زمینه و هدف: اضطراب امتحان از مهمترین شاخصه ها در اختلال یادگیری دانش آموزان میباشد و خودکارامدی و سرمایه های روانشناختی، دانش آموزان را قادر می سازد تا علاوه بر مقابله بهتر در برابر موقیت های استرس زا، در برابر مشکلات از توان بالایی برخوردار باشند. این پژوهش با هدف مدل یابی روابط ساختاری بین خودکارامدی، سرمایه های روانشناختی و اضطراب تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش بررسی: روش انجام پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان متوسطه دوم سال تحصیلی 1398-1399در شهرستان بابل شامل 15300 دانش آموز بوده و تعداد نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران، 375 نفر تعیین شد. برای سنجش متغیر خودکارامدی، سرمایه-های روانشناختی و اضطراب امتحان به ترتیب از پرسشنامه سرمایه های روانشناختی لوتانز و همکاران (2007) و پرسشنامه اضطراب امتحان ساراسون و مندلر (1952) استفاده شد. داده های پژوهش حاضر به کمک نرم افزارهای آماری SPSS نسخه 22 و LISREL و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که ضریب مسیر بین امید با اضطراب امتحان (001/0P<، 14/0-=β, ) منفی و معنی دار، ضریب مسیر بین خوشبینی با اضطراب امتحان (001/0P<، 07/0-=β, ) منفی و معنی دار، ضریب مسیر بین تاب آوری با اضطراب امتحان (001/0P<، 26/0-=β, ) منفی و معنی دار و ضریب مسیر بین خودکارامدی با اضطراب امتحان (001/0P<، 31/0-=β, ) منفی و معنی دار بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش، خودکارامدی و مولفه های سرمایه روانشناختی در کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان اثر دارد و موجب می شود تا دانش آموزان از لحاظ روانی، آمادگی مواجهه با امتحان را داشته باشند.