علوم باغبانی
سال:1392 | دوره:27 | شماره:2 |تعداد مقالات:18

به منظور بررسی اثر تراکم بذر و فواصل ردیف های کشت بر عملکرد و صفات رویشی گیاه ترب، آزمایشی در موسسه تحقیقات برنج کشور در شهرستان رشت در سال 1387 به صورت کشت دوم پس از برنج و با استفاده از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. تیمارهای اعمال شده شامل فاصله ردیف های کاشت در دو سطح (20 و 30 سانتی متر) و تراکم بذر در سه سطح (5، 10 و 15 کیلوگرم در هکتار) بود. صفات اندازه گیری شده شامل میزان عملکرد کل در هکتار، وزن تک بوته، وزن غده و صفات مورفولوژیکی شامل: وزن شاخه و برگ، ارتفاع بوته، تعداد برگ، طول برگ، طول و قطر غده بود. نتایج نهایی نشان داد که مصرف 5 کیلوگرم در هکتار بذر در فاصله کاشت 20 سانتی متر با عملکرد 45.38 تن در هکتار بیشترین میزان محصول را تولید کرده و برای منطقه توصیه می شود.

اسیدیته خاک، یکی از خصوصیات شیمیایی مهم خاک است که در رشد گیاه چای اهمیت خاصی دارد و جذب عناصر غذایی توسط گیاه و قابلیت استفاده از آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. در این مطالعه تاثیر منابع مختلف کلسیم بر برخی از صفات کمی وکیفی گیاه چای، اسیدیته و هدایت الکتریکی خاک باغ چای بررسی شد. چای گیاهی با ریشه های سطحی است، این درختچه به دو شکل وحشی و پرورشی می روید. قسمت مورد استفاده بوته چای، برگ های گیاه می باشد که از نظر اقتصادی دارای اهمیت خاصی است. این آزمایش به صورت فاکتوریل با دو فاکتور نوع کود کلسیم دار و مقادیر مختلف در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. نوع کود کلسیمی شامل: کربنات کلسیم، دولومیت، اکسید کلسیم و کلرید کلسیم بود که در چهار سطح (صفر، 1، 2 و 3 گرم کلسیم بر کیلوگرم خاک) با سه تکرار به خاک اضافه شدند. نتایج تجزیه واریانس داده های مربوط به اثر کود کلسیم دار بر اسیدیته خاک نشان داد که فقط نوع کود کلسیم دار بر اسیدیته خاک در سطح احتمال یک درصد معنی دار می باشد. همچنین نتایج تجزیه واریانس داده های مربوط به اثر کود کلسیم دار بر هدایت الکتریکی خاک نشان داد که نوع کود کلسیم دار، سطح کودی و اثرات متقابل نوع کود و سطح کود بر هدایت الکتریکی خاک در سطح یک درصد معنی دار بوده است. اما اثر منابع مختلف کلسیم بر صفات کمی وکیفی گیاه چای در مدت اجرای آزمون (سه ماهه) اختلاف معنی داری را ایجاد نکرد.

قارچ های میکوریزا از طریق افزایش سطح جذب سیستم ریشه ای گیاه باعث افزایش رشد و عملکرد گیاه می شوند. با توجه به نقش مثبت قارچ های میکوریز در سایر محصولات، این پژوهش بر روی نهال های حاصل از کشت بافت خرما رقم برحی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به صورت فاکتوریل و با دو عامل شامل 1- مصرف کود سوپرفسفات تریپل در 5 سطح 0، 5، 10، 15، 20 میلی گرم در کیلو گرم خاک 2- تلقیح با میکوریز و بدون تلقیح با میکوریز در چهار تکرار (بلوک) در اهواز طی سال های 1387 تا 1388 اجرا شد. نتایج نشان داد که بین وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، نیتروژن، پتاسیم و فسفر اندام هوایی و ریشه در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری در سطح 5% وجود دارد. بین طول و فسفر ریشه، نیتروژن و روی برگ در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. در مجموع تیمار تلقیح خاک با میکوریز و مصرف 10 میلی گرم در کیلوگرم فسفر باعث بهبود خصوصیات رویشی نهال خرما شد.

