پژوهنده
سال:1387 | دوره:13 | شماره:5 (پی در پی 65) |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: با توجه به فراوانی و افزایش بیماران سرطانی و شایع بودن رژیم درمانی سیس پلاتین در این بیماران و اهمیت پیش بینی عملکرد کلیوی در این بیماران و وجود بعضی گزارشات مبنی بر موفقیت بیش تر Cystatin C در تشخیص عملکرد کلیوی بر روش متعارف آن یعنی کراتینین سرم، به منظور مقایسه قدرت Cystatin C با کراتینین سرم در تشخیص تغییرات زودرس عملکرد کلیوی، این تحقیق بر روی بیماران مراجعه کننده به بخش رادیوتراپی- انکولوژی بیمارستان امام حسین در سال 85 و 86 انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی انجام گرفت. کلیه بیماران که تشخیص قطعی سرطان داشته و اندیکاسیون شیمی درمانی با رژیم سیس پلاتین را پیدا کردند، مورد مطالعه گرفتند. کراتینین سرم این افراد با روش Cystatin C, RI1000 Combas Mira با روش (PETIA) Turbidimetry و عملکرد کلیوی (GFR) با روش کلیرانس کراتینین ادرار 24 ساعته انجام گرفته و همراه با خصوصیات سن و جنس ثبت گردید. ارزش پیش بینی مثبت و منفی هریک از دو روش نسبت به روش استاندارد عملکرد کلیوی محاسبه گردید و نیز موارد تشخیص صحیح و ناصحیح این دو روش با آزمون مجذور کای مورد قضاوت آماری قرار گرفت. ضمنا بعد از شیمی درمانی مجددا عملکرد کلیوی این بیماران با هر سه روش و سطح سرمی دو شاخص فوق قبل و بعد از شیمی درمانی مورد قضاوت قرار گرفت.یافته ها: تحقیق بر روی تعداد 80 بیمار که 40 بیمار دارای عملکرد کلیوی خوب و 40 بیمار دارای کاهش عملکرد کلیوی در سنین 11± 52 که تعداد 32 نفر مرد (40%) و 48 نفر زن (60%) بودند، انجام گرفت. ارزش پیش بینی مثبت و ارزش پیش بینی منفی Cystatin C به ترتیب 3/88% و 6/94% و نیز ارزش پیش بینی مثبت و ارزش پیش بینی منفی کراتینین سرم به ترتیب 7/85% و 2/69% بود. در روش C Cystatin 7 مورد (7/8%) منفی و مثبت کاذب و روش کراتینین سرم 20 مورد (25%) منفی و مثبت کاذب وجود داشته و P<0.01 بود. ضمنا همین یافته پس از شیمی درمانی نیز وجود داشته که سطح سرمی این دو شاخص و هم چنین کلیرانس کراتینین قبل و بعد از درمان نیز تغییری نداشته است.نتیجه گیری: به نظر می رسد Cystatin C سرم می تواند در تشخیص مراحل ابتدایی اختلال عملکرد کلیوی به کار گرفته شود و روش کراتینین سرم قادر به انجام این مهم نمی باشد.   

