یافته های نوین در علوم زیستی (نشریه علوم)
سال:1398 | دوره:6 | شماره:2 |تعداد مقالات:15

دیابت ملیتوس با مقاومت انسولین، به عنوان اختلال عملکرد سلول های بتا و افزایش تولید گلوکز کبدی شناخته می شود. کنترل ضعیف گلوکز در زمان هیپرگلیسمی سبب ایجاد آسیب به بافت ها و ایجاد عواقب خطرناک مانند ناباروری می شود. هیپرگلیسمی مزمن اثرات مضری روی رشد فولیکول ها دارد که برای عملکرد طبیعی جنسی زنان ضروری است. متفورمین بیشترین داروی تجویزی در بیماری دیابت است. اما داروهای شیمیایی علی رغم فواید غیر قابل انکار، دارای اثرات مخرب نیز هستند. از این رو استراتژی های جایگزین برای داروهای فعلی دیابت ضروری است. داروهای گیاهی به طور وسیعی توسط بیماران، بنا بر توصیه های غیر پزشکی به عنوان مواد پایین آورنده ی قند خون استفاده می شوند که گیاه گزنه از جمله این گیاهان است. گزنه از طریق ترشح انسولین و افزایش تکثیر سلول های بتای پانکراس باعث کاهش سطوح گلوکز پلاسما می شود. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر عصاره ی ریشه ی گزنه به عنوان مکمل متفورمین بر بافت تخمدان مدل دیابتی است. در این مطالعه، از30 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار با وزن تقریبی20 ± 180 گرم استفاده شد. حیوانات تحت آزمایش پس از توزین، بطور تصادفی به 5 گروه6 تایی تقسیم شدند. 1) گروه کنترل، 2) گروه دیابتی که با داروی آلوکسان (mg/kg150) به صورت تزریق داخل صفاقی دیابتی شدند، 3) گروه دیابتی + عصاره ی ریشه ی گزنه (mg/kg 150)، 4) گروه دیابتی + متفورمین (mg/kg150)، 5) گروه دیابتی + متفورمین (mg/kg 150) + عصاره ی ریشه ی گزنه (mg/kg 150 ). در پایان دوره درمان، اثر متفورمین و عصاره ی ریشه ی گزنه بر روی وزن بدن، بافت تخمدان و فاکتورهای بیوشیمیایی ازجمله قند خون و هورمون های جنسی تحت بررسی و مقایسه قرار گرفت. هم چنین داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل های آماری مقایسه شد. هیپرگلیسمی و کاهش وزن بدن بعد از تجویز متفورمین و ریشه گزنه به مدت 4 هفته بهبود پیدا کرد. تجویز هم زمان متفورمین و عصاره ریشه گزنه سبب افزایش معنی دار فولیکول های آغازین، اولیه، ثانویه، جسم زرد و کاهش فولیکول های آترتیک و افزایش معنی دار سطح هورمون های FSH، LH و تستوسترون نسبت به استفاده متفورمین به تنهایی بود. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ریشه گزنه با دارا بودن ترکیبات آنتی اکسیدانی و دیگر خواص خود می تواند به عنوان مکمل متفورین دارای عملکرد اصلاحی بر هیپرگلایسمی و بهبود اختلالات تخمدان باشد.

استفاده از نانو ذرات نقرهبه علت ویژگی های منحصر به فرد آن در حال افزایش است. گیاه دارویی بومادران غنی از ترکیبات فعال زیستی می باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثر ضد سرطانی نانو ذرات نقره سنتز شده با استفاده از عصاره بومادران بر رده سلولی سرطان تخمدان A2780 بود. اثر سمیت نانو ذرات نقره با آزمون MTT در زمان 48 ساعت و با غلظت های 2، 4، 6، 8، 16 و 32 µ g/ml بررسی گردید. برای مطالعه مسیر القاء مرگ سلولی از رنگ امیزی DAPI، اکریدین اورنج/ پروپودیوم یدید و آزمون انکسین 5/ پروپودیوم یدید و ارزیابی فعالیت کاسپاز 3 و 9 استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد که نانو ذره نقره سنتز شده از گیاه بومادران در غلظت 4 میکروگرم بر میلی لیتر منجر به کاهش پنجاه درصدی زیست پذیری سلولی می گردد. همچنین نتایج حاصل از رنگ امیزیDAPI، اکریدین اورنج/ پروپودیوم ایداید، انکسین/ پروپودیوم یدید نشان دادکه درصد سلول های اپوپتوتیک در گروههای تیمار درمقایسه با کنترل افزایش یافته است. بعلاوه در سلول های تیمار شده فعالیت کاسپاز 3/9 افزایش یافت که نشان دهنده القای مرگ سلولی توسط نانو ذرات نقره از طریق مسیر وابست به کاسپاز می باشد. با توجه به نتایج حاصله می توان گفت که نانو ذرات سنتز شده با عصاره گیاه بومادران می تواند از طریق القاء آپوپتوز اثر سیتوتوکسیک خود را بر سلول های A2780 اعمال کند.

