زیست فناوری میکروبی
سال:1388 | دوره:1 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: بیماری های منتقله از راه غذا امروزه یکی از بزرگترین نگرانی ها در جهان می باشد. استافیلوکوکوس اورئوس یکی از عوامل مهم مسمومیت های غذایی می باشد که در نتیجه مصرف غذای آلوده به انترو توکسین مقاوم به حرارت در غذا ایجاد می شود. همچنین امروزه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) یک پاتوژن عمده و مهم محسوب می شود که به سرعت در جهان در حال گسترش است و به صورت یک تهدید جدی برای سلامت عمومی مطرح گردیده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان آلودگی مواد غذایی به استافیلوکوکوس اورئوس و شیوع سویه های مقاوم به متی سیلین (MRSA) صورت گرفت.روش بررسی: در این مطالعه 560 نمونه غذایی طی ماه های آبان 86 لغایت شهریور 1387 از سه منطقه جنوب تهران، شهر ری و اسلام شهر از نظر آلودگی بررسی گردید. نمونه ها طبق استاندارد ملی ایران به شماره 1194 از نظر وجود استافیلوکوکوس اورئوس مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در این سویه ها به روش دیسک دیفیوژن انجام داده شده است .یافته ها: از 560 نمونه غذایی، 49 نمونه به استافیلوکوکوس اورئوس آلوده بودند (%7.8). بیشترین آلودگی در شیرینی تر بوده است. همچنین %2 استافیلوکوکوس اورئوس های جدا شده مقاوم به متی سیلین بودند.نتیجه گیری: با توجه به اهمیت استافیلوکوکوس اورئوس در مسمومیت های غذایی و آلودگی قابل توجه نمونه های مورد مطالعه به این باکتری، ضرورت نظارت و کنترل دقیق مراکز عرضه و تولید مواد غذایی توسط واحدهای بهداشتی بیشتر مشخص می گردد.

زمینه و هدف: با استفاده از ایمونوگلبولینها می توانیم اطلاعات دقیقی در مورد یک آنتی ژن خاص بدست آوریم. برای جداسازی اختصاصی یک کلاس ایمونو گلبولین ازروش کروماتوگرافی جذبی استفاده می شود. هدف این مطالعه تهیه پروتئین A نوترکیب باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بوده که در کروماتوگرافی جذبی برای جداسازی IgG سرم استفاده میگردد.روش بررسی:  DNAژنومی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس استخراج گردید و بکمک پرایمرهایی که بر اساس ژن پروتئین A طراحی شده بودند واکنش PCR انجام گرفت و محصول  PCRدر پلاسمید کلون شد. برای جدا کردن ژن فوق پلاسمید نوترکیب با انزیم های NdeI و EcoRI هضم گردید. ژن پروتئینA  خالص سازی گردید و در پلاسمید بیانی ساب کلون شد.یافته ها: ژن پروتئین A با روش PCR تکثیر شد. محصولPCR  که دارای 1435 نوکلئوتید می باشد با موفقیت در پلاسمید بیانی کلون و تایید گردید.نتیجه گیری: پلاسمیدنوترکیب برای بیان پروتئین نوترکیب و استفاده درستون کروماتوگرافی جذبی مخصوص جداسازی IgG سرم آماده میباشد.

زمینه و هدف: توالی -N ترمینال ژن پروتئینهای نوترکیب تاثیر بالایی بر میزان بیان آنها در اشریشیاکلی دارد. در جهت بررسی این مهم، پرایمر طویلی را بمنظور بازآرایی ناحیه -N ترمینال ژن و کاهش محتوای GC طراحی نمودیم.روش بررسی: ما pET-1006 (cDNA-hbfgf که در pET-22b قرار داده شده) را بعنوان الگو در اختیار داشتیم. کاهش درصد نوکلئوتیدهای GC در ناحیه N-terminal ازcDNA-hbfgf  توسط روش Site Directed Mutagenesis با تغییر نوکلئوتیدها بدون تغییر در اسیدهای آمینه انجام شد. میزان بیان hbFGF تولید شده توسط ژن موتانت و وحشی با استفاده از تکنیک های SDS-PAGE densitometry،Western Blot  وELISA  اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج بدست آمده نشان می دهد که میزان بیان hbFGF، توسط ژن موتانت در مقایسه با ژن وحشی افزایش یافته است. این اختلاف فاحش در میزان بیان ژن موتانت و وحشی را می توان به کارآمدی mRNA برای ترجمه ارتباط داد.نتیجه گیری: این اختلاف نشان می دهد که کاهش محتوای GC در ناحیه N ترمینال، باعث کاهش پایداری ساختارهای ثانویه و تشدید ترجمه می گردد.