سابقه و هدف: افسردگی یک بیماری شایع عصبی است. تاثیر روان درمانی با رویکرد شناختی از سه دهه قبل در این مورد شناخته شده است. شناخت درمانی گروهی رویکرد جدیدی است که در دهه اخیر به منظور درمان افسردگی استفاده شده است. در این تحقیق تاثیر گروه درمانی شناختی معنوی روی دانشجویان دختر مبتلا به افسردگی انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی انجام گرفت. آزمودنی های پژوهش از میان 80 نفر مراجعه کننده انتخاب شدند. از آن ها آزمون افسردگی بک گرفته شد و با مصاحبه تشخیصی استاندارد، افسردگی آن ها تایید شد. هیچ یک از نمونه های انتخاب شده دارو مصرف نمی کردند. گروه آزمایشی در ده جلسه گروه درمانی شناختی معنوی شرکت نمودند و گروه شاهد هیچ مداخله روان شناختی را دریافت نکردند. در پایان مداخله درمانی، هر دو گروه بار دیگر با آزمون یاد شده مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ویلکاکسون و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تحقیق روی تعداد 16 نفر (در دوگروه 8 نفره انجام گرفت). خصوصیات سن، جنس، تاهل، رشته تحصیلی، دانشگاه و نیز میزان افسردگی آن ها در دو گروه مشابه بود. میزان افسردگی افراد شاهد پس از درمان 6.8±23.5 و در گروه تجربی 5.1±5.5 بود (P<0.001).نتیجه گیری: به نظر می رسد که گروه درمانی شناختی معنوی در کاهش افسردگی دانشجویان دختر موثر باشد. تحقیقات بیش تر بر روی سایر گروه های جامعه توصیه می شود.

سابقه و هدف: با توجه به شایع بودن شکستگی اینترتروکانتریک ناپایدار و عوارض شناخته شده درمان ناصحیح آن و وجود بعضی گزارشات مبنی بر موفقیت درمان با استفاده توام DHS با سیمان کلسیم فسفات و به منظور مقایسه نتایج DHS با و بدون سیمان کلسیم فسفات، این تحقیق روی مبتلایان به شکستگی اینترتروکانتریک ناپایدار مراجعین به بیمارستان امام حسین (ع) در سال های 6-1384 انجام شد.مواد و روش ها: تحقیق با روش کارآزمایی بالینی روی تعداد 39 بیمار انجام گرفت. بیماران همگی مبتلا به شکستگی اینترتروکانتریک ناپایدار بودند و پس از مشابه سازی از نظر سن و جنس و سمت درگیر به صورت تصادفی به گروه شاهد (DHS) و تجربی (DHS) توام با سیمان کلسیم فسفات، تخصیص پیدا کردند و پس از یک پیگیری 6 ماهه تاثیر درمانی آن ها بر بروز cut-out، میزان اسلایدینگ پیچ درون barrel و عملکرد هیپ تعیین و با آماره مناسب مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: سن بیماران گروه شاهد 72±5.4 سال و گروه مورد 74.6±6.2 بود. میزان بروز cut-out در گروه شاهد 15% و در گروه مورد وجود نداشت (P<0.12). میزان اسلایدینگ در گروه شاهد 15.4±4.7 و در گروه تجربی 8.9±2.5 میلی متر بود (P<0.001). عملکرد هیپ در هفته ششم در گروه شاهد 58.1±6.6 و در گروه تجربی 70.1±2.7 بود (P<0.05). در پیگیری سه ماهه و 6 ماهه عملکرد هیپ در دو گروه یکسان بوده است.نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده توام DHS و سیمان کلسیم فسفات موفقیت درمان را در بیماران مبتلا به شکستگی اینترتروکانتریک ناپایدار بیش تر می کند و تحقیقات بیش تر را توصیه می نماید.

