سابقه و هدف: نحوه تقابل سلولها با تیتانیوم نقش اساسی در موفقیت بالینی ایمپلنتهای استخوانی و دندانی دارد. آماده سازی سطحی به روش مکانیکی یا شیمیایی به چسبندگی سلولها به ایمپلنت کمک میکند. هدف از این مطالعه بررسی اثر دو نوع آماده سازی سطحی (سندبلاست و اسید-اچ) بر چسبندگی سلولی و بقای فیبروبلاستها بود.مواد و روش ها: این مطالعه تجربی جهت بررسی رفتار فیبروبلاستها (L-929) در تقابل با سه گروه ایمپلنت تیتانیومی شامل: سندبلاست شده، اسیداچ شده و تیتانیوم خالص تجاری در سه گروه ده تایی در محیط آزمایشگاهی انجام شد. میکروسکوپ الکترونی جهت ارزیابی میکروتوپوگرافی و میزان چسبندگی و مورفولوژی سلولها مورد استفاده قرار گرفت. بقای سلولی با روش MTT ارزیابی شد. تعداد سلولهای زنده شمارش شده و با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و ازمون Tukeyمورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: بررسی میکروسکوپ الکترونی تفاوت قابل توجهی در میکرو توپوگرافی سطحی در سه گروه نشان داد. تراکم سلولی فیبروبلاست ها و چسبندگی آنها در نمونه سندبلاست شده بیشتر از سایر گروه ها بود. نتایج ازمونMTT نشان داد سلولهای زنده ثبت شده در گروه سندبلاست 0.58±1.28 بوده و بطور معناداری بیشتر از گروه اسید اچ 0.23± 0.95 و تیتانیوم خالص 0.17±1.16 بود. (P<0.05)نتیجه گیری: آماده سازی سطحی ایمپلنت بر چسبندگی و بقای سلولهای فیبروبلاست تاثیر دارد و سطوح سندبلاست شده بهترین سطح را از نظر چسبندگی و بقای سلولی نسبت به سطوح اسید-اچ شده و یا تیتانیوم خالص فراهم میکند.