دانش کشاورزی
سال:1387 | دوره:18 | شماره:2 |تعداد مقالات:22

در این تحقیق تغییرات زمانی عمق آبشستگی اطراف پایه پل، در شرایط آبشستگی آب زلال مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش ها موید این موضوع بودند که بیش از 80 درصد عمق آبشستگی در ساعت اول صورت می پذیرد و پس از آن سرعت آبشستگی به شدت کاهش می یابد. تعریفی برای زمان تعادل عمق آبشستگی ارایه شد و سپس با تعاریفی که محققان برای آن مطرح نموده اند مقایسه گردید. نتایج حاصل نشان داد که تعاریف محققان، زمان تعادل عمق آبشستگی را اغلب بسیار کوچک بیان می کنند. عمق تعادل آبشستگی در حالت های مختلف استخراج شد و با روابط پیشنهادی محققان مقایسه گردید که همخوانی مناسبی را نشان داد. رابطه ای تجربی برای تغییرات زمانی عمق آبشستگی ارایه شد و مقایسه این رابطه با روابط موجود نتایج قابل قبولی را نشان داد.

برای روندیابی هیدروگراف سیلاب در رودخانه دو رهیافت کلی روندیابی هیدرولوژیکی و هیدرولیکی توسعه داده شده اند. روندیابی سیل در طراحی، ساخت و مدیریت سازه های محافظت از سیل به منظور برآورد چگونگی تاثیر آنها بر رفتار امواج سیل در رودخانه ها و همچنین به منظور پیش بینی کوتاه مدت سیلاب ها، پیش بینی رفتار یک رودخانه پس از تغییر شرایط آن و استخراج هیدروگراف های مصنوعی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. در این تحقیق ابتدا مبانی و اصول دو روش کلارک و روش ماسکینگام به عنوان دو روش روندیابی هیدرولوژیکی تشریح شده و سپس عملکرد هر یک از این دو روش در شبیه سازی هیدروگراف سیلاب در قسمتی از رودخانه کارون مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 11 هیدروگراف مشاهده ای ورودی (بالادست) و خروجی (پایین دست) در حد فاصل ایستگاه های گدارلندر و گتوند انتخاب و مطابق با آنها مراحل واسنجی و صحت سنجی مدل ها از طریق آنالیز خطاها انجام شد. معیارهایی که به منظور ارزیابی کارآیی مدل ها مورد استفاده قرار گرفت شامل ضریب تعیین (R2)، خطای استاندارد (SE)، معیار نش - ساتکلیف (E)، درصد خطاهای مربوط به پیش بینی دبی اوج (%QP) و زمان رسیدن به دبی اوج (%TP) می باشند. نتایج ارزیابی نشان داد که هر دو روش کلارک و ماسکینگام مقادیر دبی اوج و زمان رسیدن به آن را نسبت به مقادیر مشاهده شده کمتر پیش بینی می کنند. ولی نتایج ارزیابی معیارهای ذکر شده نشان داد که روش روندیابی ماسکینگام دارای عملکرد بهتری از حیث شبیه سازی هیدروگراف خروجی نسبت به روش کلارک می باشد.

بادام با سطح زیرکشت 146055.4 هکتار، یکی از مهمترین محصولات باغی کشور است که بیش از 72 درصد آن در پنج استان خراسان، فارس، کرمان، آذربایجان شرقی و یزد تولید می شود. علاوه بر مصرف گسترده در داخل همه ساله مقداری بادام به خارج نیز صادر می شود. در این تحقیق با استفاده از مطالعات میدانی و کتابخانه ای مزیت نسبی تولید بادام در استان های عمده تولید کننده با معیار هزینه منابع داخلی برآورد گردید. بر اساس نتایج بدست آمده علیرغم پایین بودن عملکرد بادام در استان های مختلف کشور در سال 1383 که ناشی از شرایط نامناسب اقلیمی می باشد، تولید بادام در استان های بادام خیز از مزیت نسبی برخوردار است.

