پایش
سال:1396 | دوره:16 | شماره:4 |تعداد مقالات:15

مقدمه: توجه به ضرورت موضوع فرزندآوری و خلاء مطالعات ملی در این خصوص محققان را بر آن داشت تا میزان تمایل به فرزندآوری و عوامل مرتبط با آن را در میان مردم ایران مورد بررسی قرار دهند.مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه جمعیتی بود، که به صورت مقطعی در شهرها و روستاهای کشور انجام شد. در مجموع تعداد 20935 نفر ]زنان متاهل در سنین باروری (49-15) و مردان متاهل با همسرانی در سنین باروری[ از 32 استان سراسر ایران در این مطالعه شرکت کردند.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) سن مخاطبان 36.28 (8.23) سال گزارش شد. نتایج مطالعه نشان داد که 31.8 درصد از پاسخگویان به فرزندآوری تمایل دارند. نتایج حاصل از به کارگیری آزمون رگرسیون لجستیک در این مطالعه نشان داد عدم تمایل به فرزندآوری با متغیرهایی مانند سن بیشتر [OR=1.10, %95 CI (1.09-1.11)]، سن کمتر هنگام ازدواج [OR=0.93, %95 CI (0.92-.0.94)]، داشتن تعداد فرزند بیشتر [OR=1.88, %95 CI (1.79-1.98)]، تعداد کمتر مرده زایی و سقط [OR=0.86, %95 CI (0.82-0.91)] ارتباط معنادار دارد. همچنین بخت عدم تمایل به فرزندآوری در افراد با درآمد "بد / خیلی بد" حدود 2.82 برابر افراد با درآمد "خیلی خوب / خوب" و در کسانی که داشتن 2 فرزند را کافی می دانستند حدود 4.96 برابر افرادی بود که بیشتر از 3 فرزند را کافی می دانستند. بخت عدم تمایل به فرزندآوری در زنان حدود 1.44 برابر مردان، در شیعیان حدود 1.49 برابر اهل تسنن و در شهرنشینان حدود 1.36 برابر روستاییان بود.بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه می تواند تصویری از وضعیت فعلی تمایل به فرزندآوری ایرانیان را نشان داده و راهنمای عمل مسوولان در برنامه ریزی های ذی ربط قرار گیرد.

مقدمه: هدف این مطالعه بررسی تغییرات شیوع و هزینه های زایمان طبیعی و سزارین قبل و بعد از اجرای طرح تحول نظام سلامت در ایران می باشد.مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی و گذشته نگر می باشد. جامعه آماری کلیه زنان مراجعه کننده برای زایمان (طبیعی و سزارین) به مرکز آموزشی درمانی بوعلی اردبیل (94-1392) بودند که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. داده های مورد نیاز مطالعه با استفاده از چک لیست خود ساخته بر اساس پرونده های بیمارستانی جمع آوری و توسط نرم افزار STATA مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بر اساس نتایج مطالعه حاضر به تفکیک قبل و بعد از طرح تحول سلامت، بیش از 55 درصد مادران در دامنه سنی 25 تا 30 سال، بیش از 98 درصد متاهل و قریب به 12 درصد از آنها دارای بیمه روستایی بودند. نتایج استنباطی حاکی از آن بود که اختلاف معنادار بین شیوع زایمان طبیعی (p<0.001، t=-7.987) و شیوع سزارین (p<0.001، t=6.988) قبل و بعد از طرح تحول سلامت وجود داشته است. همچنین کلیه هزینه های زایمان طبیعی و سزارین به تفکیک نوع هزینه قبل و بعد از طرح تحول سلامت اختلاف معنادار را نشان دادند (p<0.001).بحث و نتیجه گیری: بر مبنای نتایج مطالعه مشخص شد طرح تحول سلامت تاثیر مثبتی بر کاهش زایمان سزارین داشته و سبب شده است تا نسبت سزارین به زایمان طبیعی به میزان 0.79 برابر کاهش یابد. بررسی تاثیر طرح تحول سلامت بر هزینه های زایمان نشان داد هزینه های مربوط به کلیه خدمات مربوط به سزارین پس از طرح تحول سلامت کاهش یافته است. این در حالی است که هزینه های مربوط به خدمات زایمان طبیعی نیز به نسبت قابل توجهی افزایش داشته است. بر این اساس می توان نتیجه گیری کرد که طرح تحول سلامت در حیطه ترویج زایمان طبیعی تا حدودی به اهداف تدوین شده خود دست یافته است.