روانشناسی مدرسه
سال:1393 | دوره:3 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

هدف اصلی این پژوهش، پیش بینی تقلب تحصیلی بر اساس برخی از عوامل شخصی و موقعیتی بود. تعداد 477 نفر از دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی به صورت تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه الگوهای یادگیری سازگار استفاده گردید. داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد: بین نمره متغیرهای جهت گیری تسلط مدار، ساختار کلاسی تسلط مدار، خود کارآمدی تحصیلی و فشار تحصیلی با نمره تقلب رابطه معکوس و معنادار و نیز، بین نمره جهت گیری عملکرد گرا، ساختار کلاسی عملکرد گرا، ساختار کلاسی عملکرد گریز و راهبردهای خود ناتوان سازی تحصیلی با نمره تقلب رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای مذکور می تواند در مجموع 24 درصد از واریانس متغیر تقلب تحصیلی را تبیین کند. طبق این یافته ها، پیشنهاد می شود معلمان و متصدیان آموزش و پرورش با تاکید بر رشد شایستگی و بهبود شخصی در کلاس های درس و پرهیز از رقابت های ناسالم به کاهش فزاینده پدیده تقلب تحصیلی بپردازند.

این پژوهش با هدف بررسی رابطه جو روانی اجتماعی کلاس و خودتنظیمی با ناسازگاری دانش آموزان و آزمون مدل نقش میانجی گرانه خودتنظیمی در این رابطه انجام گرفته است. روش پژوهش از نوع توصیفی با استفاده از تحلیل مسیر و همبستگی است. جامعه پژوهشی شامل دانش آموزان پایه سوم راهنمایی شهر سبزوار بود. آزمودنی ها شامل 414 (شامل 202 پسر و 212 دختر) بود که به روش خوشه ای چند مرحله ای از جامعه انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها، از سه پرسشنامه جو روانی اجتماعی کلاس فریزر و همکاران، پرسشنامه خودتنظیمی تحصیلی کانل و ریان و پرسشنامه سازگاری دانش آموزان سینها و سینها استفاده شد. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی با داده ها برازش دارد (RSMEA=0.052، AGFI=0.95 و x2/df=2.11). نتایج همچنین نشان داد که بین خودتنظیمی و ناسازگاری رابطه منفی و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری نیز نشان داد که میانگین نمرات دختران در خودتنظیمی و پسران در ناسازگاری به طور معنا داری بالاتر بود. با توجه به رابطه مثبت راهبردهای خودتنظیمی و ناسازگاری دانش آموزان، می توان گفت یکی از عوامل موثر بر ناسازگاری، کمبود در راهبردهای خودتنظیمی می تواند باشد و فراهم کردن جو روانی اجتماعی مطلوب کلاسی که به خودتنظیمی دانش آموزان بیانجامد، نقش مهمی در کاهش ناسازگاری آنان ایفا خواهد کرد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین جهت گیری های انگیزشی (درونی، بیرونی و بی انگیزشی) و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی است. پژوهش به شیوه توصیفی (همبستگی) انجام شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر مقاطع متوسطه اول، دوم و سوم شهرستان بابل (با دامنه سنی 17- 15 سال) در سال تحصیلی 1391- 1390 به تعداد 4363 نفر تشکیل می دهد، که از میان آنان 354 نفر از دانش آموزان به روش تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، مقیاس جهت گیری های انگیزشی زبان (LLOS-IEA) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (شامل ضریب همبستگی پیرسون و معادله رگرسیون چند متغیره، آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین انگیزش درونی و مولفه های آن، با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی رابطه مثبت معنادار وجود دارد. بین انگیزش بیرونی و مولفه های آن، با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی رابطه مثبت بسیار ضعیفی وجود دارد. بین جهت گیری بی انگیزشی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی رابطه منفی معنادار وجود دارد. انگیزش درونی بیشترین سهم را در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگلیسی بر عهده دارد. در این تحقیق، چند استراتژی آموزشی و تربیتی نیز به معلمان زبان به منظور افزایش انگیزش در دانش آموزان و سوق دادن آنها به سمت درونی شدن انگیزش ها، پیشنهاد شده است.

