علوم کشاورزی ایران
سال:1382 | دوره:34 | شماره:3 |تعداد مقالات:25

در این تحقیق فراوانی پسودوموناس‎های فلورسنت در فراریشه گندم و توان 40 جدایه از گونه Pseudomonas fluorescens بعنوان عوامل انتاگونیست در برابر قارچ عامل بیماری پاخوره گندم (G.g.tritici) مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور نمونه‎های گیاه همراه با خاک فراریشه‎ای آن از مزارع متعدد گندم در استان تهران، دشت قزوین و گرمسار جمع آوری شدند. شمارش این باکتریها با روش کشت رقت‎های خاک روی ظروف پتری حاوی محیط اختصاصی S1 انجام گرفت. کشت خالص هر جدایه، پس از چند واکشت روی همان محیط تهیه گردید و جدایه‎ها براساس مطالعات میکروسکوپی و آزمون‎های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی، تفکیک و شناسایی شدند. اثر بازدارندگی سویه‎ها بر روی قارچ عامل بیماری پاخوره گندم، با استفاده از دو محیط PDA و NA بررسی شد. براساس نتایج حاصل، جمعیت قابل توجهی از پسودوموناس‎های فلورسنت در ریزوسفر گندم حضور داشتند که تعداد آنها در مزارع مورد مطالعـه در محدوده 5´103-1.2´106 در هر گرم خاک قرار داشت. اکثر سویه‎ها در روی هر دو محیط PDA و NA توانایی جلوگیری از رشد قارچ G.g.tritici را در شرایط آزمایشگاهی نشان دادند، اما این توانایی برای همه سویه‎ها یکسان نبود و درصد بازدارندگی از 0 تا بیش از70 % مشاهده شد.

تنش خشکی بعنوان مهمترین تنش غیر زیستی نقش مهمی در کاهش تولید محصول گیاهان زراعی در جهان دارد. از این رو توجه به شاخصهای فیزیولوژیکی و گونه های وحشی جهت اصلاح مقاومت به خشکی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این تحقیق به منظور بررسی محل کروموزومی نشانگرهای فیزیولوژیکی مقاومت به خشکی در گونه وحشی آگروپیرون، سری کامل لاینهای افزایشی دیزومیک آگروپیرون و والدهای دهنده (Agropyron elongatum L.) و گیرنده (Triticum aestivum L.cv.Chinese Spring) در سه فاز مزرعه، گلخانه و آزمایشگاه مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. لاینهای افزایشی از لحاظ میزان آب نسبی برگ (RWC)، آب نسبی از دست رفته (RWL)، کارایی استفاده از آب (WUE)، فلورسنس کلروفیل (CHF) و تبادل روزنه ای (SC) اختلاف معنی داری نشان دادند، که بیانگر تنوع ژنتیکی و امکان انتخاب برای اصلاح مقاومت به خشکی در لاینهای افزایشی می باشد. شاخصهای فیزیولوژیکی فلورسنس کلروفیل، میزان آب نسبی از دست رفته و کارایی استفاده از آب نقش مهمی در تعیین معادله رگرسیون عملکرد در شرایط تنش (Ys) داشتند. بر اساس شاخص انتخاب چندگانه فیزیولوژیکی (MSI) محل های کروموزومی 3E, 7E و 5E دارای بیشترین مکانهای ژنی کنترل کننده صفات فیزیولوژیکی مقاومت به خشکی (QTLs) بودند. ارزیابی لاینهای افزایشی بر اساس شاخص تحمل به خشکی (STI) و شاخص تنش جوانه زنی (GSI) نیز نشان داد که بیشترین QTLs کنترل کننده مقاومت به خشکی بر روی کروموزومهای 7E و 3E و 5E قرار دارند.

هدف از این مطالعه، تعیین نیازهای آموزشی جوانان روستایی برای بهره برداری پایدار از مزارع برنج و تعیین عوامل موثر بر نیازهای آموزشی آنان است. در این راستا، نیازهای آموزشی جوانان در زمینه های کشت برنج، بهبود روشهای بهره برداری از مزارع، سرویس و نگهداری ماشین آلات و کشت شبدر برسیم بررسی شد و تاثیر متغیرهای سن، سواد، تجربه، ارتباط با منابع کسب اطلاعات، سواد پدر، شغل پدر، درآمد خانواده، شرایط منطقه و فاصله روستا تا مرکز شهرستان بر مهارتها و نیازهای آموزشی آنان تعیین گردید. این تحقیق به روش پیمایشی انجام شد و جمعیت مورد مطالعه آن، جوانان روستایی شهرستان آمل بوده اند. نمونه مورد مطالعه 189 نفر از جوانان 24-15 ساله 21 روستا بوده اند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه مورد مصاحبه قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت و از آماره های فراوانی، درصد، تجزیه واریانس، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده به عمل آمد. نتایج نشان می دهد که جوانان روستایی در زمینه های مورد بررسی مهارتهای اندکی داشته اند به نحوی که برای مراحل کاشت، داشت و برداشت برنج به ترتیب 65.5, 83.1, 75.1 درصد و برای بهبود روشهای بهره برداری، سرویس و نگهداری ماشین آلات و کشت شبدر برسیم 81.9, 89.8, 60.5 درصد از پاسخگویان به آموزش نیاز داشته اند. همچنین در بین مهارتهای جوانان بعضی مناطق تفاوت معنی داری مشاهده گردید. سواد جوانان در سطوح پایین تر بر مهارتهای آنان تاثیر معنی داری نداشت و تاثیر آن فقط در سطوح دیپلم و بالاتر معنی دار بود. سن ، تجارب و ارتباط با منابع کسب اطلاعات از عوامل مهم تبیین کننده مهارتهای جوانان بوده اند.

