پژوهش و سازندگی
سال:1385 | دوره:19 | شماره:4 (پی آیند 73) در امور دام و آبزیان |تعداد مقالات:31

دیاتومه ها گروهی از جلبکهای شاخه Bacillariophyta می باشند. اپی لیتون، گروهی از دیاتومه ها می باشند که بر سطح سنگها و سطوح سخت رشد میکنند. شناسایی فلور دیاتومهای و بررسی تغییرات جمعیتی آنها در رودخانه جاجرود از خرداد 1383 تا اردیبهشت 1384 با نمونه برداری در هر 30 روز یک بار در 6 ایستگاه صورت گرفت و همراه با آن عوامل فیزیکی و شیمیاییDO ، EC،pH و درجه حرارت اندازه گیری شد. نمونه ها با استفاده از روش Reimer و Patrick آماده شدند. در مجموع 51 گونه دیاتومه متعلق به 17 جنس شناسایی شد. جنسهای Navicula Grnn.،Cymbella Kutz، .Gomphonema Kutz.، Cocconeis Ehr. Diatoma Ehr و .Nitzschia Hantz فراوان بودند. کاهش تنوع دیاتومهها از بالادست رودخانه به سمت پایین دست رودخانه نشانه ای از افزایش آلودگی و تاثیر آن بر ترکیب گونهای و فراوانی دیاتومه ها در این رودخانه میباشد.

بخش کشاورزی در دهه های اخیر در بیشتر کشورهای در حال توسعه تحت تاثیر انواع سیاستهای مداخله گرایانه دولت و با هدف حمایت از این بخش در مقایسه با سایر بخشهای اقتصادی قرار داشته است. این سیاستها طیف گسترده ای از مداخلات را در برمیگیرد که بطور مستقیم و یا غیرمستقیم قیمت و بازار این محصولات را تحت تاثیر قرار میدهند. در ایران نیز بخش کشاورزی و زیر بخشهای آن نیز در چند دهه اخیر تحت تاثیر این سیاستها قرار داشته اند. این مداخلات عمدتا از طریق کمترل قیمت کالاها، اعمال سهمیه و یا پرداخت یارانه برروی نهاده های تولید آنها- به ویژه از طریق اعمال نرخ های پایینتر ارز برای واردات نهاده ها - صورت گرفته است. موضوع این مقاله بررسی آثار سیاستهای مداخله مستقیم دولت در قیمتگذاری محصولات زیربخش دام و طیور از جنبه سنجش میزان حمایت از این محصولات میباشد. کالاهای مورد بررسی سه محصول عمده این بخش یعنی گوشت گاو، گوشت مرغ و تخم مرغ و دوره مورد نظر شامل سالهای 78-61 میباشد. دوره مذکور علاوه بر سالهای جنگ تحمیلی و اعمال سیاستهای تثبیت قیمت کالاها، دربرگیرنده دوره اعمال قیمتهای تضمینی و همچنین آزادسازی قیمتها نیز میباشد. ابزار مورد استفاده شامل نرخ های حمایت اسمی و موثر میباشند که با استفاده از داده های موجود در دستگاههای ذیربط مورد محاسبه قرار گرفته اند. نتایج بدست آمده نشان میدهد اولا: نرخهای حمایت در طول سالهای مختلف دارای نوسان میباشند بنابراین؛ مناسبتر این است که به جای مقادیر مطلق این این نرخ ها دریک سال مشخص، روند آنها درطول یک دوره زمانی مورد توجه قرار گیرد. ثانیا؛ مقادیر نرخهای حمایت اسمی بسته به نرخ ارز مورد استفاده برای محاسبه آنها متفاوت است و این نرخها درگزینه نرخ ارز واقی دارای مقادیر بالاتری در مقایسه با نرخ ارز اسمی میباشند. علاوه بر این؛ میانگین نرخ حمایت موثر در مورد کلیه کالاها مثبت بوده و در این میان؛ به ترتیب گوشت گاو بالاترین و تخم مرغ پایینترین میزان نرخ حمایت اسمی و موثر را داشته اند.

این تحقیق جهت بررسی اثرطول مدت شیرخوارگی بر خصوصیات و ترکیب فیزیکی لاشه بره های لری بختیاری اجرا شد. در این مطالعه تعداد 66 راس بره نر و ماده که در یک فصل زایش متولد شده بودند، به طور تصادفی انتخاب و در سنین 60،90 و 120 روزگی از شیرگرفته شدند و تا سن 6 ماهگی پروار گردیدند. آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی با روش فاکتوریل 2×3 (دوره های مختلف شیرگیری و جنس) انجام شد. در پایان دوره پروار در هر سن شیرگیری 10 راس و جمعا 30 راس بره به طور تصادفی انتخاب و پس از ذبح تجزیه لاشه گردیدند. میانگین وزن نهایی بره ها در گروه های مختلف شیرگیری (60، 90و120روز) به ترتیب 44.64، 43.01 و 41.30 کیلوگرم بود که میانگین وزن نهایی بره هایی که در سن 60 روزه از شیرگرفته شده بودند به طور معنی داری بالاتر از بره هایی بود که در سن 120 روز شیر گیری شده بودند (0.05>p). میانگین درصد لاشه سرد بره های گروه 90 روز به طور معنی داری پایینتر از گروه اول (60 روز) و گروه سوم (120روز) بود (0.05>p). میانگین درصد لاشه بره های نر و ماده دارای تفاوت معنی دار نبود. اختلاف بین میانگین مجموع درصد گوشت لاشه گروههای مختلف شیرگیری از نظر آماری معنی دار نبود، اما بین میانگین مجموع چربی زیر جلد (سطحی) گروه 60 روز شیرگیری شده با گروه 120 روز شیرگیری شده تفاوت معنیدار بود (p<0.05). میانگین درصد چربی زیرجلدی بره های نر کمتر از بره های ماده بود (p<0.05)، ولی میانگین درصد دنبه بره های نر بیشتر از بره های ماده بود (p<0.05). در نتیجه شیرگیری بره های نر و ماده لری بختیاری در سن 60 روزگی به دلیل بالا بودن وزن نهایی دوره پروار و درصد لاشه نسبت به دو گروه دیگر (90 و 120روز شیرگیری) و یکسان بودن خصوصیات و ترکیب لاشه توصیه میگردد.