ماهی گورخری به عنوان یک گونه مهم در علم ژنتیک است و با توجه به نزدیکی ژنوم آن به ژنوم انسان، بررسی بیان برخی از ژن های مربوط به رشد و اشتها طی دوره ی تکامل لاروی این ماهی ضروری به نظر می رسد. ژن های کدکننده هورمون رشد و اشتها (GH و گرلین) در سنتز و رهاسازی هورمون رشد نقش دارند که می توانند به عنوان ژن های اقتصادی در ماهیان مطرح شوند. با توجه به اهمیت ژن های مذکور در دوران تکامل لاروی، تحقیق حاضر به منظور بررسی روند فعالیت آنها در مراحل ابتدایی رشد صورت گرفت. نمونه برداری از لاروها در روزهای 4، 7، 10، 15، 30 و 45 پس از تفریخ صورت پذیرفت. نمونه ها بلافاصله در ازت مایع قرار گرفتند و تا زمان استخراج RNA (با استفاده از کیت RNX-Plus) در فریزر 80-درجه ی سانتی گراد نگهداری شدند. داده های ژن های هدف با استفاده از ژن رفرنس β-actin به روش ∆ ∆ CT-2 تحلیل شد. بیان ژن های مذکور در طی مراحل مختلف تکاملی تفاوت معنی داری با یکدیگر داشتند؛ به طوری که بیان ژن GH و گرلین به ترتیب در روز 4 و 10 پس از تفریخ به طور معنی داری بیشتر از سایر روزهای نمونه برداری بود (P<0. 05). بطور کلی با توجه به اهمیت بسیار زیاد ژن های مرتبط با رشد و اشتها که تأثیر به سزایی در روند بازمانی و بقاء لاروها در مراحل اولیه زندگی بر عهده دارند، در مراحل اولیه ی لاروی و روزهای ابتدایی لاروها بیان ژن های GH و گرلین، بیشتر از سایر دوره های تکاملی است.

امروزه ماکروجلبک های قهوه ای به مثابة یک منبع از ترکیبات مختلف غذایی و دارویی محسوب می شوند، همچنین تخم ماهی با وجود اسیدهای چرب غیراشباع و پروتئین بالایی که دارد، در برابر فساد بسیار حساس است. جهت به تعویق انداختن فساد محصولات تولیدی از تخم ماهی از نمک و نگه دارنده استفاده می شود. با توجه به اثر نامطلوب افزودنی های شیمیایی، استفاده از نگه دارنده های طبیعی بیشتر توصیه می شود. در این راستا به منظور دستیابی به غلظت بهینه آلژینات از تیمارهای مختلف آلژینات 0/1 درصد، 0/2 درصد، 0/3 درصد، 0/4 درصد و 0/5 درصد استفاده شد که براساس ارزیابی حسی آلژینات 0/2 درصد انتخاب شد. سپس از تیمار شاهد (فاقد نمک و آلژینات)، تیمارA1 (تخم حاوی 2/5 درصد نمک)، تیمار A2 (تخم حاوی 0/2 درصد آلژینات) و تیمار A3 (تخم حاوی ترکیبی از نمک 2/5 درصد و آلژینات 0/2 درصد) جهت بررسی اثر نگه دارنده ها در تخم ماهی استفاده شد. کیفیت تخم ماهی قزل آلای رنگین کمان طی نگه داری در یخچال به صورت دوره ای در روزهای (0، 15، 30 و 45) بررسی شد. تیمار A3 در نتایج شیمیایی، میکروبی و حسی تفاوت معنی داری با سایر تیمارها نشان داد )0/05≥ (p. نتایج این تحقیق مشخص کرد که استفاده از ترکیب نمک 2/5 درصد و آلژینات 0/2درصد برای ایجاد طعمی مطلوب و افزایش ماندگاری تخم ماهی روش مناسبی است.

