علوم باغبانی ایران
سال:1394 | دوره:46 | شماره:4 |تعداد مقالات:15

اطلاعات اندکی در مورد اثرهای متقابل تنش های محیطی بر فیزیولوژی و رشد گیاهان چمنی در اختیار است. همچنین بررسی جداگانه یک عامل محیطی بر روی گیاه نمی تواند الگوی مناسبی برای شرایط طبیعی باشد. در این پژوهش اثر متقابل سطوح مختلف سایه (0، 50 و 70 درصد) و سطوح خشکی (آبیاری کامل و قطع آبیاری) بر خصوصیات ظاهری بخش هوایی و ریشه ای علف گندمی بیابانی (Agropyron desertorum) و فستوکای پابلند (Festuca arundinacea Schreb. ‘Forager’) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی بررسی شد. تحت سطوح مختلف سایه (50 و 70 درصد) اثر منفی خشکی بر سرعت خشکیدگی، کیفیت ظاهری، نشت یونی و درصد مرگ و میر ریشه های سطحی و عمقی نسبت به نور کامل کاسته شد. از نظر کاربرد زینتی (حفظ کیفیت ظاهری)، تحت شرایط خشکی و نور کامل، گونه فستوکای پابلند و تحت تنش خشکی و سایه سطح بالا (70 درصد) گونه علف گندمی بیابانی موفق تر بود. تحت سایه متوسط (50 درصد) و خشکی گونه فستوکای پابلند نسبت به علف گندمی بیابانی زمان بیشتری تا خشکیدگی سپری کرد. به نظر می رسد اثر متقابل عوامل محیطی از جمله شدت نور بر مکانیسم های استفاده شده در مواجهه با خشکی موثر باشند که نیاز به بررسی های بیشتری دارد.

آزمایشی برای بررسی کاربرد خاکپوش پلاستیکی بر روی رشد و نمو دو رقم توت فرنگی کوئین الیزا و پاروس تحت شرایط کم آبی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تیمار دارای خاکپوش، بدون خاکپوش، آبیاری کامل (شاهد) و تنش خشکی (زمانی آبیاری صورت گرفت که مکش خاک به 11 بار رسید) با سه تکرار اجرا گردید. بعد از گذشت دو ماه -از شروع آزمایش برخی ویژگی های رویشی، و فیزیولوژیکی در سال اول و میزان عملکرد در سال دوم اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که در شرایط تنش خشکی محتوای نسبی آب برگ، شاخص پایداری غشاء سلولی و هدایت روزنهای در دو رقم کاهش یافته و با کاربرد خاکپوش میزان آنها در هر دو رقم در مقایسه با شرایط تنش افزایش یافت. میزان پرولین و کربوهیدرات های محلول کل در دو رقم در شرایط تنش خشکی به طور معنی درای در مقایسه با شاهد افزایش یافت. کاهش میزان ماده خشک کل بیشتر به هزینه کاهش وزن خشک برگ و دمبرگ روی داد. کاهش خصوصیات رویشی در اثر تنش خشکی عملکرد گیاهان توت فرنگی در سال بعد را کاهش داد. کاربرد خاکپوش سبب افزایش میزان محصول در سال بعد در دو رقم در مقایسه با گیاهانی شد که در شرایط تنش خشکی تحت خاکپوش کاشت نشده بودند. این نتایج نشان داد که کاربرد خاکپوش پلاستیکی به بهبود خصوصیات رویشی توت فرنگی تحت شرایط تنش خشکی کمک میکند و سبب میشود کاهش کمتری در میزان محصول در سال بعد روی دهد.

