زیست فناوری میکروبی
سال:1390 | دوره:3 | شماره:8 |تعداد مقالات:8

زمینه و هدف: استفاده از ترکیبات ضدمیکروبی طبیعی از جمله گیاهان داروئی و ادویه جات در نگهداری از مواد غذایی از رشد چشمگیری برخوردار است این ترکیبات علاوه بر خواص ضدمیکروبی، دارای خواص طعم دهندگی و آنتی اکسیدانی می باشند. از سوی دیگر فرآورده های پروبیوتیک با کاهش خطر حملات قلبی و بهبود فلور مطلوب میکروبی مسیر دستگاه گوارش، تاثیر شگرفی برسلامت مصرف کنندگان دارد. این پژوهش به منظور ارزیابی اثر گیاه آویشن بر فعالیت باکتری های پروبیوتیکی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم صورت گرفت.روش بررسی: جهت تعیین تاثیر دوزهای مختلف آویشن (0%،0.03%، 0.06% و 0.09%) بر رشد باکتری های پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم بیفیدوم و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس در مرحله اول (شیر) و در مرحله دوم (ماست) پروبیوتیکی 0.33 گرم از باکتری لیوفیلیزه بیفیدوباکتریوم بیفیدوم و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به طور جداگانه به یک لیتر شیر کم چرب استریلیزه افزوده گردید. در آزمایشی دیگر مخلوطی از دو باکتری به میزان 0.165 گرم از هر دو باکتری طبق مراحل بالا مورد آزمایش قرار گرفت.یافته ها: نمونه ها بر اساس pH، اسیدیته و شمارش میکروبی در دوران گرمخانه گذاری و ماندگاری بررسی گردید. در روز دهم تولید محصولات مورد ارزیابی حسی قرار گرفت. نتایج پرسش نامه در آزمون آماری توصیفی و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.نتیجه گیری: نتایج حاکی بر آن بود که در نمونه های حاوی دو باکتری بهترین نتایج از نظر طعم، ماندگاری و رنگ را داشتند. قابلیت زیستی باکتری های پروبیوتیکی به روش شمارش مستقیم مورد شمارش قرار گرفت. در طی دوره 15 روزه تعداد باکتری ها کاهش یافته و همچنین میان نمونه شاهد و نمونه های حاوی غلظت های مختلف از آویشن اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.