روش Community Level Physiological Profiles (CLPP) از جمله روش های نوین در ارزیابی تنوع و فعالیت متابولیکی باکتری ها در اکوسیستم ها است. بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده، پلی بتا هیدروکسی بوتیرات (PHB) به عنوان یک عامل بیوکنترل، باعث افزایش تنوع باکتریایی در سیستم گوارش برخی از گونه های آبزی شده است. در این تحقیق تاثیر استفاده از PHB و ترکیب دو گونه از باکتری تجزیه کننده آن از سرده Acidovorax در 4 تیمار تحقیقاتی (کنترل، ترکیب دو باکتری تجزیه کننده، % 2 PHB و ترکیب دو باکتری + %2 PHB) بر فعالیت متابولیکی باکتری های قابل کشت بی هوازی، در بچه ماهیان تاسماهی سیبری با روش CLPP بررسی شد. نتایج نشان داد که پتانسیل فعالیت باکتری های بی هوازی در تیمار2% PHBنسبت به سایر تیمارها متفاوت است و استفاده از این بیوپلاستیک باعث افزایش فعالیت متابولیکی باکتری های بی هوازی در انتهای روده می شود. همچنین نتایج نشان داد که باکتری های بی هوازی انتهای روده در بچه ماهیان تغذیه شده با این تیمار، دارای بالاترین فعالیت متابولیکی بر روی منابع کربنی اسید آمینه، کربوهیدرات و کربوکسیلیک اسیدها در میکروپلت ها بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از 2% PHB باعث افزایش فعالیت متابولیکی باکتری های بی هوازی انتهای روده می شود و اضافه کردن باکتری های تجزیه کننده آن بنا به دلایل نامعلوم تاثیری در افزایش این فعالیت ندارد.

گیاه دارویی خرفه (Portulaca oleracea L. ) حاوی مواد موثره ارزشمندی نظیر دوپامین، نورآدرینالین و امگا-3 است. این گیاه در صنایع مختلف دارویی، غذایی و بهداشتی و در درمان بیماری های مختلفی نظیر دیابت، ناراحتی های قلبی، تسکین درد ها کاربرد دارد. کالو س های تهیه شده از گیاهان دارویی مختلف را می توان به منظور افزایش مواد موثره در کشت سوسپانسیون سلولی و انتقال ژن مورد استفاده قرار داد. هدف از انجام این آزمایش بررسی اثر متقابل غلظت های مختلف دو هورمون BAP (0، 1 و 2 میلی گرم بر لیتر) و 2, 4-D (0، 5/0 و 5/1 میلی گرم بر لیتر) بر دو ریزنمونه برگی و مریستم انتهایی برای تولید کالوس بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان دادکه اثرمتقابل هورمون ها و نوع ریزنمونه بر صفاتی مانند درصد القا کالوس، وزن تر و قطر کالوس در سطح احتمال 1 درصد معنی دار است. بهترین کالوس دهی در ریزنمونه برگ با درصد القا کالوس 100 درصد، وزن تر 121 میلی گرم و قطر کالوس 5/106 میلی متر در ترکیب هورمونی 2 میلی گرم بر لیتر BAP و 0/5 میلی گرم بر لیتر 2, 4-D به دست آمد. ریزنمونه مریستم با 75 درصد کالوس، 106 میلی گرم وزن تر و 3/03 میلی متر قطر کالوس در ترکیب هورمونی 1 میلی گرم بر لیتر BAP و 0/5 میلی گرم بر لیتر2, 4-D در رده بعدی قرار گرفت.