به منظور بررسی اثر بیکربنات سدیم آب آبیاری بر صفات رشدی و فیزیولوژیکی ژنوتیپ های گردو، آزمایشی به صورت فاکتوریل با دو فاکتور بیکربنات سدیم در 3 سطح (صفر، 20 و 40 میلی مولار) و ژنوتیپ های گردو در 3 سطح شامل: ژنوتیپ محلی A؛ ژنوتیپ های وحشی B و C در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. در این پژوهش اثر غلظت های مختلف بیکربنات بر روی صفات مختلفی نظیر رشد رویشی، خصوصیات فتوسنتزی، تنظیم کننده های اسمزی و غلظت عناصر معدنی بافت گیاهی هر یک از ژنوتیپ ها بررسی شد. نتایج نشان داد که وجود بیکربنات کلیه صفات مطالعه شده را تحت تاثیر قرار داد و اختلاف این اثر در بین سه ژنوتیپ به وضوح قابل مشاهده بود. مقدار آهن در اندام هوایی صرف نظر از نوع ژنوتیپ کاهش یافت. کمترین میزان کاهش (15.17 درصد) آهن اندام هوایی در غلظت 40 میلی مولار بیکربنات مربوط به ژنوتیپ A بود. کمترین درصد کاهش در کلروفیل بر اثر بیکربنات در مقایسه با شاهد در گیاهان ژنوتیپ A مشاهده شد. نتایج نشان داد که گردو جزء آن دسته از محصولات باغی است که حساسیت زیادی به بیکربنات آب آبیاری دارد، به طوری که از تیمار 20 میلی مولار به بعد رشد گیاهان کاهش یافت. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، ژنوتیپ A بیشترین میزان تحمل به بیکربنات و نیز رشد رویشی بهتری در چنین شرایطی داشت، هر چند بین گیاهان ژنوتیپ B و C اختلاف معنا داری مشاهده نشد. بنابراین، می توان ژنوتیپ A را به منزله ژنوتیپ متحمل به بیکربنات آب آبیاری در مقایسه با دو ژنوتیپ دیگر معرفی کرد.

به منظور ارزیابی تحمل به تنش کم آبی آویشن دنایی (Thymus daenensis subsp.daenensis)، بذر هشت اکوتیپ جمع آوری شده از مناطق مختلف، پس از تولید نشا در گلخانه، در مزرعه پردیس کشاورزی دانشگاه تهران در شرایط مختلف آبی کشت شد. آزمایش به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. عامل اصلی شامل سطوح مختلف آبیاری نرمال، قطع آبیاری در مرحله رویشی و قطع آبیاری در مرحله زایشی و عامل فرعی، هشت اکوتیپ مختلف (ملایر 1، ملایر 2، جوزان، اراک، خانه میران بالا، خانه میران پایین، زاغه و شازند) بود. برداشت گیاهان در مرحله تمام گل انجام گرفت و وزن خشک، درصد اسانس و شاخص های تحمل به تنش اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که اکوتیپ ها، تحت تیمارهای مختلف از لحاظ میزان اسانس، واکنش های متفاوتی نشان دادند. به طور کلی، افزایش شدت تنش موجب کاهش ماده خشک شد. همبستگی قوی بین عملکرد ماده خشک با شاخص های تنش مشاهده شد. شاخص های میانگین هندسی (GMP)، شاخص تحمل به تنش (STI)، میانگین حسابی (MP) و میانگین هارمونیک (HAM) مناسب ترین شاخص ها برای انتخاب اکوتیپ های متحمل و برتر شناخته شدند. بر اساس مجموع این شاخص ها، اکوتیپ های اراک، خانه میران بالا و خانه میران پایین اکوتیپ های برتر برای مطالعات آتی انتخاب شدند. به طور کلی، این گیاه تحمل بالایی به تنش کم آبی نشان می دهد و گزینه مناسبی برای کشت در شرایط کم آبی و دیم است.

ایجاد تنوع در گل و گیاهان زینتی همواره مد نظر به نژادگران است. به منظور دست یابی به این مهم در گیاه سیکلامن ایرانی، تلاقی کنترل شده بین ژنوتیپ های مختلف آن با رنگ و شکل های متنوع گل و طرح های مختلف روی برگ صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که دورگ گیری، عاملی برای ایجاد تنوع در ویژگی های گل بود، به طوری که رنگ و شکل گل در 15 ژنوتیپ نسبت به والدین متفاوت بود، اما نتاج از نظر شکل طرح های سفید روی برگ با والدین خود اختلاف چندانی نشان ندادند. دگرگشنی در مقایسه با خودگشنی تاثیر به سزایی در افزایش سرعت رشد و کاهش مدت زمان لازم برای ظهور اولین گل در گیاهان به دستامده داشت. به طور میانگین نتاج حاصل از دورگ گیری دو ماه سریع تر به مرحله گلدهی رسیدند. متوسط تعداد گل تولید شده نیز در این نتاج بالاتر از تعداد آن در والدین (با میانگین 1.7 برابر) بود. از نظر میزان رشد، در تعدادی از تلاقی ها نتاج نسبت به والدین برتری نشان دادند و در تعدادی دیگر رشد آنها نسبت به والدین کمتر بود. به طورکلی، دورگ گیری در سیکلامن برای ایجاد گیاهانی متنوع با سرعت رشد بیشتر و نمای گلی مناسب، توصیه می شود.