گیاهان کلزا در مرحله 6 تا 8 برگی با قطر طوقه ای در حدود 8 میلی متر و وزن خشک بوته معادل با 1.5 گرم، سرمای زمستان را بهتر تحمل می کنند. اثر زمان کاشت بر بقای زمستانی بوته های کلزا و در نهایت عملکرد دانه و روغن بسیار مهم می باشد. در این مطالعه 6 ژنوتیپ پاییزه برتر کلزا در دو زمان کاشت به هنگام (16 شهریور ماه) و دیرهنگام (5 مهر ماه) از نظر فنوتیپ مناسب بوته ها قبل از بروز سرمای زمستان و اثرات سرما بر روی بقای زمستانی آنها، عملکرد دانه، روغن و اجزای عملکرد دانه در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان شرقی طی سال زراعی 83-82 ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که ژنوتیپ ها در تاریخ کشت 5 مهر ماه در مقایسه با تاریخ کشت 16 شهریور ماه از تعداد برگ در بوته، قطر طوقه و وزن خشک بوته کمتری در زمان کاهش میانگین دمای روزانه هوا به کمتر از صفر گیاهی کلزا (5 درجه سانتی گراد) برخوردار بودند (15 آبان ماه). این مقادیر در تاریخ کشت 5 مهر ماه به ترتیب 3.8 عدد، 3.7 میلی متر و 0.58 گرم و در تاریخ کشت 16 شهریور ماه 7 عدد، 5.9 میلی متر و 2.4 گرم به دست آمد. با توجه به عدم حصول شکل مناسب روزت بوته ها برای زمستان گذرانی در کشت 5 مهر ماه، درصد سرمازدگی ژنوتیپ ها در این تاریخ کشت به طور متوسط %19.7 برآورد گردیده در حالی که در کشت 16 شهریور ماه درصد سرمازدگی ژنوتیپ ها %8.4 بود. تیمارهای زمان کاشت دیرهنگام یا به عبارت دیگر تحت تنش سرما، با میانگین عملکرد دانه و روغن به ترتیب 3775.5 و 1732.7 کیلوگرم در هکتار در مقایسه با تیمارهای کشت به هنگام معادل با 4432.2 و 2058.3 کیلوگرم در هکتار، از محصول کمتری برخوردار بودند. بر پایه نتایج حاصل هر چند که ژنوتیپ های مورد مطالعه برای کشت در منطقه مناسب بودند ولی دو ژنوتیپ Okapi و SLM046 از اولویت بیشتری برخوردار هستند. همچنین می توان از شاخص های تعداد برگ در بوته، قطر طوقه و وزن خشک بوته به هنگام کاهش میانگین دمای روزانه به پایین تر از صفر گیاهی کلزا و درصد سرمازدگی، برای گزینش ژنوتیپ های متحمل تر به سرما و شناسایی زمان کاشت مناسب کلزای پاییزه استفاده کرد.

به منظور بررسی اثرات تراکم بوته و آبیاری بر کارآیی مصرف آب در تولید اسانس بابونه آلمانی، آزمایش دو ساله ای طی سال های 1382 و 1383 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه به صورت فاکتوریل پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. در این بررسی عامل آبیاری در 4 سطح (آبیاری پس از 25، 50، 75 و 100 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و فاصله خطوط کاشت بذر بابونه آلمانی رقم Bodegold در ردیف های ثابت 30 سانتی متر و فاصله بوته ها در روی ردیف در 5 سطح (5، 10، 15، 20 و 25 سانتی متر به ترتیب معادل 66.67، 33.33، 22.22، 16.67 و 13.33 بوته در متر مربع) در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد اثر سطوح آبیاری و تراکم بوته بر روی عملکرد گل خشک، درصد اسانس، عملکرد اسانس و کارآیی مصرف آب معنی دار است. در صورتی که میزان تبخیر و تعرق تنها از رژیم آبیاری متاثر گردید. در این بررسی تراکم بوته در واحد سطح اثر معنی داری بر روی میزان تبخیر و تعرق نداشت. بیشترین عملکرد گل خشک، درصد اسانس، عملکرد اسانس و کارآیی مصرف آب از سطح دوم آبیاری (آبیاری پس از 50 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر) بدست آمد. بیشترین عملکرد گل خشک، درصد اسانس، علمکرد اسانس و کارآیی مصرف آب نیز از فاصله کاشت 10 سانتی متر حاصل شد. در مجموع، به منظور تولید حداکثر اسانس بابونه، تراکم 33.33 بوته در متر مربع (10×30 سانتی متر) و سطح دوم آبیاری برای ارومیه و مناطق با شرایط آب و هوایی مشابه توصیه می شود.

