مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1396 | دوره:72 | شماره:3 |تعداد مقالات:18

مقدمه: سالمونلاها از جمله پاتوژن های زئونوز بوده و طیف وسیعی از حیوانات اهلی و وحشی را آلوده می کنند. گوشتخواران فرصت طلب و همه چیز خوار چون شغال طلایی که معمولاً با تعداد بالا در نواحی روستایی پرسه می زنند، می توانند به عنوان منبع بالقوه آلودگی به سالمونلا برای انسانها و سایر حیوانات اهلی و وحشی در شمال ایران عمل کنند. هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی آلودگی شغال ها به سالمونلا و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها در استانهای گلستان و مازندران بود. مواد و روش کار: در سالهای 1393 تا 1394 نمونه مدفوع 50 شغال تلف شده بر اثر تصادف با وسایل نقلیه جمع آوری و با استفاده از روش کشت میکروبی و PCR جهت بررسی آلودگی به سالمونلا مورد بررسی قرار گرفت و متعاقباً سروتیپ و الگوی مقاومت باکتریایی جدایه ها مشخص گردید. نتایج: با استفاده از روش کشت و PCR، 5 نمونه مبتلا به سالمونلا (10%) که متعلق به 2 سروتیپ، (5/3) S typhymurium و (5/2) S arizona بودند، در نمونه های مدفوع مورد شناسایی قرار گرفت. میزان آلودگی به سالمونلا در دو جنس نر و ماده مشابه بود و بیشترین میزان آلودگی در شغال های زیر 2 سال دیده شد. 2 جدایه S typhymurium و 1 جدایه S arizona مقاومت آنتی بیوتیکی بالایی نسبت به آنتی بیوتیک های استرپتومایسین و آمپی سیلین نشان دادند. بحث و نتیجه گیری: آلودگی 10 درصدی شغال های طلایی مورد مطالعه، بیانگر نقش فراموش شده این گونه در انتشار بیماری های مشترک و در معرض خطر قرار دادن سلامتی انسان ها در نواحی روستایی استان گلستان و مازندران می باشد. انجام مطالعات اپیدمیولوژیک جهت بررسی نقش حیوانات وحشی در انتشار سالمونلا و همچنین اجرای برنامه های مناسب جهت پیشگیری و کنترل سالمونلوز ضروری بنظر می رسد.

زمینه مطالعه: شاربن به علت وسعت پراکندگی، خسارات اقتصادی فراوان و مخاطره ای که برای بهداشت عمومی دارد، یکی از مهم ترین بیماری های مشترک محسوب می شود. هدف: هدف از این مطالعه، ارزیابی برنامه مبارزه با شاربن در جمعیت دامی در ایران با تاکید از سال 1368 تا سال 1393 است. روش کار: در مطالعه حاضر، اطلاعات مربوط به مبارزه با شاربن، از ابتدا تا سال 1393 مورد بحث قرار گرفته است. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون جهت بررسی تاثیر مایه کوبی بر میزان تلفات و تعداد کانون های وقوع بیماری، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج: از سال 1304 مایه کوبی دام ها علیه شاربن در ایران آغاز شد. در خلال سال های 1393-1368حجم مایه کوبی در جمعیت گاو برابر با 78621001 و در جمعیت گوسفند و بز برابر با 1357680466 بود. در طی این سال ها تعداد 452 کانون بیماری در جمعیت گاو و 761 کانون در جمعیت گوسفند و بز رخ داد، هم چنین، تعداد 666 راس گاو و 5775 راس گوسفند و بز در اثر ابتلا به شاربن تلف شدند. بین تعداد کانون های بیماری و مایه کوبی و همینطور بین میزان تلفات و مایه کوبی، رابطه آماری معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری نهایی: مایه کوبی بدون هدف و عدم برنامه ریزی بر اساس اصول اپیدمیولوژیکی، عملاً قادر به قطع وقوع بیماری نمی باشد، لذا برای پیشگیری از رویداد بیماری، مایه کوبی هدفمند باید توام با کنترل و مراقبت باشد. جهت تحقق این امر لازم است به مواردی چون آموزش، تشخیص صحیح، اجرای راهکار های کنترلی و گزارش دهی، اهمیت بیشتری داده شود.

