آسیب شناسی درمانگاهی دامپزشکی (دامپزشکی تبریز)
سال:1389 | دوره:4 | شماره:1 (پیاپی 13) |تعداد مقالات:9

در این مطالعه تعداد 10 نمونه حنجره شتر تک کوهانه بالغ مورد بررسی کالبدشناسی و بافت شناسی قرار گرفت. برای رسیدن به این هدف از روش های معمول آناتومیکی و بافت شناسی (با دو روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین – ائوزین و ورهاف) استفاده شد. همچنین جهت مشخص کردن شکل داخل حنجره از درون آن قالب گچی تهیه گردید. میانگین طول و عرض غضروف اپی گلوت به ترتیب برابر 8.21±0.28 و 4.59±0.34 سانتی متر، میانگین طول و عرض دیواره غضروف سپری به ترتیب برابر 6.53±0.28 و 6.99±0.15 سانتی متر، میانگین طول سقف و کف غضروف حلقوی به ترتیب برابر 6.06±0.17 و 4.58±0.25 سانتی متر، میانگین طول سر و طول دسته غضروف هرمی T شکل به ترتیب برابر 3.58±0.11 و 3.35±0.05 سانتی متر، میانگین طول و عرض غضروف شاخی نیز به ترتیب در حدود 3.52±0.03 و 1.73±0.04 سانتی متر تعیین گردید. همچنین مطالعات نشان داد که غضروف اپی گلوت در این حیوان کشیده و نوک تیز می باشد. برجستگی حنجره ای در بخش شکمی غضروف سپری وجود ندارد. غضروف میخی به صورت ظریف و بسیار کوچک در قاعده و طرفین غضروف اپی گلوت و در داخل چین دهلیزی وجود دارد. غضروف حلقوی در این حیوان هم دارای سقف و هم دارای کف ضخیم می باشد. در داخل حنجره چین های دهلیزی و صوتی همراه با بطن های جانبی وجود دارد. بررسی های بافت شناسی نیز نشان داد که غضروف های اپی گلوت، شاخی، میخی و راس هرمی از نوع غضروف الاستیک بوده و غضروف های سپری، حلقوی و قاعده هرمی از نوع غضروف شفاف می باشند. همچنین بافت پوششی مخاطی در تمامی بخش های غضروفی از نوع سنگفرشی مطبق غیر شاخی است به جز بخش غضروف حلقوی که از نوع استوانه ای شبه مطبق مژه دار می باشد.

در این مطالعه، 600 عدد جوجه یک روزه سویه Cobb 500 به شش گروه A، B، C،D ، E وF  (هر گروه در قالب چهار تکرار 25 قطعه ای در شش قفس جداگانه) تقسیم بندی شدند. از ابتدا تا پایان دوره پرورشی، به جیره غذایی پایه گروه B آنتی بیوتیک محرک رشد به میزان 100 g/ton، به گروه C پروبیوتیک با دز میانگین 100 g/ton، به گروه D اسید فایر با دز800 g/ton ، به گروه E پری بیوتیک با دز 1 kg/ton و به گروه F دیواره سلولی مخمر با دز 4 kg/ton افزوده شد، در حالی که جیره غذایی گروه A فاقد هرگونه ماده محرک رشد بود. جهت مطالعه پارامترهای تولیدی از جمله افزایش وزن، مرگ و میر، مقدار دان مصرفی، ضریب تبدیل غذایی (FCR) و فاکتور تولیدی اروپا (EEF) از هر گروه 100 قطعه جوجه هر هفته انتخاب و فاکتورهای تولیدی مورد نظر محاسبه گردید. در سه نوبت و در هر نوبت از هر گروه، تعداد 20 قطعه جوجه به صورت تصادفی انتخاب گردیده و خون گیری (یک روز قبل، 7 و 14 روز بعد از اولین واکسن B1 نیوکاسل) جهت انجام تست  HIانجام گرفت. نتایج به دست آمده توسط آزمون های آماری نشان داد که استفاده از مواد محرک رشد طبیعی نه تنها باعث افزایش میزان ایمنی هومورال می شوند، بلکه فاکتور های تولیدی را نیز بهبود می بخشند (P<0.05).