به منظور مقایسه شاخص های حرارتی در مراحل مختلف فنولوژیک ذرت متاثر از تراکم و دوره های مختلف تداخل سورگوم، آزمایشی در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. فاکتورهای مورد بررسی دوره های مختلف تداخل سورگوم شامل صفر، 14، 28 و 42 روز بعد از سبزشدن ذرت و در تمام دوره زیستی ذرت با تراکم های سورگوم در 4، 8 و 12 بوته در مترمربع بود. تراکم ذرت 7.8 بوته در متر مربع انتخاب شد. مناسب ترین شاخص های حرارتی از طریق محاسبه همبستگی آن ها در مراحل مختلف فنولوژیک ذرت با عملکرد دانه بدست آمد. نتایج نشان داد که بهترین شاخص حرارتی در منطقه تبریز به منظور بررسی اثرات تراکم و دوره های مختلف تداخل سورگوم بر مراحل فنولوژیک ذرت شاخص کلاسیک بود. این شاخص بیشترین همبستگی را با عملکرد دانه در کلیه مراحل فنولوژیکی ذرت مثل ظهور گل تاجی، ظهور کاکل و رسیدگی فیزیولوژیک داشته است. همچنین چنانکه تاریخ کاشت گیاهان پاییزه بعد از برداشت ذرت یا رسیدگی محصول و یا دوره پرشدن دانه باشد، استفاده از شاخص عمومی حرارت توصیه می شود. در صورتی که گرده افشانی مصنوعی به منظور دوک گیری مصنوعی مورد نظر باشد سه شاخص درجه روز - رشد، واحد حرارت ذرت و شاخص کلاسیک به دلیل نتایج یکسان می توانند مورد استفاده قرار گیرند و اگر هدف تعیین زمان کاکل دهی باشد به کارگیری شاخص های واحد گرمایی ذرت یا کلاسیک مناسبتر می باشد.

تاثیر آللوپاتیک علف های هرز تاج خروس، چسبک، تلخه، سلمک، کنگر، مرغ و پیچک در سه محیط آللوپاتیک شامل پودر اندام های هوایی، پودر اندام های زیرزمینی و خاک ریزوسفر ریشه علف های هرز، در سه مرحله رویشی، زایشی و رسیدگی روی صفات جوانه زنی، طول گیاهچه، طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن گیاهچه، وزن ریشه چه و وزن ساقه چه سویا (رقم ویلیامز) در آزمایشگاه در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان دادند که اثرات مواد آللوپاتیک کلیه علف های هرز و محیط های آللوپاتیک، از نظر تمامی صفات فوق در سطح احتمال یک درصد نسبت به تیمار شاهد دارای اختلاف معنی داری می باشند، ولی اثر مراحل رشدی تنها روی درصد جوانه زنی معنی دار گردید. تاج خروس و کنگر در مقایسه با سایر علف های هرز، بیشترین اثر بازدارندگی را بر رشد گیاهچه داشتند، در حالی که پیچک بیشترین اثر بازدارندگی را بر درصد جوانه زنی نشان داد. رشد ساقه چه سویا بیش از رشد ریشه چه تحت تاثیر قرار گرفت. مواد آللوپاتیک در تمام مراحل رشد علف های هرز بر جوانه زنی و رشد گیاهچه سویا اثر بازدارندگی شدیدی را اعمال می کردند. نتایج این پژوهش در جهت شناسایی اثر آللوپاتیک علف های هرز تاثیرگذار بر جوانه زنی و کاهش رشد گیاهچه های سویا می تواند راهگشا باشد.

خشکی از تنش های بسیار مهم در کاهش رشد و تولید گیاهان می باشد. به منظور ارزیابی اثرات تنش خشکی بر جوانه زنی بذر چغندرقند، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. فاکتورهای آزمایشی شامل پنج رقم چغندرقند (IC, H5505, PP8, 7233, BR1) در پنج سطح تنش خشکی (صفر، 2-، 4-، 6- و 8- بار ناشی از (PEG-6000 بودند. نتایج نشان داد که کاهش پتانسیل اسمزی محیط بذر، اثر معنی داری روی درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و یکنواختی جوانه زنی دارد. با افزایش سطح خشکی، درصد جوانه زنی بطور معنی داری کاهش یافت به طوری که درصد جوانه زنی از 86.33 درصد در تیمار شاهد به 11 درصد در تنش خشکی 8- بار رسید. رقم 7233 با 62.9 درصد بیشترین درصد جوانه زنی و رقم H5505 با 42.66 درصد کمترین درصد جوانه زنی را داشتند. در تیمار شاهد بیشترین یکنواختی جوانه زنی و در تیمارهای 6- و 8- بار کمترین یکنواختی جوانه زنی وجود داشت. در میان ارقام مورد بررسی کمترین یکنواختی جوانه زنی به رقم IC (53.47 ساعت) و بالاترین آن به رقم PP22 (با 36.28 ساعت) تعلق داشت. سطوح بالای پتانسیل اسمزی اثر ممانعت کننده بیشتری روی رشد ساقه چه در مقایسه با ریشه چه داشتند. تحت شرایط تنش خشکی رقم 7233 دارای طول ریشه چه بلندتری بوده و نسبت به سایر ارقام دارای نسبت بیشتر ریشه چه به ساقه چه بود. بنابراین این رقم دارای مقاومت به خشکی بیشتری بود.

