مدیریت پرستاری
سال:1397 | دوره:7 | شماره:3 |تعداد مقالات:6

هریک از مدیران پرستاری دارای شخصیت خاص و ویژه خود می باشند که این تیپ شخصیتی می تواند، تاثیر زیادی بر روی نحوه برخورد آنان با مسئله داشته باشد. هدف این تحقیق با هدف بررسی رابطه تیپ های شخصیتی با توانایی حل مسئله در مدیران پرستاری، بیمارستان تامین اجتماعی شهرستان زاهدان انجام گردید. روش مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-همبستگی بود که بر روی 36 نفر از مدیران پرستاری بیمارستان تامین اجتماعی شهرستان زاهدان انجام شد. نمونه گیری در این پژوهش به صورت مستمر و نمونه ها به روش در دسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه تیپ شخصیتی مایرز– بریگز ساخته شده در سال 1962 با روایی 90/. و پایایی 83/. و پرسشنامه حل مساله هپنر سال 1982 با روایی 88/. و پایایی 89/. بود. تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش توسط نرم افزار SPSS انجام گرفت. یافته ها یافته های پژوهش نشان دادند که بیشترین فراوانی تیپ شخصیتی مربوط به تیپ های برونگرای حسی متفکر ادراکی و برونگرایی بینشی متفکر قضاوتی و کمترین فراوانی مربوط به تیپ های برونگرای بینشی احساسی ادراکی، درونگرای حسی قضاوتی و درونگرای بینشی متفکر ادراکی بود. بین توانایی حل مسئله و تیپ های شخصیتی رابطه معنی داری وجود داشت (P=0. 021)، افرادی که تیپ شخصیتی برونگرای حسی احساسی قضاوتی داشتند، بیشترین میزان توانایی حل مسئله (9304/11± 667/150) و افرادی که دارای تیپ شخصیت درونگرای حسی قضاوتی بودند، ازکمترین میزان توانایی حل مسئله (000/0± 000/170) برخوردار بودند. نتیجه گیری با توجه به ارتباط بین تیپ شخصیتی و توانایی حل مساله مدیران پرستاری، نیاز به بررسی شخصیت افراد قبل از انتصاب آنها به پست مدیریتی پیشنهاد می گردد.

پرستاران به عنوان یکی از منابع بزرگ دانش سازمانی و از عناصر مهم انتقال دانش در بیمارستان ها می توانند نقش اصلی در فرآیند یادگیری سازمانی ایفا نمایند. هدف این پژوهش باهدف تعیین قابلیت یادگیری در یک بیمارستان نظامی (بقیه الله) انجام شده است. مواد و روش ها در این مطالعه توصیفی، جامعه پژوهش کلیه پرستاران شاغل دریکی از بیمارستان های فوق تخصصی شهر تهران که واجد معیارهای ورود به مطالعه به تعداد 281 نفر به روش سرشماری در سال 1396 وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه است، بخش اول پرسشنامه جمع آوری اطلاعات فردی است. بخش دوم، پرسشنامه قابلیت یادگیری سازمانی گومز (2005) است و در پژوهش حاضر نیز مجددا پایایی آن در یک مطالعه مقدماتی انجام گرفت که مقدار ضریب آلفای کرونباخ معادل 87/0 به دست آمد. بعد از جمع آوری اطلاعات بر اساس نوع متغیرها، با استفاده از روش های آمار توصیفی ازجمله میانگین انحراف معیار و آمار تحلیلی سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد و با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 19 وجهت نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها نتایج نشان داد که میانگین نمره کل قابلیت یادگیری سازمانی پرستاران (98/8) 04/58 درصد که ازنظر مقیاس لیکرت در سطح متوسط بود. همچنین میانگین نمرات حیطه های تعهد مدیریت (33/3) 02/19، حیطه نگرش سیستمی با (88/1) 44/11، حیطه انتقال دانش (05/3) 67/13 در سطح متوسط، درحالی که حیطه فضای باز و آزمایشگری با میانگین نمره (80/2) 89/13، در سطح پایین قرار داشتند. بحث و نتیجه گیری با توجه به نقش غیرقابل انکار یادگیری سازمانی در بقای سازمان ها و نتایج به دست آمده در این پژوهش قابلیت یادگیری سازمانی در سه حیطه تعهد مدیریت، فضای باز و آزمایشگری و انتقال دانش در حد متوسط و پایین بود. با توجه به نتایج این پژوهش ضروری است جهت افزایش دانش سازمانی کارکنان، به قابلیت انتقال و یکپارچه سازی دانش پرستاران توجه خاص نمایند. همچنین ضروری است مدیران پرستاری با استفاده از روش های نوین به بررسی راهکاری های ارتقای قابلیت یادگیری پرستاران بپردازند و زمینه انتقال دانش و انتقال تجارب پرستاران فراهم کنند. تا درنهایت خدمات مطلوب و نزدیک به استانداردهای جهانی را در بالین داشته باشند.

