آموزش پرستاری
سال:1396 | دوره:6 | شماره:6 |تعداد مقالات:8

مقدمه: آموزش به بیمار یکی از ویژگیهای مهم در حرفه پرستاری به شمار می رود. از آنجایی که موضوع آموزش به بیمار روی تمام جوانب پرستاری، درمان، بهبودی خیلی موثر است، پی بردن اهمیت آموزش به بیمار توسط پرستاران مهم است لذا این پژوهش با هدف تعیین عملکرد آموزشی پرستاران از دیدگاه بیماران با رویکرد حاکمیت بالینی انجام گرفت.روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی در مرکز آموزشی و درمانی ولیعصر شهر بیرجند در سال 1392 انجام گرفت. جامعه پژوهش 161 بیمار در حال ترخیص بستری شده در بیمارستان بودند که به روش نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه آموزش به بیمار پژوهشگر ساخته جمع آوری شد، سپس اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 14 و بهره گیری از آزمون های توصیفی و استنباطی ( ضریب همبستگی و کای اسکوئر ) تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها:نتایج نشان داد که بیشترین میزان آموزش از دیدگاه بیماران در بدو ورود آشنایی با قوانین بیمه ای (60.9%)، بیشترین آموزشی که بیماران در مدت زمان بستری دریافت کرده بودند در زمینه رژیم غذایی بود (54.1%) و در زمان ترخیص، مراجعه بعدی به پزشک و پیگیری در مان (48.4%) بود. همچنین نتایج مطالعه نشان داد که میزان رضایت بیماران از عملکرد آموزشی پرستاران در حد متوسط (36.25%) بود طبق آزمون آماری دقیق فیشر ارتباط معنی داری بین عملکرد آموزشی پرستاران و رضایت بیماران از آموزش پرستاران وجود دارد (p=0.011)نتیجه گیری :نتایج نشان داد، وضعیت آموزش به بیمار در هر سه حیطه زمانی از نظر بیماران از مطلوبیت خوبی برخوردار نبوده است. بنابراین مدیران بخش درمان باید در زمینه بالا بردن سطح آگاهی پرستاران نسبت به اهمیت آموزش به بیمار و تدوین شاخص ها و استاندارهایی برای ارزشیابی آموزش به بیمار اقدامات لازم انجام دهند.

مقدمه:آموزش و یادگیری از همتایان یک مداخله آموزشی موثر برای دانشجویان علوم سلامت در محیط های بالینی است. یادگیری از طریق همتایان موقعیتی است که در آن افراد از گروه های اجتماعی یکسان که معلم حرفه ای نیستند به یادگیری کمک کرده و خود نیز توسط تدریس، می آموزند. هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر بکارگیری آموزش به شیوه گروه همتایان بر خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری در عرصه های منتخب دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران بوده است.روش کار:این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی از نوع مداخله- کنترل و با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. نمونه گیری از نوع سرشماری و شامل 150 نفر بود. این افراد بصورت تصادفی ساده به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شده و گروه کنترل با روش متداول(توسط مربی بالینی) و گروه مداخله توسط همتا (دانشجوی عرصه) آموزش بالینی را به مدت 3 هفته گذراندند. گردآوری داده ها شامل پرسشنامه ارزیابی خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری روانسنجی شده توسط چراغی و همکاران با مقیاس لیکرت 4 گزینه ای در 4 حیطه بود. پرسشنامه قبل و بعد از کارآموزی توسط تمامی دانشجویان تکمیل شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح توصیفی (شاخص های گرایش مرکزی) و استنباطی (آزمون t مستقل، کای دو و آنالیز کوواریانس) استفاده شد. در این مطالعه p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها:یافته های توصیفی نشان می دهد با ریزش 9 نفر، در نهایت 141 دانشجوی پرستاری در دو گروه مداخله (68 دانشجو) و در گروه کنترل (73 دانشجو) شرکت داشتند. دانشجویان دو گروه از لحاظ سن، جنسیت و محل سکونت(بومی و غیر بومی) تفاوت معناداری نداشتند. نتایج مفروضه های کوواریانس نشان داد که با توجه به عدم تخطی از مفروضه خطی بودن، همگنی شیب رگرسیون مورد بررسی و همسانی واریانس داده های گروه های مورد بررسی، فرضیه پژوهشی مورد تایید قرار گرفت (p<0.00) و آموزش به شیوه گروه همتایان بر افزایش خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری تاثیر داشته است.نتیجه گیری: به نظر می رسد بکارگیری آموزش به شیوه گروه همتایان می تواند با افزایش حس خودکارآمدی بالینی در دانشجویان، در ارتقای ابعاد مراقبتی بیمار موثر باشد.