با وجود اینکه غذای اصلی دام های نشخوار کننده را خوراکهای خشبی تشکیل میدهد، با اینحال خود آنها توانایی تولید آنزیمهایی که قادر به تجزیه سلولز و همیسلولز باشند را ندارند. لذا دامهای نشخوارکننده به جمعیت ساکن در دستگاه گوارش خود وابسته هستند. اکوسیستم میکروبی شکمبه عمدتا شامل باکتریها، تکیاخته ها و قارچها است که نقش مهمی در فرایند تخمیر در شکمبه ایفا می کنند. هدف از اجرای این تحقیق بررسی اثر حذف تکیاخته ها از شکمبه گوسفند تغذیه شده با چهار نوع جیره غذایی بر میزان گاز تولید شده از چهار نوع خوراک شامل کاه گندم، یونجه، کنجاله پنبه دانه و دانه جو می باشد. در این آزمایش از 4 راس گوسفند نر نژاد شال فیستول گذاری شده در شکمبه در قالب طرح آماری مربع لاتین استفاده شد و اثر چهار نوع جیره غذایی (حاوی صفر،20، 40 و 60 درصد کنسانتره) در دو مرحله حضور و عدم حضور تکیاخته در شکمبه مورد بررسی قرار گرفت. حذف تک یاخته ها از شکمبه با استفاده از روش شستشو و تخلیه (10) صورت گرفت. نتایج حاصل از آزمایشات تولید گاز بر روی خوراکهای مورد آزمایش نشان داد حجم گاز تولید شده پس از 24 ساعت انکوبه کردن کاه گندم، یونجه، کنجاله پنبه دانه و دانه جو در مایع شکمبه گوسفند دارای تکیاخته به ترتیب 44.3، 3.6،35.46 و 70 میلیلیتر و در مایع شکمبه گوسفند فاقد تکیاخته به ترتیب 33.3،1.7، 37.40 و 65.3 میلیلیتر بوده است. با حذف تک یاخته ها از شکمبه از حجم گاز تولید شده (جز در مورد کنجاله پنبه دانه) به طور چشمگیری کاسته شد و اختلاف مشاهده شده در مورد کاه گندم از لحاظ آماری معنیدار بود (p<0.05).

ذخیره سازی و پرورش پست لارو میگوی سفید هندی Penaeus indicus در سایتهای پرورشی استان هرمزگان در سنین مختلف صورت میگیرد و محصول نهایی متفاوتی را در بر دارد. این پروژه از تاریخ 13/3/79 لغایت 3/8/79 به منظور تعیین مناسبترین سن ذخیره سازی پست لاروها با تیمارهای 10، 15 و 20 روزه و با سه تکرار در استخرهای یک هکتاری در استان هرمزگان واقع در مجتمع پرورش میگوی تیاب جنوبی انجام گردید. در این بررسی اندازه گیری فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب از قبیل اکسیژن محلول (Do)، شوری، دما، pH و شفافیت و نمونه برداری از میگو جهت تعیین رشد هر دو هفته یکبار صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که داده های اکسیژن، شوری و pH در تکرارها و یا تیمارهای مختلف اختلاف معنیداری نداشته اند و شرایط پرورش در این خصوص بصورت یکسان بوده است.

برای ارزیابی ترکیب اسپرومازین - کتامین بر روی ضربان قلب، فشار خون شریانی، تعداد تنفس، گازهای خونی، اسیدیته خون شریانی و دمای مقعدی، 6 راس بز ایرانی سالم با وزنی بین 28-18 کیلوگرم مورد آزمایش قرار گرفتند. اسپرومازین (0.05 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم، عضلانی) 15 دقیقه قبل از تزریق کتامین (11 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم، داخل وریدی) تجویز شد. تمام اندازه گیریهای پایه قبل از تجویز اسپرومازین انجام شد و در زمانهای 5، 15، 30، 45 و 60 پس از القای بیهوشی با کتامین تکرار گردید. برای اندازه گیری فشار خون شریانی و گرفتن نمونه های خون پس از بی حسی با لیدوکائین، شکافی به طول 5 سانتی متر در محل شریان کاروتید راست داده شد و سوند شریانی شسته شده با محلول 2 درهزار هپارین در شریان کاروتید قرار گرفت. از تست آماری آزمون ( T Student’s test) برای آنالیز داده ها استفاده شد و مقادیر P کمتر از 0.05 از نظر آماری معنیدار قلمداد گردید. بر اساس این یافته ها تعداد ضربان قلب و تنفس تغییر معنیداری نداشت. میانگین فشارخون شریانی در دقایق 30، 45 و 60 کاهش معنیداری داشت. متوسط فشار نسبی اکسیژن شریانی در دقایق 5 و 45 کاهش معنیداری داشت اما متوسط فشار نسبی اکسیژن شریانی و مقادیر اسیدیته خون تغییرات معنیداری را نشان ندادند. دمای مقعدی در تمام زمانهای پس از بیهوشی کاهش معنیداری را نشان داد. اگرچه داروهای بیهوشی بر روی فیزیولوژی و هومئوستاز بیمار تاثیر میگذارد اما در این مطالعه تجربی علیرغم بعضی از تغییرات در فشار خون شریانی، اکسیژن خون شریانی و دمای مقعدی، حیوانات این تغییرات را به خوبی تحمل کرده و مشکل بزرگی با این ترکیب بیهوشی رخ نداد.

امروزه در پرورش لارو ماهیان پرورشی استفاده از غذای زنده کاربرد فراوانی دارد که از میان منابع متعدد و متنوع غذای زنده سیست پوسته زدایی شده آرتمیا را به دلیل ارزش غذایی بالا، قابلیت هضم زیاد، روش تولید آسان به عنوان یک منبع مهم غذایی مورد توجه می باشد. با توجه به اهمیت این ماده غذایی و امکان جایگزینی آن بجای منابع پروتئینی در تغذیه لاروهای قزل آلای رنگین کمان، از سطوح مختلف سیست پوسته زدایی شده آرتمیا در قالب طرح کامل تصادفی (CRD) با شش تیمار شامل شاهد، 5، 10، 15، 20 و 25 درصد سیست پوسته زدایی شده آرتمیا در سه تکرار استفاده گردید. در این آزمایش از 18 تراف که هر یک شامل 1000 قطعه لارو با میانگین وزن 25±125 میل گرم استفاده شد. طول دوره آزمایش به مدت 40 روز تا رسیدن لاروها به وزن یک گرمی تعیین گردید. جیره های مورد استفاده در این آزمایش با در نظر گرفتن مقادیر ثابت سیست پوسته زدایی شده آرتمیا توسط نرم افزار UFFDA (1992) فرموله و سپس تهیه گردید. در طول دوره آزمایش پارامترهای مختلف شامل افزایش وزن لاروها (GR)، سرعت رشد ویژه (SGR)، درصد زنده مانی (SR)، خوراک مصرفی (FI) و ضریب تبدیل مواد غذایی (FCR) مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج نشان داد بین گروه های مختلف، تیمارهای 5 و 10 درصد جایگزینی سیست پوسته زدایی شده آرتمیا بهترین وضعیت را از نظر افزایش وزن با مقادیر 28.54±7.29 و 28.85±7.28 میلی گرم داشته، در حالی که تیمار شاهد با میزان 28.12±6.32 میلی گرم کمترین افزایش وزن را داشت. (p<0.05). بیشترین درصد سرعت رشد ویژه (SGR) و درصد زنده مانی (SR) به ترتیب با 86.04±2.78 و 2.42 درصد مربوط به تیمار 5 درصد بود. بیشترین درصد سرعت رشد (SGR) و درصد زنده مانی (SR) به ترتیب با 2.78 86.04± و 2.42 درصد مربوط به تیمار 5 درصد بود. براساس نتیاج حاصله از لحاظ میزان خوراک مصرفی در دوره های مختلف زیست سنجی با پیشرفت زمان آزمایش بین دوره های مختلف اختلاف معنی داری مشاهده گردید. به طوری که از دوره دوم زیست سنجی به بعد تیمارهای 5 و 10 درصد کمترین خوراک مصرفی را دارا بوده و بیشترین مصرف خوراک مربوط به تیمارهای 15 و 20 و 25 درصد بوده نتایج نشان داد ضریب تبدیل غذایی (FCR) تیمار 5 درصد سیست پوسته زدایی شده آرتمیا با میزان 0.09±0.88 دارای بهترین وضعیت در بین تیمارهای دیگر بوده و در گروه برتر قرار گرفت (p<0.05).