تیره تک نیا Simaroubaceae متعلق به راسته Sapindales شامل 22 سرده و 109 گونه است. گونه Ailanthus altissima یا درخت پردیس، گونه ای بسیار مهاجم است که از لحاظ سیستماتیکی متعلق به تیره عرعریان است. برخی از صفات تولیدمثلی برای بقا و گسترش گونه های مهاجم در محیط های جدید ضروری هستند و بررسی سیستم تولید مثلی این گونه ها در نوع خود جالب توجه است. تا به امروز، هیج نوع بررسی رویان شناختی روی این گونه انجام نشده است و دانش ما در رابطه با رویان شناسی این گونه بسیار محدود است. یک مطالعه در رابطه با رویان شناسی گونه A. altissima و مقایسه تکوین بساک در گل های نر و ماده انجام شد تا دیدگاهی را در زمینه تعیین خصوصیات رویان شناختی در این گونه ارائه دهد. نتایج آزمایش های بافت شناسی نشان داد گل های نر دارای مادگی ناقص و بساک های چهارخانه ای هستند. پس از میوز سیتوکینز از نوع همزمان است که تتراد های چهاروجهی را ایجاد می نماید. نمو دیواره بساک از نوع دولپه ای و تاپی از نوع ترشحی است. گل های ماده دارای استامینود (پرچم های عقیم) هستند که سلول های مادر میکروسپور خیلی زود قبل از ورود به مرحله میوز تجزیه می شوند. تخمک ها واژگون، دوپوسته ای و پرخورش هستند. نمو کیسه رویانی از نوع علف هفت بند و نمو رویان از نوع گل مغربی است. نمو اندوسپرم هسته ای آزاد است. هیپوستاز مشخص و کلاهک خورشی تشکیل می شوند. این مشاهدات درک ما را از رویان شناسی و تشریح رویان گونه A. altissima به عنوان یک گونه مهاجم افزایش خواهد داد.

گیاه پونه سای بینالودی (Nepeta binaloudensis Jamzad) از گیاهان بومی و دارویی ایران است. این گیاه به علت برداشت بی رویه و تخریب رویشگاه آن در خطر انقراض قرار گرفته است ما به بررسی تاثیر آنتی اکسیدان ها و غلظت های مختلف هورمون BAP و NAA بر بهبود شاخه زایی و ریشه زایی گیاه پونه بینالودی تحت شرایط درون شیشه پرداختیم. ریزنمونه های ساقه در محیط کشت ½ MS حاوی 5/0 میلی گرم بر لیتر هورمون BAP به همراه غلظت های مختلف آسکوربیک اسید (100 و 200 میلی گرم بر لیتر) و گلوتاتیون احیا (1 و 2 میکرو مول بر لیتر) کشت شدند. سپس اثر غلظت های مختلف هورمون BAP (5/0، 1 و 5/1 میلی گرم بر لیتر) بر ساقه زایی این گیاه محاسبه شد. همچنین ریشه زایی، ساقه های باززایی شده در محیط کشت ½ MS حاوی غلظت های مختلف NAA (5/0، 1 و 5/1 میلی گرم بر لیتر) بررسی شد. نتیاج نشان داد که ترکیب آنتی اکسیدان اثر معنی داری بر ساقه های تولیدی در محیط کشت ½ MS حاوی 5/0 میلی گرم بر لیتر BAP داشت. غلظت 2 میکرومول بر لیتر گلوتاتیون احیا در مقایسه با دیگر تیمارهای آنتی اکسیدانی منجر به افزایش ساقه زایی شد. غلظت های 1 و 1/5 میلی گرم بر لیتر BAP اثر معنی داری (p-value<0. 05) بر درصد ساقه زایی و تعداد ساقه های تولیدی داشت. در مقابل، درصد ریشه زایی و میانگین طول ریشه در غلظت 2 میلی گرم بر لیتر هورمون NAA افزایش یافت. ما استفاده از این تیمارها را برای ریز ازدیادی کار آمد این گیاه در حال انقراض پیشنهاد می کنیم.

