این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی درمان راه حل محور بر کاهش مشکلات رفتاری (برونی سازی) کودکان و نوجوانان انجام شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان پسر ابتدایی و دبیرستانی شهر ساری بود. 16 نفر از کودکان و 16 نفر از نوجوانانی که از نظر مشکلات رفتاری (برونی سازی) در مرز بالینی قرار داشتند، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار این پژوهش پرسشنامه نظام سنجش مبتنی بر تجربه آخنباخ بود. محتوای جلسات طبق نظریه درمان راه حل محور دی شازر و در 8 جلسه هفتگی یک ساعته برای گروه آزمایش کودکان و نیز 8 جلسه هفتگی 1.5 ساعته برای گروه آزمایش نوجوانان اجرا شد. داده های به دست آمده با روش تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آماری نشان داد که شیوه درمان راه حل محور در کاهش مشکلات رفتاری (برونی سازی) کودکان و نوجوانان موثر بود.