آموزش پرستاری
سال:1400 | دوره:10 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

مقدمه: ایمنی بیمار به عنوان یکی از مولفه های اصلی کیفیت خدمات سلامت بوده و یکی از عوامل لازم برای ارتقای ایمنی بیمار، وجود فرهنگ ایمنی بیمار است. از طرفی بکار گیری مهارت های تفکر انتقادی، با توسعه عملکردهای مبتنی بر شواهد، منجر به ایجاد پیامدهای مثبت در بیماران می گردد. این مطالعه با هدف تعیین رابطه تفکر انتقادی و فرهنگ ایمنی بیمار در پرستاران انجام گردید. روش کار: این مطالعه همبستگی بر روی 196 پرستار شاغل در بیمارستان شریعتی شهر اصفهان که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند؛ انجام گردید. داده ها با استفاده از پرسشنامه پیمایش بیمارستانی فرهنگ ایمنی بیمار و آزمون مهارت های تفکرانتقادی کالیفرنیا-فرم ب جمع آوری شد. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS، نسخه 22 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: بیشتر مشارکت کنندگان (6/52 درصد، 103 نفر) زن بوده و در رده سنی 40-31 سال، (2/35 درصد، 69 نفر)، قرار داشتند. . میانگین نمره فرهنگ ایمنی بیمار در نمونه های پژوهش، 54/0± 03/3 بود که در سطح ضعیف قرار داشت. همچنین میانگین نمره تفکر انتقادی پرستاران، 36/3± 74/29 بود که از سطح مطلوبی برخوردار بود. بین فرهنگ ایمنی بیمار و تفکر انتقادی پرستاران رابطه مستقیم و معنا داری وجود داشت (001/0>p، 338/0=r)؛ به این صورت که با بهبود تفکر انتقادی در پرستاران؛ فرهنگ ایمنی بیمار هم افزایش پیدا می کرد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، ارتقای تفکر انتقادی پرستاران میتواند به ارتقای فرهنگ ایمنی بیماران کمک کند. لذا ضروری است تا مدیران پرستاری و نیز سیاست گذاران آموزش پرستاری با برنامه ریزی در راستای ارتقاء تفکر انتقادی پرستاران و دانشجویان پرستاری به عنوان یکی از راهکارهای توسعه فرهنگ ایمنی بیمار، زمینه لازم را برای بهبود ایمنی بیمار و در نهایت ارتقای کیفیت مراقبت های پرستاری فراهم آورند.

مقدمه: با گذشت یک سال از ظهور ویروس کرونا، به دلیل مشکلاتی که در سلامت و اقتصاد کشورها به وجود آورده است، پیشگیری از آن اهمیت یافته است. لذا این پژوهش به منظور ارزیابی میزان آگاهی پرسنل مرکز آموزشی و درمانی رازی قایمشهر نسبت به بیماری کووید-19؛ انجام گردید. روش کار: این مطالعه توصیفی و تحلیلی در سال 1399 انجام گردید. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرسنل بخش درمانی و غیر درمانی مرکز آموزشی درمانی رازی قایمشهر با استفاده از فرمول براورد یک نسبت تعداد نمونه مورد نیاز برابر 219 نفر براورد شده است که با در نظر گرفتن احتمال 10 درصد نقص در تکمیل پرسشنامه ها تعداد نمونه به 242 افزایش داده شد. داده ها با استفاده از پرسشنامهWHO جمع آوری و توسط نرم افزار 22 spssبا آزمون کای اسکویر و تی یک نمونه ای تحلیل گردید. یافته ها: میزان آگاهی پرسنل بیمارستان نسبت به بیماری کووید 19 در وضعیت مطلوب و متوسط است (001/0>p). همچنین آگاهی بخش غیر درمانی بیشتر می باشد. بین سطح تحصیلات و بخش سازمانی کارکنان و آگاهی ارتباط معنی دار وجود دارد (05/0>p). ولی بین جنس، سن، سابقه کار و آگاهی کارکنان ارتباط معنی دار وجود ندارد (05/0

