مجله پرستاری و مامایی
سال:1396 | دوره:15 | شماره:6 (پی در پی 95) |تعداد مقالات:9

پیش زمینه و هدف: بیماری سرطان ازجمله اختلالات مزمنی است که به شدت روی سلامت و درنتیجه کیفیت زندگی افراد تاثیرگذار است. بیماران مبتلا به سرطان استقلال و توانایی خود را برای شرکت موثر در خانواده و اجتماع ازدست داده و احساس فقدان شایستگی و عدم اطمینان می کنند. این مطالعه، باهدف بررسی تاثیر گروه درمانی امید محور مبتنی بر نظریه امید اسنایدر، بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) ارومیه در سال 95-1394 انجام گردید.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده است که بر روی 40 بیمار مبتلا به سرطان مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی امام خمینی ارومیه انجام شد. بیماران به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس به طور تصادفی به دو گروه 20 نفری مداخله و کنترل تقسیم شدند. مشارکت کنندگان گروه مداخله به مدت 8 جلسه، هر هفته 1 جلسه تحت آموزش گروهی بر مبنای نظریه امید اسنایدر قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های جمعیت شناختی، امید اسنایدر و کیفیت زندگی مخصوص بیماران مبتلا به سرطان QLQ-C30 بود. داده ها از طریق نرم افزار SPSS و آزمون های کای دو، تی مستقل و تی زوجی تحلیل گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که گروه درمانی امید محور، باعث افزایش میانگین نمره های حیطه عملکردی و حیطه کیفیت زندگی در بیماران گروه مداخله شده است (P<0.05) ولی در حیطه علائم تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p>0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، امید درمانی تاثیر چشمگیری بر بهبود ابعاد مختلف کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در مردان و زنان مبتلا به سرطان دارد. بنابراین، مسوولین و مدیران سیستم بهداشتی کشور با استفاده از نتایج این پژوهش می توانند، با اجرای برنامه ها و راهکارهایی جهت ایجاد مداخلات گروه درمانی امید محور برای بیماران مبتلا به سرطان کیفیت زندگی آنان را در حیطه های مختلف ارتقاء دهند.

پیش زمینه و هدف: برای درمان بیماری مزمن کلیه، همودیالیز و پیوند کلیه بیشترین کاربرد بالینی را دارند. هرکدام از این  روش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند و می توانند بر عزت نفس وی تاثیر بسزایی را بگذارند. مقایسه عزت نفس گیرندگان پیوند کلیه با بیماران تحت درمان با همودیالیز اطلاعات ارزشمندی در خصوص وضعیت این بیماران و تغییرات به وجود آمده در وضعیت روانی این افراد و در رأس آن عزت نفس گیرندگان پیوند کلیه ارائه می کند. مطالعه حاضر باهدف مقایسه ی عزت نفس بیماران تحت همودیالیز با گیرندگان پیوند کلیه شده در مراکز آموزشی درمانی ارومیه در سال 1395 انجام شد.مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 174 نفر شامل 86 نفر بیمار تحت درمان همودیالیز و 88 نفر گیرنده پیوند کلیه از مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 1395 به شکل در دسترس انتخاب و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه عزت نفس رزنبرگ را تکمیل نمودند. سپس داده ها جمع آوری و با استفاده از آزمون های آماری مستقل t مستقل، پیرسون و کای دو آنالیز شدند.یافته ها: نتیجه آزمون آماری تی مستقل تفاوت آماری معنی داری در میانگین نمرات عزت نفس گیرندگان پیوند کلیه در مقایسه با بیماران تحت درمان با همودیالیز نشان داد به طوری که عزت نفس بیماران تحت درمان با همودیالیز به شکل معنی داری پایین تر از گیرندگان پیوند کلیه بود (P=0.0001).بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که عزت نفس گیرندگان پیوند کلیه بهتر از بیماران تحت درمان با همودیالیز است. بنابراین بیماران تحت درمان با همودیالیز نیازمند حمایت بیشتر در ابعاد دانشی و روحی و روانی هستند. و می توان با افزایش اطلاع رسانی در مورد پیوند کلیه و تاثیرات مثبتی که در عزت نفس گیرندگان پیوند دارد، فرهنگ اهدا عضو را در جامعه اشاعه داد و به طور مستقیم بر سلامت روانی جامعه تاثیر مثبت گذاشت.