اثرات شوک الکتریکی بر پارامترهای خون در 24 راس گاو بومی و دورگ در سال 1383 در ارومیه بررسی گردید. گاوهای تحت مطالعه به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. مقدار 5 میلی لیتر خون از گاوهای هر گروه در صبح زود و به آرامی از ورید وداج تهیه و به عنوان زمان صفر (شاهد) ثبت گردید. سپس گاوها به صورت تجربی در ناحیه جدوگاه دو بار و هربار به مدت 1 ثانیه تحت شوک الکتریکی با شوکر دامپزشکی (3 ولت) قرار گرفته و به فاصله 1.5 ساعت تا 7.5 ساعت (5 بار) خونگیری شدند (درمان). پارامترهای خون مانند تعداد لکوسیتها (WBC) و شمارش تفریقی، هماتوکریت، فیبرینوژن، پروتئین تام، کورتیزول، گلوکز، کلسیم، فسفر، منیزیم، سدیم و پتاسیم ارزیابی شدند. شوک الکتریکی سبب افزایش گلوکز خون تا 25%، کورتیزول خون تا 308%، لکوسیتها تا 68%، و نوتروفیلهاتا 286% و کاهش کلسیم خون تا 11% گردید. آنالیز واریانس یکطرفه با مقادیر تکراری (Repeated Measure ANOVA) اختلاف معنیداری (p<0.01) را در پارامترهای فوق در قبل و پس از شوک نشان داد. سایر پارامترهای خون تغییر معنیداری نیافتند. حداقل زمان تغییرات پارامترهای خون در 1.5 ساعت پس از شوک برای کورتیزول،3 ساعت برای کلسیم و نوتروفیلها و 4.5 ساعت برای گلوکز و WBC بوده است. همچنین بین کورتیزول با پارامترهای معنیدار خون در طی شوک الکتریکی رابطه ای مشاهده نگردید. لذا میتوان نتیجه گرفت که شوک الکتریکی کوتاه با افزایش کورتیزول، گلوکز، WBC و کاهش کلسیم به عنوان یک عامل استرس عمل مینماید. تغییرات فوق سریع و حداقل 3 ساعت پس از شوک میباشد. با توجه به تغییرات فوق بهره مندی از شوک دامپزشکی در گاو به عنوان مولد استرس صرفا در موارد ضروری بلامانع میباشد.

مطالعات پلانکتونی در طرح جامع هیدرولوژی و هیدروبیولوژی رودخانه کرگانرود که در غرب گیلان قرار گرفته طی سالهای 1380-81 نشان داد، که پلانکتون های این رودخانه در مجموع از فراوانی و تنوع کمی برخوردار می باشند. در بررسی های فیتوپلانکتونی رودخانه کرگانرود در مجموع 4 شاخه و 16 جنس فیتوپلانکتونی شناسایی شده که بیشترین جنس های مشاهده شده مربوط به شاخه Bacillariophyta می باشد. یکی از مهمترین جنس های این شاخه که در همه فصول دیده شده جنس Navicula است. جنس های مهم دیگر این شاخه عبارت از Cyclotella, Nitzschia, Diatoma, Cocconoeis و Gomphonema بودند. میانگین فراوانی سالانه این شاخه 370800 عدد در لیتر بوده که 95.60 درصد تراکم سالانه فیتوپلانکتونی را در این رودخانه تشکیل داده است. از شاخه Cyanophyta جنس Oscillatoria با میانگین فراوانی 15307 عدد در لیتر با 4 درصد تراکم سالانه در مرتبه بعدی قرار دارد. از شاخه Chlorophyta،  جنس های Crucigenia و Cosmarium با میانگین فراوانی 1057 عدد در لیتر، 0.3 درصد و از شاخه Euglenophyta جنس Trachelomonas با میانگین فراوانی 529 عدد در لیتر، 0.1 درصد تراکم سالانه فیتوپلانکتونی این رودخانه را دارا بودند. مطالعات نشان داد که این رودخانه از نظر زئوپلانکتونی نیز بسیار فقیر و اکثرا محدود به گونه های ثابت و چسبنده از شاخه های ریزوپودا و روتاتوریا می باشد. در مطالعات زئوپلانکتونی 5 شاخه و 11 جنس شناسایی گردید، که بیشترین تنوع و فراوانی مربوط به شاخه Rhizopoda با جنس های Cyphoderia, Difflugia, Areclla و Euglypha با میانگین فراوانی سالانه 2.1 عدد در لیتر که 45 درصد تراکم سالانه زئوپلانکتونی این رودخانه را در برداشت، رده نماتودا با میانگین فراوانی سالانه 0.9 عدد در لیتر 19 درصد و شاخه های Ciliophora با جنس Vorticella و میانگین فراوانی سالانه 0.8 عدد در لیتر، روتاتوریا با جنس های غالب Synchaeta, Cephalodella, Keratella و Philodina و میانگین فراوانی سالانه 0.8 عدد در لیتر، هر کدام 17 درصد تراکم سالانه زئوپلانکتونی را تشکیل دادند. شاخه بند پایان (Arthropoda) با جنس Harpacticus و میانگین فراوانی سالانه 0.3 عدد در لیتر از فراوانی کمی در طول بررسی برخودار بوده و 2 درصد جمعیت سالانه زئوپلانکتونی را در این رودخانه دارا بوده است.

