مقدمه: خود درمانی از جمله مشکلات موجود در چرخه درمان بیماران می باشد که یک مساله اجتناب ناپذیر است، در کشور ایران این موضوع به صورتی درآمده است که یکی ازمهمترین دلایل مصرف بی رویه دارو محسوب می شود. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان و وضعیت خود درمانی در شهر ایلام انجام گرفت. مواد و روشها: این تحقیق به صورت توصیفی – مقطعی در سال 82 صورت گرفت و از نقاط مختلف شهر ایلام 600 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه توام با مصاحبه جمع آوری گردید، سپس جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از آزمون آماری خی دو (2 x) استفاده شد.یافته های پژوهش: یافته ها نشان داد که خود درمانی با متغیرهای جنس و تحصیلات افراد مورد مطالعه رابطه معنی داری ندارد ولی با سن ارتباط معنی داری دارد (P<0.05) به این صورت که خوددرمانی درسنین پایین تر از چهل سال بیشتر می باشد. در این تحقیق زنان داروهـــا را درست وکامــلتر از مردان (P=0.01) و بروشورهای دارویی را بیشتر از مردان مطالعه کرده بودند (P<0.008). افراد خــانه دار و بازنشستـــه بیشتر ازکارمندان دارو را از همسایه و دوست و اقوام تهیه کرده بودند (P=0.008). این تحقیق نشان داد داشتن دفترچه درمانی, افراد را برای رفتن به مراکز بهداشتی بیشتر ترغیب کــرده است (P=0.04) با اینکه میزان خود درمانی در شهر ایلام 9/15% بود ولی آموزش و راهنمایی مصرف دارو توسط داروخانه و دکتر داروساز و پزشک باعث کاهش خوددرمانی شده بود (P=0.01). نتیجه گیری نهایی: با افزایش سـن و با آمـوزش مـردم و گـروه پزشکی خــود درمـانی کاهش پیــدا می کند.