مقدمه: صلاحیت بالینی از ضرورت های مهم حرفه پرستاری بوده، لذا یافتن مؤلفه ها و عوامل مؤثر بر صلاحیت بالینی و ارتقاء آن همیشه مورد توجه نظام های آموزشی، بهداشتی و درمانی بوده است. هدف: هدف از این مطالعه بررسی همبستگی صلاحیت بالینی پرستاران و هوش هیجانی در پرستاران بخش های مراقبت ویژه قلب بود. مواد و روش ها: این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی – همبستگی بود که بر روی 123 پرستار شاغل در بخش های مراقبت ویژه قلب بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1397 انجام شد. نمونه گیری به صورت سرشماری و از کلیه پرستاران باحداقل یکسال سابقه کار در بخش های مراقبت ویژه قلب انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی پرستاران ایمنی و همکاران(2018) و پرسشنامه ارزیابی صلاحیت بالینی لیو(2007) و همکاران استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16 و آزمون های آنالیز واریانس، کروسکال والیس، آزمون تی و من ویتنی برای مقایسه میانگین های صلاحیت بالینی، هوش هیجانی و ابعاد آن ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: با توجه به سنجش خود ارزیابی 3/53 درصد از پرستاران دارای نمره هوش هیجانی بیشتر از میانگین بودند. میزان نمره صلاحیت بالینی اکثر پرستاران 5/57 درصد با توجه به سنجش خود ارزیابی، بیشتر پرستاران در محدوده خوب یا "به قدر کافی صلاحیت دارم" قرار داشت. صلاحیت بالینی بیشترین نمره مربوط به تفکر انتقادی با نمره 21 (تفکر انتقادی خوب) و کمترین مربوط به مربیگری-آموزش با نمره 11 (آموزش متوسط) بود. آزمون کروسکال والیس نشان داد که تفاوت معناداری بین ابعاد صلاحیت بالینی وجود دارد (0/001=P). همچنین آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین هوش هیجانی و صلاحیت بالینی آن ها همبستگی معنادار و مثبت وجود دارد (0/001=P). نتیجه گیری: توصیه می شود مدیران پرستاری نسبت به بکار گیری پرستارانی که دارای هوش هیجانی بالاتری هستند، در ویژه که باید به علت حساسیت و مراقبت بیشتر از بیماران از صلاحیت حرفه ای و بالینی بیشتری برخوردار باشند استفاده کنند.

امروزه استفاده از فناوری اطلاعات، اثر مثبتی در نظام سلامت عمومی و مدیریت بیمارستان ها، بخصوص در زمینه تشخیص و کنترل بیماری ها و مدیریت بیماران داشته است. باوجود نگرش های مطلوب اولیه بسیاری از پرستاران در کار روزمره شان به هنگام مواجهه با مشکلات در استفاده از ابزارهای اطلاعاتی دچار شک و تردید می شوند. هدف این پژوهش باهدف تعیین تاثیر نگرش پرستاران در رابطه با اشتراک گذاری دانش، بر پذیرش سیستم های فناوری اطلاعات بالینی انجام شد. روش کار جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه پرستاران بزرگ ترین بیمارستان های آموزشی شهر تهران بوده است که این بیمارستان ها توسط نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده و از تعداد 226 پرستار به عنوان نمونه، داده های تحقیق با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شده است. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع توصیفی است. به منظور آزمون فرضیه ها و مدل تحقیق، از روش مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداکثر درست-نمایی استفاده شد. یافته ها نتایج پژوهش نشان داد نگرش نسبت به اشتراک گذاری دانش در قصد استفاده از فناوری اطلاعات بالینی توسط پرستاران تاثیر مثبت دارد (P<0. 05). این تاثیر از طریق کاهش احساس درخطر افتادن استقلال حرفه ای آن ها و درنتیجه افزایش تمایل به استفاده از IT بالینی صورت می گیرد نتایج تحلیل مسیر بیان گر این است که اعتماد سازمانی رابطه بین درک پرستاران از به خطر افتادن استقلال حرفه ای و قصد آن ها در استفاده از فناوری اطلاعات بالینی را تعدیل می کند (P<0. 05). نتیجه گیری با توجه به یافته ها مشخص شد که مدیران بیمارستان ها باید بستر مناسبی برای افزایش نیروی پرستاری در بیمارستان های آموزشی را ایجاد کنند، به دلیل اینکه عدم وجود نیروی کافی، فرصت مناسب جهت استفاده از IT بالینی برای پرستاران فراهم نمی کند. ازاین رو، پرستاران به دلیل مشغله کاری فراوان، تمایلی به استفاده از این سیستم ها ندارند.

