توانمند سازی کودکان استثنایی
سال:1395 | دوره:7 | شماره:17 |تعداد مقالات:9

پژوهش حاضر با هدف بررسی خودکارآمدی خواهران و برادران کودکان آهسته گام بر اساس مشاهده پذیری معلولیت صورت گرفته است. در مطالعه حاضر، 30دانش آموز نوجوان دارای خواهر یا برادر آهسته گام که از میان آنها 15 نفر دارای خواهر یا برادر آهسته گام با نشانه های بالینی مشاهده پذیر و 15 نفر دارای خواهر یا برادر آهسته گام بدون نشانه های بالینی مشاهده پذیر بودند با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و خودکارآمدی آنها با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی کودک و نوجوان (موریس، 2001)، مورد بررسی قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از روش های تحلیل واریانس چند متغیره و ضریب همبستگی دو رشته ای نقطه ای استفاده گردید. نتایج نشان دادند که خودکارآمدی کلی (p<0.01)، تحصیلی (p<0.01) و هیجانی (p<0.05) خواهران و برادران کودک آهسته گام با نشانه های بالینی مشاهده پذیر، پایین تر از خواهران و برادران کودک آهسته گام بدون نشانه های بالینی مشاهده پذیر است. همچنین بین نشانه های بالینی مشاهده پذیر در آهسته گامی کودک با خودکارآمدی کلی (p<0.01)، تحصیلی (p<0.01) و هیجانی (p<0.01) خواهران و برادران وی، رابطه معنی داری یافت شد. پژوهش حاضر، نشان دهنده نقش موثر نشانه های بالینی مشاهده پذیر همراه با آهسته گامی کودک در خودکارآمدی خواهران و برادران نوجوان وی می باشد.

پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه خودکارآمدی و سبک های دلبستگی با انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی دختر منطقه 3 تهران انجام گرفت. در این پژوهش توصیفی، از روش همبستگی استفاده شد. جامعه مورد پژوهش، دانش آموزان دبیرستانی دختر تهران در سال تحصیلی 95-1394 بودند. که 60 دانش آموز دبیرستانی دختر منطقه 3 تهران با نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند.پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگ سال کولینز – رید، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی عبدخدایی – فرم دبیرستانی جهت گردآوری داده ها توسط آزمودنی ها تکمیل و پاسخ داده شد. در پژوهش حاضر ضرایب آلفای کرونباخ محاسبه شده برای سبک دلبستگی ایمن 0.81، سبک دلبستگی اجتنابی 0.78 و سبک دلبستگی اضطرابی 0.85 به دست آمد. ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده برای پرسشنامه خودکارآمدی شرر در تحقیق حاضر 0.92 به دست آمد. بررسی اعتبار پرسشنامه انگیزش پیشرفت با استفاده از روش آلفای کرونباخ ضریبی معادل با 0.90 را نشان داد. داده های به دست آمده با استفاده از نسخه 16 نرم افزار SPSS، مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. یافته بیان می کنند، امکان پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی بر اساس خودکارآمدی (b=0.78، t=9.40) و سبک دلبستگی ایمن (b=0.39، t=2.53) در سطح 0.05 وجود دارد. درعین حال، ازآنجاکه ضریب شیب خط محاسبه شده در خرده مقیاس های سبک دلبستگی اضطرابی (b=0.01، t=0.02) و اجتنابی (b=0.01، t=0.14) از نظر آماری معنادار نیست، امکان پیش بینی نمرات آزمودنی ها در انگیزه پیشرفت تحصیلی بر اساس نمراتشان در این خرده مقیاس ها نیست، بنابراین، با تجزیه وتحلیل داده ها می توان به این نتیجه رسید که رابطه معنادار و مثبت بین خودکارآمدی و سبک دلبستگی ایمن با انگیزش پیشرفت تحصیلی آزمودنی ها وجود دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه روان درمانی مثبت نگر بر افزایش بهزیستی روان شناختی، عواطف مثبت و کاهش عواطف منفی مادران دارای کودک با اختلال اتیسم انجام شده است. روش پژوهش، از نوع آزمایشی با پیش آزمون–پس آزمون، پیگیری همراه با گروه کنترل بود. تعداد 24 نفر از مادران دارای کودک با اختلال اتیسم مراجعه کننده به مرکز توانبخشی ویژه کودکان اتیسم (مرکز اتیسم دوم آوریل) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند که به صورت تصادفی به دوگروه آزمایش و کنترل جانمایی شدند. ابزار پژوهش شامل فرم کوتاه مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (1989) و برنامه عاطفی مثبت و منفی واتسون و همکاران (1991) بود. برنامه روان درمانی مثبت نگر (رشید و سلیگمن، 2013)، طی نه جلسه دو ساعته و به صورت هفتگی برای گروه آزمایش اجرا شد. پس از دو ماه پس آزمون پیگیری در گروه آزمایش اجرا شد. اطلاعات گرداوری شده با استفاده از آزمون های آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه وتحلیل شدند. نتایج حاصل نشان داد برنامه روان درمانی مثبت نگر بطور معناداری (P=0.05) موجب افزایش بهزیستی روان شناختی، عواطف مثبت و کاهش عواطف منفی شد و اثربخشی آن در طول زمان نیز پایدار بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش، می توان از برنامه روان درمانی مثبت نگر جهت ارتقاء سلامت روان و افزایش منابع و کاهش مشکلات روان شناختی مادران دارای کودک اتیستیک استفاده نمود.

