علوم باغبانی
سال:1393 | دوره:28 | شماره:1 |تعداد مقالات:18

چرخش کربوهیدرات بین بخش های رویشی و زایشی درختان میوه از عوامل تعیین کننده عملکرد و کیفیت میوه می باشد. به طوری که در زمان های مختلف فصل رشد دچار تغییرات می شود. ازاین رو هدف از تحقیق حاضر نیز بررسی نحوه تغییر کربوهیدرات در طول یک فصل رشد بین برگ و میوه شلیل است. بدین منظور ابتدا 8 درخت شلیل رقم رد گولد بصورت تصادفی در باغ انتخاب گردید و پس از اتیکت گذاری، دو درخت دو به دو با هم ترکیب گردید تا نمونه برداری جهت انجام آزمایش ها با چهار تکرار انجام شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که بیشترین وزن تر و خشک برگ به ترتیب با 9.3 و 3.3 گرم در آخرین مرحله برداشت حاصل گردید. نسبت وزن تر به خشک برگ روند نزولی را طی می کند که می-تواند بیانگر این مطلب باشد که میزان بیوماس برگ در مراحل ابتدایی برداشت کم بوده و به تدریج افزایش می یابد. میزان کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل ab در آخرین مرحله برداشت در حداکثر مقدار خود قرار داشت. میزان قند کل برگ در مرحله دوم و سوم برداشت روندی صعودی داشت و در مرحله پایانی مجددا روند نزولی را نشان داد. مقدار کلروفیل میوه نیز همگام با بلوغ و رسیدن میوه کاهش یافته است و آنتوسیانین میوه نیز روند صعودی را نشان داد. قند کل میوه در مرحله سوم یا همان دو هفته بعد از سخت شدن هسته نسبت به مراحل قبل کاهش یافت اما مجددا در مرحله پایانی مقدار آن افزایش یافت. تغییرات میزان ساکارز نشان می دهد که در اوائل رشد میوه مقدار آن نسبت به مراحل بعدی بیشتر است و با نزدیک شدن به مراحل پایانی مقدار آن کاهش می یابد در حالی که میزان قند کل در مرحله چهارم نسبت به مرحله سوم برداشت افزایش یافته است.

در پژوهش حاضر، خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و بیوشیمیایی پسته رقم دانشمندی با سه رقم غالب استان خراسان شامل بادامی سفید، کله قوچی و اکبری مورد بررسی قرار گرفت. صفات مورد نظر شامل وزن تر و خشک میوه، وزن تر و خشک پوست سبز، وزن مغز سبز، وزن پوست استخوانی، درصد پوکی و خندانی، حجم میوه و حجم مغز سبز، درصد روغن، میزان و نوع اسیدهای چرب اشباع و غیراشباع، پلی فنل کل توکوفرول کل، عدد پراکسید و عدد اسیدی بودند. نتایج نشان داد پسته دانشمندی از نظر شاخص های مهمی مانند وزن مغز سبز، درصد خندانی و نسبت مغز سبز به میوه برتر از سایر ارقام مورد مطالعه است. رقم دانشمندی نسبت به ارقام کله قوچی، اکبری و بادامی سفید دارای بیشترین درصد روغن (51.82 درصد) و بالاترین نسبت اسیدهای چرب چند غیراشباع به اشباع بود (2.82). از نظر میزان مواد آنتی اکسیدانی (توکوفرول و پلی فنل کل) رقم دانشمندی نسبت به سایر ارقام در جایگاه دوم قرار گرفت و در مقابل کمترین میزان پراکسید (که باعث کاهش ارزش غذایی پسته می شود) در رقم دانشمندی بدست آمد. (2.702 میلی اکی والان گرم بر کیلوگرم روغن). همچنین میزان اسیدیته در رقم دانشمندی 0.49 میلی گرم پتاس بر گرم روغن بود که نسبت به رقم کله قوچی (0.627 میلی گرم پتاس بر گرم روغن) 27 درصد کاهش نشان داد. بر اساس نتایج این تحقیق، استنباط می شود پسته دانشمندی می تواند یک رقم مناسب برای تولید تجاری بوده و جایگاه صادراتی این محصول ملی را بهبود بخشد.