در این مطالعه، تأثیر عصاره جلبک دریایی Ascophyllum nodosum بر شاخص های جوانه زنی بذر گیاه نخود مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار انجام شد. عوامل مورد بررسی شامل: عصاره جلبکی در 4 سطح (0، 1/5، 2/5 و 3/5 درصد) و تنش خشکی در چهار سطح (0، 0/3-، 0/6-و 0/9-مگاپاسکال) بود. تنش خشکی توسط پلی اتیلن گلایکول 6000 اعمال شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی در سطوح 0/6-و 0/9-مگاپاسکال به صورت معنی داری تمامی صفات مورد بررسی را نسبت به شاهد کاهش داد. سطوح 2/5 و 3/5 درصد از عصاره جلبک دریایی منجر به افزایش معنی دار درصد جوانه زنی (%18+ و %24+)، سرعت جوانه زنی (%15+ و %20+)، طول گیاه چه (%13/3+ و %15/7+)، سطح ریشه چه (%10/4+ و %12/8+)، قطر ریشه چه (%14/2+ و %25+)، طول ساقه چه (14%+ و %16/6+) و وزن خشک ساقه چه (%10/3+ و %12/6+) شد. در شرایط بدون تنش و تنش 0/3-مگاپاسکال، سطوح 2/5 و 3/5 درصد عصاره توانست قدرت جوانه زنی، شاخص بنیه بذر، آندوسپرم مصرفی، طول و وزن خشک ریشه چه به صورت معنی دار افزایش دهد. در شرایط تنش 6/0-مگاپاسکال قدرت جوانه زنی، شاخص بنیه، وزن خشک ریشه چه و در شرایط تنش 0/9-مگاپاسکال آندوسپرم مصرفی، طول و وزن خشک ریشه چه با کاربرد عصاره جلبکی در سطح 3/5 درصد بهبود یافت. با توجه به نتایج این پژوهش، استفاده از عصاره جلبک دریایی Ascophyllum nodosum در مرحله جوانه زنی به منظور کاهش اثرات منفی ناشی از تنش خشکی در گیاه نخود توصیه می شود.

رشد گیاهان به شدت تحت تأثیر تنش های محیطی چون خشکی، شوری زیاد، درجه حرارت کم یا زیاد قرار می گیرد و بر این اساس شناسایی ژن هایی که در انطباق یا تحمل تنش نقش دارند و به خصوص ژنهای تنظیم گر، بسیار ضروری است. پروتئین های MYB یک خانواده بزرگ از عوامل رونویسی هستند که از اهمیت خاصی در تنظیم فرایندهای نموی و پاسخ های دفاعی در گیاهان برخوردارند. مشخصه اصلی اعضای این خانواده، وجود یک دامین اتصال به DNA (دامین MYB) است که از لحاظ ساختاری حفاظت شده است. از این رو آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در بررسی اثر سطوح مختلف تنش خشکی بر میزان بیان نسبی ژن فاکتور رونویسی TaMYB73 با استفاده از روشReal Time PCR انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل ژنوتیپ های گندم دوروم (شبرنگ، بهرنگ، کرخه، آریا و دنا) و سطوح خشکی در خاک (5، 10، 15، 20 و 25 درصد ظرفیت زراعی) بود. کشت ژنوتیپ ها در گلدان و تنش خشکی در مرحله گیاهچه ای (چهار تا پنج برگی) پس از 45 روز اعمال شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از فرمولCT Δ Δ-2 Ratio= و نرم افزار SAS نسخه 1/9 انجام شد. نتایج تجزیه واریانس دو طرفه، اثر ژنوتیپ، تنش خشکی و اثرات متقابل تنش در خشکی را برای بیان نسبی ژن TaMYB73 و میزان تنظیم کننده های اسمزی (پرولین و کربوهیدرات) در سطوح تنش (20، 15 و 5 درصد ظرفیت زراعی) نسبت به سطح نرمال (25 درصد ظرفیت زراعی) در سطح احتمال 1 درصد معنی دار نشان داد. با افزایش سطوح تنش خشکی به ترتیب از 5 تا 20 درصد ظرفیت زراعی نسبت به سطح نرمال (25 درصد ظرفیت زراعی)، میزان بیان نسبی ژن TaMYB73 و تنظیم کننده های اسمزی پرولین و کربوهیدرات در ژنوتیپ های بهرنگ، کرخه و دنا نسبت افزایش بیشتری نشان داد. با توجه به نتایج این مطالعه، در بین 5 ژنوتیپ مورد بررسی گندم دوروم، به نظر می رسد که ژنوتیپ های بهرنگ، کرخه و دنا مقاومت بیشتری نسبت به تنش خشکی نشان دادند.

