مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1396 | دوره:19 | شماره:6 |تعداد مقالات:7

مقدمه: چاقی به دنبال بی تحرکی و مصرف غذای پرکالری پدید می آید و حساسیت انسولینی را کاهش می دهد، لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر ترکیب های ایزوکالری، تمرین ورزشی و محدودیت کالری بر حساسیت انسولینی موش های چاق بود. مواد و روش ها: 56 سر موش صحرایی نر بالغ با میانگین وزنی 190 گرم به طور تصادفی به دو گروه سالم (8 سر) و چاق (48 سر) تقسیم شدند. گروه چاق و سالم از غذای خشک فشرده با چربی بالا و استاندارد تغذیه کردند و پس از هفده هفته به شش گروه تمرین ورزشی، ترکیبی 1، ترکیبی 2، ترکیبی 3 و محدودیت کالری دسته بندی شدند. سپس 10 درصد از وزن غذای روزانه کاسته شد و/یا با شدت 75-70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی به مدت 48 تا 55 دقیقه بر روی تردمیل دویدند. برنامه ورزش و محدودیت کالری هفتگی برای گروه تمرین ورزشی (شش روز ورزش، صفر روز محدودیت کالری)، گروه محدودیت کالری (صفر روز ورزش، شش روز محدودیت کالری)، گروه ترکیبی 1 (2 روز ورزش، 4 روز محدودیت کالری) گروه ترکیبی 2 (3 روز ورزش، 3 روز محدودیت کالری) و گروه ترکیبی 3 (4 روز ورزش، 2 روز محدودیت کالری) به مدت دو ماه اعمال شد. از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی در سطح p£0.05 استفاده شد. یافته ها: بین مقادیر گلوکز خون ناشتا در گروه تمرین ورزشی، محدودیت کالری، ترکیبی 1، ترکیبی 2 و ترکیبی 3 با گروه شاهد چاق کاهش معنی دار وجود داشت (به ترتیب P=0.005، P=0.001، P=0.044، P=0.002 و P=0.011). بین مقادیر انسولین در گروه محدودیت کالری با گروه شاهد نیز کاهش معنی دار مشاهده شد (P=0.039). بین مقادیر حساسیت انسولینی در گروه شاهد چاق با گروه شاهد سالم افزایش معنی دار مشاهده شد (P=0.011). نتیجه گیری: 10 درصد تعادل منفی انرژی به شکل تمرین ورزشی، محدودیت کالری و سه ترکیب هر دو می تواند باعث کاهش معنی دار گلوکز افزایش یافته ناشی از چاقی بشود، اما اثر معنی داری در بهبود حساسیت انسولینی ندارد.

مقدمه: توانایی ضعیف آنتی اکسیدانی کبد و آسیب اکسیداتیو نقش اساسی در ایجاد آسیب به سلول های کبدی در شرایط دیابت دارد. بر طبق ماهیت آنتی اکسیدانی رزوواستاتین، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر بهبودی رزوواستاتین بر ظرفیت آنتی اکسیدانی و آسیب اکسیداتیو بافت کبدی در دیابت بود. مواد و روش ها: بیست و چهار سر موش صحرایی به طور تصادفی در چهار گروه تقسیم شدند (6= n): نرمال، نرمال درمان شده، دیابتی و دیابتی درمان شده. موش ها با یک تزریق داخل وریدی استرپتوزوتوسین به بیماری دیابت مبتلا شدند (40 میلی گرم بر کیلوگرم). حیوانات درمان شده، رزوواستاتین (10 میلی گرم بر کیلوگرم) را به طور روزانه توسط لوله گاواژ برای شصت روز دریافت کردند. در پایان، نمونه خونی جهت ارزیابی میزان گلوکز و بافت کبدی برای اندازه گیری مالون دی آلدهید، گلوتاتیون و NOx (نیترات و نیتریت) و هم چنین فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسایددیسموتاز جمع آوری شدند. یافته ها: القای دیابت (گلوکز خون> 300 میلی گرم در یک صد میلی لیتر) باعث افزایش معنی دار مقدار مالون دی آلدهید (4.00±0.44 میکرومول در لیتر) در مقایسه با گروه نرمال (1.08±0.39 میکرومول در لیتر) شد، در حالی که رزوواستاتین بدون تاثیر بر گلوکز خون به طور معنی داری (2.42±0.56 میکرومول در لیتر) آن را کاهش داد. دیابت میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسایددیسموتاز را به ترتیب 81 درصد و 54 درصد کاهش داد. درمان با رزوواستاتین باعث افزایش معنی دار فعالیت کاتالاز (90 درصد) و مقدار گلوتاتیون (65 درصد) در موش های دیابتی شد. هم چنین، دیابت به طور معنی داری مقدار NOx ( 1±15 میکرومول در لیتر) را در مقایسه با گروه نرمال (15±34 میکرومول در لیتر) کاهش داد، در حالی که رزوواستاتین به طور معنی داری آن را افزایش داد (16±61 میکرومول در لیتر). نتیجه گیری: نتایج ما نشان می دهد رزوواستاتین قادر است توانایی آنتی اکسیدانی کبد دیابتی را افزایش دهد. بنابراین، درمان با رزوواستاتین ممکن است آسیب های بافتی و اکسیداتیو کبد را در شرایط دیابتی بهبود بخشد.