در این مقاله ضمن شناسایی مسیرهای مختلف بازاررسانی انار در استان لرستان، به ارزیابی اقتصادی این مسیرها پرداخته شده است. بدین منظور، حاشیه های مختلف بازاریابی، سهم عوامل بازاررسانی از قیمت نهایی محصول، ضریب هزینه بازاریابی و کارآیی بازاریابی در هر یک از مسیرهای بازاررسانی محصول محاسبه گردید. داده ها و اطلاعات مورد استفاده در این تحقیق به صورت مقطعی و مربوط به سال زراعی 1388 می-باشد. این اطلاعات از طریق مصاحبه حضوری و براساس 100 پرسشنامه از عاملین مسیرهای بازاررسانی انار لرستان به روش نمونه گیری تصادفی ساده جمع آوری گردید. با توجه به نتایج این تحقیق بیشترین میزان ضریب هزینه بازاریابی (99.81) و حاشیه بازاریابی (139740 ریال) مربوط به مسیر تولیدکننده، تبدیل کننده و مصرف کننده می باشد. بعلاوه، سهم تولیدکننده از قیمت نهایی محصول در این مسیر دارای کمترین میزان (1.85) است. بر اساس نتایج بدست آمده، مسیر صادرات با بالاترین میزان کارآیی کل (0.68) و کارآیی قیمتی (0.69) به عنوان بهترین مسیر بازاررسانی انار لرستان شناسایی شد.

در این پژوهش، اثر غلظت های مختلف آسکوربیک اسید ( AsA؛0، 2، 4 و 6 میلی مولار) در به تاخیر انداختن پیری گل های شاخه بریده رز رقم ‘رویال کلاس’ بر اساس طرح فاکتوریل بررسی شد. نتایج نشان داد که کاربرد 4 میلی مولار AsA باعث بیشترین تاخیر در پیری گل ها در مقایسه با شاهد (آب مقطر) گردید. همچنین، وزن تر و قطر گل هایی که با 4 میلی مولار AsA تیمار شدند، بیشتر از سایر تیمارها بود. خصوصیاتی مثل میزان پروتئین، پرولین، آنتوسیانین کل و پراکسیده شدن لیپیدها گل ها در طی 8 روز نگهداری تنها در گل های شاهد و 4 میلی مولار AsA اندازه گیری گردید. کاربرد 4 میلی مولار AsA باعث جلوگیری از کاهش پروتئین در طی 8 روز نگهداری گل ها گردید. میزان پرولین در گل های تیمار شده با AsA نسبت به شاهد پایین تر بود، ولی تفاوت معنی داری با گل های تیمار شده با AsA مشاهده نشد. میزان آنتوسیانین به تدریج با پیر شدن گل ها کاهش پیدا کرد، اما تیمار با AsA مانع از کاهش آن گردید. همچنین کاربرد 4 میلی مولار AsA با جلوگیری از افزایش مالون دی آلدئید پیری گل ها را به تاخیر انداخت.

