پژوهنده
سال:1387 | دوره:13 | شماره:1 (پی در پی 61) |تعداد مقالات:16

سابقه و هدف: سرطان پستان، شایع ترین سرطان زنان در ایران و جهان می باشد. کشف عوامل موثر در پیش آگهی سرطان پستان، بسیار مورد توجه است و تازه ترین فرضیه در این زمینه، همراهی گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی در تعیین سرنوشت نهایی بیماران است. تحقیق حاضر بر روی مراجعین به بیمارستان شهید مصطفی خمینی تهران با هدف تعیین فراوانی گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی، درجه بدخیمی و درگیری گره های لنفاوی زیر بغل در سرطان اولیه پستان، انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه به روش مقطعی بر روی کلیه نمونه های واجد شرایط بیماران مبتلا به سرطان پستان (57 نمونه)، انجام گرفت. یکی از برش های بافتی تومور و گره لنفاوی به روش هماتوکسیلین و ائوزین، رنگ آمیزی و نوع و اندازه ی تومور، تعداد گره (های) لنفاوی درگیر و درجه ی بدخیمی بر اساس معیارهای Natingham Modification Bloom- Richardson تعیین شد. ده نمونه دیگر به روش رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با آنتی بادی پلی کلونال، از نظر وجود گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی بررسی گردید.یافته ها: از 57 نمونه مورد بررسی، 89.5% نمونه ها از نظر گیرنده ی فاکتور رشد اپیدرمی مثبت بودند و 66.7% افراد مورد مطالعه نیز درگیری گره های لنفاوی زیر بغل، مشاهده شد. در این مطالعه، بین گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی و درگیری گره های لنفاوی زیر بغل ارتباط معنی داری مشاهده نشد. بیش ترین نمونه ها مربوط به Grade III: 43.9% و کم ترین نمونه ها مربوط به Grade I: 22.8% بود.نتیجه گیری: همراهی گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی در بیماران مبتلا به سرطان پستان باید توجه خاصی را به این عامل، به عنوان فاکتوری برای پیش گویی سرنوشت نهایی بیماران و مداخلات درمانی جلب نماید. لیکن، تعیین نقش دقیق گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی در پیش آگهی سرطان پستان، نیازمند مطالعات گسترده و پی گیری طولانی مدت می باشد.

سابقه و هدف: باتوجه به موارد متعدد اسکن قلب با 99mTc-MIBI، روند رو به افزایش آن ها و وجود نگرانی از تاثیرات احتمالی سیتوژنیک دوز بالای 99mTc که در این اسکن مورد استفاده قرار می گیرد و به منظور تعیین تاثیر دوز کلی 40 میلی کوری تجویز شده از رادیو داروی فوق بر ایجاد آسیب کروموزومی و سلولی، این مطالعه بر روی بیماران مراجعه کننده به بخش پزشکی هسته ای بیمارستان طالقانی انجام شد.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد روی تعداد 25 بیمار که به شکل مستمر با اندیکاسیون اسکن مراجعه کرده و موافقت کتبی و آگاهانه خود را اعلام کردند انجام شد. در این مطالعه نمونه خون بیماران، قبل و 48 ساعت پس از تجویز دوز کلی 40 میلی کوری از رادیو داروی 99mTc-MIBI از لحاظ بروز آسیب کروموزومی بررسی شد. تعداد سلول های دو هسته ای محتوی مایکرونوکلئوس به روش Micronucleus assay و هم چنین تعداد سلول های آپوپتوتیک به طریقه مشاهده میکروسکوپی، به عنوان شاخص های آسیب کروموزومی اندازه گیری شدند. سپس تغییرات آن ها با آماره Paired t-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: تحقیق روی 25 نفر، 52 درصد مرد و 48 درصد زن، در سنین 8±54.6 سال انجام گرفت. تعداد لنفوسیت های در حال تقسیم محتوی مایکرونوکلئوس به ازای صد سلول در حال تقسیم، از 3.8±10.9 به 4.2±11.3 و تعداد لنفوسیت های آپوپتوتیک به ازای صد لنفوسیت، از 7.8±16.4 به 7.9±16.6 تغییر پیدا کرد.نتیجه گیری: به نظر می رسد دوز بالای 99mTc تجویز شده در اسکن قلب با 99mTc-MIBI، نمی تواند باعث نگرانی باشد. تحقیقات بیش تر و با روش های اختصاصی تر توصیه می گردد.