به منظور مطالعه تاثیر تداخل تاج خروس ریشه قرمز روی عملکرد آفتابگردان هیبرید Allstar RM آزمایشی طی سال 1383 در اراضی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با دو فاکتور تراکم تاج خروس (5، 15 و 25 بوته در هر متر از ردیف کاشت) و زمان تداخل تاج خروس (همزمان، 15 و 30 روز بعد از سبز شدن آفتابگردان) اجرا شد. اثر تراکم و زمان سبز شدن تاج خروس بر روی صفات ارتفاع ساقه در مرحله رسیدگی، قطر طبق، تعداد دانه در طبق، درصد پوکی دانه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، درصد روغن، و عملکرد روغن و اثر متقابل تراکم در زمان تداخل تاج خروس بر روی ارتفاع ساقه در مرحله رسیدگی، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، درصد روغن و عملکرد روغن معنی دار بودند. کمترین و بیشترین درصد پوکی دانه به ترتیب از تیمارهای تراکم 5 بوته تاج خروس در هر متر از ردیف و زمان تداخل 30 روز بعد از سبز شدن آفتابگردان و تداخل تمام فصل 25 بوته تاج خروس در هر متر از ردیف با آفتابگردان حاصل شد. بیشترین وزن هزار دانه و عملکرد دانه به تیمار تراکم 5 بوته تاج خروس در هر متر از ردیف و زمان تداخل 30 روز بعد از سبز شدن آفتابگردان تعلق داشت. درصد روغن دانه در تمامی تیمارها به جز تیمار 5 بوته تاج خروس در هر متر از ردیف در 30 روز بعد از سبز شدن آفتابگردان نسبت به شاهد کاهش معنی دار نشان داد. به نظر می رسد که تراکم تاج خروس بیشتر از زمان تداخل آن بر روی درصد روغن دانه تاثیرگذار است. در رقم مورد مطالعه به دلیل پاکوتاهی، تعداد و سطح برگ کمتر و قدرت رقابت اندک با تاج خروس، تاثیر تراکم علف هرز بر روی عملکرد آفتابگردان مهم تر از زمان تداخل آن بود.

تنش سرما یکی از مهمترین تنش های غیر زیستی در مناطق غیر استوایی است که تولید و افزایش عملکرد گیاهان را محدود می کند. برای اصلاح مقاومت به سرما شناخت ماهیت عمل ژن ها و نحوه کنترل ژنتیکی صفت مهم می باشد. به منظور برآورد پارامترهای ژنتیکی مرتبط با مقاومت به سرما در گندم نان، هفت رقم با تیپ رشدی کاملا بهاره تا کاملا پاییزه و 21 هیبرید حاصل از تلاقی دیالل یک طرفه آنها تحت شرایط کنترل شده در دماهای زیر صفر مورد بررسی قرار گرفتند و درصد زنده مانی ژنوتیپ ها در دماهای مختلف و LT50 آنها اندازه گیری شد. با توجه به تفاوت معنی دار بین ژنوتیپ ها، تجزیه دیالل به روش 2 مدل مخلوط B گریفینگ صورت گرفت. برای صفت درصد زنده مانی، ترکیب پذیری عمومی معنی دار شد ولی ترکیب پذیری خصوصی معنی دار نشد که نشان دهنده نقش اثر افزایشی ژن ها در کنترل این صفت بود. وراثت پذیری خصوصی بالا (87.08) و درجه غالبیت پایین (0.28) نیز نشان دهنده نقش کم اثر غالبیت ژنی در کنترل این صفت بود. رقم نورستار با بیشترین مقدار ترکیب پذیری عمومی (0.402)، بالاترین میانگین درصد زنده مانی را نیز در مقایسه با سایر والدین داشت (88.2).

تردی گوشت یکی از صفات مهم گوشت و مورد توجه مصرف کنندگان می باشد. ژن کالپاستاتین به عنوان یکی از ژن های موثر در کیفیت گوشت و رشد حیوانات شناخته شده است. هدف از این تحقیق بررسی تنوع ژنوتیپی ژن کالپاستاتین در گوسفندان نژاد مغانی به کمک تکنیک PCR-RFLP بود. در این تحقیق نمونه های خون از 176 راس گوسفند جمع آوری گردید. پس از استخراج DNA ژنومی تکثیر ناحیه L اگزون 1 ژن کالپاستاتین به طور 622 جفت باز با آغازگرهای اختصاصی صورت گرفت. برای برش آنزیمی فراورده های PCR، از آنزیم های MspI و NeoI استفاده گردید. آنزیم های فوق محصولات تکثیر شده را به صورت مکمل برش دادند که فراوانی آلل های M و N در گوسفندان نژاد مغانی به ترتیب 0.54 و 0.46 و میزان تنوع ژنتیکی در حدود متوسط (0.49) برآورد گردید و جمعیت مورد بررسی در تعادل هاردی - واینبرگ بود. نتایج نشان داد که تکنیک فوق می تواند جهت بررسی تنوع ژنوتیپی در این نژاد مورد استفاده قرار گیرد.

