دانش کشاورزی
سال:1387 | دوره:18 | شماره:4 |تعداد مقالات:27

همه ساله در اثر بروز سیلاب در رودخانه ها، تعداد زیادی از سازه های رودخانه ای از جمله پایه های پل تخریب می شوند. یکی از مهمترین دلایل تخریب پایه های پل وقوع آبشستگی در اطراف آن ها می باشد. یکی از این روش های مهار آبشستگی، نصب صفحه محافظ (طوق) در اطراف پایه می باشد. طوق ها بستر را در مقابل سیستم گرداب اطراف پایه محافظت کرده و میزان آبشستگی را کاهش می دهند. در تحقیق حاضر، عملکرد طوق های مستطیلی با ابعاد گوناگون 2.5, 2, 1.5) برابر قطر پایه) و به ازای قرارگیری در ارتفاعات مختلف 0.2, 0, -0.2) برابر قطر پایه) نسبت به تراز بستر و در شرایط آبشستگی آب زلال بررسی و با حالت پایه بدون طوق و پایه با طوق دایره ای مقایسه گردید. نتایج آزمایشات نشان داد که طوق های قرار گرفته در سطح بستر و زیر آن، از عملکرد بهتری نسبت به طوق های قرار گرفته در بالای سطح بستر برخوردار بودند. با افزایش عرض طوق، عملکرد طوق در کاهش عمق آبشستگی بیشتر شد و طوق ها با ابعاد 2.5, 2, 1.5 برابر قطر پایه با قرار گیری در زیر سطح بستر به ترتیب آبشستگی را به میزان 49, 29, 14 درصد کاهش دادند. همچنین نتایج نشان داد که طوق های مستطیلی در کاهش عمق آبشستگی و افزایش زمان تعادل از عملکرد بهتری در مقایسه با طوق های دایره ای برخوردار هستند.

هدف مطالعه حاضر، بررسی اثرات کاهش تعرفه بر واردات روغنهای نباتی شامل روغن سویا، روغن آفتابگردان و روغن کرچک در ایران می باشد. آمار و اطلاعات مورد نیاز طی دوره زمانی 1360-83، از سالنامه های آمار بازرگانی خارجی جمهوری اسلامی ایران طی سالهای مختلف، بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، مجموعه آماری PDS و مقررات صادرات و واردات و جداول ضمیمه آن بر اساس سیستم هماهنگ شده توصیف و کدگذاری کالا طی سالهای مختلف گردآوری شد. نتایج حاکی از این است که روغن کرچک بیشترین حساسیت را نسبت به تغییرات نرخ تعرفه دارد. زیرا روغن کرچک عمدتا توسط بخش خصوصی وارد می شود و یا مداخلات دولت در بازار آن کمتر است. بعلاوه نرخ تعرفه روغن کرچک، نسبتا بالا و 6 برابر نرخ تعرفه روغن سویا و آفتابگردان است. از این رو اگر در راستای آزاد سازی تجاری، سیاست کاهش تعرفه ها در پیش گرفته شود، واردات روغن کرچک بیشتر از سایر روغن ها از این سیاست متاثر خواهد شد.

آب یکی از مهمترین و اصلی ترین نهاده ها در تولید محصولات کشاورزی می باشد. با توجه به محدودیت های منابع آبی کشور به نظر می رسد یکی از راهکارهای اساسی در جهت بالابردن تولید محصولات کشاورزی افزایش آب قابل دسترس از طریق صرفه جویی و استفاده بهینه از آن باشد. از جمله مهمترین این راهکارها بکارگیری سیستم های آبیاری تحت فشار است. با توجه به روند کند توسعه سیستم های آبیاری تحت فشار در خیلی از مناطق کشور در مطالعه حاضر سعی شده است تا به بررسی برخی از عوامل اقتصادی و مدیریتی موثر بر تمایل کشاورزان به سرمایه گذاری در سیستمهای آبیاری بارانی در شهرستان بوکان که یکی از مناطق مستعد کشاورزی کشور است، پرداخته شود. در این مطالعه از مدل لاجیت برای تعیین اثر متغیرهای اقتصادی و مدیریتی روی تمایل کشاورزان به سرمایه گذاری در سیستمهای آبیاری بارانی استفاده شده است. آمار و اطلاعات مورد نیاز از طریق طراحی پرسشنامه و مراجعه به کشاورزان منطقه که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، گرد آوری شد. نتایج نشان می دهد که از بین عوامل مورد مطالعه نوع منبع آب، نوع مالکیت زمین و شرکت در جلسات توجیهی ترویجی به ترتیب با 7.9, 9.9 و 6.3 درصد، بیشترین اثرات را در تمایل به سرمایه گذاری کشاورزان در سیستم های آبیاری تحت فشار ایجاد می کنند.

