف آموزشی و ایجاد بهره وری بیشتر، این تحقیق با هدف بررسی رضایت شغلی اعضا هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک در سال 1388 صورت گرفت. مواد و روش ها: مطالعه فوق یک بررسی مشاهده ای، مقطعی بوده و جامعه مورد بررسی کلیه اعضا هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک می باشند. نمونه گیری از طریق سرشماری بوده و برروی کلیه اعضا هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی صورت گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک شامل جنس، سن، گروه آموزشی، مرتبه علمی، وضعیت استخدامی و سابقه کار و پرسش نامه استاندارد سنجش رضایت شغلی هرزبرگ بود. یافته ها: میانگین (انحراف معیار) کل نمره رضایت شغلی اعضا هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک 60.72 (11.51) و به تفکیک حیطه های مورد بررسی به ترتیب اولویت، شامل ماهیت کار 74.46 (12.60)، نحوه سرپرستی و ارتباطات 62.15 (13.69)، امنیت شغلی 57.58 (15.72)، فرصت های ارتقا 57.28 (15.74)، شرایط فیزیکی و محیط کار 55.84 (14.14) و حقوق و مزایا 55.56 (16.87) از حداکثر نمره 100 بود. نتیجه گیری: اعضا هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اراک در کل از رضایت شغلی متوسطی برخوردار بودند. بیشترین رضایت مربوط به حیطه ماهیت کار و کمترین رضایت مربوط به حقوق و مزایا بود. با افزایش حقوق و مزایا و فراهم آوردن فرصت های ارتقا می توان رضایت شغلی این قشر را افزایش داد.

زمینه و هدف: دیابت قندی در دراز مدت با اختلالاتی در یادگیری، حافظه و شناخت همراه می باشد. با توجه به وجود شواهدی مبنی بر اثر ضد دیابتی هسپرتین، اثر تجویز درازمدت هسپرتین بر یادگیری و حافظه در موش های صحرایی دیابتی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 40 موش صحرایی نر به پنج گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با هسپرتین، دیابتی، و دیابتی تحت درمان با هسپرتین یا گلیبن کلامید تقسیم شدند. برای بررسی حافظه و یادگیری حیوانات، میزان عملکرد رفتاری از نظر تاخیر اولیه و تاخیر در حین عبور در آزمون اجتنابی غیر فعال و در صد رفتار تناوب با استفاده از ماز Y تعیین گردید. یافته ها: کاهش تاخیر در حین عبور در موش های دیابتی (P<0.01) و دیابتی تحت تیمار (P<0.05) در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید و تفاوت موجود بین این دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. درصد تناوب نیز در حیوانات دیابتی به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (P<0.05) و درصد تناوب در گروه دیابتی تحت تیمار با هسپرتین تفاوت معنی داری را با گروه دیابتی نشان داد (P<0.05). نتیجه گیری: تجویز دراز مدت هسپرتین هر چند بر توانایی نگهداری اطلاعات در انبار حافظه و به یادآوری آنها در حیوانات دیابتی در آزمون اجتنابی غیر فعال تاثیر ندارد ولی موجب بهبود حافظه فضایی کوتاه مدت در حیوانات دیابتی می شود.

زمینه و هدف: حضور ژن های بتالاکتاماز وسیع الطیف نقش مهمی در ایجاد مقاومت سویه های مولد این آنزیم ها به آنتی بیوتیک های بتا لاکتام ایفا می کنند. مقاومت باکتری های گرم منفی از جمله پسودوموناس آئروژینوزا نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف، به خصوص بتا لاکتام و کرباپنم به طور روزافزون گزارش شده است. این مطالعه با هدف بررسی شیوع ژن بتا لاکتالاز TEM-1 در ایزوله های پسودوموناس آئروژینوزا توسط روش Duplex PCR انجام گردید. مواد و روش ها: در این بررسی توصیفی - تحلیلی، 175 ایزوله باکتری پسودوموناس آئروژینوزا که از بیماران سوختگی بستری در بخش سوختگی جمع آوری شده بود، مورد بررسی باکتریولوژیک قرار گرفت. نمونه ها بر طبق روش های استاندارد، کشت و شناسایی گردیدند. سپس، فراوانی سویه های تولیدکننده بتالاکتامازهای وسیع الطیف، با روش  Combined Diskتعیین گردید. DNA با روش جوشانیدن استخراج شده و از نظر وجود ژن  TEM-1توسط روش Duplex-PCR مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه، از مجموع 175 ایزوله پسودوموناس آئروژینوزا، در 66 ایزوله (37.7 درصد) فتوتیپ بتالاکتاماز وسیع الطیف مثبت مشاهده شد. که از این تعداد، 15.15 درصد دارای ژن مقاومت بتالاکتاماز TEM-1 بودند. نتیجه گیری: با توجه به شیوع رو به افزایش سویه های تولید کننده بتا لاکتامازهای وسیع الطیف، استفاده از پروتکل درمانی مناسب بر اساس تعیین الگوی آنتی بیوگرام سویه ها، قویا توصیه می شود.