سابقه و هدف: بارداری دوره ای حساس در زندگی زن است که تغییرات زیادی در زندگی از جمله تغییر عملکرد و رفتار جنسی ایجاد می کند. طی سال های متمادی تعداد زیادی از مطالعات سعی در بررسی فعالیت های جنسی طی بارداری داشته اند که دارای برخی نواقص بوده و به نتایج متفاوتی دست یافته اند. لذا تعیین وضعیت عملکرد و رفتار جنسی زنان باردار با تلاش در رفع نقایص مطالعات قبلی، جهت شناخت بیش تر مسوولین و مراقبین بهداشت باروری حایز اهمیت است. پژوهش حاضر به منظور تعیین عملکرد و رفتار جنسی در خانم های مراجعه کننده به درمانگاه ها و مراکز بهداشتی درمانی تحت پوشش دانشگاه جندی شاپور در سال 6-1385 انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی نمونه گیری از خانم های باردار بین بهمن 1385 تا فروردین 1386 در شهر اهواز انجام گرفت. 110 نفر برای شرکت در مطالعه دعوت شدند و اطلاعات توسط پرسشنامه ای شامل سه بخش مشخصات دموگرافیک، بخش عملکرد جنسی بر گرفته از پرسشنامه FSFI و بخش رفتار جنسی و به روش مصاحبه منظم در محیطی خصوصی و پس از کسب رضایت از واحدهای پژوهش و همسرانشان گردآوری شد.یافته ها: از مجموع زنانی که برای شرکت در مطالعه دعوت شدند 102 نفر در مصاحبه شرکت کردند. میل، تحریک و اوج لذت جنسی، مقاربت دردناک و عملکرد جنسی کل با پیشرفت سه ماهه بارداری همگی کاهش یافته بودند و میانگین و انحراف معیار امتیازات مقاربت دردناک و عملکرد جنسی کلی بین سه ماهه تفاوت آماری معنی دار نشان داد (P<0.05). ولی حیطه های میل جنسی، تحریک جنسی، اوج لذت جنسی و رضایت جنسی تفاوت آماری مشاهده نشد. 6/17 درصد از زنان مقاربت مقعدی، 2/38 درصد مقاربت جنسی از طریق دهان و 2/39 درصد اجبار جنسی را تا به حال تجربه کرده بود. از میان زنان با مقاربت مقعدی، زنان با فعالیت جنسی از طریق دهان و زنانی که اجبار جنسی را تجربه کرده بودند، به ترتیب 34، 9/54 و 5/47 درصد گزارش کردند این رفتارها طی بارداری ادامه و یا افزایش پیدا کرده است. بین حیطه میل جنسی و عملکرد جنسی کلی با سن حاملگی، سن ازدواج و مدت ازدواج (P<0.05)، بین حیطه های مقاربت دردناک و اوج لذت جنسی با سن حاملگی (P<0.05) و بین رضایت جنسی با تحصیلات همبستگی معنی داری مشاهده شد. بین خواسته بودن بارداری با تحریک جنسی، لوبریکاسیون، رضایت و عملکرد جنسی کلی ارتباط معنی داری مشاهده شد. رفتارهای جنسی با سن بارداری همبستگی نداشتند و در میان مشخصات دموگرافیک بین تحصیلات با مقاربت مقعدی و فعالیت جنسی از طریق دهان و بین سن ازدواج با اجبار جنسی همبستگی بود (P<0.05). سایر مشخصات دموگرافیک از جمله سن، سن همسر، تحصیلات، تحصیلات همسر با عملکرد و رفتار جنسی همبستگی نداشتند.نتیجه گیری: یافته های ما نشان داد عملکرد جنسی به طور قابل توجهی در بارداری کاهش می یابد. هم چنین برخی رفتارهای جنسی پر خطر در بارداری نیز ادامه می یابد، که هر دو بر سلامت زن و جنین و روابط زناشویی اثرات سویی می گذارد. برگزاری برنامه های مشاوره ای برنامه ریزی شده در طی ویزیت ها و مراقبت های دوران بارداری توصیه می شود.

