ریاضیات از درس های مهمی است که یادگیری آن می تواند در تمامی عرصه های زندگی تاثیرگذار باشد. این پژوهش با هدف تدوین مدلی برای تبیین و پیش بینی پیشرفت ریاضی بر اساس باورهای انگیزشی دانش آموزان انجام شده است. روش پژوهش، همبستگی از نوع پیش بینی است. پس از تهیه ابزار اندازه گیری و تعیین روایی و پایایی آن، از بین جامعه آماری پسران دانش آموز سال دوم دبیرستآن های دولتی تهران، نمونه ای به حجم 120 نفر دانش آموز به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد و پرسشنامه های مربوطه را تکمیل کردند. نمره ریاضی هر یک از دانش آموزان نیز به عنوان ملاک پیشرفت ریاضی اخذ گردید. داده های جمع آوری شده به وسیله نرم افزارspss و لیزرل مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. متغیرهای پژوهش توصیف شدند، مدل پیشنهادی بر اساس فرضیه های پژوهش به آزمون گذاشته شد. یافته های به دست آمده فرضیه اول را تایید کردند. بدین معنی که می توان برای پیش بینی پیشرفت ریاضی بر اساس عوامل فردی، آموزشگاهی و خانوادگی معادله رگرسیون را صورت بندی کرد و نشان داد که این عوامل سه گانه، روی هم 98 درصد از واریانس پیشرفت ریاضی را تبیین می کنند. برای آزمون فرضیه دوم از روش تحلیل مسیر استفاده شد و نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی برازندگی ندارد. نتایج آزمون فرضیه سوم نشان داد که عوامل فردی 67 درصد، عوامل آموزشگاهی 61 درصد و عوامل خانوادگی 49 درصد در پیش بینی پیشرفت ریاضیات سهم دارند. نتایج آزمون فرضیه چهارم نشان داد که عوامل آموزشگاهی نسبت به عوامل خانوادگی واریانس بیشتری از پیشرفت ریاضی را تبیین می کنند، گرچه عوامل خانوادگی هم تاثیر معنی داری بر پیشرفت ریاضی دارند.