مجله طب دامی ایران
سال:1397 | دوره:13 | شماره:1 |تعداد مقالات:13

زمینه مطالعه: در اکثر موارد، پیوند تاندون به منظور ترمیم آسیب به تاندون خم کننده و به علت اهمیت این تاندون مورد نیاز است. در نتیجه، همواره روش هایی برای افزایش سرعت در بازیابی خاصیت حیاتی بافت پیوندی آلوگرافت تاندون نیاز است. هدف: هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تاثیر سلول های مزانشیمی و پلاسمای غنی از پلاکت بر روی محتویات هیدروکسی پرولین در بافت تاندون آلوگرافت منجمد بعد از پیوند در بره می باشد. روش کار: در این مطالعه تجربی، قسمت میانی (پنج سانتی متر) تاندون خم کننده انگشتی سطحی در پانزده بره از هر دو اندام قدامی برداشته شده و با تاندون آلوگرافت منجمد جایگزین شد. حیوانات مورد آزمایش به سه گروه پنج تایی شامل: گروه کنترل، گروه پلاسمای غنی از پلاکت و گروه سلول های مزانشیمی تقسیم شدند. غلظت هیدروکسی پرولین بعد از گذشت 60 روز اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از student t test ارزیابی شد (0. 05>P%). نتایج: مقدار طبیعی محتویات هیدروکسی پرولین 137. 171± 5. 291 میلی گرم در هر گرم ماده خشک بود. این مقدار در گروه کنترل 87. 694± 6. 502، در گروه پلاسمای غنی از پلاکت 99. 694± 1. 839 و در گروه سلول های بنیادی مزانشیمی 134. 322± 2. 123 میلی گرم در هر گرم ماده خشک بود (0. 05>P%). نتایج مابین گروه کنترل و تاندون های نرمال همان حیوان به طور کاملا معنادار متفاوت بود. همچنین محتویات هیدروکسی پرولین گروه سلول های بنیادی مزانشیمی در مقیسه با گروه کنترل و گروه پلاسمای غنی از پلاکت افزایش مشخص داشت. نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه نشان می دهد که سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند باعث افزایش محتویات هیدروکسی پرولین در تاندون آلوگرافت منجمد پیوند شده در بره شوند.

زمینه مطالعه: در زخم های اندام حرکتی اسب، به علت خونرسانی ضعیف تر و سطح پایین اکسیژن خون در بخش های تحتانی اندام، عدم تعادل فاکتورهای رشد مرتبط با التیام زخم در روند التیام تأثیر منفی می گذارد. پرده آمنیوتیک آسلولار به علت خواص زیستی و مکانیکی خاص، با ایجاد شرایط مناسب روند التیام به عنوان یک داربست برای درمان زخم استفاده می شود. هدف: این تحقیق به منظور ارزیابی اثر سلول های بنیادی مشتق از چربی کشت داده شده روی پرده آمنیوتیک آسلولار در التیام زخم های قسمت تحتانی اندام حرکتی اسب، انجام پذیرفت. روش کار: نمونه چربی از ناحیه قاعده دم اسب در شرایط آسپتیک اخذ و بلافاصله به آزمایشگاه انتقال داده شد. سلول ها با استفاده از روش مکانیکی و هضم آنزیمی جداسازی و پاساژ داده شدند و در مرحله بعد روی پرده آمنیوتیک آسلولار کشت داده شدند. سپس پرده آمنیوتیک آسلولار واجد سلول های بنیادی مشتق از چربی به زخم های تمام ضخامت 3*2 سانتی متری ایجاد شده در ناحیه متاتارس اندام حرکتی به صورت پوشش روی زخم قرار گرفت. زخم ها به چهار گروه تقسیم شدند: گروه اول درمان: پرده آمنیوتیک آسلولار واجد سلول های بنیادی مشتق از چربی، گروه دوم درمان: پرده آمنیوتیک آسلولار، گروه سوم درمان: سولفادیازین، گروه چهارم: شاهد و بدون درمان. تصویربرداری دیجیتال از زخم ها در هر تغییر پانسمان و اخذ نمونه های بیوپسی به منظورارزیابی هیستوپاتولوژی در روزهای 5، 15 و 30 پس از درمان انجام گرفت. نتایج: در بررسی های ژئومتری تصاویر زخم ها، گروه درمان با پرده آمنیوتیک آسلولار واجد سلول های بنیادی به طور معنی داری در شاخص های بازسازی بافت پوششی و اندازه و جمع شدگی زخم، در مقایسه با سه گروه دیگر، وضعیت بهتری را نشان داد (0. 05>P). در ارزیابی های میکروسکوپیک، بازسازی بافت پوششی در روز 5 درمان زخم، گروه های درمان با پرده آمنیوتیک آسلولار واجد سلول های بنیادی و پرده آمنیوتیک آسلولار به تنهایی، به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (0. 05>P). میزان فیبروپلازی در روز 15 در دو گروه درمان با پرده آمنیوتیک آسلولار (با و بدون سلول بنیادی مزانشیمی) در مقایسه با گروه درمان با سولفادیازین اختلافی معنی دار را نشان می داد (0. 05>P). نتیجه گیری نهایی: این نتایج نشان دهنده اثرات مثبت استفاده از پرده آمنیوتیک آسلولار برای بهبود کیفیت و سرعت بهبود زخم است. استفاده از پرده آمنیوتیک آسلولار به همراه سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی نتایج بهتری نشان می دهد.