زمینه و هدف: دوغ، نوعی نوشیدنی لبنی است که از ماست تهیه شده و می تواند به جای نوشابه در سبد غذایی ایرانی ها قرار بگیرد و تامین کننده یک چهارم نیاز روزانه به کلسیم و حاوی ویتامین های B2 وB6  و  B12باشد. علاوه بر مزایای تغذیه ای، دوغ حاوی باکتری های مفیدی است که اثرات زیادی بر سلامت دستگاه گوارش دارند. از آن جمله می توان اثرات ضد میکروارگانیسم های پاتوژن بخصوص  Escherichia coli O157:H7را نام برد که با تولید توکسین می تواند باعث بیماری های گوارشی و دستگاه ادراری همچون کولیت هموراژیک (hemorrhagic colitis) و سندوم اورمیک همولیتیک (hemolytic uremic syndrome) شود. این باکتری بعنوان یک عامل پاتوژن  food-borneمطرح است و می تواند از طریق شیر و سایر مواد لبنی، آب آلوده و نیز گوشت به انسان منتقل شود. در این تحقیق نقش آنتاگونیستی دوغ بر علیه باکتری پاتوژن Escherichia coli O157:H7 بررسی شد.روش بررسی: بقای باکتری ذکر شده در 5 نوع دوغ صنعتی، 3 نوع دوغ محلی و یک نوع دوغ تهیه شده از ماست اسیدوفیلوس با استارترS.thermophillus  و Lactobacillus acidophilus با اندازه گیری کینتیک مرگ باکتری پاتوژن به روش شمارش در پلیت مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که هر چند تمامی انواع دوغ ها قادر به کاهش بار میکروبی باکتری پاتوژن شدن ولیکن دوغ های سنتی یا محلی در مدت زمان بسیار کوتاهتری نسبت به دوغ های صنعتی تعداد کل باکتری های Escherichia coli O157:H7 به کمتر از 10 واحد تشکیل دهنده کلنی در هر میلی لیتر کاهش دادند .نتیجه گیری: با توجه به مدت زمان اثر هریک از این دوغ ها و زمان ماند ماده غذایی در معده که بیش از یک ساعت طول نمی کشد لذا استفاده از نوشیدنی های پروبیوتیکی مثل دوغ محلی و اسیدوفیلوسی با غذا که در مدت زمان 30 دقیقه باعث کاهش قابل توجهی در تعداد باکتری های بیماری زا می شوند می تواند در پیشگیری از آلودگی های میکروبی و عفونت های مختلف موثر باشد.