سابقه و هدف: سولفید هیدروژن گازی است بی رنگ، سمی و قابل اشتعال. این گاز هم به صورت طبیعی و هم مصنوعی در طبیعت یافت می شود که هر دو شکل باعث وارد شدن صدمه و خسارت به اکوسیستم و اموال می گردد. روش های سنتی حذف این گاز شامل حذف از طریق هوا دهی، ترکیب و اکسیداسیون است. در این مطالعه باتوجه به مزایای روش حذف بیولوژیکی، کارآیی روش بیوفیلتراسیون با بسترهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این تحقیق، از 4 عدد ستون پلکسی گلاس که ارتفاع و قطر هرکدام به ترتیب 40 و 15 سانتی متر بود، استفاده گردید. هرکدام از ستون ها تا ارتفاع 5/27 سانتیمتر به ترتیب با بسترهای گوش ماهی، کمپوست و کربن فعال پر شدند. گاز تولیدی پس از اندازه گیری به ستون ها تزریق شد. خروجی گاز از هر ستون اندازه گیری گردید.یافته ها: پس از پر شدن ستون ها با مواد پرکننده، به مدت 10 هفته با دبی ها و غلظت های مختلف گاز هیدروژن سولفوره مورد بهره برداری قرار گرفتند. پس از این که بسترها به حالت پایدار رسید، راندمان آن ها در حذف H2S اندازه گیری شد، بستر کربن فعال بیش ترین راندمان (100%) را داشته و بسترهای گوش ماهی و کمپوست به ترتیب با راندمان های 90-88 و 90-80 درصد، در مقام دوم و سوم اهمیت قرار گرفتند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده، مشخص شد که سیستم بیولوژیکی با استفاده از باکتری تیوباسیلوس تیوپاروس راندمان قابل قبولی در حذف H2S نشان داده و محصولات تولیدی آن نیز آلودگی کم تری دارد. از طرفی، روش هایی که پیش تر مورد استفاده قرار می گرفته اند هزینه های بیش تری از روش های بیولوژیکی دارند. بنابراین باتوجه به موارد ذکر شده، استفاده از سیستم های بیولوژیکی سازگار با محیط زیست به منظور حذف آلاینده های گازی خروجی از صنایع توصیه می گردد.

سابقه و هدف: لوپوس اریتماتوسیستمیک SLE))، یک بیماری التهابی مزمن است که افراد زیادی را در دوران مفید زندگی به صورت طولانی مدت، درگیر می کند. این بیماری ارگان های متعددی از جمله پوست، مفاصل و کلیه ها را تحت تاثیر قرار می دهد. درصد بسیاری از افراد مبتلا به SLE، به مشکلات همراه چون، فشار خون بالا نیز مبتلا بوده و در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به مقاومت به انسولین و سندرم متابولیک نیز هستند. هدف این مطالعه مقایسه میزان فعالیت بیماری لوپوس در بیماران مبتلا و غیر مبتلا به سندرم متابولیک است.مواد و روش ها: 100 نفر از بیماران مبتلا به لوپوس که 51 نفر از آنان مبتلا و 49 نفر دیگر غیر مبتلا به سندرم متابولیک بودند، از لحاظ میزان فعالیت بیماری لوپوس بر اساس اندکس بیلاگ بررسی شدند و میانگین امتیاز فعالیت بیماری در دو گروه با یکدیگر مقایسه شد.یافته ها: میانگین نمره فعالیت بیماری لوپوس در گروه مبتلا به سندرم متابولیک به طور معنی داری بیش تر از افراد غیر مبتلا به  این سندرم بود 5.90±3.37 در برابر .(P<0.001, 2.14±1.73نتیجه گیری: میزان فعالیت بیماری لوپوس در افراد مبتلا به سندرم متابولیک بیش تر از افراد غیر مبتلا به این سندرم می باشد که می توان دلایل مختلفی از جمله درمان های استفاده شده برای لوپوس، ماهیت مشترک التهابی این دو بیماری، بروز بیش تر مقاومت به انسولین در مبتلایان به لوپوس و یا عوارض ناشی از حملات بیماری را برای آن ذکر کرد.