زمینه مطالعه: روتاویروس های پرندگان از عوامل مهم التهاب روده در پرندگان بوده و دارای گسترش جهانی می باشند. این ویروس ها نقش مهمی در سندروم کوتولگی و از رشد ماندگی در مرغ ها دارند. هدف: هدف این مطالعه ردیابی و تعیین ویژگی های مولکولی روتاویروس های پرندگان در مزارع گوشتی استان گیلان می باشد. روش کار: در این مطالعه، 100 نمونه ازروده مرغان گوشتی سالم و بیمار در مزارع مختلف جمع آوری گردیدند و به وسیله روش RT-PCR بر روی ژن NSP4 مورد آزمایش قرار گرفتند. برای تعیین ویژگی های ویروس های ردیابی شده، از توالی یابی ژن NSP4 استفاده گردید. نتایج: با استاده از RT-PCR روتاویروس های پرندگان در 46% نمونه ها ردیابی شدند. توالی یابی نسبی هفت ژن NSP4 و آنالیز فیلوژنتیکی آن ها نشان داد که ویروس ها متعلق به گروه A روتاویروس های پرندگان بوده و درصد شباهت بین آن ها 52/97 تا 100% است. تشابه توالی بین ویروس های این مطالعه و روتاویروس های مرغی قبلی 68/31 تا 5/99 % بود. در مقایسه با روتاویروس بوقلمون (Ty-1)، و روتاویروس کبوتر، شباهت به ترتیب بین 98/76 تا 22/78% و 75/74 تا 98/76% نشان داده شد. تفاوت های مشخصی بین روتاویروس های این مطالعه و روتاویروس های انسان و خوک با تشابه 19/31 تا 86/38% برای ویروس های خوک و 77/47 تا 02/48% برای ویروس های انسان مشاهده شد. نتیجه گیری نهایی: این مطالعه، برای اولین بار، ویژگی های مولکولی روتاویروسهای پرندگان در ایران را تعیین نمود. نتایج این مطالعه نشان داد که گروه A روتاویروس های پرندگان یکی از پاتوژن های روده ای مهم در مرغ های گوشتی استان گیلان می باشند. مطالعه بیشتر بر روی ساختار کل ژنوم می تواند فرایند تکاملی روتاویروس های پرندگان در حال گردش در ایران را توضیح دهد.

