مجله بیماریهای کودکان ایران
سال:1386 | دوره:17 | شماره:2 (ویژه نامه پاییز) |تعداد مقالات:36

هدف: ژیاردیا لامبلیا عامل ایجاد کننده اسهال در انسان در سراسر جهان می باشد. ژیاردیا در دئودنوم و یا ابتدای ژژنوم ساکن بوده و با پوشاندن سطح روده در مبتلایان باعث اسهال چرب، اختلال در جذب چربی ها و ویتامین های محلول در چربی و سندرم سوء جذب می شود. هدف این مطالعه بررسی اثر انگل ژیاردیا بر میزان جذب سه پارامتر ویتامینB12 ، اسید فولیک و آهن در مبتلایان بود.روش مطالعه: مدفوع 3000 بیمار گروه سنی 12- 6 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی جنوب تهران از نظر عفونت انگلی به دو روش مستقیم و فرمل اتر در سه نوبت بررسی شد و در نهایت از 30 فردی که تنها به ژیاردیا مبتلا بودند نمونه خون گرفته شد مقادیر ویتامین B12 و اسید فولیک با روش رادیوایمونواسی و میزان آهن با استفاده از روش Ferene سنجیده شد و مقادیر بدست آمده با گروه شاهد که فاقد هرگونه آلودگی بودند مقایسه شد.یافته ها: تنها 104 کودک (5/3%) آلوده به ژیاردیا بودند. میزان آهن در گروه مورد کمتر از شاهد بود که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود (P=0.04) میزان ویتامین B12 در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کمتر بود (P=0/01). مقادیر ویتامین B12 و اسید فولیک در دو گروه سنی 6 تا 9 و 9 تا 12 سال برای افراد مبتلا به ژیاردیازیس تفاوتی را نشان ندادند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده میزان اسید فولیک در افراد مبتلا نسبت به گروه شاهد تغییر معنی داری نداشت ولی میزان ویتامین B12 و آهن در مبتلایان به ژیاردیا کمتر از گروه شاهد بود.

هدف: هموفیلوس انفلوانزاتیپ b از علل عمده عفونت های تهاجمی شامل مننژیت، آرتریت سپتیک و پنومونی در کودکان زیر پنج سال می باشد. کلونیزاسیون این میکروب در مخاط اروفارنکس بصورت بدون علامت بوده و منشاء انتشار میکروب به دیگران و باکتریمی احتمالی در آنها می باشد. هدف از این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در نمونه های هموفیلوس آنفلونزای تیپ b از مخاط اروفارنکس کودکان مهد کودک های تهران است.روش مطالعه: در این مطالعه بعد از جدا سازی سوش میکروبی هموفیلوس انفلونزای تیپ b از اروفارنکس 1000 کودک از مجموع 25 مهد کودک که بطور تصادفی در نقاط مختلف شهر تهران طی 6 ماهه دوم سال 1384 انتخاب شده بودند، حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف انجام گردید. یافته ها: مقاومت به آمپی سیلین در 3/32 % و تولید آنزیم بتالاکتاماز در 6/23% موارد سوش های جدا شده هموفیلوس انفلونزای تیپ b دیده شد. مقاومت به سفالوسپورین ها بجز سفیکسیم به طور متوسط بین 10 تا 20 % و در مورد سفیکسیم در 8/58 % موارد دیده شد. مقاومت به ریفامپین در 5/17% سوش های جدا شده وجود داشت. مقاومت به دو ماکرولید مورد مطالعه شامل آزیترومایسین و کلاریترومایسین بترتیب 6/19% و 3/35% بود.نتیجه گیری: با توجه به مقاومت های آنتی بیوتیکی بالا در این مطالعه و موارد روز افزون این مقاومت ها در مطالعات مشابه در کشور، توصیه به مصرف بهینه و بجای آنتی بیوتیک ها در کلینیک، جهت کاهش کلونیزاسیون مخاط اروفارنکس در کودکان و در نتیجه کاهش عفونت های تهاجمی با هموفیلوس تیپ b با مقاومت بالای آنتی بیوتیکی می گردد.

هدف: مطالعاتی اخیر نشان داده مصرف یک بار در روز آموکسی سیلین در مقایسه با مصرف پنی سیلین V خوراکی 4-3 بار در روز می تواند درمان انتخابی موثر برای فارنژیت ناشی از استرپتوکک گروه A بتا همولیتیک باشد. نظر به اینکه سازمان جهانی بهداشت درمان استاندارد فارنژیت استرپتوککی در کشور های در حال توسعه را تزریق داخل عضلانی بنزاتین پنی سیلین G قرار داده، هدف از این مطالعه بررسی کفایت تجویز یک بار در روز آموکسی سیلین و مقایسه آن با پنی سیلین G داخل عضلانی بود.روش مطالعه: کودکان 15-6 ساله با نشانه های بالینی فارنژیت استرپتوکوکی و (کشت حلق مثبت) مراجعه کننده به یک کلینیک کودکان و نیز در 45 مدرسه ابتدایی و راهنمایی در جمعیت شهرنشین شهر مشهد مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعه با طراحی کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود و بیماران بصورت تصادفی آموکسی سیلین خوراکی (750 میلی گرم یکبار در روز) به مدت 10 روز در مقابل تزریق بنزاتین پنی سیلین G داخل عضلانی دریافت نمودند. آموکسی سیلین خوراکی زیر نظر مربی بهداشت مصرف و بنابراین پذیرش بیمار پایش می شد. در صورت مثبت بودن کشت نخستین نمونه، کشت دوم گلو پس از درمان انجام می شد. درمان باکتریولوژیکی بصورت ریشه کن شدن استرپتوکوک در حلق، در عرض 48 ساعت در نظر گرفته شد و پاسخ بالینی به درمان نیز توسط همان پزشک ثبت شد. از 99 نفر با کشت مثبت، 31 کودک بطور تصادفی تزریق داخل عضلانی پنی سیلین دریافت و 68 کودک بطور تصادفی آموکسی سیلین یکبار در روز دریافت کردند. 11 بیمار در گروه آموکسی سیلین، به علت عدم مصرف دارو یا عدم مراجعه مجدد از مطالعه خارج شدند. در 3 نفر از این گروه با گذشت 48 ساعت, کشت حلق هنوز مثبت مانده بود و با تزریق پنی سیلین داخل عضلانی کشت همچنان مثبت باقی ماند که بعنوان ناقلین از مطالعه خارج شدند. 54 نفر در گروه آموکسی سیلین باقی ماندند. بیماران در هر دو گروه از لحاظ متغیرهای سن و جنس مقایسه شدند.یافته ها: اختلاف معنی داری در شکست درمانی بالینی و باکتریولوژیکی بعد از 48 ساعت و نیز جواب بالینی یا باکتریولوژیکی بیماران در دو گروه درمانی در فالوآپ 48 ساعته مشاهده نشد. در گروه گیرنده پنی سیلین تزریقی، 5/93% جواب به درمان و 5/6% عدم جواب به درمان وجود داشت. در گروه گیرنده آموکسی سیلین خوراکی، 1/81% جواب به درمان و 9/18% عدم جواب به درمان مشاهده شد و آنالیز آماری، اختلاف معنی داری بین تاثیر آموکسی سیلین خوراکی و پنی سیلین تزریقی را نشان نداد (P=0.1).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد تجویز آموکسی سیلین یک بار در روز، به میزان درمان استاندارد با پنی سیلین G تزریقی داخل عضلانی در درمان فارنژیت استرپتوکوکی موثر بوده و می تواند به عنوان رژیم درمانی جایگزین پنی سیلین تزریقی برای درمان این بیماری در کشور های در حال توسعه قرار گیرد.

هدف: از آنجایی که صرع و اختلالات تشنجی و به تبع آن مصرف داروهای ضد تشنج در گروه سنی کودکان بیشتر از بزرگسالان می باشد، این مطالعه به منظور بررسی وضعیت ویتامین D و کلسیم در کودکان تحت درمان با داروهای ضد تشنج و ارزیابی تاثیر این داروها بر متابولیسم ویتامین D و کلسیم در این گروه سنی انجام گرفت.روش مطالعه: با روش نمونه گیری آسان از میان مراجعین به کلینیک اعصاب کودکان در فاصله زمانی تیر ماه 84 تا خرداد ماه 85 تعداد 60 کودک و نوجوان صرعی تحت درمان که شرایط ورود به مطالعه را داشتند انتخاب شدند. سی کودک و نوجوان سالم که از نظر سنی و جنسی با گروه بیماران متناسب بودند بعنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند. سطوح سرمی 25OHD3، کلسیم و آلکالن فسفاتاز دو گروه با هم مقایسه شدند. یافته ها: تفاوت قابل توجهی بین دو گروه از نظر سطوح سرمی 25OHD3 (P<0/001)، کلسیم (p<0.001) و آلکالن فسفاتاز (p<0.001) مشاهده شد. در 10% بیماران سطح سرمی 25OHD3 کمتر از حداقل مقدار طبیعی بود. بین طول مدت مصرف دارو و سطح سرمی 25OHD3  یک رابطه معکوس مشاهده شد (011/P=0 ، r=0/345)).نتیجه گیری: درمان با داروهای ضد تشنج در کودکان و نوجوانان باعث کاهش سطح سرمی 25OHD3 و کلسیم شده، متابولیسم استخوان را افزایش می دهد. هر چه مدت مصرف دارو طولانی تر شود، میزان این کاهش بیشتر خواهد بود.