به منظور بررسی اثرات فیتاز میکروبی و سطوح کلسیم جیره بر شاخص های تولیدی، درصد خاکستر استخوان و برخی از فاکتورهای خونی، آزمایشی با 260 قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه از سویه تجاری آربور ایکرز پلاس انجام شد. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل 3×2 با 5 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر واحد آزمایشی (جایگاه بستری) انجام گرفت. جوجه ها با دو سطح کلسیم (به میزان توصیه شده توسط انجمن ملی تحقیقات آمریکا و 80 درصد میزان توصیه شده) و سه سطح آنزیم فیتاز (صفر، 300 و 600 واحد در هر کیلوگرم جیره) از 7 تا 42 روزگی تغذیه شدند. جیره های مورد آزمایش از نظر مقدار انرژی قابل سوخت و ساز، پروتئین خام و سایر مواد مغذی به جز کلسیم و فسفر کل، یکسان بودند. در طول آزمایش میزان خوراک مصرفی، وزن بدن، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی به صورت گروهی و به طور هفتگی اندازه گیری شد. درصد خاکستر استخوان درشت نی و فاکتورهای خونی در سن 28 روزگی مورد اندازه گیری قرار گرفت. همچنین میزان تلفات در طول آزمایش به طور روزانه ثبت شد. کاهش سطح کلسیم جیره بر وزن بدن، افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، غلظت کلسیم سرم و درصد خاکستر استخوان درشت نی تاثیر معنی داری نداشت. کاهش میزان کلسیم جیره، غلظت فسفر سرم را به طور معنی داری کاهش و فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز سرم را به صورت معنی داری افزایش داد (p<0.05). مکمل فیتاز باعث بهبود معنی دار وزن بدن، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی، درصد خاکستر استخوان درشت نی و غلظت فسفر سرم شد (p<0.05). فیتاز میکروبی فعالیت آلکالین فسفاتاز سرم را به طور معنی داری کاهش داد (p<0.05). ولی بر میانگین خوراک مصرفی اثر معنی داری نداشت. بین اثرات 300 و 600 واحد فیتاز بر صفات تولیدی نیز تفاوت معنی داری وجود داشت.

این مطالعه به منظور ارزیابی برخی عوامل موثر بر طول دوره آنستروس بعد از زایمان، در گاوهای شیری آنستروس با چهار شکل بالینی شامل گاوهای دارای فولیکول مقاوم، تخمدان غیرفعال، جسم زرد مقاوم و کیست تخمدانی انجام گرفت. برای انجام این تحقیق از 182 راس گاو شیرده، به تهیه نمونه های خون اقدام شد و غلظت گلوکز، اوره، پروتئین تام، بتا هیدروکسی بوتیرات و فسفر سرم آن با استفاده از روش اسپکتروفتومتری و غلظت هورمون پروژسترون سرم با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد. همچنین اثر برخی عوامل موثر بر طول دوره آنستروس بعد از زایمان از جمله فصل گوساله زایی، دفعات زایش، امتیاز شرایط بدنی و تولید شیر بر روی این گاوها مورد مطالعه قرار گرفت. از بین عوامل موثر مذکور تنها اثرات فصل گوساله زایی، غلظت گلوکز (P<0.0001) و پروتئین تام سرم (P<0.05) معنی دار بودند. گاوهایی که در فصل گرم گوساله زایی داشتند، بیشتر مستعد ابتلا به آنستروس ناشی از حضور جسم زرد مقاوم بودند. همچنین گاوهای شیری با افزایش یک واحد از میزان گلوکز سرم خون در مقایسه با حالات آنستروس و سیکلیک حالت سلامتی خود را بازیافت کردند. علاوه بر این، با افزایش یک واحد از میزان پروتئین تام سرم خون، گاوهای شیری بیشتر مستعد ابتلا به آنستروس از نوع فولیکول مقاوم بودند. بر اساس این مطالعه یکی از علل آنستروس بعد از زایمان در گاوهای شیری، کمبود و یا افزایش برخی از متابولیت های خونی بوده است.

به منظور افزایش مقاومت هشت لاین خالص کرم ابریشم ایران شامل لاین های با منشا ژاپنی 103.M.1.1، 107، 31 و 103 و لاین های با منشا چینی Koming، 110.104، 104 و 110 به بیماری گراسری، آزمایشی در دو سال 1381 و 1382 انجام شد. تغییر فنوتیپی صفات تعداد لارو زنده، تعداد شفیره زنده و درصد ماندگاری شفیره از طریق تفاضل تفاوت میانگین این خصوصیات در دو نسل متوالی در دو محیط شاهد و آلوده برآورد شد. به منظور ایجاد شرایط آلوده، در ابتدای سن چهارم لاروی اقدام به آلوده سازی به ویروس عامل بیماری گردید. در نسل اول افراد خانواده برتر از نظر درصد ماندگاری شفیره برای تولید نسل بعد انتخاب شدند. لاین های دارای منشا ژاپنی در مرحله لاروی و لاین های با منشا چینی در مرحله شفیرگی از مقاومت بالاتری برخوردار بودند. پاسخ فنوتیپی مستقیم صفات مقاومت در گروه چینی بالاتر از گروه ژاپنی بود.

