ناتوانی های یادگیری
سال:1396 | دوره:7 | شماره:2 |تعداد مقالات:6

هدف این پژوهش مقایسه سطوح خودانتقادی، استرس ادراک شده، عاطفه مثبت و منفی در مادران دانش آموزان با و بدون اختلال یادگیری می باشد. روش تحقیق حاضر از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دانش آموزان با و بدون اختلال یادگیری در سال تحصیلی 96-1395 بود (100= N). نمونه پژوهش با استفاده از روش در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه مقیاس خود انتقادی، مقیاس های عاطفه مثبت و عاطفه منفی، مقیاس استرس ادراک شده استفاده گردید. داده های پژوهش، با تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که سطوح خودانتقادی (خود انتقادی درونی شده، خود انتقادی مقایسه ای)، استرس ادراک شده منفی و عاطفه منفی در بین مادران دانش آموزان با اختلال یادگیری بیشتر از مادران دانش آموزان بدون اختلال یادگیری می باشد و همچنین استرس ادراک شده (مثبت) و عاطفه (مثبت) در بین مادران دانش آموزان بدون اختلال یادگیری بیشتر از مادران دانش آموزان با اختلال یادگیری می باشد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش چرخش ذهنی بر عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان بود. روش پژوهش، آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه دوم نارساخوان تبریز در سال تحصیلی 95- 1394 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر از دانش آموزان نارساخوان بودند که به صورت در دسترس انتخاب و در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس تجدید نظر شده هوش وکسلر کودکان و آزمون تشخیص خواندن و نارساخوانی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس (MANCOVA) چند متغیری استفاده شد. یافته ها نشان داد که نمره های دانش آموزان گروه آزمایشی در پس آزمون عملکرد خواندن بالاتر از گروه کنترل شده است (p<0.001). با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد گردید که تاثیر چرخش ذهنی در عملکرد خواندن مورد توجه قرار گیرد.

تحقیق حاضر با هدف بررسی کاربرد موسیقی در بهبود عملکرد خواندن و نوشتن دانش آموزان مبتلا به اختلال های یادگیری صورت گرفت. این پژوهش تجربی با روش پیش آزمون - پس آزمون با گروه شاهد بود. بدین منظور 30 نفر بعنوان نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش، آزمون اختلال نوشتن فلاح چای، آزمون اختلال خواندن استنفورد- بینه بود. برنامه کاربرد موسیقی (با کلام و بی کلام) در11جلسه (45 دقیقه ای) مدت پنج هفته متوالی به دانش آموزان ارائه گردید. گروه شاهد در معرض هیچ مداخله ای قرار نگرفت. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان دادکاربرد موسیقی در بهبود عملکرد خواندن دانش آموزان مبتلا به اختلال های یادگیری تاثیر مثبت و معناداری دارد. کاربرد موسیقی در بهبود عملکرد نوشتن دانش آموزان مبتلا به اختلال های یادگیری تاثیر مثبت و معناداری دارد. در نتیجه کاربرد موسیقی در بهبود عملکرد خواندن و نوشتن دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری موثر است.

دانش آموزان نارسانویس دانش آموزانی هستندکه علیرغم هوش طبیعی بسیار بد می نویسند. برخی از محققان عقیده دارند که بدنویسی این کودکان عمدتا به دلیل عدم هماهنگی حرکتی آنان است. هماهنگی طرح یابی بدن و اندامها در ارتباط با اشیا و رخدادهای محیطی است و از آنجا که یکی از مشکلات عمده در نوشتن، هماهنگی چشم و دست است، در تحقیق حاضر تاثیر یک دوره فعالیت بدنی منتخب بر هماهنگی چشم و دست کودکان نارسانویس بررسی شد. پژوهش حاضر روی 20 دانش آموز پسر با دامنه سنی 12 تا 13 سال از شهرستان میناب هرمزگان انجام شد. دانش آموزان از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 12جلسه (45 دقیقه) تمرینات ورزشی با توپ و راکت را اجرا کردند. از مجموعه آزمون لینکلن_ اوزرتسکی در دو نوبت پیش آزمون - پس آزمون استفاده شد. داده ها با آزمون تی مستقل و من ویتنی و آزمون تی همبسته و ویلکاکسون بررسی شد. نتایج نشان داد که برنامه منتخب فعالیت بدنی موجب پیشرفت درهماهنگی چشم -دست شد (P£0.05). همچنین گروه آزمایش از هماهنگی بهتری نسبت به گروه کنترل برخوردار شد (P£0.05). از این رو توصیه می شود از ضربات ساده توپ و راکت در تمامی مدارس، خصوصا مدارسی که دانش آموز نارسانویس دارند استفاده شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش خودتعلیمی کلامی بر کارکردهای اجرایی و هماهنگی دیداری حرکتی دانش آموزان نارساخوان می باشد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون – پس آزمون دو گروهی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کودکان مبتلا به اختلال خواندن مراجعه کننده به مراکز درمانی شهرستان مشهد در سال 1394 تشکیل می دهند. نمونه پژوهش 40 کودک مبتلا به اختلال خواندن بود که به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه 20 نفر) گمارده شدند. داده های پژوهش با استفاده از آزمون های برج لندن، استروپ، عملکرد پیوسته و با استفاده از آزمون مداد کاعذی هماهنگی دیداری حرکتی بندر گشتالت جمع آوری، و با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش خودتعلیمی کلامی بر تمامی کارکردهای اجرایی (به استثنا خطای همخوان در آزمون استروپ) و هماهنگی دیداری حرکتی افراد نارساخوان موثر است (P<0.01). با توجه به یافته ها استنباط می شود که آموزش خودتعلیمی کلامی، درمانی موثر جهت بهبود علائم کودکان نارساخوان می باشد.

نارسایی های کارکرد اجرایی کودکان با اختلال یادگیری خاص می تواند دریچه ای جدیدی را جهت درمان و علت شناسی در این کودکان باز کند. تخریب کارکرد اجرایی یکی از چندین فنوتیپ های شناختی بالقوه در اختلال یادگیری خاص است. بنابراین هدف این مطالعه مقایسه کارکردهای اجرایی دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص و دانش آموزان عادی است. در این پژوهش مقطعی 29 دانش آموز مبتلا به اختلال یادگیری خاص (نارسایی خواندن) و 30 دانش آموز عادی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس بر اساس معیار روانپزشکی با تشخیص روانپزشک و روانشناس انتخاب شدند. سپس آزمون های برج لندن، استروپ رنگ واژه و آزمون طبقه بندی کارت های ویسکانسین توسط کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص تکمیل گردید. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار 20 SPSS آنالیز و روشهای آمار توصیفی و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد تفاوت معناداری در انعطاف پذیری شناختی (F=0.051)، برنامه ریزی (F=0.051) و توجه انتخابی (F=0.051) از مولفه های کارکردهای اجرایی بین کودکان داری اختلال یادگیری خاص (نارسایی خواندن) و کودکان عادی وجود دارد. نتایج این مطالعه حاکی از وجود نقص در کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص (نارسایی خواندن) است. بنابراین پیشنهاد می شود مداخلات درمانی نوین جهت ترمیم کارکردهای اجرایی در کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص (نارسایی خواندن) طراحی شود.