هدف: سیستم آنتی اکسیدان طبیعی بدن نقش مهمی در متوقف کردن صدمه رو به افزایش مغز بدنبال فعالیت تشنجی دارد. یکی از مهمترین سیستم های سم ردایی بدن عنصر کمیاب سلنیوم و آنزیم وابسته به آن به نام گلوتاتیون پراکسیداز است .هدف از این مطالعه، اندازه گیری سطح سرمی سلنیوم و میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در گلبول قرمز کودکان مبتلا به صرع و مقایسه آن با کودکان سالم بود.روش مطالعه: طی یک دوره مطالعه 15 ماهه در یک مطالعه مورد- شاهدی، کودکان مبتلا به انواع صرع به عنوان گروه بیمار با کودکان سالم بدون سابقه بیماری عصبی به عنوان گروه کنترل با هم مقایسه شدند. در مورد همه اعضای دو گروه با در نظر گرفتن و رعایت اصول و معیارهای از پیش تعیین شده، نمونه های خون جمع آوری شد و سطح سرمی سلنیوم و میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در گلبول قرمز اندازه گیری گردید. یافته ها: بیماران 53 کودک مبتلا به انواع تشنج با میانگین سنی 5/5 سال و گروه کنترل 57 کودک سالم با میانگین سنی 6/5 سال بودند. تفاوت معنی دار آماری بین میانگین سطح سرمی سلنیوم در گروه بیمار و کنترل (9/72 در برابر 0/86 نانوگرم در میلی لیتر) و همچنین فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسید از (6/440 در برابر 0/(nmol/min/ml 801 به ترتیب با 0/02 p value و کمتر از 001/0 بدست آمد. از طرفی پس از تحلیل نتایج آزمایشات، رابطه معنی دار آماری بین پایین بودن سطح فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و میزان سلنیوم که بر اساس آن بتوان اندازه گیری فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز را جایگزین سلنیوم کرد مشاهده نشد.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که پایین بودن سطح سرمی سلنیوم و میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز به عنوان اجزای سیستم آنتی اکسیدانی بدن در ایجاد استعداد ابتلا به صرع و بروز حملات تشنجی نقش موثر دارند.

هدف: مطالعه حاضر با اهداف بررسی فراوانی انواع مشکلات داخلی منجر به ارایه خدمات اورژانس پیش بیمارستانی در کودکان، توصیف شاخص های زمانی ارایه خدمات اورژانس پیش بیمارستانی به اطفال دچار مشکلات داخلی و بررسی ارتباط پیامدهای بیماران پیش از رسیدن به بیمارستان و شاخص های زمانی انجام شد.روش مطالعه: در یک مطالعه گذشته نگر تمامی تماس های با سیستم اورژانس پیش بیمارستانی 115 در تهران با علل مشکلات داخلی برای کودکان سنین 15 سال و کمتر در فاصله بهمن ماه 1384 تا اردیبهشت 1385 از بانک اطلاعاتی اورژانس تهران استخراج گردید. داده های دموگرافیک، نوع حادثه، شاخص های زمانی خدمات اورژانس و پیامد زودرس (مرگ در صحنه یا مرگ پیش از رسیدن به بیمارستان حین انتقال) بیماران ثبت گردید. یافته ها: از 6787 تماس ثبت شده اورژانس در طول دوره مطالعه، 1052 مورد (5/15%) مربوط به کودکان سنین 15 سال و پایین تر بود که 717 مورد (16/68%) مشکلات داخلی را شامل می شد. از مجموع موارد دارای شکایات داخلی 377 نفر (6/52%) دختر و مابقی پسر بودند. میانگین سنی بیماران 4/11 سال بود. بیشترین شکایات به ترتیب مربوط به تشنج (8/26%)، اختلال هوشیاری (1/18%) و مشکلات تنفسی (2/15%) بودند. میانگین زمان تاخیر، زمان رسیدن آمبولانس به بیمار و زمان سپری شده بر بالین بیمار به ترتیب 8/3، 1/15 و 5/23 دقیقه بود. دوازده نفر (6/5%)، پیش از رسیدن آمبولانس به محل حادثه فوت کردند، اما هیچ بیماری در حین انتقال به بیمارستان در آمبولانس فوت نکرد. هیچ یک از شاخص های زمانی ارایه خدمات اورژانس بین بیماران فوت شده و زنده مانده تفاوت معنی داری نشان نداد.نتیجه گیری: یک ششم خدمات اورژانس پیش بیمارستانی در تهران برای اطفال ارایه می شود، که اکثر آن به دلیل مشکلات داخلی می باشد. شایع ترین علل تشنج، اختلالات هوشیاری و مشکلات تنفسی است که لازم است در آموزش پرسنل اورژانس پیش بیمارستانی مورد تاکید قرار گیرد.

هدف: هدف از انجام این مطالعه تعیین شیوع و عوامل موثر بر وزن کم هنگام تولد در نوزادان زنده متولد شده در بیمارستان های شهر تهران در سال های 1384 و 1385 بود.روش مطالعه: این بررسی یک مطالعه مقعطی بود که در ده بیمارستان شهر تهران که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند صورت گرفت. متغیر های مورد بررسی شامل جنس نوزاد، سن داخل رحمی، تعداد قل ها، رتبه تولد، فاصله تولد نوزاد با نوزاد قبلی، سن مادر، تعداد حاملگی های مادر، تعداد زایمان های مادر، بعد خانوار، سیگار کشیدن مادر در حاملگی اخیر، سابقه مصرف دارو توسط مادر، سابقه تولد نوزاد با وزن پایین زمان تولد در مادر، سابقه مواجهه مادر با اشعه ایکس در دوره حاملگی اخیر، شغل مادر، سواد مادر، مقدار افزایش وزن مادر در دوره بارداری، وجود بیماری های مزمن در مادر، سابقه نازایی در مادر، سابقه سقط در مادر، سابقه خونریزی، بروز بیماری ناشی از حاملگی و یا عفونت در حاملگی اخیر، مصرف آهن و یا فولات توسط مادر در دوره حاملگی بود. تاریخ نمونه گیری در هر ماه به طور تصادفی انتخاب گردید و در هر روز کل نوزادان زنده متولد شده در آن بیمارستان وارد بررسی شدند.یافته ها: از 905 نوزاد مورد بررسی 514 نفر دختر (5/56%) و 395 نفر پسر (5/43%) بودند. شیوع وزن پایین زمان تولد 6/8% (78 نفر) بود. شیوع تولد وزن کم هنگام تولد در نوزادان دختر، نارس، در دو قلوها، موزادان دچار ناهنجاری مادرزادی و آنهای که حاصل تولد اول بودند بیشتر از سایر نوزادان بود. بین وزن پایین زمان تولد و سن داخل رحمی، فاصله تولد نوزاد با نوزاد قبلی، وجود ناهنجاری مادرزادی، حاملگی چندقلو، سن مادر، سیگار کشیدن مادر در حاملگی اخیر، سابقه مصرف دارو توسط مادر، سابقه تولد نوزاد قبلی با وزن پایین زمان تولد، سواد مادر، مقدار افزایش وزن مادر در دوره بارداری، وجود بیماری های مزمن در مادر، سابقه نازایی در مادر، سابقه سقط در مادر، سابقه خونریزی، بروز بیماری ناشی از حاملگی و یا عفونت مادر در حاملگی اخیر، مصرف آهن در مادر در دوره حاملگی ارتباط معنی دار آماری وجود داشت.نتیجه گیری: نتایج ما در ارتباط با فراوانی وزن پایین زمان تولد و عوامل موثر بر آن، تایید کننده نتایج سایر مقالات می باشد، اما انجام مطالعات بیشتر برای تائید عوامل خطر وزن کم هنگام تولد توصیه می شود.