روشهای متفاوتی برای اندازه گیری کربناتهای خاک ارایه گردیده است، ولی هیچ یک از آنها به عنوان روش برتر در سطح جهان شناخته نشده است. لذا کوشش برای یافتن روشهای جدید و بهتر هنوز ادامه دارد. در این مطالعه روش جدیدی بر اساس هدایت سنجی ارایه گردید. این روش جهت ارزیابی با دو روش مشهور خنثی سازی اسیدوکلسیمتر فشاری مورد مقایسه قرار گرفت. برای انجام این کار 48 نمونه خاک که از لحاظ بافت، درصد ماده آلی، CEC، درصد گچ، EC، pH و درصد کربناتها متفاوت بودند از بین تعداد زیادی خاک که از نقاط مختلف ایران جمع آوری شده بود، انتخاب گردید. در این بررسی روش کلسیمتر فشاری به دلیل دقت بیشتر به عنوان روش مرجع برای مقایسه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش جدید از همبستگی بالایی با دو روش دیگر برخوردار بوده ولی در مقایسه با روش خنثی سازی اسید از همبستگی بیشتری با روش مرجع برخوردار است. مقایسه میانگین انحراف و انحراف نسبی روش های خنثی سازی اسید و جدید از روش مرجع نشان داد که این کمیت ها برای روش جدید کمتر بوده که نشان دهنده خطای کمتر و دقت بیشتر این روش نسبت به روش خنثی سازی اسید می باشد. از لحاظ سرعت و سهولت اندازه گیری، اگر روش جدید بهتر نباشد، در حد دو روش دیگر بوده ولی از لحاظ ایمنی روش جدید کم خطرتر می باشد.

به منظور بررسی اثر زمانهای مختلف برداشت بر عملکرد و خصوصیات زراعی سه رقم سورگوم علوفه ای، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 4 تکرار و هر تکرار شامل 15 تیمار بصورت سه رقم (توده محلی قلمی طبسی، رقم F1104 و رقم X (Speed Feed پنج تاریخ برداشت (شروع گلدهی، یک هفته، دو هفته، سه هفته و چهار هفته بعد از شروع گلدهی) در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی مشهد انجام شد. در این آزمایش صفاتی از جمله درصد گلدهی، ارتفاع بوته، تعداد پنجه درهر بوته، تعداد گره در هر بوته، عملکرد ماده خشک و اجزای عملکرد علوفه شامل درصد ساقه، برگ و گل مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که ارقام تحت بررسی از نظر ارتفاع، تعداد پنجه و عملکرد ماده خشک اختلاف معنی داری را با یکدیگر دارند. با وجودی که سهم برگ از ماده خشک تولید شده در ارقام تحت بررسی تقریبا یکسان بود ولی از نظر درصد ساقه در ماده خشک تفاوتهایی در بین ارقام مشاهده شد. زمانهای مختلف برداشت در تمامی صفات مورد بررسی بجز تعداد پنجه در هر بوته اختلاف معنی داری را با هم دارا بودند. ارتفاع هر سه رقم سورگوم دو هفته بعد از شروع گلدهی به حداکثر خود رسید و در طی زمان بدون تغییر باقی ماند. عملکرد ماده خشک در طول زمان (در چین اول) افزایش یافت، ولی در پایان هفته پنجم کاهش معنی داری را نشان داد. در چین اول با تاخیر در برداشت درصد برگ کاهش و درصد ساقه و گل افزایش یافت. در طول دوره رشد (مجموع چین اول و دوم) رقم Speed Feed دارای بیشترین عملکرد ماده خشک و دو رقم دیگر که تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند، دارای کمترین عملکرد ماده خشک در کل دوره رشد بودند.

برای مطالعه مقدماتی تعیین وضعیت کیفی الیاف پوششی شترهای یک کوهانه بومی، از 35 نفر شتر موجود در شتربانی آستان قدس رضوی مشهد و 92 نفر شتر استان یزد در سنین 2 تا 20 سالگــی (میانگین سنی 8.2 ± 0.03 سال) به مقدار 20 گرم نمونه در اواسط بهار برداشت شد. نمونه های جمع آوری شده از قسمت پهلو و زیرکوهان شترهای مشهد و ناحیه پهلو شترهای یزد بودند. میانگین اندازه نمونه های مشهد و یزد شامل نر و ماده بترتیب عبارت بودند از: طول دسته الیاف، چربی، مواد گیاهی، کاهش بعد از شستشو، بازدهی استاندارد پس از شستشو، درصد وزنی پوشش زیرین، درصد وزنی پوشش رویین، درصد شمارشی الیاف مدولایی منقطع، مقطع و ممتد و الیاف بدون مدولایی موجود در پوشش زیرین، متوسط قطر الیاف کرک و ضریب تغییرات قطـــــر، 5 ± 0.1 سانتی متر، 0.38 ± 0.02 درصد، 1.78 ± 0.2 درصد، 26.3 ± 0.7 درصد، 83.6 ± 0.9 درصد، 76.02 ± 1.04 درصد، 22.82 ± 0.72 درصــد، 12.44 ± 0.09 درصـد، 11.19 ± 0.88 درصد 12.6 ± 0.96 درصد، 63.7 ± 1.54 درصد، 23.41 ± 0.36 میکرون، 40.6 ± 0.48 درصد بدست آمد. بین نمونه های ناحیه پهلو و زیر کوهان از نظر درصد الیاف مدولایی و کرک و قطر الیاف کرک اختلاف معنی دار (P<0.01, 0.001) بود. همین طور نمونه های پهلوی شترهای مشهد با یزد از نظر درصد چربی، مواد گیاهی، بازدهی، مقدار الیاف پوشش زیرین و رویی، درصد الیاف مدولایی و کرک و متوسط قطر با یکدیگر اختلاف معنی دار (P<0.01, 0.001) داشتند. از نظر جنس اختلاف معنی داری مشاهده نشد ولی گروه های سنی کوچکتر (2 تا 6 سال) از گروه های سنی بالاتر الیاف بلند تر و ظریفتری داشتند (P<0.05).