پیش زمینه و هدف: هرچند تربیت پرستاران در مقطع دکتری پیامدهای مثبت زیادی برای حرفه پرستاری و نظام مراقبت سلامت به دنبال داشته است، اما با توجه به پویا بودن نیازها در نظام سلامت و توسعه آموزش پرستاری؛ کوریکولوم دکتری پرستاری با چالش هایی روبه رو می باشد. لذا مطالعه حاضر باهدف بررسی چالش های محتوایی و اجرایی فراروی کوریکولوم دکتری پرستاری از دید اعضای هیات علمی و دانشجویان دکتری پرستاری صورت گرفت.مواد و روش کار: مطالعه حاضر از نوع تکنیک دلفی کلاسیک تعدیل شده بود که در 3 دور و به صورت تمام شماری روی کلیه دانشجویان دکتری پرستاری (29 نفر) و اعضای هیات علمی دارای مدرک دکتری پرستاری (17 نفر) دانشگاه علوم پزشکی تبریز از مهر 1395 تا خرداد 1396 انجام شد. در مرحله اول و دوم، برای استخراج گویه های پرسشنامه بدون ساختار اولیه و شناسایی تم های اصلی، از تحلیل محتوی کیفی با رویکرد مرسوم استفاده گردید. مرحله سوم، آغاز به کارگیری روش های کمی بود که در این مرحله داده ها با استفاده از آمار توصیفی در نسخه 24 نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل واقع شدند.یافته ها: نتایج در 4 حوزه آموزشی، پژوهشی، بالینی و مدیریتی اجرایی طبقه بندی گردید. اکثر اعضای هیات علمی و دانشجویان دکتری بیان داشتند که کوریکولوم دکتری پرستاری نسبت به نیازهای جامعه، نظام سلامت، حرفه پرستاری و حتی خود اساتید/ فراگیران پاسخگو نمی باشد. دور شدن و غفلت از ماهیت اصلی مراقبت بالینی رشته پرستاری و پرداختن به مسائل نسبتا حاشیه ای، دیگر چالش جدی وارد بر کوریکولوم دکتری پرستاری می باشد.بحث و نتیجه گیری: کوریکولوم دکتری پرستاری در ایران نیازمند بازنگری و اصلاح مجدد بر اساس نیازهای روز جامعه می باشد. لازمه تحقق این هدف، آسیب شناسی اساسی دوره، بررسی خلأها و نیازهای موجود در نظام سلامت، توجه به مسائل و مشکلات بالینی و مراقبتی سیستم بهداشتی درمانی کشور، ارزیابی کمی و کیفی سطوح مختلف آموزش پرستاری و در جایگاه بالاتر، مقطع دکتری پرستاری به عنوان سکان دار وجهه حرفه ای پرستاری، می باشد.