پیله بادام زمینی (Peanut shelles) به عنوان ضایعات به جا مانده از کشت بادام زمینی، حجم قابل توجهی دارد که کمپوست آن می تواند به عنوان منبعی قابل دسترس، جایگزین پیت در بستر کشت گیاهان زینتی شود. این تحقیق به منظور استفاده از کمپوست پیله بادام زمینی به عنوان بستر مناسب در پرورش گیاه زینتی دراسنا به اجرا در آمد. تیمار شاهد بستر پیت-پرلیت به نسبت 1:2 بود و کمپوست تولید شده از پیله بادام زمینی در مقادیر 15، 30، 45، 60 و 100 درصد حجمی به جای پیت جایگزین شدند. این تحقیق، بر پایه طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار در گلخانه ایستگاه تحقیقات گل و گیاهان زینتی انجام شد. خصوصیات شیمیایی شامل هدایت الکتریکی، اسیدیته، درصد نیتروژن و کربن، نسبت C/N، درصد فسفر، پتاسیم، کلسیم، سدیم و منیزیم در بسترهای کشت اندازه گیری شدند. شاخص های رشد شامل ارتفاع گیاه، تعداد برگ، وزن خشک ساقه و وزن خشک برگ در گیاه دراسنا اندازه گیری شدند. همچنین غلظت عناصر غذایی نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، آهن، روی و منگنز در برگ گیاه دراسنا اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که کمپوست پیله بادام زمینی با کاهش نسبت C/N، ایجاد pH مناسب و عرضه بهتر عناصر غذایی اثر بیشتری بر خصوصیات رشد نظیر ارتفاع، تعداد برگ و وزن خشک اندام هوایی در مقایسه با شاهد داشت. تیمارهای حاوی 15 و 45 درصد کمپوست پیله بادام زمینی رشد بهتری در مقایسه با شاهد داشتند و کمترین میزان رشد مربوط به تیمار 100 درصد کمپوست پیله بادام زمینی و شاهد بود. در نتیجه، کمپوست پیله بادام زمینی می تواند به عنوان جانشین پیت گران قیمت در بستر کشت گیاهان زینتی استفاده شود.

کمبود فسفر و نیز کارایی جذب پایین این عنصر در خاک های با pH بالا، یکی از مشکلات مهم در سیستم های زراعی مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. از این رو، به منظور بررسی اثر کودهای آلی و بیولوژیک بر کارایی مصرف فسفر و نیز پتاسیم سیاهدانه در خاکی با pH بالا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و 15 تیمار در سال زراعی 89-1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای این آزمایش بر اساس ترکیبی از سه منبع کود آلی (کمپوست حاصل از کود گاوی، ورمی کمپوست و شاهد (بدون اعمال هیچ گونه کودی)) و نیز پنج کود بیولوژیک (ازتوباکتر + آزوسپیریلوم، میکوریزا(Glomus mosseae)، ازتوباکتر + آزوسپیریلوم + میکوریزا، تیوباسیلوس + گوگرد و شاهد (بدون هیچ گونه کودی)) تعیین شدند. نتایج آزمایش حاکی از وجود اثر معنی دار منابع کود آلی در افزایش کارایی مصرف فسفر و پتاسیم سیاهدانه بود. با این وجود نتایج نشان داد که بجز تیمار تیوباسیلوس + گوگرد، سایر کودهای بیولوژیک تاثیر معنی داری در افزایش شاخص های ذکر شده نداشتند. تیمار تیوباسیلوس + گوگرد در مقایسه با شاهد کارایی جذب فسفر و پتاسیم سیاهدانه را به ترتیب 34.7 و 14.6 درصد افزایش داد. نتایج اثر متقابل نیز نشان داد که اعمال تیمار ورمی کمپوست + تیوباسیلوس + گوگرد در مقایسه با تیوباسیلوس + گوگرد، مقدار فسفر دانه را بیش از دو برابر افزایش داد. همچنین اثر تیمار ورمی کمپوست + تیوباسیلوس + گوگرد در افزایش شاخص ذکر شده به طور معنی-دار بیش از تیمار ورمی کمپوست بود. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می رسد که در خاک هایی با pH بالا و با میزان فسفر قابل استفاده پایین، استفاده از تیوباسیلوس به همراه مصرف گوگرد می تواند نقش موثری در افزایش کارایی جذب و مصرف فسفر داشته باشد.

انتشار وسیع آنتیموان در محیط زیست ناشی از فرایندهای طبیعی و فعالیت های انسانی می باشد. آنتیموان فلزی سنگین و سمی برای گیاهان، جانوران و انسان می باشد. به منظور بررسی تاثیر غلظت های مختلف آنتیموان بر فعالیت های رشد و نمو گیاه هندوانه، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. گیاهچه های هندوانه در محیط کشت هیدروپونیک حاوی غلظت های مختلف آنتیموان (0، 0.25، 0.5، 0.75، 1، 1.5، 2، 3، 4، 6 و 8 میلی گرم در لیتر) قرار گرفتند. بعد از چهار هفته نمونه های مورد نظر از بافت های برگ و ریشه گیاهان برداشت شده و جهت سنجش پارامترهای بیوشیمیایی و مورفولوژیکی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان دادند با افزایش غلظت آنتیموان درمحلول غذایی، کاهش غلظت کلروفیل و پارامترهای رشد در نمونه های مورد بررسی معنی دار بود (P<0.05) همچنین محتوای پرولین ریشه و بخش هوایی، با افزایش غلظت آنتیموان، به طور معنی داری افزایش یافت. افزایش غلظت آنتیموان در محیط کشت، موجب افزایش قابل توجه آنتیموان ریشه و بخش هوایی شد که این انباشت در ریشه ها بسیار بیشتر از بخش هوایی بود.