به منظور مقایسه و ارزیابی دو مدل MPSIAC و MUSLE در برآورد رسوبدهی، پژوهشی درحوزه آبخیز درکه انجام گرفت. ابتدا آمار بارش، رواناب و رسوب جمع آوری شد و نقشه های مورد نیاز با استفاده از نقشه های توپوگرافی و عکس ماهواره ای کاسموس بصورت رنگی با مقیاس 25000: 1 تهیه گردید. برای اندازه گیری مساحت، طول و تلفیق نقشه ها نیز از امکانات نرم افزار ILWIS, GIS استفاده بعمل آمد. در این تحقیق با استفاده از مدل MUSLE رسوبدهی به صورت رویدادی محاسبه شد و مشخص گردید ضریب 11.8 و توان 0.56 این مدل قابل استفاده درحوزه درکه نمی باشد. بر اساس رسوبدهی مشاهده ای و ثبت شده و به روش رگرسیون، ضریب و توان مزبور به 0.234 و 0.53 اصلاح گردید (r2=0.96). سپس رسوبدهی سالانه با استفاده از مدل MUSLE برآورد شد که اختلافی برابر 17.6 درصد را با رسوبدهی سالانه مشاهده ای نشان داد. ضمنا با استفاده از مدل MPSIAC با اصلاح عامل استفاده از اراضی اقدام به برآورد سالانه رسوب شد و مشخص گردید که مقدار برآوردی رسوبدهی، 157 درصد بیش از مقدار مشاهده ای رسوبدهی سالانه می باشد. مقایسه دو مدل از نظر صحت برآورد رسوبدهی سالانه نشان داد که استفاده از مدل MUSLE با ارایه مقادیر مطمئن تری نسبت به مدل MPSIAC برتر بنظر می رسد.

به منظور مطالعه  ثاثیر تنش خشکی بر روی برخی از شاخص های رشد، ارتباط انها با عملکرد و مقاومت به خشکی و در نهایت عکس العمل ارقام متعلق به اقلیم های مختلف ایران آزمایشی در طی سال زراعی 79-1378 در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران بصورت اسپلیت پلات اجرا گردید. دو سطح آبیاری و تنش بعنوان فاکتور اصلی و هشت رقم گندم از چهار اقلیم اصلی ایران بعنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. تنش خشکی باعث کاهش عملکرد دانه و بیولوژیک در همه ارقام شد ولی درصد کاهش در ارقام مورد آزمایش متفاوت بود. بیشترین کاهش را ارقام روشن و تجن و کمترین کاهش را ارقام چمران و M-75-7 نشان دادند. نتایج آزمایش نشان داد که ارقام دارای پتانسیل عملکرد بیشتر در شرایط بدون تنش عملکرد بیشتری در شرایط تنش نیز داشتند. از شاخص های مورد مطالعه دو شاخص تحمل به تنش (STI) و متوسط محصول دهی (MP) در جداسازی ارقام گروه A (ارقام دارای عملکرد بالا در هر دو شرایط شاهد و تنش) موثرتر بودند. از لحاظ این دو شاخص ارقام روشن، مرودشت و شاه پسند در بالاترین سطح و رقم تجن در پایین ترین سطح قرار داشت. تنش خشکی اثر معنی داری بر سطح ویژه برگ (SLA) نداشت، ولی نسبت وزن برگ به وزن کل گیاه (LWR) و نسبت سطح برگ به وزن کل گیاه (LAR) را کاهش داد. همچنین با وجود کاهش سرعت جذب و تحلیل خالص (NAR) و سرعت رشد نسبی (RGR) تحت تنش خشکی در نمونه برداریهای قبل از گلدهی، این شاخص ها پس از گلدهی تحت تاثیر تنش قرار نگرفتند. همبستگی بین NAR با دو شاخص MP و STI و نیز با عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه در هر دو شرایط شاهد و تنش منفی و معنی دار بود. از دو جزء موثر بر RGR یعنی NAR و LAR همبستگی مثبت و معنی دار فقط بین LAR و RGR مشاهده شد. ارقام دارای LAR بیشتر NAR کمتری داشتند. همچنین دو عامل موثر بر LAR یعنی LWR و SLA همبستگی مثبتی با LAR نشان دادند.

پنجاه جدایه تک اسپور Magnaporthe grisea، عامل بیماری بلاست برنج متعلق به شش گروه انگشت نگاری DNA که از روی یازده رقم در چهارده شهرستان استان گیلان طی سالهای 78-1376 جمع آوری شده بودند، از نظر بیماریزایی روی گروههای مختلفی از ارقام برنج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در مجموع 26 رقم و لاین شامل گروه ارقام افتراقی استاندارد بین المللی، رقم CO39 همراه پنج لاین همسان تقریبی (Near isogenic lines) ایجاد شده در زمینه ژنتیکی رقم CO39 و دوازده رقم ایرانی در این آزمایش بکار رفتند. براساس واکنش هشت رقم افتراقی بین المللی، شش نژاد بین المللی از گروههای نژادی IC, IA و IF شناسایی شدند. در بین آنها، سه نژاد IC-29, IC-26 و IF-1 برای اولین بار در ایران شناسایی شد، دو نژاد IC-25 و IA-89 نژادهای غالب در گیلان بودند. در این مطالعه توانایی گروه لاینهای افتراقی در تمایز نژادها، در مقایسه با ارقام افتراقی بین المللی مورد ارزیابی قرار گرفت. این لاینها پنجاه جدایه آزمایش شده را فقط در دو نژاد مختلف قرار دادند. براساس واکنش ارقام ایرانی، جدایه های گروهبندی شده در شش نژاد بین المللی (براساس واکنش ارقام افتراقی بین المللی) در هفت فرم بیماریزایی قرار گرفتند. همچنین وقتی مجموع 26 رقم و لاین بکار رفته در این آزمایش، به عنوان یک گروه میزبان افتراقی برای تفکیک نژادها بکار رفتند، پنجاه جدایه فوق به سیزده فرم بیماریزایی تفکیک شدند. براساس نتایج بدست آمده بکارگیری سیستم تعیین نژاد بین المللی نتوانست طیف بیماریزایی جدایه ها را به خوبی بیان کند، چون وقتی ارقام ایرانی بر تعداد ارقام افتراقی افزوده شدند، نژادهای بین المللی شناسایی شده بیشتر تفکیک شدند و تعداد آنها به سیزده فرم بیماریزایی رسید. در بین ارقام ایرانی بکار رفته در این آزمایش، ارقام محلی بینام، حسن سرایی، علی کاظمی و دمسیاه بطور کامل در مقابل تمام جدایه ها سازگار بودند، در حالیکه ارقام سنگ طارم (رقم محلی)، خزر و نعمت (دو رقم اصلاح شده) در مقابل تمام جدایه های آزمایش شده ناسازگار تشخیص داده شدند. لذا فراوانی فنوتیپ های بیماریزایی روی ارقام ایرانی آزمایش شده، بین صفر (0.0) تا یک (1.0) متغیر بود. رقم سنگ طارم به عنوان یک رقم اصلاح نشده و محلی در مقابل تمام جدایه ها ناسازگار بوده، بطوریکه فراوانی فنوتیپ بیماریزایی برای این رقم صفر بود. در نتیجه، با توجه به مقاوم بودن این رقم در مقابل اغلب نژادهای آزمایش شده در گیلان، برای برنامه های اصلاحی جهت تولید ارقام مقاوم می توان از آن به عنوان یک والد مناسب استفاده نمود.

