دانشور پزشکی
سال:1396 | دوره:24 | شماره:129 |تعداد مقالات:14

مقدمه و هدف: عوارض ریوی یکی از مهم ترین آثار درازمدت مواجهه با سولفورموستارد (گاز خردل) می باشند که مصدومین شیمیایی سال هاست از آن ها رنج می برند. IL-21 یکی از سایتوکاین های مهم در بیماری های التهابی مزمن ریوی می باشد. در این مطالعه، میزان IL-21 در سرم و خلط مصدومین شیمیایی و ارتباط آن با مشکلات ریوی درازمدت در مواجهه یافتگان با سولفورموستارد بررسی می گردد. مواد و روش ها: جمعیت مطالعه، مصدومین شیمیایی شهر سردشت می باشند. نمونه موردمطالعه، تعداد 3پنجاه نفر مرد و 125 نفر زن مواجهه یافته با گاز خردل به عنوان گروه مورد و صد نفر مرد و پنجاه نفر زن مواجهه نیافته به عنوان گروه شاهد از شهر ربط، در محدوده سنی 27 تا 67 سال می باشند. معاینات بالینی توسط متخصصین داخلی و اسپیرومتری توسط پرستار آموزش دیده انجام شد. سنجش سطح سایتوکاین IL-21 به روش الایزا در نمونه های سرم و خلط انجام گرفته است. نتایج: مقادیر IL-21 در سرم و خلط، در مقایسه بین دو گروه مواجهه یافته و غیرمواجهه، تفاوت های معناداری را نشان ندادند، اما میزان سرمی آن با شاخص اسپیرومتری FEV1/FVC در افراد مواجهه یافته ارتباط منفی معنادار نشان داد. نتیجه گیری: سطح سایتوکاین IL-21 در سرم و خلط، تحت تاثیر مواجهه با گاز خردل تغییر نکرده است، ولی در مواجهه یافتگان ارتباط منفی معناداری بین سطح سرمی IL-21 و نسبت FEV1/FVC وجود دارد که در گروه غیرمواجهه دیده نمی شود.

مقدمه و هدف: بین دریافت زیاد نمک با افزایش خطر بسیاری از بیماری های غیرواگیر رابطه مستقیم وجود دارد. هدف از این مطالعه تعیین خودکارآمدی و آمادگی زنان برای کاهش مصرف اختیاری نمک بود.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1394 با استفاده از پرسشنامه خودایفا بر روی 561 زن مراجعه کننده به واحدهای مراقبت زنان شهر تهران انجام شد. پرسش نامه حاوی سوالات آگاهی درمورد رابطه نمک با بیماری ها، مواجهه با کاهش مصرف، مصرف اختیاری نمک، مراحل تغییر، خودکارآمدی و وضعیت دموگرافیک زنان بود. داده ها با تست های آماری کای دو، آنالیز واریانس و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شد.نتایج: میانگین سن زنان 36.21±10.1 سال بود و 39.8 درصد آن ها با کاهش مصرف نمک مواجه بودند. هنگام پختن غذا 81.6 درصد زنان همیشه یا اغلب اوقات به غذا نمک اضافه می کردند. یک سوم زنان در مرحله پیش تفکر و 41.2 درصد درمرحله آمادگی برای کاستن از مصرف نمک بودند. مرحله تغییر با افزایش امتیاز خودکارآمدی افزایش می یافت (r=0.42 و p<0.001). خودکارآمدی و مواجهه با محدودیت مصرف نمک مهم ترین عوامل تعیین کننده آمادگی زنان برای تغییر رفتار مصرف اختیاری نمک بود (به ترتیب 95CI=1.06-1.14درصد، 1.1= OR با p<0.001 و 95CI=1.03-2.42 درصد، 1.58= OR با p<0.038).نتیجه گیری: نتایج نشان داد، مصرف نمک برای تهیه غذا توسط زنان زیاد است و کمتر از نیمی از زنان آماده تغییر رفتار هستند. به طورکلی با افزایش خودکارآمدی، زنان در مراحل بالاتر تغییر رفتار قرار می گرفتند. از آنجا که خودکارآمدی برای شروع و حفظ تغییر رفتار اهمیت دارد، در توانمندسازی زنان برای کاهش مصرف نمک می بایستی بر افزایش خودکارآمدی و نیز مهارت های جایگزینی نمک با طعم دهنده های سالم تاکید شود.