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه وضعیت خود گزارشی مشکلات رفتاری - هیجانی نوجوانان قربانی مین و مهمات عمل نکرده ثبت شده در پنج استان مرزی ایران انجام شده است.مواد و روش کار: روش پژوهش از نوع مقطعی بود. در این پژوهش از پرسشنامه خودگزارشی سلامت روان کودکان و نوجوانان آخنباخ Youth Self Report test of Achenbach (YSR) که یکی از ابزاهای غربالگری روانشناسی برای ارزیابی مشکلات رفتاری - هیجانی کودکان و نوجوانان است، استفاده شد. روش نمونه گیری در این تحقیق سرشماری کامل بود و حجم نمونه 68 نفر یعنی کلیه نوجوانان قربانی مین و مهمات عمل نکرده در کشور در نظر گرفته شد، میزان مشارکت %63.2 (43 نفر) بود. عوامل زمینه ای موثر بر روی نمره کلی آخباخ در کودکان و نوجوانان آسیب دیده از مین و مهمات عمل نکرده با استفاده از انالیز رگرسیون انجام شد.یافته ها: تعداد شرکت کنندگان شامل 35 پسر و 8 دختر بودند. میانگین سن کل نمونه ها 16.18 (انحراف معیار 2.30)، در دختران 15.5 (انحراف معیار 2.82) و پسران 16.25 (انحراف معیار 2.18) بود. میانگین درصد جانبازی 42.67 (با انحراف معیار 16.95)، طیف آن بین 70-20 درصد بود. عملکرد تحصیلی اکثر نوجوانان مورد مطالعه در حد متوسط بود. بین وضعیت تحصیلی دختران و پسران قربانی مین و مهمات عمل نکرده تفاوت معناداری وجود نداشت (P>0.05). بالاترین میانگین نمره پرسشنامه خودگزارشی مشکلات رفتاری - هیجانی در کل نمونه ها مربوط به اضطراب / افسردگی (6.04) 11.66 و رفتار پرخاشگرانه (7.15) 8.67 بود. میانگین نمره کلی آخنباخ در دختران (71.50) بالاتر از پسران (48.77) بود. میزان جانبازی (درصد جانبازی) با نمره کلی اخنباخ و اختلال درونی سازی ارتباط معنی داشت (p<0.05). میانگین گویه های اضطراب / افسردگی، مشکلات تفکر و مشکلات توجه در دختران از پسران قربانی مین و مهمات عمل نکرده به طور معناداری بیشتر بود (p<0.05). سن، میزان تحصیلات و تعداد افراد خانوار مهمترین عوامل زمینه ای موثر بر روی نمره کلی آخباخ در کودکان و نوجوانان آسیب دیده از مین و مهمات عمل نکرده بودند (p<0.05).بحث و نتیجه گیری: آسیب با مین و مهمات عمل نکرده بر روی باز خورد فردی روانشناختی نوجوانان با مشکلات اضطراب / افسردگی، مشکلات توجه و تمرکز بیشتری همراه است.

مقدمه: معلمان نقش بسیار مهمی در ارتقای سواد سلامت دانش آموزان ایفا می کنند. در حال حاضر شواهد اندکی وجود دارد که در دوره تربیت معلم، تاثیر مداخلات مرتبط با برنامه درسی را بر سواد سلامت نشان دهد.مواد و روش کار: این پژوهش به شیوه روایتی انجام شد و طی آن، روایت های دانشجومعلمانی که برنامه درسی گفت و شنودی سواد سلامت را تجربه کردند مورد بررسی قرار گرفت تا از طریق آن بتوان اثربخشی این برنامه را ارزشیابی کرد. داده ها از طریق پرسشنامه رویداد مهم، نوشتارهای تاملی، کارهای عملی دانشجویان، تعاملات دانشجویان با یکدیگر و با مدرس، و نوشته های میدانی پژوهشگران گردآوری شده اند. تحلیل داده ها از طریق تحلیل مضمونی انجام شد.یافته ها: یافته ها نشان داد برنامه درسی سواد سلامت مبتنی بر تعلیم و تربیت گفت و شنودی به خوبی از سوی دانشجومعلمان مورد پذیرش واقع شد و توانست سواد سلامت معلمان را در ابعاد دسترسی، درک، کاربرد، ارزشیابی و انتقال اطلاعات سلامت افزایش دهد.بحث و نتیجه گیری: برنامه درسی سواد سلامت مبتنی بر تعلیم و تربیت گفت و شنودی می تواند به افزایش سواد سلامت دانشجویان منجر شود. این نخستین مطالعه ای است که در ایران تاثیر برنامه درسی سواد سلامت را سنجیده است.