پفی شدن یک ناهنجاری فیزیولوژیکی در برخی ارقام مرکبات است که سبب جدا شدن پوست از گوشت، کاهش بازارپسندی، افزایش خسارت های پوست و کاهش خاصیت انباری میوه می شود. به منظور امکان کاهش این ناهنجاری، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 11 تیمار: 1. شاهد؛ 2. مونو آمونیم فسفات؛ 3. کلرور کلسیم؛ 4. نیترات پتاسیم؛ 5. مونو آمونیم فسفات + نیترات پتاسیم؛ 6GA3.؛ 7. 2,4-D؛ 8. مونو آمونیم فسفات + GA3؛ 9. نیترات پتاسیم +2,4-D ؛ 10. نیترات پتاسیم + GA3 و 11. 2,4-D+GA3 و 4 تکرار با درختان بالغ نارنگی انشو با پایه نارنج انجام شد. نتایج نشان داد که همه تیمارها سبب افزایش جرم حجمی پوست میوه نسبت به شاهد شدند. بهترین تیمارها در افزایش جرم حجمی پوست، تیمارهای ترکیبی GA3 یعنی تیمارهای 8، 10 و 11 و تیمار تغذیه ای مونو آمونیم فسفات بودند که این تیمار بالاترین اندازه میوه را نیز تولید کرد. هرچه اندازه و وزن میوه ها بیشتر بود، تعداد میوه های با پوست پفی شده نیز بیشتر بود. غلظت مس در برگ، همبستگی مثبت و غلظت فسفر، همبستگی منفی و معناداری با عارضه پفی شدن نشان داد. بنابراین، با توجه به نتایج این آزمایش، توصیه می شود در زمان تغییر رنگ میوه از محلول پاشی کودهای فسفره استفاده شود؛ در مقابل، استفاده از سموم با ترکیبات مسی تا حد امکان کاهش یابد.

به منظور ارزیابی تاثیر کود های بیولوژیک، آزوکمپوست و نیتروژن بر عملکرد اسانس و اجزای اسانس بادرشبی (Dracocephalum moldavica L.) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی 1388- 1389 در دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس (منطقه 1) و در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی استان آذربایجان غربی (منطقه 2) اجرا شد. تیمار های آزمایشی شامل دو ژنوتیپ ( :G1جمعیت بومی و :G2 رقم (SZK-1، دو سطح باکتری ( :B1تلقیح بذر با باکتری های ازتوباکتر + آزوسپیریلوم + سودوموناس و :B2 عدم تلقیح) و پنج رژیم کودی (F1: 152 کیلوگرم اوره در هکتار، F2: 114 کیلوگرم اوره در هکتار + 3.85 تن در هکتار آزوکمپوست، F3: 76 کیلوگرم اوره در هکتار + 7.77 تن در هکتار آزوکمپوست، F4: 38 کیلوگرم اوره در هکتار + 11.55 تن در هکتار آزوکمپوست و F5: 15.55 تن در هکتار) بودند. تیمار F3 در هر دو منطقه و در هر دو ژنوتیپ بیشترین مقدار و درصد ژرانیول و ژرانیال را تولید کردند. کاربرد تیمار تلفیقی 50 درصد کود اوره + 50 درصد آزوکمپوست در حالت تلقیح و عدم تلقیح با باکتری با کاهش مصرف نیتروژن، افزایش عملکرد و اجزای اسانس در جمعیت بومی بادرشبی می تواند جایگزینی مناسب برای کودهای شیمیایی باشد.