مقدمه و هدف: بیماری عروق کرونر قلبی در حال تبدیل شدن به یک مشکل عمده در سراسر جهان است. از آنجا که دامنه گسترده ای از عوامل روان شناختی- فیزیولوژیکی، خطر ابتلا و پیشرفت این بیماری را تحت تاثیر قرار می دهند، در بررسی عوامل موثر در پیدایش و پیشرفت آن ها، باید به ترکیب این عوامل با یکدیگر توجه داشت. کنترل شاخص های این بیماری با ترکیب درمان های دارویی و روان شناختی می تواند بیشترین نقش را در پیشگیری و پیشرفت این بیماری داشته باشد. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی ترکیب دارودرمانی با مداخله نظم دهی هیجان بر ادراک کنترل اضطراب و پاسخ های قلبی عروقی زنان مبتلا به این بیماری صورت گرفت. مواد و روش ها: طرح این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بود، به طوری که با روش نمونه گیری در دسترس از زنان داوطلب مبتلا به بیماری کرونر قلبی، 30 نفر با توجه به معیارهای ورود- خروج، انتخاب و به تصادف در دو گروه (آزمایش و گواه) جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت ده جلسه90 دقیقه ای، تحت مداخله نظم دهی هیجانی در کنار تجویز دارو و تغذیه و فعالیت بدنی متناسب با بیماری قرار گرفتند. آزمودنی های هر دو گروه، قبل و بعد و یک ماه پس از انجام مداخله، به پرسش نامه ادراک کنترل اضطراب پاسخ دادند و پاسخ های قلبی عروقی آن ها با استفاده از دستگاه فشارسنج اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار 24- SPSS و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج حاکی از آن است که مداخله نظم دهی هیجان در کنار تجویز دارو و تغذیه و فعالیت بدنی متناسب، به افزایش ادراک کنترل اضطراب و بهبود پاسخ های قلبی عروقی منجر می شود (P<0.05). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش بیانگر آن است که آموزش مهارت های نظم دهی هیجانی و اصلاح هیجان ها در کنار تجویز دارو و تغذیه و فعالیت بدنی متناسب، ادراک کنترل اضطراب را بهبود بخشیده و به کاهش «بیش پاسخ دهی قلبی عروقی» می انجامد.

مقدمه و هدف: از دیدگاه مطالعات ملکولی تاکنون رابطه بین تمرینات تناوبی شدید، بروز آپوپتوز و پروتئین های مرتبط با آن در ریه، موردبررسی قرار نگرفته است. از این رو، هدف پژوهش حاضر ردیابی ایمونوهیستوشیمیایی پروتئین های آپوپتوزی Bax و Bcl-2 حبابچه های ریوی، متعاقب شش هفته تمرین تناوبی شدید بود. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه تجربی بود که نمونه های آن را چهارده سر، رت نر نژاد ویستار سالم و بدون سابقه بیماری (سن چهار هفته و میانگین وزنی 8±72 گرم) تشکیل داده بودند که به طور تصادفی، به گروه تمرین و کنترل تقسم شدند. در طی شش هفته برنامه تمرین تناوبی شدید با سرعت 25 متر بر دقیقه شروع و با سرعت 70 متر بر دقیقه به پایان رسید. هر جلسه تمرین شامل ده مرحله یک دقیقه ای، دویدن شدید با نه مرحله دودقیقه ای دویدن آهسته بین آن ها بود. جهت انجام آزمایش های ایمونوهیستوشیمیایی، بافت ریه خارج و سطح پروئین های Bax و Bcl-2 اندازه گیری شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون پارامتریک t مستقل در سطح a£0.05 استفاده شد. نتایج: پس از شش هفته تمرین تناوبی شدید، بیان پروتئین Bax حبابچه های ریوی به طور معناداری افزایش یافت. همچنین متعاقب شش هفته تمرین تناوبی شدید، بیان پروتئین Bcl-2 نیز به طور معناداری افزایش یافت (P£0.05). نتیجه گیری: به نظر می رسد یک دوره تمرین تناوبی شدید، سبب تغییرات بارزی در بیان پروتئین های آپوپتوزی حبابچه های ریوی می شود که تفسیر عواقب چنین تغییراتی به دنبال تمرینات ورزشی، نیازمند انجام پژوهش های بیشتر است.