مقدمه: کلید ایفای نقش در حرفه پرستاری برقراری ارتباط مناسب است و مهارت های ارتباطی به عنوان یکی از مهم ترین ویژگی های لازم برای پرستاران توصیف شده است. رویکردهای مختلفی برای توسعه ارتباطات حرفه ای در تعامل پرستار و بیمار وجود دارد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر استفاده از شیوه بازخوردی در آموزش به بیمار بر مهارت های ارتباطی دانشجویان پرستاری بود. روش کار: این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی می باشد که در سال 1399 انجام شد. نمونه مورد مطالعه را 81 دانشجوی پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد، که در حال گذراندن دوره کارآموزی در عرصه بودند، تشکیل میداد که با تخصیص تصادفی در دو گروه (41 نفر در گروه کنترل و 40 نفر در گروه آزمون) قرار گرفتند. برای گروه آزمون، نحوه آموزش به بیمار به شیوه بازخوردی آموزش داده شد و از آنها خواسته شد به این شیوه به بیماران آموزش دهند. گروه کنترل، آموزش به بیمار را به شیوه مرسوم انجام می دادند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه مهارتهای ارتباطی بود که قبل و بعد از مداخله توسط هر دو گروه تکمیل شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، کا اسکویر و تی تست) از طریق SPSS نسخه 20 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نمره کل مهارت های ارتباطی دانشجویان پرستاری، قبل از مداخله، در گروه کنترل 71/6± 80/70 و در گروه آزمون 50/4± 67/70 بود. مهارت های ارتباطی دانشجویان بعد از آموزش به بیمار توسط دانشجویان پرستاری، در هر دو گروه کنترل (88/4± 65/88) و گروه آزمون (62/3± 17/110) افزایش داشت. تفاوت بین گروه آزمون و کنترل بعد از مداخله معنادار بود (05/0>P). نتیجه گیری: : براساس یافته ها، آموزش به بیمار به شیوه بازخوردی بطورمعنی داری منجر به بهبود مهارتهای ارتباطی دانشجویان می شود. لذا مربیان و اساتید پرستاری می توانند از این روش و سایر استراتژی های افزایش تعامل جهت بهبود مهارتهای ارتباطی دانشجویان در برنامه ریزی درسی خود استفاده نمایند.

مقدمه: یکی از مهارت های ضروری برای پرستاران استدلال اخلاقی می باشد که لازم است دانشجویان در طول تحصیل این مهارت را به درستی کسب کنند. این مطالعه با هدف ارزیابی استدلال اخلاقی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1399 انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 200 دانشجوی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1399 بصورت تصادفی طبقه یی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها آزمون استدلال اخلاقی کلبرگ که شامل 6 سناریو، الف) نوزاد دارای ناهنجاری مادرزادی شدید، ب) اجبار دارویی، پ) تقاضای بالغین نسبت به مرگ، ت) آشنا سازی پرستار جدید، ث) اشتباه دارویی و ج) افراد بیمار در مراحل آخر بیماری، می باشد، استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد و آمار استنباطی تی تست، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون با نرم افزار SPSS24 تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: میانگین سنی دانشجویان 5/2± 0/23 سال بود. از نظر سن 60 % مرد، از نظر وضعیت تاهل93 % مجرد، و از نظر محل سکونت61 % ساکن خوابگاه، داشتند. میانگین و انحراف معیار نمره استدلال اخلاقی دانشجویان6/6± 0/43و ملاحظات بالینی دانشجویان برابر با 3/4 ± 0/19 بود. 56 % با وضعیت دشوار آشنا بودند. بین ترم های تحصیلی و استدلال اخلاقی همبستگی مثبت و معنی دار مشاهده شد (016/0= P، 17 /0 = r). نتیجه گیری: : بطور کلی نتایج نشان داد میانگین نمره استدلال اخلاقی دانشجویان پرستاری در سطح مطلوبی نمی باشد و ملاحظات اخلاقی در سطح متوسط است. لذا توجه ویژه برنامه ریزان آموزش پرستاری را می طلبد.

