هدف این پژوهش شیوع شناسی لکنت زبان در دانش آموزان دوره ابتدایی و عوامل خانوادگی مرتبط با آن بود. روش پژوهش توصیفی از نوع زمینه یابی مقطعی و علّی-مقایسه ای(مورد شاهدی)بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر اردبیل در سال تحصیلی 1395- 1394 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و شناسایی شدند. بعد از شناسایی تعداد 30 نفر دارای لکنت و 30 نفر بدون لکنت به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. گردآوری اطلاعات با پرسشنامه های الگوهای ارتباطی خانواده، رتبه بندی والد-کودک، تعارضات والدین و کیفیت زندگی صورت گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات باآزمون آماری تحلیل ممیزی صورت گرفت. یافته ها نشان داد میزان شیوع لکنت زبان 91/4 درصد (پسر 08/6درصد و دختر 16/3 درصد) می باشد. بعلاوه جلب حمایت فرزندان، رابطه فردی باخویشاوندان و رابطه خانوادگی با همسر و دوستان در والدین کودکان بدون لکنت زبان بیشتر بود. الگوی جهت گیری گفت و شنود در دانش آموزان بدون لکنت زبان و الگوی جهت گیری همنوایی در دانش آموزان با لکنت زبان بیشتر بود. همچنین رابطه والد با فرزند و کیفیت زندگی و مولفه های سلامت روانی و سلامت محیط در والدین دانش آموزان بدون لکنت زبان بیشتر از گروه دیگر بود. در نتیجه می توان بیان کرد شیوع لکنت در بین دانش آموزان دوره ابتدایی شهر اردبیل همپا با دیگر مناطق بوده و نقش برخی از متغیرهای خانوادگی در شیوع لکنت پررنگ تر می باشد.