هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر افزایش سن و تجربه والیبال بر عملکرد تکلیف هماهنگی دودستی مداوم بود. بدین منظور 90 آزمودنی زن و مرد که همگی راست دست بودند، از میان سه رده سنی جوانان (بین 18-40 سال)، میان سالان (40-60 سال)، و سالمندان (60 سال به بالا) و دو گروه والیبالیست (با سابقه 2 سال والیبال) و گروه غیرفعال به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش دستگاه آزمون هماهنگی دودستی مدل 32532 ساخت شرکت Lafayette بود. اجرا شامل 5 کوشش و هر کوشش شامل حرکت نشان گر در مسیر شکل ستاره که به صورت یک دور ساعت گرد و بلافاصله پادساعت گرد بود. نتایج حاصل از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که بین سه رده سنی جوانان، میان سالان و سالمندان تفاوت معناداری وجود دارد .(p<0.01) همچنین آزمون t مستقل نشان داد که بین گروه والیبالیست و گروه غیرفعال در هر سه رده سنی جوانان ،(p<0.05) میان سالان (p<0.01) و سالمندان (p<0.01) تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین نتیجه گرفته می شود که با افزایش سن عملکرد هماهنگی دودستی مداوم افراد دچار اختلال می شود. نتایج نشان داد که تجربه و تمرین والیبال در هر سنی به عنوان یک متغیر مثبت و تاثیرگذار، سبب بهبود عملکرد هماهنگی دودستی می شود، لذا تجربه و تمرین والیبال در افراد مسن تر سبب جلوگیری از افت پیش رونده عملکرد هماهنگی دودستی مداوم در اثر افزایش سن می شود.