شکر محصولی قابل تجارت است که تولید آن همانند تمامی کالاهای کشاورزی از نوسان بسیار زیادی برخوردار می باشد. نوسانات موجود در تولید این محصول توسط واردات و صادرات بین مناطق مختلف جهان تا حدود زیادی از بین می رود. کشورهای مرتبط با بازار شکر را می توان به دو گروه صادر کننده و وارد کننده تقسیم بندی نمود. کشورهای عمده تولید کننده و صادر کننده عبارتند از برزیل، استرالیا، هند، تایلند، مکزیک، اتحادیه اروپا و اتحادیه توسعه جنوب آفریقا و کشورهای عمده وارد کننده نیز عبارتند از چین، روسیه، ژاپن و ایالات متحده و بسیاری دیگری از کشورهای کوچک که نقش چندانی در بازار جهانی ندارند. به عبارت دیگر کشورهای نام برده شده بازیگران اصلی صحنه تجارت شکر هستند که اغلب سعی بر حفظ موقعیت و ایجاد ثبات در بازار داخلی خود دارند. در این مقاله بازار جهانی شکر از نظر تولید، مصرف، صادرات، واردات، قیمت و اندازه تمرکز مورد بررسی قرارگرفته و در ادامه بازار داخلی نیز از نظر تولید، سرمایه گذاری داخلی و خارجی و روند مصرف بررسی شده است. در ادامه با بررسی واقعیت های موجود در بازار داخلی و هدف گذاری برای بهبود عملکرد راهکارهایی از جمله خصوصی سازی، تقویت نهاد بازار اصلاح سیاست ها و مقررات ارایه شده است.