به منظور بررسی اثر نوع نیتروژن، کود آلی، پتاسیم و آهن بر محصول، کیفیت میوه و غلظت عناصر غذایی برگ درختان پسته (Pistacia vera L.) رقم فندقی با پایه بادامی ریز زرندی، پژوهشی در یکی از باغات پسته واقع در حومه رفسنجان انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل با چهار فاکتور شامل کود آلی (بدون کود آلی و 10 کیلوگرم کود گوسفندی به ازای هر درخت)، نوع نیتروژن (سولفات آمونیوم و نیترات کلسیم)، پتاسیم (بدون کود پتاسیم و 600 گرم سولفات پتاسیم به ازای هر درخت) و کود آهن (بدون کود آهن و 100 گرم سولفات آهن به ازای هر درخت) و طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 6 تکرار انجام شد. کودها به صورت چالکود در چاله هایی به عمق 60-40 سانتی متر در دو طرف درخت به خاک اضافه شدند و تاثیر آن ها در طی دو سال بررسی شد. نتایج نشان داد که کاربرد آمونیوم عملکرد محصول را در مقایسه با نیترات افزایش داد که احتمالا مربوط به افزایش ذخائر نیتروژنی و آهن در گیاه و رفع کلروز برگ ها به علت افزایش میزان کلروفیل می باشد. اونس خندانی نیز در ترکیبات کودی شامل نیتروژن آمونیومی و آهن افزایش نشان داد. کاربرد آمونیوم در این تحقیق غلظت عناصر برگ از جمله آهن، روی، نیتروژن و پتاسیم را افزایش و غلظت فسفر، کلسیم و منیزیوم برگ را کاهش داد. بنابراین توصیه می شود که در باغ های پسته که عمدتا در خاک های با pH بالا قرار دارند از کودهای نیتروژنی حاوی آمونیوم به جای نیترات استفاده شود.

کشت درون شیشه ای توانسته است گیاهان بااهمیت و نادر را به نحو موثرتری در مقایسه با روش های سنتی ازدیاد رویشی، تکثیر و حفظ نماید. انجدان رومی (Levisticum officinale Koch.) متعلق به تیره Apiaceae گونه مهم، در حال انقراض و فراموش شده ای از گیاهان دارویی ایران است که دارای خواص متعدد دیورتیک، ضداسپاسم و ضدنفخ می باشد. به منظور دستیابی به ماده گیاهی کافی برای ریزازدیادی و مطالعه اثر روش های مختلف ضدعفونی و سطوح متفاوت سرمادهی بر جوانه زنی بذور در کشت درون شیشه ای، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی و به صورت فاکتوریل، برای استقرار گیاهچه های استریل از کشت بذر ترتیب داده شد. کاربرد پیش سرمای مرطوب به مدت 3 ماه بیشترین درصد جوانه زنی به میزان 92 درصد و حداکثر سرعت جوانه زنی را در پی داشت. بهترین تیمار استریلیزاسیون، شستشو با اتانول 70 درصد برای 30 ثانیه، سپس کاربرد هیپوکلریت سدیم 2 درصد به مدت 15 دقیقه و در ادامه 3 بار آبشویی با آب مقطر استریل تعیین شد.