زمینه و هدف: رگ زایی، از مهمترین وقایع زیستی است که با تولید رگ های جدید، در بسیاری از مراحل رشد و نمو جنینی و پاتولوژیک رخ می دهد. لذا مهار دارویی رگ زایی می تواند در درمان برخی بیماری ها از جمله خونریزی و سرطان ها موثر باشد. هندوانه ابوجهل یک گیاه دارویی با اثرات سیتوتوکسیک است که در این تحقیق اثرات ضد رگ زایی آن مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: در طی یک مطالعه تجربی ابتدا عصاره الکلی میوه هندوانه ابوجهل تهیه شد. سپس تعداد 30 عدد تخم مرغ نطفه دار نژاد های لین به طور تصادفی در 3 گروه شاهد، شاهد آزمایشگاهی و تیمار توزیع شدند. در روز هفتم انکوباسیون گروه شاهد آزمایشگاهی با نرمال سالین و گروه تیمار با عصاره گیاه هندوانه ابوجهل تیمار شدند. در روز دهم انکوباسیون از عروق تمام نمونه ها به کمک فوتواسترئومیکروسکوپ تحقیقاتی عکس برداری شد. تعداد و طول انشعابات عروقی در اطراف ناحیه تیمار انداره گیری و داده ها به کمک نرم افزار آماری SPSS و آزمون تی (P<0.05) تحلیل شدند. یافته ها: طبق آنالیز داده ها میانگین تعداد 31.40 (5.87) و طول 46.60 (7.33) سانتی متر انشعابات عروقی در نمونه های شاهد نسبت به تعداد 27 (5.16) و طول 42.40 (5.05) سانتی متر انشعابات در گروه شاهد آزمایشگاهی اختلاف معنی داری نداشت. در حالی که مقایسه میانگین تعداد 6.70 (2.05) و طول 14.79 (3.34) سانتی متر انشعابات عروقی در نمونه های تیمار با شاهد کاهش معنی دار نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد عصاره الکلی هندوانه ابوجهل مطابق با روش این مطالعه اثر مهاری بر رگ زایی پرده کوریوآلانتوئیک جنین جوجه داشته و تعداد و طول انشعابات عروقی را در محل تیمار کاهش می دهد.

زمینه و هدف: مولیبدن عنصری کمیاب و ضروری برای جانوران و گیاهان است. مولیبدن به عنوان یک کوفاکتور در تعداد محدودی از آنزیم های پستانداران شامل گزانتین دهیدروژناز، آلدئید اکسیداز و سولفیت اکسیداز عمل می کند و اعتقاد بر این است که یک عنصر کمیاب ضروری در تغذیه جانوران است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی توانایی محافظت کبدی سدیم مولیبدات در مقابل آسیب کبدی القا شده با تتراکلرید کربن می باشد. مواد و روش ها: در یک مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر بالغ دو بار در هفته و به مدت 28 روز تتراکلریدکربن (%50 تتراکلرید کربن در روغن زیتون، 1 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن) را به صورت تزریق درون صفاقی دریافت کردند و به طور همزمان طی 28 روز سدیم مولیبدات را روزانه به صورت خوراکی با دوزهای 0.05، 0.1 و 0.2 گرم بر کیلوگرم وزن بدن دریافت نمودند. یافته ها: آزمایشات بافتی پاتولوژیکی در موش های صحرایی تیمار شده با تتراکلریدکربن آسیب کبدی گسترده ای را به شکل تخریب سلول های کبدی و نکروز، دژنراسیون چربی و نفوذ سلول های التهابی نشان داد، در حالی که تغییرات بافتی پاتولوژیکی القا شده با تتراکلریدکربن در اثر تیمار با سدیم مولیبدات به شکل معنی داری کاهش یافته است. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که سدیم مولیبدات می تواند از کبد موش های صحرایی در برابر آسیب اکسیداتیو ناشی از تتراکلریدکربن محافظت نماید و احتمالا اثر حفاظت کنندگی خود را با مهار برهم کنش های شیمیایی سموم که آغاز کننده استرس اکسیداتیو، پراکسیداسیون لیپید و تغییرات مولکولی هستند و نهایتا به نکروز بافت کبد منجر می شوند، اعمال نماید.