گسترش روزافزون استفاده از گیاهان دارویی تولید انبوه این گیاهان با استفاده از حداقل کاربرد نهاده های شیمیایی را ضروری ساخته است. به منظور بررسی تاثیر کاربرد سطوح مختلف کود پلت شده دامی و اوره و نیز عناصر کم مصرف بر برخی از خصوصیات زراعی این گیاه آزمایشی در سال زراعی 90-1389 در مزرعه تحقیقاتی پردیس ابوریحان دانشگاه تهران، بصورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتورهای مورد مطالعه شامل چهار سطح کود پلت شده دامی و اوره (150 کیلوگرم اوره، 50 کیلوگرم اوره + 3.5 تن کود دامی، 100 کیلوگرم اوره + 1.5 تن کود دامی، 150 کیلوگرم اوره + 1.5 تن کود دامی) به عنوان فاکتور اصلی و سه سطح کاربرد عناصر کم مصرف (1 درهزار، 2 درهزار و 3 در هزار شامل عناصر: آهن(Fe)، روی (Zn)، منگنز(Mn) از منبع کلات و بر (B) از منبع اسید بوریک) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. تجزیه واریانس و مقایسه میانگین نتایج نشان داد کاربرد کود پلت شده دامی و اوره بر استفاده از کود اوره برتری داشت. بیشترین عملکرد میوه، عملکرد بذر، تعداد دانه در میوه و وزن هزار دانه در کاربرد 150 کیلوگرم اوره + 1.5 تن کود دامی و 2 در هزار عناصر کم مصرف حاصل شد. عناصر کم مصرف اثر معنی داری بر تعداد میوه در مترمربع، وزن خشک بذر در میوه و وزن تک میوه نداشتند. همچنین اثر متقابل کود پلت شده دامی و اوره و عناصر کم مصرف بر درصد دانه های نارس در سطح احتمال 1 درصد معنی دار بود. کمترین درصد دانه نارس در ترکیب تیماری 150 کیلوگرم اوره + 1.5 تن کود دامی و 3 در هزار عناصر کم مصرف به میزان 22.66 درصد حاصل گردید. باتوجه به مجموع نتایج می توان در میان تیمارهای کودی مورد بررسی مصرف 1.5 تن کود دامی + 150 کیلوگرم کود اوره به صورت پلت شده و 2 در هزار عناصر کم مصرف را برای حصول به حداکثر خصوصیات عملکردی گیاه دارویی کدوی پوست کاغذی پیشنهاد نمود.