به علت متابولیسم پیچیده روی در بدن، انگیزه فراوان جهت مطالعه این عنصر وجود دارد. هیچ مرحله ای از تکوین و رشد نیست که به روی نیازمند نباشد. کمبود روی عوارض بسیاری از جمله اختلالات باروری و تولید مثلی، ضعف سیستم ایمنی، وقوع عفونت های ثانویه و ... را ایجاد می نماید. در این مطالعه در هر یک از فصول سال، به خون گیری از ورید وداج توسط لوله ونوجکت از 200 راس (مجموعا 800 راس) گوسفندان به ظاهر سالم منطقه میاندوآب بعد از تعیین سن و جنس، اقدام گردید. بر اساس آزمون آنالیز واریانس یک طرفه اختلاف معنی داری از لحاظ عیار سرمی روی و آلکالین فسفاتاز ما بین فصول وجود داشت (P<0.01) که حاکی از کاهش شدید عیار سرمی روی و افزایش مقادیر سرمی آلکالین فسفاتاز در فصل زمستان بود که می تواند به دلیل استفاده از علوفه های خشک و توام با گرد و خاک به صورت دستی در این فصل باشد. همچنین در این مطالعه اختلاف معنی داری در مقادیر سرمی روی و آلکالین فسفاتاز ما بین سنین وجود داشت (P<0.01) در این مطالعه بر اساس آزمون t-Test اختلاف معنی داری از لحاظ مقادیر روی و آلکالین فسفاتاز ما بین دو جنس نر و ماده وجود داشت ((P<0.01

به منظور ارزیابی عملکرد پرورش صنعتی بوقلمون گوشتی در ایران، 15 مزرعه پرورش بوقلمون گوشتی به صورت تصادفی انتخاب شدند. در طول مطالعه مجموعا 72000 قطعه بوقلمون گوشتی سویه تجاری بی یو تی بیگ 6 در این مزارع پرورش یافتند. این مزارع از یک روزگی تا سن کشتار (16 هفتگی برای بوقلمون های ماده و 20 هفتگی برای بوقلمون های نر) تحت بررسی مدیریتی قرار گرفتند. در این مطالعه شاخص های پرورشی میانگین وزن، درصد ضریب پراکندگی، مصرف سرانه دان، ضریب تبدیل غذایی و شاخص کارایی اروپایی مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شدند. نتایج بیانگر آن بود که میانگین وزن گله ها، درصد ماندگاری و شاخص کارایی اروپایی به طور معنی داری از میزان استاندارد کمتر (P<0.001) و مصرف سرانه دان و ضریب تبدیل غذایی نیز به صورت معنی داری از استاندارد بیشتر بودند ((P<0.001 همچنین درصد ضریب پراکندگی وزن فقط در 6 مزرعه (40% مزارع) مطلوب بود. با توجه به داده های فوق می توان نتیجه گرفت که با وجود توسعه این رشته در سال های اخیر در کشور، عملکرد مدیریت صنعتی پرورش بوقلمون گوشتی در ایران دارای نواقصی است و با ارتقا سطح دانش فنی، تهیه تجهیزات مناسب اختصاصی و آموزش پرورش دهندگان می توان این مشکلات را به حداقل رساند.

هورمون رشد باعث تحریک رشد و تکثیر سلول ها در انسان و حیوانات می شود. این هورمون یک پلی پپتید تک زنجیره ای با 191 اسید آمینه است که در سلول های سوماتوتروف واقع در بال جانبی غده هیپوفیز پیشین ساخته شده و ذخیره و ترشح می گردد. هدف از این تحقیق کلون سازی و تعیین توالی ژن هورمون رشد گوسفند نژاد لری بختیاری برای اولین بار در ایران می باشد. به منظور کلون سازی و تعیین توالی ژن هورمون رشد گوسفند نژاد لری بختیاری، RNA از غده هیپوفیز گوسفند تازه کشتار شده، استخراج و cDNA هورمون رشد ساخته شد. با استفاده از روش کلون سازی T/A، قطعه cDNA هورمون رشد کلون شد و سپس به باکتری E. coli به عنوان میزبان منتقل گردید. تایید صحت کلون های به دست آمده با روش های PCR، هضم آنزیمی و تعیین توالی انجام گرفت. کلون سازی cDNA ژن هورمون رشد گوسفند نژاد لری بختیاری با موفقیت انجام شد و توالی ژن کد کننده هورمون رشد گوسفند با طول 690 جفت باز مشخص گردید. مقایسه توالی ژن هورمون رشد موجود در پلاسمید نوترکیب ساخته شده با رکوردهای ثبت شده در بانک ژن جهانی، نشان دهنده شباهت بسیار زیادی بین توالی هورمون رشد گوسفند بومی ایران با سایر نژادهای دنیا می باشد.