زمینه مطالعه: فاسیولاهپاتیکا گونه ای از ترماتودهایی است که عمدتاً بر کبد گوسفندان تأثیر گذاشته و این دام ها به طور اتفاقی با خوردن گیاهان یا مواد آشامیدنی آلوده به متاسرکر این انگل مبتلا می شوند. این انگل ها با تخریب بافت های کبدی و مجاری صفراوی می توانند باعث خسارات اقتصادی زیادی شوند. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی نقش تشخیصی اولتراسونوگرافی در فاسیولوز کبدی گوسفندان و ارائه نماهای اولتراسونوگرافی فاسیولوز در کبد می باشد. روش کار: در این مطالعه مقطعی-توصیفی، 256 رأس گوسفند از نژاد ماکویی شامل 130 رأس گوسفند نر (8/50 درصد) و 126 رأس گوسفند ماده (2/49 درصد) که با آزمایشات شناورسازی مدفوع و دیدن تخم انگل ها و آزمایشات الایزا وجود بیماری فاسیولیاز در آنها تأیید شده بود به بخش رادیولوژی و سونوگرافی ارجاع شده و تحت سونوگرافی داپلر قرار گرفتند. میانگین سن گوسفندهای مورد مطالعه 1/2 سال ( حداقل سن 7 ماه و حداکثر سن 6 سال) بود. داده ها پس ازجمع آوری با نرم افزار آماری SPSS (ویراست 5/11) پردازش گردیدند و آزمون آماری مورد استفاده نیز آزمون آماری کای اسکوئر بود. P کمتر از 05/0 معنی دار در نظرگرفته شد. نتایج: در نتایج به دست آمده 6/55 درصد از گوسفندان آسیت در محوطه شکمی داشته و به ترتیب 7/5 درصد، 3/11 درصد و 8/4 درصد از آنها ابتلای مجاری صفراوی، کیسه صفرا و ابتلای همزمان کبد و مجاری صفراوی داشتند و در 6/22 درصد گوسفندها هیچ یافته غیر عادی در سونوگرافی دیده نشد. شایع ترین محل آسیب، بخش خلفی لوب راست کبد بود. بین محل درگیری، سن و جنس بیماران تفاوت آماری معنی داری به دست نیامد. نتیجه گیری نهایی: بر اساس این مطالعه اولتراسونوگرافی می تواند نقش مهمی در تشخیص و پیگیری درمان فاسیولوز گوسفندی داشته باشد.

زمینه مطالعه: اهمیت آرگاس پرسیکوس در دامپزشکی و بهداشت است و توانایی انتقال بسیاری ازعوال عفونی مانند بورلیا آنسرینا (اسپیروکتوزیس ماکیان) و اجپتینلا پولروم را دارد، تشخیص ریخت شناسی در آرگاس به دلیل شباهت ظاهری دشوار است. هدف: این مطالعه تحلیل مولکولی بر اساس PCR دوژن COX1 و 16SrRNAوتحلیل توالی یاب محصول تکثیر آن ها در آرگاس پرسیکوس چند استان کشور ایران را مد نظر داشت. مواد و روش کار: از 70 مورد کنه آرگاس پرسیکوس جمع آوری شده که با ویژگی های ریخت شناسی تایید شدند، هشت کنه از پنج استان کشور برای تحلیل ژنی انتخاب شدند، DNA آن ها استخراج و با استفاده از پرایمرهای مشتق شده از دوژن COX1 و 16SrRNAتکثیر این دو ژن صورت گرفت، محصول توالی یابی شد و بر اساس نرم افزار توالی یابی کروماس و مرتب سازی توالی ها با نرم افزار (Clustal W) تجزیه وتحلیل فیلوژنتیکی آن با استفاده از برنامه MEGA ver. 6. 06 با بیشترین اعتماد انجام شد. نتایج: نتایج تعیین توالی نشان داد که تمام هشت نمونه متعلق به گونه آرگاس پرسیکوس بودند. توالی های نوکلئوتیدی نشان داد که تفاوت های توالی بین دو ژن (ژن 16S rRNA و COX1) بین جدایه های ما بسیار نادر بود. تمام جدایه ها ازمناطق مختلف استان های مختلف به جز یک جدایه از گیلان غرب استان کرمانشاه که تنها یک نوکلئوتید اختلاف داشت یکسان بودند، در آرگاس پرسیکوس گیلان غرب کرمانشاه با دیگر نقاط جهان مانند آفریقای جنوبی وآمریکا 1دراختلاف بود، آرگاس پرسیکوس ایران در درخت فیلوژنی در کلاد آفریقای جنوبی، ایتالیا، چین و جنوب استرالیا قرار دارد. نتیجه گیری نهایی: یافته های ما نشان می دهد که رابطه ی فیلوژنتیک بسیار نزدیکی بین نمونه های آرگاس پرسیکوس در مناطق مختلف ایران وجود دارد.

