ارزیابی درماندگی مالی شرکت ها بسیار حائز اهمیت است زیرا شکست شرکت هزینه های مستقیم و غیر مستقیم بسیاری را برای ذی نفعان آن به همراه دارد. از این رو، استفاده از نسبت های مالی برای بررسی میزان درماندگی مالی شرکت ها همیشه مورد توجه اعتبار دهندگان، سهامداران و تحلیل گران مالی بوده است. ارزیابی و پیش بینی به موقع و صحیح می تواند عوامل تصمیم گیری را دریافتن بهترین راه حل و پیشگیری از درماندگی مالی یاری نماید. تاکنون از مدل های گوناگونی برای ارزیابی مالی استفاده شده است. مدل های به کار گرفته شده در این زمینه کاربرد بسیار زیادی در تصمیمات فعالان بازار مالی دارد. همواره سعی شده است تا دقت پیش بینی و ارزیابی این مدل ها با استفاده از روش های پیشرفته تر بهبود یابد.هدف اصلی این پژوهش بررسی تطبیقی کارایی استفاده از مدل های جمعی تحلیل پوشش داده (DEA) و رگرسیون لجستیک (LR) در بررسی میزان درماندگی مالی شرکت ها است. ضمنا کارآیی مدل DEA و مدل رگرسیون لجستیک (LR) در این زمینه مورد مقایسه قرار گرفته است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که مدل رگرسیون لجستیک نسبت به مدل جمعی روش تحلیل پوششی داده ها در ارزیابی میزان درماندگی مالی درون نمونه یی به طور معناداری بهتر عمل کرده است.