پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران
سال:1393 | دوره:11 | شماره:1 (پیاپی 44) |تعداد مقالات:10

بیماری زبان آبی یکی از بیماری های ویروسی نشخوارکنندگان، جزو خانواده رئوویریده و جنس اوربی ویروس می باشد که توسط پشه های خانواده کولیکوئیدس انتقال می یابد. هدف از این مطالعه، بررسی میزان آلودگی سرمی به ویروس بلوتانگ در گوسفندان خوی بود. این مطالعه بر روی 200 نمونه خون اخذ شده به طور تصادفی از 19 گله گوسفند و 7 روستا در شهرستان خوی انجام گرفت. از این تعداد 160 رأس ماده و 40 رأس نر در گروه های سنی مختلف بودند. سرم ها با استفاده از روش الایزای رقابتی برای بررسی آنتی بادی های سرمی ویروس بلوتانگ مورد مطالعه قرار گرفتند و نتایج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که از تعداد 200 نمونه اخذ شده، تعداد 134 سرم (%67) مثبت و 66 نمونه (%33) منفی بودند. میزان آلودگی سرمی در میش ها بیشتر از گوسفندان نر بود (به ترتیب %69.37 و %57.50) ولی از نظر تجزیه و تحلیل آماری، اختلاف بین دو جنس نر و ماده معنی دار نبود (P>0.05). از نظر گروه های سنی مختلف، گروه 3-4 سال بالاترین میزان آلودگی را دارا بودند که بر اساس آنالیز آماری، بین رده های سنی مختلف از نظر ابتلاء به آلودگی سرمی ویروس زبان آبی اختلاف معنی داری وجود دارد (P<0.05). نتایج نشان داد که آنتی بادی بر علیه ویروس بلوتانگ در گوسفندان شهرستان خوی وجود دارد و ویروس در منطقه در حال چرخش می باشد و بایستی اقدامات لازم در خصوص کنترل و پیشگیری بیماری انجام گیرد.

مطالعه حاضر به بررسی خواص آنتی اکسیدان پروتئین آبکافت ضایعات فیله کردن ماهی آزاد تولید شده با آنزیم تریپسین می پردازد. پروتئین آبکافت در دمای یکسان تحت دو متغیر متفاوت زمان آبکافت و مقدار آنزیم تولید شد. ترکیب تقریبی، میزان آبکافت، فعالیت حذف رادیکال آزاد DPPH، فعالیت کلاته کردن یون آهن فرو و قدرت کاهندگی برای سه نوع پروتئین آبکافت تولیدی محاسبه شد. بیشترین میزان پروتئین 89.74±0.0 و کمترین میزان چربی، رطوبت و خاکستر پروتئین های آبکافت به ترتیب 0.6±0.01، 5.7±0.2 و 3.5±0.2 بود که با ضایعات ماهی آزاد اختلاف معنی دار داشت (P<0.05). بیشترین مقدار آبکافت، فعالیت حذف رادیکال آزاد DPPH، کلاته کردن یون آهن فرو و قدرت، کاهندگی پروتئین های تولیدی به ترتیب: 81.78±0.48، 93.99±4.56، 12.8±0.6 و 0.42±0.00 اندازه گیری شد. در نتیجه گیری میتوان گفت آبکافت آنزیمی ضایعات ماهی آزاد منجر به تولید پپتیدهایی با خواص آنتی اکسیدانی می گردد و می تواند بعد از تایید مطالعات کلینیکی بعنوان مکمل غذایی مورد استفاده قرار گیرد.

سرووارهای مشخصی از سالمونلا متعلق به تحت گونه I سالمونلا انتریکا پلاسمید حدت حامل اپرون SPV را حمل می کنند. این اپرون به همراه دیگر ژن ها در ایجاد حدت و مقاومت دارویی نقش عمده ای دارد. لذا با توجه به اهمیت موضوع، در این تحقیق به بررسی فراوانی اینتگرون های کلاس I و پلاسمید حدت در سویه های بالینی سالمونلا تیفی موریوم پرداخته شده است. تعداد 663 نمونه مدفوعی از بیمارستان های سطح شهر تهران جمع آوری گردید. بعد از انجام آزمایشات بیوشیمیایی بر روی نمونه ها تعداد 37 جنس سالمونلا جداسازی گردید. سپس با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ST11، ST15 و Fli15، Typ04 به ترتیب مربوط به شناسایی جنس و گونه، از مجموع 37 سالمونلا، 12 جدایه به عنوان سالمونلا تیفی موریوم تائید گردید. در نهایت آزمایش Multiplex PCR با استفاده از پرایمرهای، Int و Vir جهت بررسی حضور اینتگرون های کلاس I و پلاسمید حدت انجام گردید. نتایج نشان داد که از مجموع 12 جدایه، 4 جدایه (%33.3) دارای ژن مربوط به اینتگرون کلاس I و 5 جدایه (%41.7) دارای پلاسمید حدت بودند. حضور ژن های پلاسمید حدت و اینتگرون های کلاس I در بین سویه های تیفی موریوم جدا شده در مطالعه حاضر نشان می دهد با توجه به انتقال افقی این ژن ها، این جدایه ها می توانند مشکلات جدی در سلامت عمومی، بهداشت جامعه و درمان ایجاد نمایند.