مقدمه: یادگیری خودراهبر برای توسعه حرفه ای دانشجویان دختر پرستاری و مامایی حیاتی است و آنها را قادر می سازد تا دانش و کیفیت عملکرد حرفه ای شان را افزایش دهند. وجود ابزاری معتبر نه تنها برای ارزیابی خودراهبری در یادگیری بلکه بمنظور تعیین اثربخشی روش های یاددهی و یادگیری الزامی است. هدف این مطالعه تعیین ویژگی های روان سنجی مقیاس آمادگی برای یادگیری خودراهبر چنگ و همکاران در دانشجویان دختر پرستاری و مامایی می باشد.روش کار: در این مطالعه مقطعی- روان سنجی، از بین 1135 دانشجوی دختر پرستاری و مامایی قبل از دوره کارورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان) و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان(دانشکده پرستاری و مامایی) در سال تحصیلی94-1393 و به روش نمونه گیری تصادفی منظم، 378 دانشجو ابزار آمادگی برای خودراهبری در یادگیری چنگ و همکاران با 20 گویه و چهار خرده مقیاس، تکمیل کردند. داده ها به وسیله نرم افزارهای آماری (Lisre8.75 و spss24) و و با اجرای آزمون های توصیفی و استنباطی، از جمله ضریب آلفای کرونباخ، همبستگی اسپیرمن- براون، گاتمن و تحلیل عاملی تاییدی(CFA) تحلیل شد.یافته ها: در چارچوب بررسی روایی سازه و با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی، مقیاس 20 گویه ای خود راهبری در یادگیری، در چهار عامل با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ انگیزه یادگیری 0.83، برنامه ریزی و اجرا 0.84، خود نظارتی 0.81، ارتباط بین فردی 0.60 با استناد به شاخص های برازندگی ریشه خطای میانگین مجذورات تقریب (RMSEA=0.057) ،شاخص نیکویی برازش (GFI=0.91)، و شاخص برازندگی تطبیقی (CFI=0.98) به وضوح از یکدیگر تفکیک شد و نتایج نشان داد که هر چهار عامل این مقیاس از ضرایب همسانی درونی بالایی برخوردار هستند.نتیجه گیری: نتایج حاکی از این است که مقیاس آمادگی برای خودراهبری در یادگیری چنگ و همکاران، ابزاری روا و پایا جهت شناسایی قابلیت های یادگیری خودراهبر دانشجویان دختر پرستاری و مامایی است.

مقدمه: سواد سلامت شامل مجموعه ای از مهارتهای خواندن، شنیدن، تجزیه تحلیل و توانایی بکارگیری این مهارت ها در موقعیت های سلامتی است. زنان به عنوان جمعیت اولیه بر افزایش سواد سلامت شناسایی شده اند. این مطالعه باهدف«تعیین تاثیر برنامه آموزشی در قالب گروه های کوچک بر سواد سلامت زنان با حالت تهوع و استفراغ بارداری» انجام گرفت.روش کار:این مطالعه کارآزمایی بالینی برروی 59 نفر از زنان باردار با حالت تهوع و استفراغ بارداری و مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی، درسطح شهرستان نیشابور، انجام شد. افراد به شیوه نمونه گیری آسان انتخاب و با تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله وکنترل تقسیم می شدند. درگروه مداخله، مداخله اموزشی درطی8 جلسه30- 45 دقیقه ای در قالب گروه های کوچک 12-5 نفره، توسط پژوهشگر انجام گرفت. درگروه کنترل مراقبت معمول انجام می شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه مشخصات فردی، پرسشنامه کوتاه سواد سلامت عملکردی بزرگسالان و پرسشنامه تعدیل شده ی کمی ویژه تهوع واستفراغ بارداری بود. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های آماری تی مستقل، ویلکاکسون،کای اسکوئر و من ویتنی انجام شد.یافته ها:واحد های پژوهش از نظر مشخصات فردی در ابتدای مطالعه اختلاف آماری معنی داری نداشتند (p>0.05) بعد از مداخله در گروه مداخله و کنترل، میانگین تغییر نمره سواد سلامت اختلاف آماری معنی داری داشت (p=0.001) قبل و بعد از مداخله درگروه مداخله، میانگین نمره سواد سلامت اختلاف آماری معنی داری داشت (p=0.001)نتیجه گیری: استفاده از آموزش با تکنیک گروههای کوچک در برنامه هـای آموزشـی بیمـاران با تهوع و استفراغ بارداری، توسط مراکز بهداشتی و درمانی پیشنهاد می شود.