در روش های کلاسیک انتقال ژن به گیاهان، عموما از تکنیک های مختلف کشت بافت گیاهی استفاده می شود. استفاده از فنون کشت بافت، فرایند انتقال ژن به گیاهان را با مشکلات متعددی همچون صرف زمان و هزینه زیاد، نیاز به مهارت، تخصص و تجربه، و بروز تغییرات ژنتیکی ناشی از تنوع سوماتیکی، مواجه ساخته است. از این رو، در سال های اخیر، محققان به ابداع روش های تسهیل شده انتقال ژن اهتمام ورزیده اند که بی نیاز از فرایند کشت بافت بوده و پاسخگوی نیازهای تحقیقات نوین بیولوژی مولکولی باشند. در این بین، روش غوطه وری گل در سوسپانسیون آگروباکتریوم، توجه زیادی را به خود معطوف داشته است. در این تحقیق با هدف بررسی امکان انتقال ژن به گیاهان خانواده چتریان از طریق روش غوطه وری گل، گیاهان یکساله (شوید، رازیانه و گشنیز) و گیاهان دوساله (جعفری، هویج و کرفس) مورد آزمایش قرار گرفتند. گیاه آرابیدوپسیس نیز به عنوان گیاه مدل برای کنترل روش آزمایشی استفاده شد. گل های گیاهان موردنظر در مراحل مختلف نمو گل آذین در سوسپانسیون باکتری آگروباکتریوم حامل پلاسمید ناقل دوگانه PBI121 حاوی ژن گزارشگر گیاهی uidA (gus) و نشانگر گزینشگر گیاهی nptII غوطه ور شدند. اگرچه تولید گیاهچه های آرابیدوپسیس تراریخته و حصول نرخ تراریزش بسیار مطلوب برای این گیاه مبین صحت روش آزمایشی بود، ولی موفقیت چندانی در گیاهان خانواده چتریان حاصل نشد. پس از گزینش و آنالیز بیش از 10000 بذر از شش گونه گیاهی مورد آزمایش، تنها یک گیاهچه کرفس تراریخته شناسایی گردید. با استفاده از واکنش PCR، حضور ژن nptII در تنها گیاهچه کرفس تراریخته حاصل مشخص گردید، اما فعالیت ژن گزارشگر gus در آن تایید نشد. گیاهچه های تراریخته آرابیدوپسیس بیان کننده ژن گزارشگر gus با استفاده از تست هیستوشیمیایی X-Gluc و واکنش PCR تایید شدند.

در این پژوهش اثر نوع نیتروژن و سطوح مختلف اکسیژن بر برخی پارامترهای رشد و غلظت برخی عناصر غذایی پرمصرف در کاهو بررسی شد. این بررسی نشان داد که کاربرد آمونیوم (5 میلی مولار) به تنهایی، موجب کاهش وزن تر و خشک بخش هوایی و ریشه کاهو گردید. اما سطوح مختلف اکسیژن (1، 2، 3 و 4 میلی گرم بر لیتر) تاثیر معنی داری بر آنها نداشت. غلظت نیتروژن بخش هوایی گیاه در تیمار آمونیوم نسبت به نیترات بیشتر بود و با افزایش میزان اکسیژن محلول در محیط حاوی آمونیوم مقدار نیتروژن بخش هوایی نیز افزایش یافت، اگرچه در محیط کشت حاوی نیترات این گونه نبود. غلظت فسفر در بخش هوایی گیاه و ریشه تحت تاثیر هیچ یک از تیمارها و اثر متقابل آنها قرار نگرفت. آمونیوم باعث کاهش غلظت پتاسیم در گیاه گردید، اما سطوح مختلف اکسیژن و برهمکنش آن با نوع نیتروژن اثر معنی داری بر آن نداشت. مقدار منیزیوم بخش هوایی نیز در محیط آمونیوم کاهش یافت اگرچه در ریشه این گونه نبود. با افزایش مقدار اکسیژن محلول مقدار منیزیوم در بخش هوایی در محیط کشت حاوی آمونیوم افزایش یافت اما در محیط حاوی نیترات غلظت این عنصر تحت تاثیر سطوح اکسیژن قرار نگرفت. از این آزمایش نتیجه گیری شد که احتمالا کاهش پتاسیم و منیزیوم در گیاهان تغذیه شده با آمونیوم در کاهش رشد گیاه نقش داشته است، و همچنین مشاهده شد که علی رغم افزایش غلظت نیتروژن اندام هوایی و منیزیوم ریشه با افزایش مقدار اکسیژن محلول در تیمار آمونیوم رشد کاهو تحت تاثیر میزان اکسیژن قرار نگرفت.