در قرن اطلاعاتی 21، دانش؛ عامل استراتژیک هدایت کننده جهت افزایش قدرت رقابتی بین المللی در سازمانها به شمار می رود. در سازمانهای آموزشی کیفیت آموزشی تاثیر بسزایی بر بهره وری موسسات بهداشتی دارد. راهبرد مدیریت دانش مسیر حرکت در جهت اهداف سازمان را مشخص می نماید. مدیریت دانش به عنوان یک روش مدیریتی با بهبود مهارتهای حل مسئله درون سازمان و کشف دانش نهفته در ذهن افراد و تبدیل آن به دارایی های سازمانی منجر به تسهیل اشتراک دانش در اعضا سازمان خواهد شد. هدف در این مطالعه هدف؛ کاربست مدیریت دانش در یک سیستم آموزشی است. مواد و روش ها این مطالعه به روش تحلیل موقعیت و با ابزارSWOT به صورت Case study در دانشکده پرستاری و مامایی قزوین انجام شده است. یافته ها پس از بررسی های انجام شده و با در نظر گرفتن نقاط قوت و فرصت های شناسایی شده، دانشکده پرستاری و مامایی قزوین در موقعیت تهاجمی قرار گرفت. نتیجه گیری از آنجایی که یکی از مراحل اصلی در فرایند مدیریت دانش کاربرد دانش تولید شده در سازمان می باشد سازمانهای آموزشی جهت بهره گیری جامعه از دانش تولید شده می توانند از فرصت های موجود در جامعه استفاده کرده که از جمله آن همکاری با سایر نهادهای دولتی و غیر دولتی خواهد بود و اگر مدیران آموزشی نتوانند به راحتی دانش را به طور صحیح در جای خود استفاده نمایند قادر به رقابت نخواهند بودند.

افزایش شیوع پنومونی وابسته به ونتیلاتور به دنبال بستری بیماران بد حال در بخش های عمومی، ضرورت انجام مداخلاتی همچون ممیزی بالینی را جهت کاهش شیوع به این عفونت بیمارستانی واضح تر می سازد؛ از این رو هدف این مطالعه بررسی فرآیند ممیزی بالینی در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور در پرستاران شیفت عصر بخش های عمومی بیمارستان امام رضا (ع) تبریز در سال 1397 است. روش کار این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است که بر اساس فرایند ممیزی بالینی انجام شد و در آن 30 پرستار دارای مدرک حداقل کارشناسی که در شیفت عصر مشغول به کار بودند به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. عملکرد تمامی پرستاران در زمینه پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور بر اساس چک لیست پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور قبل و بعد از انجام مداخله سنجیده شد. مداخله به صورت تشکیل کلاس، نصب پوستر در بالای هر تخت و دادن پمفلت به پرستاران بود؛ لازم به ذکر است مداخله پیرامون گویه های موجود در چک لیست ذکر شده و توضیح هر گویه در کلاس آموزشی به شکل سخنرانی و به میزان 6 ساعت بود. نتایج فرآیند ممیزی بالینی در مطالعه حاضر موجب بهبود عملکر پرستاران پس از انجام مداخله به صورت معنی دار شده است (کسب نمره 11/2± 80/16 قبل از انجام مداخله و کسب نمره 81/3± 49/24 پس از مداخله، 02/0= P). همچنین بین شیف عصر و اثر مثبت آموزش، ارتباط معنی داری (03/0= P) مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری ممیزی بالینی راه اساسی برای نزدیک شدن ارایه خدمات با استاندارد های مراقبتی است. لذا، به مدیران پرستاری و بیمارستان ها پیشنهاد می شود همواره به ممیزی بالینی به عنوان راه حلی برای دستیابی به مراقبت با کیفیت همت گمارند.