مقدمه و هدف: صرع یکی از شایع ترین بیماری های نورولوژیک می باشد و مشکلات زیادی را همچون هزینه های درمان و مشکلات اجتماعی ناشی از نگرش منفی جامعه نسبت به بیماری را برای مبتلایان به وجود می آورد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی نگرش و آگاهی دانشجویان غیرپزشکی به عنوان نمونه ای از افراد با سواد و نسبتا آگاه جامعه درمورد این بیماری می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی توصیفی، سیصد دانشجوی غیرپزشکی به طور تصادفی وارد مطالعه شدند و پرسش نامه ای شامل سوالات مربوط به آگاهی و نگرش در مورد بیماری صرع توسط آن ها تکمیل گردید. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS و با انجام آزمون های t، دو نمونه مستقل و رگرسیون خطی ساده موردبررسی قرار گرفت و سطح معنی داری P<0.05 در نظر گرفته شد. نتایج: میان آگاهی و نگرش دانشجویان در رابطه با بیماری صرع و سن آن ها رابطه معناداری وجود داشت (به ترتیب P=0.004، P=0.001) در حالی که بین جنسیت افراد و آگاهی و نگرش افراد رابطه معناداری نبود (P>0.05). همچنین با افزایش ترم تحصیلی آگاهی افراد بیشتر و نگرش آن ها نسبت به بیماری مثبت تر می شد (به ترتیب P=0.006، و P=0.02). نتیجه گیری: به طور کلی، میزان آگاهی شرکت کنندگان مطالعه، در مورد نوع بیماری صرع و نیز آگاهی از علائم خوب بود. میزان آگاهی درست، از علل صرع متوسط ارزیابی گردید، اما آگاهی در مورد قابل درمان بودن بیماری از مطالعات نظیر آن و همچنین آگاهی در مورد عوامل برانگیزنده و عوارض بیماری کم ارزیابی گردید.

مقدمه و هدف: افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانی و یکی از بیماری هایی است که از نظر بار بیماری هزینه زیادی را به سیستم بهداشتی درمانی تحمیل می کند. هدف از تحقیق حاضر تعیین اثر یک دوره تمرینات هوازی بر سطوح خونی سروتونین و اندورفین و کاهش افسردگی زنان معتاد به موادمخدر بود.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است. تعداد سی نفر از زنان معتاد به موادمخدر که مبتلا به افسردگی متوسط تا شدید بودند، به طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه، تجربی (پانزده نفر) و کنترل (پانزده نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) تمرینات هوازی را با شدت 60 تا 80درصد حداکثر ضربان قلب انجام دادند، ولی آزمودنی های گروه کنترل در این مدت در هیچ فعالیت ورزشی منظمی شرکت نداشتند. برای سنجش سطوح خونی سروتونین و اندورفین، در دو مرحله، قبل و بعد از دوره تمرینات ورزشی، پنج میلی لیتر خون از ورید بازویی آزمودنی ها اخذ گردید. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و t همبسته تجزیه وتحلیل شدند. سطح معنی داری، P<0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: هشت هفته تمرینات هوازی موجب افزایش معنی دار در سطوح خونی سروتونین و اندورفین و کاهش معنی دار افسردگی در گروه تجربی نسبت به کنترل شد (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که تمرینات هوازی می تواند بر سطوح خونی سروتونین و اندورفین و بهبود افسردگی در زنان معتاد به موادمخدر تاثیر داشته باشد.