هواکشت، فناوری جدیدی برای تولید ریزغده سیب زمینی محسوب می شود. به منظور شناسایی محلول غذایی و رقم سیب زمینی مناسب برای تولید ریزغده در سیستم هواکشت و مقایسه آن با سیستم هیدروپونیک کلاسیک، آزمایشی به صورت فاکتوریل با سه فاکتور سیستم کشت (هیدروپونیک کلاسیک و هواکشت)، محلول غذایی (محلول چنگ و همکاران،APCoAB و محلول هیدروپونیک تجاری اصفهان)، و سه رقم سیب زمینی (مارفونا، سانتانا و مورن) انجام شد. صفات تعداد برگ، سطح برگ، طول استولون، وزن خشک ساقه و ریشه، محتوای رنگدانه های فتوسنتزی، حداکثر عملکرد کوانتومی فتوسیستم 2(Fv/Fm)، شاخص کارایی فتوسنتزی (PI)، ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که گیاهان سیستم هواکشت بدون ارتباط به نوع رقم و محلول غذایی در مقایسه با گیاهان سیستم هیدروپونیک کلاسیک افزایش درخور توجهی در پارامترهای رویشی و فیزیولوژیکی نشان دادند که احتمالا به دلیل دسترسی بهتر به عناصر غذایی و هوادهی کامل ریشه ها بود. به طوری که وزن خشک ریشه و بخش های هوایی گیاه و محتوای رنگدانه های فتوسنتزی در سیستم هواکشت بالاتر از سیستم هیدروپونیک کلاسیک بود. همچنین، گیاهان تغذیه شده با محلول تجاری هیدروپونیک اصفهان در مقایسه با محلول چنگ و همکاران و محلول APCoAB رشد رویشی بیشتری داشتند، که به دلیل بالا بودن نیتروژن در این محلول غذایی بود.

در این پژوهش جوانه زنی بذرهای گونه های مختلف جنس Prunus شامل Prunus communis L.،Prunus scoparia Spach،Prunus haussknechtii Bornm وPrunus persicaL. مطالعه شد. برای این کار ابتدا، بذرهای بالغ بدون پوشش پوسته چوبی به مدت 30 دقیقه تحت تیمار تترامتیل تیورام دی سولفید 2 درصد ضد عفونی شدند. بذرهای مربوط به هر گونه در سه گروه (هر گروه حاوی 90 بذر در سه تکرار 30 تایی) تقسیم شدند و هر گروه پس از تیمار با شاهد (آب مقطر)، هورمون اسید جیبرلیک (250 و 500 میلی گرم در لیتر) و آب اکسیژنه (0.5 و 1 درصد) در پرلیت مرطوب و در دمای 7 سانتی گراد به مدت 10 هفته به منظور بررسی و ثبت درصد جوانه زنی در هر هفته چینه سرمایی شدند. طی مدت انبار مانی، تعداد بذرهای جوانه زده، درصد جوانه زنی، میانگین زمان جوانه زنی و میانگین سرعت جوانه زنی ثبت شد. نتایج نشان داد بین گونه های مطالعه شده از نظر زمان جوانه زنی تفاوت معنا داری وجود داشت به طوری کهP. communis L. و P. persicaL. به ترتیب کمترین و بیشترین زمان برای شکستن خواب و جوانه زنی بذرها در بین گونه های مطالعه شده را داشتند. غلظت های مختلف آب اکسیژنه و اسید جیبرلیک روی بذر هر کدام از گونه های مطالعه شده اثر معنا داری در شکست خواب آنها داشت. بعد از پنج هفته، تیمار های آب اکسیژنه 0.5 درصد، اسید جیبرلیک 500 و 250 میلی گرم در لیتر به ترتیب بیشترین تاثیر را در شکستن خواب بذر گونه های P. scoparia (68 درصد جوانه زنی)،P. communis L (60 درصد جوانه زنی)،P. haussknechtii (42 درصد جوانه زنی) و P. persica(34 درصد جوانه زنی) داشتند در حالی که در تیمار شاهد بذر هیچ کدام از گونه ها جوانه نزدند.