هدف: افزایش بیلیروبین خون، شایع ترین علت بستری نوزادان رسیده و سالم در بیمارستان است. هزینه بالا، خطر عفونت های بیمارستانی، مضرات جدا شدن نوزاد از پرستاری مادر، ایجاد حس بیمار گونه بودن نوزاد و قطع ارتباط والدین و فامیل با نوزاد از مسائلی است که منجر به ناخشنودی و مقاومت والدین در برابر بستری نوزاد و فوتوتراپی در بیمارستان شده است. از آنجا که مدتی است فوتوتراپی در منزل در نقاط مختلف ایران انجام می گیرد، ارزیابی میزان تاثیر، مزیتها و عوارض این روش درمانی می تواند راهگشای پزشکان و والدین در استفاده از آن در درمان زردی نوزادی باشد.روش مطالعه: این مطالعه به صورت آینده نگر از آبان ماه 84 تا خرداد 85 بر روی 108 نوزاد رسیده و سالم مبتلا به زردی که به درمانگاه اورژانس مرکز طبی کودکان مراجعه کرده بودند صورت گرفت. این نوزادان معیارهای لازم جهت فوتوتراپی در منزل را داشته و بعد از گرفتن رضایت از والدین، تحت درمان به وسیله دستگاه 4 لامپه فوتوتراپی در منزل قرار گرفتند.یافته ها: جمعا 108 مورد شامل 48 نوزاد پسر (44%) و 60 نوزاد دختر (56%) با متوسط سنی 12/7 روز و متوسط وزنی 3170 گرم وارد مطالعه گردیدند و بطور متوسط 33 ساعت (24 تا 86 ساعت) تحت فوتوتراپی در منزل قرار گرفتند. متوسط بیلیروبین غیر مستقیم هنگام پذیرش نوزاد جهت فوتوتراپی 42/16 میلی گرم در دسی لیتر (بین 2/14 تا 18 میلی گرم در دسی لیتر) بوده و متوسط بیلیروبین غیر مستقیم هنگام قطع فوتوتراپی 15/10 میلی گرم در دسی لیتر بود. سرعت کاهش بیلیروبین در روز 2/3 میلیگرم در دسی لیتر در روز بود. رضایتمندی والدین از فوتوتراپی درمنزل نزدیک به 94% بود. در طول مدت مطالعه تنها یک مورد عارضه ناشی از فوتوتراپی در منزل به صورت هیپرترمی دیده شد. پنج خانواده (6/4%) به دلیل ترس از عوارض این روش، فوتوتراپی در منزل را نتوانستند اداره کنند. زردی دو بیمار (86/1%) به علت هیپوتیروئیدی و کمبود آنزیمG6PD  به فوتوتراپی جواب نداد.نتیجه گیری: فوتوتراپی در منزل در صورتی که تحت نظارت کادر پزشکی و پرستاری مجرب انجام گیرد، در 6/92% موارد می تواند یک روش جایگزین مناسب و موثر برای درمان نوزادان رسیده و سالم مبتلا به زردی غیر مستقیم باشد. والدین مزیت هایی چون هزینه کمتر، عدم قطع ارتباط مادر و نوزاد و عدم ایجاد احساس وجود بیماری در نوزاد را از فواید این روش می دانند.

هدف: اریتروپوئیتین هورمون اساسی برای خون سازی است. اریتروپوئیتین نوترکیبی برای پیشگیری و درمان کم خونی نوزادان نارس موثر می باشد. هدف این مطالعه تعیین اثر اریتروپوئیتین نوترکیبی خوراکی بر خون سازی در نوزادان نارس می باشد.روش مطالعه: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده نوزدان کم وزن و نارس با وزن کمتر یا برابر با 1800 گرم و سن داخل رحمی برابر یا کمتر از 34 هفته وارد مطالعه شدند. نوزادان به دو گروه، گروه اول اریتروپوئیتین نو ترکیبی خوراکی و گروه دوم شاهد بطور اتفاقی ساده انتخاب گردیده اند. اریتروپوئیتین با دوز 1200 واحد به ازای هر کیلوگرم وزن در هفته (3 روز) ساخت کارخانه CIMAB کوبا و به هر دو گروه قطره سولفات آهن داده شد. هموگلوبین، هماتوکریت، شمارش رتیکولوسیت، سطح اریتروپوئیتین و فریتین سرم قبل از شروع درمان و روز دهم و روز آخر قبل از ترخیص اندازه گیری شد. پس از جمع آوری اطلاعات توسط تست T و اندازه گیری مکرر، نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل صورت گرفت.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن داخل رحمی گروه شاهد و اریتروپوئیتین به ترتیب 7/30 (5/2) و 3/30 (9/0) هفته و وزن 1392 (196) و 1328 (267) گرم بوده که اختلاف معنی دار نبود. پس از مداخله شمارش رتیکولوسیت در گروه شاهد 36/1 (96/0) و گروه اریتروپوییتین 99/2 (45/1) درصد بود که اختلاف معنی دار بود (009/(P=0. متوسط سطح سرمی اریتروپوییتین در گروه شاهد 7/8 (4) و گروه اریتروپوییتین 18 (11) میلی واحد در میلی لیتر بود که اختلاف قابل توجه بوده است (006/(P=0. سطح متوسط هموگلوبین و هماتوکریت در دو گروه اختلاف قابل ملاحظه ای نداشت (3/P=0).نتیجه گیری: اریتروپوییتین نوترکیبی خوراکی موجب افزایش قابل توجه سطح اریتروپوییتین سرم و شمارش رتیکولوسیت گردید (تحریک خون سازی) ولی باعث افزایش هموگلوبین و هماتوکریت نگردید.

هدف: بلع اتفاقی مواد سوزاننده می تواند موجب آسیب جدی در دستگاه گوارش شود، این صدمه به ویژه در مری پیش می آید چون ظریف ترین و بی دفاع ترین بافت بوده و در عین حال، بیشترین تماس را با مواد بلع شده سوزاننده دارد. بهترین راه برای بررسی شدت و وسعت آسیب، آندوسکوپی است که با رعایت زمان و تکنیک انجام می تواند بی خطر نیز باشد. هدف از این مطالعه، بررسی شدت ضایعات و سوختگی های مری در اثر بلع مواد مختلف با قدرت و میزان متفاوت در کودکان 1 الی 6 سال در مرکز طبی کودکان است.روش مطالعه: این مطالعه به صورت آینده نگر از مهر ماه 81 تا آخر اسفند 82 انجام شد و طی آن 100 کودک، پس از بلع اتفاقی مواد سوزاننده مورد بررسی و پیگیری و درمان قرار گرفتند. نوع، میزان ماده خورده شده، علائم اولیه و یافته های آندوسکوپیک و درجه سوختگی بافت مری و معده ارزیابی و ثبت شد. کلیه بیماران به مدت یک سال پیگیری شدند.یافته ها: از 100 بیمار، با سابقه خوردن مواد سوزاننده 42 نفر شرح حال بلع مواد قوی تر شیمیایی را داشتند. که از میان آنها، 37 بیمار شدت سوختگی مری بالاتر از گرید I را داشتند. 58 بیمار، مواد ضیعف تری خورده بودند، که یا بدون سوختگی مری بودند و یا سوختگی درجه I داشتند. همچنین از 44 بیماری که حین مراجعه و بررسی اولیه، علامتدار بودند، 37 نفر (84%) سوختگی جدی (درجه II-III) مری را داشتند. بین نوع و میزان ماده و علائم اولیه با درجه صدمه مری ارتباط معنی دار وجود داشت (P<0/05). به طور کلی 76 بیمار از کل 100 بیمار سوختگی مری داشتند که در 39 مورد، سوختگی گرید I در 17 مورد گرید IIA در 12 مورد IIB و در 4 مورد IIIA و در 4 مورد هم IIIB بود. 17 مورد (17%) تنگی مری در بیماران در پی گیری یکساله مشخص شد که همگی آنها سوختگی درجه IIB به بالا در مری را، در ارزیابی اولیه داشتند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سوختگی مری با شدت های مختلف، به دنبال بلع اتفاقی مواد شیمیایی در کودکان رخ می دهد. و در ضمن هر چه این مواد قوی تر باشند و یا به میزان بیشتری خورده شوند میران آسیب بیشتر خواهد بود. و چنانچه در حین ارزیابی اولیه بیمار علامت دار باشد درجه سوختگی معمولا بالا است، که متاسفانه در پیگیری منجر به بروز تنگی می گردد.