ویژگی های زیستی کنه دو لکه ای Tetranychus. urticae Koch روی 9 رقم گوجه فرنگی (7 رقم زراعی و 2 رقم گلخانه ای)، که در یکی از واحدهای گلخانه ای ایستگاه تحقیقاتی خلعت پوشان و آزمایشگاه کنه شناسی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز پرورش یافته بود، طی سال های 1385-1384، مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه با استفاده از دیسک های برگی در مرحله گلدهی بوته ها انجام شد. در این بررسی اثرات تغذیه از ارقام گوجه فرنگی مشتمل بر لانگ شلف لایف، مرن (ارقام گلخانه ای) و ردکلود، وسترن رد، امپریال، بومی یزد، بومی مازندران، بومی آذربایجان غربی و بومی خراسان (ارقام زراعی) به عنوان گیاه میزبان روی طول دوره جنینی تخم، تعداد کل تخم تولیدی، تعداد تخم تولیدی در روز، درصد تلفات تخم، طول دوره تخم ریزی، طول دوره قبل از تخم ریزی، طول دوره بعد از تخم ریزی، طول دوره لاروی، درصد تلفات لاروی، طول مرحله پورگی سن اول، درصد تلفات مرحله پورگی سن اول، طول مرحله پورگی سن دوم، درصد تلفات مرحله پورگی سن دوم، طول عمر کنه بالغ ماده، طول عمر کنه بالغ نر، نسبت جنسی (ماده به کل)، زمان لازم جهت تکمیل نسل از تخم تا تخم، در دو نسل کنه مطالعه شد. طرح مورد استفاده عبارت از اسپلیت پلات بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که به غیر از نسبت جنسی در مورد سایر صفات زیستی کنه بین ارقام مختلف و در هر دو نسل تفاوت معنی داری وجود دارد. بر اساس مقایسه میانگین ها، درصد انحراف از میانگین کل و ضریب همبستگی در ارتباط با 16 ویژگی زیستی کنه دو لکه ای، ترتیب ارقام مختلف گوجه فرنگی بر اساس فراهم آوردن شرایط نامناسب برای کنه به این صورت بود: مرن ،یزد، مازندران، خراسان، امپریال، وسترن رد، لانگ شلف لایف، آذربایجان غربی و ردکلود. همچنین مطابق نتایج این بخش تفاوت بین ارقام در نسل دوم مشهودتر از نسل اول بود. با توجه به نتایج حاصل از تجزیه کلاستر، در نسل اول و دوم کنه در مرحله گلدهی گیاه ارقام ردکلود، آذربایجان غربی، لانگ شلف لایف، وسترن رد و کلاستر، در نسل اول و دوم کنه در مرحله گلدهی گیاه ارقام ردکلود، آذربایجان غربی، لانگ شلف لایف، وسترن رد و امپریال، به عنوان ارقام مناسب و مازندران، خراسان، یزد و مرن به عنوان ارقام نامناسب برای این کنه مشخص شدند.

چهل و پنج ترکیب حاصل از تلاقی 10 جدایه هموکاریون در قارچ خوراکی دکمه ای سفید در قالب طرح بلوک های تصادفی در 2 تکرار جهت اندازه گیری صفاتی نظیر عملکرد، متوسط اندازه قطر کلاهک به ارتفاع پایه، تعداد میوه در هر تراز برداشت و وزن تک میوه، تحت آزمون میوه دهی قرار گرفت. اثرات ترکیب پذیری عمومی و خصوصی برای هر صفت بر مبنای روش 4 گریفینگ محاسبه شد. نتایج نشان داد که میانگین مربعات اثرات ترکیب پذیری عمومی و خصوصی برای کلیه صفات مورد بررسی در سطح احتمال 1% معنی دار گردید. بدین ترتیب مشخص شد که عمل ژن در کنترل صفاتی همچون متوسط اندازه قطر کلاهک به ارتفاع پایه و وزن تک میوه به صورت افزایشی و غیرافزایشی بوده در حالی که در کنترل، دو صفت تعداد میوه و عملکرد، صرفا ژن ها به صورت افزایشی عمل کرده اند. با توجه به نقش اثرات افزایشی در کنترل صفات، جدایه های 48-130 و 52-130 به عنوان منبع مناسبی برای افزایش عملکرد و تعداد میوه و جدایه های 17-392 و 15-5A به ترتیب منبع مناسبی برای افزایش وزن تک میوه و افزایش متوسط نسبت اندازه قطر کلاهک به ارتفاع پایه تشخیص داده شدند.

