آموزش و ارزشیابی (علوم تربیتی)
سال:1394 | دوره:8 | شماره:29 |تعداد مقالات:8

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش خودنظارتی توجه بر عملکرد ریاضی دانش آموزان با ناتوانی حساب انجام گرفت. طرح آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. آزمودنی های پژوهش شامل 50 دانش آموز پایه پنجم ابتدایی با ناتوانی ریاضی بودند که با روش نمونه گیری هدف دار از بین دانش آموزان مرکز شهرستان خوی انتخاب شدند. آزمودنی ها در دو گروه آزمایش و کنترل انتساب شدند. از آزمون های تشخیصی ناتوانی یادگیری ریاضی (کی مت)، حل مساله ریاضی و هوش ریون کودکان برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. نتایج بدست آمده با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد دانش آموزان دارای ناتوانی حساب گروه آموزشی خودنظارتی در مقایسه با گروه کنترل نمرات بالاتری را در پس آزمون حل مساله کلامی ریاضی و محاسبات عددی کسب کردند.

پژوهش حاضر به هدف بررسی اثربخشی روش های قصه گویی بر افزایش هوش اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و شامل طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل 60 نفر از دانش آموزان پایه چهارم و پنجم مدارس دخترانه مشکین شهر بود که در سال تحصیلی 91-1390 مشغول به تحصیل بوده و به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. سپس آزمودنی ها در دو گروه 30 نفری آزمایش و کنترل جای گرفتند. برنامه آموزشی شامل یک دوره 10 جلسه ای طی 10 هفته بر روی گروه آزمایش اجرا شد. آزمودنی های هر دو گروه، پیش و پس از برنامه آموزشی با استفاده از پرسشنامه هوش اجتماعی منطبق با الگوی ترومسو مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل کواریانس تفاوت معنی داری را بین دو گروه آزمایش و گروه کنترل در هوش اجتماعی و مولفه های آن نشان داد. نتایج پژوهش نشان می دهد که قصه گویی روش موثری در افزایش هوش اجتماعی دانش آموزان بوده و می تواند در محیط های آموزشی مورد استفاده معلمان قرار گیرد.

هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه ای پیشرفت تحصیلی و انگیزه پیشرفت در دانش آموزان ابتدایی مدارس عادی و هوشمند شهر تبریز در سال تحصیلی 93-92 بود. روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه دانش آموزان مدارس ابتدایی عادی و هوشمند در سال 1393 در شهر تبریز می باشند که از میان دانش آموزان مدارس عادی بالغ بر 366 نفر و از میان دانش آموزان مدارس هوشمند 208 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های انگیزش پیشرفت علی و مک اینرنی و نمره پیشرفت تحصیلی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین دانش آموزان مدارس عادی و هوشمند در پیشرفت تحصیلی و انگیزش پیشرفت و مولفه های آن تفاوت وجود دارد. به عبارتی دانش آموزان مدارس هوشمند از پیشرفت تحصیلی و انگیزش پیشرفت بالاتری برخوردارند.

هدف اصلی این پژوهش بررسی تاثیر روش تدریس کاوشگری بر میزان پیشرفت تحصیلی درس علوم تجربی دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی بود. روش تحقیق نیمه تجربی از نوع طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی ناحیه یک ارومیه در سال تحصیلی 94-1393 به تعداد 3101 نفر می باشد که برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شد. دانش آموزان دو کلاس از کلاس های پنجم پس از موازنه سازی آنها بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند، گروه کنترل به تعداد 31 نفر با روش آموزش مستقیم و گروه آزمایش به تعداد 32 نفر با شیوه تدریس کاوشگری مورد بررسی قرار گرفتند. جهت سنجش اهداف شناختی و مهارتی از چک لیست محقق ساخته با ضریب پایایی 0.82 استفاده شد و روایی محتوایی آن از نظر متخصصان مورد تایید قرارگرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد اثر بخشی روش کاوشگری بیشتر از روش مستقیم بوده است. تاثیر روش تدریس کاوشگری در دستیابی دانش آموزان به اهداف شناختی با تاثیر روش تدریس مستقیم یکسان بوده ولی روش تدریس کاوشگری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در بعد مهارتی تاثیر بیشتری دارد.

هدف پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش سخت رویی (مدل کوباسا و مدی) بر میزان اضطراب امتحان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر پایه چهارم دوره ابتدایی شهر ایلام می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه چهارم دوره ابتدایی شهر ایلام بوده، حجم نمونه در این پژوهش به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 120 نفر بوده، که در گروه آزمایش (60 نفر) و کنترل (60 نفر) جایگزین شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش، از پرسش نامه اضطراب امتحان TAI و آزمون پیشرفت تحصیلی دانش آموزان استفاده شده است. طرح پژوهش، طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد، پس از انتخاب گروه های آزمایش و کنترل، ابتدا بر روی هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد، سپس مداخله آزمایشی (آموزش سخت رویی) فقط برروی گروه آزمایش و در 12 جلسه ارائه شد و پس از اتمام برنامه، پس آزمون روی هر دوگروه اجرا شد. سپس داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد آموزش سخت رویی در سطح معنی داری کمتر از (p<0.05) موجب کاهش اضطراب امتحان و همچنین موجب افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در گروه آزمایش شده است.