مقدمه: چگونگی روانسنجی یک ابزار نشان دهنده کیفیت آن ابزار است. اغلب ابزارهای طراحی شده، همه ملاک های روانسنجی را مدنظر قرار نداده اند.مواد و روش کار: حاضر با بررسی متون موجود فارسی و انکلیسی به شرح بررسی روایی سازه، پایایی و قابلیت پاسخگویی به عنوان خصوصیات مهم روانسنجی ابزارهای سنجش سلامت پرداخته است. همچنین اثر سقف و کف و تفسیرپذیری نیز شرح داده شده است.یافته ها: برای تامین روایی سازه نیز روش های مختلفی وجود دارد که شامل روایی ساختاری، آزمون فرضیه و نیز، روایی همگرا، افتراقی و بین فرهنگی است. روایی ملاکی نیز بخشی از روایی است که در صورت قابلیت انجام به ارتقای کیفیت ابزار کمک می کند. طراحان ابزار نباید به انجام تحلیل عاملی به تنهایی بسنده کنند و باید دیگر روش های تامین روایی سازه را نیز برای افزایش اعتبار ابزار خود استفاده نمایند. پایایی بخش مهمی از روانسنجی است که شامل همبستگی درونی، ثبات، هم ارزی و خطای استاندارد ابزار است. طراحان ابزار اغلب به همبستگی درونی و گاه به بررسی ثبات پرداخته اند. بررسی خطای استاندارد ابزار به عنوان جزء مهمی از پایایی در اغلب ابزارهای طراحی شده مورد غفلت واقع شده است. قابلیت پاسخگویی در صورتی تایید می شود که کمترین تغییر قابل اهمیت از لحاظ کلینیکی از کمترین تغییر قابل تشخیص توسط ابزار بیشتر باشد. همچنین از سطح زیر محنی ROC نیز برای بررسی قابلیت پاسخگویی می توان استفاده کرد. اثر سقف و کف در صورتی وجود دارد که بیش از 15% پاسخگویان به ترتیب حداکثر یا حداقل نمره قابل دستیابی را کسب کنند.بحث و نتیجه گیری: آشنایی با اصول ترجمه و طراحی ابزار و بررسی معیارهای روانسنجی می تواند به پژوهشگران کمک کند تا به ابزاری معتبر برای پژوهش خود دست یابند.

مقدمه: خودکارآمدی پژوهشی پیش بینی کننده ی علاقه فراگیران به انجام پژوهش است و ارزیابی صحیح آن به اساتید در شناخت نقاط قوت و ضعف فراگیران در رابطه با پژوهش کمک می کند. این مطالعه با هدف روان سنجی مقیاس خودکارآمدی پژوهشی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.مواد و روش کار: در این مطالعه روان سنجی از اطلاعات جمع آوری شده از 150 دانشجوی تحصیلات تکمیلی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1395 استفاده شد. ابزار اولیه 18 گویه ای با مقیاس لیکرت از مطالعات قبلی اقتباس شده بود. روند اعتبارسنجی با بررسی شاخص روایی محتوی، نسبت روایی محتوی و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و امتیاز تاثیر صورت گرفت. پایایی درونی ابزار با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ و ثبات ابزار به وسیله روش آزمون باز آزمون مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در مقیاس اولیه 18 سوالی بر اساس شاخص ضریب تاثیر بالای 1.5 و شاخص محتوی بالای 0.49 و نسبت روایی بالای 0.7 تعداد 18 سوال حفظ شد.بر اساس تحلیل عاملی اکتشافی نیز تمامی این 18 سوال در ابزار باقی ماندند. با در نظر گرفتن ارزش ویژه بالای 1 برای هر عامل، سه عامل خودکارآمدی شناخت مساله، خودکارآمدی روش شناسی، خودکارامدی گزارش نویسی استخراج شد. این مقیاس قادر به پیش بینی 57.072 درصد از تغییرات کل مقیاس بود.بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه شاهد مناسبی در خصوص استحکام ساختار عاملی و پایایی ابزار خودکارآمدی پژوهشی است. این نتایج می تواند جهت سنجش خودکارآمدی پژوهشی در دانشگاه ها و سایر موسسات آموزشی مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: محدودیت های کلامی افراد، و فقدان آگاهی آن ها نسبت به هیجانات و اعمال خود، ارزیابی روان شناختی آن ها را با محدودیت هایی مواجه ساخته است. بنابراین نیاز مبرمی برای شناسایی و کاربرد ابزار تشخیصی غیر کلامی که بتواند هیجانات و مهارت های شناختی افراد را مورد ارزیابی قرار دهد، وجود دارد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی روایی و پایایی مقیاس آزمون نقاشی سیلور (Silver Drawing Test) در جمعیت دانشجویی شهر شیراز انجام گرفت.