اسپرماتوژنز فرآیندی پیچیده، هماهنگ و وابسته به سلول های بنیادی به نام سلول های اسپرماتوگونی است. تحقیقات محدودی بر روی کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند صورت گرفته است. در این بررسی 3-5 نمونه بافتی اتوپسی شده از بیضه بره های نر 2 ماهه نژاد قزل پس از دو مرحله هضم آنزیمی، به چهار گروه تقسیم گردید: گروه 1: همکشتی سلول های اسپرماتوگونی و سرتولی فریز شده روز صفر پس از ذوب به مدت 10 روز، گروه 2: همکشتی سلول های اسپرماتوگونی و سرتولی فریز شده در روز چهاردهم کشت پس از ذوب به مدت 10 روز، گروه 3: ذوب سلول های اسپرماتوگونی فریز شده روز صفر و کشت به مدت 10 روز، گروه 4: ذوب سلول های اسپرماتوگونی فریز شده در روز چهاردهم کشت و کشت به مدت 10 روز و گروه کنترل: همکشتی سلول های اسپرماتوگونی و سرتولی تازه روز صفر به مدت چهارده روز. میزان کلونی زایی و قطر کلونی ها در طول این ده روز مورد ارزیابی قرار گرفت. در گروه های 3 و 4 هیچ کلونی دیده نشد اما در گروه 1 میزان کلونی زایی بالاتری از گروه 2 مشاهده گردید (P<0.05). می توان نتیجه گرفت انجماد سلول های اسپرماتوگونی گوسفند راهی مناسب برای حفظ طولانی مدت آنها است و این سلول ها پس از ذوب توان کلونی زایی خود در محیط آزمایشگاه را حفظ می کنند. بهترین زمان برای انجماد سلول های اسپرماتوگونی گوسفند، روز صفر بعد از هضم آنزیمی است و کشت این سلول ها پیش از انجماد باعث کاهش قدرت کلونی زایی آنها می گردد.

سموم کشاورزی از جمله علف کش ها یکی از مهمترین عوامل آلودگی اکوسیستم های آبی می باشند. هدف از این تحقیق بررسی ضایعات بافتی ناشی از مسمومیت تحت حاد علف کش پاراکوات در بافت کبد ماهی بنی انگشت قد می باشد. تعداد 60 قطعه بچه ماهی بنی در 4 گروه، شامل سه تیمار مختلف 96h LC50 یعنی (25 و 50 و 75 درصد 96h LC50)، و یک گروه شاهد به مدت 96 ساعت در معرض علف کش پاراکوات قرار داده شدند. در تمام طول آزمایش هیچ تلفاتی در هیچ گروهی مشاهده نگردید. پس از دوره تیمار نمونه های مورد نظر از بافت کبد پس از پایدارسازی در فرمالین سالین %10 مراحل رایج پاساژ بافتی انجام و برش های 5 میکرونی از بافت های مورد نظر تهیه و پس از رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین در زیر میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. ضایعات بافتی مشاهده شده در بافت کبد ماهیان تیمار شده شامل تغییرات در شکل هسته، پیکنوز و نکروز، سیتوپلاسم واکوئوله، مرزنشینی هسته هپاتوسیت ها و پرخونی در رگ های خونی کبدی بود که با افزایش مقدار سم بر شدت آن افزوده می شد. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن بوده که پاراکوات برای ماهی بنی سمی بوده و باعث ایجاد صدمات هیستوپاتولوژیک در کبد این ماهی می شود. این نتایج با مشاهدات سایر محققین همخوانی دارد.