به منظور بررسی اثر کلسیم و بستر کشت بر رشد سوسن (هیبرید آسیاتیک سوسن رقم ترسور) و جذب عناصر غذایی، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور غلظت کلسیم در محلول غذایی در سه سطح (2، 4 و 6 میلی مولار)، و پنج نوع بستر کشت (پرلیت 100 درصد، پرلیت 70 درصد + کوکوپیت 30 درصد، پرلیت 50 درصد + کوکوپیت 50 درصد، کوکوپیت 70 درصد + پرلیت 30 درصد و کوکوپیت 100 درصد) با سه تکرار طراحی و اجرا شد. ارتفاع گیاه، قطر ساقه، ارتفاع زایشی، تعداد جوانه گل، قطر گل، تعداد روز تا گلدهی، وزن خشک و ماندگاری گل و پس از عصاره گیری از ماده خشک اندام هوایی، غلظت نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم اندازه گیری و جذب این عناصر محاسبه شد. نتایج نشان داد که در بستر ترکیب کوکوپیت و پرلیت، با افزایش درصد کوکوپیت در بستر کشت، ارتفاع ساقه گل دهنده و ارتفاع گیاه، قطر ساقه و گل و تعداد جوانه گل که در بازارپسندی سوسن از اهمیت بسزایی برخوردارند، افزایش شایان ملاحظه ای داشتند. در غلظت یکسان کلسیم، مخلوط 70 درصد کوکوپیت با 30 درصد پرلیت منجر به افزایش دوام گل شد، اما در بسترهای کوکوپیت و پرلیت خالص، افزایش غلظت کلسیم سبب افزایش ماندگاری گل شد.

در این آزمایش تاثیر سه نوع پلی آمین پوتریسین، اسپرمیدین و اسپرمین بر عمر پس از برداشت میوه آلو رقم «شابلون» بررسی شد. میوه ها در محلول پلی آمین ها با دو غلظت 1 و 2 میلی مولار و نیز آب مقطر (تیمار شاهد) به مدت 5 دقیقه غوطه ور و در سردخانه ای با دمای 1.5±0.5 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 80 85 درصد انبار شدند. آزمایش در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار و 6 زمان انبارداری در سه تکرار انجام شد. پس از شروع انبارداری، هر هفته یک بار میزان سفتی بافت، اسیدیته قابل تیتراسیون و pH میوه ها، مواد جامد محلول و کاهش وزن اندازه گیری شد. همچنین میزان تولید اتیلن در سه هفته انبارداری و میزان فعالیت آنزیم پلی گالاکتروناز در هفته اول و آخر انبارمانی مطالعه شد. پلی آمین ها به طور معنا داری تولید اتیلن را نسبت به میوه های شاهد کاهش دادند و سبب حفظ سفتی میوه ها شدند. در بین پلی آمین ها اسپرمین 2 میلی مولار، موثرترین نوع پلی آمین در حفظ سفتی بافت بود. این تیمار به همراه پوتریسین 2 میلی مولار و اسپرمیدین 1 میلی مولار در جلوگیری از تولید اتیلن نیز موثر واقع شدند، در حالی که در جلوگیری از فعالیت آنزیم پلی گالاکتروناز، تقریبا بین سه نوع پلی آمین اختلاف معنا داری مشاهده نشد. تیمار پلی آمین ها به طور معنا داری از کاهش وزن میوه ها در طول دوره انبارداری جلوگیری کرد.

این پژوهش به منظور بررسی اثر تنش خشکی روی رشد و غلظت عناصر معدنی برگ و ریشه چهار پایه دانهالی پسته شامل بادامی ریز زرند، قزوینی، سرخس و بنه انجام شد. تیمارهای آبیاری شامل 100 درصد نیاز آبی گیاه (شاهد)، 65 درصد نیاز آبی گیاه (تنش متوسط) و 30 درصد نیاز آبی گیاه (تنش شدید) بودند که 75 روز روی دانهال های چهار ماهه پسته اعمال شدند. در انتهای آزمایش، مقدار عناصر غذایی در برگ و ریشه گیاهان بررسی شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی تاثیرات معنا داری روی بیومس و وضعیت مواد معدنی برگ و ریشه پایه های مطالعه شده داشت. از نظر وزن خشک ساقه، ریشه و برگ، پایه های بنه و بادامی ریز زرند کمتر تحت تاثیر خشکی قرار گرفتند. پایه بنه بیشترین مقدار عناصر فسفر و منگنز برگ و فسفر، پتاسیم و کلسیم ریشه را در شرایط تنش آبی نشان داد. پایه بادامی ریز زرند نیز بیشترین مقدار منیزیم برگ و ریشه را در شرایط تنش آبی داشت. پایه قزوینی بیشترین مقدار ازت، پتاسیم و مس برگ و آهن، مس و روی ریشه را در شرایط تنش آبی داشت. پایه سرخس نیز بیشترین مقادیر آهن برگ و ازت و منگنز ریشه را در شرایط تنش خشکی نشان داد. بر اساس نتایج می توان نتیجه گرفت تنش خشکی تاثیرات منفی بر پایه های دانهالی پسته داشت و پایه بنه و بادامی ریز زرند نسبت به سایر پایه ها مقاومت بیشتری به تنش خشکی نشان دادند.