56 ژنوتیپ برنج با استفاده از نشانگر Random Amplified Polymorphic DNA) RAPD) مورد ارزیابی قرار گرفت. در این آزمایش از 66 آغازگر استفاده شد. 12 آغازگر تصادفی، چند شکلی مطلوبی را نشان دادند. 129 نشانگر تصادفی ایجاد شد که 104 نشانگر چند شکل (80.62 درصد) و 19.38) 25 درصد) نشانگر یک شکل بودند. اندازه نوارهای تولیدشده از 0.45 تا 3 کیلوباز متغیر بود. میانگین تعداد نوارها برای هر آغازگر چند شکل بین 7 الی 10.75 نوار بود. گروه بندی ژنوتیپ ها با استفاده از روش UPGMA و ضریب تشابه چاکارد صورت گرفت. بطوریکه ژنوتیپ های مورد مطالعه در 7 گروه قرار گرفتند. میزان تشابه در بین ارقام از 44 درصد تا 91 درصد متغیر بود. که حداقل تشابه بین ارقام بوفیکان و دمسیاه (44 درصد) و حداکثر تشابه بین ارقام IR-28 با آمل 91) 2- درصد) بود. این آزمایش نشان داد که در بین ارقام تنوع مطلوبی وجود دارد بطوریکه می توان از این تنوع برای اهداف مختلف اصلاحی بهره جست. همچنین این آزمایش نشان داد که نشانگر رپید یک تکنیک مناسب برای طبقه بندی کردن و بررسی تنوع ژنتیکی در بین ارقام برنج می تواند باشد.

به منظور بررسی اثر بقایای گیاهی (کاه و کلش) ارقام مختلف نخود سیاه بر جوانه زنی و رشد اولیه گیاهان زراعی که در تناوب با آن قرار می گیرند آزمایشی در گلخانه بخش حبوبات دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران بصورت اسپلیت پلات فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. ارقام نخود سیاه (5436, 4488, 4283, 4348, 5132) به عنوان عامل اصلی و مقادیر مختلف کاه و کلش (شاهد، 2.5 گرم، 5 گرم، 7.5 گرم در گلدان) و گیاهان (سویا، سورگوم و آفتابگردان) به صورت فاکتوریل و به عنوان عوامل فرعی در نظر گرفته شدند. با افزایش مقدار کاه و کلش درصد جوانه زنی گیاهان سورگوم، سویا و آفتابگردان در سطوح مختلف ارقام نخود سیاه از یک روند کاهشی پیروی کرد. واکنش گیاهان مورد مطالعه نسبت به کاه و کلش ارقام نخود به لحاظ درصد جوانه زنی کاملا متفاوت بود. سورگوم هیچ گونه واکنش معنی داری را نسبت به ارقام مختلف نخود سیاه نشان نداد و از جوانه زنی صد در صد برخوردار بود. در حالی که آفتابگردان در معرض کاه و کلش رقم 4488 از یک کاهش 30 درصدی نسبت به 4348 برخوردار شد. میزان تولید شاخ و برگ در گیاهان مورد مطالعه در واکنش به کاه و کلش ارقام نخود سیاه متفاوت بود. وزن خشک شاخ و برگ گیاهان مورد بررسی علاوه بر اینکه متاثر از ارقام نخود سیاه بود تحت تاثیر مقادیر مختلف کاه و کلش نیز قرار گرفت. با افزایش مقدار کاه و کلش نخود سیاه وزن خشک زیست توده ریشه گیاه سورگوم بطور محسوس و معنی داری نسبت به سایر گیاهان مورد مطالعه افزا یش یافت.

انتخاب نوع رقم و تعیین تراکم مناسب بوته از راه های افزایش عملکرد می باشد. در یک پژوهش مزرعه ای در سال زراعی 80-79  با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار در محل ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز واقع در باجگاه در خاکی با بافت لومی رسی سیلت تاثیر سه تراکم بوته 50, 30 و 70 بوته در متر مربع و دو رقم کلزای زمستانه به نام های طلایه (کبری) و اوکاپی به صورت فاکتوریل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که افزایش تراکم از 30 به 70 بوته در متر مربع با کاهش معنی دار تعداد غلاف در هر بوته در هر دو رقم مورد آزمایش همراه بود. به علاوه، افزایش تراکم بوته از 30 به 70 بوته در متر مربع موجب افزایش ارتفاع بوته ها و کاهش تعداد شاخه های فرعی در هر بوته گردید. گرچه تفاوت عملکرد دانه دو رقم معنی دار نبود، لیکن بیشترین عملکرد دانه در واحد سطح در رقم طلایه در تراکم 50 و اوکاپی در تراکم 70 بوته در متر مربع به دست آمد. تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه و شاخص برداشت از اجزایی بودند که تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی تغییر معنی داری از خود نشان ندادند. ارقام اوکاپی و طلایه بالاترین درصد روغن و پروتئین دانه را در تراکم 30 بوته در متر مربع تولید کردند و تراکم های بالاتر بوته موجب کاهش درصد روغن و پروتئین دانه گردید.