شناسایی و پراکنش دشمنان طبیعی زنبور عسل (A. mellifera) در 8 شهرستان و سه اقلیم استان فارس شامل مدیترانه ای (آباده، سپیدان و شیراز)، نیمه صحرایی گرم (کازرون، فیروزآباد، نورآباد و داراب) و کوهستانی سرد (اقلید) مورد مطالعه قرار گرفت. کمتر از 1 درصد کندوهای استان شامل 585 کندو برای نمونه برداری زنبوران بالغ و 537 کندو برای نمونه برداری حجرات لاروی و نوزادان بطور تصادفی و به تناسب تعداد کل کندوی هر شهرستان انتخاب شدند. برای جداسازی و شناسایی انگلها، 50 عدد زنبور زنده از هر کلنی به طور تصادفی انتخاب و در شیشه حاوی اتانول 75 درصد ریخته و به آزمایشگاه منتقل شد. برای بررسی حجرات لاروی و نوزادان نمونه های 5×5 سانتیمتری از شان با کارد بریده و تا زمان بررسی در فریزر نگهداری شد. به وسیله پرسشنامه، اطلاعاتی در باره زنبورستان و سابقه وجود آفات و شکارچیان جمع آوری گردید. کنه واروآ (Varroa destructor)، زنبورهای خرمایی (.Vespa spp)، زنبورهای ژاکت زرد (.Vespula spp) و مرغهای زنبورخوار (.Merops spp.) در تمام اقلیمها مشاهده شدند. کنه تراشهای (Acarapis woodi) و مگس برولا (.Braula spp) در هیچیک از اقلیمها مشاهده نشد. سوسکهای ملوئیده (.Meloe spp) در اقلیمهای مدیترانه ای و کوهستانی سرد مشاهده گردید. پروانه بزرگ مومخوار (Galleria mellonella) نیز تنها در اقلیم نیمه صحرایی گرم و مدیترانه ای وجود داشت. در اقلیمهای مدیترانه ای و کوهستانی سرد، مارمولک نیز به عنوان شکارچی زنبور عسل گزارش شد. درصد آلودگی کلنی، زنبوران بالغ و حجرات زنبور عسل در فصل زمستان، و درصد آلودگی کلنی و حجرات در فصل بهار به کنه واروآ بین اقلیمهای مختلف معنیدار نبود ولی درصد آلودگی زنبوران بالغ در فصل بهار در مناطق کوهستانی سرد به طور معنیداری بیشتر از سایر مناطق بود.

خرمای نامرغوب یک منبع خوراکی با ارزشی است، که در مناطق جنوبی کشور (به ویژه در استان هرمزگان) به مقادیر زیادی بدست می آید و در تغذیه انواع دامها استفاده میگردد. بنابراین شناخت ارزش غذایی آن از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مطالعه از سه منطقه عمده تولید خرما (میناب، رودان و فین) در استان هرمزگان نمونه برداری شد و از هر منطقه تعداد 8 نمونه مورد تجزیه شیمیایی قرار گرفت. میزان ماده خشک، پروتئین خام، چربی خام، الیاف خام، ADF1، ان-اف-ای2، کلسیم، فسفر و انرژی خام خرمای سه منطقه به ترتیب برابر 86.05، 3.48، 0.84، 9.43، 26.58، 83.05، 0.16، 0.077 درصد و 4131 کالری در گرم ماده خشک است. نمونه های یاد شده در قالب یک طرح کاملا تصادفی بر روی 12 راس بز نر اخته شده نژاد سیاه موئی مورد آزمایش قرار گرفت. میانگین قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، الیاف خام، ADF، ان-اف-ای و انرژی خام خرمای سه منطقه برابر 62.41، 66.04، 22.72، 28.95، 23.03، 82.74 درصد و میزان انرژی قابل هضم 2.4 مگاکالری در کیلوگرم ماده خشک اندازه گیری شد. بین ضرائب هضمی ماده خشک، ماده آلی، الیاف خام، ان-اف-ای، ADF و انرژی قابل هضم مناطق اختلاف معنیداری مشاهده نگردید (p>%5) همچنین در میزان مصرف اختیاری خرمای سه منطقه مورد مطالعه اختلاف معنیداری وجود نداشت (p>%5).

به منظور برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات رشد، داده های مربوط به وزنهای تولد، سه ماهگی، 6 ماهگی،9 ماهگی و 12 ماهگی گوسفندان کرمانی ایستگاه اصلاح نژاد شهربابک مورد استفاده قرار گرفت. این داده ها طی سالهای 1372 الی 1381 جمع آوری شده بود و به ترتیب دارای 2086، 1922، 1583،1142 و 774 رکورد برای صفات مذکور بود. همچنین برای برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات پشم تولیدی طی دو مرحله از تعداد 629 راس گوسفند نمونه برداری شد. صفات شامل طول استاپل، بازده پشم، قطر تار پشم و وزن پشم سالیانه بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش حداکثر درستنمایی محدود شده بی نیاز از مشتق گیری (DFREML) و مدل حیوانی تک صفتی و چند صفتی انجام شد. وراثت پذیری به دست آمده از تجزیه تک صفتی وزن های تولد، سه ماهگی، 6 ماهگی،9 ماهگی و 12 ماهگی، طول استاپل، بازده پشم، قطر تار پشم و وزن پشم سالیانه به ترتیب 9 0.06±0.101، 0.079± 0.296، 0.087± 0.308، 0.078± 0.062، 0.071± 0.260، 0.1110± 0.202، 0.404 ±0.201، 0.333± 0.205 و0.10 ± 0.414، وراثت پذیری به دست آمده از تجزیه چند صفتی وزن های تولد، 3 ماهگی، 6 ماهگی،9 ماهگی و 12 ماهگی، طول استاپل، بازده پشم، قطر تار پشم و وزن پشم سالیانه به ترتیب 0.068±0.233، 0.079±0.576، 0.078± 0.498، 0.076 ± 0.299، 0.090 ± 0.367، 0.233± 0.639، 0.310 ± 0.867، 0.790 ±0.930 و 0.110 ± 0.595 برآورد گردید. همبستگی ژنتیکی بین تمامی صفات رشد از 0.87 تا 0.98 متغیر بود ولی در مورد صفات پشم همبستگی پایین با دامنه تغییرات از 0.001 تا 0.15 حاصل شد