زمینه مطالعه: گونه های اوسترتاژیا ( تلادورساژیا) عامل اصلی گاستریت انگلی در نشخوارکنندگان محسوب می شوند که به دلیل اختلال در ساختار غدد شیردان، بر اسیدیته و عملکرد این اندام تاثیر گذاشته و در نتیجه با ایجاد اختلال در هضم آنزیمی مواد غذایی بویژه پروتئین ها، سبب کاهش تولید شیر، پشم و وزن دام می گردند لذا شناسایی گونه های مختلف و بومی کشور از ضرورت های تحقیقاتی در طب دامی بشمار می آید. هدف: بررسی حاضر با هدف تشخیص و تفریق گونه های اوسترتاژیا بر اساس خصوصیات مولکولی صورت پذیرفت. روش کار: جمع آوری نمونه ها ضمن بازرسی کشتارگاهی از شهرهای ری، تهران، مشهد و بندرعباس انجام گرفت. در این تحقیق تعداد 180 عدد کرم بالغ نربراساس مشخصات مورفومتریک اسپیکول ها از دو میزبان گوسفند و بز شناسایی گردیدند، سپس در بخش مولکولی، واکنش زنجیره ای پلیمراز به منظور تکثیر توالی لکوس ITS1، 5. 8S و ITS2 بطول 946 جفت باز انجام شد، بعد از تعیین توالی با استفاده از نرم افزارهای مربوط نتایج حاصل تحت تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج بدست آمده نشان داد، سه گونه اوسترتاژیا سیرکومسینکتا، اوسترتاژیا اکسیدنتالیس و اوسترتاژیا تریفورکاتا از نظر ژنوتایپ مولکولی اختلاف 3-2 درصد وشباهت 98-97درصدی دارند. نتیجه گیری نهایی: سه گونه نماتود تحت آزمایش در بررسی حاضر از حیث خصوصیات مولکولی تفاوت (3-2 درصدی) دارند و لازم است پراکنش و تمایل میزبانی آن ها بمنظور تدوین برنامه های کنترل و پیشگیری مورد توجه قرارگیرد.

زمینه مطالعه: در سال های اخیر کنترل بیولوژیک انگل ها به وسیله قارچ های انتوموپاتوژن به عنوان یکی از روش های جایگزین به جای سموم مختلف مورد توجه قرار گرفته است. این قارچ ها به فراوانی در طبیعت یافت شده، به آسانی قابل جمع آوری و تکثیر بوده و برای دام ها و گیاهان غیرپاتوژن هستند. هدف: هدف از این مطالعه بررسی مکانیسم اثر آنزیمی برخی جدایه های قارچ های انتوموپاتوژن بر کنه ی ایکسودس ریسینوساست. روش کار: در این مطالعه پس از کشته شدن کنه ها توسط جدایه های قارچی، شناسایی و آنالیز آنزیم های قارچی شامل کیتیناز، لیپاز و پروتئاز در ساختار های قارچی رشد کرده بر روی کنه های کشته شده با استفاده از روش های استاندارد مانند اسپکترو فتومتری انجام گرفت. نتایج: بر اساس نتایج این مطالعه بین فعالیت آنزیم های کیتیناز، لیپاز و پروتئاز در جدا یه های مختلف تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0نتیجه گیری نهایی: با انجام این آزمایش می توان ارتباط بین میزان فعالیت آنزیم های مورد مطالعه و اثرات کنه کشی جدایه های قارچی را مورد بررسی و مقایسه قرار داد و از این طریق جدایه های قارچی مؤ ثر تر را برای کنترل زیستی کنه ها انتخاب نمود.

زمینه مطالعه: کاهش عملکرد به دنبال تنش گرمایی در طیور اتفاق می افتد. هدف: این تحقیق به منظور بررسی تاثیر بتائین بر عملکرد، وزن اندامهای داخلی و فراسنجه های خونی در جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی انجام گرفت. روش کار: دویست قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار و به ازای هر تیمار10 جوجه در هر تکرار استفاده شد. گروه های آزمایشی شامل جوجه های تحت تنش گرمایی تغذیه شده با سطوح مختلف صفر (بدون افزودنی بتائین)، 05/0، 1/0و 2/0درصد بتائین بودند. جیره های آزمایشی در دوره پایانی (25-42 روزگی) و در شرایط تنش حرارتی Cο 1± 32 به صورت دوره ای (9 صبح تا 5 عصر) به جیره اضافه شد. نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که مصرف خوراک تحت تاثیر افزودن بتائین قرار نگرفت. مصرف 2/0 درصد بتائین در کل دوره، افزایش وزن بالاتری را در مقایسه با سطح 05/0 درصد و جیره شاهد باعث گردید (05/0P<). مصرف همه سطوح بتائین در دوره پایانی موجب کاهش ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با شاهد شدند و در این میان سطح 2/0 درصد بتائین پایین ترین ضریب تبدیل خوراک را در میان تیمارهای آزمایشی نشان داد (05/0P<). افزودن بتائین در جیره، تأثیری بر وزن اندامهای داخلی از جمله قلب، کبد، چربی محوطه بطنی، طحال و بورس در جوجه های تحت تنش در سن 42 روزگی نداشت. همچنین استفاده از سطوح مختلف بتائین در جوجه های تحت تنش گرمایی تاثیری بر فراسنجه های خونی، میزان آنزیم های خون و وضعیت آنتی اکسیدانی خون در 42 روزگی نداشت. نتیجه گیری نهایی: به طور کلی، مصرف 2/0 درصد بتائین در شرایط تنش گرمایی بدون تاثیر بر فراسنجه های خونی و اندامهای داخلی منجر به بهبود عملکرد جوجه های گوشتی می گردد.