به منظور بررسی اثرات رقابتی تراکم های مختلف خردل وحشی با گندم زمستانه در مقادیر مختلف کود نیتروژن، آزمایشی در سال زراعی 78-77 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز واقع در کوشکک انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و به روش افزایشی اجرا گردید. فاکتورهای مورد مطالعه در این آزمایش عبارت بودند از فاکتور تراکم های مختلف خردل وحشی در پنج سطح صفر، 30, 20, 10 و 40 بوته در متر مربع و فاکتور سطوح مختلف کود نیتروژن در پنج سطح صفر، 150, 100, 50 و 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار که از منبع اوره تامین می شد. تراکم گندم ثابت و به میزان 140 کیلوگرم در هکتار (≈ 350 بوته در متر مربع) و رقم مورد استفاده، مرودشت بود. نتایج نشان داد به طور کلی در کلیه تراکم های خردل وحشی با افزایش مصرف نیتروژن تا 100 کیلوگرم در هکتار، افزایش معنی داری در ارتفاع، تعداد پنجه هر بوته، طول سنبله، تعداد سنبلک در سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه گندم حاصل شد و این افزایش، در عملکرد دانه گندم محسوس تر از عملکرد بیولوژیک بود. ولی در سطوح 150 و به ویژه 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار کرت های آلوده به خردل وحشی، این اجزا کاهش یافتند یا تفاوت معنی داری پیدا نکردند و این بدان معنی است که رقابت خردل وحشی موجب کاهش بهره وری کود نیتروژن اضافی در گندم شد. از طرف دیگر مشاهده گردید به طور کلی در کلیه سطوح کودی با افزایش تراکم خردل وحشی از 20 بوته در متر مربع، کاهش معنی داری در اجزای نامبرده حاصل شد و این کاهش، در عملکرد دانه گندم محسوس تر از عملکرد بیولوژیک بود. در واقع در تراکم های بالاتر علف هرز، افزایش کود نیتروژن اثرات منفی آلودگی علف هرز را روی عملکرد گندم کاهش نداد. در مقایسه روند تغییرات شاخص های فیزیولوژیک نیز دیده شد که افزایش تراکم های خردل وحشی و کاهش سطوح نیتروژن، کاهش معنی داری در این شاخص ها ایجاد کرد اما تفاوت ها عمدتا در نقاط اوج منحنی ها مشاهده گردید.

در این تحقیق حساسیت سنین مختلف لاروی سوسک کلرادوی سیب زمینی به باکتری B. thuringiensis var.tenebrionis. به تنهایی و در اختلاط با پودر حنا مورد بررسی  قرار گرفت. بدین  منظور حشره در آزمایشگاه، در روی بوته های سیب زمینی کاشته شده در گلدان پرورش داده شد. سنین لاروی مورد نظر را با استفاده از اندازه گیری عرض کپسول سر جدا نموده و در آزمایشها به کار برده شدند. زیست سنجی با غلظت های مختلف فرمولاسیون تجارتی B. thuringiensis با عنوانNOVODOR FC روی لاروهای سنین اول، دوم، سوم و چهارم صورت گرفت و مقادیر LC50 سنین لاروی مذکور به ترتیب 1585.521, 586.696, 261.539 و 4093.131 قسمت در میلیون تخمین زده شد. به منظور ارزیابی نقش سینرژیستی پودر حنا رویB. thuringiensis، غلظت های معینی از حنا را با غلظت معینی از باکتری (500 قسمت در میلیون) مخلوط و در قالب طرح کرت های کاملا تصادفی روی مرحله سن سوم لاروی به کار برده شد. نتایج حاصله نشان داد که پودر حنا خاصیت سینرژیستی بالایی در افزایش کارایی باکتری دارد. به طوری که مخلوط B. thuringiensis با غلظت 500 قسمت در میلیون و پودر حنا با غلظت 5000 قسمت در میلیون بعد از 6 روز، 72.5 درصد تلفات ایجاد نمود در صورتی که باکتری و حنا هر کدام به تنهایی به ترتیب 17.5 و 2.5 درصد تلفات ایجاد کردند.

جهت تعیین ضریب حساسیت گندم (Ky) پاییزه (رقم مهدوی) به تنش رطوبتی در مراحل مختلف رشد در ایستگاه تحقیقات خاک و آب کرج، آزمایشی بر اساس طرح بلوک های کامل تصادفی با نه تیمار و چهار تکرار در خاکی با بافت لوم رسی در سال زراعی 78-1377 انجام شد. تیمارهای آبیاری عبارت بودند از: بدون آبیاری یا تیمار دیم (T1)، آبیاری کامل در تمام مراحل رشد یا تیمار شاهد (T2)، آبیاری تا انتهای مرحله پنجه زنی و سپس قطع آب تا آخر دوره رشد (T3)، آبیاری تا انتهای مرحله ساقه رفتن و سپس قطع آب تا آخر دوره رشد (T4)، آبیاری تا انتهای مرحله گرده افشانی کامل و سپس قطع آب (T5)، بدون آبیاری تا شروع مرحله ساقه رفتن و سپس آبیاری کامل تا آخر دوره رشد (T6)، بدون آبیاری تا شروع خوشه رفتن و سپس آبیاری کامل تا آخر دوره رشد (T7)، بدون آبیاری تا شیری شدن و سپس آبیاری کامل تا آخر دوره رشد (T8)، آبیاری فقط در مراحل خوشه رفتن، گلدهی و گرده افشانی (T9). تبخیر و تعرق در هر تیمار و برای مراحل مختلف رشد از روش بیلان رطوبت خاک با استفاده از دستگاه TDR برای تعیین رطوبت خاک، محاسبه گردید. پس از برداشت و تعیین عملکرد دانه، ضریب حساسیت این رقم به تنش رطوبتی (Ky) با استفاده از رابطه فائو محاسبه گردید. حداکثر عملکرد دانه مربوط به تیمار شاهد با آبیاری کامل و برابر 4565 کیلو گرم در هکتار و حداقل آن برابر 571 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار دیم بود. حداکثر تبخیر و تعرق فصلی 337 میلی متر و حداقل آن 63.4 میلی متر به ترتیب مربوط به تیمار شاهد (T2) و تیمار دیم (T1) بود. مقادیر Ky بر اساس رابطه بین کاهش نسبی تبخیر و تعرق و کاهش نسبی عملکرد برای کل دوره رشد 1.08، برای مرحله پنجه زنی 0.45، برای ساقه رفتن 0.56 و برای مرحله تکامل دانه 0.48 به دست آمد. بیشترین Ky برابر 1.1 و مربوط به مراحل پنجه زنی و ساقه رفتن + خوشه رفتن و گلدهی بود.