توسعه آموزش عالی به عنوان یکی از زیرساخت های توسعه هر کشوری، از اهمیت فراوانی برخوردار است. آموزش عالی کشاورزی، نقش مهمی در رشد کشاورزی بر عهده دارد و دستیابی به توسعه همه جانبه و پایدار کشاورزی، در گرو توسعه نیروی انسانی آموزش دیده می باشد. با وجود تمامی توفیقات و با در نظر گرفتن شرایط کشور باید اذعان کرد که آموزش عالی کشاورزی در حال حاضر با چالش ها و تنگناهای متعددی روبروست. اشتغال نامناسب دانش آموختگان، عدم گرایش افراد (بخصوص نخبگان) به رشته های کشاورزی، عدم ارتباط موثر بین بخش های آموزشی با کشاورزان، روش های آموزشی نامطلوب، عدم شناخت کافی دانشجویان نسبت به اهمیت و کاربرد رشته های کشاورزی و ... از جمله این تنگناها می باشد. هدف کلی مقاله، بررسی وضعیت نظام آموزش عالی کشاورزی از دیدگاه دانشجویان و شناسایی معضلات و مشکلات آن بود. روش تحقیق در این پژوهش، از نوع پیمایشی توصیفی بوده و اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. جامعه آماری عبارت از دانشجویان مقطع کارشناسی رشته های مختلف دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین، شامل 550 نفر بود. حجم نمونه مورد مطالعه با استفاده از فرمول کوکران، 70 نفر تعیین گردید، ولی با نظر متخصصان، به 100 نفر افزایش یافت. نمونه گیری به شیوه تصادفی ساده انجام شد. در مجموع 92 پرسشنامه به وسیله دانشجویان تکمیل گردیده و اطلاعات گردآوری شده توسط نرم افزار SPSSwin مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج این مطالعه میدانی نشان داد که 55.3 درصد دانشجویان رشته های کشاورزی از آگاهی کمی نسبت به رشته های خود در موقع انتخاب آنها برخوردار بوده و تنها 10.6 درصد آنان آگاهی مطلوب داشتند. همچنین، فقط 10.1 درصد از دانشجویان ابراز داشتند که نحوه گزینش دانشجو برای رشته های کشاورزی مناسب است. 86.8 درصد دانشجویان معتقد بودند که میزان ارتباط آنها با کشاورزان در سطح پایینی قرار دارد. بر اساس تحلیل واریانس یکطرفه، میانگین انگیزه افرادی که آگاهی زیادی در موقع انتخاب رشته خود داشتند، به طور معنی دار از میانگین انگیزه افرادی که از آگاهی کمی برخوردار بودند، بیشتر بود.

اصلاح الکتروسینتیکی خاک یکی از روشهای ابتکاری جهت رفع آلودگی از خاکهای آلوده به فلزات سنگین است. در این تحقیق یک خاک رسی آلوده شده با Zn در غلظت 350 میلی گرم در کیلوگرم خاک جهت بررسی کارایی اصلاح الکتروسینتیکی در مقیاس آزمایشگاهی با چهار نوع محلول الکترولیت بعنوان تیمارهای آزمایش بکار گرفته شد. محلولهای الکترولیت شامل اسید نیتریک و اسید استیک با غلظت 0.1 مولار EDTA با غلظت 0.01 مولار و آب مقطر (با اعمال دو شدت جریان الکتریکی اولیه 30 و (150mA بودند. در تمامی تیمارها اختلاف پتانسیل یک ولت در هر سانتی متر ستون خاک، بمدت 120 ساعت برقرار گردید. تیمار EDTA با میانگین بیش از 55 درصد حذف Zn در ستون خاک، بیشترین کارایی را در مقایسه با بقیه تیمارها داشت. بیشترین درصد حذف موضعی Zn در طول ستون در تیمار EDTA به حدود 74 درصد رسید. تیمارهای اسید استیک و اسید نیتریک نتایج تقریبا مشابهی از نظر میانگین درصد حذف Zn (حدود 15 درصد) در طول ستون داشتند. کارایی اصلاح الکتروسینتیکی با افزایش شدت جریان الکتریکی از 30 به mA 150 حدود 12 درصد بیشتر شد. همچنین تغییرات pH خاک پس از اصلاح الکتروسینتیکی در طول ستون خاک روندی افزایشی از سمت آند به سمت کاتد نشان داد.