سابقه و هدف: اسهال حاد دومین عامل مرگ و میر در کودکان زیر 5 سال محسوب می شود. شناخت عامل اسهال برای نظارت اپیدمیولوژیک و در بعضی موارد درمان صحیح بیماران - با توجه به این که بیماری از نقطه ای به نقطه دیگر بسته به شرایط جوی، جغرافیایی و وضعیت اقتصادی و اجتماعی منطقه متفاوت می باشد - ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع باکتری های انتروپاتوژن در استان تهران و ارزیابی علایم بالینی آن ها انجام شد.مواد و روش ها: از فروردین 1383 تا شهریور 1384، هزار و هشتاد و هفت کودک زیر 5 سال با اسهال حاد مراجعه کننده به 4 بیمارستان و 13 مرکز درمانی در استان تهران جهت تعیین میکروارگانیسم های انتروپاتوژن موجود در مدفوع آن ها از جمله اشریشیاکلی مولد اسهال، گونه های شیگلا، سالمونلا، کمپیلوباکتر و یرسینیا مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: گونه های شیگلا با بالاترین میزان شیوع در 148 نمونه وجود داشت و اشریشیاکلی مولد توکسین شیگ (Shiga Toxin Escherichia coli) STEC از 105 نمونه مدفوعی جدا سازی شد. هم چنین EPEC, EAEC، کمپیلوباکتر، سالمونلا و ETEC به ترتیب در 92، 70، 60، 42 و 38 مورد مشاهده شدند. در این مطالعه هیچ گونه یرسینیایی از نمونه های مدفوع جدا نشد. بیش تر کودکان در این مطالعه (464 مورد) کم تر از یک سال سن داشتند.نتیجه گیری: اطلاعات در مورد میزان شیوع شیگلا و STEC می تواند در کنترل و مدیریت صحیح بیماری اسهال درمیان نوزادان و کودکان در ایران موثر باشد. در حال حاضر با توجه به فراوانی این سوش ها، استفاده از واکسن ها در کنترل اشریشیاکلی مولد اسهال، به خصوص عفونت های STEC در کشورهای پیشرفته و کشورهای در حال توسعه مانند ایران می تواند مورد توجه قرار گیرد.

سابقه و هدف: با توجه به نگرانی در مورد تغییر ترکیبات موجود در نوشابه های رژیمی که ممکن است منجر به ترکیبات مضر برای سلامتی شود و روند رو به افزایش مصرف این نوع نوشابه ها و عدم اطلاع از وضعیت آن در کشور و به منظور تعیین تاثیر دماها و زمان های مختلف نگه داری بر ترکیبات شیمیایی نوشابه های رژیمی، این تحقیق روی نوشابه های تولیدی کشور انجام گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق با طراحی Experimental انجام گرفت. تعداد 42 نمونه نوشابه رژیمی حاوی آسپارتام با طعم های کولا و لیمویی بسته بندی شده در ظروف PET از سه Batch مختلف تولید، انتخاب و پس از تعیین مواد متشکله آن ها، این نوشابه ها در سه دمای یخچال (4-5°C)، محیط (25°C) و انکوباتور (45°C) نگه داری و در زمان های صفر تا شش ماهه میزن آسپارتام و ترکیبات شیمیایی آن ها شامل DKP و فرمالدئید تعیین مقدار گردید.