سابقه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری عامل اصلی چندین بیماری گوارشی از قبیل زخم پپتیک و سرطان معده شناخته می شود. IL-17 یک سایتوکاین پیش التهابی است که توسط سلول های TH17 ترشح می شود و IL-23 بعنوان یک القاکننده اصلی توسعه سلول های TH17 بیان شده است. ارزیابی میزان سایتوکاین ها ممکن است در شناخت پاتوژنز بیماری، تعیین شدت بیماری و ارزیابی درمان موثر باشد. بنابر این هدف این مطالعه تعیین میزان سرمی اینترلوکین 17- و  اینترلوکین -23 در سرم افراد مبتلا به زخم پپتیک و مقایسه آن با افراد آلوده بدون علامت و افراد غیر آلوده بوده است.روش بررسی: از 50 بیمار مبتلا به زخم پپتیک، 30 فرد بدون علامت آلوده به هلیکو باکتر پیلوری و 15 فرد سالم غیر آلوده نمونه خون جمع آوری شد. میزان سرمی اینترلوکین 17- و اینترلوکین 23- با استفاده از روش ELISA اندازه گیری شد و بین گروههای مختلف مقایسه شد.یافته ها: میانگین میزان سرمی IL-17 در بیماران زخم پپتیک (28.9pg/ml±48.5) بطور معنی داری از افراد آلوده بدون علامت (19.5pg/ml±75.3؛ P<0.001) و افراد سالم غیر آلوده (3.55pg/ml±3.76؛ P<0.0001) بالاتر بود. میانگین میزان سرمی IL-23 در بیماران مبتلا به زخم پپتیک 66.8pg/ml±41.8، درافراد آلوده بدون علامت 66.5pg/ml±66.5، و در افراد سالم غیر آلوده 64.3pg/ml±36.3 تعیین شد. آنالیز آماری نشان داد که میانگین میزان سرمی IL-23 در بیماران مبتلا به زخم پپتیک و در افراد آلوده بدون علامت بطور معنی داری از افراد سالم غیر آلوده بالاتر است (بترتیب با P<0.02 و P<0.03).نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که میزان سرمی IL-17 وIL-23  در افراد آلوده به هلیکوباکترپیلوری در مقایسه با افراد سالم غیر آلوده بالاتر است.

زمینه و هدف: اگرچه عفونت هلیکوباکتر پیلوری با ترکیبی از عوامل آنتی بیوتیکی درمان می شود، اما گاهی درمان کامل نبوده و یا اثرات جانبی داروها مشاهده می شود. از پوست پرتقال به عنوان افزودنی طعم دهنده در بعضی از مواد غذایی مثل برنج و کیک استفاده می شود. با توجه به گزارشات مبنی بر اثرات پوست پرتقال بر ناراحتی های گوارشی در طب سنتی و افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی هلیکوباکتر پیلوری، هدف این تحقیق بررسی اثر ضد هلیکوباکتر پیلوری عصاره متانولی پوست پرتقال بوده است. روش بررسی: بعد از جمع آوری پوست پرتقال و شناسایی، عصاره متانولی آن با روش پرکولاسیون تهیه و اثر آن علیه 37 ایزوله کلینیکی هلیکوباکتر پیلوری با استفاده از روش دیسک دیفوژیون، در محیط مولرهینتون آگار حاوی امولسیون زرده تخم مرغ در مقایسه با آموکسی سیلین و مترونیدازول بررسی شد.یافته ها: تمامی ایزوله ها نسبت به دیسک حاوی 2mg عصاره حساس بودند. میانگین قطر هاله عدم رشد 13.28±0.45 میلی متر بود. حداقل غلظت ممانعت کننده رشد (MIC) عصاره  729mg/mlبود. حداقل غلظت کشنده (MBC) عصاره بالاتر از MIC آن بود. فعالیت ضد باکتریایی عصاره بعد از حرارت دادن در دمای اتوکلاو به مدت 20 دقیقه حفظ شد.نتیجه گیری: تحقیق در مورد محصولات طبیعی که مصرف آن ها در طب سنتی برای ناراحتی های گوارشی مرسوم است، از نظر فعالیت ضد هلیکوباکتر پیلوری باارزش می باشد. در این پژوهش مشخص گردید پوست پرتقال رشد این باکتری را در شرایط آزمایشگاهی مهار می کند. با توجه به سایر منافع پوست پرتقال مصرف آن در تهیه مواد غذایی بویژه کیک بجای وانیل توصیه می شود.