یکی از نقایص شناختی مهمی که اختلال کم توجهی بیش فعالی می تواند با آن در ارتباط باشد، نارسایی در فرآیند تصمیم گیری یا تصمیم گیری پرخطر است. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه عملکرد گروه های با انواع اختلال کم توجهی بیش فعالی با کودکان عادی در فرایند اتخاذ تصمیمات مخاطره آمیز بود. این پژوهش در زمره تحقیقات توصیفی و از نوع همبستگی قرار می گیرد. جامعه آماری شامل افراد 10 تا 15ساله با اختلال کم توجهی بیش فعالی مراجعه کننده به کلینیک سلامت روان (دکتر محمدی) و بیمارستان روزبه تهران می شد. در نهایت 45 نفر (برای هرکدام از انواع اختلال کم توجهی بیش فعالی، 15 نفر) از بین اعضای جامعه به صورت هدفمند و 20 کودک عادی به صورت دردسترس برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. شرکت کنندگان توسط روان پزشک و بر اساس DSM-5 و فرم والدین مقیاس درجه بندی کانرز از لحاظ نوع اختلال طبقه بندی شده بودند. به منظور سنجش عملکرد در تصمیم گیری پرمخاطره از تکلیف قماربازی آیوا استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و با استفاده از نرم افزار تحلیل آماری SPSS.23 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که کودکان با هر یک از سه نوع اختلال کم توجهی بیش فعالی، نسبت به کودکان عادی گرایش بیشتری به اتخاذ تصمیمات پرخطر دارند و در این میان، بیش فعالی و تکانش گری (p=0.037) پیش بینی کننده قوی تری برای تصمیم گیری مخاطره آمیز است.

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی اختلالات رفتاری هیجانی کودکان مبتلابه صرع بر اساس فرایندهای ارتباطی خانواده و خوش بینی والدین آن ها بوده است. روش تحقیق پژوهش حاضر همبستگی است. در پژوهش حاضر جامعه آماری شامل کلیه والدین و کودکان مصروع مراجعه کننده به بیمارستان مفید در سال 1394 می باشند. برای انتخاب نمونه موردنظر از بین کودکان مصروع و والدین انها از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شده و حجم نمونه 240 بوده است. ابزار تحقیق مقیاس خوش بینی سرشتی مقیاس مشکلات رفتاری هیجانی اخنباخ، مقیاس خودگزارشی فرآیند ارتباطی خانواده (SFPS) بوده است. به منظور تحلیل فرضیه ها برای تجزیه وتحلیل داده ها، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که در سطح معناداری (0.01) بین متغیرهای فرایند ارتباطی والدین با خرده مقیاس مشکلات سلوک، بی توجهی، بیش فعالی، اضطراب- خجالتی و افسردگی و کارکردهای انطباقی اجتماعی کودکان همبستگی منفی و معنادار وجود دارد و در سطح معناداری (0.05) بین فرایند ارتباطی والدین با شکایات جسمانی رابطه معنادار وجود ندارد. همچنین تحلیل رگرسیون نشان داد که 45.9 درصد از واریانس متغیر رگرسیون مشکلات رفتاری هیجانی توسط فرایندهای خانواده و خوش بینی والدین و همچنین 25.2 درصد از واریانس متغیر اختلال رفتاری هیجانی توسط خرده مقیاس های فرایند خانواده تبیین می شود.

