سوءمصرف مواد پدیده ای اجتماعی با ابعاد بهداشتی، فرهنگی، و اقتصادی است که بخش عظیمی از نیروی انسانی بسیاری از کشورها را درگیر نموده است. با توجه به حساسیت جامعه، لازم است پیشگیری از این مشکل اجتماعی اولویت بالایی در سیاست های اجتماعی کشور داشته باشد، اما برنامه ریزی هدفمند برای پیشگیری از اعتیاد خود مستلزم شناخت وضع موجود و نیز عوامل مستعدکننده آن است. استعداد اعتیاد را می توان مفهومی دانست که دربردارنده عوامل نگرشی و نیز سایر عوامل مرتبط با اعتیاد باشد و سنجش آن هم تصویری از وضع موجود به دست می دهد و هم نقاط مداخله را نمایان سازد. تاکنون ابزاری پایا و روا برای سنجش استعداد اعتیاد در جوانان ایرانی وجود نداشته که مختصات آن در سطح کشور تعیین شده باشد. بدین منظور با استفاده از گویه های مرتبط با عوامل خطر و محافظ اعتیاد، مخزن اولیه گویه های «پرسشنامه وابست پذیری» طراحی و در اختیار 510 نفر از دانشجویان دانشگاه های دولتی و غیردولتی سراسر کشور قرار گرفت که با استفاده از نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شده بودند.برای تعیین پایایی کل ابزار از ضریب آلفای کرونباخ و برای تعیین روایی گویه ها از تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش واریماکس استفاده شد. از مجموع 108 گویه اولیه بعد از انجام تحلیل عاملی اکتشافی، 38 گویه در مدل باقی ماندند که بر روی هفت عامل بار می شدند و این 7 عامل 59.011 درصد از پراکنش (واریانس) کل سازه را تبیین می کردند. مقدار آلفای کرونباخ برای کل گویه ها 0.780 بود. حجم و تنوع شرکت کنندگان، نتایج مطلوب رواسازی، و کوتاهی نسبی «پرسشنامه وابست پذیری»، آن را ابزار مناسبی برای سنجش استعداد اعتیاد در جوانان کشور ساخته است.