به منظور تعیین حد بحرانی و کلاس بندی مقادیر آهن قابل جذب در خاک های زیر کشت گندم دیم در استان های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، کردستان و کرمانشاه آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تیمار صفر، 10, 5 و 15 کیلوگرم سکوسترین آهن در هکتار، در 3 تکرار و به مدت 4 سال زراعی (1377-81) به اجرا درآمد. نتایج این پژوهش پس از آزمون یکنواختی داده های به دست آمده از مکان های اجرای آزمایش، با استفاده از روش های تصویری کیت- نلسون، مدل های دو و سه کلاسه تجزیه واریانس کیت- نلسون، میچرلیخ، ترتیب ستونی پاسخ گیاه و مربع کای اثرات متقابل تفسیر و حد بحرانی آهن در خاک به ترتیب 5.5, 8.7, 9.5, 8.5, 5.2 و 4.7 میلی گرم در کیلوگرم تعیین گردید. با در نظر گرفتن محدودیت جذب عناصر غذایی در شرایط دیم و همچنین پاسخ معنی دار گندم دیم به کاربرد کود آهن تا محدوده 6.5 میلی گرم آهن در کیلوگرم خاک، حد بحرانی آهن در خاک از طریق میانگین گیری از مدل های دو و سه کلاسه تجزیه واریانس کیت- نلسون و میچرلیخ به میزان 8.9 میلی گرم در کیلوگرم برای گندم دیم در مناطق مورد مطالعه توصیه می شود. در مجموع می توان چنین استنباط نمود که حد بحرانی آهن در خاک تحت تاثیر روش های تفسیر نتایج آزمون خاک قرار گرفته و از بین روش های مورد استفاده در این پژوهش می توان از مدل های دو و سه کلاسه تجزیه واریانس کیت- نلسون و همچنین میچرلیخ در تفسیر نتایج آزمون آهن خاک استفاده نمود.

به منظور بررسی اثرات آبیاری و تراکم بوته در واحد سطح بر کارآیی مصرف آب در تولید کاپیتول بابونه آلمانی، آزمایشی دو ساله طی سال های 1382 و 1383 در مزرعه آزمایشی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه به صورت فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. آبیاری در چهار سطح (آبیاری پس از 75, 50, 25 و 100 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و تراکم بوته در واحد سطح به صورت کاشت بذر بابونه رقم Bodegold در ردیف هایی به فاصله 30 سانتی متر و فاصله بین دو بوته در روی ردیف در 5 سطح 20, 15, 10, 5) و 25 سانتی متر به ترتیب برابر با 16.67, 22.22, 33.33, 66.67 و 13.33 بوته در مترمربع) اعمال گردید. ارزیابی عملکرد و اجزای عملکرد بابونه بالاترین تعداد کاپیتول در هر بوته را در سطح دوم آبیاری (50 میلی متر تبخیر) و فاصله کاشت 20 سانتی متر و بیشترین تعداد کاپیتول در واحد سطح را در سطح دوم آبیاری و فاصله کاشت 10 سانتی متر نشان داد. بیشترین وزن کاپیتول در آبیاری پس از 100 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر و فاصله کاشت 10 سانتی متر بدست آمد. بیشترین عملکرد کاپیتول در واحد سطح و حداکثر کارآیی مصرف آب در سطح دوم آبیاری (50 میلی متر تبخیر) و فاصله کاشت 10 سانتی متر حاصل شد.

کنترل علف های هرز، توسط گیاهان محصول ده در سال های اخیر مورد توجه زیادی واقع شده است. غلظت مواد اللوشیمیایی و برهم کنش های اللوپاتیک تحت تاثیر شرایط تنشی محیطی قرار می گیرند. گندم دارای ترکیبات فنلی است که در اللوپاتی وارد عمل می شوند. این مطالعه به منظور بررسی اثر تنش نمک در غلظت های صفر، 100, 150, 50 و 200 میلی مولار کلرید سدیم بر ترکیبات فنلی سه رقم گندم نان (پاستور، تجن و زاگرس) و یک رقم گندم ماکارونی (آریا) صورت گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده میزان ترکیبات فنلی برگ و ریشه گندم با افزایش غلظت نمک تا 100 میلی مولار کاهش یافت. البته رقم آریا از این قاعده مستثنی بود. با افزایش غلظت نمک به 200 میلی مولار میزان ترکیبات فنلی به جز در رقم تجن افزایش یافت. بررسی کروماتوگرام عصاره الکلی برگ و ریشه به روش کروماتوگرافی لایه نازک نشان داد با افزایش میزان ترکیبات فنلی تعداد آن ترکیبات نیز افزایش می یابد. در مجموع می توان اظهار داشت که تنش نمک کلرید سدیم با تغییر در کمیت و کیفیت ترکیبات فنلی می تواند بر خواص اللوپاتیک گندم اثر بگذارد.