انار (Punica granatum L.) یک محصول مهم باغبانی در ایران است که مصرف میوه تازه خوری و یا فرآورده های مختلف آن رایج است. تاخیر در برداشت میوه انار ممکن است موجب ترک خوردگی میوه و در نتیجه افزایش ضایعات شود، با این حال برداشت زود هنگام ممکن است شاخص های فیزیکی و بیوشیمیایی میوه را تحت تاثیر قرار دهد. این آزمایش در سال 1390 به منظور تعیین اثر سه مرحله برداشت (بلوغ میوه) بر کیفیت سه رقم محلی انار (ملس پوست سبز، ملس پوست قرمز و ملس پوست زرد) در باغملک (شمال شرقی اهواز، استان خوزستان) انجام گردید. وزن میوه، چگالی، درصد آب، پوست و آریل، ویتامین ث، کل مواد جامد محلول، اسیدیته کل قابل تیتراسیون، آنتوسیانین، مواد ایجاد کننده رنگ قهوه ای و شاخص بلوغ (نسبت مواد جامد محلول به اسید) برای ارزیابی کیفیت مورد استفاده قرار گرفت. ارتباط نزدیکی بین کیفیت میوه و زمان برداشت (بلوغ میوه) وجود داشت. کیفیت میوه بر اساس مواد جامد محلول، شاخص بلوغ (نسبت مواد جامد محلول به اسید)، کیفیت و شدت رنگ آب میوه و آنتوسیانین در ارقام برداشت شده در برداشت دوم و سوم بهتر بود. نتایج نشان دادند بیشترین وزن آریل، مواد جامد محلول و کیفیت رنگ آب میوه در رقم پوست سبز بود. هم چنین، کمترین نسبت طول به قطر میوه، آب میوه، نسبت آنتوسیانین به مواد ایجاد کننده رنگ قهوه ای و شدت رنگ آب میوه در رقم پوست سبز بود. درصد آب میوه، نسبت طول به قطر میوه، ویتامین ث، نسبت آنتوسیانین به مواد ایجاد کننده رنگ قهوه ای و شدت رنگ آب میوه در میوه های پوست زرد بیشتر بود. در مجموع، میوه های انار برداشت شده در اواخر تابستان به طور معنی داری کیفیت پایین تری نسبت به میوه های برداشت شده در مراحل بعدی داشتند.

آگاهی از میزان تاثیر تنش کم آبی بر عملکرد کمی و کیفی پرتقال، برای مدیریت محصول در شرایط کم آبی، ضروری می باشد. در این راستا پژوهش حاضردر قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار در شهرستان بابل اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل آبیاری کامل، کم آبیاری تنظیم شده و آبیاری ناقص ریشه در دو سطح 75 و 55 درصد آبیاری کامل بودند. رطوبت ناحیه توسعه ریشه به وسیله رطوبت سنج های TDR قرائت شد. میزان آب آبیاری از اختلاف رطوبت خاک قبل از آبیاری و رطوبت نقطه ظرفیت زراعی تعیین شد. بررسی عملکرد میوه با اندازه گیری صفات کمی و کیفی میوه ها شامل حجم، ابعاد میوه، وزن تازه و خشک، رطوبت، اسیدیته قابل تیتراسیون و مواد جامد محلول انجام شد. عمق آب مصرفی در تیمار آبیاری کامل برابر 242.94 میلی متر و صرفه جویی آب در تیمارهای کم آبیاری 75% و 55% نسبت به آبیاری کامل به ترتیب برابر 17.44% و 31.39%بود. مقایسه میانگین ها بر اساس آزمون دانکن در سطح 5% انجام شد. نتایج نشان داد اختلاف بین مشخصه های ابعاد، وزن تازه و خشک، رطوبت و حجم میوه بین تیمارهای آبیاری کامل و آبیاری ناقص ریشه معنی دار نبوده است. مقایسه مقدار مواد جامد محلول و اسیدیته قابل تیتراسیون در مرحله رسیدگی میوه، در تیمارهای کم آبیاری، افزایش معنی داری در مقایسه با آبیاری کامل نشان دادند. نتایج نشان داد، اعمال تیمارهای کم آبیاری تنظیم شده و آبیاری ناقص ریشه باعث افزایش معنی داری در کیفیت میوه نسبت به تیمارآبیاری کامل می شود. به منظور صرفه-جویی در آب آبیاری و افزایش کیفیت محصول، استفاده از تیمارهای کم آبیاری در سطح 75% توصیه می شود.