چین اول یونجه های بیش از 5 سال برای تولید علوفه، اقتصادی نبوده ولی برای تولید بذر مناسب می باشد. در حال حاضر، از چین های دوم و سوم یونجه های چند ساله بذرگیری می شود ولی این بذور شدیدا به بذور گیاه انگل سس آلوده بوده و از طرفی تراکم جمعیت سن های جنس لیگوس، Lygus spp. و سن سبز یونجه، Adelphocoris lineolatus (Goeze)، به حدی بالا است که با ریزش شدید گل، تولید بذر را غیر اقتصادی می سازند. در عین حال، در چین اول، جمعیت آنها بسیار پایین بوده و با کنترل سرخرطومی برگ یونجه و علف های هرز می توان بذر یونجه را با حداقل خسارت سن های جنس لیگوس و سن سبز یونجه برداشت نمود. بدین منظور هفت روش مختلف کنترل آفات و علف های هرز یونجه و سن های لیگوس چین اول به این شرح مورد ارزیابی قرار گرفتند: A) فیزیکی (به کارگیری شعله افکن در 10 فروردین)، B) به کارگیری سم سومیسیدین (به میزان 1 لیتر در هکتار) در 15 فروردین ماه برای کنترل سرخرطومی برگ یونجه + سمپاشی با آندوسولفان برای کنترل سن ها در موقع ظهور غنچه های سبز گل دهنده، C) کاربرد پاراکوآت در اواخر فروردین ماه به منظور کنترل علف های هرز و از بین بردن بقایای آلوده به تخم آفت، D) کاربرد پاراکوآت در اواخر فروردین ماه + سمپاشی با سم آندوسولفان در موقع ظهور غنچه های سبز، E) کف بر بهاره موقعی که پنج ارتفاعی یونجه سانتی متر است + سمپاشی با سم آندوسولفان در موقع ظهور غنچه های سبز، F) به کارگیری شعله افکن در 10 فروردین + سمپاشی با آندوسولفان در موقع ظهور غنچه های سبز، G) کاربرد پاراکوآت در اواخر فروردین ماه + سمپاشی با سم آندوسولفان 35% در موقع غنچه های سبز و H) آب (شاهد) طرح مورد استفاده بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار بود که در سال زراعی 1385 در همدان به اجرا درآمد. نتایج حاصله نشان داد که روش های مختلف با شاهد اختلاف معنی دار در سطح احتمال 1% باشند و تیمارهای E, G, F کنترل مطلوبی روی جمعیت سرخرطومی برگ یونجه ایجاد کردند. بنابراین با کنترل سرخرطومی و علف های هرز چین اول و یک سمپاشی در موقع ظهور غنچه های سبز علیه سن های لیگوس در مزارع یونجه های بیش از پنج ساله امکان برداشت بذر مناسب و با راندمان بالا در واحد سطح میسر می باشد زیرا بذر حاصل از چین اول 371 گرم در مترمربع بود.

مرفولوژی و بیولوژی سفید بالک Bemisia argentifolii Bellows & Perring (Homoptera: Aleyrodidae)، در دمای 25±2 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی 75±5 درصد و 14 ساعت روشنایی در شبانه روز روی گیاه پنبه (Gossypium hirsutum) مطالعه شد. این حشره دارای هشت مرحله زیستی شامل تخم، چهار سن پورگی، پیش شفیره، شفیره و حشره کامل می باشد که تمام مراحل مزبور حتی سه مرحله ای پوره سن چهارم، پیش شفیره و شفیره از یکدیگر تفکیک شده، خصوصیات مرفولوژیک تمام مراحل مزبور مورد بررسی قرار گرفته و شکل های مرفولوژیک مربوطه ترسیم گردید. متوسط طول دوره رشد و نمو مراحل زیستی مزبور از تخم تا خروج حشره کامل 24.86±6.78 روز و برای تخم، سنین اول تا چهارم پورگی، پیش شفیره و شفیره به ترتیب 6.21±2.06، 3.85±1.67، 3.24±0.87، 2.91±0.52، 2.68±0.35، 2.03±0.17 و 3.94±1.14 روز به دست آمد. طول عمر حشرات کامل نر و ماده به ترتیب 20.8±7.3 و 26.4±5.6 روز تعیین گردید. میزان تخم گذاری در طول عمر حشرات ماده، روند یکنواختی نداشت و حداکثر میزان تخم گذاری در روزهای هشتم و نهم مشاهده گردید و پس از آن میزان تخمگذاری به تدریج کاهش یافته و در روزهای پایانی عمر حشرات، به صفر رسید. ماده های باکره B. argentifolii منحصرا نتایج نر تولید نمودند و معلوم شد که این حشره بکرزای نرزا می باشد. مدت زمان لازم جهت بلوغ جنسی حشرات کامل خارج شده از شفیره در حدود 24 ساعت تعیین گردید.