به منظور بررسی اثر متقابل ژنوتیپ × محیط و تعیین پایداری عملکرد ارقام برنج، آزمایش هایی با هشت ژنوتیپ برنج (هفت لاین امیدبخش و رقم شاهد خزر) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سه منطقه گیلان (رشت، هشتپر و رودسر) به مدت سه سال انجام شد. تجزیه واریانس ساده در سال ها و مکان های مختلف نشان داد که بین میانگین عملکرد ارقام مورد مطالعه تفاوت های قابل ملاحظه ای وجود دارد. تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثرات ساده رقم و مکان معنی دار بودند اما اثر ساده سال و اثرات متقابل مکان × رقم و سال × رقم معنی دار نشدند. اثرات متقابل سال × مکان و سال × مکان × رقم معنی دار و حاکی از وجود اثرات متقابل بین ژنوتیپ ها و محیط های مورد آزمایش بودند. پایداری عملکرد ارقام با استفاده از نه روش مختلف شامل: اکووالانس ریک، واریانس پایداری، شیب خط رگرسیون، واریانس انحراف از خط رگرسیون، واریانس و ضریب تغییرات محیطی، واریانس و ضریب تغییرات درون مکانی و روش رتبه، تعیین شد. نتایج حاصل از این نه روش نشان داد که لاین های 831, 830, 829 و 833 از پایداری برخوردار بودند. لاین 831 با داشتن کمترین واریانس انحراف از خط رگرسیون، اکووالانس، واریانس پایداری و میانگین و انحراف معیار رتبه و همچنین نزدیک ترین شیب خط به یک، پایدارترین لاین بود. لاین 830 نیز از نظر پارامترهای واریانس و ضریب تغییرات محیطی و واریانس و ضریب تغییرات درون مکانی، پایدارترین لاین شناخته شد. بعلاوه لاین های 830 و 831 با میانگین عملکرد 5 تا 5.5 تن در هکتار، یعنی بیشتر از شاهد خزر، از ارقام پرمحصول این آزمایش بودند. ارزیابی میزان عطر دانه و مقاومت به بیماری بلاست نشان داد که این لاین ها از ارقام معطر و مقاوم بودند. در نتیجه با در نظر گرفتن سایر خصوصیات زراعی و کیفیت دانه مطلوب، به عنوان ارقام جدید انتخاب شده و در دست معرفی می باشند.

به منظور برداشت زودتر کلزا، عدم تداخل آن با کاشت برنج و همچنین جلوگیری از کاهش عملکرد قابل برداشت کلزا بر اثر ریزش دانه ها پس از رسیدگی، اثرات مصرف مواد خشکاننده پیش از برداشت بر رطوبت دانه، عملکرد دانه و درصد روغن طی یک آزمایش مزرعه ای در شرایط آب و هوایی استان گیلان مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در سال زراعی 1383-1384 در مزرعه موسسه تحقیقات برنج کشور در رشت، به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 10 تیمار و سه تکرار به اجرا گذاشته شد. کلزای مورد استفاده رقم هایولا 308 و سه تیمار خشکاننده هر یک در سه غلظت شامل الف) گلای فوزیت 2.46, 1.64) و 3.28 لیتر ماده موثره در هکتار)، ب) پاراکوات 0.8, 0.4) و 1.2 لیتر ماده موثره در هکتار)، و ج کلرات سدیم 5, 4) و 6 کیلوگرم در هکتار) به همراه تیمار شاهد (بدون محلول پاشی) بود. روند کاهش رطوبت دانه، عملکرد و درصد روغن دانه های تیمار ها اندازه گیری شدند. نتایج آزمایش نشان داد که تاثیر نوع مواد خشکاننده بر رطوبت دانه، عملکرد و روغن دانه معنی دار بود. غلظت های حداکثر پاراکوات و کلرات سدیم برداشت محصول را نسبت به شاهد، 11 روز تسریع کردند (برداشت 23 اردیبهشت) و دو غلظت پایین تر پاراکوات و کلرات سدیم نیز با 10 روز تسریع در برداشت (24 اردیبهشت) نسبت به شاهد، در ردیف بعدی قرار گرفتند. تیمارهای گلای فوزیت برداشت محصول کلزا را 5 تا 9 روز نسبت به شاهد تسریع کردند (29 و 25 اردیبهشت). تیمارهای پاراکوات، کلرات سدیم و گلای فوزیت با غلظت های حداقل، دارای حداکثر عملکرد (به ترتیب 2316.7, 2461.7 و 2424 کیلوگرم در هکتار) در مقایسه با شاهد (2094 کیلوگرم در هکتار) بود، اما اختلاف معنی داری با آن نداشتند. در مقابل، پاراکوات با غلظت های 0.8 و 1.2 لیتر در هکتار دارای کمترین عملکرد (به ترتیب 1784 و 1735.3 کیلوگرم در هکتار) بود ولی تفاوت معنی داری با شاهد نداشتند. از نظر درصد روغن نیز گلای فوزیت در غلظت 3.28 لیتر در هکتار، با میانگین 40.48 درصد دارای بیشترین درصد روغن بود و با شاهد تفاوت معنی داری داشت. کلرات سدیم در غلظت 6 کیلوگرم در هکتار، با میانگین 35.3 درصد، دارای کمترین درصد روغن دانه بود ولی با شاهد اختلاف معنی داری نداشت. در مجموع، به نظر می رسد که همه تیمارهای مورد آزمایش (با 9 تا 11 روز تسریع در برداشت نسبت به شاهد بدون محلول پاشی)، به استثنای تیمار 1.64 لیتر در هکتار گلای فوزیت (با 5 روز تسریع در برداشت)، با توجه به این که هیچ اثر سویی بر عملکرد دانه و درصد روغن نداشتند، می توانند در برداشت محصول دانه کلزا مفید باشند. از بین تیمارهای آزمایشی، تیمارهای 1.2 لیتر در هکتار پاراکوات و 6 کیلوگرم در هکتار کلرات سدیم به دلیل 11 روز تسریع در برداشت محصول به عنوان خشکاننده پیش از برداشت کلزا در شرایط آب و هوایی شمال ایران بهتر به نظر می رسند.