مواد و روش کار: 500 نفر از دانشجویان شهر شیراز به شیوه خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. آزمودنی ها آزمون نقاشی سیلور (SDT)، را انجام دادند و به پرسش های پرسشنامه های خلاقیت عابدی، مقیاس افسردگی - اضطراب - استرس (42 سوالی)، نسخه دوم مقیاس بیان حالت - صفت خشم و آزمون هوشی آزاد از فرهنگ کتل پاسخ دادند؛ و داده ها با استفاده از آزمون های متناسب مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: روایی همگرا از طریق تعیین ضریب همبستگی آزمون نقاشی سیلور با پرسشنامه های خلاقیت عابدی، مقیاس افسردگی - اضطراب – استرس (42 سوالی)، مقیاس بیان حالت - صفت خشم (نسخه دوم)، و آزمون هوشی آزاد از فرهنگ کتل احراز شد. ضریب آلفای کرونباخ برای مقیاس های هیجانی آزمون نقاشی سیلور 0.92 و برای مقیاس های شناختی 0.64؛ پایایی نمره گذاری برای 3 تکلیف نقاشی پیش گویانه، نقاشی تخیلات و مشاهدات به ترتیب برابر 0.83، 0.81 و 0.78 گزارش شد.بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش آزمون نقاشی سیلور (SDT)، واجد ویژگی های روان سنجی مورد نیاز برای کاربرد در پژوهش های روان شناختی و تشخیص های بالینی است.

توزیع عادلانه و دسترسی جغرافیایی به خدمات سلامت یکی از اهداف سیاستگذاران نظام سلامت است. در این راستا مطالعه ای تحت عنوان "طراحی مدل دسترسی جغرافیایی به مراکز آزمایشگاهی تشخیص پزشکی کشور ایران" در سال 1392 اجرا شد. مقاله حاضر به دستاوردهای استفاده از این مدل برای انتخاب مکان های استقرار آزمایشگاه های جدید تشخیص پزشکی در شهرهای شیراز، همدان و شوشتر پرداخته است. واحدهای تحت مطالعه شامل آزمایشگاه های تشخیص پزشکی مستقل (خارج از بیمارستان و درمانگاه) در داخل شهر بودند. تحلیل داده ها توسط تحلیل فضایی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی با نرم افزار ArcGIS انجام شد. طبق مدل دسترسی جغرافیایی، مکان زمین های بسیار مطلوب و مطلوب جهت استقرار آزمایشگاه های جدید در شهرهای شیراز و همدان و شوشتر تعیین شدند. در زمان مطالعه حاضر، شهر شیراز دارای 64 آزمایشگاه مستقل بوده و امکان احداث حدود 241 آزمایشگاه جدید در شهر وجود داشت. مساحت زمین های بسیار مطلوب و مطلوب 22661 مترمربع برآورد شد که ظرفیت پذیرش حدود 120 آزمایشگاه جدید را در مکان های مناسب مقدور می نماید. بنابراین فقط 120 آزمایشگاه از 241 آزمایشگاه مورد نیاز شهر شیراز می توانند (در راستای توسعه افقی شهر) در این مکان ها مستقر شوند. شهر همدان دارای 24 آزمایشگاه مستقل بوده و امکان احداث حدود 143 آزمایشگاه جدید در شهر وجود داشت. مساحت زمین های بسیار مطلوب و مطلوب جهت استقرار آزمایشگاه های جدید در شهر همدان 130700 مترمربع برآورد شد که استقرار تمامی 143 آزمایشگاه مورد نیاز شهر را در این مکان های مناسب امکان پذیر می کند. شهر شوشتر در زمان مطالعه حاضر، دارای 3 آزمایشگاه مستقل بوده و امکان احداث حدود 9 آزمایشگاه جدید در شهر وجود داشت. مساحت زمین های بسیار مطلوب و مطلوب جهت استقرار آزمایشگاه های جدید در شهر شوشتر 36800 مترمربع برآورد شد که امکان استقرار تمامی 9 آزمایشگاه مورد نیاز شهر را در این مکان های مناسب مقدور می کند. استفاده از مدل دسترسی جغرافیایی می تواند مکان یابی آزمایشگاه های جدید تشخیص پزشکی را در بسیاری از شهرهای کشور ممکن نماید. نتایج مکان یابی باید توسط بازدیدهای میدانی با واقعیات شهر انطباق یابد.

