پژوهنده
سال:1389 | دوره:15 | شماره:2 (پی در پی 74) |تعداد مقالات:11

سابقه و هدف: بیشتر سرطانهای کولون از پولیپ های خوش خیم منشا می گیرند. با پیشرفت آهسته و مرحله به مرحله بافت شناسی پولیپ های آدنوماتوز و آدنوم serrated به آدنوکارسینوم و سرطان بدخیم تبدیل می شوند. تغییرات ژنتیکی و اپی ژنتیک با مراحل خاصی از پیشرفت پولیپ به آدنوکارسینوم و نیز تغییرات بافت شناسی در سرطان کولون ارتباط دارد. در این مطالعه، با استفاده از رنگ آمیزی immunohistochemistry (IHC) در پولیپ های اسپورادیک کولون وضعیت عملکردی پروتئین های MLH1، MSH2، MSH6 و PMS2 بررسی شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی کلیه بیماران مبتلا به پولیپ اسپورادیک کولورکتال که در فاصله سالهای 1382 تا 1388 در بخش بیماریهای دستگاه گوارش و کبد بیمارستان طالقانی تهران تحت پولیپکتومی قرار گرفته اند، بررسی شده اند.یافته ها:  IHCبرای MLH1، MSH2، MSH6 و PMS2 به ترتیب در 8/6%، 5/4%، 3% و 8/4% موارد غیرطبیعی بود. در تمام موارد PMS2 غیرطبیعی، MLH1 نیز غیرطبیعی و در تمام موارد MSH6 غیرطبیعی، MSH2 نیز غیرطبیعی بود (p<0.001). بین نتایج IHC با جنس، درجه دیسپلازی، نوع پولیپ آدنوماتوز و تهاجم ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت. اما بین نتایج IHC با محل پولیپ و سن بیماران ارتباط آماری معنی دار وجود داشت و نیز بین پولیپ های آدنوماتوز و آدنوم serrated از نظر نتیجه ایمونوراکتیویتی برای MLH1 و PMS2 اختلاف آماری معنی دار وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: توصیه می شود رنگ آمیزی IHC تنها در پولیپ های آدنوم serrated بخصوص در سمت چپ کولون صورت پذیرد و در سایر موارد بخصوص در سمت راست کولون، انجام این آزمون در مدیریت بیماران احتمالا کمک کننده نخواهد بود.

سابقه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک به خصوص در زنان چاق، با عوامل خطر بیماریهای قلبی عروقی همراه است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر دو نوع رژیم غذایی محدود از انرژی بر کاهش وزن و اصلاح عوامل خطر بیماریهای قلبی عروقی بود.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی 12 هفته ای با استفاده از رژیم غذایی کاهش وزن در 60 نفر از زنان چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام شد. افراد به صورت تصادفی در گروه رژیم "تغییر یافته": 30% پروتئین و 40% کربوهیدرات با بار گلیسمی پایین و گروه رژیم متداول با ترکیب 15% پروتئین و 55% کربوهیدرات قرار گرفتند. در ابتدا و پس از 12 هفته مداخله تغذیه ای، اندازه های تن سنجی و نمونه خون ناشتا برای اندازه گیری فراسنجهای چربی و عوامل پیش التهابی اخذ شد. دریافتهای غذایی با یادآمد غذایی 24 ساعت برای 3 روز بررسی شد.یافته ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 9/5±9/28 سال بود. درصد وزن کاهش یافته در مقایسه با وزن اولیه در دو گروه مشابه بود و تفاوت آماری معنی داری نداشت. میزان کاهش توده چربی در گروه "تغییر یافته" بیشتر بود ولی از نظر آماری معنی دار نبود. در بین فراسنجهای چربی خون، -LDL کلسترول بصورت معنی داری در هر دو گروه کاهش یافته بود. افزایش ادیپونکتین، کاهش IL-6 و TNF-a در دو گروه معنی دار بود. میزان  CRPدر گروه "تغییر یافته" کاهش معنی دار داشت.نتیجه گیری: کاهش وزن بصورت مستقل از نوع رژیم غذایی در کاهش –LDL کلسترول و تغییر فاکتورهای پیش التهابی موثر بود. کاهش عوامل خطر بیماریهای قلبی افراد چاق مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک از طریق کاهش وزن امکان پذیر است.