پژوهش حاضر به منظور مطالعه اثرات اکسین و سیتوکنین بر القا کالوس انجام شد. برای این منظور ریزنمونه اندام های رویشی پهنک برگ، دمبرگ و گره و اندام های زایشی جوانه گل، پرچم و نهنج ارقام توتفرنگی کردستان، پاروس و کامارسا در سه آزمایش جداگانه بر روی محیط کشت MS حاوی تو، فور-دی ((2،4-D در پنج غلظت مختلف 2، 3، 4، 5 و 6 میلیگرم در لیتر، نفتالیناستیکاسید (NAA) در پنج غلظت مختلف 2، 3، 4، 5 و6 میلیگرم در لیتر و بنزیلآدنین (BA) در چهار غلظت 0، 0.5، 1 و 2 میلیگرم در لیتر در ترکیب با 4 میلیگرم در لیترNAA، کشت شدند. نوع و غلظت تنظیم کننده های رشد، نوع ریزنمونه و رقم قویا بر القا و تشکیل کالوس، شکل و بافت آن موثر میباشند. انواع ریزنمونهها به استثنای ریزنمونه نهنج در همه تیمارهای هورمونی کالوس تولید نمودند. در ریزنمونه های هر سه رقم بیشترین درصد القا کالوس در محیطکشت حاوی 4 میلی گرم در لیتر NAA و 1 میلیگرم BA بدست آمد. در این ترکیب، بیشترین درصد القا کالوس (98.50) در ریزنمونه گره رقم کردستان تشکیل شد.

به منظور بررسی تاثیر قارچ های آربوسکولار مایکوریزا بر رشد، عملکرد و کیفیت ریزغده تولیدی در گیاهچه های حاصل از کشت بافت در سیب زمینی یک آزمایش گلدانی به صورت فاکتوریل درقالب طرح کاملا تصادفی و در چهار تکرار انجام شد. فاکتورهای مورد آزمایش شامل دو رقم سیب زمینی (آگریا و سانته) و کاربرد قارچ های آربوسکولار مایکوریزا G. mosea)، G. etunicatum و مخلوط آن ها) و عدم کاربرد قارچ بودند. در مراحل رشد گیاهچه ها از صفاتی مانند میزان کلروفیل، طول میانگره، قطر ساقه، طول استولون، سطح برگ، وزن تر و خشک ساقه، وزن تر و خشک ریشه و نیز مقدار کلونیزاسیون ریشه اندازه گیری به عمل آمد. پس از برداشت ریزغده ها به اندازه های مختلف تفکیک شده و درصد ماده خشک آن ها نیز اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که قارچ های مایکوریزا اثر معنی داری بر صفات رشد، عملکرد و میزان ماده خشک ریزغده تولیدی در گیاهچه های سیب زمینی دارند. در شاخص های رشد اثر متقابل رقم و قارچ مایکوریزا صرفا با طول استولون و وزن تر و خشک ریشه معنی دار شد. در تمامی کلاس های اندازه ریزغده تولیدی، اثر متقابل رقم و مایکوریزا معنی دار شد. بیشترین میزان ریزغده در تلقیح با مخلوط دو گونه مایکوریزا حاصل گردید. در بررسی روابط همبستگی صفات با درصد کلونیزاسیون قارچ مشخص شد که همبستگی مثبت و معنی داری بین درصد کلونیزاسیون با اغلب شاخص های مورد اندازه گیری و عملکرد ریزغده وجود دارد.

اثر تیمارهای آب گرم (45 درجه سانتیگراد به مدت پنج دقیقه، 55 سانتیگراد به مدت 25 ثانیه و بدون تیمار- شاهد)، سالسیلیک اسید در سه سطح (صفر، 1 و 2میلی مولار) و کلریدکلسیم در دو سطح (2% و 4%) برحفظ پارامترهای کمی و کیفی وانبارمانی انار رقم میخوش بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. میوه ها به مدت 4 ماه انبارشده و نمونه برداری در پایان ماه چهارم انجام شد. نتایج نشان داد تیمار کلریدکلسیم سبب جلوگیری از کاهش وزن ونرم شدن بافت میوه ها در مقایسه با میوه های شاهد گردید. سالسیلیک اسید اثر معنی داری در جلوگیری از افزایش کل مواد جامد محلول داشت که غلظت دو میلی مولار موثرتر از یک میلی مولار عمل کرد، همچنین میوه-های تیمار شده با این ماده کاهش کمتری در میزان اسید قابل تیتراسیون داشتند. میوه های تیمار شده با آب گرم درصد کاهش وزن کمتری نسبت به میوه های شاهد داشتندکه تیمار آب گرم 45 درجه سانتیگراد موثرتر از 55 درجه سانتیگراد عمل کرد. همچنین مشاهده گردید استفاده از تیمارهای آب گرم و سالسیلیک اسید میزان فعالیت آنزیم فنیل آلانین آمونیالیاز 4 را نسبت به تیمار شاهد افزایش داد. بررسی اثر متقابل تیمارهای سه گانه نشان دادکه تیمار آب گرم 45 درجه سانتیگراد، سالسیلیک اسید دو میلی مولار و کلرید کلسیم چهار درصد بهترین نتیجه را در انبارمانی میوه های انار داشت.