توکسوپلاسموزیس یکی از مهم ترین بیماری های مشترک بین انسان و حیوان بوده و سبب سقط جنین در گوسفند و بزها می گردد. برای تعیین میزان آلودگی کشتارگاهی گوسفند و بزهای شهر تبریز، تعداد 186 نمونه سرم خون تهیه و از نظر وجود آنتی بادی IgG ضد توکسوپلاسما مورد آزمایش الایزا قرار گرفت. نتایج آزمایش سرولوژی نشان داد که آلودگی به انگل توکسوپلاسما گوندای 18.3 درصد بوده که 13.45 درصد آن مربوط به گوسفند و 4.85 درصد آن مربوط به بز می باشد. نتایج نشان دهنده وجود اختلاف معنی دار بین میزان آلودگی گوسفندها و بزهای این منطقه بوده که این امر می تواند نشانگر حساس بودن گوسفند نسبت به بز در ابتلا به این بیماری باشد. بر اساس نتایج به دست آمده جنس ماده آلودگی بیشتری نسبت به جنس نر داشته و میزان آلودگی گوسفندهای نر 12.5% و گوسفندهای ماده 25.8% بود. از لحاظ آماری اختلاف بین جنس نر و ماده در گوسفند از لحاظ ابتلا به بیماری معنی دار بود. در بزها میزان آلودگی در جنس نر 9.1% و بزهای ماده 10.8% بود. اختلاف معنی داری از لحاظ ابتلا به بیماری بین جنس نر و ماده در بزها مشاهده نشد.

باکتری های E.coli K99 و Salmonella enteritidis از عوامل اصلی اسهال گوساله ها می باشند. جهت پیشگیری از وقوع بیماری های ناشی از این عوامل از روش های زیادی از جمله واکسیناسیون و انتقال ایمنی غیر فعال (passive) می توان استفاده نمود. به همین منظور در سال های اخیر بحث استفاده از تخم مرغ ایمن سازی شده در جیره غذایی گوساله های حساس مطرح شده است. به منظور تهیه آنتی ژن، باکتری های E.coli K99 و enteritidis Salmonella  پس از کشت 24 ساعته در محیط کشت نوترینت براث شرکت مرک، با اضافه کردن محلول فرمالین 1% غیر فعال شدند. آنتی ژن به دست آمده پس از سه بار شستشو توسط PBS، تصفیه شده و آماده استفاده گردیدند. میزان آنتی ژن در هر دز بر اساس 200 μg/ml پروتئین و 109×1 CFU/ml تنظیم شدند. مرغ ها 4 تزریق به فاصله 2 هفته یکبار همراه با ادجوانت کامل فروند شرکت سیگما (تزریق اول) و ادجوانت ناقص فروند شرکت سیگما (3 تزریق بعدی) به صورت زیر جلدی دریافت کردند. نمونه گیری های مختلف هم به فاصله دو هفته یک بار صورت گرفت. سپس تیتر آنتی بادی در نمونه های سرم و تخم مرغ با روش آگلوتیناسیون اندازه گیری شدند. نتایج به دست آمده از لحاظ آنالیز آماری مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج بررسی حاضر نشان داد که شده تخم مرغ های ایمن سازی شده، هایپرایمیون بوده و می تواند برای تحریک سیستم ایمنی گوساله های یک روزه قابل استفاده باشد.

