پژوهش حاضر باهدف پیش بینی سبک های تفکر (قضایی، قانون گذار، و اجرایی) بر اساس مولفه های فراشناخت (خود آگاهی، راهبردهای شناختی، برنامه ریزی و بررسی خود) در دانش آموزان پایه های اول مدارس متوسطه پسرانه استعدادهای درخشان شهر تهران در سال تحصیلی 91-92 اجرا شد. به همین منظور تعداد 165 نفر از دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. سیاهه سبک های تفکر (استرنبرگ- واگنر،1997) و سیاهه فراشناخت حالتی (اونیل و عابدی،1996) به عنوان ابزار اندازه گیری مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که هریک از سبک های تفکر و مولفه های فراشناخت به طور معناداری بالاتر از میانگین در بین دانش آموزان تیز هوش می باشند و به طور کلی مولفه های فراشناخت پیش بینی کننده سبک های تفکر هستند. بر اساس یافته های این پژوهش، دانش آموزان مدارس استعداد های درخشان از سبک های تفکر قانون گذاری و قضایی نسبت به سبک تفکر اجرایی بیشتر استفاده می کنند و از مولفه های فراشناخت در ابعاد راهبردهای شناختی و برنامه ریزی ازجایگاه مناسب تری نسبت به ابعاد آگاهی و بررسی خود، برخودارند.

پژوهش حاضر در راستای نظریه خود – حکومتی ذهنی اشترنبرگ، الگوهای تفکر دانش آموزان دختر دوم راهنمایی و دبیرستان تیزهوش و عادی را پس از مهار توانش های سه گانه ذهنی آنان، مورد بررسی قرار داده است. از میان یک گروه 360 نفری که به آزمون توانشهای سه گانه ذهنی استرنبرگ (STAT) پاسخ دادند، 136 نفر با یکی از توانش های برتر انتخاب شدند و پرسشنامه الگوهای تفکر را تکمیل کردند. تحلیل عوامل نشان داد این پرسشنامه می تواند 7 الگو از 13 الگوی تفکر معرفی شده در نظریه خود – حکومتی ذهنی را با اعتبار و روایی مطلوب ارزیابی کند. در تحلیل واریانس چند متغیری الگوهای تفکر بر حسب برتری سه توانش ذهنی در دو مقوله (1- تحلیلی، خلاق، عملی 2- کلامی، عددی، تصویری) اثر اصلی کلی سن و نوع مدرسه دیده شد. دانش آموزان دوم راهنمایی بیشتر از دانش آموزان دوم دبیرستان دارای الگوهای تفکر اجرایی، محافظه کار و حکومت گروهی بودند و دانش آموزان تیزهوش بیشتر از دانش آموزان عادی از الگوی تفکر کل نگر و جزنگر استفاده کرده بودند.

این پژوهش با هدف بررسی رابطه سبک های تفکر با هیجان طلبی، سبک های تفکر با پیشرفت تحصیلی و رابطه بین هیجان طلبی با پیشرفت تحصیلی انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل: کلیه دانشجویان رشته هنر و ریاضی دانشکده هنر و معماری و مجتمع آموزشی پیامبر اعظم واحد تهران مرکز دانشگاه آزاد اسلامی بودند. نمونه پژوهش شامل 928 دانشجو (266 پسر و 662 دختر) بود که به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شدند. برای سنجش سبک های تفکر از پرسش نامه سبک های تفکر استرنبرگ و نیز برای اندازه گیری هیجان طلبی از آزمون هیجان طلبی آرنت استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t نشان داد که بین سبک های تفکر قانون گذار، فرد سالار، جرگه سالار، ناسالار، درون نگر، آزاد اندیش و هیجان طلبی در گروه پسران رابطه مستقیم وجود داشت و بین قانون گذار، قضاوت گر، آزاد اندیش و هیجان طلبی در دختران رابطه مستقیم و بین اجرایی، محافظه کار و هیجان طلبی در دختران رابطه معکوس وجود داشت و نیز بین قانون گذار، پایورسالار و پیشرفت تحصیلی در پسران رابطه مستقیم وجود داشت و در دختران بین قانون گذار، جرگه سالار، درون نگر، آزاد اندیش و پیشرفت تحصیلی رابطه مستقیم و بین اجرایی، محافظه کار و پیشرفت تحصیلی رابطه معکوس وجود داشت و هم چنین بین هیجان طلبی و پیشرفت تحصیلی پسران رابطه معنی دار نبوده ولی در دختران بین آنها رابطه مستقیم وجود داشت .