زمینه مطالعه: همیسکورپیوس لپچروس یک عقرب با اهمیت از نظر پزشکی است که بموازات مرز ایران بویژه در استان خوزستان واقع در جنوی غرب ایران یافت می شود. این تنها گونه عقرب از خانواده غیر بوتیده است که در جنوب ایران علاوه بر اینکه بطور بالقوه ای کشنده است، عامل اصلی درماتیت شدید ناشی از گزش عقربها نیز می باشد. هدف: هدف از این مطالعه شناسایی ملکولی و آنالیز فیلوژنیک عقرب همیسکورپیوس لپچروس با استفاده از ژن سیتوکروم اکسیداز C بود. روش کار: قطعه ژن 624 نوکلئوتیدی سیتوکروم اکسیداز C زیر واحد 1 (COXI) با استفاده از آغازگرهای اختصاصی بوسیله واکنش پلیمراز زنجیره ای تکثیر و سپس توالی یابی گردید. نتایج: پس از توالی یابی محصول PCR، مطابق نتایج فیلوژنیک، توالی های مشابه از خانواده همیسکورپیونیده در چهار گروه مشخص (A1, A2, B and C) با در صد مشابهت در محدوده بین 96-77 گروه بندی شدند. در این گروه بندی، قطعه ژن تکثیر شده Hl-Kh با ژن همولوگ عقرب همیسکورپیوس لپچروس جدا شده از ایذه در استان خوزستان ایران که در گروه B قرار گرفتند نزدیکی نسبتاً بالایی با یکدیکر نشان می دادند (96). فاصله ژنتیکی قطعه ژن Hl-Kh با گروه های A1، A2 و C در محدوده 19-16 درصد قرار داشت، در حالیکه کمترین فاصله ژنتیکی این قطعه ژن با قطعه جدا شده Hl در گروه B بمیزان 6 درصد گزارش گردید. نتیجه گیری نهایی: هرچند که با توجه به کوچکی نمونه ها در گروه B، نمی توان به یک نتیجه گیری قطعی رسید، ولی درصد اختلاف ژنتیکی ابن دو قطعه به اندازه کافی زیاد هست که بتوان Hl-Kh را یک تفاوت داخل گونه ای انگاشت.

زمینه مطالعه: تا کنون اثر هورمون های تیروئیدی بر اندام تولیدمثلی نر در دوره بعد از بلوغ مورد توجه و مطالعه قرار نگرفته است. هدف: در بررسی حاضر اثر اختلال هورمون های تیروئیدی بر ویژگی های مورفو-هیستومتریکال اندام تولیدمثلی نر بالغ مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: 30 سر موش صحرائی نر بالغ به طور تصادفی به سه گروه (10=n) کنترل، هیپوتیروئیدی و هیپوتیروئید دریافت کننده لووتیروکسین تقسیم شدند. بعد از 4 ماه تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت اولیه و سرتولی مورد بررسی قرار گرفت در ضمن ضخامت اپی تلیوم مجرای سمی نفروز، مساحت مجرای سمی نفروز و قطر و ضخامت شریان های بیضه نیز مورد ارزیابی واقع شد. نتایج: تفاوت معنی داری بین گروه هیپوتیروئدیسم و گروه کنترل در تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت اولیه، سرتولی و مساحت مجرای سمی نفروز مشاهده نشد. بعلاوه ضخامت مجرای سمی نفروز، قطر و ضخامت دیواره شریان ها در گروه هیپوتیروئدیسم نسبت به موش های صحرائی نر کاهش معنی دار داشت. نتیجه گیری نهایی: نتایج حاصل در تائید این مطلب است که هیپوتیروئدیسم توانایی باروری مردان را تحت تأثیر قرار می دهد و احتمالاً این کاهش توانایی از طریق کاهش جریان جون بیضه میانجی گری می شود.