به منظور بررسی میزان مقاومت لاین های کرم ابریشم ایران به قارچ عامل بیماری موسکاردین سفید، آزمایشی با استفاده از هفده لاین کرم ابریشم کشور شامل ده لاین ژاپنی و هفت لاین چینی در قالب طرح کاملا تصادفی مشتمل بر پنج تکرار برای هر تیمار در فصول تابستان و پاییز سال 1378 طراحی و اجرا شد. در طی این آزمایش صفات اقتصادی مهمی نظیر ماندگاری لارو، شفیره و پروانه، میزان ابتلای شفیره ها به بیماری موسکاردین، تعداد و درصد پیله های خوب، متوسط، ضعیف و دوبل، وزن پیله خوب، وزن قشر پیله خوب، درصد قشر ابریشمی پیله خوب، میزان تولید پیله خوب و طول دوران لاروی ثبت شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه های آماری نشان داد که در این شرایط، لاین های 101433-6 و 107 بطور معنی داری بیشترین ماندگاری لارو را دارا می باشند (P<0.05). لاین 107 بطور معنی داری (P<0.05) دارای ماندگاری شفیره بیشتر می باشد. هم ‏چنین لاین های 110 و 107 بطور معنی داری (P<0.05) بیشترین ماندگاری پروانه ها را دارا می باشند. در ضمن لاین 107 بطور معنی داری دارای بیشترین تعداد پیله خوب می باشد (P<0.05). لاین 32 نیز بطور معنی داری سنگین ترین پیله های خوب را دارا می باشد (P<0.05). ضمنا لاین های 114 و 32 هم بطور معنی داری دارای بیشترین وزن قشر پیله خوب هستند (P<0.05). بیشترین درصد قشر ابریشمی نیز بطور معنی داری به لاین 114 تعلق دارد (P<0.05). لاین های 112 و 107 نیز بطور معنی داری (P<0.05) بیشترین میانگین وزن پیله خوب را تولید کردند. هم‏ چنین همبستگی‏های معنی داری بین تعداد لارو و شفیره زنده (r=0.720**)، تعداد شفیره و پروانه زنده (r=0.930**)، درصد شفیره های آلوده به موسکاردین در هفتمین روز پیله تنی و هنگام ظهور پروانه (r=0.934**) و درصد ماندگاری شفیره ها در هفتمین روز پیله تنی و هنگام ظهور پروانه ها (r=0.902**) مشاهده شد.

گیاهان وقتی در معرض خشکی و شوری قرار می گیرند با تنش اسمزی مواجه می شوند که برای مقابله با تنش اسمزی ایجاد شده تجمع اسمولیتهایی همچون پرولین، گلیسین بتانین و یا سایر ترکیبات مشابه را افزایش می دهند. در مسیر بیوسنتز این اسمولیتها آنزیمهایی دخالت دارند که بعضی از آنها کلیدی به حساب می آیند و با تغییر در تظاهر ژنهایی که این آنزیمها را کد می کنند می توان فراورده نهایی که اسمولیت مورد نظر می‍‍باشد را افزایش داد. این تحقیق بر روی آنزیم دلتا ـ1ـ پرولین ـ5ـ کربوکسیلات سنتتاز (P5CS ) که یکی از آنزیم های کلیدی در مسیر بیوسنتز پرولین می‍باشد، انجام شد . ابتدا اقدام به ساخت cDNA از روی mRNA حاصل از گیاه ارابیدوپسیس تالیانا (Arabidopsis thaliana) گردید. برای اینکار RNA کل از برگهای گیاه آرابیدوپسیس تالیانا (Arabidopsis thaliana )، که در معرض تنش شوری قرار گرفته بود، استخراج گردید و سپس با استفاده از آنزیم رونویسی معکوس اقدام به ساخت DNA مکمل شد و کل mRNA به cDNA تبدیل گردید و با دو جفت آغازگر اختصاصی به طولهای 27 و 35 نوکلئوتید، و به کمک دستگاه ترموسایکلر، cDNA مربوط به آنزیم P5CS دو رشته ای گردید و تکثیر شد. برای جفت پرایمر به ترتیب در انتهای 5، مکان برشی برای آنزیم های EcoRI و BamHI در نظر گرفته شد تا در همسانه سازی cDNA تکثیر شده مشکلی وجود نداشته باشد. سپس با استفاده از پروب صحت انجام کار به تایید رسید.

فرایند استریفیکاسیون داخلی یکی از روشهای اصلاح خواص فیزیکوشیمیایی روغنها می باشد در این تحقیق استریفیکاسیون مخلوط روغن نباتی سویا با روغن هیدروژنه کامل در نسبتهای مختلف با استفاده از کاتالیزور متیلات سدیم برای تولید انواع مارگارین و شورتنینگ مورد بررسی قرار گرفت. خواص فیزیکی از جمله نقطه ذوب، درصد چربی جامد و اشکال کریستالی همراه با خواص شیمیایی روغنها قبل و بعد از فرآیند تعیین و با خصوصیات انواع شورتنینگ تجارتی برای مصارف مختلف خانگی و صنعتی مقایسه گردید. نتایج نشان داد مخلوط استری شده 85 درصد روغن سویا با 15 درصد روغن هیدروژنه کامل را میتوان به عنوان بخش جامد در تهیه شورتنینگهای مخصوص خمیرهای تخمیری در محصولات نانوایی، مخلوط 80 درصد روغن سویا را با 20 درصد روغن هیدروژنه کامل را در تهیه شورتنینگ مخصوص سرخ کردن استفاده نمود. آزمایشات تعیین عدد یدی و عدد صابونی نشان داد که فرآیند استریفیکاسیون در درجه غیراشباعی و وزن مولکولی مخلوط روغنهای استری شده تغییراتی ایجاد ننموده است. همچنین تعیین عدد پراکسید مشخص نمود که در شرایط عمل پراکسید، تشکیل نمی شود. آزمایشات پراش اشعه ایکس نشان داد که ساختمان بلورهای 'b مورد نظر و مناسب، در اثر استریفیکاسیون مخلوط روغنها حاصل می شود.