مطالعه ای برای ارزیابی روش رنگ آمیزی تری کروم ماسون در شناسایی بافتهای غیر مجاز در فرآورده های گوشتی حرارت دیده انجام گرفت. به همین منظور نمونه های مختلفی از کالباس حرارت دیده در آزمایشگاه تهیه گردید که از نظر فرمولاسیون مشابه کالباسهای رایج در بازار فرآورده های گوشتی ایران باشند. در این نمونه ها از بافتهای غیر مجاز مانند سنگدان مرغ، پستان، ریه، بافتهای نرم سر و بافتهای داخل حفره شکمیاز جمله شکمبه، نگاری و هزارلا با نسبت مشخص 20 درصد از گوشت لخم مصرفی یا 10 درصد حجم کل نمونه به صورت مجزا و یا مخلوط استفاده شد. سپس نمونه برداری و آزمایش بافت شناسی با رنگ آمیزی تری کروم ماسون انجام گرفت. فتو میکروگرافهای تهیه شده از نمونه ها نشان دادند که علیرغم خرد شدن بافتها و انجام پروسه حرارتی در طول تولید، ساختمان میکروسکپی بافتهای غیر مجاز قابل تشخیص است و رنگ پذیری آنها تغییری پیدا نمیکند و اجزای ساختمانی هر بافت به خوبی رنگ گرفته است. نتایج مطالعه نشان داد که در این روش رنگ آمیزی به علت تباین رنگی که ایجاد میشود شناسایی رشته های کلاژن و تفکیک آنها از رشته های عضلانی بافتها در فرآورده های گوشتی حرارت دیده اسان است به طوریکه بافتهای عضلانی رنگ قرمز و رشته کلاژن رنگ سبز به خود میگیرند. این روش بافت شناسی برای تشخیص بافتهای غیرمجاز در نمونه هایی از کالباسهای حرارت دیده که احتمال تقلب می رود قابل توصیه است.

تالاب انزلی یکی از بوم سازگانهای مهم آبی ایران است که در جنوب غربی دریای خزر قرار دارد. این تالاب زیستگاه ماهیان و آبزیان با ارزشی است که نقش بسیار مهمی را در چرخه زیستی این تالاب دارند. از آنجایی که دوکفه ایها شاخصهای زیستی محسوب میگردند، جهت بررسی میزان فلزات سنگین، دوکفه ای Anodonta cygnea که یکی از دوکفه ایهای موجود در تالاب انزلی میباشد مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق از منطقه سلکه تالاب انزلی که دریافت کننده آب حوضه آبریز بخش جنوبی تالاب میباشد در فصل پاییز سال 1383 تعداد 30 نمونه و در فصل بهار سال 1384 تعداد 20 نمونه صدف به طور تصادفی همراه با نمونه آب و رسوب محل زیست این دوکفه ای برداشت گردید. صدفها به طور زنده به آزمایشگاه منتقل و بیومتری گردیدند. ابتدا بخشهای نرم صدف، نمونه های آب و رسوب به روش هضم اسیدی جهت انجام مراحل بعدی آزمایشات آماده سازی شدند و سپس با استفاده از دستگاه جذب اتمیبا شعله، میزان غلظت چهار فلز سنگین روی، مس، سرب و کادمیوم در بافت نرم آنودونت (به طور مجزا در جنس نر و ماده)، آب و رسوب در دو فصل پاییز و بهار تعیین و مورد مقایسه قرار گرفتند. برای اندازه گیری عنصر جیوه بعد از آماده سازی نمونه های صدف، آب و رسوب به روش هضم اسیدی و با استفاده از دستگاه جذب اتمی مجهز به سیستم تولید بخار سرد، میزان فلز جیوه اندازه گیری گردید. نتایج حاصله نشان دادند که در جنس نر صدف آنودونت میزان غلظت فلز سنگین روی در دو فصل پاییز و بهار به ترتیب 16.40 و 23.50 میکروگرم بر گرم وزن تر و پس از آن عنصر مس در دو فصل پاییز و بهار با مقدار 0.58 و 0.77 میکروگرم بر گرم وزن تر بیشترین مقدار را نسبت به دیگر فلزات داشته اند. در جنس ماده نیز میزان غلظت فلز روی در دو فصل پاییز و بهار به ترتیب 7.90 و 15.37 و عنصر مس با غلظت 0.89 و 0.69 میکروگرم بر گرم وزن بیشترین مقدار را نسبت به سایر فلزات داشته اند. میزان تجمع سه فلز سرب، کادمیوم و جیوه در جنس نر و ماده بسیار ناچیز بدست آمد و در اکثر موارد از حد تشخیص کمتر بود. میزان غلظت فلزات سنگین در آب نشان داد که عنصر روی در دو فصل پاییز و بهار به ترتیب با میزان 0.11 و 0.005 میلی گرم در لیتر میباشد و غلظت فلزات دیگر در اکثر موارد از حد تشخیص دستگاه کمتر بود. میزان تجمع فلزات سنگین در رسوب نشان داد که فلز روی در دو فصل پاییز و بهار به ترتیب با مقدار 82.5 و 87.5 میکروگرم بر گرم وزن خشک بیشترین مقدار و جیوه با میزان تجمع 0.05 و 0.04 میکروگرم بر گرم وزن خشک در دو فصل مذکور کمترین مقدار را دارا میباشد. میزان تجمع فلزات مس، سرب و کادمیوم در دو فصل پاییز و بهار به ترتیب 56.30 و 15.08، 5.80 و 6.21، 1.85 و 0.60 میکرو گرم بر گرم وزن خشک بود.

تعیین مقدار هیدروکسی پرولین به عنوان یک شاخص جهت اندازه گیری میزان کلاژن در بافتهای همبند و در مطالعات متابولیسم کلاژن مورد استفاده قرار میگیرد. در این روش پس از هیدرولیز نمونه بافت تاندون با اسید هیدروکلریک 6 مولار به مدت 16-14 ساعت در دمای 105 درجه سانتیگراد، هیدروکسی پرولین با معرف کلرآمین T اکسیده شد. بعد با افزودن معرف ارلیخ و قراردادن در دمای 60 درجه سانتیگراد، محصول رنگی بدست آمد. جهت حذف مواد رنگی مزاحم، محصول رنگی در محیط قلیایی توسط تولوئن استخراج شد و در مرحله بعد ماده رنگی وارد فاز اسیدی گردید. میزان جذب محصول رنگی در فاز اسیدی در طول موج 543 نانومتر قرائت شد و مقدار هیدروکسی پرولین نمونه بر اساس منحنی کالیبراسیون محلولهای استاندارد که همه مراحل فوق را گذرانده بودند، محاسبه گردید. منحنی کالیبراسیون در دامنه غلظت g/ml و 160-10 خطی بود R2=0.997. دقت روش با شاخص تغییرات (CV%) بین روزها و درون روزها کمتر از 7% به دست آمد. با آزمایش شش نمونه تاندون اسب، میزان هیدروکسی پرولین آنها برحسب ماده خشک تاندون  mg/gو121- 95 (9.0±109.5) به دست آمد. این روش آسان، اختصاصی و تکرار پذیر برای تعیین مقدار هیدروکسی پرولین تاندون و بافتهای کلاژنی دیگر مانند پوست قابل استفاده است.