زمینه و هدف: باکتریهای انتزیک گرم منفی مقاوم به آنتی بیوتیک ها در حال افزایش میباشند. علت این مساله میتواند مصرف آنتی بیوتیک ها به عنوان تقویت کننده و پیشگیری از عفونت در حیوانات باشد. سویه های مقاوم از طرق مختلف قادر به انتقال به انسان هستند. وجود چنین باکتریهایی در حیوانات از جنبه های دامپزشکی، پزشکی و اقتصادی حایز اهمیت می باشد. این بررسی با هدف شناسایی و تعیین حساسیت باکتریهای روده ای نسبت داروهای ضد میکروبی در مرغها در کرمان انجام شد.روش بررسی: نمونه توسط سواب از داخل شکم مرغهای کشتار شده گرفته شده و در محیط مناسب کشت داده شدند. باسیلهای گرم منفی تخمیر کننده گلوکز با استفاده از آزمایشات بیوشیمیایی شناسایی گردیدند. حداقل غلظت ممانعت کنندگی از رشد (MIC) ا توسط متد رقت در اگار نسبت به چهار آنتی بیوتیک تعیین شد.یافته ها: فراوانی باکتریهای روده ای در مرغها به ترتیب اشریشیاکلی (%7.43)، گروه پروتئوس، پرویدنسیا، مورگانلا (%4.22)، گروه انتروباکتر، کلبسیلا، سراشیا (%2.21) و گروه سالمونلا، سیتروباکتر، اریزونا، (%5.11) بود. مقاومت نسبت به سیپروفلوکساسین، جنتامیسین، کلرامفنیکل و تتراسیکلین به ترتیب %12.9، %5.9 و %78.11، %8.57 تعیین گردید. مقاومت به بیش از یک دارو به طور همزمان در %78.19 جدایه ها دیده شد.نتیجه گیری: مقاومت بالای جدایه ها نسبت به تتراسیکلین و همچنین وجود سویه های با مقاومت چند گانه در مرغهای این منطقه حائز اهمیت بوده و پیشنهاد میگردد که در مراکز پرورش طیور، افزودن آنتی بیوتیکها به غذای ماکیان مورد توجه بیشتر قرار گرفته و مصرف این داروها به خصوص تتراسیکلین در کشور ما نیز مانند بسیاری از کشورهای دیگر ممنوع گردد.

زمینه و هدف: بخش عمده همی سلولز دیواره سلولی گیاهان را ماده گزیلان تشکیل می دهد. گزیلانازها (EC 3.2.1.8) آنزیمهایی هستند که از گونه های مختلف میکروارگانیسم ها از جمله برخی از قارچها و باکتریها استخراج گردیده اند. این آنزیمها قادرند اتصال قندهای  -D گزیلوز را در ماده گزیلان تخریب نمایند و باعث آزاد شدن قند مذکور از گزیلان گردند. در سالهای اخیر گزیلانازها در صنایع مختلف از جمله در بی رنگ سازی کاغذ و شفاف کردن روغنهای خوراکی کاربرد وسیعی یافته اند.روش بررسی: در این تحقیق آنزیم گزیلاناز از محیط کشت باکتری باسیلوس استئاروترموفیلوس (ATCC 12980) بوسیله چندین روش آزمایشگاهی نظیر رسوب با سولفات آمونیوم، سانتریفوژ و کروماتوگرافی های ژل فیلتراسیون با سفادکس G-100 و تعویض یونی با دی اتیل آمینو اتیل - سلولز تخلیص گردید و سپس اثر  pHو دما بر روی فعالیت این آنزیم بررسی گردید.یافته ها: در کروماتوگرافی ستونی دی اتیل آمینو اتیل - سلولز سه پیک مجزا مشاهده گردید که فقط یک پیک فعالیت گزیلانازی از خود نشان داد و درجه تخلیص بدست آمده از فراکسیونهای این پیک معادل 63.09 تعیین شد. فعالیت ویژه آنزیم تخلیص شده برابر با 7.87 واحد بین المللی بر میلی گرم بدست آمد و بازده تخلیص آن 45.17 درصد بود. همچنین آنزیم تخلیص شده حداکثر فعالیت هیدرولیزی بر روی گزیلان را در  pHمعادل 7 و در دمای 60 درجه سانتیگراد نشان داد. این آنزیم توانست گزیلان را در طی 16 ساعت تجزیه نماید. بررسی محصولات انتهایی هیدرولیز گزیلان توسط کروماتوگرافی کاغذی بر این دلالت داشت که آنزیم گزیلاناز تخلیص شده نوعی اندوگزیلاناز می باشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده در مورد  pHو دمای اپتیمم آنزیم گزیلاناز تخلیص شده مشخص گردید که این آنزیم جهت استفاده در صنعت بسیار مناسب می باشد.