یافته ها: میزان آسپارتام در نوشابه کولای تولید شده از میزان 513±6.2 ppm بعد از تولید بعد از 6 ماه نگه داری در دمای یخچال، محیط، انکوباتور به ترتیب به 7.4±412، 8.4±296 و صفر ppm کاهش یافته و این میزان در نوشابه با طعم لیمویی از 526±9.2ppm به 8.7±401، 5.2±289 و صفر ppm کاهش یافته است. میزان DKP به وجود آمده بعد از تولید در نوشابه کولا از 4.2±0.2ppm بعد از 6 ماه نگه داری در دمای یخچال، محیط، انکوباتور به ترتیب به 3.2±20.2، 5.8±102، 4±167 ppm افزایش یافته و این میزان در نوشابه با طعم لیمویی از 4.6±0.6ppm به ترتیب به 2.5±19.3، 6.2±73 و 5±190 ppm افزایش یافته است. میزان فرمالدئید تشکیل شده در نوشابه کولا از میزان صفر بعد از تولید بعد از 6 ماه نگه داری در دمای یخچال، محیط، انکوباتور به ترتیب از میزان صفر به 0.04±0.75، 0.03±0.83 و 0.06±0.92 ppm افزایش یافته و این میزان در نوشابه با طعم لیمویی از میزان صفر بعد از تولید به ترتیب به 0.06±0.72 و 0.06±0.82 افزایش یافته است.نتیجه گیری: نوشابه های رژیمی حاوی آسپارتام چنان چه بعد از تولید تا مدت چهار ماه در دمای یخچال نگهداری گردد در ترکیبات شیمیایی آن ها تغییر زیادی ایجاد نمی شود. دماهای بالاتر و زمان های بیش تر سبب ایجاد تغییرات نامطلوب شیمیایی محصول می گردد.

سابقه و هدف: انفارکتوس میوکارد یکی از شایع ترین علل مرگ و میر و از کار افتادگی در جهان است که شیوع و روند رو به افزایشی داشته است. با توجه به این که تاکنون هیچ گزارشی از پیامدهای دراز مدت بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد در ایران منتشر نشده است، این مطالعه با هدف تعیین پیامد یک ساله این بیماری در مراجعین با تشخیص انفارکتوس میوکارد به بیمارستان لقمان حکیم تهران انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه به روش توصیفی روی کلیه بیمارانی که با تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد در فاصله یک سال (از آبان 1382 لغایت آبان 1383) از بیمارستان لقمان حکیم ترخیص شده بودند انجام شد. یک سال پس از ترخیص بیماران از طریق تلفن فراخوانی شدند و موارد مرگ و میر بیماران، وضعیت آناتومی عروق کرونر در آنژیوگرافی، انجام CABG, PCI، بستری مجدد و داروهای مصرفی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی 132 بیمار مورد مطالعه (76.5% مرد)، 13.1±59.2 سال بود. نوع MI در 79.5% STEMI و 20.5% NSTEMI بود. 58.1% بیماران STEMI استرپتوکیناز دریافت کرده بودند و علت عدم تجویز ترومبولیتیک در سایر بیماران، تاخیر در مراجعه در 26 نفر (24.8%)، وجود کنتراندیکاسیون در 10 نفر (9.5%) و خطای پزشک در 8 نفر (7.6%) بود. آنژیوگرافی عروق کرونر در 90.3% از 62 بیمار انجام شده بود و 39.4% گاندیدای رواسکولاریزاسیون به صورت PCI و CABG شده بودند. 14.3% بیماران بستری مجدد داشتند و تعداد 8 نفر (6.1%) از بیماران فوت کرده بودند که همگی مرد و بالای 60 سال بودند. میزان تبعیت از دستور مصرف داروهای تجویزی آسپرین، بتابلوکر، ACEI، استاتین به ترتیب 98.5%، 74.2%، 71.2%، 67.4% بود.نتیجه گیری: نتایج مطالعه ما نشان داد که بیماران مبتلا به MI را می توان در دراز مدت تحت پی گیری مطلوب قرار داد و میزان تبعیت بیماران در زمینه اقدامات تشخیصی درمانی مناسب است. میزان مرگ و میر یک ساله بیماران ما نسبتا پایین بود، ولی برای قضاوت درباره علت آن و عوامل خطر مرتبط با آن نیاز به انجام مطالعات وسیع تر وجود دارد.