به منظـور بـررسی و مطالعـه برخـی ترکیبـات بیـوشیمیـایی همـولنف میگـوی سفیـد هنـدی (Fenneropenaeus indicus) از سیصد قطعه میگوی بالغ (4 ماهه) به ظاهر سالم با وزن متوسط 12 گرم و اندازه 10 سانتیمتر پرورش یافته در استخرهای پرورش میگو در منطقه حله واقع در استان بوشهر نمونه گیری به عمل آمد. نمونه همولنف از سینوس شکمی با استفاده از سرنگ انسولین و سرسوزن شماره 26 اخذ و پس از سانتریفوژ و جداسازی سلولهای همولنف، میزان گلوکز اوره، اسیداوریک، کلسترول، تری گلیسرید، کراتینین، ازت اوره همولنف، کلسیـم و فسفر همولنف به روشهای متداول بیوشیمیایی به وسیله دستگاه خودکار بیوشیمیآنالیزر الان (Elan) اندازه گیری شد و داده ها پس از آنالیـز آماری مورد تجزیه و تحلیـل قرار گرفت. در این مطالعـه میانگین مقـادیر گلوکز (11.3±35.0 میلی گرم در دسی لیتر)، اوره (7.6 ± 36.6 میلی گرم در دسی لیتر)، ازت اوره همولنف (3.6 ± 17.1 میلی گرم در دسی لیتر)، اسیداوریک (2.0 ± 11.9 میلی گرم در دسی لیتـر)، کـراتینیـن (0.26 ± 0.46 میلیگرم در دسیلیتر)، و کلسیم (1.7 ± 40.9 میلیگرم در دسیلیتر) و فسفـر (1.9 ± 4.4 میلیگرم در 19.5 میلیگرم در دسی لیتر) و تری گلیسرید (3.3±16.1 میلی گرم در دسی لیتـر)، کلسترول (7.1 میلیگرم در دسیلیتر) به دست آمد. آنالیز آماری نشان داد که بین گلوکز همولنف با کلسیم، فسفر، اسید اوریک، کراتینین، کلسترول و اوره و همچنیـن بین کلسیـم با کلستـرول و اسیـد اوریک و بیـن کلستـرول با اسیـد اوریک همبستـگی معنی داری وجود دارد (p<0.05).

طی سال های 1379 تا 1381 از ماکیان تجاری مشکوک به کوریزای عفونی و ارسالی به موسسه رازی به منظور جداسازی باکتری H. paragallinarum طبق روش استاندارد، کشت باکتریایی به عمل آمد. نمونه های مورد بررسی از 14 گله جوجه گوشتی، 8 گله مرغ مادر و 7 گله مرغ تخمگذار تجاری بودند. باکتری H. paragallinarum از 4 گله تخمگذار جدا گردید. شناسایی باکتریها با کمک خصوصیات بیوشیمیایی و ایجاد بیماری کوریزای عفونی در جوجه های عاری از پاتوژنهای اختصاصی (SPF) صورت گرفت. ذخیره باکتریها با تکثیر آنها در زرده تخم مرغ های SPF جنین دار و نگهداری زرده ها در دمای 70- درجه سانتی گراد انجام شد. در آزمایش تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی به روش انتشار از دیسک، تمامی باکتری های جدا شده نسبت به سیپروفلوکساسین، لینکواسپکتین، سفالکسین، سفتر یاکسون، فورازولیدون، کلرامفنیکل، اکسی تتراسیکلین، تتراسیکلین و سولفامید + تری متوپریم کاملا حساس بودند. سه باکتری جدا شده از 4 مورد در مقابل استرپتومایسین و انروفلوکساسین، دو باکتری جدا شده در برابر آمپی سیلین، تیامولین و فلومکوئین و یک باکتری جدا شده نسبت به جنتامایسین و آموکسی سیلین حساسیت کامل را نشان دادند. تمامی باکتریهای جدا شده نسبت به پنی سیلین، نووبیوسین، تایلوزین، باسیتراسین و لینکومایسین کاملا مقاوم بودند. به نظر می رسد که مطالعه وسیع تر و عمیقتر سویه های بومی H. paragallinarum به منظور مقابله اصولی با بیماری کوریزای عفونی ضروری است.

این پروژه پاییز 1382 در ایستگاه تحقیقات بندرگاه وابسته به پژوهشکده میگوی بوشهر، به منظور بررسی تاثیر مواد جاذب (بتائین و متیونین) بر تحریک غذاگیری میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) با ساخت هفت نوع جیره شامل جیره شاهد (بدون بتائین و متیونین)، جیره های حاوی 0.5 و 1.5 درصد بتائین، 0.5 و 1.5 درصد متیونین، 0.5 و 1.5 درصد مخلوط بتائین و متیونین، با سه تکرارانجام گردید. آزمایش تحریک غذاگیری در آکواریوم های شیشه ای به ابعاد 50×40×100 سانتیمتر انجام گردید. میگوها در آکواریوم رها شده و پلتهای غذایی نیز در طرف دیگر آکواریوم ریخته شد. تعداد پلت باقیمانده پس از مدت زمانهای 30 دقیقه و 2 ساعت شمارش گردید. پس از 2 ساعت باقیمانده پلتها سیفون شده، خشک و سپس توزین شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با SPSS و با آنالیز واریانس یک طرفه (One-way ANOVA) انجام شد و مقایسه بین میانگین ها با آزمون توکی (Tukey) انجام گردید. نتایج نشان داد که درصد مصرف مقدار و تعداد پلتهای غذایی در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری با هم نداشت (p>0.05).ولی جیره حاوی1.5 درصد مخلوط بتائین و متیونین بالاترین درصد مصرف مقدار و تعداد پلت غذایی را داشت که بیانگر مطبوعیت و جذابیت بالای این جیره بود.

به منظور تعیین شیوع و نوع ضایعات کلیوی گوسفند یک بررسی در طی فصول زمستان 1381 و بهار 1382 انجام شد. از 2000 عدد کلیه بررسی شده 60 عدد (0.3 درصد) به علت وجود موارد غیر طبیعی ظاهری حذف شدند. معمولترین علت حذف نفریت بینابینی ( 60% کل کلیه های حذفی) بود. سایر ضایعات شامل پیگمنتاسیون (0.55%)، کیست ادراری ( 0.25%)، کیست هیداتید (0.2%)، آمیلوئیدوز (0.1%) و خونریزی (0.1%) بود. میزان کلیه های حذفی در گوسفندان زیر یکسال، بالای یکسال، جنس ماده و جنس نر به ترتیب1.89 ، 5.74، 4.68 و 2.38 درصد بود. با استفاده از آزمون مربع کای تفاوت در شیوع ضایعات در هر دو گروه سنی و جنسی گوسفندان معنادار بود (p<0.05).