با توجه به مزایای فراوان نشانگرهای مولکولی، ژنوتیپ سنجی بر مبنای این نشانگرها امروزه کاملا متداول و برای تشخیص چند شکلی ابزارهای متنوعی در اختیار می باشد. هدف از این تحقیق، مقایسه روش های RAPD و DAF در تخمین فاصله ژنتیکی ارقام سویا بود که در آن آغازگرهای متعددی از هر یک از نشانگرها استفاده گردید. نوارهای رنگ آمیزی شده بر روی ژل ها از نظر حضور و عدم حضور مطالعه و روابط ارقام با روش ضرایب تطابق ساده مورد بررسی واقع شد. رابطه ارقام در روش 0.704) DAF الی (0.899 نسبت به 0.561) RAPD الی (0.854 بالاتر براورد گردید و مکان های ژنی بسیار زیادتری در DAF اشکار گشت. داده های حاصل از روش DAF و داده های توام حاصل از دو روش به نحو مطلوب تری ارقام را دسته بندی کردند، به طوری که ارقام ایرانی بالاترین شباهت را با هم نشان دادند. روش DAF تفاوت چندانی از نظر هزینه با RAPD ندارد و ضمن داشتن مزایایی مانند سهولت آن فارغ از معایب ذاتی RAPD است. دقت، وضوح بسیار بالا و محتوای اطلاعاتی کافی در این آزمایش استفاده از این روش را توصیه و کاملا توجیه می نماید. نتیجه مشترکی که از دو روش به دست آمد آن است که تشابه ارقام بالا بوده و از تنوع ژنتیکی قابل ملاحظه ای برخوردار نیستند.

هدف این پژوهش، نقش نمرات آزمون سراسری و ضوابط گزینش در موفقیت تحصیلی دانشجویان کشاورزی دانشگاه تهران است. جامعه آماری را 1833 دانشجو تشکیل می دهد که بین سالهای 65 تا 75 وارد دانشکده شده اند. شاخص موفقیت تحصیلی معدل لیسانس، قبولی در کارشناسی ارشد و دکتری و عملکرد تحصیلی دانشجویان از نظر تعداد کسر واحد، ترمهای مشروطی و میانگین نمرات در نظر گرفته شده است. نمرات آزمون سراسری و ضوابط پذیرش دانشجو توسط سازمان سنجش آموزش کشور بعنوان ملاکهای پذیرش دانشجو انتخاب گردیده است. با استفاده از آزمون (f) فیشر همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تفاوت، همبستگی و اثر عوامل فوق بر موفقیت تحصیلی دانشجویان نشان داده شد. یافته ها بیانگر تفاوت معنی دار بین معدل لیسانس دانشجویان بر حسب نوع دیپلم، رشته تحصیلی، نوع سهمیه، همچنین همبستگی مثبت و معنی دار بین معدل لیسانس با معدل کتبی دیپلم و تعداد واحدهای پیش دانشگاهی است. این تحقیق نشان داد که از بین مواد امتحانی بعنوان رفتار ورودی شناختی، دروس شیمی، عربی، زبان و زمین شناسی از اهمیت بیشتری برخوردار است. در رابطه با ضوابط گزینش، نمرات آزمون سراسری و بومی بودن نقش بیشتری در موفقیت تحصیلی دانشجویان داشته است. بر اساس نتایج تحقیق اولویت انتخاب رشته کشاورزی توسط داوطلبان ورود به دانشگاه نقش مهمی در موفقیت تحصیلی ندارد.

ایران یکی از مهمترین کشورهای تولید کننده و صادرکننده خرما در جهان می باشد. حدود 400 رقم و در بعضی از منابع تا 600 رقم خرما در ایران گزارش شده است. تاکنون برای شناسایی و معرفی ارقام خرما درایران، مطالعات علمی صورت نگرفته است. یکی از مهمترین روش های شناسایی ارقام خرما، وجود یک کلید شناسایی استاندارد و بین المللی می باشد، تا براساس آن شناسایی علمی و عملی صورت گیرد. بررسی های انجام شده نشان دادند که در حال حاضر هیچگونه کلیدی برای شناسایی ارقام خرما وجود ندارد. با بررسی منابع مختلف و مشورت با متخصصین خرما و با استفاده از روش های شناسایی سایر درختان میوه (4 و 18) حدود هفتاد صفت برای اندازه گیری مشخص شد. بنابراین با استفاده از صفات مهم اندام های مختلف نخل خرما از قبیل: برگ، گل، خوشه، میوه، هسته و کلاهک، کلید شناسایی برای ارقام خرمای منطقه شادگان (خوزستان) تهیه و با نمونه برداری، توزین میوه خرما، آمارگیری، ثبت مشخصات عمومی نخل خرما، تهیه عکس و اسلاید و تنظیم جدول ها، بیست رقم خرما به اسامی ذیل شناسایی گردیدند: 1- سعمران 2- گنطار 3- حلاوی 4- خضراوی 5- بریم 6- دیری 7- شکر 8- برحی 9- حمراوی 10- زاهدی 11- چبچاب 12- مشتوم 13- لیلویی 14- یوزی (جوزی) 15- فرسی 16- خصاب 17- هدل 18- عویدی 19- اشگر 20- سویدانی در نتیجه با استفاده از جدولهای تعیین شده، می توان از کلید شناسایی بدست آمده بعنوان یک الگو، برای شناسایی ارقام خرما در هر منطقه از ایران یا کشورهای تولید کننده خرما در جهان از آن استفاده نمود. در این تحقیق به علت فراوانی صفات، فقط ارقام خرمای منطقه شادگان که یکی از مناطق مهم خرما خیز خوزستان می باشد، بررسی و کلید شناسایی تهیه شده است.

ضریب زبری لوله های موجدار با منافذ جانبی که در مراجع ارایه می شود (ضریب زبری اسمی) معمولا برای جریان یکنواخت کاملا متلاطم و از نظر هیدرولیکی زبر صادق است. در حالی که جریان در داخل لوله ها از نوع متغیر مکانی و متلاطم زبر یا بینابین می باشد. در جریان متغیر مکانی نحوه ورود جت های کوچک آب از منافذ جدار لوله به درون لوله علاوه بر بر هم زدن توزیع یکنواخت سرعت در مقاطع عرضی به صورت عامل بازدارنده جریان نیز عمل می نماید. عامل اول ضرورت کاربرد ضریب تصحیح توزیع سرعت را، در روابط حاکم ایجاب می کند. عامل دوم هم می تواند ضریب زبری اسمی لوله را به مقدار قابل توجهی افزایش دهد. در این تحقیق عوامل یاد شده با ایجاد یک مجموعه آزمایشگاهی بررسی شد. همچنین با استفاده از روابط حاکم بر جریان متغیر مکانی با افزایش بده در لوله ها، پروفیل های محاسبه شده و مشاهد شده سطح آب مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از ضرایب زبری اسمی لوله ها و فرض توزیع یکنواخت سرعت در مقاطع عرضی به پروفیل هایی منجر می شود که اختلاف قابل ملاحظه ای با مشاهدات آزمایشگاهی دارد. اما با تعدیل ضریب زبری و به کار بردن ضریب تصحیح توزیع سرعت انطباق خوبی بین داده های آزمایشگاهی و نتایج عددی حاصل می شود. درنتیجه براساس ضرایب محاسبه شده زبری و تصحیح اندازه حرکت مقادیر متوسط پیشنهاد شد.