مقدمه و هدف: آلوپسیا آره آتا (AA) یک بیماری چند عاملی است که با ریزش مو به خصوص در ناحیه سر شناسایی می شود و پنج میلیون نفر را تحت تاثیر خود قرار داده است. نواحی خاصی از HLA ها شناسایی شده که با پاتوژنز بیماری آلوپسیا آره آتا در ارتباط است. در این تحقیق اثر فراوانی الل HLA-DQB1*3 روی بیماران آلوپسیا آره آتا و افراد کنترل بررسی شده است. مواد و روش ها: این مطالعه شامل سی بیمار AA (سیزده زن وهفده مرد، میانگین سنی 26.3±2.28) و پانزده نفر کنترل سالم (پنج زن و ده مرد با میانگین سنی 30.1±1.5) می باشد DNA.از نمونه های خون با استفاده از روش DNG plus استخراج شد و با روش PCR-SSP تشخیص (HLA (HLA-DQB1*3 انجام شد. علاوه بر این، ارتباط بین این الل HLA با فاکتورهای دموگرافیک بررسی شد. نتایج: فرکانس الل HLA-DQB1*3 در مقایسه با افراد کنترل (26.7 درصد)، در بیماران به طور چشمگیری بالاتر نبوده است (26.7 درصد). هیچ ارتباطی بین سابقه خانوادگی، استرس، ترس و سن شروع بیماری با بیماران مبتلا به آلوپسیا آره آتا یافت نشد P>0.05. نتیجه گیری: داده های ما هیچ ارتباطی بین الل HLA-DQB1*3 و وقوع بیماری آلوپسیا آره آتا نشان نمی دهند.

مقدمه و هدف: عامل اصلی بیماری های وابسته به سن را می توان افزایش آسیب اکسایشی DNA ذکر کرد. این آسیب می تواند منجر به ترجمان ژن های خاصی شود که تکثیر و مرگ سلولی را تنظیم می کنند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین منظم شنا به همراه مصرف عصاره سیر بر میزان Bax و Bcl-2 بافت کبد موش های پیر تحت القای دوکسوروبیسین می باشد. مواد و روش ها: چهل ودو سر موش صحرایی نر مسن 40 تا 50 هفته ای با میانگین وزن اولیه 250 تا 300 به روش تصادفی به شش گروه تقسیم شدند: 1. کنترل، 2. سالین، 3. دوکسوروبیسین، 4. دوکسوروبیسین و تمرین، 5. دوکسوروبیسین و سیر، 6. دوکسوروبیسین و سیر و تمرین. برای القای بیماری مزمن کلیوی از داروی دوکسوروبیسین، به میزان 8.5 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن استفاده شد. برنامه تمرینی اصلی به صورت تمرین شنا به مدت هشت هفته و هر هفته سه روز و هر روز سی دقیقه بود. گروه های دریافت کننده مکمل و تمرین و مکمل، روزانه یک میلی لیتر عصاره سیر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، به مدت هشت هفته به صورت خوراکی (گاواژ) دریافت کردند. چهل وهشت ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و پس از 10 تا 12 ساعت ناشتایی، موش ها بی هوش شده و بافت کبد بلافاصله جدا و در فریزر با دمای منفی هفتاد درجه سانتی گراد برای اندازه گیری سطوح Bax و Bcl-2 استفاده گردید. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی جهت تعیین محل اختلاف بین گروه ها استفاده گردید.نتایج: نتایج نشان داد هشت هفته تمرین شنا و مصرف عصاره سیر و ترکیب تمرین و سیر سبب افزایش معنی داری در سطوح Bcl-2 و همچنین کاهش معنی داری در سطوح Bax و نسبت Bcl-2/Bax بافت کبد موش های مسن تحت القای دوکسوروبیسین شد (P<0.05). نتیجه گیری: فعالیت ورزشی، استفاده از مکمل عصاره سیر و ترکیبی از این دو شیوه می توانند، به عنوان روش های درمانی غیردارویی موثر، جهت کاهش آسیب کبدی و حمایت بافت کبد در مقابل آسیب های ناشی از استرس اکسایشی و التهابی افزایش سن محسوب شوند.