بسیاری از گونه های فیتوپلانکتونی در صنایع مختلف، اهمیت و کاربرد فراوان دارند. تهیه مواد مغذی جهت کشت آنها از یک طرف و واردات گونه های میکروجلبکی از طرف دیگر همراه با صرف هزینه زیاد میباشد. علاوه بر این، گونه های وارداتی به دلیل عدم سازگاری با شرایط محیطی منطقه، دارای کارایی بالا نمی باشند. لذا جداسازی گونه های بومی جهت افزایش راندمان رشد از اهمیت ویژه ای برخوردار است. نمونه برداری این تحقیق، از دهانه اروند و دهانه بهمنشیر انجام شد. جداسازی نمونه های فیتوپلانکتونی با استفاده از روشهای رقیق سازی، پلیت آگار، سانتریفوژ - نورگرایی همچنین با استفاده از تغییر فاکتورهای فیزیکی مانند نور و شوری انجام شد. با توجه به روشهای مختلف جداسازی نتیجه میشود که در نور کم دیاتومه ها غالب میشوند و با افزایش نور امکان جداسازی گونه های بیشتری موجود میباشد. به طور کلی محیط کشت TMRL یک محیط کشت عمومی برای جداسازی انواع فیتوپلانکتونها است. همچنین میتوان از محیط کشت Guillard جهت جداسازی دیاتومه ها استفاده نمود و در محیط کشت Conway امکان رشد میکروجلبکهای سبز بیشتر است. در این تحقیق 15 گونه فیتوپلانکتونی جداسازی شد.

یکی از مهمترین پدیده های اکولوژیکی دریا، مطالعه گروه های جانوری موجود در رسوبات یا کفزیان است، ماکروبنتوزها، گروه عمدهای از جانوران موجود در بستر را تشکیل میدهند که نسبت به سایر گروه های کفزی (مایوفونا و میکروفونا) از توده زنده بیشتری برخوردار هستند. برای بررسی تنوع کرمهای پرتار جنگلهای حرا، واقع در خور خوران در طول یک سال از آذر 1380 تا آبان 1381 از این منطقه نمونه برداری گردید. به این منظور دو ترانسکت و در هر یک سه ایستگاه در نظر گرفته شد و در مجموع از 6 ایستگاه نمونه برداری گردید. علاوه بر نمونه برداری از بستر به کمک گراب، فاکتورهای فیزیکی و شیمیایی هم مانند اسیدیته، دما، شوری و اکسیژن نیز مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت 32 خانواده و 43 جنس از کرمهای پرتار شناسایی گردید. به منظور بررسی وضعیت تنوع پرتاران شاخصهای غنای طبیعی (Richness)،تراز محیطی یا همسانی توزیع (Evenness) و تنوع گونهای (Diversity) در هر ایستگاه محاسبه گردید. با توجه به اعداد شاخص شانون ('H) و ترازی محیطی (E) ایستگاه A3 دارای کمترین ترازی محیطی و بیشترین تعداد پرتاران و ایستگاه A1 باتوجه به شاخص شانون دارای بار آلودگی متوسطی بود.

ویتامین ها در اعمال متابولیکی بدن طیور نقش بارزی را ایفا می نمایند. به منظور بررسی تاثیر مکمل های ویتامینی با سطوح مختلف ویتامین بر عملکرد مرغان تخمگذار تجارتی، جیره هایی با انرژی و پروتیین یکسان ولی متفاوت از نظر مکمل های ویتامینی تنظیم و در آزمایشی با طرح آماری بلوک کامل تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار (بلوک) و 8 قطعه مرغ تخمگذار در هر تکرار از نژاد لگهورن سفید، آمیخته تجارتی «های- لاین» به مدت 13 هفته تغذیه شدند. میانگین های صفات مورد بررسی با استفاده از آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه گردید. مکمل های ویتامینی مورد پژوهش عبارت بودند از: NRC(1994)، 1.5 برابر مقادیر پیشنهادی NRC، 2 برابر مقادیر پیشنهادی NRC، پیشنهاد شرکت پشتیبانی امور دام کشور، پیشنهاد موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، پیشنهاد شرکت پشتیبانی امور دام کشور ساخته شده بود. نتایج این پژوهش نشان داد که خوراک مصرفی روزانه، درصد تولید تخم مرغ، تولید تخم مرغ روزانه، وزن مخصوص تخم مرغ، کیفیت داخلی تخم مرغ، وزن و درصد پوسته در بین تیمارها تفاوت معنی داری نداشتند (p>0.05)، اما ضریب تبدیل خوراک، وزن تخم مرغ وهزینه خوراک برای تولید هر کیلوگرم تخم مرغ تفاوت معنی داری داشتند (p>0.05). بهترین و بدترین ضریب تبدیل خوراک به ترتیب مربوط به مکمل ویتامینی 2 برابر NRC و NRC بود (1.98 در مقابل 2.2). پایین ترین وزن تخم مرغ مربوط به مکمل های ویتامینی NRC و 1.5 برابر NRC بود. کمترین و بیشترین هزینه خوراک برای تولید یک کیلوگرم تخم مرغ به ترتیب مربوط به مکمل ویتامینی 2 برابر NRCو NRC بود. نتایج این پژوهش نشان داد که تامین سطوح ویتامینی به مقدار 2 برابر NRC احتیاجات ویتامینی مرغان تخمگذار را بهتر تامین نموده و علاوه بر عملکرد مطلوب، هزینه خوراک جهت تولید یک کیلوگرم تخم مرغ را نیز کاهش می دهد.

منابع پروتئین گیاهی نقش مهمی را در کاهش هزینه جیره های غذایی بر عهده دارند. علاوه بر این، استفاده از این منابع در جیره غذایی ماهی اثرات متابولیکی مختلفی دارد. در این تحقیق از کنجاله کانولا (حاوی 12.5 میکرومول گلوکوسینولات بر گرم ماده خشک) در 5 سطح جایگزینی40،30،20،10و50 درصد به جای آرد ماهی همراه با جیره شاهد در سه تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. کلیه جیره ها محتوی انرژی و پروتئین یکسانی داشتند. تعداد 216 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان با وزن متوسط 15±100 گرم انتخاب و در 18 وان (هر وان 12 قطعه) جای گرفتند و پس از 2 هفته سازگاری، به مدت 56 روز با 6 جیره آزمایشی تغذیه شدند. در روز 56 آزمایش، از هر تیمار بطور تصادفی 6 ماهی انتخاب، بیهوش و سپس از آنهاخونگیری شد. غلظت هورمون محرک تیروئید (TSH)، تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3) سرم خون ماهیان اندازه گیری شد. برای تجزیه اطلاعات از نرم افزار SAS استفاده شد. مقایسه میانگینها از طریق آزمون چند دامنه دانکن (p>0.05) صورت گرفت. جایگزینی کنجاله کانولا تا سطح 50 درصد منجر به تغییرات بر غلظت هورمون های محرک تیروئید (TSH) تیروکسین (T4) تری یدوتیرونین (T3) و نسبت تری یدوتیرونین به تیروکسین (T3/T4) سرم خون ماهیان تغذیه شده با جیره های حاوی کنجاله کانولا در مقایسه با سرم خون ماهیان جیره شاهد نشد (P>0.05). مقایسه جیره های حاوی کنجاله کانولا نشان داد که مقدار گلوکوسینولاتی که بر غلظت تیروکسین و تری یدوتیرونین تاثیر می گذارد به ترتیب 0.625 و 2.5 میکرومول بر گرم ماده خشک جیره است. این نتایج نشان می دهد که کنجاله کانولا تا حدود 40 درصد قابل جایگزینی به جای آرد ماهی جیره شاهد است.