مقدمه: سلامت دهان و دندان یک عنصر حیاتی در سلامت عمومی برای همه نوجوانان است. بهبود این بخش از سلامتی، نیازمند کاربرد روش های مناسب آموزشی به منظور ارتقای سطح آگاهی، نگرش و عملکرد افراد جامعه است. هدف این مطالعه، مقایسه ﺗاﺛﯿﺮ دو روش آموزش با مولاژ و رسانه تصویری بر سطح دانش، نگرش، عملکرد بهداشت دهان و دندان و نوجوانان است.روش کار: این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی روی 120 نوجوان دانش آموز مقطع تحصیلی ابتدایی تهران است که به وسیله فرآیند تخصیص نمونه گیری تصادفی به دو گروه مساوی مولاژ و رسانه تصویری (هر گروه 60 نفر) تقسیم شدند. آگاهی، نگرش، عملکرد و شاخص پلاک و لثه شرکت کنندگان به وسیله پرسش نامه خودگزارشی و معاینه به صورت پیش آزمون و پس آزمون مورد سنجش داده های مربوطه با استفاده از نرم افزار SPSS21، آزمون های آماری دقیق فیشر، کای دو و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میزان آگاهی و نگرش و میزان عملکرد دو گروه قبل از مداخله با یکدیگر تفاوت معناداری نداشتند (p>0.05) در گروه آموزش با مولاژ و رسانه تصویری میزان آگاهی و نگرش و میزان عملکرد بعد از مداخله افزایش یافت ولی روش رسانه تصویری ﺗاﺛﯿﺮ بیشتری را بر بهبود دانش، نگرش و عملکرد بهداشت دهان و دندان و کاهش پلاک دندان و لثه افراد نشان داد (p<0.001)نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که علاوه بر این که آموزش در ارتقای رفتار بهداشت دهان و دندان موثر است، نوع آموزش نیز ارتقای آن نقش بسزایی دارد به طوری که در همه مراحل روش آموزشی رسانه تصویری از روش آموزش با مولاژ موثر تر بود. بنابر این آموزش از طریق رسانه الکتریکی جهت ارتقا سطح سلامت دهان به عنوان یک روش کارا و موثر تر پیشنهاد شود.

مقدمه: بسیاری از مشکلات و اختلالات روانی از جمله افسردگی ریشه در مهارت های زندگی و عوامل روانی اجتماعی دارند. به نظر می رسد شناسایی توانمندی های روانی و اجتماعی مرتبط با افسردگی می تواند نقشی مهمی در اثر بخشی مداخلات داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط افسردگی با مهارت های زندگی و توانمندی های روانی و اجتماعی در نوجوانان دانش آموز در سال 1394 انجام شد.روش کار: در این مطالعه مقطعی 600 نفر از دانش آموزان دبیرستان های (14-17 ساله) شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه گیری به صورت چند مرحله ایی تصادفی از مناطق مختلف آموزش و پرورش انجام شد. ابزار هایجمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه توانمندی های روانی اجتماعی و نشانگان افسردگی بود. روایی و پایایی ابزار توانمندی های روانی اجتماعی پیش از مطالعه مورد بررسی و تایید قرار گرفت. از تحلیل رگرسیون خطی و نرم افزار SPSS 21 به منظور بررسی رابطه متغیر های مورد مطالعه استفاده شد.یافته ها: شیوع افسردگی شدید در دانش آموزان 29.1 درصد و در دانش آموزان دختر و پسر به ترتیب 32.9 و 25.4 درصد بود. نمره افسردگی با نمره مهارت های زندگی و کلیه عوامل روانی اجتماعی به غیر از فعالیت های تفریحی ارتباط معنادار و معکوسی داشت. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، از میان متغیر های پیش گویی کننده روانی اجتماعی، تنها ضریب استاندارد مهارت تصمیم گیری (.310-) میزان معناداری را نشان داد (p<0.001) نتایج آنالیز واریانس یک طرفه نشان می دهد که مدل رگرسیون معنادار بود (p<0.001)نتیجه گیری: نتایج نشان داد که در میان متغیر های روانی اجتماعی مهارت تصمیم گیری به میزان موثری می تواند پیش گویی کننده میزان افسردگی در نوجوانان دانش آموز باشد.