این پژوهش، کاربرد گزینه «هیچ کدام از موارد بالا» را به عنوان یکی از گزینه های سوالات چندگزینه ای بررسی کرده است. هدف پژوهش، برآورد «تناسب»، «ضریب دشواری»، «ضریب تمییز» و عامل «حدس» در سوالاتی با این گزینه و تخمین پایایی کل آزمون بوده است. محققان این طرح، پنج متن از «آزمون کلیدی انگلیسی سال 2010» موسوم به کت را انتخاب و سوالات آن را در دو شکل موازی بازسازی کردند. آزمون اول، گزینه «هیچ کدام از موارد بالا» را نداشت؛ اما، آزمون دوم که دو هفته بعد برگزار شد، شامل این گزینه بود. هر دو آزمون، مشتمل بر سی و دو سوال بود و بر روی صد و چهل و دو دانش آموز سوم دبیرستان اجرا شد. نتایج آزمون ها - که با روش سه پارامتری نظریه «پرسش- پاسخ» (آی آر تی) بررسی شدند – نشان داد که سوالات دارای «هیچ کدام از موارد بالا» آسان تر بودند. این گزینه به تناسب و ضریب تمییز سوالات آسیب نزد. اما عامل حدس را افزایش داد. این، به نوبه خود می تواند پایایی و روایی آزمون را کاهش دهد.

هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش مولفه های عاطفه به مدرسه، صفات شخصیتی و عملکرد تحصیلی در تمایزگذاری بین دانش آموزان منضبط و دارای مشکل انضباطی می باشد. نمونه این پژوهش 420 نفر از دانش آموزان پایه دوم و سوم دوره متوسطه سال تحصیلی 92-91 شهر تبریز بودند که با استفاده از دو روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و روش هدفمند انتخاب شدند. برای انتخاب دانش آموزان منضبط و غیرمنضبط از دو نقطه برش برای نمرات انضباط دانش آموزان و نیز نظر مسوولین مدرسه استفاده شد. در این پژوهش از پرسشنامه سنجش نگرش نسبت به مدرسه به منظور سنجش ویژگی های عاطفه تحصیلی و از پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیتی نئو به منظور ارزیابی ویژگی های شخصیتی آزمودنی ها استفاده شد. همچنین از نمرات معدل نیمسال اول سال تحصیلی 92/91 به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی استفاده شد. داده های حاصل با روش های آماری رگرسیون لوجستیک و تجزیه تابع تشخیص تحلیل شدند. نتایج یافته های تحلیل رگرسیون لوجستیگ نشان می دهد که مولفه های معدل، خودنظم دهی، نگرش به مدرسه و متغیر پذیرا بودن به ترتیب و به صورت مثبت به پیش بینی عضویت گروهی دانش آموزان غیرمنضبط می پردازند. همچنین نتایج تابع تشخیص نشان داد که متغیرهای خودنظم دهی، نگرش به مدرسه، عملکرد تحصیلی، نگرش به معلم و کلاس و در آخر دلپذیر بودن دارای توان معنی داری در تمایزگذاری بین دو گروه از دانش آموزان منضبط و غیرمنضبط هستند. همچنین نتایج تجزیه تابع تشخیص نشان داد که 75.3 درصد از افراد دو گروه بر اساس این متغیرها به طور صحیح مجددا طبقه بندی شدند. تلویحات کاربردی این یافته ها در مقاله مورد بحث واقع شده است.

هدف این پژوهش، بررسی و مقایسه تفاوت های جنسیتی در انگیزش مشارکت ورزشی دانش آموزان ورزشکار مقطع متوسطه بود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع مقایسه ای بود که به شکل میدانی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان شرکت کننده در مسابقات ورزشی دختران و پسران مقطع متوسطه آموزش و پرورش استان خراسان رضوی بودند که در سال 1391 شرکت داشتند. بدین منظور 589 نفر از دختران و پسران دانش آموز با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه گیل و همکاران بود. از آزمون های کالموگروف اسمیرنوف (K-S) و من ویتنی برای تجریه و تحلیل داده ها استفاده شد. بررسی یافته ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین انگیزش مشارکت ورزشی دختران و پسران دانش آموز وجود دارد (P£ 0.001). همچنین نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری در مولفه های انگیزش مشارکت از جمله موفقیت، آمادگی، رهایی انرژی، دوست یابی و تفریح در بین دختران و پسران وجود دارد (P£ 0.001). و بین مولفه های جو گروهی، عوامل موقعیتی و توسعه مهارت تفاوتی مشاهده نشد. در تمامی مولفه های مذکور به جز توسعه مهارت، انگیزه مشارکت دختران بالاتر از پسران بود.