سابقه و هدف: القای رشد و تکامل اووسیت نارس در محیط آزمایشگاهی یکی از روش هایی است که اخیرا در فن آوری های کمک باروری توجه بسیاری از محققین را به خود جلب نموده است. این روش برای زنان مبتلا به سرطان و تخمدان پلی کیستیک حایز اهمیت است. علی رغم استفاده از محیط های کشت مختلف، تاکنون یک محیط مناسب ایده آل جهت کشت اووسیت های نارس گزارش نشده است. با توجه به گزارش مواردی از موفقیت و به منظور تعین تاثیر مایع فولیکولی انسانی (مشابه با محیطی که اووسیت را در داخل بدن در بر گرفته است) بر بلوغ و قدرت باروری اووسیت های نارس موش سوری این تحقیق انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی تجربی انجام گرفت. تخمدان موش های ماده 4 تا 6 هفته ای از نژاد NMARI پس از قطع نخاع گردنی در شرایط استریل خارج و پس از شستشو، اووسیت های نارس جدا شده از آن به سه گروه تقسیم گردیدند. در گروه اول تعداد 209 تخمک نارس در محیط کشت حاوی 20% FCS، MEM-a, hCG، در گروه دوم ، 203 اووسیت نارس در محیط کشت حاوی 100% hHFF و در گروه سوم، 205 عدد اووسیت نارس در محیط حاوی  20%hHff، Rfsh, hCG, MEM-aقرار داده شدند. اووسیت های نارس به مدت 24 ساعت در داخل انکوباتور قرار داده شده و روز بعد، مراحل بلوغ اووسیت به وسیله میکروسکوپ معکوس مورد بررسی قرار گرفت. اووسیت های بالغ در هر گروه به قطره های حاوی اسپرم انتقال پیداکردند و میزان تشکیل جنین های 2 سلولی پس از 24 ساعت در زیر میکروسکوپ معکوس ثبت شد. سپس داده ها با آزمون آماری مجذور کای آنالیز شدند.یافته ها: میزان بلوغ اووسیت ها در گروه دوم (7/83%) نسبت به گروه اول (8/59%) وگروه سوم (3/67%) از لحاظ آماری به طور معنی داری بالاتر بود (P<0.0005) و اختلاف بین گروه اول و سوم از نظر آماری معنی دار نبود (P<0.2). میزان تشکیل جنین های دو سلولی در گروه دوم (8/81%) نسبت به گروه سوم (3/54%) و گروه اول (2/47%) از لحاظ آماری به طور معنی داری (P<0.01 و P<0.002) بالاتر بود. اختلاف بین گروه اول و سوم از نظر آماری معنی دار بود (P<0.07).نتیجه گیری: به نظر می رسد که مایع فولیکولی انسانی، به صورت حرارت دیده می تواند بر بلوغ اووسیت های نارس موش سوری و باروری آن ها و در نتیجه میزان تشکیل جنین های دو سلولی در محیط آزمایشگاهی تاثیر مثبتی داشته باشد.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع رادیکولوپاتی ریشه S1 و اهمیت تشخیص زودرس آن و با توجه به وجود گزارشاتی مبنی بر توانایی تست  MMEP latency, amplitude در تشخیص بیماری و به منظور مقایسه میزان این شاخص ها در افراد مبتلا به S1 رادیکلولوپاتی و گروه شاهد آن ها، این تحقیق در مراجعین به بیمارستان شهدا در سال 1386 انجام شد.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی historical cohort بر روی تعداد 31 بیمار مبتلا و 33 فرد شاهد واجد شرایط انجام گرفت. تشخیص بیماران بر اساس شرح حال و معاینه فیزیکی بوده است و در هر دوگروه بررسی H-reflex و MMEP latency وMMEP amplitude  انجـام شد. بیماران و گروه شاهد آن ها از نوع تحقیق بی اطلاع بوده و همکاران انجام دهنده طرح نیز از بیماری آن ها آگاهی نداشته و میزان این شاخص ها در دو گروه با تست های مختلف آماری مورد قضاوت قرار گرفت.یافته ها: افراد دو گروه از نظر سن و جنس و مشابه بودند. میزان MMEP latency در گروه شاهد 13.42±1.6ms و در گروه مبتلا 15.23±2.47ms بود (P<0.05). میزان MMEP amplitude در گروه شاهد 1.29±1.22mv و در گروه مبتلا 0.55±0.53mv بود ( MMEP latency .