پیش زمینه و هدف: افسردگی پس از زایمان شرایط بحرانی است که نه تنها مادران بلکه نوزادان آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. لذا شناسایی سریع و انجام مداخلات مشاوره ای در کاهش مشکلات این افراد ضروری می باشد. این پژوهش باهدف بررسی تاثیر مشاوره گروهی بر افسردگی پس از زایمان در مادران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر همدان در سال 1395 صورت گرفت.مواد روش کار: پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی می باشد. جامعه پژوهش شامل زنان زایمان کرده مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر همدان در سال 1395 بودند. تعداد 82 نفر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمون اختصاص یافتند (هر گروه 41 نفر). برای گروه آزمون 8 جلسه مشاوره گروهی مبتنی بر حل مساله اجرا شد. گردآوری اطلاعات در پیش و پس آزمون با پرسشنامه استاندارد افسردگی پس از زایمان ادینبورگ صورت گرفت. داده ها با نرم افزار آماری SPSS20 و با آزمون های تی مستقل و زوجی، کای اسکوور و آنالیز کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بر اساس یافته ها بین نمرات پیش آزمون افسردگی دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد (P>0.05). درحالی که بین نمرات پس آزمون دو گروه تفاوت معناداری به دست آمد. به طوری که آموزش مشاوره گروهی بر کاهش افسردگی پس از زایمان گروه آزمایش تاثیر معنی داری داشت (P<0.01).نتیجه گیری: این نتایج بیان می کنند که مشاوره گروهی مبتنی بر حل مساله می تواند همراه با سایر فن های درمانی برای کاهش افسردگی پس از زایمان مورداستفاده قرار گیرد.

پیش زمینه و هدف: کیفیت زندگی منعکس کننده خواسته ها، امیدها و انتظارات کودکان و نوجوانان در ارتباط با حقایق کنونی و آینده زندگی آن هاست و افزایش و بهبود آن در فرزندان موجب سلامت روان، پیشرفت و تعالی خانواده و درنتیجه جامعه می شود. پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان راه حل- محور به شیوه گروهی بر بهبود کیفیت زندگی فرزندان انجام شد.مواد و روش ها: طرح پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی با گروه آزمایش و گواه با استفاده از روش پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پسری است که در دبیرستان های متوسطه اول شهر اهواز در سال 94-93 مشغول تحصیل بودند. نمونه پژوهش شامل 30 دانش آموز می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای به طور تصادف در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 7 جلسه 90 دقیقه ای به صورت یک جلسه در هفته، تحت مداخله درمان راه حل- محور به شیوه گروهی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس موردبررسی قرار گرفتند.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد درمان راه حل- محور به شیوه گروهی، کیفیت زندگی فرزندان و مولفه های آن (عملکرد جسمانی، محدودیت ایفای نقش ناشی از وضعیت جسمانی، محدودیت ایفای نقش ناشی از مشکلات هیجانی، نشاط، سلامت عاطفی، عملکرد اجتماعی، درد و سلامت عمومی) را در مرحله پس آزمون و آزمون پیگیری به طور معنی داری افزایش داده است.بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد درمان راه حل- محور به شیوه گروهی می تواند برای بهبود کیفیت زندگی فرزندان مورداستفاده قرار گیرد.

پیش زمینه و هدف: نارسایی قلبی یکی از شایع ترین بیماری های مزمن و عمده ترین عامل مرگ و میر در جهان است که با شیوع پیش رونده بالا و پذیرش بیمارستانی غیرقابل پیش بینی همراه است. خودمراقبتی یکی از جنبه های مهم درمان در این بیماران به  شمار می رود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر آموزش تصویری بر فعالیت های خودمراقبتی در مبتلایان به نارسایی احتقانی قلبی بود.مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، تعداد 70 نفر از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مراجعه کننده به بیمارستان عباسی میاندوآب در سال 1395 به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به  طور تصادفی به دو گروه کنترل (35 نفر) و مداخله (35 نفر) تقسیم شدند. گروه کنترل آموزش های روتین بخش را دریافت کرده و گروه مداخله تحت آموزش تصویری قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه قبل و بعد از آموزش جمع آوری گردید. از آزمون های آماری کای دو، تی زوجی و تی مستقل برای تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه کنترل میانگین نمره خود مراقبتی 11.97±45.83 بوده که بعد از مداخله به 11.61±46.64 افزایش یافت که به لحاظ آماری معنی دار نمی باشد (P>0.392). درحالی که در گروه مداخله، میانگین نمرات قبل از مداخله 8.09±42.98 بوده است که بعد از آموزش تصویری به 8.45±62.04 افزایش یافته که به لحاظ آماری معنی دار می باشد (P<0.001).بحث و نتیجه گیری: یافته های به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که آموزش تصویری روش مناسبی برای آموزش این بیماران بوده، به طوری که آموزش های اجراشده با این روش در ارتقای رفتارهای خودمراقبتی موثر واقع شده است.