زمینه و هدف: استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A مهم ترین و شایع ترین عامل باکتریایی گلودرد در بین کودکان است. عوارض خطرناک این بیماری اهمیت تشخیص و درمان به موقع را مشخص می سازد. هدف این مطالعه به دست آوردن شیوع گلودردهای استرپتوکوک های بتاهمولیتیک گروه A و بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی این باکتری بوده است.روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی و مقطعی بر روی 266 کودک در دامنه سنی 5 تا 15 سال با علائم عفونت تنفسی فوقانی مراجعه کننده به بیمارستان بعثت سنندج، صورت گرفت. پس از کشت نمونه های حلق، باکتری جدا و میزان حساسیت آن به آنتی بیوتیک های مختلف تعیین گردید.یافته ها: از مجموع 266 کودک با علایم گلودرد استرپتوکوکی، 150 نفر پسر و 116 نفر دختر بودند. نتیجه کشت حلق در 198 مورد منفی (74.5%) و در 68 مورد (25.5%) مثبت گزارش شد که این تعداد شامل 42 پسر (61.7%) و 26 (38.3%) دختر می شد. میانگین سنی کودکان مورد مطالعه 9.3±2.9 سال بود. بررسی این باکتری در گروه سنی مختلف نشان داد که کشت گلوی مثبت در سنین 5 تا 7 سال 23 مورد (33.8%) و در سن 8 تا 10 سال 18 مورد (26.5%) و در سن بالاتر از 10 سال 27 مورد (39.7%) می باشد. نتایج آنتی بیوگرام 28.3، 25.8 و 24.6 و 57.61 درصد مقاومت را در سوش های استرپتوکک بتا همولیتیک گروه A نسبت به کربنی سیلین، آمپی سیلین و تتراسایکلین و وانکومایسین نشان داد و در سفتریاکسون، سیپروفلوکساسین، جنتامایسین و کوتریموکسازول بیشترین حساسیت دیده شد.نتیجه گیری: استرپتوکوک های گروه A بتاهمولیتیک به عنوان عوامل بالقوه انتشار گلودرد در بین کودکان مراجعه کننده به بیمارستان بعثت سنندج می باشند و مقاومت بالای استرپتوکوک های جدا شده نسبت به برخی از آنتی بیوتیک های مورد مطالعه، نشان دهنده مصرف زیاد آنها در جامعه مذکور می باشد لذا بررسی دوره ای حساسیت دارویی این ارگانیسم جهت برنامه ریزی های مطلوب تر بهداشتی درمانی نیز پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: استفاده وسیع از کروم شش ظرفیتی در صنایع مختلف منجر به آلودگیهای محیطی شده است و سمیت آن برای انسان بواسطه آلودگیهای آبی و خاک و یا از طریق تماس شغلی اتفاق می افتد. لذا به دلیل این اثرات معکوس، EPA ( (Environmental Protection Agencyکروم را به عنوان یکی از هفده ماده شیمیایی تهدیدکننده بزرگ سلامت موجودات زنده معرفی کرده است. باکتریها، قادر به احیای (Cr (VI به فرم غیرمحلول و با سمیت کمتر (Cr (III هستند؛ لذا پاکسازی زیستی کرومات، با استفاده از میکروبهای احیاکننده (Cr (VI کارایی پروسه های سمیت زدایی کروم را افزایش داده و این روزها مورد توجه بسیاری قرار گرفته است.روش بررسی: 241 باکتری مقاوم به کروم جدا شده از پساب صنایع استان قم برای بررسی مقاومت به (Cr (VI و توانایی احیای آن، آزمایش شدند. اثر فاکتورهای متغیری چون pH، زمان، دما، هوادهی و غلظت ابتدایی فلز بر میزان احیای (Cr (VI توسط سویه برتر مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: باکتری گرم مثبت احیاکننده کروم که از پساب نساجی جدا شده بود، بر اساس ویژگیهای بیوشیمیایی، فنوتیپی و آنالیز16S rRNA  به عنوان Staphylococcus arlettae سویه R8-6A شناسایی گردید که می توانست Cr (VI) را تا سقف 770 میلی مولار تحمل کند و قادر به احیای 96.3% فرم بسیار سمی و محلول Cr (VI) به فرم غیرسمی و غیرمحلول (Cr (III طی 48 ساعت بود. ماکزیمم حذف کروم برای این سویه، در شرایط بهینه غلظت ابتدایی 0.3 mM، دمای 35 درجه سانتی گراد، Ph:6.5 و دور شیکر  50 rpmاتفاق افتاد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که کنسرسیومهای میکروبی و کشتهای خالص ایزوله های معرفی شده برای سمیت زدایی محیطهای آلوده به کروم در بعد صنعتی می توانند مفید واقع گردند.

زمینه و هدف: بروسلوز یک بیماری زئونوز بوده و اهمیت بالایی از نظر اقتصادی دارد. پیشگیری و تشخیص بروسلوز حیوانی و انسانی هر دو از چالش های پیش روی محققین می باشند. ارزیابی آنتی ژنهای مختلف سلول بروسلا از نظر پاسخهای ایمونولوژیکی در پیشبرد برنامه های پیشگیری و تشخیص نقش کلیدی دارند. هدف این مطالعه تولید و ارزیابی سرمی لیپوپروتئین غشای خارجی 18 کیلودالتونی (Omp19) نوترکیب بروسلا آبورتوس می باشد.روش بررسی: ژن omp19 بروسلا آبورتوس ابتدا با آنزیم PrimSTARÒ HS DNA polymerase تکثیر و در وکتور pJET1.2 کلون و تعیین توالی شد. ژن هدف از وکتور تایید شده با استفاده از آنزیم های محدودالاثر BamHI و HindIII خارج و در وکتور (+) pET28a کلون شد. (+) pET28a حاوی ژن omp19، در میزبان بیانی E. coli BL21 (DE3) ترانسفورم و تولید پروتئین نوترکیب با IPTG القا و با وسترن بلات تایید شد. Omp19 نوترکیب با استفاده از ستون رزین نیکل تخلیص شد. پروتئین نوترکیب خالص جهت ارزیابی حضور آنتی بادی اختصاصی در نمونه سرم بیماران و دامهای مبتلا به بروسلوز به روش وسترن بلات استفاده شد.یافته ها: شناسائی و تشخیص آنتی بادی علیه Omp19 نوترکیب، در نمونه های سرمی عفونی بیماران و دامهای مبتلا، تحریک پاسخ ایمنی به این پروتئین را، در طول بیماری بروسلوز نشان می دهد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، Omp19 نوترکیب بروسلا آبورتوس یک آنتی ژن مناسب برای تحقیقات واکسن و تشخیص سرولوژیک می باشد.