سابقه و هدف: تومورهای نخاعی 15-10% کل نئوپلاسم های سیستم عصبی مرکزی را تشکیل می دهند. نکته مهم در بررسی اطلاعات جدید در این زمینه آن است که اکثر مطالعات به صورت گزارشات موردی بوده و تعداد اندکی از مقالات به صورت گزارش سری های بزرگ بوده است. در این مطالعه نتایج اعمال جراحی انجام شده بر تعداد قابل توجهی از بیماران مبتلا به تومورهای نخاعی ارایه شده است.مواد و روش ها: نتایج اعمال جراحی بر 104 مورد از 204 بیمار مبتلا به تومور نخاع مراجعه کننده به کلینیک مولف که از سال 1359 لغایت 1385 تحت عمل جراحی قرار گرفتند، در این مقاله ارایه شده است. موارد مورد بررسی عبارت بودند از سن، جنس، طول مدت بیماری، علایم بالینی و مدت زمان بروز آن ها، محل تولد، خصوصیات رادیولوژیک، نتایج عمل جراحی، رزکسیون جراحی، هیستولوژی تومور و عوارض. به علاوه نتایج حاصله با سایر مطالعات مقایسه گردیده است.یافته ها: از اسفند 1359 لغایت اسفند 1385، 204 بیمار به طور متوالی به کلینیک مراجعه نمودند که از آن میان 104 مورد تحت عمل جراحی قرار گرفتند. نیمی از بیماران مرد و نیم دیگر زن بودند. متوسط سن بیماران، 37.1 سال بود (4 تا 75 سال). شایع ترین محل وقوع تومور در ناحیه توراسیک (30.8%) و در درجه بعد گردن بود (27.9%). در 74.1% تومور از نوع اکسترامدولاری و در 25.9% از نوع اینترامدولاری بود. در میان توده های اکسترامدولاری شایع ترین پاتولوژی، تومور غلاف عصبی (58.4%) و سپس مننژیوم بود (18.2%). در تومورهای اینترامدولاری آستروسیتوم شایع ترین (55.6%) و اپاندیموم (25.9%) در درجه بعدی قرار داشت. رزکسیون کامل با تقریبا کامل در 78.9% انجام شد. مدت زمان پی گیری بیماران از 1 تا 209 ماه متغیر بود و به طور متوسط 29 ماه بود. در 84.6% وضعیت نورولوژیک بیماران پس از عمل بهتر شد. عوارض عمل جراحی در 12.5% و مرگ و میر در 0.09 رخ داد.نتیجه گیری: با استفاده از تکنیک های جدید جراحی و استفاده از میکروسکوپ، نتایج اعمال جراحی بر تومورهای نخاعی در بیماران مطالعه حاضر با نتایج سایر مطالعات در کشورهای پیشرفته قابل مقایسه است. از فاکتورهای موثر در وضعیت نهایی بیماران پس از عمل جراحی درجه بدخیمی، وسعت ضایعه و شدت نقص عصبی قبل از انجام جراحی است.