مقدمه و هدف: نیازهای سلامت جامعه تحت تاثیر شرایط اقتصادی و اجتماعی و سیاسی پیوسته تغییر می کنند. پاسخگویی به این تغییرات مهم ترین استدلالی بود که بر اساس آن بحث ایجاد تحول و ارتقا در نظام سلامت کشور مطرح شد. این مطالعه با هدف تعیین میزان رضایتمندی از اجرای طرح تحول سلامت انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر تحلیلی مقطعی می باشد که در سال 1394 در مرکز آموزشی درمانی چمران شیراز انجام شد. در این مطالعه پنج پرسش نامه برای گروه های مختلف، شامل مدیران و سرپرستان بخش ها، پزشکان، پرستاران و پرسنل درمانی، پرسنل اداری و مالی و بیماران تهیه شد. پایایی پرسش نامه ها با آلفای کرونباخ بالای 70درصد تایید شد. حجم نمونه ای معادل 295 با استفاده از فرمول کوکران تعیین شد. ابزار مورداستفاده، پرسش نامه استاندارد مرکز تحقیقات ملی سلامت بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS19 و از طریق آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تی مستقل و آنوا تجزیه وتحلیل شدند. نتایج: کمترین میانگین رضایت به ترتیب در گروه پزشکان 1.62±0.56، پرسنل اداری و مالی 2.82±0.88، پرستاران و پرسنل درمانی 2.84±0.25، مدیران و سرپرستان 3.09±0.48، بیماران 3.44±0.30 بود. رضایت پزشکان بر حسب وضعیت تاهل اختلاف آماری معناداری نشان داد (p=0.038). رضایت بیماران نیز بر حسب تحصیلات (p=0.008) اختلاف آماری معناداری نشان داد. نتیجه گیری: طرح تحول سلامت علی رغم تمامی محاسنی که دارد، در برخی جوانب با نقایص و کاستی هایی روبرو است که موجب نارضایتی گروه های ذی نفع شده است، لذا نیازمند پایش و ارزیابی دوره ای می باشد.