P53 پروتئینی است که در ارتباط با DNA بوده و بنام سرکوبگر تومور نامیده شده و در انسان توسط ژن TP53 کد می شود. وجود این پروتئین در ارگانیسم های پر سلولی حیاتی بوده و تنظیم کننده سیکل سلولی است و عملکرد آن به عنوان سرکوبگر تومور به معنای جلوگیری کننده از بروز سرطان می باشد. از P53 به عنوان محافظ ژنوم یا نوک پیکان حفاظت از ژن یا محافظ اصلی ژنوم نامبرده می شود که همگی آنها بیانگر نقش حفاظتی آن در جلوگیری از موتاسیون های ژنوم می باشد. جهش های P53 فراوانترین تغییرات ژنتیکی منفرد در سرطان ها هستند. موتاسیون اکتسابی در ژن P53 درتمام انواع اصلی سرطان های انسان یافت شده است، یکی از بهترین نقاط برای بررسی جهش های این ژن در بدخیمی های ریه می باشد، بنابراین دراین مطالعه به تغییرات این ژن در بیماری آدنوماتوز ریوی گوسفند پرداخته شده است. در این مطالعه در طول 90 روز مراجعه به کشتارگاه های استان کردستان 5300 ریه مورد بررسی قرار گرفت که از این تعداد برخی فاقد ضایعه، برخی دارای ضایعات حاد منتشر و برخی دارای ضایعاتی نظیر کیست هیداتیک بود و برخی دارای ضایعات سفید، سفید فیبروزه یا ندول مانند مشابه با بیماری آدنوماتوز ریوی بودند (300 نمونه)، که حدود %5.6 از کل ریه های بازرسی شده را به خود اختصاص داد. از تمام ریه هایی که دارای چنین ضایعاتی بودند نمونه گیری به عمل آمد. ضایعات در نقاط مختلف ریه و بصورت سطحی، عمقی یا در حاشیه لب های مختلف قرار داشتند. از کلیه ریه ها نمونه هایی به ابعاد 2´2´2 سانتی متر از محل ضایعه با قسمتی از بافت سالم جدا و پس از تهیه اسلاید و رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین مورد بررسی قرار گرفت. تعداد نمونه های مبتلا به آدنوماتوز ریوی 15 مورد بود و در ادامه از بلوک های مربوط به آدنوماتوز ریوی مثبت با استفاده از روش ایمونو هیستو شیمی به منظور مطالعه جهش ژن P53 رنگ آمیزی گردید، که از این تعداد 9 مورد آنها جهش در ژن P53 را نشان دادند. به این ترتیب فراوانی این جهش در موارد مثبت بیماری آدنوماتوز ریوی %60 تشخیص داده شد. این ژن در ادنوماتوز ریوی گوسفند دارای شباهت تقریبی با میزان جهش در ادنوکارسینومای ریه انسان (%40-25) دارد.

سرطان پوست رشد بدخیم بافت اپیدرم می باشد. شایع ترین انوع سرطان پوست، کارسینوم سلول های پایه و کارسینوم سلول های سنگفرشی هستند. شیمی درمانی عبارت از مصرف مواد طبیعی، صناعی یا بیولوژیک برای درمان یا جلوگیری از پیشرفت سرطان می باشد. گوجه فرنگی به دلیل وجود لیکوپن و بیوفلاونوئیدها دارای خواص ضدسرطانی می باشد. بدین منظور، 50 سر موش سوری نر به طور تصادفی به 5 گروه مساوی: شاهد سالم، شاهد کارسینوژنیک، گروه های تیمار با گوجه فرنگی (m1/kg 10، 20 و 40) تقسیم شدند. موش های گروه های تیمار با گوجه فرنگی و شاهد کارسینوژن 7و -12 دی متیل بنزانتراسن را به طور موضعی در پوست تراشیده شده ناحیه پشتی بدن دریافت کردند و تیمار توسط روغن کرچک تا 12 هفته ادامه یافت. موش های گروه شاهد فقط استون را به طور موضعی به عنوان حامل دارو دریافت کردند. همزمان پالپ گوجه فرنگی با دزهای m1/kg 10، 20 و 40 به گروه های تیمار با گوجه فرنگی گاواژ شد. در پایان، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز در بافت کبد تمام گروه ها اندازه گیری شد. موش های تیمار شده با دی متیل بنزانتراسن کاهش معنی داری در فعالیت آنتی اکسیدان ها و افزایش مالوندیآلدئید کبد نشان دادند (P<0.05). درمان با پالپ گوجه فرنگی به طور معنی داری میزان مالوندیآلدئید را کاهش داد و فعالیت آنتی اکسیدان های کبد را به صورت وابسته به دز بهبود بخشید (P<0.05). نتایج مطالعه نشان داد، گوجه فرنگی احتمالا به دلیل تحریک سیستم تدافعی آنتی اکسیدانی سلول ها از سرطان پوست القا شده توسط دی متیل بنزانتراسن جلوگیری می کند.