به منظور بررسی تاثیر هورمون و فتوپریود بر روی تولید ریزغده، گیاهچه های سالم و عاری از عوامل پاتوژن دو رقم سیب زمینی به نام های سانته و ساوالان که در شرایط درون شیشه ای تولید شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که اثر رقم، هورمون و فتوپریود بر کلیه صفات مورد مطالعه معنی دار بود. رقم سانته برای همه صفات اندازه گیری شده عملکرد بهتری نسبت به رقم ساوالان نشان داد. در این آزمایش ترکیب دو هورمون D-2،4 و BAP با یکدیگر باعث افزایش تعداد، قطر و وزن ریزغده ها گردید. نتایج مقایسه میانگین ها برای فتوپریود نشان داد که بالاترین عملکرد برای همـه صفات از تیمار 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی تا زمان تولید اولین ریزغده و سپس تاریکی کامل (P3) بدست آمد. در این پژوهش بیشترین تعداد ریزغده در هر ارلن (9.47) مربوط به رقم سانته بود که در تیمار هورمونی D-2،4 و فتوپریود P3 بدست آمد. در رقم ساوالان نیز حداکثر عملکرد برای این صفت از تیمار ترکیب دو هورمون با همدیگر و در فتوپریود P3 حاصل شد.

این پژوهش به منظور بررسی قابلیت سازگاری 15 رقم تجارتی زیتون در قالب طرح بلوک کامل تصادفی (RCBD) با سه تکرار به مدت سه سال (1386تا 1388) در ایستگاه تحقیقات زیتون دالاهو واقع در منطقه گرم و خشک سرپل ذهاب اجرا شد. در این آزمایش صفات رویشی و زایشی میوه بر اساس دیسکریپتور (I.O.O.C) اندازه گیری شدند. آغاز ظهور خوشه های گل در ارقام نسبت به سال و رقم به طور معنی داری متفاوت بود. دوره گل دهی حدودا از دهه اول فروردین تا نیمه اول اردیبهشت ماه در هر سال مشاهده شد. کرونیکی رقمی دیررس دارای میوه های خیلی ریز به وزن (0.59 گرم) بود. دارای بیشترین درصد تشکیل میوه (10.7%)، ماده خشک (42.2%) و روغن براساس وزن تر میوه (12.2%) بود. همچنین رقم آمفی سیس نیز دارای (12.1%) روغن در وزن تر میوه بود. ماری رقمی زودرس بوده، کمترین درصد ماده خشک (27.5%) و روغن براساس وزن تر میوه (5.2%) را دارا بود. کنسروالیا بیشترین وزن میوه (4.2 گرم)، گوشت و عملکرد میوه در هکتار (6700 کیلوگرم) را داشت. از طرف دیگر، کمترین درصد تشکیل میوه و عملکرد در هکتار در ژنوتیپ گرگان 1 با (720 کیلوگرم) و در رقم روغنی رودبار با (637 کیلوگرم) مشاهده شد. نتایج نشان داد که دما نقش مهمی در به تاخیر انداختن وضعیت فنولوژیکی و تکامل جوانه ها در گلدهی دارد. همچنین درصدروغن در میوه های زیتون کاملا وابسته به شرایط محیطی و ژنتیکی است. به طوری که ارقام کنسروی به ترتیب کنسروالیا، مانزانیلا و سویلانا و همچنین رقم دو منظوره زردزیتون و رقم روغنی آمفی سیس نسبت به سایر ارقام مورد مطالعه در شرایط آب و هوایی سرپل ذهاب بهتر بودند.

