هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مهارت های ارتباطی با رویکرد اسلامی بر رضایتمندی زناشویی بود. طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری تحقیق زوج های شهر اصفهان در سال 1389 و نمونه تحقیق 30 زوج بود که به روش داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ (1989) بود. مداخله آزمایشی (مهارت ارتباطی با رویکرد اسلامی) بر روی گروه آزمایش به مدت 6 جلسه 90 دقیقه ای و یک بار در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون و آزمون پیگیری (یک ماه پس از اجرای پس آزمون) به عمل آمد. به منظور تجزیه و انجام داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری و کواریانس (مانکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی با رویکرد اسلامی بر بهبود رضایتمندی زناشویی زوج ها در پس آزمون و پیگیری موثر بوده است (P<0.01).