سابقه و هدف: یبوست مقاوم به درمان کودکان یک بیماری ناتوان کننده است، که جهت درمان به روش های مختلف شامل تغییرات رژیم غذایی، مواد ملین، بیوفیدیک، روان درمانی، رفتار درمانی و نهایتا مداخله جراحی نیاز دارد. میکتومی رکتوم یکی از روش های جراحی است که در درمان این بیماری به کار می رود.مواد و روش ها: 54 کودک 2 تا 12 ساله از هر دو جنس با یبوست مزمن که به درمان رایج متخصصین اطفال پاسخ نداده اند در بیمارستان کودکان مفید تهران و بیمارستان طالقانی کرمانشاه طی سال های 86-78 مورد بررسی قرار گرفته اند. یبوست با علل نورولوژیک، هورمونی، دارویی و رژیم غذایی، متابولیک و آناتومیک در این کودکان رد شده است و در تمام بیماران مورد مطالعه گرافی باریم انما و در 50% افراد ارزیابی انورکتال مانومتری انجام پذیرفت. تعداد دفعات دفع بین 15-3 روز یک بار متغیر بوده است. 65 بیمار با علایم بالینی واضح بیماری هیرشپرونگ که تایید شده با بیوپسی رکتوم از مطالعه حذف شدند، میکتومی خلف رکتوم (طول 3 سانتی متر و پهنای 1 سانتی متر) در 475 بیمار انجام گرفت و از این تعداد 75 بیمار با گزارش پاتولوژی مبنی بر هیرشپرونگ و دیسپلازی عصبی روده ای (IND) کنار گذاشته شدند و 400 کودک باقی مانده تحت پی گیری 6-3 ماه قرار گرفتند.یافته ها: یبوست در 65% موارد (260 بیمار) با استفاده متناوب از ملین ها و یا بدون استفاده از آن ها بهبود یافتند و دفعات اجابت مزاج به 8 بار یا بیش تر طی 15 روز افزایش پیدا کرد. در 35% کودکان تغییری در الگوی دفع حاصل نشد و کاندید درمان های دیگر از جمله تنقیه روزانه و بیوفیدبک و تخلیه مدفوع با دست، رزکسیون کولون و تنقیه آنته گرید کولون به روش Melon و روان درمانی شدند.نتیجه گیری: اطفال با یبوست مزمن مقاوم به درمان های رایج ممکن است تا حدود 65% از آنورکتال میکتومی سود ببرند و در این روش عارضه مهمی مشاهده نشد.

سابقه و هدف: فشارخون بالا بیماری بسیار شایعی است که در حال حاضر یکی از عوامل مهم بیماریزایی و مرگ و میر می باشد. افزایش فشارخون سیستولیک، عاملی موثر و خطرزا برای بروز بیماری های قلبی و عروقی و عروق مغزی، نارسایی قلب، نارسایی کلیه، عروق محیطی و مرگ زودرس به شمار می رود. از سوی دیگر در فشار خون بالا به سبب افزایش شدت و سرعت جریان خون، رخدادهای اکسیداسیون و پراکسیداسیون نیز افزایش می یابد. این مطالعه با هدف مقایسه میزان LDL اکسید شده و کارکرد آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز در بیماران دارای فشار خون بالا و گروه شاهد آنان انجام گرفت.مواد و روش ها: در این پژوهش 70 نفر از بیماران با فشار خون بالا فاقد بیماری مهم دیگر و 70 نفر شاهد آن ها از هر دو جنس در محدوده سنی 30 تا 75 سالگی مورد بررسی قرار گرفتند. پس از خون گیری، میزان OX-LDL و کارکرد آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز در سرم بیماران و شاهدان اندازه گیری شد. اندازه گیری میزان OX-LDL با روش Elisa و کارکرد آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز با روش رنگ سنجی آنزیمی انجام و داده ها پس از ورود به برنامه SPSS توسط آزمون t بین دو گروه مقایسه گردید.یافته ها: نتایج پژوهش بر روی 70 نمونه بیماران با فشارخون بالا در سنین 30 تا 75 سالگی از هر دو جنس و با میانگین سنی 14±52.2 سال و 70 نمونه شاهد آنها با میانگین سنی 13±45 سال نشان داد که میزان کارکرد آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) در گروه بیماران و شاهدان به ترتیب 27±100 و 11±105 واحد در میلی لیتر بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نیست، ولی میزان LDL اکسیدشده (OX-LDL) در گروه بیماران و شاهدان به ترتیب 4±14 و 3±7.3 میلی واحد در لیتر بود که این تفاوت از دیدگاه آماری معنی دار است (P<0.001).نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت در افراد با فشارخون بالا میزان LDL اکسید شده (OX-LDL) افزایش می یابد که در حقیقت پیامد رخداد فرآیندهای اکسیداسیونی است. درباره کاهش میزان کارکرد آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز آن در افراد دارای فشارخون بالا، شاید بتوان گفت این کاهش پیامد تشدید رخدادهای اکسیداسیونی است که به طور معمول در هنگام افزایش فشارخون رخ می دهد.