سابقه و هدف: افسردگی پس از زایمان یکی از شایعترین اختلالات روانی بدنبال زایمان است که مشکلات جدی برای مادر ،کودک و خانواده ایجاد می کند. مطالعات مختلف شیوع این اختلال را 5 تا40 درصد گزارش کرده اند. در بررسی عوامل مرتبط نیز نتایج متفاوتی بدست آمده است. هدف این مطالعه ارزیابی شیوع افسردگی پس از زایمان و تعیین عوامل مرتبط با آن در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی قم است.مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی، به روش نمونه گیری متوالی، اطلاعات مربوط به 300 مادر که 12ـ6 هفته از زایمان آنها می گذشت، مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد ادینبورگ و پرسشنامه عوامل مرتبط بود که پس از تایید اعتبار و اعتماد علمی بکار گرفته شد. نمونه ها بر اساس آزمون ادینبورگ به دو گروه افسرده (نمره برابر یا بیش از 13) و غیرافسرده (نمره کمتر از 13) تقسیم شدند و سپس با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک ارتباط متغیرها با افسردگی پس از زایمان بررسی شد.یافته ها: شیوع افسردگی پس از زایمان با استفاده از آزمون ادینبورگ، 7/23% تعیین شد. در بررسی عوامل خطرساز بین افسردگی پس از زایمان و ناخواسته بودن بارداری، ناهنجاری نوزاد، عدم رضایتمندی زناشویی، وضعیت اقتصادی، فقدان حمایت اجتماعی، تجربه بحران در 1 سال گذشته، سابقه افسردگی در طول زندگی، سابقه افسردگی پس از زایمانهای قبلی و سابقه افسردگی در بارداری اخیر رابطه معنی دار مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش بر لزوم توجه بیشتر بر بهداشت روانی مادران و گنجاندن برنامه های غربالگری، حمایتی و مشاوره ای بهداشت روان در مراقبتهای روتین بعد از زایمان به خصوص برای گروههای در معرض خطر تاکید می گردد.

سابقه و هدف: امروزه وابستگی به مواد مخدر، اعتیاد و تجارت غیرقانونی این مواد به صورت یک بحران جهانی مطرح است. نزدیک 90% افراد معتاد به ترکیبات افیونی دچار نوعی اختلال روانی هستند که در این بین افسردگی، اختلال شخصیت ضداجتماعی و اضطراب از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان سلامت روان معتادان تزریقی در زندان کاشان است.مواد و روش ها: کلیه معتادین تزریقی زندان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی (General Heath Questionnaire) GHQ-28 و پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و همچنین مصاحبه روانپزشکی بر اساس چک لیست DSM-IV توسط 3 روانپزشک مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: از 48 معتاد تزریقی که بر اساس آزمونGHQ–28  مشکوک به اختلال شناخته شدند، بر اساس مصاحبه بالینی 44 نفر مبتلا به اختلال روانپزشکی بودند. شایعترین اختلالات روانپزشکی به ترتیب عبارت بودند از: اختلال شخصیت ضداجتماعی در 28 نفر (6/63%)، اختلالات خلقی در 21 نفر (7/47%)، اختلالات اضطرابی در 8 نفر (1/18%) و اختلال انطباقی در 3 نفر (8/6%). همچنین 19 نفر (1/43%) دارای چند اختلال بودند و 25 نفر (8/56%) تنها دارای یک اختلال بودند. در این پژوهش بین سن، مدت زندانی بودن، نوع جرم، وضعیت تاهل، وضعیت شغل و سطح تحصیلات با اختلال روانی رابطه معنی داری مشاهده نشد. با این حال وجود اختلال روانی در مردان معتاد تزریقی بیکار و معتادین تزریقی زیر 30 سال بیشتر از سایر معتادین تزریقی بود.نتیجه گیری: معتادان تزریقی از وضعیت سلامت روانی مناسبی برخوردار نیستند. با توجه به اینکه این مطالعه برای اولین بار در کشور انجام می گردد، این موضوع نیاز به بررسیهای کاملتر و همه جانبه تری دارد.

سابقه و هدف: یکی از چالشهای آسیب گذار در کیفیت تحقیقات، طولانی بودن فواصل تحقیق تا اعلام وصول به مجله، تاییدیه و انتشار مقالات است. نظر به عدم اطلاع از وضعیت آن، این تحقیق روی مجلات دارای رتبه علمی پژوهشی دندانپزشکی کشور در سالهای 1384 و 1385 انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، کلیه مقالات واجد شرایط بر مبنای فواصل زمانی گزارش شده برحسب ماه تعیین وضعیت گردیدند. حد مجاز فواصل فوق (تاخیر) بر اساس نتایج مطالعه "دلفی" از پژوهشگران و سردبیران مجلات علوم پزشکی تعیین شد به این ترتیب که اگر مدت انجام تحقیق تا اعلام وصول بیش از شش ماه و فاصله بین اعلام وصول تا صدور تاییدیه بیش از شش ماه و فاصله زمانی بین صدور تاییدیه تا انتشار بیش از سه ماه بود، بعنوان تاخیر تلقی شد و نقش نام مجله، رشته تخصصی، تعداد نویسندگان، نوع طراحی، کیفیت منابع (عمر و نوع منبع، تعداد منابع فارسی، کتاب یا مقاله)، سازمان حمایت کننده طرح، بعنوان عوامل مرتبط با تاخیر در زمانهای مورد بررسی با استفاده از آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: طی مدت مورد بررسی، 5 مجله و تعداد 474 مقاله مورد بررسی قرار گرفت. تاخیر در فاصله انجام تحقیق تا اعلام وصول به میزان 85%، تاخیر از اعلام وصول تا صدور تاییدیه 4/57% و تاخیر از صدور تاییدیه تا انتشار 4/19% بود. بطورکلی در هر سه زمینه فوق 5/39% تاخیر وجود داشت. میزان تاخیر در نوع مجله، منابع قدیمی تر و منابع فارسی کمتر وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد تاخیر در فواصل مورد بررسی وجود دارد و با توجه به تبعات شناخته شده آ ن اقدامات لازم برای کاهش فواصل آن ضروری است.