هدف: هدف از تحقیق حاضر بررسی و مقایسه شیوع سه نوع اختلال نقص توجه/ بیش فعالی مشتمل بر 1- نوع برجسته نقص توجه 2- نوع برجسته بیش فعالی و تکانشگری 3- نوع ترکیبی در دختران و پسران و در میان طبقات مختلف اقتصادی اجتماعی بر اساس شغل پدر بوده است.روش مطالعه: به منظور دستیابی به هدف فوق 1311 نفر از دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی از مدارس عادی انتخاب و با استفاده از پرسشنامه نقص توجه/ بیش فعالی سوان توسط معلمان ارزیابی شدند و در سه گروه نوع برجسته نقص توجه، نوع برجسته بیش فعالی و تکانشگری و نوع برجسته ترکیبی دسته بندی گردیدند.یافته ها: یافته های پ‍ژوهش نشان می دهد که 5 تا 5/8 درصد کودکان دارای یکی از اختلالات نقص توجه، بیش فعالی و تکانشگری و یا نوع ترکیبی هستند. همچنین یافته های این پژوهش نشان داد که در گروه های سنی مختلف 7 تا 11 ساله فراوانی شیوع اختلال بیش فعالی و تکانشگری کاهش داشته است اما بروز اختلال نقص توجه با افزایش سن افزایش داشت و نوع ترکیبی اختلال در  گروه های سنی مختلف، کاهش یافته است. شیوع دو نوع اختلال نقص توجه و بیش فعالی در دختران و پسران تفاوت معنی دار ندارد اما در اختلال ترکیبی این تفاوت معنی دار است، از نظر میزان اختلال نقص توجه بر اساس شغل پدر، تفاوت معنی دار بین میانگین نمرات گروه های شغلی وجود داشت.نتیجه گیری: شیوع سه نوع اختلال نقص توجه/بیش فعالی بر اساس سن و جنسیت متفاوت بوده و گروه های اقتصادی اجتماعی پایین در معرض خطر بیشتر هر سه نوع اختلال قرار دارند.

هدف: مطالعات موردی و اپیدمیولوژیک متعددی ارتباط بین دریافت واکسن های مختلف از جمله واکسن سرخک، سرخجه و اوریون را با سندرم گیلن باره گزارش نموده اند. این مطالعه با هدف ارزیابی رابطه بین دریافت واکسن سرخک و سرخجه با وقوع سندرم گیلن باره پس از ایمنسازی همگانی این واکسن در سال 1382 کشور ایران انجام گردید. روش مطالعه: این مطالعه از داده های نظام مراقبت از فلج شل حاد کشور از ابتدای سال 2002 تا پایان سال 2004 استفاده نموده است. گروه سنی مورد ارزیابی در این مطالعه کودکان 14-5 ساله بودند. کل دوره سه ساله مطالعه به 15 واحد زمانی 10 هفته ای طبقه بندی شده و تعداد موارد گزارش و تایید شده سندرم گیلن باره در این واحدهای زمانی با پیش فرض توزیع پواسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یکی از واحدهای زمانی مورد نظر واحد زمانی بود که 4 هفته آغازین آن دوره بسیج همگانی ایمن سازی و 6 هفته پس از آن دوره نهفتگی سندرم گیلن باره در نظر گرفته شد.یافته ها: در کل دوره زمانی سه سال مطالعه 553 مورد فلج شل حاد و 370 مورد تایید شده سندرم گیلن باره (حدود 67%) در جمعیت 15-5 ساله کشور گزارش گردید. متوسط بروز سالیانه سندرم گیلن باره کشور در سنین کمتر از 15 سالگی 1 (فاصله اطمینان 95 درصد 13/1-88/0) در هر صد هزار کودک و در سنین 15-5 سالگی 7/0 (فاصله اطمینان 95 درصد 83/0-58/0) در هر صد هزار کودک برآورد گردید. تعداد موارد مورد انتظار سندرم گیلن باره در واحدهای زمانی 10 هفته ای 8/23 بود. در واحد زمانی مصادف با بسیج ایمن سازی 25 مورد از این سندرم گزارش گردید. احتمال وقوع 25 مورد سندرم گیلن باره یا بیشتر در واحد زمانی بسیج ایمن سازی با توزیع پواسون که تعداد موارد مورد انتظار آن 8/23 باشد برابر با 43/0 بدست آمد (P=0.4).نتیجه گیری: بروز سالیانه سندرم گیلن باره در مطالعه حاضر مشابه بروز این سندرم در سایر مطالعات می باشد. بر اساس نتایج این مطالعه، در طول چهار هفته بسیج ایمن سازی سرخک، سرخجه و 6 هفته پس از آن افزایشی در وقوع سندرم گیلن باره در مقایسه با دوره های زمانی مشابه گذشته و پس از آن مشاهده نگردید.

هدف: تخمین زده می شود که حدود 50% نوزادان دچار زردی می شوند و تنها 6% از آنها به زردی قابل توجه که نیازمند بررسی و اقدامات درمانی است، مبتلا می گردند. در این تحقیق اقدام به تهیه ایکتیومتری بر اساس رنگ پوست نوزادان در شیراز گردید تا بتوان از آن به عنوان یک وسیله غیر تهاجمی جهت غربالگری نوزادان مبتلا به زردی استفاده نمود.روش مطالعه: در این مطالعه مقطعی 92 نوزاد که به علت زردی به اسکرین نوزادان بیمارستان نمازی شیراز مراجعه کرده بودند توسط دستگاه ساخته شده مورد عکسبرداری از پوست پیشانی قرار گرفتند. با استفاده از پراکندگی طول موج های زرد و میزان بیلی روبین، طول موج زرد مطابق با صدک 95 بیلی روبین های 5، 10، 15، 20 جهت تهیه ایکترومتر مورد استفاده قرار گرفت. سپس 209 نوزاد زرد شده توسط ایکترومتر ساخته شده بررسی شدند تا حساسیت و ویژگی دستگاه مشخص گردد.یافته ها: حساسیت و ویژگی ایکترومتر 7/94% و 2/55% و به همین ترتیب ارزش اخباری مثبت 85% و ارزش اخباری منفی 94% و میزان صحت (accuracy) آن نیز 87% محاسبه گردید.نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه می توانیم در جمعیت شیراز و اغلب نقاط ایران که همین ترکیب جمعیتی و رنگ پوستی را دارند از ایکترومتر تهیه شده به عنوان یک وسیله غربالگری در جهت کاهش موارد خون گیری نوزاد زرد شده استفاده کرد.

هدف: پنومونی عامل مرگ 3 میلیون کودک در سال، بخصوص در کشورهای در حال توسعه می باشد که اغلب موارد توسط میکروارگانیسم ها ایجاد می شود اما عوامل غیر عفونی نیز می توانند در آن دخیل باشند. لذا این مطالعه با هدف تعیین شاخص های اپیدمیولوژیک، کلینیکی و پاراکلینیکی و بیماری های زمینه ای کودکان بستری بعلت پنومونی انجام شده است.روش مطالعه: این مطالعه توصیفی مقطعی، بر روی بیماران 1 ماه تا 12 ساله که با تشخیص نهایی پنومونی در بیمارستان کودکان امیرکلا طی سال های 84-1382 بستری شده بودند انجام شد. 404 مورد با تشخیص نهایی پنومونی بستری شده بودند. تشخیص پنومونی بر اساس معاینه بالینی و یافته های آزمایشگاهی و رادیوگرافی داده شده بود. خصوصیات اپیدمیولوژیک، کلینیکی و آزمایشگاهی بیماران ثبت گردید و توسط نرم افزار آماری SPSS مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: از نظر جنس، 6/58% پسر و 4/41% دختر بودند. میانگین سنی پسران بطور معنی داری کمتر از دختران بود ( (P=0.02پنومونی بیش از یک بار در 10% موارد دیده شده بود. علائم بالینی به ترتیب شیوع عبارت بودند از: سمع ریوی مثبت، سرفه، تب و افزایش تعداد تنفس. سدیمانتاسیون و لکوسیتهای خون محیطی به ترتیب در 66% و 8/65% افزایش یافته بود. کشت خون و یا مایع پلور در 5/3% موارد مثبت بود و فراوان ترین باکتری جدا شده هموفیلوس انفلوانزای تیپ b بوده است. مرگ ناشی از پنومونی در 2/1% اتفاق افتاده بود.نتیجه گیری: اگر چه موارد کشت مثبت باکتریال در کودکان بستری شده بدلیل پنومونی در مطالعه ما کم می باشد ولی برتری حضور هموفیلوس آنفلوآنزا. تیپ b در کودکان بستری شده با پنومونی در مطالعه ما در مقایسه با مطالعات مشابه در کشورهای توسعه یافته نیاز به انجام واکسیناسیون علیه هموفیلوس آنفلوآنزا تیپ b در این کشور را مطرح می نماید.