سابقه و هدف: مطالعه حاضر با توجه به شیوع عفونت ادراری و احتمال وجود خوردگی کلیوی (دیفکت) در این بیماران و لزوم پی گیری این موارد برای پاسخ به این سوال که چه عواملی در به وجود آمدن خوردگی کلیوی در یک پیلونفریت حاد موثرند طراحی شد. این تحقیق روی مراجعین بیمارستان مفید طی 20 ماه انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی مقطعی (Cross-sectional) روی تمامی مبتلایان به عفونت ادراری تب دار با تشخیص قطعی انجام شد. پیلونفریت بر اساس یافته های کلینیکی و پاراکلینیکی استاندارد و خوردگی کلیه با استفاده از اسکن DMSA (که همگی در یک مرکز پزشکی هسته ای واحد انجام شده است) تشخیص داده شد. شیوع خوردگی در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن با احتمال 95% برآورد شد و سمت کلیه، برگشت ادراری، سن، لکوسیت خون، ESR، سابقه عفونت ادراری، لکوسیت آوری به عنوان عوامل مرتبط بررسی و با آماره Chi-square مورد قضاوت قرار گرفت و OR آن محاسبه گردید.یافته ها: طی مدت مطالعه 527 کودک مبتلا به عفونت ادراری که 163 نفر از این تعداد واجد شرایط بودند مورد بررسی قرار گرفتند. در 41 کلیه (12.6%) خوردگی کلیه مشخص گردید. کودکان دارای خوردگی در مواجهه بیش تر با ریفلاکس ادراری، سن بالای 2 سال، ESR بالا و سابقه عفونت ادراری قبلی و لکوسیت بالا بودند (P<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد انجام اسکن DMSA در کودکان مبتلا به پیلونفریت جهت تعیین وجود خوردگی و پی گیری آن از جهت بروز اسکار ضروری می باشد، مخصوصا اگر عفونت ادراری با عوامل فوق الذکر همراه باشد.

سابقه و هدف: یک پوست سالم و شاداب برای احساس خوب بودن فرد از نظر فیزیکی و روحی بسیار ضروری است. ناتوانی ناشی از بیماری های پوستی موضوع مهمی در زندگی روزمره است و با توجه به عدم اطلاع از وضعیت کیفیت زندگی در بیماران پوستی در کشورمان، این تحقیق در پاییز 1385 در تهران انجام گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی مقطعی روی 532 بیمار سرپایی پوستی با استفاده از نسخه فارسی پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 انجام گرفت. داده ها توسط نرم افزار SPSS-13 و با آزمون های تی تست، آنالیز واریانس، من ویتنی، کروسکال والیس، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل و قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: از مجموع 532 نفر شرکت کننده با میانگین سنی 15±33.8 سال در مطالعه، 32.5% مرد و 67.5% زن بودند. نمرات هر حیطه از کیفیت زندگی در بیماران پوستی پایین تر از جامعه ایرانی است. هم چنین کیفیت زندگی در اکثر ابعاد در بیماران متاهل پایین تر از بیماران مجرد است. کیفیت زندگی در بیمارانی که الگوی بیماری عود و بهبودی دارند، پایین تر از سایرین است.نتیجه گیری: هیچ گونه رابطه آماری معنی داری در ابعاد مختلف کیفیت زندگی در بیماران پوستی، با شدت و وسعت ضایعه پوستی و حتی سابقه بستری به دلیل بیماری پوستی و طول دوره بیماری پوستی مشاهده نگردید که شبیه مطالعات دیگر کشورها است و بررسی علل آن توصیه می گردد. اما کیفیت زندگی در بیماران پوستی با محل ضایعه رابطه دارد و بیش ترین کاهش کیفیت زندگی در ابعاد مختلف در ضایعات پوستی سر و صورت دیده می شود.

