برنامه سازان تلویزیونی از طریق تصویر و صدا، معنایی غالب را به مثابه پیام اصلی برای مخاطب ارسال می کنند اما پیام های دریافتی نهایی همان هایی هستند که بیننده ادراک نموده است. بررسی فرآیند چگونگی ادراک مخاطب از برنامه های تلویزیونی به مثابه متن و استفاده آن در زندگی روزمره در قالب نظریه تحلیل ادراک نشان می دهد که مخاطب در مقابل رسانه تنها نیست بلکه بوسیله دایره ای از روابط اجتماعی احاطه شده است که بر چگونگی تفسیر وی از این متون تاثیر می گذارد. لذا ادراک مخاطب، فرآیندی اجتماعی و نه شخصی است.این مقاله از طریق جستجویی تجربی و با تاکید بر یکی از نتایج حایز اهمیت تحقیقی با عنوان: «تحلیل ادراکی گفتمان سریال های پرطرفدار تلویزیونی در میان مخاطبان زن» توضیح می دهد که ادراک مخاطب از متون رسانه ای، بیش از آنکه تحت تاثیر پیام های ارسالی برنامه سازان باشد، تحت تاثیر روابط اجتماعی در برگیرنده مخاطب است.