تناوب میوه دهی در نتیجه ریزش جوانه گل ماده پسته در سالهای پربار می باشد. تاکنون تیمار موفقیت آمیزی در جلوگیری از این فرایند گزارش نشده است. پژوهش حاضر در سالهای 79 و 80 به منظور جلوگیری از ریزش جوانه گل پسته باجرا درآمد. تیمارها روی دو شاخه جداگانه روی درختان رقم اوحدی در حالت پربار به کار برده شد. در سال اول از اوره در غلظتهای 0.15, 0 و 0.3 درصد نیتروژن و بنزیل آدنین در غلظتهای 50, 25, 0 میلی گرم در لیتر استفاده شد. در سال دوم اوره با غلظتهای 0.3, 0 و 0.6 درصد نیتروژن بنزیل ادنین در غلظتهای 50 و 100 میلی گرم در لیتر روی شاخه های درختان اوحدی که در حال پربار بودند بکار برده شد. بنزیل آدنین در غلظت 100 میلی گرم در لیتر به تنهایی و ترکیب با 0.6 درصد نیتروژن بطور معنی داری باعث نگهداری جوانه های گل گردید. در سال دوم میزان نگهداری جوانه گل 1.5 تا 1.7 مرتبه در مقایسه با شاهد افزایش یافت. همبستگی مثبتی (r=0.84) بین محتوی نیتروژن شاخه های حامل جوانه گل و درصد نگهداری جوانه های گل پسته بدست آمد ولی این رابطه بین محتوی نیتروژن برگها و نگهداری جوانه های گل مشاهده نشد. می توان چنین فرض کرد که محتوی نیتروژن برگها ممکن است به سایر قسمتهای درخت در طول فصل رشد منتقل شده باشد. رابطه منفی بین وزن بذر و درصد پوکی در هر دو سال آزمایش مشاهده گردید.

به منظور بررسی اثرات تغذیه یک روز در میان بر عملکرد جوجه های گوشتی، تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی در یک طرح کاملا تصادفی با شش گروه آزمایشی و چهار تکرار مورد استفاده قرار گرفت. جوجه ها در گروه های آزمایشی تحت محدودیت از سن 7 تا 13 روزگی به صورت یک روز در میان تغذیه شدند. پس از پایان این دوره (از سن 14 تا 21 روزگی)، گروه های تحت محدودیت با 5 جیره که انرژی یکسان (3089 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم به ازای هر کیلوگرم جیره) داشته اما حاوی سطوح مختلف (21.45, 25, 27, 31 و 20.45 درصد) پروتئین خام بودند به صورت آزاد تغذیه شدند. پس از آن، تمامی گروه های آزمایشی به ترتیب با جیره های رشد و پایانی تغذیه گردیدند. در پایان دوره آزمایش فقط گروهی که از 14 تا 21 روزگی با جیره شاهد (جیره حاوی 21.45 درصد پروتئین خام) تغذیه شده بود رشد جبرانی را نشان داد. ضریب تبدیل غذایی در دوره بعد از محدودیت (14 تا 46 روزگی) در گروه های تحت محدودیت نسبت به گروه شاهد بهبود معنی داری (P<0.05) را نشان داد. مصرف خوراک کل دوره در تمامی گروه های تحت محدودیت نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری (P<0.05) کاهش یافت. اعمال محدودیت، بر چربی محوطه شکمی و وزن اندام های گوارشی تاثیر معنی داری نداشت (P>0.05).

یکی از الگوهای توسعه منطقه ای ایجاد قطبهای صنعتی است. این الگو برگرفته از نظریه قطب رشد فرانسوا پرو بوده که معتقد است توسعه در همه جا و یکباره اتفاق نمی افتد. بلکه فرایند توسعه ابتدا در برخی نقاط یا قطب های رشد ایجاد و سپس به نواحی اطراف منتشر می شود. این تفکر در برنامه ها عمرانی چهارم و پنجم قبل از انقلاب مورد توجه قرار گرفت و در چند نقطه به اجرا درآمد و متعاقب آن شهرستان مبارکه نیز در دهه 1360، با احداث مجتمع بزرگ صنعتی به لیست قطب های توسعه اضافه شد. اما ایجاد و گسترش اینگونه صنایع بدون در نظر گرفتن اثرات آن بر ساختار اقتصادی و کشاورزی منطقه انجام گرفت، بطوریکه بعد از گذشت حدود دو دهه تاثیرات عمیقی بر ساختار کشاورزی منطقه وارد آورده است. در این تحقیق که از نوع اکتشافی می باشد سعی شده است تا اثرات استقرار صنعت در این قطب بر وضعیت کشاورزی منطقه مبارکه مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور 151 نفر از کشاورزان، از شش روستای منطقه با استفاده از نمونه گیری مطبق متناسب، به روش تصادفی انتخاب و اطلاعات لازم از طریق پرسشنامه ای که پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ در سطح 0.78 تایید شده  بود جمع آوری و با استفاده  از روش تحلیل عاملی و آزمون های من وایت نی و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و در نهایت مشخص شد که قطب صنعتی مبارکه علیرغم داشتن برخی اثرات مثبت بر کشاورزی منطقه، اثرات منفی قابل توجهی نیز بهمراه داشته است. یافته های تحقیق نشان داد که طبق نظریه قطب رشد پرو اثرات واپس روی قطب صنعتی مبارکه بیشتر از اثرات پخش آن بوده است.