زمینه و هدف: هر سال بیش از 150 میلیون زن در کشورهای توسعه یافته حامله می شوند که برای عده ای از آنان، زایمان رضایت بخش نبوده و با درد و ترس همراه است. یکی از راه های تسکین درد زایمان، استفاده از گاز انتونوکس است. به دلیل دیدگاه های متناقض مردم و جامعه، این پژوهش در راستای درک واقعی تجربه افراد و با هدف توصیف تجارب مادران از زایمان با استفاده از گاز انتونوکس انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش کیفی از رویکرد پدیدار شناسی استفاده شده است. 30 نفر از مادران باردار که در بخش زایمان بیمارستان تامین اجتماعی شهر همدان از گاز انتونوکس برای تسکین درد زایمان استفاده نمودند، مصاحبه عمیق صورت گرفت و برای تجزیه و تحلیل یافته ها از روش کلایزی استفاده شد. روایی و پایایی مطالعه از طریق توجه به محورهای ارزش واقعی، کاربردی بودن، تداوم و مبتنی بر واقعیت بودن حاصل گشت. یافته ها: بیشترین دلیل انتخاب انتونوکس به علت سهولت استفاده از روش و کم بودن عوارض آن بود. اکثر مادران احساس خوبی به علت خود کنترلی روش داشتند و رضایتمندی اکثر آنها به علت کاهش دردهای زایمانی بدون داشتن عوارض جدی و قطع عوارض به دنبال قطع روش بود. بیشترین شکایت مادران سرگیجه متعاقب استفاده از روش بود. نتیجه گیری: با توجه به تجربه مثبت مادران از زایمان بدون درد با انتونوکس، استفاده از این روش با هدف کاهش درد زایمان و کاهش میزان سزارین های انتخابی توصیه شده و بررسی این نوع بی حسی در مراکز دیگر، در نمونه های بزرگ تر و هم چنین مقایسه آن با دیگر روش های بیدردی پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: ویروس تورکوتنو اولین سیرکوویروس انسانی است که در سال 1997 در ژاپن از بیماران مبتلا به هپاتیت با عامل ناشناخته، جداسازی گردید. از آن زمان تاکنون مطالعات متعددی بر روی جنبه های مختلف عفونت زایی این ویروس انجام شده است. هدف مطالعه حاضر، شیوع ویروس تورکوتنو در مبتلایان به هپاتیتC شهر شیراز با استفاده از دو جفت پرایمر مختلف می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی نمونه های خون 240 بیمار مبتلا به هپاتیت C مزمن مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بالینی استاد البرزی شیراز از نظر وجود DNA ویروس تورکوتنو توسط روش واکنش زنجیره ای پلی مراز با استفاده از دو جفت پرایمر مختلف مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری کای دو تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از تعداد240 بیمار مورد مطالعه، 220 نمونه (92 درصد) به وسیله پرایمرهای ناحیه 5’-UTR و 12 نمونه (5 درصد) به وسیله پرایمرهای ناحیه N22 مثبت بودند. بر اساس اطلاعات دموگرافیک، تفاوتی بین میزان شیوع ویروس تورکوتنو در جنس مرد و زن موجود نبود. نتیجه گیری: شیوع ویروس تورکوتنو در بین بیماران مبتلا به هپاتیت C مزمن با استفاده از پرایمرهای ناحیه 5’-UTR بالا بود و تقریبا با مطالعات کشورهای دیگر هم خوانی داشت اما با استفاده از پرایمرهای ناحیه N22 در این مطالعه شیوع پایین تری به دست آمد. در مجموع ارتباط معنی داری بین جنس با میزان شیوع ویروس وجود نداشت. شیوع بحث انگیز و یا حتی بالای ویروس در بین بیماران مبتلا به هپاتیتC  ضرورت مطالعات بیشتری را در زمینه ارتباط این دو ویروس ایجاد می کند.