به منظور بررسی اثرات تنش کم آبی، کود نیتروژن و زئولیت بر شاخص های فلورسانس کلروفیل، رنگدانه ها، محتوای تریگونلین و عملکرد دانه شنبلیله، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل پنج رژیم آبیاری به عنوان عامل اصلی و ترکیب فاکتوریلی از سه تیمار کودی بر اساس نیتروژن مورد نیاز گیاه (شاهد، ورمی کمپوست به میزان 7/2 تن در هکتار و اوره به میزان 11 کیلوگرم در هکتار) و دو مقدار زئولیت (صفر و نه تن در هکتار) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان دادند که تنش کم آبی به طور معنی داری، ماکزیمم فلورسانس (Fm)، فلورسانس متغییر(FV)، کارایی فتوسیستم II (Fv/Fm)، محتوای کلروفیل a، b و کل (a+b) و عملکرد دانه را کاهش داد ولی فلورسانس حداقل (F0)، کارتنوئید و غلظت تریگونلین را افزایش داد. به علاوه، بیشترین میزان(Fv/Fm)، محتوای کلروفیل کل، کمترین میزان (F0) و کاروتنوئید در تیمار بدون تنش کم آبی دیده شد و با افزایش شدت تنش کم آبی از غلظت تریگونلین و عملکرد دانه کاسته شد. نتایج نشان داد که تنش کم آبی منجر به بازدارندگی نوری فتوسیستم IIشد. در اکثر تیمارها کاربرد کود ورمی کمپوست باعث افزایش عملکرد (به ترتیب در سال اول و دوم 5/25 درصد و 98/32 درصد) و غلظت تریگونلین دانه شنبلیله (46/7 درصد در سال اول) شد. بنابراین توصیه می شود اگر هدف کاشت، تولید تریگونلین از دانه شنبلیله باشد، تنش کم آبی خفیف به همراه ورمی کمپوست می تواند تیمار مناسبی بدین منظور باشد.

گونه Astragalus semnanensis از گون های خاردار از بخشه یSemnanensis و گونه Astragalus fridae ازگون های بدون خار از بخشه ی Incani هستند. این دو گونه ی انحصاری منطقه ی گچی غرب سمنان محسوب می شوند. علاوه بر مطالعات اندک صورت گرفته درباره ی ریخت شناسی این دوگونه، ارتباط تشریح، پراکنش و سازش پذیری آنها با عوامل خاک و ارتفاع مطالعه نشده است که مقایسه ی آن هدف این مطالعه است. در این مطالعه تأثیر ارتفاع و وضعیت فیزیکوشیمیایی خاک بر ویژگی های تشریح، ریخت شناسی و ریزریخت شناسی این دوگونه درقالب تحلیل های RDA وCCA در نرم افزارCanoco 4. 5 و نیز شناسایی گونه های گچ زی همراه انجام شد. مقایسه تحلیل های RDA نشان داد گچ بیشترین تأثیر مثبت را بر فراوانی هردو گونه و ارتفاع تأثیر مثبت بسیاری بر فراوانی گونه ی fridae. A دارد و بر فراوانی گونه ی A. semnanensis، که اغلب در ارتفاعات پایین تر می روید، اثر منفی می گذارد. هر دوگونه گچ را در سطح روپوست ریشه نگه می دارند و بخشی از گچ واردشده در پارانشیم برگ به صورت کریستال های سولفات کلسیم تجمیع می شوند. سازش پذیری سطح برگ به صورت کرک های متراکم و بلندتر و پایه چسب در A. semnanensis و در fridae A. قطورتر و میان چسب است. افزایش غلظت منیزیم، پتاسیم، EC، سدیم و CaCO3 باعث کاهش فراوانی هردوگونه می شود. گونه هایی مانند cymosum Acantholimonو Prunus lycioides همراهی خوبی با جامعه ی A. semnanensis دارند. گونه های Moltkia gypsaceae و Euphorbia gypsicola نیز همراهی خوبی با Astragalus fridae دارند.