در طول سال 1381 خصوصیات ریخت سنجی، ریخت شمارشی و نسبت ویژگی های ریخت سنجی ماهی سیم (Abramis brama orientalis) دریای خزر (90 قطعه) و تالاب انزلی (120 قطعه) مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. بر طبق نتایج بدست آمده میانگین ضریب تغییرات فاکتورهای فوق در ماهی سیم دریای خزر به ترتیب 22.36.، 3.24 و 7.56 درصد و در ماهی سیم تالاب انزلی 22.76، 4.63 و 21.56 درصد بود. ضمن اینکه از 40 فاکتور ریخت سنجی، 16 فاکتور ریخت شمارشی و 37 فاکتور نسبت ویژگیهای ریخت سنجی به ترتیب در 33، 3 و 27 فاکتور اختلاف معنی دار آماری (آزمون واریانس یکطرفه) مشاهده شد. بر طبق آزمون تجزیه به عاملها، ماهی سیم این دو منطقه در 6 مولفه اول ریخت سنجی (طول کل، طول چنگالی، طول استاندارد، طول سر، ارتفاع سر و طول پوزه) انتخاب شده در مجموع 80.020 درصد تغییرات (میزان آماره KMO برابر 0.94)، در 4 مولفه اول ریخت شمارشی (تعداد فلس روی خط جانبی، تعداد فلس پایین خط جانبی، تعداد فلس بالای خط جانبی، تعداد شعاع نرم باله پشتی) 45.45 درصد تغییرات (میزان آماره KMO برای 0.47) و در 7 مولفه اول نسبت ویژگیهای ریخت سنجی (نسبت طول سر به طول استاندارد، ارتفاع سر به طول سر، طول پوزه به طول سر، عرض دهان به طول سر، طول دهان به طول سر، طول گلو به طول سر و قطر چشم به طول سر) با 73 درصد تغییرات باعث جدایی دو جمعیت از یکدیگر میگردند. همچنین بر اساس آزمون تجزیه تابع تشخیص بر طبق دو مولفه اول و دوم فاکتورهای ریخت سنجی (طول کل و طول چنگالی)، ریخت شمارشی (تعداد فلس روی خط جانبی و تعداد فلس پایین خط جانبی) و نسبت ویژگیهای ریخت سنجی (نسبت طول سر به طول استاندارد و ارتفاع سر به طول سر) ماهیان سیم این دو منطقه به طور کامل از هم جدا میشوند (میزان رابطه کانونی به ترتیب برابر 0.88، 0.30 و 0.86). در پایان با توجه به نتایج بدست آمده میتوان گفت که ماهیان سیم دریای خزر و تالاب انزلی در فاکتورهای ریخت سنجی با هم اختلاف قابل توجهی دارند، در حالیکه این اختلاف در فاکتورهای ریخت شمارشی بسیار ناچیز است. دلیل این اختلافها میتواند ناشی از شرایط متفاوت زیستگاه و اثر آن بر فاکتورهای ریخت سنجی باشد که بر روی فاکتورهای ریخت شمارشی تاثیر نمیگذارد زیرا این فاکتورها تابع تغییرات ژنتیکی است.

توارث سیتوپلاسمی بر صفات تولیدی گوسفند نژاد بلوچی مورد بررسی قرار گرفت. داده های این تحقیق مربوط به گله دو ایستگاه تحقیقاتی اصلاح نژاد عباس آباد مشهد واقع در شمال شرق ایران و شامل 13625 راس دام می باشد. صفات مورد مطالعه عبارت از وزن تولد، وزن شیرگیری، وزن شش ماهگی، وزن 12 ماهگی و وزن پشم ناشور 18 ماهگی بودند. با دنبال کردن لاینهای سیتوپلاسمی از نتاج به والد ماده مبنا، منابع اولیه سیتوپلاسمی مشخص شد. پارامترهای ژنتیکی با استفاده از روش حداکثر درستنمایی محدود شده بدون نیاز به مشتقگیری (DFREML) و بر اساس مدلهای حیوانی تک متغیره برآورد گردید. برای کلیه صفات آثار سیتوپلاسمی سهم ناچیزی در واریانس صفات تولیدی داشت. اثر سیتوپلاسمی در کل واریانس فنوتیپی برای وزن بدن (BW) و 4 درصد و برای وزن پشم شسته نشده (GFW) و2 درصد برآورد گردید. به نظر میرسد که اثر مذکور در ارزیابی ژنتیکی صفات مورد مطالعه کم اهمیت خواهد بود. برای صفت وزن پشم ناشور سهم اثر ژنتیکی مادری بسیار کم بود.

سارکوئید به عنوان شایعترین تومور پوستی در هر دو جنس، نژادهای مختلف تک سمیان (اسب، الاغ و قاطر) و کلیه رنگ های آنها رخ می دهد. رایجترین مکانهای بروز این تومور نواحی با پوست نازک و کم موی سطح بدن است. اشکال مختلف آن شامل نوع پنهان، زگیلی، فیبروبلاستیک و مخلوط می باشد. روشهای درمانی آن متنوع بوده و مشکل عمده این روشها عود مجدد بعد از درمان است. تاکنون سارکوئید در اسب به کرات گزارش شده، لیکن مقاله اخیر نخستین گزارش سارکوئید در اسبچه خزر است. در یک نریان 5 ساله اسبچه خزر در مجموعه سوارکاری رخش مجتمع آموزش جهاد کشاورزی خراسان یک توده زگیلی شکل در سطح داخلی اندام حرکتی قدامی و چندین توده توموری دیگر نیز در اطراف غلاف قضیب مشاهده گردید. با توجه به مشخصات و خصوصیات ضایعه، سارکوئید زگیلی (وروکوز) تشخیص داده شد. جهت تایید تشخیص، نمونه برداری از ضایعات انجام شد و بررسی هیستوپاتولوژیکی آن نیز تومور سارکوئید را تایید کرد.