مقدمه: اقدامات مدیران برای کاهش اثرات منفی تعاملات اجتماعی امری ضروری برای تسهیل توسعه منابع انسانی می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله آموزشی بر سایش اجتماعی و اشتیاق شغلی سرپرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان انجام شد. روش کار: روش این پژوهش، آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با آزمون پیگیری و گروه مداخله و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه سرپرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان در سال 1399بود. از میان آن ها 30 نفر که معیارهای ورود به پژوهش را دارا بودند، انتخاب و به صورت تصادفی ساده و با توجه به قرعه در دو گروه مداخله (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابتدا افراد هر دو گروه، پرسشنامه های استاندارد سایش اجتماعی Duffy و همکاران و اشتیاق شغلی Schaufeli & Salanova را به عنوان پیش آزمون تکمیل و سپس گروه مداخله، آموزش غلبه بر سایش اجتماعی را در 8 جلسه 60 دقیقه ای به صورت هفته ای دو جلسه دریافت کردند. برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. بعد از پایان دوره، به عنوان پس آزمون و 45 روز بعد به عنوان پیگیری، همان پرسشنامه ها، توسط هر دو گروه مداخله و کنترل تکمیل شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS16 و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد. یافته ها: بین میانگین نمرات سایش اجتماعی و اشتیاق شغلی و ابعاد هر دو متغیر در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به طور کلی تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0>p). با توجه به افزایش نمره پیگیری نسبت به پس آزمون در متغیر سایش اجتماعی و کاهش آن در متغیر اشتیاق شغلی، در اثرات مداخله آموزشی، ثبات برقرار نیست. نتیجه گیری: : مداخله آموزشی غلبه بر سایش اجتماعی بر کاهش سایش اجتماعی و ابعاد آن و افزایش اشتیاق شغلی و ابعاد آن در سرپرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهر اصفهان موثر بود.