در طی چند سال گذشته مطالعاتی در مورد طراحی، ساخت و یا معرفی ماشین مناسب کاشت دانه های ریز در مراکز تحقیقات کشاورزی و دانشگاه ها انجام گرفته است. بررسی های انجام یافته روی کارنده های نیوماتیک صفحه ای خلایی موجود در کشور نشان می دهد که یکی از مشکلات اصلی آنها در ناتوانی کاشت دانه های ریز، موزع آنها می باشد. در این راستا، در تحقیق حاضر تکمیل کارنده های موجود، به عنوان هدف اصلی مدنظر قرار گرفت. با ساخت و آزمایش بذرانداز دمشی و اضافه کردن آن به دقیق کارهای نیوماتیک موجود در کشور، آنها را تکمیل کرده تا مناسب کاشت دانه های ریزی مانند کلزا شوند. با توجه به ویژگی های موزع دقیق کار نیوماتیک ساخت شرکت به کشت (آگریفارم)، بذرانداز دمشی خاصی ساخته شد و سپس برای آزمایش بر روی این موزع نصب گردید. متغیرهای مستقل آزمایش عبارت بودند از: سرعت دورانی صفحه موزع در سه سطح (40، 68 و 99 دور در دقیقه) و سرعت باد بذرانداز در سه سطح (صفر، 7.5 و 15.5 متر بر ثانیه). متغیرهای وابسته آزمایش شامل سه نوع آسیب وارد بر دانه، قوه نامیه و میزان پرشدگی بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که سرعت دورانی صفحه موزع تاثیر معنی داری در سطح احتمال کمتر از 0.01 بر میزان پرشدگی دارد. با افزایش سرعت دورانی، میزان پرشدگی کاهش یافت. سرعت باد بذرانداز نیز تاثیر معنی داری بر درصد آسیب های مکانیکی نوع اول (شکستگی و خردشدن دانه)، نوع دوم (خراشیدگی و کنده شدن پوست) و مجموع آنها داشت. با افزایش سرعت باد بذرانداز، هر سه نوع درصد شکستگی کاهش یافت. سرعت باد بذرانداز و سرعت دورانی صفحه موزع هیچ کدام تاثیر معنی داری بر درصد قوه نامیه دانه ها نداشتند. اثر متقابل سرعت دورانی با سرعت باد بذرانداز در مورد هیچ یک از متغیرهای وابسته معنی دار نبود. نتایج کلی آزمایش بذرانداز نشان می دهد که بذرانداز دمشی نه تنها میزان صدمات وارده بر بذور را کاهش می دهد، بلکه به علت بازکردن سوراخ های گرفته شده توسط بذور شکسته، میزان پرشدگی را بهبود داده و در حالت کلی عملکرد مزع را بهبود می بخشد. ضمنا بذرانداز هیچگونه آسیبی که منجر به کاهش قوه نامیه شود به دانه ها وارد نمی کند.

این تحقیق بر اساس نتایج حاصل از آزمایش های انجام شده در مزرعه و اثر پادلینگ بر لغزش ماشین با سه تیمار و چهار تکرار انجام گرفت. سپس جهت بررسی صحت نشاکاری، متغیرهای عمق کاشت، تعداد بوته در هکتار، فاصله ردیف و فاصله کپه در یک، دو و سه دفعه پادلینگ اندازه گیری و ثبت شد. بذر برنج مورد استفاده بلپانتا بود. در این تحقیق برای آماده سازی زمین از تیلر Kubota-KRA-75 با عرض کار 1.35 متر و توان 7.5 اسب بخار استفاده شد. نشاکار سوارشونده از نوع Yanmar-PR-400 چهار ردیفه با توان 6.2 اسب بخار و فاصله بین ردیف 30 سانتی متر بود. پس از تجزیه واریانس، میانگین تیمارها از طریق آزمون چند دامنه ای دانکن مقایسه شدند. نتایج حاصل نشان داد که میزان لغزش با افزایش تعداد دفعات پادلینگ افزایش می یابد. بین 5 بار پادلینگ و 3 بار پادلینگ اختلاف معنی داری وجود نداشت، اما بین 3 بار پادلینگ و یک بار پادلینگ اختلاف معنی داری به دست آمد. یک بار پادلینگ دارای بهترین شرایط از نظر عملکرد نشاکار بود. اما برای دفن علف های هرز 3 بار پادلینگ توصیه می شود و بیش از آن از نظر اقتصادی و فنی پیشنهاد نمی شود.