در این پژوهش اثرات ضدمیکروبی عصاره اتانولی، متانولی و آبی تهیه شده از برگ و پیاز شش گونه Fessia بر روی رشد تعدادی از میکروارگانیسم ها شامل باسیلوس انتراسیس، استافیلوکوک اورئوس، کلبسیلا نومونیه و کاندیدا آلبیکانس مورد بررسی قرارگرفت. نمونه های گیاهی از رویشگاه های طبیعی جمع آوری و سپس مورد شناسایی قرارگرفتند. برای بررسی های ضدمیکروبی از روش چاهک گذاری وMIC (حداقل غلظت بازدارندگی) استفاده گردید. نتایج در این تحقیق حاکی ازعدم کارایی عصاره های آبی و متانولی حاصل از پیاز و برگ بر روی کلیه میکروارگانیسم ها هستند. عصاره های اتانولی تهیه شده از برگ و پیاز Fessia khorassanica اثر مهاری بالایی نسبت به شاهد بر روی کاندیدا آلبیکانس داشته است.

آنزیم لیپاز در تولید مواد غذایی، افزاینده های طعم و بو، مواد شوینده، آرایشی و بهداشتی، داروسازی به کار می رود. یک مانع عمومی برای تولید آنزیم های تجاری پایداری کم محلول های مایع آنزیم ها است. در این تحقیق فرایند پایین دستی برای بدست آوردن پودر آنزیم لیپاز خشک شده پاششی پایدار مخمر Yarrowia lipolytica بررسی می شود. به نمونه های محلول آنزیمی غلظت های مختلف صمغ عربی و پودر شیر خشک برای خشک کردن پاششی اضافه شدند. نمونه ها در یک خشک کن پاششی با دماهای ورودی و خروجی 175 و 85 درجه سانتیگراد با جریان 15 لیتر در ساعت خشک شدند. بهترین پودر لیپاز از خشک کردن پاششی با فرمول 3 درصد صمغ عربی و 9 درصد شیر خشک نسبت به سایر فرمول ها به دست آمد. نتایج نشان داد که پودرهای لیپاز خشک شده پاششی Y. lipolytica دارای بازده خوبی برای کاربردهای مختلف است.

موجودات زنده در شرایط مختلف محیطی ژن های متفاوتی را بیان می کنند که در نتیجه آن پروتئین های متفاوتی سنتز می شوند. این تغییرات به دلیل آداپته شدن ارگانیسم با شرایط محیطی از قبیل حضور مواد سمی است. این مطالعه با هدف بررسی تغییرات پروتئینی ایجاد شده در باکتریSBU1 Celeribacter persicus جداسازی شده از جنگل های مانگرو خلیج نایبند در محیط حاوی فنانترن به عنوان تنها منبع کربن و انرژی انجام گرفت. برای مطالعه تغییرات ایجاد شده در محتوای پروتئینی سویه SBU1 C. persicus، باکتری در محیط های کشت پایه معدنی حاوی استات سدیم به عنوان شاهد و هم چنین حاوی فنانترن کشت داده شد. پس از استخراج پروتئین کل، ارزیابی تغییرات ایجاد شده در محتوای پروتئینی باکتریSBU1 C. persicus، با استفاده از الکتروفورز عمودی پروتئین ها جداسازی و شناسایی آنها توسط روش MALDI-TOF-TOF MS انجام شد. پس از ارزیابی تغییرات پروتئینی ایجاد شده در محتوای پروتئینی سویهSBU1، دو باند که نسبت به تیمار شاهد تغییرات بیشتری را نشان دادند (افزایش میزان بیان پروتئین) جداسازی و پروتئین های آنها شناسایی گردید. پروتئین های شناسایی شده شامل یک پروتئین کانالی و همچنین پروتئینی با عملکرد ناشناخته بود. به طور کلی نتایج این مطالعه بیانگر ایجاد تغییرات قابل توجهی در موای پروتئینی باکتری SBU1 C. persicus پس از مصرف فنانترن بود. افزایش میزان بیان پروتئین کانالی شناسایی شده، احتمالاً نشان دهده نقش این پروتئین در انتقال مولکول های فنانترن به داخل و یا خارج از سلول است.