زمینه و هدف: در عفونت های چرکی پوستی، غلظت چرک در ارتباط با دزاکسی ریبو نوکلئوپروتئین هاست. استفاده از استرپتودورناز که یک دزاکسی ریبونوکلئاز است به همراه استرپتوکیناز به حل شدن ترشحات کمک می کند، در نتیجه ترمیم زخم در اثر خارج شدن چرک از بافت نکروز شده صورت می گیرد. هدف از این مطالعه تولید استرپتودورناز نوترکیب از سوش استرپتوکوک گروه A که از نظر تولید استرپتودورناز پر بازده است، توسط وکتور بیانی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه بنیادی - کاربردی،DNA  ژنومی ژن استرپتودورناز با روش فنل - کلروفرم استخراج گردید، سپس با کمک پرایمرهای اختصاصی ویژه ژن استرپتودورناز، ژن مورد نظر با روش واکنش زنجیره ای پلی مراز تکثیر شد. ژن استرپتودورناز به دست آمده در ناقل پلاسمیدی SD1T4pGEX جهت بیان کلون شد و پلاسمیدSD1T4pGEX  وارد باکتری اشریشیاکلی سویه بی ال 21 گردید. تولید پروتئین با القا توسط ایزوپروپیل تیوگالاکتوپیرانوزید و بهینه سازی شرایط صورت گرفت. پروتئین نوترکیب با استفاده از کیت گلوتاتیون سفاروز 4 ب خالص گردید. یافته ها: ترادف نوکلئوتیدی محصول ژن واکنش زنجیره ای پلی مراز با ژن استرپتودورناز استرپتوکوک گروه A کاملا یکسان بود. تولید پروتئین نوترکیب استرپتودورناز با القا پلاسمید SD1T4pGEX توسط تیوگالاکتو پیرانوزید انجام گردید. تخلیص پروتئین با روش کروماتوگرافی تمایلی و با استفاده از کیت گلوتاتیون سفاروز 4 ب انجام شد. سرم موش واجد آنتی استرپتودورناز در روش وسترن بلات با پروتئین تولید شده واکنش داد. نتیجه گیری: تولیداسترپتودورناز نوترکیب با استفاده از ناقلین پلاسمیدی نظیر pGEX در میزبان اشریشیاکلی نیز امکان پذیر است. پروتئین تولید شده خاصیت آنتی ژنیک خود را به خوبی حفظ می کند. با توجه به نیاز داخلی کشور و همچنین بازدهی کم تولید و بیماری زا بودن استرپتوکوک ها تولید این محصول به صورت نوترکیب امکان پذیر است.

زمینه و هدف: فعالیت جنسی یکی از جنبه های بسیار مهم کیفیت زندگی است که عوامل متعددی بر آن موثر بوده و باعث اختلال آن می شوند. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر دو رژیم متفاوت هورمون درمانی بر عملکرد جنسی زنان یائسه است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است. 111 زن یائسه سالم که کنترااندیکاسیون قطعی هورمون درمانی نداشتند به دو گروه تقسیم شدند گروه یک روزانه 2.5 میلی گرم تیبولون (57 نفر) و گروه دو روزانه 0.625 میلی گرم استروژن کونژوگه همراه با 2.5 میلی گرم مدروکسی پروژسترون استات (54 نفر) به مدت شش ماه دریافت کردند. در شروع و شش ماه پس از درمان، نمونه خون به منظور تعیین سطح هورمون های جنسی گرفته شد و عملکرد جنسی با استفاده از شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: 45 زن در گروه تیبولون و 32 زن در گروه هورمون درمانی تا انتهای مطالعه مورد پیگیری قرار گرفتند. در مقایسه با شروع درمان، گروه تیبولون در همه شش حیطه FSFI بهبود یافت در حالی که در گروه هورمون درمانی از شش حیطه تنها دو حیطه لغزندگی و درد بهتر شد افزایش میانگین نمره کل و نمره هر یک از حیطه های FSFI به جز حیطه رضایتمندی در گروه تیبولون نسبت به گروه هورمون درمانی به طور معنی دار بیشتر بود (P<0.05). در گروه تیبولون، سطح سرمی تستوسترون (P=0.003)، ایندکس تستوسترون آزاد (P=0.002) و ایندکس استرادیول آزاد (P=0.021) نسبت به قبل از درمان افزایش و سطح سرمی SHBG کاهش یافت (P<0.001) در گروه دو، نسبت به قبل از درمان SHBG به طور معنی دار افزایش یافت (P=0.001) و رژیم درمانی تیبولون بهتر از هورمون درمانی تحمل شد. نتیجه گیری: تیبولون در بهبود نمرات عملکرد جنسی زنان یائسه به خصوص میل، تهییج و ارگاسم، موثرتر از هورمون درمانی مرسوم است ضمن آن که عوارض جانبی آن قابل قبول تر است.

زمینه و هدف: ژانت سل گرانولومای مرکزی که ژانت سل گرانولومای ترمیمی نیز نا.میده می شود، یک ضایعه پرولیفراتیو غیر نئوپلاستیک با اتیولوژی نا مشخص می باشد و به طور شایع در فک تحتانی و در سمت راست دیده می شود. این ضایعه طیف وسیعی از علایم بالینی و رادیوگرافی را نشان می دهد که حتی باعث تشخیص غلط ضایعه می شود. در بسیاری از موارد ژانت سل گرانولومای مرکزی در بررسی هیستوپاتولوژی تشخیص داده می شود. مورد: در این مطالعه، یک مورد ژانت سل گرانولومای مرکزی در ناحیه قدامی فک فوقانی و سمت چپ با نمای رادیوگرافی و سیر بالینی غیر معمول، گزارش شد. نتیجه گیری: در تشخیص افتراقی تورم هایی که در ناحیه قدامی فک فوقانی بروز می کند، احتمال ژانت سل گرانولومای مرکزی نیز باید مطرح شود همچنین بررسی هیستوپاتولوژی در تشخیص ژانت سل گرانولومای مرکزی اهمیت ویژه ای دارد.