مقدمه: سبک زندگی سالم در کاهش بروز، شدت و عوارض بیماری ها موثر است. یکی از چارچوب های آموزشی که در فرآیند تغییر رفتار علاوه بر آگاهی و نگرش عواملی چون محیط و هنجارهای اجتماعی را نیز موثر می داند، الگوی بزنف است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی بزنف بر سبک زندگی بیماران مبتلا به بیماری نارسایی قلبی انجام گرفت.مواد و روش کار: در این مطالعه شبه تجربی، 60 نفر از بیماران مبتلا به بیماری نارسایی قلبی به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند، پرسشنامه ی سبک زندگی و پرسشنامه سنجش سازه های الگوی بزنف قبل از مداخله توسط نمونه ها تکمیل شد و سپس نمونه ها به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص تصادفی داده شدند. در این مطالعه آموزش مبتنی بر الگوی بزنف در طی 4 جلسه برای هر گروه کوچک 10 نفره بیماران گروه مداخله، انجام شد. بعد از 3 ماه پیگیری پرسشنامه ها دوباره تکمیل شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی انجام شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که بعد از مداخله میانگین نمره کلی سبک زندگی بین دو گروه متفاوت نبود (p=0.163)، به عبارتی آموزش مبتنی بر الگوی بزنف بر سبک زندگی بیماران موثر نبود. اما میانگین نمره ابعاد تغذیه، الگوی خواب، سلامت جسمانی، استرس و مصرف دخانیات مرتبط به سبک زندگی در بین دو گروه از نظر آماری تفاوت معنی دار داشتند (p<0.05)، و آموزش مبتنی بر مدل بزنف بر ابعاد سبک زندگی بیماران موثر بود. نتایج نشان داد که میانگین نمرات سازه های الگوی بزنف قبل و بعد از مداخله درون گروه مداخله تفاوت آماری معنی دار داشت (p<0.0001).بحث و نتیجه گیری: با توجه به تاثیر آموزش بر اساس مدل بزنف، بر ارتقای اکثر حیطه های سبک زندگی بیماران نارسایی قلبی، پیشنهاد می شود از این الگو در این بیماران استفاده شود.

مقدمه: سبک زندگی بی تحرک یکی از مهمترین عوامل خطر برای بسیاری از بیماریها و اختلالات مانند چاقی، دیابت، نارسایی قلبی، افسردگی و پوکی استخوان است.مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه شبه تجربی بود که بر روی 163 دانش آموز دختر دبیرستانی با هدف تعیین تاثیر آموزش بهداشت مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده بر افزایش فعالیت جسمانی انجام شد.اطلاعات در دو نوبت قبل و 3 ماه بعد از آموزش توسط پرسشنامه مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده و پرسشنامه بین المللی فعالیت جسمانی(IPAQ) جمع آوری گردید. بعد از انجام پیش آزمون مداخله آموزشی طی 4 جلسه آموزشی برای گروه آزمون انجام گرفت. در نهایت اطلاعات حاصل جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS23 و با استفاده از آزمون های آماری تی زوجی، تی مستقل و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که قبل از انجام مداخله دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک، میانگین نمرات سازه های مختلف الگو و رفتار تفاوت آماری معنادار با هم نداشتند. نتایج به دست آمده نشان دهنده وجود اختلاف معنی دار برای میانگین نگرش، نرم های انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده و قصد رفتار در گروه های آزمون و شاهد بعد از مداخله آموزشی بود. همچنین میزان پراختن به فعالیت جسمانی در دانش آموزان گروه آزمون به طور معنی دار پس از انجام مداخله آموزشی افزایش یافت (P<0.05).بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان دهنده وجود تفاوت معنی دار در سازه های نظریه رفتار برنامه ریزی شده و افزایش میزان پرداختن به فعالیت جسمانی در دانش آموزان گروه آزمون پس از مداخله اموزشی است. به نظر می رسد که اجرای اینگونه برنامه های آموزشی می تواند برای افزایش فعالیت فیزیکی در دانش آموزان مفید باشد.