مقدمه: بیماران مبتلا به سکته مغزی به دلیل ماهیت پیچیده و سنگین بیماری، نیازمند اجرای یک برنامه مراقبت دقیق و کلی پرستاری است. استفاده از مدل های پرستاری در فرآیند مراقبت از بیماران می تواند چارچوبی برای تفکر پرستار در بررسی شرایط مختلف بیماران، تجزیه و تحلیل بهتر شرایط و سازماندهی تفکر جهت بهترین تصمیم گیری برای بیمار فراهم آورد. لذا این مطالعه با هدف تاثیر به کارگیری فرآیند پرستاری مبتنی بر مدل سیستم رفتاری جانسون در مددجو مبتلا به بیماری سکته مغزی انجام شد. روش کار: در این گزارش مورد، فرآیند پرستاری از یک مددجوی مبتلا به سکته مغزی مراجعه کننده به درمانگاه نورولوژی بیمارستان شهید بهشتی همدان در سال 1399 ارایه گردید. گردآوری داده ها در مرحله بررسی براساس "فرم بررسی مدل سیستم رفتاری جانسون" با مشاهده، مصاحبه و معاینه فیزیکی انجام شد. تشخیص های پرستاری به صورت رفتارهای پایدار و ناپایدار تدوین شد و اهداف مراقبتی جهت افزایش حفظ رفتارهای پایدار و کاهش یا حذف رفتارهای ناپایدار تعیین و با مددجو به اشتراک گذاشته شد. اقدامات پرستاری جهت دستیابی به اهداف، انجام و ارزشیابی گردید. تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از جدول ارایه شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که مددجو رفتارهای ناپایداری را در چهار زیر سیستم رفتاری (ناکارآمدی در زیر سیستم های پرخاشگری و محافظت، دفعی، ذخیرهای و جنسی) داشت. پس از انجام اقدامات پرستاری طراحی شده بر اساس مدل جانسون، رفتارهای ناپایدار کاهش پیدا کردند. نتیجه گیری: استفاده از مدل رفتاری جانسون، بر تعدیل و اصلاح رفتارهای ناپایدار بسیار مفید و کمک کننده بود. بنابراین پیشنهاد می شود این مدل به عنوان چارچوبی برای انجام مراقبت پرستاری مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: پرستاران بخشهای مراقبت ویژه با موانع مختلف عملکردی در محیط کار مواجه می باشند که می تواند حجم کاری آنان را افزایش داده و و کیفیت زندگی کاری آنان تحت تاثیر قراد دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی موانع عملکردی بخش های مراقبت ویژه ازدیدگاه پرستاران و ارتباط آن با کیفیت زندگی کاری بود. روش کار: این مطالعه مقطعی ازنوع توصیفی همبستگی بود که در سال 1398 انجام شد. در این مطالعه، 150 پرستار شاغل در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده در این مطالعه پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه موانع عملکردی و کیفیت زندگی کاری بود. داده ها پس از جمع اوری، با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی توسط نرم افزار SPSS16 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بیشترین موانع عملکردی از دیدگاه پرستاران، در حیطه موانع محیطی مربوط به «اختلال در عملکرد به علت حضور بیش از حد خانواده بیمار» (7/66 %)، در حیطه موانع مرتبط با سازمان دهی مربوط به «عدم ارایه اطلاعات کافی در مورد بیمار/ بیماران از پزشک» (3/71 %)، در حیطه موانع مرتبط با تکنولوژی و تجهیزات مربوط به «تجهیز نامناسب تخت ها یا اطاقهای غیر ایزوله ی واگذار شده به پرستار» (7/44 %) و در حیطه موانع مرتبط با وظایف پرستار مربوط به «پاسخگویی به تلفن های بیش از حد خانواده بیمار» (72 %) بود. میانگین نمره کل کیفیت زندگی کاری 8/21 ± 4/84 به دست آمد که کمترین کیفیت مربوط به ابعاد پرداخت منصفانه و کاری و بیشترین کیفیت مربوط به توسعه قابلیت های انسانی بود. بین نمره کلی کیفیت زندگی کاری و موانع عملکردی ارتباط معکوس و معنی داری وجود دارد (05/0>P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد کیفیت زندگی کاری پرستاران پایین و پرستاران با موانع عملکردی متعددی در حیطه های محیطی، سازماندهی، تجیهزات و وظایف پرستاری مواجه می باشند و با افزایش موانع عملکردی، کیفیت زندگی کاری پرستاران کاهش می یابد. مدیران خدمات پرستاری می توانند با ایجاد محیط مناسب سازمانی و سیاست گذاری های عملی، تصویب قوانین و مقررات اجرایی در جهت رفع موانع تلاش نموده و منجربه بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران شوند.

مقدمه: خلاقیت از مهم ترین مهارت های موردنیاز پرستاران است و از طریق آموزش طراحی شده مانند چندرسانه ای آموزشی می توان این مهارت را ارتقا داد. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر الگوی طراحی آموزش مریل در قالب چند رسانه ای آموزشی بر خلاقیت پرستاران بود. روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون باگروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی پرستاران بیمارستان بقیه الله(عج) شهرتهران بود. ابزار گردآوری داده ها آزمون خلاقیت عابدی بود. باروش نمونه گیری تصادفی ساده 80 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که به دو گروه مورد آزمایش و کنترل تقسیم شدند. پیش از شروع دوره آزمون خلاقیت بر روی پرستاران اجرا شد و پس از آن گروه آزمایش با چندرسانه ای طراحی شده مبتنی بر الگوی مریل به مدت 7 هفته آموزش دید و گروه کنترل به روش سنتی آموزش دید. پس از پایان دوره آزمون خلاقیت بر روی پرستاران دو گروه اجرا شد و داده ها گرد آوری شد. با استفاده از نرم افزار SPSS22مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نتیجه تحقیق نشان داد الگوی طراحی آموزش مریل در قالب چند رسانه ای آموزشی در مقایسه با روش سنتی بر خلاقیت پرستاران تاثیر داشته است (01/0P= 174/12 F=). از نتایج دیگر تحقیق آن بود الگوی طراحی آموزش مریل در قالب چند رسانه ای آموزشی در مقایسه با روش سنتی بر خرده مقیاس های ابتکار، انعطاف و بسط تفکر سیالی تاثیر معنی دار داشت (05/0