زمینه و هدف: ریزوبیوم ها گروهی از باکتری ها هستند که ازت را به صورت همزیست با ریشه گیاهان بقولات تثبیت می کنند. هدف از انجام این تحقیق استفاده از سویه های بومی سینوریزوبیوم در افزایش رشد گیاه یونجه و تعیین بهترین جدایه بود.روش بررسی: گیاهان یونجه پس از جمع آوری، توسط کارشناس تایید شدند. سوسپانسیون حاصل از هموژنیزاسیون گره به محیط Yeast extract manitol agar تلقیح شد. باکتری های جدا شده با آزمون تلقیح بذر در جار لئونارد تایید شدند. سپس برای مقایسه چهار جدایه از باکتری های جدا شده، بذرهای ضدعفونی شده یونجه رقم همدانی،در گلدان های بزرگ 90×30 با ارتفاع 25 سانتی متر در شرایط یکسان از نظر دما، آبیاری، نور و رطوبت کشت شدند. در روز سوم چهار گلدان با 200 میلی لیتر سوسپانسیون باکتریایی آبیاری شدند. دو گلدان نیز به عنوان شاهد استفاده شدند. بعد از 6 هفته آبیاری با محلول غذایی عاری از نیتروژن، گیاهان از خاک درآورده شدند و از نظر رشد و مقدار نیتروژن مقایسه شدند. تایید مولکولی چهار جدایه با بررسی وجود ژن اختصاصی mucR با تکنیک PCR انجام گرفت.یافته ها: گیاهان گلدان های شاهد فاقد گره و گیاهان در 4 گلدان تیمار دارای گره بودند. از هر گلدان 10 گیاه به طور تصادفی از خاک جدا شدند که طول کل گیاه، طول ساقه و یا تعداد برگ در گیاهان همزیست با یونجه به طور معنی داری بیشتر از گیاهان شاهد بود. وزن خشک 100 عدد از گیاهان شاهد، 0.35 گرم و گیاهان همزیست با جدایه ها به ترتیب 1.12، 1.07، 0.79 و 0.78 بود. مقدار نیتروژن در گیاهان شاهد کمتر از گیاهان همزیست با سینوریزوبیوم بود.نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند که هر چهار جدایه سینوریزوبیوم بومی به طور موثری باعث افزایش رشد گیاه یونجه می شوند و قابلیت استفاده به عنوان کود بیولوژیک را دارند. به نظر می رسد جدایه o2 از نظر تقویت رشد گیاهان یونجه سویه موثرتری باشد.

زمینه و هدف: میزان شیوع عفونت هپاتیت B ((HBV در بیماران همودیالیزی بیشتر از سایر اقشار جامعه می باشد. روشهای سرولوژیکی موجود و در دسترس تشخیص HBV، قابلیت تشخیص سریع و دقیق آلودگی را نداشته در حالیکه، روشهای نوین مولکولی مانند PCR ابزار کارآمدی برای ارزیابی میزان شیوع HBV در بیماران همودیالیز می باشد. هدف از این مطالعه تشخیص PCR ویروس هپاتیت B در نمونه های سرمی افراد همودیالیزی با نتایج الایزای مشخص است.روش بررسی: در این مطالعه 136 نمونه سرم، از بیماران همودیالیزی با سابقه مشخص از 3 مرکز همودیالیز، جمع آوری گردید. DNA نمونه ها با استفاده از کیت DNP استخراج گردید، پس از بهینه نمودن تکنیک PCR برای ویروس هپاتیت B، حساسیت و ویژگی آن مورد ارزیابی قرار گرفت. به دنبال تایید حساسیت و اختصاصیت، تست بهینه شده بر روی نمونه های بیماران انجام گرفت. محصول PCR بوسیله الکتروفورز در ژل آگاروز 1.5% ارزیابی شد. آمپلیکون بوسیله تعیین ترادف تایید گردید.یافته ها: تست PCR بهینه شده دارای ویژگی بسیار بالایی بود بطوریکه به جز DNA ویروس هپاتیت B با سایر DNA های مورد مطالعه واکنشی نشان نداد، حساسیت تست تا 40 پارتیکل ویروسی تعیین گردید. از بین 136 نمونه مورد مطالعه در مجموع 11 مورد (8.09%) PCR مثبت تشخیص داده شدند که از این تعداد تنها 1 مورد الایزا مثبت بود.نتیجه گیری: مقایسه کاربرد PCR و الایزا بر روی نمونه های بیماران همودیالیزی نشان داد که حساسیت و اختصاصیت تکنیک PCR از تست های سرولوژیکی به کار رفته جهت غربالگری، مانند الایزا بسیار بیشتر است. با توجه به نتایج می توان بیان نمود لزوم جایگزینی PCR در تشخیص HBV به جای روشهای غربالگری متداول در مراکز همودیالیز اجتناب ناپذیر است.