لینگواتولا سراتا یکی از انگل های زئونوز می باشد که عامل اشکال مختلف لینگواتولوز در انسان، گوشتخواران و نشخوارکنندگان است. مهم ترین راه آلودگی انسان به انگل، میوه، سبزیجات و منابع آب آلوده به تخم انگل و از طریق ترشحات بینی، دهانی و مدفوع گوشتخواران خصوصا سگ های ولگرد می باشد. همچنین مصرف گوشت و متعلقات نیم پز و خام حیواناتی مانند گوسفند، بز، گاو و سایر علفخواران ریسک فاکتور دیگر در آلودگی انسان به لینگواتولا سراتا می باشد. این بررسی برای تشخیص میزان آلودگی سگ های شهرستان ارومیه به لینگواتولا سراتای بالغ انجام پذیرفت. در این بررسی 37 قلاده سگ شامل 22 قلاده سگ نر و 15 قلاده سگ ماده از قسمت های مختلف شهر ارومیه مورد مطالعه قرار گرفت. سینوس های پیشانی، بوقک های بینی، حفره مغزی، نازوفارنکس و مجرای استاش سگ ها به منظور مشاهده انگل بالغ لینگواتولا سراتا بررسی شد. انگل های خارج شده در محلول فرمالین 10% قرار داده شده و توسط لاکتوفنل شفاف سازی و توسط آزوکارمین رنگ آمیزی شدند. از کل سگ های مورد مطالعه 30 قلاده سگ (81.01%) به لینگواتولا سراتا مبتلا بودند. بررسی نشان داد که وزن، سن، جنس و موقعیت جغرافیایی در میزان آلودگی به انگل تاثیر چشمگیری نداشت. تعداد انگل های موجود در سگ های آلوده بین 7 - 1 انگل متفاوت بود که به طور میانگین 2.93 انگل در هر سگ می باشد. طول انگل های بالغ از 35  – 50 mmدر ماده ها و از 2 – 18 mm در نرها متفاوت بود. بیشترین محل وجود انگل بخش جلویی سینوس پیشانی با تعداد 7 انگل بود.

سل گاوی یکی از مهمترین بیماریهای مشترک بین انسان و دام در تمام جهان است. در سالهای اخیر موارد ابتلا به سل انسانی با منشا گاوی در حال افزایش بوده و بهداشت جامعه را مورد مخاطره قرار داده است. مایکوباکتریوم بوویس عامل سل گاوی بوده و علاوه بر ابتلا حیوانات مزرعهای و پستانداران وحشی باعث ایجاد مخزن در بین آنها شده و امر کنترل بیماری را مشکل میسازد. هدف از این مطالعه جستجوی مایکوباکتریوم بوویس در خون و عقدههای لنفاوی گاوهای مشکوک به بیماری سل گاوی با روش PCR است که با استفاده از جفت پرایمرهایJB21 – JB22 یک قطعه از ژنوم M. bovis را به اندازه bp 500 مورد شناسایی قرار میدهد. در مطالعه حاضر از 100 راس گاو مشکوک به بیماری سل، نمونه گیری انجام شد و نمونه ها پس از آلودگی زدایی با روش پتروف با رنگ آمیزی ذیل نیلسن مورد آزمایش مستقیم میکروسکوپی قرار گرفته و در محیط کشت لونشتاین جانسون حاوی پیرووات سدیم کشت داده شدند. برای انجام آزمایش PCR از نمونه ها عمل استخراج DNA با استفاده از CTAB و پروتئیناز K انجام گرفت. محصول نهاییPCR  تحت الکتروفورز در ژل آگارز قرار گرفته و به وسیله اتیدیوم برماید آشکارسازی گردید. از 100 نمونه مشکوک، 1 مورد (1%) در روش ذیل - نیلسن، 2 مورد (2%) در روش کشت میکروبی و 8 مورد ( 8%) در آزمایش PCR مثبت به ثبت رسیدند. نتایج نشان میدهد روش PCR با جفت پرایمرهای  JB21 – JB22با حساسیت و ویژگی بالا، بهترین روش جستجوی مایکوباکتریوم بوویس در دامهای آلوده به بیماری سل گاوی است.