هدف از اجرای این مطالعه تعیین شرایط مناسب جهت افزایش عمر انباری سیب زمینی بذری بود. در این تحقیق میزان ده تن از چهار رقم سیب زمینی دزیره، کوزیما، پروونتو و مارفونا که در تاریخ بین 15 شهریور تا اوایل مهر ماه سال 1382 برداشت شده بودند انتخاب گردید. پس از تفکیک مقدماتی، غده ها در جعبه های چوبی به ابعاد 28×33×52cm که در آنها عمل تهویه به خوبی صورت می گرفت قرار داده شدند و پس از التیام دهی به مدت شش ماه در سردخانه با میانگین دمای 4 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 85-90 درصد و در انبار نیمه فنی با میانگین دمای 6.5oC و رطوبت نسبی 80-85 درصد نگهداری شدند. اندازه گیری افت رطوبتی، درصد مواد جامد محلول، ضریب جذب سولانین و درصد نشاسته بر روی آنها هر ماه یکبار انجام گردید. میزان ضریب جذب سولاتین و درصد نشاسته در نمونه های نگهداری شده در سردخانه کمتر از نمونه های نگهداری شده در انبار نیمه فنی بود. میزان افت وزنی در سیب زمینی نگهداری شده در سردخانه کمتر از انبار نیمه فنی مشاهده گردید. درصد نشاسته در دو رقم پروونتو و مارفونا از کوزیما و دزیره بیشتر بود. میزان ضریب جذب سولانین در سردخانه در رقم کوزیما کمتر از بقیه ارقام بود. با گذشت زمان ضریب جذب سولانین در هر دو انبار افزایش پیدا کرد. ولی در سردخانه افزایش کمتری مشاهده شد. بیشترین درصد مواد جامد محلول را در نمونه ها در پنج یا شش ماه بعد از نگهداری و کمترین را در ماههای اول به خود اختصاص دادند.

به منظور ارزیابی اثرات کمبود آب بعد از گرده افشانی و  کود نیتروژن بر عملکرد، اجزای عملکرد و پروتئین دانه جو والفجر آزمایشی در سال 1384 بصورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشگاه تبریز به اجرا درآمد. فاکتورهای مورد مطالعه چهار سطح آبیاری (-1 آبیاری هفتگی بعد از گرده افشانی، به عنوان شاهد (I1)، -2 یک نوبت آبیاری 10 روز بعد از گرده افشانی (I2)، -3 یک نوبت آبیاری 20 روز بعد از گرده افشانی (I3) و -4 عدم آبیاری بعد از گرده افشانی (I4)، و چهار سطح نیتروژن از منبع کود اوره (صفرN1=، N3=80, N2=40 و N4=120 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) بودند. نیتروژن مصرفی پیش از گرده افشانی در مراحل پنجه زنی، طویل شدن ساقه و سنبله دهی به نسبت مساوی مصرف شد. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش مصرف نیتروژن، عملکرد دانه، درصد پروتئین و عملکرد پروتئین دانه افزایش یافت. با افزایش فاصله آبیاری پس از گرده افشانی عملکرد دانه کاهش یافت ولی درصد پروتئین دانه افزایش پیدا کرد و عملکرد پروتئین دانه بدون تغییر باقی ماند. سطوح نیتروژن بر تعداد دانه در سنبله ساقه اصلی، تعداد سنبله در بوته، تعداد سنبله در مترمربع و طول سنبله ساقه اصلی بطور معنی دار اثر گذاشت. اثر تنش کم آبی بر تعداد دانه در سنبله ساقه اصلی، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و درصد پروتئین دانه معنی دار گردید. اثر متقابل نیتروژن × آبیاری برای هیچیک از صفات مورد مطالعه در این آزمایش معنی دار نشد. از آنجایی که تفاوت معنی داری بین مصرف 80 و 120 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار در اکثر صفات مورد مطالعه به غیر از درصد و عملکرد پروتئین دانه مشاهده نشد لذا مصرف 80 کیلوگرم نیتروژن در هکتار برای عملکرد مطلوب در شرایط این آزمایش مناسب بنظر میرسد. همچنین بعلت عدم وجود اختلاف معنی دار در سطوح اول و دوم آبیاری در صفات مورد بررسی، یک نوبت آبیاری در اوایل مرحله گرده افشانی کفایت خواهد کرد.