زمینه مطالعه: برای ارزیابی ایمنی کرم های ضد آفتاب حاوی TiO2-NP به دنبال مواجهه کوتاه مدت پوست با کرم های ضد آفتاب، آزمون های تحریک حاد پوستی و چشم و حساسیت پوست بر اساس دستورالعمل های سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) انجام شد. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی ایمنی و سمیت TiO2-NP ها پس از مواجهه کوتاه مدت پوستی و مخاطی بود. روش کار: TiO2 و TiO2-NPs ( با درجه خلوص 98٪ و اندازه nm 20-40) در فاز بلور آناتاز خریداری شدند و به دنبال آن پنج نوع کرم ضد آفتاب ساخته شد که در آزمون های مختلف بر روی حیوانات انجام شد. نتایج: در تحریک حاد چشم با استفاده از خرگوش، تنها اثر تحریک در ناحیه ملتحمه یک ساعت پس از تجویز در هر دو کرم حاوی TiO2-NPs و TiO2-Ps مشاهده شد. در تحریک پوستی حاد با استفاده از خرگوش، اختلاف معنی داری بین گروه ها در غلظت و زمان های متفاوت وجود نداشت. به طور مشابه، در آزمایش حساسیت پوستی با استفاده از موش، آزمون حساسیت تماسی (CHS) تفاوت معنی داری (0. 05

زمینه مطالعه: برای جلوگیری از عود کیست هیداتید پس از جراحی، استفاده از مواد اسکولکس کش موثر ضروری است. اکثر این مواد به دلیل عوارض جانبی ناخواسته شان، بی خطر نیستند. اخیرا، مطالعاتی برای پیدا کردن مواد اسکولکس کش طبیعی با اثربخشی بیشتر و عوارض جانبی کم انجام شده است. هدف: در این مطالعه اثر عصاره اتانولی زنجبیل بر روی پروتواسکولکس های کیست هیداتید بررسی شد. روش کار: تعداد معینی از پروتواسکولکس های کیست هیداتید (حدود تا500) تحت مجاورت غلظت های مختلف عصاره اتانولی زنجبیل (40mg/ml، 50، 100، 150 و 200)، در دوره های مختلف زمانی (15، 30، 45 و 60 دقیقه) قرار گرفت. هر غلظت/ زمان سه مرحله انجام شد و پس از آن، زنده مانی پروتواسکولکس ها با رنگ آمیزی ائوزین 1/0% بررسی گردید. نتایج: میزان مرگ و میر با عصاره اتانولی زنجبیل پس از 60 دقیقه به ترتیب 68، 3/92، 93 و 100% در غلظت هایmg/ml 50، 100، 150 و 200 بود و تفاوت معنی داری بین سه غلظت mg/ml 200، 150 و 100 وجود نداشت (05/0

زمینه مطالعه: تشخیص نوع گونه حیوانی گوشت و محصولات گوشتی جهت مبارزه با تخلفات و محافظت از حقوق مصرف کنندگان در ارتباط با موضوع سلامتی و باورهای مذهبی بسیار مهم است. روش تکثیر مکرر با استفاده از آغازگرهای اختصاصی هر گونه حیوانی به عنوان روش مناسب شناخته شده است. هدف: هدف از مقاله حاضر استفاده از این چنین روش جهت تشخیص برچسب نادرست به عنوان تقلب در سوسیس با روش multiplex PCR می باشد. روش کار: در این مطالعه 114 نمونه سوسیس که با برچسب های 40، 55 و 70 درصد گوشت از نوع گوشت قرمز نشان دار شده بودند و از 10 شرکت مختلف در سطح تهران، تهیه شدند. پس از استخراج DNA از سوسیس های استخراج شده با روش multiplex PCR تکثیر داده شدند. نتایج: نتایج نشان دادند که در 60 سوسیس (52. 6%) فقط DNA مربوط به مرغ قابل ردیابی بود. در 48 نمونه سوسیس (42. 1%) DNA از گاو و مرغ و در 6 نمونه (5. 3%) DNA مربوط به گاو قابل تشخیص بودند. استفاده از گوشت مرغ در سوسیس که با برچسب گوشت قرمر ارزه شده بود، به احتمال زیاد به علت قیمت ارزان تر این گوشت در مقایسه با گوشت قرمز می باشد که از این طریق بتوان به سود بالاتری رسید. نتیجه گیرى نهایی: نتایج این مطالعه نشان می دهند که جایگزینی گوشت گران توسط گوشت ارزانتر در فراورده های دامی بسیار به چشم می خورد، لذا کنترل بیشتر اورگان های نظارتی دولتی بسیار حائز اهمیت می باشد.