تنش شوری با تغییر در الگوی جذب آب و عناصر غذایی کمیت و کیفیت محصول را تحت تاثیر قرار می دهد. در این آزمایش ریشه های گیاه توت فرنگی به دو قسمت تقسیم شدند و غلظت های مختلف شوری کلرید سدیم به هر طرف ریشه اعمال گردید. تیمارهای آزمایشی شامل NaCl در غلظت های 0:0 (در دو بخش ریشه محلول غذایی بدون تیمار شوری)، 0:30 (در یک بخش ریشه محلول غذایی بدون تیمار شوری و در بخش دیگر محلول غذایی به اضافه 30 میلی مولار (NaCl و به همین ترتیب 0:60، 0:90، 30:30، 60:60 و 90:90 بودند. آزمایش بر روی توت فرنگی رقم کاماروزا، در شرایط هایدروپونیک انجام شد. بعد از اعمال تیمار و در مرحله گلدهی شدت فتوسنتز و کلروفیل گیاه اندازه گیری شد. در پایان آزمایش نیز، کل گیاهان از بستر خارج شده و خصوصیات بیوشیمیایی آنها شامل غلظت عناصر غذایی و پرولین اندازه گیری گردید. شوری یکنواخت فتوستنز را بشدت کاهش داد ولی در تیمارهای 0:30 و 0:60 مقدار آن نسبت به 30:30 و 60:60 بیشتر بود. غلظت پرولین در تیمار شاهد کمترین و در تیمارهای 0:30 و 30:30 بیشترین بود. غلظت کلسیم میوه، نیتروژن، فسفر و پتاسیم برگ با افزایش شوری به شدت کاهش یافت و در شوری های غیر یکنواخت مقدار آن افزایش یافت. بیشترین مقدار کلر و سدیم در تیمارهای 60:60 و 90:90 دیده شد. غلظت کلر و سدیم با اعمال شوری غیر یکنواخت بطور معنی داری کاهش یافت بطوریکه در تیمار 0:30 غلظت سدیم نسبت به تیمار 30:30 حدود 20% کاهش نشان داد. بر اساس نتایج این تحقیق می توان اعمال شوری 30 میلی مولار در بخشی از ریشه را برای کشت توت فرنگی در شرایط شوری، پیشنهاد نمود.

کاهش تلفات آب و استفاده بهینه از منابع محدود آن، یکی از راه کارهای اساسی در موفقیت طرح های منابع طبیعی و افزایش بهره وری از منابع آب و خاک است. افزایش دور آبیاری و کاهش هزینه های آبیاری و به حداقل رساندن تنش های وارده به نهال های کاشته شده در اقلیم های خشک و نیمه خشک ایران امری حیاتی است. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر سوپرجاذب (Trawat A200) بر افزایش دور آبیاری و تاثیر آن بر رشد صفات رویشی در نهال گل رز در خاک لومی رسی در قالب طرح آماری بلوک کامل تصادفی با چهار سطح صفر، 40، 90 و 140 گرم سوپرجاذب در 0.098 متر مکعب خاک محیط اطراف ریشه و عامل دور آبیاری نیز با چهار سطح 6، 10، 14 و 18 روز در سه تکرار به مرحله اجرا در آمد. نتایج پژوهش نشان از تاثیر سوپرجاذب بر افزایش دور آبیاری و صفات مختلف رشد در نهال گل رز دارد. ارتفاع شاخه ها در دور آبیاری 10 روز با 40 گرم سوپرجاذب و دور آبیاری 14 روز با 140 گرم سوپرجاذب، قطر یقه و قطر تاج پوشش در دور آبیاری 10 روز با 40 گرم سوپرجاذب، مناسب ترین وضعیت را در متغیرهای پیوسته تحت تیمارهای اعمال شده نسبت به شاهد داشته اند. به عبارتی با مصرف سوپرجاذب، می توان بدون ایجاد افت در رشد نهال های رز، دور آبیاری را افزایش داد.