هدف این مطالعه بررسی چند شکلی در جمعیت بز کرکی با استفاده از هشت نشانگر ریزماهواره بود. جداسازی و تخلیص DNA از 120 نمونه خون که به صورت تصادفی از دو جنس نر و ماده گرفته شده بود با روش بهینه شده استخراج نمکی انجام گرفت. نتایج حاکی از وجود چند شکلی بالایی در تمامی هشت جایگاه مورد مطالعه بود و تعداد آللها برای جایگاههای مورد مطالعه بین 6-12 عدد به دست آمد. با بررسی تعادل هاردی- واینبرگ در این جمعیت، پنج جایگاه IL2RA, ILSTS034, OraFCB20, LSCV11 و ILSTS059 انحراف معنی داری را از تعادل هاردی- واینبرگ نشان دادند (P<0.05). دامنه هتروزیگوسیتی برای این جایگاه ها، بین 0.7607 برای جایگاه IL2RA تا 0.8766 برای جایگاه OraFCB20 متغیر بود. بر اساس شاخص شانون و معیار PIC جایگاه IL2RA کمترین تنوع و جایگاه OraFCB20 دارای بیشترین تنوع در بین جایگاههای مورد مطالعه بود. میانگین هتروزیگوسیتی برای این جمعیت 0.80 برآورد گردید. نتایج نشان می دهد که جمعیت بز کرکی رائینی از تنوع ژنتیکی نسبتا بالایی برای جایگاههای بررسی شده برخوردار است.

به منظور بررسی چند شکلی ژن کالپاستاتین و ارتباط آن با میانگین افزایش وزن روزانه از تعداد 200 راس گوسفند نر و ماده قزل ایستگاه اصلاح نژاد میاندواب به طور تصادفی خونگیری شد. پس از استخراج DNA به روش نمکی، واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) برای تکثیر قطعه 622 جفت بازی از اگزون 1 ژن کالپاستاتین با استفاده از یک جفت آغازگر اختصاصی انجام گرفت. برای مشاهده ژنوتیپ ها برای ژن کالپاستاتین از تکنیک چند شکلی فضایی تک رشته ای (PCR-SSCP) بر روی ژل آکریلامید و رنگ آمیزی نیترات نقره استفاده گردید. در گوسفندان قزل 3 آلل b, a و c به ترتیب با فراوانی 0.35, 0.62 و 0.03 مشاهده گردید. نتایج حاکی از عدم وجود تعادل هاردی- واینبرگ در جمعیت مورد مطالعه بود. متوسط هتروزیگوسی برای گوسفندان قزل %37 به دست آمد. ارتباط بین ژنوتیپ ها و صفات مربوط به رشد بره ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که چند شکلی ژنتیکی در جایگاه ژنی کالپاستاتین وجود دارد و اثر ژنوتیپ بر افزایش وزن بره ها از تولد تا 6 ماهگی معنی دار می باشد (P≤0.05). بنابراین چند شکلی ژنتیکی می تواند به عنوان یک ابزار مفید در برنامه های انتخاب بر اساس مارکرها به کار گرفته شود.

موریانه Microcerotermes diversus (Silvestri) به علت تغذیه از کلیه مواد حاوی سلولز، بیشترین زیان اقتصادی را در اماکن مسکونی شهرستان اهواز وارد می کند. یک تاکتیک برای کنترل موریانه های زیرزمینی استفاده از مواد سمی کند اثر در طعمه می باشد. بدین منظور سمیت تاخیری بوراکس (دی سدیم تترابورات دکاهیدرات) در آزمایشگاه نسبت به موریانه تحت شرایط تغذیه ای انتخابی و غیر انتخابی مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش پروبیت، نشان داد که سطح مرگ و میر و سرعت تلفات با غلظت سم بستگی دارد. هنگامی که غلظت بوراکس افزایش یافت، زمان مرگ و میر (LT90, LT50) کاهش پیدا کرد. اگر چه مصرف کاغذ صافی توسط موریانه بعد از قرار گرفتن در معرض دامنه ای از غلظت های بوراکس 0.2) تا 2 درصد) بطور معنی داری کمتر از تیمار شاهد بود ولی ممانعت تغذیه ای مشاهده نشد. طبق سنجش های آزمایشگاهی، غلظت 1.8 درصد بوراکس می تواند جهت استفاده در فرمولاسیون طعمه پیشنهاد شود. یک بستر غذایی جدید متشکل از مواد نیتروژن دار و مواد مغذی، پذیرش (مصرف) بوراکس را افزایش داد و در نتیجه LT90 به 14 روز کاهش یافت. طعمه آغشته به بوراکس LT50 پایین تری نسبت به تیمار بوراکس عاری از مواد مغذی نشان داد که این کاهش زمان مرگ و میر برای افزایش کارآیی روش طعمه گذاری در شرایط صحرایی ضروری است. به طور کلی نتایج نشان داد که طمعه بوراکس در کنترل موریانه M. diversus موثر است و تاکتیک طعمه گذاری با استفاده از بوراکس راه حل مناسبی برای حفاظت ساختمان ها از حمله موریانه در اهواز می باشد.