(P<0.06غیر طبیعی در افراد شاهد 2/12 درصد و در گروه مبتلا 4/48 (P<0.005) و amplitude غیر طبیعی در افراد شاهد 9/87 درصد و در گروه مبتلا 100 درصد بود (P<0.06).نتیجه گیری: به نظر می رسد تست MMEP latency می تواند در تشخیص بیماران S1 رادیکولوپاتی مورد استفاده قرار گیرد. انجام تحقیقی با طراحی تشخیصی در این زمینه توصیه می شود.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت شیر مادر در بقا و سلامت نوزادان و تداوم شیردهی، اثر مهاری قرص های پیشگیری از حاملگی بر شیردهی، یکی از مهم ترین موضوعات مورد بحث می باشد. به منظور بررسی موارد استفاده از Minipill در زنان شیرده، هم چنین طول مدت استفاده و علل قطع آن، این تحقیق روی مراجعین به مراکز آموزشی بهداشتی شهر تهران انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه به روشCross Sectional  بر روی کلیه نمونه های واجد شرایط که جهت به کاربردن روش های جلوگیری از بارداری در دوره شیردهی مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. روش جلوگیری از حاملگی و در صورت استفاده از minipill، مدت زمان استفاده و علت قطع و عوارض مربوط به آن، بررسی شده و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: سن نمـونه های مـورد بررسی 24.8±5.3 سال و تعـداد فرزندان آن ها 2.2±0.8 بود. میـزان مصرف minipill، 47 درصد بود و در پیگیری 18 ماهه، 8/61 درصد قطع مصرف داشتند. عوارض ناشی از مصرف minipill به ترتیب شیوع عبارت بود از؛ 4/71 درصد اختلالات قاعدگی، 3/52 درصد تاخیر پریود، 38 درصد ترشحات واژینال، 5/28 درصد لکه بینی، 8/23 درصد سردرد و طپش قلب و 76/4 درصد احساس کاهش شیر و درد پستان.نتیجه گیری: میزان مصرف minipill، کم تر از حد قابل انتظار و نگران کننده است. به علاوه میزان عوارض مصرف دارو و عوامل قطع آن، مساله مهمی است که جای نگرانی دارد و بررسی آن ها توصیه می گردد.

سابقه و هدف: یکی از عوارض مهم همودیالیز در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه هیپوکسمی می باشد که این مساله با عوامل متعددی و از جمله با نوع غشا دیالیزی به کار رفته ارتباط دارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان هیپوکسمی در بیماران همودیالیزی با تاکید بر نوع غشا دیالیزی به کار رفته می باشد.مواد و روش ها: این تحقیق به روش clinical trial- crossover بر روی 29 بیمار بخش همودیالیز بیمارستان فاطمیه شهرستان سمنان در سال 1383 صورت گرفت. درصد اشباع اکسیژن خون شریانی در زمان های مختلف قبل و پس از شروع دیالیز در دو گروه مصرف کننده غشا پلی سولفون (جزو فیلترهای سنتتیک، با سازگاری زیستی مناسب) و هموفان (جزو فیلترهای سلولزی، با سازگاری زیستی کم) تعیین و مقدار کاهش آن در دو گروه مقایسه گردید.یافته ها: میانگین کاهش اشباع اکسیژن خون شریانی در زمان های 5، 30، 60 و 120 دقیقه پس از شروع همودیالیز با غشا هموفان به صورت معنی داری بیش تر از پلی سولفان بود (P<0.001) در هر دو فیلتر بیش ترین میزان این کاهش در زمان های 30 الی 60 دقیقه پس از همودیالیز بود.نتیجه گیری: استفاده از غشا دیالیزی پلی سولفون منجر به افت کم تر اشباع اکسیژن خون شریانی درحین همودیالیز می گردد. توصیه می شود که در بیماران پرخطر (به ویژه در بیمارانی که مشکلات قلبی و ریوی دارند) جهت کاهش میزان بروز هیپوکسمی در حین همودیالیز از این غشا استفاده شود.