مقدمه: کبد چرب غیرالکلی از آسیب های مزمن کبدی است که شیوع آن در جهان رو به افزایش است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر عصاره ترکیبی گیاهان خارمریم، کنگرفرنگی و عناب بر کبد چرب غیرالکلی ناشی از به کارگیری رژیم پرچرب در موش های صحرایی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی به گروه های شاهد (8 سر) و تغذیه با رژیم پرچرب (32 سر) تقسیم شدند. پس از 4 ماه تغذیه با رژیم پرچرب، موش های مبتلا به کبد چرب به 4 گروه 8 تایی شامل گروه تغذیه با رژیم پرچرب و 3 گروه دریافت کننده عصاره با دوزهای 100، 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن تقسیم و به مدت 2 ماه تحت تیمار با عصاره قرار گرفتند. در پایان پروفایل لیپیدی، فعالیت آنزیم های کبدی در سرم و هیستولوژی کبد مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: تغذیه با رژیم پرچرب توانست مقادیر کلسترول، تری گلیسرید و کلسترول LDL را افزایش و میزان کلسترول HDL را کاهش دهد (P<0.001). هم چنین، رژیم پرچرب میزان فعالیت آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالن فسفاتاز را به میزان 84، 113 و 228 درصد افزایش داد (P<0.001). دریافت عصاره با دوزهای 200 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن، موجب بهبود وضعیت لیپیدها (P<0.05) و کاهش فعالیت آنزیم های کبدی (P<0.05) شد. یافته های آسیب شناسی کبد، تغییرات ناشی از رژیم پرچرب و درمان با عصاره را تایید کرد. نتیجه گیری: تغذیه با رژیم پرچرب سبب ایجاد کبد چرب غیرالکلی می شود و تیمار با عصاره ترکیبی گیاهان خارمریم، کنگرفرنگی و عناب سبب بهبود شاخص های این بیماری می گردد.

مقدمه: افزایش سطح پلاسمایی هموسیستئین و فیبرینوژن خون از عوامل زمینه ساز بیماری های قلبی عروقی می باشد. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه اثر مکمل گیری کوتاه مدت امگا- 3 بر سطوح هموسیستئین و فیبرینوژن در پاسخ به یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای در زنان چاق غیرورزشکار بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون، 20 زن چاق غیرورزشکار با نمایه توده بدنی برابر و یا بیشتر از 30 کیلوگرم بر مترمربع به عنوان آزمودنی شرکت کردند. شرکت کنندگان به طور تصادفی در دو گروه مصرف دارونما و مصرف مکمل امگا- 3 تقسیم شدند. مصرف مکمل امگا- 3 به صورت خوراکی، سه کپسول (هر کپسول محتوی 3000 میلی گرم) در روز و به مدت یک هفته انجام شد. مداخله تمرینی شامل یک جلسه تمرین مقاومتی ایستگاهی در نه ایستگاه و با شدت 40 درصد یک تکرار بیشینه اجرا شد. نمونه های خون وریدی در دو مرحله قبل و بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی مقاومتی جمع آوری شدند. سطوح پلاسمایی هموسیستئین و فیبرینوژن به روش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند (p<0.05). یافته ها: بین دو گروه در مرحله پس آزمون، تفاوت معنی داری به لحاظ مقادیر هموسیستئین (p=0.0001) و فیبرینوژن (p=0.0001) وجود داشت. گروه مکمل امگا- 3 افزایش کمتری در مقادیر متغیرهای تحقیق نشان داد. نتیجه گیری: نتیجه گیری می شود که مصرف کوتاه مدت مکمل امگا- 3 احتمالا می تواند در جلوگیری از افزایش سطوح هموسیستئین و فیبرینوژن به دنبال یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای در زنان چاق غیرورزشکار، مفید باشد.