غنی سازی دی اکسید کربن در گلخانه ها می تواند به عنوان راهکاری برای کاهش زمان تولید، بهبود قدرت رشد و همچنین افزایش کیفیت گیاه باشد. تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر افزایش دی اکسید کربن و نور بر ریشه زایی گیاه برگ زینتی کروتون (Crotone کرچک هندی) با نام علمی Codiaeum variegatum از خانواده Euphorbiaceae، در شرایط گلخانه ای انجام شد. دی اکسید کربن به عنوان کرت اصلی در سه سطح (380 پی پی ام به عنوان تیمار شاهد، 750 و 1050 پی پی ام)، و شدت نور به عنوان کرت فرعی (10000 لوکس به عنوان تیمار شاهد، 12000 و 14000 لوکس)، تیمارهای این آزمایش را تشکیل دادند. نتایج نشان داد که با افزایش نور و دی اکسید کربن صفات مورد بررسی افزایش معنی داری داشت. به طوری که بیشترین میزان صفات اندازه گیری شده در شدت نور 12000 لوکس و غلظت 750 پی پی ام مشاهده شد. بر هم کنش نور و دی اکسید کربن باعث شد. صفات طول برگ، تعداد برگ، کیفیت ریشه، حجم ریشه و طول ریشه در سطح احتمال 1% معنی دار شد و درصد ریشه در سطح احتمال 5% معنی دار و سبزینگی برگ معنی دار نشد. نتایج نشان داد که با افزایش هر دو عامل نور و دی اکسید کربن میزان ریشه-زایی و رشد گیاه افزایش پیدا کرد.

پلی مرهای سوپرجاذب میتوانند با جذب مقادیر قابل ملاحظه آب و افزایش قدرت نگهداری آب در خاک، به مرور آن را در اختیار ریشه گیاه قرار دهند. برای تعیین تاثیر کاربرد مقادیر پلی مر سوپر جاذب در کاهش اثرات تنش خشکی و افزایش راندمان آبیاری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار و تیمارهای 0، 10 و 20 درصد حجمی سوپر جاذب و میزان رطوبت100 درصد، 50 و 25 درصد ظرفیت زراعی به روش وزنی در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز انجام شد. تنش آبی باعث کاهش اجزای عملکرد چون محتوای کلروفیل، وزن تر و خشک شاخساره شد ولی تاثیر معنی داری در سطح احتمال 5 درصد بر شاخص های میوه نداشت. سوپرجاذب باعث بهبود پارامترهای رشدی گوجه فرنگی در شرایط تنش شد به طوری که در ظرفیت زراعی 50 درصد سوپرجاذب 10 درصد حجمی باعث افزایش 14 درصدی محتوای نسبی آب بافت و 60 درصدی وزن تر ریشه نسبت به تیمار بدون اعمال سوپرجاذب شد. سوپرجاذب 20 درصد حجمی باعث افزایش 22 درصدی کلروفیل در ظرفیت زراعی 25 درصد، سوپرجاذب 10 درصد حجمی به ترتیب باعث افزایش 28 و 53 درصدی محتوای نسبی آب بافت و وزن تر ریشه در ظرفیت زراعی 25 درصد نسبت به تیمار بدون اعمال سوپرجاذب در سطح احتمال 5 درصد شد. به کار بردن پلی مر سوپرجاذب با افزایش ویژگی هایی مانند افزایش قدرت نگهداری آب در خاک و ریشه می تواند در شرایط تنش رشد معمول گیاه را منجر شود.