امروزه سازمان ها به ­ دلیل تغییرات شدید محیط پیرامون و تکنولوژی با مشکلاتی مواجه هستند که هر روز پیچیده تر می شوند. حل آن نیازمند سبک رهبری مناسب و توانایی تفسیر رخدادها و وقایع غیر مرتبط و برنامه ریزی نشده است. که این توانایی درواقع همان تفکر استراتژیک در یک سازمان می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطة بین سبک های رهبری و تفکر استراتژیک در سطح سازمانی در شرکت های صنعتی فعال در بخش غذایی و دارویی استان ایلام است. این پژوهش با رویکرد توصیفی همبستگی از طریق توزیع 219 پرسشنامه بین مدیران و کارکنان شرکت های صنعتی مذکور صورت گرفته است. برای گردآوری داده های پژوهش از پرسشنامه های استاندارد چندعاملی رهبری (MLQ)، رهبری مبادله رهبر پیرو لیدن و ماسلین (1998) و پرسشنامة محقق ساخته تفکر استراتژیک استفاده شده است. برای تجزیه و­ تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها از آزمون آماری همبستگی و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که بین سبک های رهبری و تفکر استراتژیک در سطح سازمانی رابطة مثبت و معناداری وجود دارد و همچنین براساس تحلیل رگرسیون مشخص شد که رهبری تحول آفرین بیشترین تأثیر مثبت را بر تفکر استراتژیک دارد.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تفکر انتقادی، بر سبک های حل مساله و سبک های تصمیم گیری دانشجویان بود.روش: جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان مقطع لیسانس دانشگاه های پیام نور شهر تهران در سال تحصیلی 94-95 بودند که از میان آنها 40 دانشجو به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و با طرح پژوهش آزمایشی، از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند (20 دانشجو در گروه آزمایش و 20 دانشجو در گروه کنترل). مداخلات مربوط به آموزش تفکر انتقادی به مدت 12 جلسه آموزشی 45 دقیقه ای طی دو جلسه در هفته بر روی دانشجویان گروه آزمایش انجام گرفت. ابزارهای مورد استفاده، پرسش نامه سبک حل مساله کسیدی و لانگ (1996) و پرسشنامه سبک تصمیم گیری اسکات و بروس (1995) بود. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج پژوهش حاکی از (MANCOVA) تفاوت معنادار بین گروه ها بود. نتایج آزمون تک متغیره نیز حاکی از وجود تفاوت معنادار در هر دو متغیر بود.نتیجه گیری: تفکر انتقادی، ترکیب توانایی های دانشجو و به حداکثر رساندن آن است که به ارتقای نمرات دانشجویان در نمره کل سبک تصمیم گیری و سبک حل مساله منطقی و سبک حل مساله خلاق و اعتمادبه نفس منجر می گردد، بنابراین می توان اذعان داشت که با رشد و پیشرفت سطوح تفکر انتقادی به عنوان توانمندی و قابلیتی اثرگذار بر سبک تصمیم گیری و سبک های حل مساله، می باشد، و سطوح سبک تصمیم گیری کلی و منطقی و سبک حل مساله خلاق و اعتمادبه نفس نیز در دانشجویان ارتقا خواهد یافت. از سویی سبک های حل مساله غیر سازنده اجتنابی و شهودی و از سویی دگر سبک تصمیم گیری اجتنابی و شهودی کاهش یافت.