مقدمه: در کشور ایران که در حال رشد شتاب زده جمعیت است، موضوع سالمندان و ارتقاء سلامت آن ها اهمیت قابل توجهی دارد. در این رابطه تمامی موضوعات موثر از جمله مسکن و انواع محل اقامت آن ها شایسته بررسی است. هدف از این پژوهش قیاس مسکن های متناسب سالمندان در ایران و دهکده سالمندی به عنوان یک نمونه مسکن نوپا در این کشور به منظور افزایش سلامت جسمی و روانی سالمندان می باشد تا بتوان در آینده برنامه ریزی های دقیق تری در رابطه با گزینش مسکن سالمندی در کشور ایران انجام داد.مواد و روش کار: نوع پژوهش کاربردی و روش بررسی آن توصیفی - تحلیلی است و اهمیت نسبی هر یک از زیرمعیارها در گزینه ها (مسکن های سالمندی) با استفاده از تکنیک TOPSISتعیین می گردد. جامعه آماری این پژوهش 35 نفر از صاحب نظران معماری، توانبخشی، پزشکی، و پرستاری می باشند که بصورت غیرتصادفی و هدفمند انتخاب و پرسشنامه تشکیل معیارهای ارزیابی بین آنان توزیع شده است.یافته ها: بر اساس نتایج رتبه بندی گزینه ها گزینه دهکده سالمندی با وزن 0.976 بالاترین رتبه را کسب کرد. این رتبه و بررسی نشان می دهد دهکده های سالمندی در ارتباط با افزایش سلامت سالمندان، موثرترین و مطلوب ترین گزینه ها هستند.نتیجه گیری: از آنجا که طراحی دهکده سالمندی در کشور ایران سابقه اجرایی چندانی نداشته و شاید برای برخی از سیاست گذاران مسکن، امری نوپا و جالب توجه باشد، اما باید در نظر گرفت که این نوع مسکن سازی باید مرتبط با بستر اجتماعی - فرهنگی کشور قرار بوده و بتواند به عنوان گزینه ای مطلوب و کارآمد، بصورت موثر در کشور ایران اجرا گردد.

مقدمه: موضوع کیفیت زندگی در قرن حاضر مخصوصا برای اقشار سالمند به یک امر چالشی تبدیل شده است. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت کیفیت زندگی سالمندان در شهر تهران و عوامل مرتبط با آن انجام رسیده است.مواد و روش کار: در این مطالعه کیفیت زندگی مبتنی بر سلامت در میان سالمندان مناطق 22 گانه شهر تهران مورد بررسی قرار گرفت. حجم نمونه شامل 1147 نفر بود که در مردادماه 1395 با مراجعه به درب منازل مورد مصاحبه قرار گرفتند. نمونه های مورد نظر در مناطق 22 گانه شهر تهران، متناسب با جمعیت سالمندان در هر منطقه (نمونه گیری طبقه ای) انتخاب شدند. نمونه های درون هر منطقه نیز با انتخاب تصادفی از میان محلات شهری و سپس از میان بلوک ها (نمونه گیری خوشه ای) انجام شد. ابزار سنجش مطالعه نیز سنجه های کیفیت زندگی مبتنی بر سلامت سالمندان (EHRQoL) و رضایت از زندگی در سالمندان (LSI-Z) بودند.یافته ها: کیفیت زندگی مبتنی بر سلامت سالمندان در بردارنده هشت شاخص بود. بهترین وضعیت سالمندان مطالعه شده مربوط به شاخص رفاه معنوی با میانگین 90.76 بود. دو شاخص امنیت و رفاه اجتماعی با میانگین 57.02 و سلامت روان با میانگین 51.36 دارای کمترین میزان بودند. میزان رضایت از زندگی و میزان فعالیت در سالمندان با کیفیت زندگی مبتنی بر سلامت رابطه معنی دار داشتند.بحث و نتیجه گیری: با توجه به انتقال ساختار سنی جمعیت از جوانی به سالخوردگی در کشور و به ویژه در کلان شهر تهران، بهبود کیفیت زندگی سالمندان نیازمند حمایت های رسمی و غیر رسمی است. با اختصاص حمایتهای یارانه ای و ارتقای کیفیت محل های سکونت سالمندان، همچنین ایجاد برنامه های متنوع تفریحی، ورزشی و... در محلات شهری، می توان در راستای ارتقای سلامت و سطح کیفیت زندگی سالمندان گام برداشت. که در این میان حمایت های درمانی و مراقبتی از سالمندان در این زمینه ضروری است.