سابقه و هدف: سطوح بیمارستان منابع بالقوه ای جهت حفظ و نگهداری باکتری های بیماریزا محسوب می شوند به طوریکه کاهش باکتری ها در سطوح بیمارستان منجر به اختلال در زنجیره عفونت و کنترل عفونتهای بیمارستانی می گردد. آنتی بیوتیک های خانواده -b لاکتام از اهمیت ویژه ای در درمان بیماریها برخوردار هستند. شیوع -b لاکتاماز در باکتری های بیماریزا منجر به اختلال در روند درمان می گردد. این پژوهش با هدف بررسی شیوع آنزیم -b لاکتاماز و الگوی آنتی بیوگرام در باکتری های بیماریزای جداسازی شده از سطوح بیمارستان صورت گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در سالهای 1386-1384 در بیمارستان فوق تخصصی الزهرا در اصفهان روی 194 باکتری جداسازی شده از سطوح مختلف انجام گرفت. نمونه ها با استفاده از سوآب و محیط (Nutrient Broth) NB از سطوح کم تماس و پرتماس جمع آوری گردیدند. شناسایی باکتری ها بر اساس روشهای میکروبیولوژیک، بررسی تولید -b لاکتاماز با روش اسیدومتریک و بررسی الگوی آنتی بیوگرام با روش کربی بائر انجام گرفت.یافته ها: از 194 باکتری جداسازی شده از سطوح بیمارستان، گونه های استافیلوکوکوس 55%، باسیلوس 3/26%، اعضا خانواده انتروباکتریاسه 8/9%، گونه های پسودوموناس 9/3%، سایر باسیل های گرم منفی 5/4% و گونه های استرپتوکوکوس 5/0% را به خود اختصاص دادند و 5/61% از باکتری های مورد بررسی مولد آنزیم -b لاکتاماز بودند. بر اساس نتایج آنتی بیوگرام به ترتیب بیشترین و کمترین مقاومت باکتری های مورد بررسی در برابر آنتی بیوتیک های پنی سیلین و جنتامایسین بود.نتیجه گیری: شیوع گسترده آنزیم -b لاکتاماز در باکتری های مورد بررسی به دلیل وفور پراکندگی باکتری ها در سطوح بیمارستان و در نتیجه تسهیل انتشار ژن های مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها در باکتری ها است. ارتقا کیفی مواد ضدعفونی کننده در بیمارستانها و کنترل تردد افراد، منجر به کنترل عفونتهای بیمارستانی مقاوم در برابر آنتی بیوتیک ها می گردد.