مقدمه و هدف: بیماری پارکینسون یکی از شایع ترین انواع بیماری های نورودژنراتیو می باشد که از نظر کلینیکی توسط اختلالات حرکتی مانند کندی حرکات، سختی عضلات، لرزش در حال استراحت و اختلال وضعیت مشخص می شود. این مطالعه، طراحی شده است تا اثرات ماده موثر دیوسجنین را به عنوان یک ماده با خواص آنتی اکسیدانی و نوروپروتکتیو بر مدل موشی بیماری پارکینسون القاشده توسط 6-هیدروکسی دوپامین بررسی کند.مواد و روش ها: چهل موش صحرایی نر، به چهار گروه تقسیم شدند. 1. شم، 2. شم درمان شده با دیوسجنین (100میلی گرم بر کیلوگرم)، 3. گروه جراحی شده با 6-هیدروکسی دوپامین، 4. گروه جراحی درمان شده با دیوسجنین. موش ها دیوسجنین را به روش گاواژاز قبل از جراحی برای مدت یک هفته دریافت کردند. در انتهای این مدت، مدل تجربی بیماری پارکینسون توسط تجویز مستقیم یک طرفه 6-هیدروکسی دوپامین به داخل استریاتوم القا شد. تست رفتاری چرخش قبل و بعد از جراحی مطالعه شد. مالون دی آلدهید (MDA)، گلوتاتیون GSH)، کاتالاز، نیتریت (NO) پروتئین رشته ای اسیدی گلیال (GFAP) در بافت هموژنیزه شده استریاتوم اندازه گیری شدند. همچنین، نورون ها با رنگ آمیزی نیسل در بخش متراکم جسم سیاه (SNc) شمارش و مقایسه شدند. نتایج: در بررسی رفتاری تعداد چرخش ها در گروه ضایعه دیده تحت تیمار با دیوسجنین، نسبت به گروه ضایعه دیده کاهش معنی دار داشت. (p<0.05) به علاوه، از کاهش تعداد نورون ها در بخش متراکم جسم سیاه در گروه ضایعه تحت تیمار، نسبت به گروه ضایعه کاسته شد. (p<0.05) همچنین، مقادیر GFAP و MDA مغز را به ترتیب با (P<0.05) و (P<0.01) در گروه ضایعه تحت تیمار کاهش داد در حالی که مقادیر گلوتاتیون استریاتوم را افزایش داد (P<0.05). به علاوه، درمورد نیتریت و کاتالاز تغییر معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: پیش درمانی با دیوسجنین موجب بهبود رفتار حرکتی و کاهش عدم تقارن حرکتی در حیوانات ضایعه دیده با 6-هیدروکسی دوپامین شد و موجب حفاظت نورون ها در بخش متراکم جسم سیاه می گردد که این از طریق کاهش آستروگلیوز و استرس اکسیداتیو به انجام رسیده است.

مقدمه و هدف: پیوند کلیه کارآمدترین راه حل برای بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی مرحله آخر و هدف از درمان بیماران نارسایی کلیه نه تنها حفظ زندگی بلکه بهبود کیفیت زندگی بیماران است. مطالعه حاضر، به بررسی کیفیت زندگی بیماران پیوندی و عوامل موثر بر آن پرداخته است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 188 بیمار پیوندشده بیمارستان شهیدبهشتی بابل، در سال 1392 به روش سرشماری انجام پذیرفت. برای جمع آوری داده ها ازپرسش نامه سلامت عمومی sf36، Ferrans and Powers، GHQ-28 و آخرین آزمایش بیمار و پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی استفاده شد. سپس آزمون های T-test، chi- square و رگرسیون لجستیک در نرم افزار spss v18 موردتجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین نمره کیفیت زندگی برای مردان 23.4±3.7 و برای زنان 4±23 به دست آمد. میانگین نمره عملکرد اجتماعی، درد جسمانی و حیطه فیزیکی با نوع دیالیز (همودیالیز، صفاقی، عدم دیالیز) تفاوت معنادار داشت (P<0.05) همچنین، میانگین نمره کیفیت زندگی، سلامت–عملکرد و حیطه روحی روانی با سطح اوره رابطه معناداری داشتند (p<0.05). در خصوص سلامت روان، حیطه افسردگی با جنس (مرد، زن، 1.4±2، 005.5±4، P=0.2)، نمره حیطه جسمانی با منبع درآمد (عدم درآمد، شاغل، 3.2±2، 01.4±3، P=0.4) نمره حیطه اضطراب با منبع درآمد (عدم درآمد، شاغل، 1.5±2، 005.2±4، P=0.2) و حیطه افسردگی با منبع درآمد (عدم درآمد، شاغل، 1.5±2، 005.2±4، P=0.2)، میانگین نمره کل سلامت روان با منبع درآمد (بیکار، شاغل 12±9، 18±15، P=0.008) رابطه معناداری نشان داد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان از وضعیت مطلوب کیفیت زندگی در مرکز پیوند شهیدبهشتی دارد که می تواند وابسته به نتایج مطلوب خدمات در این مرکز باشد، اما بهبود وضعیت موجود به بالاترین سطح احساس می شود.