هدف: پرفشاری خون در بالغین با افزایش بیماری های قلبی و عروقی رابطه مستقیمی داشته و ریشه بخش عمده ای از آن می تواند انعکاسی از پرفشاری خون از دوران کودکی و نوجوانی باشد. این پژوهش به منظور بررسی شیوع پرفشاری خون در سنین مذکور در تهران به عنوان نمونه هایی از کودکان ایرانی و نیز مقایسه نتایج آن با موارد گزارش شده توسط دومین نشست کمیته بین المللی کنترل فشار خون در کودکان در آمریکا (Second Task Force) انجام شد.روش مطالعه: این مطالعه به صورت مقطعی از اسفند ماه 1382 لغایت شهریور ماه 1383 در مناطق مختلف شهر تهران انجام گرفت. دانش آموزان مشغول به تحصیل در مقاطع راهنمایی، دبیرستان و پیش دانشگاهی از میان لیست مدارس واقع در نقاط مختلف منطقه جغرافیایی شهر تهران بصورت تصادفی انتخاب و فشار خون آنها اندازه گیری شد. دانش آموزان به ظاهر سالم در محدوده سنی 13 تا 18 سال وارد مطالعه شدند. ابتلا به بیماری های تب دار، مثبت بودن سابقه عمل جراحی قلب، سابقه بیماری مادرزادی قلب و نیز سابقه استفاده از داروهای ضد فشار خون به عنوان معیار های حذف دانش آموزان از مطالعه تلقی شدند. فشار خون هر دانش آموز دو بار اندازه گیری شد. هم زمان قد و وزن آنها ثبت گردید. فشارخون سیستولیک و یا دیاستولیک بالاتر از صدک نودوپنج در دو نوبت اندازه گیری به عنوان پر فشاری خون تلقی گردید.یافته ها: در مجموع 6038 دانش آموز ظاهرا سالم (2758 پسر و 3280 دختر) وارد مطالعه شدند. فشارخون همه دانش آموزان دارای فشارخون سیستولیک و یا دیاستولیک مساوی یا بالاتر از صدک 95 برای نوبت دوم اندازه گیری شد (دومین غربالگری). در اولین غربالگری فشارخون در 287 دانش آموز (7/4%) بالاتر از حد طبیعی بود. این میزان در دومین و سومین غربالگری به ترتیب به 0/1% و 8/0% کاهش یافت. بر اساس معیار های ارائه شده در Second Task Force در اولین غربالگری 9/2% از دانش آموزان دارای پرفشاری خون سیستولیک و 4/3% دارای پرفشاری خون دیاستولیک بودند. در دومین غربالگری سطح پرفشاری خون سیستولیک و دیاستولیک به ترتیب به 7/0% و 7/0% تنزل پیدا کرد. در سومین غربالگری سطح پرفشاری خون سیستولیک و دیاستولیک به ترتیب به 6/0% و 5/0% تقلیل یافت. اختلاف معنی داری بین فراوانی پرفشاری خون در دو گروه پسر و دختر مشاهده نشد.نتیجه گیری: شیوع پرفشاری خون در این مطالعه 8/0% بود. نتایج این بررسی موید اهمیت پیشنهاد دومین نشست کمیته بین المللی کنترل فشارخون در کودکان در سال 1987 می باشد که توصیه می نماید قبل از تشخیص پرفشاری خون می بایستی فشارخون چندین نوبت اندازه گیری شود.

هدف: عفونت های شیگلایی از علل مهم ایجاد اسهال به ویژه در کشورهای جهان سوم هستند. علایم بالینی این عفونت ها غیر اختصاصی است و با وجود موثر بودن درمان آنتی بیوتیکی اثر بخشی آن در سایر علل دیسانتری چندان مشخص نیست. از سوی دیگر میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های معمول در حال افزایش است. این مطالعه جهت بررسی علائم بالینی بیماران و عوامل مستعد کننده ابتلا به بیماری و درمان های موثر در بیماران بستری شده به عفونت شیگلایی انجام گرفت.روش مطالعه: مطالعه بررسی موارد (case series) بر اساس اطلاعات پرونده بیمارانی که به علت اسهال از مهرماه 1377 تا شهریور 1380 در بیمارستان بهرامی بستری شده بودند انجام شد. افراد بیش از 6 ماه سن که کشت مدفوع مثبت شیگلا داشتند به مطالعه وارد شدند و اطلاعات مربوط به تاریخچه بیماری علائم بالینی و پیش آگهی و مرگ و میر زمان بستری از پرونده ها استخراج شد.یافته ها: از 173 بیمار مورد بررسی 2/46% (80 نفر) دختر بودند. بیشترین فراوانی سنی در گروه 2 تا 5 سال بود. نیمی از موارد (51%) در فصل تابستان مراجعه کرده بودند. فراوانی آنمی در بیماران 8/31% بود و 7/34% صدک رشد زیر 50% داشتند. علاوه بر اسهال علایم بالینی شایع به ترتیب تب، دهیدراتاسیون و تشنج بود. از 118 بیمار دچار تشنج 107 مورد برای اولین بار آن را تجربه می کردند. درجاتی از دهیدراتاسیون 2/87% بیماران گزارش شده بود. درمان نالیدکسیک اسید در 135 بیمار انجام شد ولی 38 بیمار دیگر به علت حال عمومی بد در اولین قدم تحت درمان با سفتریاکسون قرار گرفتند. نه نفر (2/5%) به علت سندرم Eikiri و باکتریمی فوت کردند. نتیجه گیری: میزان مرگ و میر در این مطالعه 2/5% بود که از مطالعات دیگر بیشتر بود. پنجاه و شش درصد موارد مرگ ناشی از سندرم ایکایری و سایر موارد در شیرخواران زیر یکسال با کشت خون مثبت بود. هیچیک از یافته های بالینی و پاراکلینیک شایع بیماری در این مطالعه برای شیگلوزیس اختصاصی نبودند.

هدف: تالاسمی b دارای انتشار متفاوتی در مناطق مختلف جهان می باشد. تزریق خون، مهمترین راه کنترل تالاسمی ماژور است اما تعیین پروتکل درمانی مناسب هنوز جای بحث دارد. در مطالعه حاضر دو گروه از بیماران مبتلا به تالاسمی که به روش های متفاوتی درمان شلات کننده آهن دریافت می کردند، از نظر بار آهن با توجه به سطح فریتین سرم با یکدیگر مقایسه شدند تا تاثیر این روش ها در کاهش اضافه بار آهن مشخص گردد.روش مطالعه: در این مطالعه شبه تجربی کلینیکال تریال شاهددار، دو گروه از بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور تحت درمان در بیمارستان طالقانی که از نظر متوسط شب های دریافت دسفرال زیر جلدی، متوسط دفعات تزریق خون و محدوده سنی با هم یکسان بودند برای این مطالعه انتخاب شدند. مطالعه طی یکسال از فروردین 1383 تا 1384 انجام شد. طی این مدت سطح فریتین سرم بیماران ارزیابی شد. اطلاعات فردی و آزمایشگاهی افراد پس از جمع آوری وارد نرم افزار آماری SPSS-13 شد و با آزمون آماری t-test مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: میزان افزایش نسبی سطح فریتین در گروه مورد 7/1 برابر و در گروه شاهد 2/2 برابر بود. به عبارت دیگر استفاده نکردن از روش توام پس از یک سال سبب افزایش معنی داری در سطح فریتین سرم شد (p=0.04).نتیجه گیری: نسبت افزایش فریتین سرمی در گروه شاهد بیشتر از گروه مورد (7/1 برابر) بود و می توان گفت که در گروه مورد، مصرف دسفرال وریدی همراه با دسفرال زیر جلدی به بهبود وضعیت بار آهن در بدن بیماران مبتلا به تالاسمی کمک بیشتری می کند.