مقدمه: مصرف تنقلات صنعتی و با ارزش غذایی اندک در بین دانش آموزان، به ویژه دانش آموزان مقطع ابتدایی، روز به روز در حال افزایش است. به همین دلیل این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش تئوری رفتار برنامه ریزی شده به روش ایفای نقش در ارتقای رفتارهای پیشگیری کننده دانش آموزان در زمینه مصرف تنقلات با ارزش غذایی اندک اجرا شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای نیمه تجربی و جمعیت مورد مطالعه شامل 189 دانش آموز شهرستان اراک (در ایران) بودند که از طریق نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون (تعداد= 98) و شاهد (تعداد= 91) قرار گرفتند. اطلاعات از طریق پرسش نامه محقق ساخته بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده جمع آوری و سپس مداخله آموزشی در قالب چهار جلسه آموزشی با روش ایفای نقش برای گروه آزمون انجام شد و در نهایت پس از گذشت سه ماه دوباره اطلاعات از دو گروه جمع آوری و مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: پیش از مداخله آموزشی، همه متغیرها به استثنای آگاهی و هنجار ذهنی در دو گروه اختلاف معنی داری نداشتند. ولی پس از انجام مداخله، دو گروه از نظر همه سازه های مورد بررسی تفاوت معنی دار آماری داشتند (p<0.001). در این مطالعه عملکرد گروه مداخله در قبل از آموزش از 49.93±23.72 به 63.33±17.68 در بعد از آموزش ارتقاء معنی داری یافت (p<0.001). نتیجه گیری: مداخله آموزشی به روش ایفای نقش بر اساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده منجر به ارتقای رفتارهای پیشگیری از مصرف تنقلات با ارزش غذایی اندک در دانش آموزان می شود. ضمن این که در اجرای این برنامه ها، کنترل، پایش و پی گیری آموزشی توصیه می شود.

مقدمه: دوره نوجوانی سخت ترین مرحله برای کنترل و مدیریت دیابت نوع یک است. مطالعه حاضر به منظور تعیین ادراکات، عوامل قادرکننده و پرورش دهندگان مرتبط با رفتارهای خودمراقبتی در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی از نوع مقطعی است که در سال 1395، به صورت تصادفی، 120 نوجوان 14 الی 19 ساله مبتلا به دیابت نوع یک شهر تهران انتخاب و مطالعه بر روی آن ها انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه محقق ساخته مبتنی بر مدل PEN- 3 بود که از نتایج حاصل از مصاحبه و بحث گروهی استخراج شد. این پرسش نامه مشتمل بر چهار بخش متغیرهای دموگرافی، اداراکات، عوامل قادر کننده و عوامل پرورش دهنده بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. یافته ها: بیش از 44 درصد از نمونه های مورد بررسی اظهار داشتند که به طور معمول رفتارهای خودمراقبتی را انجام می دهند. سخت و خسته کننده دانستن انجام این رفتارها، پنهان کردن بیماری، گران بودن نوارهای سنجش قند خون، کمبود آموزش های عمومی و اختصاصی، عدم توجه به معنویت و نیازهای معنوی بیماران در برنامه های درمانی، تعارض با والدین و ارتباط ضعیف با دیگر بیماران مبتلا به دیابت نوع یک، از مهم ترین ادراکات، عوامل قادرکننده و پرورش دهنده بودند. نتیجه گیری: توجه بیشتر در طراحی برنامه های آموزش عمومی در رسانه های جمعی و آموزش های دوره ای و اختصاصی، حمایت بیشتر دولت و سازمان های بیمه گر از بیماران و توجه به معنویت و نیازهای معنوی بیماران دیابت نوع یک می تواند جهت رفع موانع خودمراقبتی کمک کننده باشد.

مقدمه: یکی از مشکلات زنان در سنین باروری سندرم پیش از قاعدگی است که از قدرت کافی برای تداخل با جنبه های مهم زندگی برخوردار است. از علل ابتلای آن، تغییر هورمون های پرولاکتین و سطوح پروستاگلاندین E 2 بیان شده است. از این رو هدف این مطالعه، تعیین تاثیر تمرین هوازی و مصرف کورکومین بر این عوامل بود. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی، 40 نفر از زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی به 4 گروه تمرین، کورکومین، تمرین + کورکومین و دارونما تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 12 هفته و هفته ای 3 جلسه تمرین های ایروبیک و سایر گروه ها از 7 روز مانده به عادت ماهانه تا 3 روز اول، روزانه 2 عدد کپسول، حاوی 100 میلی گرم کورکومین و یا دارونما مصرف کردند. یافته ها: نتایج نشان داد میزان پروستاگلاندین E 2 فقط در گروه توام کاهش معنی داری داشت (p=0.005) و در سایر گروه ها تفاوت آماری معنی داری دیده نشد (p>0.01) (میزان P در گروه های تمرین، کورکومین و دارونما به ترتیب 0.04، 0.76 و 0.33 به دست آمد). در مورد شاخص پرولاکتین، هیچ کدام از مداخلات تغییر معنی داری را در میزان پرولاکتین سرم ایجاد نکردند (p>0.01) (میزان P در گروه های تمرین، کورکومین، توام و دارونما به ترتیب 0.1، 0.76، 0.99 و 0.25 به دست آمد). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد مصرف کورکومین و انجام تمرین هوازی به صورت هم زمان باعث کاهش میزان پروستاگلاندین E 2 می شود. لذا به نظر می رسد انجام این دو پروتکل به صورت هم زمان بتواند در درمان سندرم پیش از قاعدگی موثر واقع شود.