در این بررسی 7 نوع کود آلی شامل خاک برگ، پوسته ی برنج، کود دامی، کمپوست قارچ، مخلوط خاک برگ، پوسته ی برنج و کمپوست قارچ (مخلوط 1)، مخلوط خاک برگ، پوسته ی برنج و کود دامی (مخلوط 2) هر یک به نسبت 1:1:1 و نیز تیمار شاهد (فاقد کود) همراه با چند سطح فشردگی شامل غلتک با وزن های 36، 56 و 76 کیلوگرم مورد استفاده قرار گرفتند. تیمار ها در پاییز سال 1387 در مزرعه ی تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان به صورت طرح بلوک های نواری با سه تکرار اعمال گردیدند. اثرات تیمار های فوق بر روی میزان کلروفیل چمن، میزان تراکم و سرعت پوشش، میزان ارتفاع و درصد ماده ی خشک گیاه در فصل پاییز مورد ارزیابی قرار گرفت. بر طبق نتایج حاصل تیمار های کمپوست قارچ و پوسته ی برنج در فشردگی اول، تیمار های کود دامی و مخلوط 2 در فشردگی دوم و تیمار کود دامی در فشردگی سوم بیشترین میزان کلروفیل را نشان دادند. بیشترین و کمترین میزان نیتروژن در هر سه سطح فشردگی به ترتیب در تیمار کود دامی و شاهد مشاهده گردید. بالاترین میزان تراکم مربوط به تیمار کود دامی و پایین ترین میزان مربوط به تیمار خاک برگ بود. در هر سه فشردگی بیشترین و کمترین میزان ارتفاع، به ترتیب در تیمار کود دامی و شاهد مشاهده گردید. نتایج به دست آمده از این تحقیق برای مدیریت چمن در ارتباط با استفاده از کود های آلی و میزان فشرده سازی بستر کشت در شرایط شهر گرگان، قابل استفاده خواهد بود.

زوفا (Hyssopus officinalis L.)، از مهمترین گیاهان دارویی و ادویه ای متعلق به تیره نعناعیان می باشد که مبدا آن آسیای صغیر است. تکثیر و بهره برداری از پتانسیل بالقوه گیاهان دارویی از اهداف فن آوری های نوین از جمله بیوتکنولوژی و کشت بافت می باشد. در این تحقیق اثر نوع توده و غلظت های مختلف هورمون BAP بر باززایی گیاه زوفا در شرایط کشت درون شیشه ای مطالعه گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل با سه نوع توده (همدان، شیراز و مشهد) و در چهار سطحBAP، (0، 2.2، 4.4، 13.2 میکرومولار) و در سه تکرار انجام گردید. نتایج آنالیز داده ها نشان داد که توده های مورد مطالعه از نظر میانگین باززایی دارای اختلاف معنی داری می باشند. در هر سه توده کمترین میانگین باززایی و درصد باززایی در محیط MS بدون هورمون مشاهده شد. در توده همدان بیشترین میانگین شاخساره باززایی شده (7.86) و درصد باززایی (86 درصد) در تیمار 4.4 میکرومولار BAP، بدست آمد. در توده شیراز تیمار4.4 میکرومولار BAP با میانگین 7 شاخساره باززایی شده و 80 درصد باززایی مناسبترین تیمار هورمونی بود. غلظت 2.2 میکرومولار BAP در توده مشهد با میانگین 9 شاخساره باززایی شده و درصد باززایی 86 درصد بهترین تیمار شناخته شد. کمترین میزان درصد باززایی نیز با صفر درصد در محیط کشت های MS بدون هورمون و حاوی 13.2 میکرومولار BAP مشاهده گردید. اثر غلظت های مختلف IBA بر درصد ریشه زایی در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بوده است و بیشترین درصد ریشه زایی (86.66درصد) در غلظت 9.84 میکرومولار IBA و کمترین درصد ریشه زایی (صفر درصد) در محیط ½ MS بدون هورمون ثبت گردید.