زمینه و هدف: آفلاتوکسین ها از مهم ترین مایکوتوکسین ها می باشند که به طور عمده توسط گونه های مختلف قارچ آسپرژیلوس تولید می گردند. برخی از سویه های باکتری های اسید لاکتیک اثر حفاظتی در برابر عوامل موتاژن مانند آفلاتوکسین ها دارند. بسیاری از مطالعات این اثر را به اتصال فیزیکی بین میکروب و عامل موتاژن نسبت می دهند. هدف این تحقیق ارزیابی توانایی اتصال و خارج کردن آفلاتوکسین B1 از محلول بافر فسفات، توسط 32 سویه لاکتوباسیل جدا شده از ترخینه و دوغ ترخینه با روش الایزا است.روش بررسی: پس از کشت 24 ساعته لاکتوباسیل ها تعداد (1×1010 CFU/ml) OD600nm=1 سلول در بافر فسفات سدیم حاوی5 mg/ml آفلاتوکسین B1 حل شد. پس از 2 ساعت گرمخانه گذاری سلول ها سانتریفیوژ و آفلاتوکسین B1 باقی مانده در مایع رویی با روش الایزا سنجیده شد. به منظور کنترل فاکتورهای متغیر و یکنواخت سازی شرایط برای کلیه سویه ها دمای آزمایش 37 درجه سانتی گراد (متناسب با دمای بدن انسان) و pH خنثی در نظر گرفته شد.یافته ها: درصد جذب از 8.4% تا 89.9 % متغیر بود. بیشترین میزان جذب آفلاتوکسین B1 ((>80% در جدایه های TD2, T14, T15 به ترتیب جدا شده از دوغ ترخینه و ترخینه و کم ترین میزان جذب در T1, T5 ((<30% جدا شده دیده شد. این نتایج نشان می دهد باکتری های اسید لاکتیک جدا شده از ترخینه دامنه وسیعی از تغییرات را در میزان کاهش آفلاتوکسین B1 نشان داده و کاهش توکسین در این باکتری ها وابسته به سویه است.نتیجه گیری: بررسی های تکمیلی می تواند منجر به معرفی این سویه ها بعنوان پروبیوتیک های بومی ایران شود. از این سویه ها می توان در مواد غذایی به منظور کاهش آفلاتوکسین B1 در دسترس استفاده نمود.

زمینه و هدف: در بستنی از میان عوامل متعددی که در طول فرآیند و نگهداری (فشار اسمزی ناشی از غلظت بالای ساکارز، دمای انجماد و وجود اکسیژن هوا) و نیز مصرف (pH اسیدی معده و pH قلیایی روده)، زنده مانی پروبیوتیک ها را تحت تاثیر قرار می دهند، عوامل مهم و اصلی انتخاب گردیده و مورد شبیه سازی قرار گرفت.روش بررسی: برای ارزیابی رشد و زنده مانی چهار گونه پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس کازئی، بیفیدوباکتریوم لاکتیس و بیفیدوباکتریوم لانگوم در معرض pH شبیه سازی شده معده و روده و نیز pH واسطی که طی گذر از حالت اسیدی به قلیایی به طور موقت در ابتدای روده کوچک ایجاد می شود قرار گرفته و مقاوم ترین گونه ها مشخص شدند. همچنین به منظور شبیه سازی شرایط بستنی، اثر غلظت های مختلف ساکارز وجود و عدم وجود اکسیژن و دمای پایین بر زنده مانی و رشد چهار گونه مذکور مورد آزمایش قرار گرفت و در نهایت مقاوم ترین گونه ها مشخص شدند.یافته ها: نتایج حاصل از بررسی اثر pH اسیدی و قلیایی، بر شاخص رشد چهار گونه پروبیوتیکی نشان داد که بین باکتری ها اختلاف معنی داری در سطح احتمال یک درصد وجود دارد. در غلظت های مختلف ساکارز، بیشترین رشد مربوط به لاکتوباسیلوس کازئی در غلظت های 10% و 20% می باشد. همچنین در محیط کشت حاوی سیستئین، بیشترین رشد مربوط به لاکتوباسیلوس کازئی بود. از میان چهار گونه پروبیوتیکی مورد آزمایش، لاکتوباسیلوس کازئی و بیفیدوباکتریوم لاکتیس نسبت به بقیه از مقاومت خوبی در برابر سرما برخوردار بودند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که لاکتوباسیلوس کازئی و بیفیدوباکتریوم لاکتیس نسبت به بقیه هم از سرعت رشد بالایی برخوردار بودند و هم مقاومت خوبی در pH شبیه سازی شده دستگاه گوارشی و شرایط شبیه سازی شده بستنی داشتند.