سابقه و هدف: با توجه به اندیکاسیون کارگذاری پیچ های داخل پدیکل و آمار متفاوت فراوانی جاگذاری ناصحیح آن و عوامل مرتبط با آن در تحقیقات کشورهای خارجی به منظور تعیین فراوانی جاگذاری ناصحیح پیچ های داخل پدیکل و عوامل مرتبط با آن و نقش آن در پیش آگهی بیماران این تحقیق در مراجعین به بیمارستان امام حسین (ع) در سال های 1386- 1384 انجام شد.مواد و روش ها: تحقیق با طراحی Case- Series انجام گرفت. کلیه بیماران که اندیکاسیون کارگذاری پیچ داشتند، بررسی شده و بیمارانی که اختلال فیوژن یا احتمال عدم همکاری داشتند از مطالعه حذف شدند. بعد از عمل با CT اسکن مهره جاگذاری پیچ در 5 گروه (گرید 4-0) بررسی شد و نقش سطح کارگذاری، نوع ضایعه و سمت کارگذاری با فراوانی کارگذاری ناصحیح پیچ ها مورد قضاوت آماری قرار گرفت و نیز نقش جاگذاری ناصحیح با اصلاح دفورمیتی مهره بررسی شد.یافته ها: تحقیق بر روی 35 بیمار واجد شرایط و تعداد 206 پیچ انجام شد. تعداد 26 پیچ (6/12%) دارای جاگذاری نامناسب بودند. پیچ هایی که جاگذاری نامناسب داشتند بیش تر در مواجهه با سطح کارگذاری توراسیک و شکستگی مهره بودند (P<0.02) در جاگذاری صحیح 15% و ناصحیح 20% بعد از عمل عدم اصلاح دفورمیتی مهره وجود داشت و بعد از پیگیری به ترتیب 30% و 20% عدم اصلاح دفورمیتی داشتیم.نتیجه گیری: به نظر می رسد فراوانی کارگذاری ناصحیح پیچ های داخل پدیکل در حد متعارف می باشد و شاید عمل مجدد برای اصلاح وضعیت کارگذاری پیچ ضروری نداشته باشد ولی نیاز به تحقیق تجربی می باشد.

سابقه و هدف: به دلیل تنوع فراوان جمعیت میکروبی ساکن روی پوست انسان و با توجه به گسترش روزافزون مقاومت دارویی در باکتری ها، این مطالعه با هدف تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی در بین سویه های فلور میکروبی بدن خصوصا انواع ساکن پوست انجام شد.مواد و روش ها: تعداد 96 نمونه فلور میکروبی از پوست دست و پای افراد مورد نظر تهیه و پس از خالص سازی و مطالعه مورفولوژی و واکنش گرم میکروارگانیسم ها، وجود آنزیم b- لاکتاماز در آن ها به روش اسیدومتری بررسی گردید. سپس الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری های واجد آنزیم b- لاکتاماز به روش انتشار دیسک (Kirby-Bauer) تعیین و نهایتا در سویه های با مقاومت چندگانه آنتی بیوتیکی، MIC و MBC پنی سیلین G ارزیابی گردید.یافته ها: تعداد 180 میکروارگانیسم از 96 نمونه فلور پوست جداسازی گردید که از بین آن ها 26 سویه باکتریایی واجد آنزیم b- لاکتاماز بودند. تمامی سویه های b- لاکتاماز مثبت از نوع کوکسی خوشه ای یا باسیل گرم مثبت شناسایی شدند که به اکثر آنتی بیوتیک های مورد آزمایش مقاوم بودند.نتیجه گیری: نتایج حاصل بیان کننده شیوع توانایی تولیـد b- لاکتاماز در بین فلور میکروبی پوست افراد سالم جامعه به دنبال ورود بی رویه پنی سیلین ها و سفالوسپورین ها به بازارهای دارویی می باشد. بنابراین پوست افراد سالم نیز می تواند یکی از مهم ترین مخازن میکروارگانیسم ها خصوصا به عنوان عوامل عفونت های بیمارستانی در نظر گرفته شود.