هدف: عدم تکامل سینه بعد از 13 سالگی در دختر و عدم تکامل بیضه بعد از 14سالگی در پسر تاخیر بلوغ نامیده می شود. کودکان مبتلا به تاخیر بلوغ در ریسک مشکلات اجتماعی روانی و استئوپروز قرار دارند. با توجه به اهمیت تاخیر بلوغ، مطالعه فوق جهت آنالیز فاکتورهای اتیولوژیک آن انجام شده است تا راه گشای برنامه ریزی مدون در توجه دادن خانواده ها، مراکز بهداشتی و پزشکان جهت تشخیص زودرس و درمان بموقع تاخیر بلوغ باشد.روش مطالعه: در این مطالعه مشاهده ای- توصیفی علل تاخیر بلوغ در بیماران مبتلا که در سال های 1375 تا 1380 به انستیتو غدد و متابولیسم مراجعه نموده بودند بررسی شد. بیماران (32 پسر، 16دختر) بر اساس اطلاعات کلینیکی آزمایشگاهی به سه گروه هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروپیک، تاخیر سرشتی رشد و بلوغ و هیپوگنادیسم هیپرگنادوتروپیک تقسیم شدند. یافته ها: 24 بیمار (50%) در گروه هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروپیک (شامل 18 مورد هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروپیک ایزوله، 2 مورد سندرم کالمن، 3 مورد هیپوپیتوئیتریسم و 1 مورد هیپوگنادیسم و تالاسمی) قرار گرفتند. 14 بیمار (2/29%) شامل 13 پسر و 1 دختر در گروه تاخیر سرشتی رشد و بلوغ قرار گرفتند. 10 بیمار (8/20%) در گروه هیپوگنادیسم هیپرگنادوتروپیک (شامل 6 مورد سندرم ترنر2 مورد سندرم کلین فیلتر 2 مورد دیسژنزی خالص گنادی 46 XX قرار گرفتند. شایع ترین علت هیپوگنادیسم در پسران تاخیر سرشتی رشد و بلوغ (6/40%) و هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروپیک (6/40%)، و در دختران سندرم ترنر (5/37%) بود. شایع ترین علت مراجعه بیماران کوتاهی قد (5/43%) و سپس عدم ظهور علائم بلوغ (5/37%) بود.نتیجه گیری: در برخورد با هر بیمار مبتلا به تاخیر بلوغ، هیپوگنادیسم هیپرگنادوتروپیک در دختران و تاخیر سرشتی رشد و بلوغ و هیپوگنادیسم هیپوگناتروپیک در پسران، به عنوان اولین تشخیص، باید بررسی شوند. در کلیه بیمارانی که با کوتاهی قد مراجعه می نمایند، مرحله بلوغ باید تعیین شود و تاخیر بلوغ جزو تشخیص های افتراقی قرار گیرد.

هدف: عوارض مادری و نوزادی در حاملگی های دو قلویی و چندقلویی بالاتر از حاملگی های تک قلویی می باشد. هدف ما از انجام این مطالعه تعیین فراوانی حاملگی های چند قلویی و عوارض مادری نوزادی مرتبط با این حاملگی ها می باشد.روش مطالعه: در یک مطالعه مقطعی 94 مورد حاملگی دو قلویی، سه قلویی و چهار قلویی و 199 نوزاد حاصل از این زایمان ها را در سه بیمارستان آموزشی بقیه اله (عج)، نجمیه و مهدیه در نیم سال نخست سال 85 در تهران بررسی کردیم. اطلاعات از پرونده های مادران و نوزادان جمع آوری شد.یافته ها: تعداد کل زایمان ها در این دوره زمانی 4584 مورد بود. فراوانی دوقلویی در این مطالعه 84 مورد (8/1%)، سه قلویی 9 مورد (19/0%) و چهار قلویی 1 مورد بود. 59 مورد (7/62%) از مادران زایمان پره ترم و 14 مورد (8/14%) پره اکلمپسی پیدا کردند. عدم تطابق وزنی بین 20% تا 30% قل ها (Discordance) بین 20% تا 30% در 18 مورد (1/19%) و بیشتر از 30% در 6 مورد (3/6%) حاملگی ها مشاهده گردید. سندرم انتقال خون از یک قل به قل دیگر (TTTS) نیز در سه مورد (1/3%) روی داد. مرگ و میر و دیسترس تنفسی در نوزادان به ترتیب 27 مورد (5/13%) و 107 مورد (7/53%) بود. 174 مورد (4/87%) از نوزادان در NICU یا بخش نوزادان بستری شدند. در 39 مورد (5/19%) نوزادان آپگار دقیقه پنج زیر هفت داشتند و تشنج در هیچکدام از نوزادان دیده نشد. فقط 65 مورد (6/32%) از نوزادان وزن طبیعی (بالای 2500 گرم) داشتند. 104 مورد (4/52 %) از نوزادان وزن بین 1500 و 2500 گرم(LBV)،21  مورد (5/10%) از آنها وزن بین1000 و 1500 گرم (VLBV) و 9 مورد (5/4%) از آنها وزن زیر 1000 گرم (ELBV) داشتند. هیپوکلسمی، هیپیوگلیسمی و آنمی به ترتیب در 45 مورد (6/22%)، 24 مورد (12%) و 48 مورد (1/24%) نوزادان اتفاق افتاد.نتیجه گیری: فراوانی حاملگی چندقلویی نسبت به مطالعه های قبلی ایران افزایش نشان می دهد. تمامی موارد فوت در این مطالعه در نوزادان نارس بود. پیشگیری از زایمان زودرس و پایش دقیق جنین می تواند پیامد زایمان چند قلویی را بهتر نماید.

هدف: یکی از علل شایع اشک ریزش در کودکان انسداد مجرای اشکی می باشد هر چند که اکثریت اعتقاد بر بهبودی خودبخودی آن دارند لکن نسبت به نوع مداخله و زمان آن متفق القول نیستند. بدین منظور جهت تعیین بهبودی انسداد مادرزادی مجرای اشکی در سه روش درمانی در کودکان 12 تا 24 ماه این مظالعه انجام شد. روش مطالعه: از دیماه 1384 لغایت آبان ماه 1385 کلیه کودکانی که به مرکز چشم پزشکی به علت اشک ریزش مراجعه نمودند و سن آنها در محدوده 12 تا 24 ماه بود و تشخیص انسداد مجرای اشکی در آنها داده شد وارد این مطالعه شدند. والدینی که پس از توضیحات لازم تمایل به ادامه درمان غیر جراحی را داشتند به مدت یک ماه دیگر توسط چشم پزشک ماساژ کیسه اشکی در کلینیک داده می شد و با تجویز آنتی بیوتیک، هر هفته یک بار معاینه می شدند. کودکانی که والدین آنها درمان جراحی را انتخاب می نمودند به طور تصادفی در یکی از روش ها که سونداژ با شستشوی مایع و یا سونداژ با هوا بود قرار گرفتند.یافته ها: از تعداد 60 کودک که وارد مطالعه شدند 27 نفر (45%) دختر و 33 (55%) کودک پسر بودند. میانگین سن در گروه سونداژ با مایع 52/18 در گروه سونداژ با هوا 44/19 و در گروه غیر جراحی 41/19 بود. میزان موفقیت در گروه سونداژ و شستشوی مجرای اشکی 35/91% و در گروه سونداژ با هوا 96% و در گروه غیر جراخی 100% بود.نتیجه گیری: انسداد مادرزادی مجرای اشکی در اکثریت اوقات چه با درمان های غیر جراحی و چه با مداخلات جراحی بهبود می یابد. این مطالعه نشان داد که سن به تنهایی عامل تعیین کننده در انتخاب روش درمانی نمی باشد و نتایج سونداژ با مایع و یا با هوا تفاوت قابل ملاحظه ای نداشت.

هدف: استفراغ پس از عمل جراحی یکی از عوارض ناخوشایند به ویژه برای کودکان است و پیشگیری از آن می تواند میزان ناراحتی بیمار و بستری شدن ناخواسته بویژه پس از اعمال جراحی سرپایی را کاهش دهد. از آنجایی که استفاده از روش های پیشگیری کننده در تمام بیماران نیز خالی از عارضه نخواهد بود، در صدد برآمدیم که بررسی نماییم آیا سابقه حالت تهوع ناشی از بیماری حرکت (Motion Sickness) به عنوان یک عامل خطرزا می تواند برای پیشگویی میزان بروز استفراغ پس از عمل در کودکان بکار رود؟روش مطالعه: در یک مطالعه هم گروهی آینده نگر با نمونه گیری ساده، تعداد 100 بیمار 1 تا 16 سال که به طور پشت سرهم جهت عمل جراحی انتخابی تحت بیهوشی عمومی، در بیمارستان بستری می شدند مورد مطالعه قرار گرفتند. از والدین بیمار در مورد وجود Motion Sickness سوال شد سپس بیمار از نظر بروز استفراغ پس از عمل بمدت 24 ساعت تحت نظر قرار گرفت.یافته ها: در مجموع میزان بروز استفراغ پس از عمل 30% بود. تعداد 21 بیمار سابقه بیماری حرکت مثبت و 79 نفر سابقه منفی داشتند. بین داده های دموگرافیک، نوع عمل، نوع بیهوشی، مدت ناشتا بودن و مدت جراحی دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. از گروه با سابقه مثبت بیماری حرکت 17 نفر (76%) و از گروه با سابقه منفی 13 نفر (16%) دچار استفراغ شدند (P=0.02) میزان ویژگی سابقه بیماری حرکت به عنوان یک عامل پیشگویی کننده 90%، حساسیت آن 51%، ارزش اخباری مثبت (PPV) آن 81% و ارزش اخباری منفی (NPV) آن 80% بود. نتیجه گیری: در کودکان کمتر از 16 سال، وجود سابقه مثبت بیماری حرکت با افزایش استفراغ پس از عمل همراه بود و ارزش اخباری نسبتا بالایی برای پیشگویی این عارضه داشت.