سابقه و هدف: در شرایط ایده آل، حداکثر مدت بستری بیماران در بخش اورژانس 6 ساعت است. بستری طولانی مدت بیماران، اثرات زیانباری روی کیفیت مراقبت بیمار، رضایتمندی وی و ایجاد ازدحام در اورژانس دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی علل بستری طولانی مدت بیماران، در یک نمونه از اورژانس پر ازدحام (overcrowded) در یک بیمارستان آموزشی چند تخصصی در شهر تهران انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی و آینده نگر، بیمارانی که بیش از 24 ساعت در اورژانس بیمارستان امام حسین(ع) از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از تاریخ اول آبان 1384 لغایت یک آذر 1384 بستری بودند مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: از 3630 بیمار مورد مطالعه، 93% پس از معاینه اولیه ترخیص شده و 222 نفر در اورژانس به مدت بیش از 24 ساعت ماندند. علت عدم بستری این بیماران عبارت بودند از: عدم وجود تخت خالی (68 نفر)، تحت نظر بودن بیمار توسط چند سرویس درمانی (21 نفر)، عدم تشخیص دقیق بیماری (33 نفر)، احتمال بهبود در اورژانس (52 نفر)، ترک بیمار علی رغم توصیه پزشک (31 بیمار) و بیماران رو به فوت که از آنان قطع امید شده بود (17 بیمار).نتیجه گیری: بستری طولانی مدت بیماران در بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی مشکلی بزرگ است که شایع ترین علل آن محدودیت تخت بستری، فقدان دستورالعمل واضح برای بستری بیماران رو به مرگ، تحت نظر بودن توسط چند سرویس و نبود یک تشخیص واضح می باشد. لذا راه حل های زیر شامل: 1) ایجاد بخش عقبه (Holding unit) 2) دادن اختیارات بیش تر به پزشک اورژانس جهت بستری 3) ایجاد قوانین از پیش تعیین شده (Guideline) 4) فعال کردن انتقال بین بیمارستانی، پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: زایمان زودرس از علل اصلی موربیدیتی و مورتالیتی نوزادان است و نارسایی سرویکس یکی از علل مهم آن می باشد از سرکلاژ جهت درمان نارسایی سرویکس استفاده می شود ولی مکانیسم اثر آن در کاهش زایمان زودرس نامعلوم است. عده ای افزایش طول سرویکس پس از سرکلاژ را به عنوان مکانیسم اثر معرفی کرده اند. این تحقیق به منظور بررسی اثر سرکلاژ بر طول سرویکس در بیمارستان مهدیه انجام گرفت (درسال 85-84).مواد و روش ها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی نیمه تجربی بر روی 18 زن حامله با متوسط سن حاملگی 14 هفته که سابقه دفع زود هنگام حاملگی داشتند یا طول سرویکس در بررسی سونوگرافی واژینال کم تر از 30 mm داشته و جهت سرکلاژ پروفیلاکتیک با تعیین اندکاسیون عمل توسط پزشک مربوطه هر بیمار معرفی شده بودند، انجام شد. طی 48 ساعت قبل سرکلاژ و 72 ساعت اول بعد سرکلاژ سونوگرافی واژینال جهت اندازه گیری طول سرویکس انجام و نتایج با هم مقایسه شد. از آزمون آماری Paired t-test جهت تغییر نتایج استفاده شد.یافته ها: میانگین طول سرویکس قبل از سرکلاژ 25.8±2.8 mm و بعد از سرکلاژ 26.7±2.4 mm بود. اختلاف معنی دار آماری بین طول سرویکس قبل و بعد از سرکلاژ مشاهده نشد.نتیجه گیری: در این تحقیق مشخص شد که افزایش طول سرویکس بعد از سرکلاژ از لحاظ آماری معنی دار نیست و احتمالا سرکلاژ با مکانیسم های دیگری باعث کاهش میزان زایمان زودرس می شود.