مقدمه: فرهنگ سازی اهدای عضو از اهداف اصلی آموزش پرستاری می باشد. لذا این مطالعه با هدف تعیین ارتباط شایستگی فرهنگی، سلامت و حمایت اجتماعی با نگرش نسبت به اهدای عضو با میانجی گری مسوولیت پذیری اجتماعی انجام گرفته است.روش کار: روش پژوهش، توصیفی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بر روی 369 نفر از افراد دارای کارت اهدای عضو ساکن در استان های شمال غرب کشور (زنجان، اردبیل و آذربایجان شرقی و غربی) در سال 1395 که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، انجام گردید. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه نگرش به اهدای عضو Tihana و همکاران، پرسش نامه شایستگی های فرهنگی Perng و Watson، پرسش نامه سلامت اجتماعی Keyz، مقیاس حمایت اجتماعی قاسمی پور و جهانبخش گنجه و مقیاس مسوولیت پذیری اجتماعی Mergler و Shield استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی Pearson و Bootstrap از طریق نرم افزارهای SPSS و AMOS نسخه 22 در سطح معنی داری (p<0.05) تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: یافته ها حاکی از برازش مدل بوده و ارتباط مستقیم متغیرهای شایستگی فرهنگی (04.0>p, b=0.23)، سلامت اجتماعی (01.0>p, b=0.70)، حمایت اجتماعی (01.0>p, b=0.57) و مسوولیت پذیری اجتماعی (001.0>p, b=0.60) با نگرش نسبت به اهدای عضو معنادار به دست آمد. ارتباط غیر مستقیم شایستگی فرهنگی (05.0>p, b=0.35)، سلامت اجتماعی (000.0>p, b=0.35) و حمایت اجتماعی (001.0>p, b=0.36) با نگرش نسبت به اهدای عضو به واسطه ی مسوولیت پذیری اجتماعی معنادار بودند (p<0.05) در مجموع 72 درصد از واریانس نگرش نسبت به اهدای عضو از طریق متغیرهای مدل پژوهش تبیین شد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه به نظر می رسد با تقویت شایستگی فرهنگی، سلامت اجتماعی، حمایت اجتماعی و مسوولیت پذیری اجتماعی افراد، خصوصا بیماران و همراهان، از طریق آموزش های فردی و گروهی توسط پرستاران،،می توان نگرش مثبت افراد نسبت به اهدای عضو را افزایش داد و نیازمندی به پیوند عضو را برطرف نمود.

مقدمه: پرستاری در بخش مراقبت های ویژه حرفه ای مستقل و خلاق است، به همین دلیل اوج هنر پرستاری به شمار می آید. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان مهارت بالینی دانشجویان ترم آخر پرستاری استان کرمان برای ورود به بخش های مراقبت ویژه انجام شد.روش کار: این پژوهش مطالعه ای مقطعی از نوع توصیفی است. نمونه این مطالعه را کلیه دانشجویان پرستاری ترم آخر دانشکده های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1393که در مجموع 130 بودند، تشکیل داد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه مهارت بالینی در بخش های ویژه اعصاب، قلب و همودیالیز جمع آوری شد. از آزمون های تی تست، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی تجزیه و تحلیل اطلاعات استفاده شد.یافته ها: میانگین کل مهارت های بالینی در بخش های مراقبت ویژه 58.55±12.06 بود. بیشترین میانگین نمره به بخش مراقبت ویژه اعصاب (5.89 ±) 24.89 و کمترین میانگین (4.85 ±) 14.18 به بخش همودیالیز اختصاص یافت. مهارت های کار با دستگاه ونتیلاتور، کار با دستگاه پیس میکر آماده کردن دستگاه همودیالیز نامطلوب ترین مهارت های دانشجویان به ترتیب در بخش های ویژه اعصاب، قلب و همودیالیز بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه توجه بیشتر به آموزش مهارت های بالینی در محیط واقعی برای دانشجویان پرستاری ضروری به نظر می رسد که می توان با برنامه ریزی هایی از جمله افزایش واحد های کارآموزی در بخش های ویژه، تهیه لاگ بوک هایی که بطور واقعی تکمیل و مورد ارزیابی قرار گیرند، به این امر دست یافت.