از خاک های جمع آوری شده از مزارع یونجه استان آذربایجان شرقی در طی سال های 83-85، نه گونه نماتد از خانواده Belonolamidae جداسازی و شناسایی گردیدند. این گونه ها شاملGeocenamus, Amplimerlinius macrurus (Goodey, 1932) Siddiqi, 1976, G. pseudobavaricus (saltukoglu, G. nanus (allen, 1955) Brzeski, 1991, brevidense (Allen, 1955) Brzeski, 1991, tylenchorhynchus brevilineatus, G. rugosus (Siddiqi, 1963) Brzeski, 1991, Geraert & Coomans, 1976) Brzeski, 1991, T. usmanensis Khruma &  T. maximus Allen, 1955, T. hordei Khan 1972, Williams, 1960 و Mahajan, 1987 می باشند. گونه های T. hordei, T. brevilineatus, G. pseudobavaricus و T. usmanensis برای فون نماتدهای ایران جدید هستند که توصیف می شوند.

بررسی های قبلی نشان داده است که اتانول 75 درجه بر روی فعالیت آنزیم آلفا- آمیلاز بزاقی سن Graphosoma lineatum (L.) اثر مهارکنندگی بسیار قابل توجهی دارد. لذا برای روشن تر شدن موضوع، اثر احتمالی مهارکنندگی اتانول های مطلق، 50, 75, 85, 96 و 25 درجه طی 90 دقیقه انکوباسیون بر روی فعالیت این آنزیم به صورت جامع تری مورد بررسی قرار گرفت. آب مقطر نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. اثر مدت زمان انکوباسیون بر روی فعالیت آنزیم در تمام موارد به جز اتانول 25 درجه و آب مقطر در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. نکته جالب تر این بود که افزایش فعالیت آنزیم در اتانول های مطلق، 96 و 85 درجه پس از 10 دقیقه انکوباسیون (به ترتیب 96.33, 102.04 و 100.51 واحد بر میلی گرم پروتئین) در مقایسه با تیمار شاهد (77 واحد بر میلی گرم پروتئین) بود که این امر در مورد اتانول مطلق تا دقیقه 30 نیز روندی افزایشی را نشان داد 117.34) واحد بر میلی گرم پروتئین). فعالیت آنزیم در اتانول های مطلق، 96 و 85 درجه به ترتیب 30, 40 و 20 دقیقه پس از انکوباسیون، از مقدار آن در شاهد کم تر شد و در پایان 90 دقیقه انکوباسیون، در اتانول های مطلق و 96 درجه تقریبا به یک پنجم و در اتانول 85 درجه به یک دهم مقدار اولیه آن ها کاهش یافت. اتانول 75 درجه بیش ترین میزان مهارکنندگی را نشان داد به طوری که فعالیت آنزیم در همان ابتدای آزمایش تقریبا نصف فعالیت آن در شاهد بود (50 درصد مهارکنندگی) و در نهایت، در پایان 90 دقیقه انکوباسیون به کم ترین میزان خود 2.04) واحد بر میلی گرم پروتئین) در کل آزمایش رسید (تقریبا 97 درصد مهارکنندگی). فعالیت آنزیم در اتانول 50 درجه از همان ابتدا 65.82) واحد بر میلی گرم پروتئین) به طور معنی داری کم تر از شاهد بود اما در انتهای دوره انکوباسیون 36.22) واحد بر میلی گرم پروتئین) در مقایسه با اتانول های مطلق، 85, 96 و 75 درجه (به ترتیب 8.67, 17.35, 18.37 و 2.04 واحد بر میلی گرم پروتئین) به طور قابل توجهی بیش تر و با آن ها دارای اختلاف معنی دار بود. فعالیت آنزیم در اتانول 25 درجه 73) واحد بر میلی گرم پروتئین) کم تر از شاهد بود اما در طول 90 دقیقه انکوباسیون، ثابت باقی ماند و با آن اختلاف معنی داری نداشت. فعالیت آنزیم در شاهد نیز در طول دوره انکوباسیون ثابت بود.