پیش زمینه و هدف: استقلال عنصر اصلی عملکرد حرفه ای در پرستاری است. هدف این مطالعه کشف معنای استقلال حرفه ای از دیدگاه پرستارانی است که به کار بالینی اشتغال دارند.مواد و روش کار: تحقیق حاضر یک مطالعه کیفی با رویکرد تحلیل محتوا بود. داده ها از طریق مصاحبه های بدون ساختار عمیق (8 مصاحبه انفرادی) جمع آوری گردید. نمونه گیری به صورت هدفمند در سال های 1394 در مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد. تحلیل داده ها به روش تحلیل محتوای کیفی متعارف و با استفاده از نرم افزار MaxQDA انجام گرفت.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده های مصاحبه منجر به ظهور 260 کد اولیه، 11 طبقه و استخراج 3 درون مایه اصلی گردید. مضامین حاصل شده شامل: 1- عوامل فردی، 2- عوامل سازمانی 3- عوامل مربوط به سیاستگزاری سلامت به دست آمد. این درون مایه ها بیانگر ابعاد یا ویژگی های معنایی درک شده پرستاران از عوامل موثر بر استقلال حرفه ای در رشته پرستاری بود.بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه تصویری از درک پرستاران را با توجه به تجارب واقعی افراد در عرصه کار در رابطه با استقلال حرفه ای در پرستاری را که اغلب از دید مطالعات کمی پنهان می ماند، ارائه نمود. بر اساس داده ها لازم است قوانین و راهبردهایی جهت ارتقای استقلال حرفه ای پرستاران صورت گیرد.

پیش زمینه و هدف: گرایش به پرخاشگری در پرستاران و وجود مشکلات بین فردی در آنان، عواملی هستند که می توانند کیفیت مراقبت ارائه شده در نظام های مراقبت سلامت، به خصوص در بخش های اورژانس که استرس شغلی در آن ها بیشتر می باشد، را تحت تاثیر قرار دهند. لذا مطالعه حاضر باهدف پیش بینی گرایش به پرخاشگری و مشکلات بین فردی بر اساس استرس شغلی پرستاران بخش های اورژانس انجام شد.مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر توصیفی همبستگی بود. جامعه موردمطالعه شامل 134 نفر از پرستاران شاغل در بخش اورژانس بیمارستان های حضرت رسول اکرم و هاشمی نژاد شهر تهران در سال 1395 بود که به صورت تمام شماری وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش شامل، سه پرسشنامه مقیاس مشکلات بین فردی، استرس شغلی و پرخاشگری بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون خطی ساده استفاده شد.یافته ها: پرخاشگری پرستاران مشارکت کننده با استرس شغلی آن ها دارای همبستگی معنی دار بوده و 5.1 درصد از واریانس مشاهده شده در متغیر پرخاشگری بر اساس متغیر استرس شغلی قابل پیش بینی بود (p=0.008، F=7.14). حال آنکه همبستگی مشاهده شده بین متغیرهای استرس شغلی و مشکلات بین فردی ازنظر آماری معنی دار نبوده و لذا پیش بینی مشکلات بین فردی در پرستاران بر اساس استرش شغلی آنان میسر نبود (p=0.181).بحث و نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که گرایش به پرخاشگری بر اساس استرس شغلی پرستاران بخش اورژانس قابل پیش بینی است، اما مشکلات بین فردی بر اساس استرس شغلی پرستاران بخش اورژانس قابل پیش بینی نیست. لذا مسوولین نظام سلامت می توانند با اتخاذ رویکردهای متناسب جهت مدیریت استرس پرستاران، تا حدودی رفتارهای پرخاشگرانه را نیز در آنان تقلیل دهند.