هدف پژوهش، بررسی تاثیر روایت درمانی بر میزان اضطراب اجتماعی و عزت نفس دانش آموزان دختر دوره راهنمایی شهر اصفهان بود. روش پژوهش، نیمه تجربی و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. نمونه آماری پژوهش شامل 30 آزمودنی بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل گمارده شد. ابتدا همه نمونه ها به پرسشنامه اضطراب اجتماعی و پرسشنامه عزت نفس پاسخ دادند و سپس برنامه روایت درمانی برای گروه آزمایش در هشت جلسه اجرا شد و در نهایت، پس آزمون از گروه آزمایش و کنترل گرفته شد و به منظور تجزیه و تحلیل نتایج، از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که روایت درمانی به طور معناداری بر کاهش اضطراب اجتماعی و افزایش عزت نفس گروه آزمایش موثر بوده است.

هدف اصلی این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک به عنوان راهکاری غیر دارویی برای کاهش میزان افسردگی و خودکشی دانش آموزان دختر بود. روش پژوهش، آزمایشی و جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان شهر تهران در محدوده سنی 15 تا 18 سال بود. حجم نمونه 30 دانش آموز و روش انتخاب آنها تصادفی بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه افسردگی کودک و نوجوانان و سنجش افکار خودکشی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. در مرحله مداخله گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 2 ساعته تحت رفتار درمانی قرار گرفتند. در طی این مدت گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای دریافت نکرد. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار (SPSS) انجام گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت معناداری بین دو گروه نشان داد. یافته ها حاکی از آن است رفتار درمانی دیالکتیک در کاهش افسردگی و افکار خودکشی اثربخش است.

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش عوامل روان شناختی در پیش بینی ابتلا به پرخوری بود. 53 آزمودنی مبتلا به اختلال پرخوری از میان 392 دانش آموز با استفاده از پرسشنامه تشخیصی و مصاحبه انتخاب شده و 64 آزمودنی غیرمبتلا به پرخوری در این پژوهش شرکت داشتند. ابزارهای پژوهش شامل: شاخص افسردگی اضطراب و استرس لویندا، مقیاس ترکیبی بامدادگرایی، پرسشنامه پرخوری، خودکارآمدی در کنترل وزن و سبک های مقابله ای بودند. نتایج تحلیل نشان داد که با کمک متغیرهای فوق می توان ابتلا به اختلال پرخوری را پیش بینی کرد. تابع حاصل 0.31 درصد واریانس تفاوت میان گروه ها را تبیین می کند. این تابع 76 درصد افراد دو گروه را به درستی به گروهای خود منتسب می کند. تحلیل ممیز گام به گام نشان داد که به ترتیب متغیرهای افسردگی و دسترسی به مواد غذایی و هیجانات منفی از مولفه های خودکارآمدی در کنترل وزن بیشتراز سایر متغیرها در تمایز دو گروه سهیم هستند.

هدف این پژوهش بررسی رابطه خودکارآمدی، فراشناخت با ارزیابی حل مساله دانش آموزان دبیرستانی است. به همین منظور 496 دانش آموز (275 دختر و 221 پسر) به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و همه آنها مقیاس ارزیابی حل مساله هپنر (1988)، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر (1982) و مقیاس فراشناخت حالتی اونیل و عابدی (1996) را تکمیل کردند. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که خودکارآمدی بر ارزیابی حل مساله اثر مستقیم و با میانجی گری فراشناخت اثر غیرمستقیم دارد. فراشناخت با ارزیابی حل مساله رابطه مثبت و معنادار دارد. خودکارآمدی با فراشناخت رابطه مثبت و معنادار دارد. در مجموع متغیرهای پیش بین مدل 0.43 واریانس ارزیابی حل مساله را پیش بینی کردند.

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش از طریق بازی بر بهبود نگرش ریاضی دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی بود. روش این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل: کلیه دانش آموزان دختر پایه پنجم شهرستان همدان است. نمونه پژوهش شامل 25 نفر گروه آزمایش و 25 نفرگروه کنترل است که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و آموزش از طریق بازی بر روی گروه آزمایش انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه نگرش ریاضی ایکن (1971) جمع آوری شد. نتایج تحلیل کوورایانس نشان داد که آموزش از طریق بازی باعث بهبود نگرش دانش آموزان به درس ریاضی شده است. بنابراین نتایج پژوهش حاکی از آن است که به منظور بهبود نگرش ریاضی، باید به نقش عوامل انگیزشی به ویژه نگرش ریاضی توجه کرد و روش های آموزشی ریاضی را در مسیر ایجاد علاقه به این درس سوق داد.