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری گروهی بر عملکرد دیکته دانش آموزان پایه سوم ابتدایی دارای اختلال یادگیری دیکته شهر تهران در سال تحصیلی 95-94 انجام گرفت. روش پژوهش، طرح آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه این پژوهش شامل40 نفر از دانش آموزان با اختلال یادگیری دیکته بود که به دو گروه آزمایشی و کنترل هر کدام 20 نفر انتخاب شدند. گروه آزمایش به مدت 9جلسه 120 دقیقه ای مشاوره گروهی داشتند و گروه کنترل هیچ گونه مشاوره ای دریافت نکردند. ابزار مورد استفاده آزمون محقق ساخته دیکته برای دیکته کودکان استفاده شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس، میانگین، انحراف معیار و آزمون لوین تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری را در عملکرد نوشتن دیکته کسب کرد از طرفی، بین دو گروه تفاوت معناداری در سطح P<0.05 وجود دارد و به طور کلی سبب بهبود عملکرد دانش آموزان دارای اختلال یادگیری دیکته می شود. نتایج نشان داد که با استفاده از درمان شناختی-رفتاری گروهی می توان به عملکرد نوشتن دیکته را ارتقا داد.

زمانی که یک کودک آهسته گام متولد می شود، کل چرخه خانواده تغییر می کند و نیاز به تنظیم مجدد و در نظر گرفتن انتظارها و واقعیت های جدید دارد. از این رو سبک های کنار آمدن و مقابله این مادران با کودک به عنوان یک موقعیت استرس زا و زمینه های شخصیتی آن ها مورد توجه قرار می گیرد. هدف پژوهش پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس سبک های مقابله ای و سخت رویی در مادران دارای کودکان آهسته گام بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری در این پژوهش تمام مادران دارای کودکان آهسته گام ساکن در شهر تهران بود که به روش نمونه گیری چندمرحله ای 260 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه سبک های مقابله ای بلینگز و موس (1981)، مقیاس سخت رویی کوباسا (1979) و مقیاس رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985) بود. به منظور تحلیل داده ها از روش تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شده است. نتایج نشان داد هر سه بعد سبک های مقابله ای (شناختی، رفتاری و اجتنابی) و دو بعد سخت رویی (چالش و تعهد) پیش بین معنادار رضایت از زندگی بودند.سبک های مقابله با استرس و مولفه های شناختی، رفتاری و اجتنابی و صفت شخصیتی سخت رویی و مولفه های چالش و تعهد عوامل موثری در رضایت از زندگی هستند. بنابراین به این مفاهیم در رضایت از زندگی افراد به ویژه این مادران توجه ویژه باید مبذول شود.

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی تلفیق روش آموزش چند حسی و تمرینات یکپارچگی حسی بر علائم اختلالات خواندن و نوشتن دانش آموزان دوره ابتدایی بود. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود، که در آن شرکت کنندگان پژوهش، به صورت نمونه در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری شامل، دو آزمون محقق ساخته املا و آزمون خواندن (نما) بود. گروه آزمایش تحت مداخله برنامه تمرینات یکپارچگی حسی و روش آموزش چند حسی قرار گرفتند، ولی آزمودنی های گروه گواه مداخله ای در یافت نکردند. نتایج آزمون با استفاده از نرم افزار آماری spss و با روش تحلیل کواریانس انجام شد. و نشان داد، میانگین نمرات پس آزمون خواندن و نوشتن گروه آزمایش بیشتر از میانگین نمرات پس آزمون خواندن و نوشتن گروه گواه است. در مجموع یافته های به دست آمده در این پژوهش به وضوح حاکی از آن بود، که به کارگیری برنامه تلفیقی آموزش چند حسی و تمرینات یکپارچگی حسی بر بهبود علائم اختلال خواندن (درک متن و کاهش خطاهای خواندن) و اختلال نوشتن (حافظه شنیداری، حافظه دیداری، حساسیت شنیداری، دقت و مشکلات آموزشی) دانش آموزان گروه آزمایش تاثیر داشته است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.