سیلیسیوم اثر مفیدی بر رشد بسیاری از گیاهان دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر نانو سیلیس بر پرآوری و بهبود برخی صفات رشد سیب رقم گالا در شرایط درون شیشه ای انجام شد. به این منظور آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج سطح نانو اکسید سیلیس (صفر، 25، 50، 100 و 200 میلی گرم در لیتر) در پنج تکرار اجرا و میانگین نتایج با آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که با کاربرد نانو سیلیس وزن تر، وزن خشک، طول شاخه، تعداد شاخساره، تعداد گره، طول میان گره و شاخص کلروفیل در نمونه های حاوی نانو سیلیس افزایش یافت، که بیشترین افزایش ها در غلظت 100 میلی گرم در لیتر مشاهده شد. بر اساس نتایج این پژوهش به نظر می رسد برای افزایش سرعت رشد و پرآوری ریزنمونه های سیب رقم گالا می توان از 100 میلی گرم بر لیتر نانو سیلیس در محیط کشت موراشیگ و اسگوک استفاده کرد.

امروزه، به دلیل تاثیرات زیانبار مواد شیمیایی بر سلامت انسان و محیط زیست، استفاده از این مواد با محدودیت هایی روبه روست. از این رو، یافتن مواد سالم برای استفاده در فناوری پس از برداشت میوه ها و سبزی ها ضروری است. در این پژوهش، تاثیر غلظت های مختلف اسید سالیسیلیک (0، 1، 2 میلی مولار) به همراه ژل آلوئه ورا در غلظت های 0، 25 درصد و 33 درصد بر عمر پس از برداشت میوه انگور رقم قزل ازوم در دمای 0±0.5 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 95-90 درصد به مدت 45 و 90 روز در آزمایشگاه دانشگاه ارومیه در مهرماه 1390 بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی و در 6 تکرار انجام شد که هر تکرار محتوی 500 گرم انگور بود. ویژگی های کیفی میوه شامل pH آب میوه، اسید قابل تیتراسیون، ویتامین ث، فعالیت آنتی اکسیدانی، فعالیت آنزیم کاتالاز و درصد کاهش وزن بررسی شد. اسید سالیسیلیک 2 میلی مولار و ژل آلوئه ورا 33 درصد به طور معناداری سبب حفظ فعالیت آنتی اکسیدانی و آنزیم کاتالاز میوه شدند و تاثیر معناداری بر مقدار اسیدهای آلی، ویتامین ث، درصد کاهش وزن و pH آبمیوه داشتند.

در این پژوهش ابتدا دو نژاد قارچ صدفی که از نظر صفات ظاهری تفاوت نشان می دادند از جنگل های گیلان جمع آوری و سپس در محیط کشت MEA کاشته شدند. پس از تکمیل رشد میسیلیوم در ظروف کشت، اسپان قارچ تهیه و کشت قارچ در بستر کاه برنج انجام شد. در نهایت پس از برداشت محصول، شناسایی گونه های وحشی با استفاده از روش PCR و روش های میکرو و ماکروسکوپی صورت گرفت. بر این اساس گونه های شناسایی شده شامل Pleurotus ostreatus و Pleurotus pulmonariusبودند. نتایج این پژوهش نشان داد که کوتاه ترین زمان تشکیل پین هد مربوط به نژاد تجاری فلوریدا (14.8 روز) و بیشترین میزان پروتئین (26.24 درصد) و نیتروژن (9.77 درصد) مربوط به نژاد استراتوس بود. در سایر صفات اندازه گیری شده تفاوت معنا داری بین نژادهای مختلف وجود نداشت.