تمدن ایران زمین تعریفی عمیق، لطیف و بسیار متفاوت از آنچه تا امروز به عنوان ارتباطات شناخته شده در خود دارد؛ از معنویات و نوشته های الهی گرفته تا ادبیات و به ویژه شعر، پدیده برقراری ارتباط همواره مورد توجه ایرانیان قرار داشته است.نوشته حاضر در پی ارائه آرا و نظریات ارتباطی حکیم عارف، مولانا جلاالدین رومی به عنوان یکی از برجسته ترین چهره های ادبیات، حکمت و عرفان ایران و اسلام است و به این منظور یکی از غنی ترین آثار او یعنی «مثنوی معنوی» را مورد واکاوی ارتباطی قرار داده تا با بررسی مفاهیم ارتباطی موجود در این اثر و نیز با برقراری ارتباط نظری میان آنچه که امروزه علم ارتباطات نامیده می شود و آنچه که در فرهنگ کهن ایرانی در ارتباط مورد توجه قرار گرفته می شد گامی هرچند کوچک در جهت بومی کردن این علم برداشته شود. روش کار به صورت کیفی و کتابخانه ای و اسنادی و با بهره گیری از شیوه هرمنوتیک که شناخته شده ترین روش برای بررسی و مطالعه آثار ادبی شعرا می باشد و به کمک فیش برداری از منابع و ماخذ مربوط به مثنوی و نیز نقدها و تفاسیر موجود و منابع ارتباطی انجام گرفته است.مولوی تمامی انواع ارتباطات را در چهار گونه ارتباطی: ارتباط با خویشتن، ارتباط با خدا، ارتباط با جهان هستی و ارتباط با همنوعان دسته بندی نموده است. وی خود شناسی را محور اصلی تمامی انواع ارتباطات و نیز جوهر اصلی علوم و معارف بشری معرفی می کند و محقق شدن تمام اهداف انسان را منوط به تحقق خودشناسی می داند.