سابقه و هدف: فیبریلاسیون دهلیزی یکی از شایعترین آریتمی ها است که در 1% افراد بالای 60 سال و بیش از 5% بیماران بالاتر از 69 سال گزارش شده و عامل خطر مهمی برای سکته مغزی، پیشرفت به سمت نارسایی قلب و افزایش میزان مرگ و میر در بیماران با نارسایی قلبی است. اپلین یک پروتئین موثر بر عروق با کارکرد گشادکنندگی عروق وابسته به اندوتلیوم، اینوتروپ مثبت، کاهنده پس بار و پیش باربطنی، افزایش دهنده قدرت انقباضی قلب است. سطح پلاسمایی اپلین راهنمای عملی در ارزیابی شدت نارسایی قلب و پیشگویی کننده در آریتمی فیبریلاسیون دهلیزی بدون بیماری ساختاری قلب است.مواد و روش ها: در یک بررسی مورد شاهدی، 26 بیمار مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی بدون بیماری ساختاری قلب و 27 شاهد سالم وارد مطالعه شدند. از بیماران و گروه شاهد، 3 میلی لیترخون وریدی سیتراته اخذ و به آزمایشگاه پژوهشکده تحقیقات غدد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ارسال گردید. پس از سانتریفوژ کردن و جدا نمودن پلاسما، در برودت 70- درجه سانتیگراد نگهداری و پس از پایان نمونه گیری ها، غلظت پلاسمایی اپلین به روش الایزا اندازه گیری شد. در این پژوهش بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر، نارسایی قلب،کاردیومیوپاتی، بیماری دریچه ای و روماتیسمی قلب، پر فشاری خون و پرکاری تیروئید از مطالعه حذف شدند.یافته ها: در گروه بیمار 17 مرد و 9 زن و درگروه شاهد 16 مرد و 11 زن حضور داشتند. میانگین سنی در گروه بیمار و شاهد به ترتیب 4/12±1/53 و 3/8±8/51 سال بود. میانگین سطح پلاسمایی اپلین در گروه بیمار در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی دار نشان نداد. میزان پلاسمایی اپلین در بیماران مسن تر از 60 سال در مقایسه با سنین کمتر و مساوی 60 سال، بطور معنی داری پائینتر بود ولی در گروه بیمار و شاهد، در سنین بالاتر از 60 سال در مقایسه با سن کمتر و مساوی60 سال تفاوت معنی داری نداشت. میانگین سطح پلاسمایی اپلین در گروه بیمار و شاهد در مردان در مقایسه با زنان تفاوتی نداشت.نتیجه گیری: میزان پلاسمایی اپلین در گروه بیماران با فیبریلاسیون دهلیزی بدون بیماری ساختاری قلب زیر 60 سال در مقایسه با گروه شاهد، تفاوت معنی داری نداشت ولی در گروه بیماران بالای 60 سال کاهش نشان داد. به نظر نمی رسد تعیین میزان اپلین در سنین زیر 60 سال در این گروه از بیماران عامل تمایزی باشد. لذا نمی توان از آن به عنوان یک عامل نشان دهنده خطر یا هشداردهنده استفاده کرد.

سابقه و هدف: دیابت قندی در دراز مدت از راههای مختلف از جمله تشدید روند استرس اکسیداتیو با اختلالاتی در یادگیری، حافظه و شناخت در جامعه انسانی و حیوانات آزمایشگاهی همراه است. با توجه به وجود شواهدی مبنی بر اثر ضددیابتی کنگر فرنگی و اثرات آنتی اکسیدانتی گیاه، اثر تجویز خوراکی و درازمدت این گیاه بر یادگیری و حافظه در موشهای صحرایی دیابتی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: موشهای صحرایی ماده به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با کنگرفرنگی، دیابتی و دیابتی تحت درمان با کنگر فرنگی تقسیم شدند. دو گروه تحت تیمار نیز از غذای موش حاوی گیاه به مدت 6 هفته بدون محدودیت استفاده نمودند. برای دیابتی نمودن موشها از استرپتوزوتوسین به فرم تک دوز و داخل صفاقی به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم وزن حیوان استفاده گردید. بعلاوه، برای بررسی حافظه و یادگیری حیوانات، میزان عملکرد از نظر تاخیر اولیه و تاخیر در حین عبور در آزمون اجتنابی غیرفعال و درصد رفتار تناوب با استفاده از ماز Y در پایان کار تعیین گردید.یافته ها: در موشهای دیابتی و دیابتی و کنترل تحت تیمار با گیاه هیچگونه تغییر معنی داری در مورد تاخیر اولیه در مقایسه با گروه کنترل بدست نیامد. همچنین، کاهش معنی دار تاخیر در حین عبور در موشهای دیابتی (p<0.01) و کنترل تحت تیمار (p<0.05) و کاهش غیرمعنی دار این پارامتر در گروه دیابتی تحت تیمار در پایان کار مشاهده گردید و تفاوت موجود بین دو گروه دیابتی و دیابتی تحت تیمار از نظر آماری معنی دار بود (p<0.05). همچنین، درصد تناوب نیز در حیوانات دیابتی و دیابتی تحت تیمار بطور معنی دار کمتر از گروه کنترل بود (p<0.01 و p<0.05) هر چند این پارامتر در گروه دیابتی تحت تیمار با گیاه بطور غیرمعنی دار بیشتر از گروه دیابتی بود. بعلاوه، تجویز گیاه به گروه کنترل نیز تغییر معنی دار این پارامتر را در مقایسه با گروه کنترل بدنبال نداشت.نتیجه گیری: هر چند تجویز خوراکی کنگر فرنگی موجب تقویت توانایی نگهداری اطلاعات در انبار حافظه و به یادآوری آنها در حیوانات دیابتی می شود، ولی بر حافظه فضایی حیوانات دیابتی در آزمون Y تاثیری ندارد. انجام سایر آزمونهای حافظه فضایی نظیر ماز شعاعی هشت پر و ماز آبی موریس در مورد اثربخشی گیاه در رابطه با حافظه فضایی در مطالعات آینده توصیه می شود.