هدف: بیلی روبین متابولیت نهایی هم است. گاهی میزان بیلی روبین خون تنها متغیری است که سبب تغییر در تصمیم گیری پزشک می شود. از سوی دیگر اندازه گیری بیلی روبین یکی از حساس ترین تست های آزمایشگاهی است و عوامل متعددی در آن دخیل هستند. در این مطالعه بر آن شدیم که اختلاف مقادیر بیلی روبین توتال را بین دو روش نور سنجی مستقیم و شیمیایی مقایسه نماییم. روش مطالعه: این مطالعه از نوع مقطعی با رویکرد تحلیلی بود که در سال 1385 در 119 نمونه نوزاد انجام پذیرفت. میزان بیلی روبین توتال به چهار روش نور سنجی مستقیم توسط دستگاه DAS و دستگاهClinic II ، روش دیازو و روش دی کلروآنیلین تعیین گردید. از آزمون های آماریt  مستقل، ضریب همبستگی خطی، آنالیز واریانس و LSD استفاده گردید.یافته ها: میانگین مقادیر بیلی روبین بر حسب میلیگرم در دسی لیتر در چهار روش DAS ، clinic II، دیازو و دی کلروآنیلین به ترتیب 38/8 (59/3)، 80/7 (69/3)، 70/9 (06/4) و 17/8 (09/4) به دست آمد که به وسیله آزمون آنالیز واریانس اختلاف میانگین ها معنی دار بود (P<0/001) مشاهده شد که روش سوم (دیازو) با سایر روش ها اختلاف معنی داری دارد اما بین سه روش دیگر تفاوت معنی دار آماری مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به اختلاف معنی دار مقادیر بیلی روبین تام در روش های مختلف به نظر می رسد جهت تصمیم گیری بهتر پزشکان هنگام پیگیری وضعیت نوزادان، در گزارش نتایج آزمایش روش انجام آزمایش نیز قید شود. همچنین پیشنهاد می شود جهت پیگیری تغییرات بیلی روبین یک بیمار، آزمایشات در یک مرکز انجام گردد.

هدف: ورود اجسام خارجی در راه های هوایی یکی از علل شایع دیسترس تنفسی در کودکان بخصوص در سنین 6 ماهگی تا 3 سالگی است. تشخیص سریع و انجام اقدامات درمانی به موقع از بروز عوارض جلوگیری نموده و مرگ و میر را کاهش می دهد. روش مطالعه: پرونده 140 بیمار با تشخیص قطعی وجود اجسام خارجی در راه های هوایی که با انجام برونکوسکوپی طی سال های 1376 تا 1381 در بیمارستان امام رضا (ع) دانشگاه علوم پزشکی مشهد تشخیص داده شده بودند مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: از 140 بیمار 87 (62%) پسر و بیشتر موارد (2/82%) در سن زیر 6 سال بودند. سابقه خفگی (chocking) در 77% بیماران وجود داشت سایر یافته های بالینی عبارت بودند از: خس خس 6/38%، کاهش صداهای ریوی 1/42%، سرفه به تنهایی 20%، دیسترس تنفسی 4/15%، تب 4/15% و استریدور 6/6%. در 42% موارد رادیوگرافی ریه طبیعی بود. زمان مراجعه در 3/42% بیماران در 24 ساعت اول پس از ورود جسم خارجی در 3/29% بین 2 تا 14 روز و در 5/28% پس از 24 روز بود. شایع ترین جسم خارجی آسپیره شده تخمه (7/40%) و شایع ترین محل آن برونکوس راست بود. عوارض در 9/27% به صورت پنومونی و در 1/17% پنومونی ثابت و مقاوم به درمان، توقف قلبی- تنفسی در 2% و آبسه ریه در 7% بود. متوسط زمان بستری در بیمارستان 2 روز و میزان مرگ و میر 9/2% بود.نتیجه گیری: بلع جسم خارجی می تواند در هر سنی بخصوص در کودکان زیر 6 سال حتی بدون وجود عوامل مساعد کننده ایجاد شود. معاینات بالینی طبیعی مثل سمع ریه و رادیوگرافی طبیعی رد کننده تشخیص نیست. شرح حال و سوءظن قوی پزشک از عوامل اساسی در تشخیص بلع جسم خارجی می باشد.

هدف: کاهش شنوایی حسی عصبی از مهمترین پیامدهای ابتلا به بیماری مننژیت می باشد که معمولا به دلیل وخامت حال بیمار، در مرحله حاد بیماری، مورد توجه قرار نمی گیرد. در حالیکه با تشخیص سریع و به موقع و مداخله درمانی مناسب در زمان صحیح، از تاخیر رشد گفتاری کودک می توان جلوگیری نمود. با توجه به اهمیت تشخیص سریع آسیب شنوایی، انجام تستی جهت غربالگری، ضروری به نظر می رسد.روش مطالعه: در این پژوهش 40 کودک مبتلا به مننژیت، 24 تا 72 ساعت پس از تشخیص قطعی (مرحله حاد) و 24 ساعت قبل از ترخیص از بیمارستان (مرحله بهبودی)، تحت آزمون پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) و 7 تا 14 روز پس از ترخیص نیز تحت آزمون ردیابی پرتوهای صوتی برانگیخته گوش (Transient Evoked Otoacoustic Emission) و Distortion Product Otoacoustic Emission قرار گرفتند.یافته ها: در این مطالعه بر اساس نتایج آزمون پاسخ شنوایی ساقه مغز، در مرحله حاد بیماری 35 بیمار (5/87%) دارای شنوایی هنجار و 5 بیمار (5/12%) مبتلا به کاهش شنوایی حسی عصبی شدید تا عمیق بودند. این نتایج در مرحله بهبودی نیز ملاحظه شد. طبق نتایج آزمونOAE ، 37 نفر (5/92%) دارای شنوایی هنجار و 3 نفر (5/7%) نیز دارای کاهش شنوایی بودند.نتیجه گیری: به منظور تشخیص سریع آسیب شنوایی ناشی از مننژیت، می توان از تست پاسخ شنوایی ساقه مغز و OAE در مرحله حاد و بهبودی استفاده نمود.

هدف: اسهال طول کشیده به اسهالی که به صورت حاد شروع شده ولی بیش از 14 روز به طول می انجامند گفته می شود. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی هر یک از بیماری هایی است که منجر به اسهال طول کشیده و در ایران قابل تشخیص بوده اند. روش مطالعه: این مطالعه به صورت گذشته نگر (Case series) صورت گرفت. ابتدا بیماری های منجر به اسهال طول کشیده که در زمان انجام مطالعه در ایران با توجه به امکانات تشخیصی قابل شناسایی بودند 41 مورد بیماری برآورد شدند، سپس کلیه بیماران مبتلا به هر یک از 41 بیماری مورد نظر که در فاصله سال های 1371 تا 1377 در مرکز طبی کودکان بستری شده بودند، تحت بررسی قرار گرفتند.یافته ها: حدود 1300 پرونده در فایل های مربوط به بیماری های 41 گانه فوق در طی سال های مورد بررسی وجود داشتند. در بررسی این پرونده ها 215 بیمار مبتلا وجود داشت. 10 بیماری شایع منجر به اسهال طول کشیده در این مطالعه عبارت بودند از: بیماری سلیاک، فیبروز کیستیک، کولیت اولسرو، سوء تغذیه، انواع نقص های ایمنی، عفونت مجاری ادراری، ژیاردیازیس، گاستروآنتریت ها، آلرژی به پروتئین شیر گاو، لنفانژکتازی روده.نتیجه گیری: بر اساس مطالعه حاضر دیده شد که بیماری های فیبروز کیستیک، عفونت های مجاری ادراری، سوء تغذیه، آلرژی به پروتئین شیر گاو، گاستروآنتریت ها، نقصهای ایمنی، ژیاردیازیس و سلیاک و لنفانژکتازی روده علل شایع منجر به اسهال طول کشیده در کودکان بستری در بیمارستان مرکز طبی بوده اند بنابراین بهتر است بر اساس شواهد موجود در رویکرد به بیماران بستری با اسهال طول کشیده ابتدا به این علل شایع تر فکر کرد و از روش های آزمایشگاهی متناسب استفاده کرد.