ژن P40 کد کننده پروتیین چسبندگی مایکوپلاسما است، که باعث اتصال مایکوپلاسما آگالاکتیه به سلول های یوکاریوتی، کلونیزه شدن آن در میزبان و شروع بیماری می شود. لیپوپروتیین P40 یک آنتیژن تحریک کننده ایمنی و کاندید مناسب برای واکسن سازی است. هدف از انجام این مطالعه تولید واکسن نوترکیب زیرواحدی با استفاده از کلونینگ ژن P40 در سیستم پروکاریوتی می باشد.در این تحقیق، ژن P40 از سه سویه واکسینال مایکوپلاسما آگالاکتیه در ایران تکثیر و تعیین توالی شد. توالی ژن P40 منتخب، پس از یک سری تغییرات، سنتز و در پلاسمید کلونینگ کلون شد، سپس به باکتری اشریشیاکلی به روش شوک حرارتی انتقال داده شد. پس از تکثیر، ژن P40 توسط دو آنزیم برش داده شد. ژن تخلیص شده در پلاسمید بیانی، جهت انتقال به باکتری بیانی کلون شد.نتایج نشان داد که قطعه 920 نوکلئوتیدی ژن P40 از سه سویه واکسینال تکثیر شد که نشانه حضور ژن در آنها می باشد. توالی کامل این ژن که شامل 1092 نوکلئوتید بود از پلاسمید کلونینگ جدا و در پلاسمید بیانی pET22b+ حاوی شروع کننده و تمام کننده T7 کلون شد. در نهایت پلاسمید نوترکیب در سلول باکتری ترانسفورم شد. کلونینگ ژن P40 اولین قدم در تولید واکسن زیر واحدی نوترکیب برای پیشگیری از آگالاکسی در دام می باشد.

اسبچه خزری نریان 3 ساله به وزن تقریبی 300 کیلوگرم با علایم بی اختیاری ادراری، تنسموس، هماچوری، ضعف عمومی، کم آبی و بیقراری به درمانگاه دام های بزرگ دانشکده علوم تخصصی دامپزشکی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی ارجاع داده شد. پس از معاینات بالینی و اولتراسونوگرافی ترانس واژینال وقوع توده ای هایپراکو در مثانه محرز گشت. سپس بیمار جهت جراحی سیستوتومی از رهیافت سلیوتومی به شکل استاندارد آماده سازی شد. پس از برش مثانه سنگ نسبتا بزرگ (تیپ II) و مضرس به آرامی از مخاط مثانه جدا گردید و پس از ارسال به آزمایشگاه ترکیب %50 کلسیم اگزالات، %30 کلسیم و %5 آمونیوم گزارش گردید. بعد ازگذشت 10 روز و مراقبت های پس از عمل مناسب، علایم بهبودی حاصل گشت. تشخیص صحیح نوع سنگ های ادراری و مداخله به هنگام و استاندارد جراحی سبب جلوگیری از بروز مشکلات انسدادی ادراری در اسبچه های خزر می گردد.

بیماری کیست هیداتید (Cystic hydatid disease) یکی از مهمترین بیماری های مشترک بین انسان و دام است. عامل بیماری انگل اکینوکوکوس گرانولوزوس می باشد، که با رشد کیست های متاسستود در میزبان واسط ایجاد می شود. با توجه به اینکه در تشخیص کیست هیداتید مشکلاتی همچون واکنش متقاطع آنتی بادی های موجود در سرم بیماران با سایر تنیاها و اختصاصی بودن پائین آنتی ژن های به کار رفته وجود دارد، این مطالعه به منظور بررسی تنوع ژنتیکی آنتی ژن B2 طراحی شده است و اطلاعات به دست آمده از آن در طراحی و استاندارد کردن تست هایی که از آنتی ژن B استفاده می کنند، ضروری است. 100 نمونه کیست هیداتید (60 کیست گوسفندی و 40 کیست گاوی) از کشتارگاه شهر تبریز جمع آوری و از پروتواسکولکس های نمونه های گوسفندی و لایه زایای نمونه های گاوی DNA استخراج شد. طی واکنش PCR تمام نمونه های گوسفندی با پرایمر اختصاصی آنتی ژن B2 تکثیر یافتند و بعد از انجام RFLP در تمام ایزوله های گوسفندی الگوی یکسانی مشاهده شد، که بیانگر تشابه ژنتیکی درون سویه ای آنتی ژن B در ایزوله های گوسفندی می باشد. نمونه های گاوی با پرایمر اختصاصی آنتی ژن B2 تکثیر نیافتند، که بیانگر تنوع ژنتیکی بین سویه ای آنتی ژن B در ایزوله های گاوی می باشد. تنوع ژنتیکی آنتی ژن B در ایزوله های مختلف اکینوکوکوس گرانولوزوس در مناطق اندمیک به منظور طراحی و استاندارد کردن تست هایی که از این آنتی ژن برای تشخیص آنتی بادی های اختصاصی انسانی استفاده می کنند باید مورد بررسی قرار گیرد.