به منظور بررسی اثرات فسفات کلسیم (Seniphos) و هرس تابستانه بر افزایش رنگ قرمز پوست و خصوصیات کیفی میوه سیب رقم رد دلیشز آزمایشی در قالب طرح آماری بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در منطقه کمه سمیرم به مدت دو سال اجرا گردید. هر بلوک شامل 6 تیمار (1- هرس در 15 مرداد ماه 2- هرس در 30 مرداد ماه 3- شاهد 4- سینفوس با غلظت 8 در هزار 5- سینفوس با غلظت 10 در هزار 6- سینفوس با غلظت 12 در هزار) و هر کرت دارای 3 اصله درخت بود. پس از انجام تیمارهای لازم، در زمان برداشت از هر کرت در هر تکرار مقدار 15 کیلوگرم میوه به طور تصادفی برداشت شد. پس از اندازه گیری صفات مورد نظر (سفتی بافت، میزان رنگ قرمز پوست، اسیدیته، مواد جامد محلول، بازار پسندی، میزان پوسیدگی، میزان لکه تلخی و آردی شدن) میوه های هر تکرار بطور جداگانه به مدت 4 ماه در سردخانه با دمای صفر درجه و رطوبت نسبی 95 درصد نگهداری شدند و در دو نوبت 2 و 4 ماه انبارمانی نمونه هایی از میوه ها تهیه و خصوصیات کیفی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از جدول تجزیه واریانس مرکب دو ساله در زمان برداشت نشان داد که اثر تیمارها درکلیه صفات در سطح 1 درصد معنی دار می باشد. همچنین بین تیمارهای مختلف نسبت به شاهد از نظر میزان رنگ قرمز پوست اختلاف معنی داری مشاهده گردید، به طوری که بیشترین میزان رنگ قرمز پوست مربوط به تیمار 12 در هزار سینفوس بوده است. بعد از 2 ماه انبارمانی از نظر میزان سفتی بافت، بازار پسندی، میزان آردی شدن و لکه تلخی اختلاف معنی داری بین تیمار شاهد با تیمار سینفوس با غلظت های 8، 10 و 12 قسمت در هزار و هرس تابستانه 15 مردادماه و30 مردادماه وجود دارد. بعد از چهار ماه انبارمانی بین تیمار سینفوس با غلظت 12 قسمت در هزار و سایر تیمارها و همچنین شاهد، اختلاف معنی داری از نظر میزان سفتی بافت، بازار پسندی، میزان پوسیدگی، آردی شدن و لکه تلخی مشاهده شد. همچنین از نظر سفتی بافت و بازار پسندی تیمار سینفوس با غلظت 10 و 12 در هزار در سطح قابل قبول بودند.

اساس تولید محصول در بادام، تولید جوانه های گل با کمیت و کیفیت مطلوب است. فرآیند تشکیل جوانه بارده نه تنها توسط ریخته ارثی گیاه کنترل می شود، بلکه عوامل داخلی و خارجی متعددی آن را تحت تاثیر قرار می دهند. بدون برقراری رابطه ای مناسب بین این عوامل، دستیابی به محصول اقتصادی و منظم سالیانه دور از انتظار است. این بررسی به منظور ارزیابی نقش ریز موجودات مفید (Effective Microorganism (EM)) بر تشکیل جوانه های گل ژنوتیپ های بادام، تحت تنش آبی در سال 1390در گروه علوم باغبانی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه فاکتور ریز موجودات مفید (صفر و نیم درصد)، تنش آبی (آبیاری کامل، 66 درصد و 33 درصد آب قابل نگهداری خاک) و دو ژنوتیپ بادام (H1 و H2) در 4 تکرار اجرا گردید. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که ریز موجودات مفید در سطح احتمال یک درصد سبب افزایش سطح برگ، کلروفیل، ذخیره پروتیین، ازت، پتاسیم و فسفر برگ شده است. تعداد جوانه ی گل تشکیل شده، تحت تاثیر ژنوتیپ، EM و سطوح تنش، در سطح یک درصد معنی داری بود. رفتارهای مصرف EM، ژنوتیپ H1 و آبیاری کامل، سبب افزایش تعداد جوانه های گل شدند. در صفت تعداد جوانه ی گل تشکیل شده، اثر متقابل معنی داری در سطح یک درصد بین تیمارها مشاهده گردید که بهترین نتیجه با مصرف EM در شرایط آبیاری کامل توسط ژنوتیپH2 حاصل شد.