هدف: نوروپاتی شنوایی اختلال جدیدی نیست، بلکه در سال های اخیر، امکان بررسی دقیق تر و درک بهتر آن، امکان پذیر شده است. این اختلال نوعی نقص شنوایی است که در آن عملکرد حلزون گوش طبیعی است، در حالی که هدایت عصبی در مسیر شنوایی آسیب دیده است. نوروپاتی شنوایی، تقریبا در 7% کم شنوایی های دایمی دوران کودکی و 2/0 تا 4 درصد نوزادان در معرض خطر مشاهده می شود.معرفی بیمار: در مطالعه حاضر، چهار کودک مشکوک به نوروپاتی شنوایی شامل سه پسر و یک دختر با سن کمتر از دو سال، معرفی می گردد. بر اساس سوابق پزشکی و شنوایی، نشانه های در معرض خطر شنوایی در دو کودک وجود داشت. در کلیه کودکان عدم ثبت پاسخ برانگیخته ساقه مغز، غیبت رفلکس های صوتی، ثبت پاسخ کوکلئار میکروفونیک و گسیل های صوتی- گوشی برانگیخته گذرا، ابتلا به نوروپاتی شنوایی را نشان می داد.نتیجه گیری: در این بخش، مشخصات بالینی کودکان از جهات سبب شناسی (مشکلات دوران نوزادی، علل عفونی، مشکلات ژنتیکی) سن بروز علایم، شیوع، عملکرد حلزون، ادیوگرام، و رفلکس های صوتی، در ارتباط با مطالعات دیگر، مورد بحث قرار می گیرد.

هدف: کارسینوم مدولاری تیروئید (MTC) در 25% موارد جنبه ارثی دارد و توارث آن عمدتا به صورت اتوزومال غالب است، از این رو به احتمال 50% بستگان درجه اول فرد بیمار حامل جهش شناخته شده در پروتواونکوژن RET در معرض ابتلا به آن قرار دارند. به همین جهت بررسی ژنتیکی این جهش ها در افراد مبتلا به کارسینوم مدولاری تیروئید ضروری است. در صورت شناسایی جهش عامل بیماری در سایر اعضای خانواده فرد بیمار می توان با عمل جراحی پیشگیرانه برداشتن غده تیروئید به طور کامل، از بروز بیماری، عوارض و همچنین تهاجم آن به سایر اعضای بدن، جلوگیری به عمل آورد.معرفی بیماران: با بررسی مستقیم توالی DNA ژن RET سه بیمار مبتلا به کارسینوم مدولاری تیرویید از یک خانواده، مشخص شد که هر سه نفر در کدون 634 این ژن، دارای جهش مشابه ژرم لاین هستند. در ادامه، با بررسی توالی DNA پروتوانکوژن RET در سایر اعضای این خانواده و همینطور فرزندان سه بیمار مبتلا به کارسینوم مدولاری تیروئید، این جهش در یک کودک 3 ساله بدون علامت شناسایی شد.نتیجه گیری: بررسی ژنتیکی پروتوانکوژن RET در افراد مبتلا به کارسینوم مدولاری تیروئید به منظور تمایز نوع ارثی از نوع تک گیر آن در کشور ضروری به نظر می رسد. در حالت ارثی، جستجوی جهش در بستگان درجه یک فرد بیمار اهمیت ویژه ای دارد و در صورت پیدا کردن جهش، پیشنهاد می شود بستگان حامل جهش به صورت پیشگیرانه مورد عمل جراحی تیروئید قرار بگیرند.

هدف: سیرنوملیا یا سندرم پری دریایی با چسبیدگی کامل یا ناکامل اندام های تحتانی مشخص می شود و بروز آن 5/1 تا 2/4 در صد هزار تولد می باشد. فرضیه های متفاوتی برای بروز سیرنوملیا مطرح شده اند. هدف از این مطالعه معرفی این مورد نادر از ناهنجاری های جنینی است که در نوع خود با اختلالات کمیابی همراه بوده است. علاوه بر این با مرور مقالات مرتبط با موضوع، به بحث در رابطه با روش های تشخیصی زوردس این ناهنجاری و اهمیت آن برای مادر و جنین پرداخته شده است.معرفی بیمار: در این مقاله یک مورد از سیرنوملیا در یک جنین 20 هفته معرفی شده است که در سونوگرافی کاهش شدید مایع آمنیوتیک داشته و جنین فاقد کلیه و مثانه بوده است. علاوه بر این نقص در مهره های ناحیه لومبوساکرال و نقص در تشکیل استخوان های ایلیو ساکرال، تشکیل نشدن کیسه صفرا، کور بودن روده بزرگ در ناحیه کولون صعودی و عدم تشکیل دستگاه تناسلی خارجی نیز در اتوپسی دیده شد. از جنین پرتوبرداری به عمل آمد که استخوان های ران و ساق هر دو پا کاملا تشکیل شده و به هم جوش نخورده بودند و به این ترتیب، تشخیص سیرنوملیا تیپ 1 برای جنین گذاشته شد.نتیجه گیری: بر خلاف نام آن (پری دریایی) مبتلایان به این سندرم معمولا مذکر می باشند. این سندرم معمولا با حیات منافات دارد ولی مبتلایان زنده نیز به ندرت گزارش شده اند.

هدف: نقص چسبندگی لکوسیتی یک اختلال نادر عملکرد لکوسیت ها است که به 2 تیپ 1 و 2 تقسیم می شود. تیپ 1 بعلت فقدان مولکول های b2 اینتگرین (CD11 & CD18) در سطح لکوسیت ها می باشد که وجود آنها جهت چسبندگی لکوسیت ها به سلول های اندوقلیال و کموتاکسی ضروری می باشد.معرفی بیمار: در این مقاله شیرخوار پسر 23 ماهه ای که به علت عفونت های مکرر پوستی مراجعه کرده است معرفی می شود. در معاینه شیرخوار Pale، اولسرهای متعدد پوستی در نقاط مختلف مشهود است. در آزمایشات به عمل آمده لکوسیتوز مداوم، سطح ایمونوگلوبین سرم و کمپلمان و کموتاکسی نرمال می باشد. با توجه به یافته های فلوساتیومتری و کاهش قابل توجه مارکرهای CD11 و CD18 نوتروفیلی مداوم تشخیص نقص چسبندگی لکوسیتی تیپ 1 داده شد.نتیجه گیری: اهمیت همراهی عفونت های مکرر پوستی و همچنین لکوسیتوز مداوم جهت بررسی نقایص ایمنی بخصوص نقص چسبندگی لکوسیتی را نشان می دهد.

هدف: نوع کامل نشانگان عدم حساسیت به آندروژن که در سال 1963 توسط موریس و ماهشtesticular feminization نامیده شد وابسته به کروموزوم x با شیوع 64000/1 تا 20000/1 تولد مرد است. ژن گیرنده آندروژن روی کروموزوم x در لوکوس Xq11-12 تنها ژن رسپتور هورمون استروئیدی واقع بر کروموزوم x است. حدود 200 جهش شناخته شده در این جایگاه ژنی رخ می دهد. ظاهر دستگاه تناسلی خارجی، زنانه با واژن کوتاه و کور است. رحم و غالبا لوله های فالوپ و بقایای ساختمان های مولر و ولف موجود نیستند. به دلیل مقاومت ارگان نهایی به عمل آندروژن موی جنسی عانه و زیر بغل تنک است و بیماری اغلب با آمنوره اولیه در سن بلوغ با فتق حاوی بیضه ها در لابیا ماژور تظاهر می کند. نادر بودن وقوع مکرر یک موتاسیون یا بروز جهش جدید در ژن رسپتور آندروژن و یافت نشدن گزارش مشابه از ایران سبب گزارش این مورد جالب شد.معرفی بیمار: مورد گزارش شده فرزند سوم یک زوج منسوب نزدیک (پسر دایی- دختر عمه)، نوزادی با فنوتیپ زنانه و فتق مستقیم حاوی بیضه ها در معاینه بدو تولد، کاریو تایپ 46xy و فاقد رحم بود. فرزند اول 15 ساله بزرگ شده به عنوان دختر نیز در شیرخوارگی با فتق حاوی بیضه ها شناخته کاریوتایپ 46xy و فاقد رحم بود. فرزند دوم پسر 6 ساله با بیضه ها و دستگاه تناسلی خارجی طبیعی مردانه و کاریوتایپ 46xy بود. نتیجه گیری: با تایید موارد عدم حساسیت به آندروژن و تکرار آن در خانواده تعیین توالی ژنی و نوع جهش و بررسی فعالیت 5 آلفا ردوکتازی فیببروبلاست های ناحیه ژنیتال امکان بررسی تکرار یک جهش واحد را میسر خواهد ساخت.