کاشت مکانیزه گام مهمی در امر مکانیزه کردن مراحل مختلف کشت و فرآوری محصولات کشاورزی می باشد. این تحقیق به منظور ارزیابی پارامترهای کاری کارنده های مختلف برای کشت مکانیزه کلزا اجرا گردید. تیمارهای مورد آزمایش در این طرح عبارت بودند از: روش کشت با ماشین بذرکار علف، روش کشت خطی با ماشین خطی کار بدون پوشاننده، روش کشت خطی با ماشین خطی کار با پوشاننده، روش کشت ردیفی با ماشین ردیف کار نیوماتیکی با چرخ فشار مخصوص و روش کشت ردیفی با ماشین ردیف کار نیوماتیکی با چرخ فشار مورب. آزمونهای کارگاهی برای موزع های ماشین خطی کار و ماشین ردیف کار در چهار سرعت پیشروی انجام گرفت و نتایج نشان داد که موزع های هر دو ماشین مستقل از سرعت عمل نمی کنند. آزمونهای مزرعه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام گرفت. نتایج تجزیه واریانس طرح نشان داد که شاخص تعداد بوته در واحد سطح، برای هر پنج تیمار و شاخص عمق کاشت برای تیمارهای ماشین خطی کار و ماشین ردیف کار، به طور معنی داری تحت تاثیر روش کاشت قرار گرفتند. توزیع یکنواخت و بدون پراکنش بذرها در تیمارهای ماشین ردیف کار مشاهده شد و عمق کاشت مطلوب مربوط به تیمار ماشین خطی کاری بدون پوشاننده بوده که می تواند جایگزین مناسبی در صورت عدم امکان استفاده از ردیف کار نیوماتیک باشد.

دروگرهای موجود در ایران جوابگوی نیاز کشتزارهای دیم، شیبدار و آبی کوچک نیستند و کمباین های موجود نیز ضمن مناسب بودن برای استفاده در مناطق نسبتا مسطح و اراضی یکپارچه از کمبود قابل ملاحظه ای برخوردار هستند. لذا با توجه به اهمیت تامین ماشین برداشت به ویژه برای اراضی دیم نسبت به بهینه سازی و توسعه ماشین درو ردیف کن جلوتراکتوری غلات اقدام شد. ظرفیت مزرعه ای ماشین درو- ردیف کن جلوتراکتوری با دستگاه درو- بافه بند BCS در قالب یک طرح بلوک های کامل تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمون کارگاهی حاکی از کارآیی مطلوب واحدهای محرک ماشین درو- ردیف کن جوتراکتوری بود. آزمون مزرعه ای استان خوزستان و لرستان بین دروگر جلوتراکتوری و درو- بافه بند BCS انجام گرفت. ظرفیت مزرعه ای دستگاه دروگر جلوتراکتوری بیش از 1.7 برابر دستگاه درو- بافه بند BCS بود. به طور کلی دستگاه درو- ردیف کن جلوتراکتوری برای برداشت محصول در زمین های شیبدار، اراضی کوچک، دیمزارها و مناطقی که شرایط کار برای کمباین فراهم نمی باشد یا اقتصادی نیست، می تواند بکار گرفته و توصیه شود.

تفاله سیب یک ماده جانبی می باشد که سالانه بمقدار زیادی در واحدهای کنسانتره تولید می شود که در صورت خشک کردن می تواند در صنایع مختلفی همچون پکتین سازی مورد استفاده قرار گیرد. دستگاه خشک کن دوار آزمایشگاهی با ظرفیت 10 کیلوگرم ساخته شد و مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس مدلهای انتقال حرارت، ابعاد خشک کن به قطر 0.325 متر و طول 4.5 متر، محاسبه شدند. آزمون های آزمایشگاهی نشان دادند که کاهش رطوبت اولیه تفاله به اندازه %12 در سرعت هوای 1.5 متر بر ثانیه، شیب صفر درجه و سرعت دورانی 3 دور بر دقیقه حاصل شد. سه نوع باله لبه قایم، لبه تخت و لبه 45 درجه با استفاده از پردازش تصویر با هم مقایسه شدند. در نهایت بهترین نتیجه در باله با لبه 45 درجه بدست آمد.

گرفتن تصویر با کیفیت بالا، اولین و مهمترین گام در کاربردهای بینایی ماشین است که نه تنها تابعی از ویژگیهای طیفی سطح شی است بلکه تابع توزیع طیفی نورپردازی و پاسخ طیفی دوربین عکسبرداری می باشد. از طرفی، نورپردازی ضعیف می تواند اثر تصنعی ایجاد کند، مثل سایه هایی که در تصویر بوجود می آید و باعث بوجود آمدن خطا در پردازش تصویر می شود. نورپردازی یکنواخت برای ایجاد تباین بین زمینه و موضوع حایز اهمیت است. هدف از این مطالعه، مقایسه منابع نور هالوژن، فلورسنت، LED و تابان، از لحاظ حساسیت به تغییرات ولتاژ و یکنواختی میدان دید دوربین بود. بهترین ولتاژ که در آن، تغییرات مقادیر RGB دارای کمترین تغییرات می باشند، در مورد هر چهار منبع با استفاده از روش آماری دانکن تعیین شد که برای منبع LED ولتاژ 10 ولت و برای سه منبع دیگر ولتاژ 130 ولت بدست آمد. سپس با استفاده از آزمون t، منابع LED و فلورسنت از نظر یکنواختی میدان دید دوربین با هم مقایسه شدند. از آنجایی که منبع نور LED مقادیر واریانس کمتری نسبت به منبع فلورسنت دارا بود. بنابراین در نهایت با توجه به تجزیه و تحلیل های آماری منبع نور LED انتخاب شد.