زمینه مطالعه: آفلاتوکسین ها متابولیت های ثانویه ناشی از رشد کپک ها در خوراک دام می باشند. باکتری های اسید لاکتیک میکروارگانیسم هایی می باشند که توانایی جذب آفلاتوکسین ها را دارند. هدف: در این تحقیق تاثیر باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس گونه PTCC (1637) بر سمیت زدایی و جذب توکسین آفلاتوکسینB1 در شرایط in vitro (محیط شکمبه گاو) بررسی گردید. روش کار: به این منظور از باکتری مورد نظر تیمارهای مختلف (زنده، تیمار شده با اتوکلاو، تیمار شده با حرارت C° 100 و تیمار شده با اسید) تهیه شد و به محیط شکمبه گاو افزوده شد. سم آفلاتوکسینB1 در مقادیر مختلف (0، 5، 10 و 20) ppb نیز به محیط شکمبه افزوه شدند و در زمان های یک و دو ساعت در دمای C° 37 اینکوباتور گذاری شدند. سپس میزان سم باقیمانده در محیط توسط روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج: نتایج نشان داد که میکروارگانیسم یاد شده در حالت تیمار اتوکلاو شده بیشترین میزان حذف سم را دارد (05/0>p). همچنین با افزایش زمان اینکوباسیون میزان جذب سم به طور معنی داری (78%) افزایش یافته است (05/0>p) و با افزایش غلظت سم در محیط کشت توانایی باکتری در جذب سم افزایش می یابد. نتیجه گیری نهایی: به عنوان یک راهکار در صنعت خوراک دام استفاده از دیواره سلولی باکتری و یا ترکیبات آن می تواند برای کاهش سم آفلاتوکسینB1 مفید باشد.

زمینه مطالعه: آفلاتوکسین M1 (AFM1) مشتق مونوهیدروکسیله اصلی آفلاتوکسین B1 (AFB1) تشکیل شده در کبد است و به درون شیر ترشح می شود. AFM1 سبب خطرات بهداشتی خاصی برای سلامتی انسان می شود. هدف: هدف این مطالعه تعیین میزان AFM1 در نمونه های شیر خام در استان یزد بود. روش کار: این بررسی یک مطالعه مقطعی-توصیفی بود. 80 نمونه شیر خام از چهار شهر (یزد، تفت، مهریز و صدوق) در استان یزد در فصول زمستان و بهار جمع آوری شدند. غلظت AFM1 با روش الایزا تعیین شد. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از آزمون های ANNOVA و Chi-square انجام شد. نتایج: تمام نمونه ها (100%) با AFM1 در محدوده غلظت از ng/l 18/3 تا 24/92 با یک میانگین غلظت ng/l 07/22 آلوده شدند. میزان AFM1 در 7/13% از نمونه های شیر خام بیشتر از حداکثر حد مجاز ng/l 50 پذیرفته شده توسط اتحادیه اروپا (EU) بود. میزان آلودگی AFM1 در نمونه های زمستان (21ng/l/28) بیشتر از نمونه های بهار (ng/l 92/15) بود. همچنین، بیشترین و کمترین میزان آلودگی به ترتیب در نمونه های شیر جمع آوری شده از شهرهای صدوق (میانگین ng/l 21/42) و یزد (ng/l 79/12) مشاهده شدند. نتیجه گیری نهایی: ما نتیجه گیری می کنیم کهAFM1 با یک میانگین غلظت ng/l 07/22 در نمونه های شیر استان یزد شناسایی شد. بعلاوه، 7/13% از نمونه ها دارای AFM1 در سطوح خطرناک برای سلامتی انسان بودند.

زمینه مطالعه: استفاده از پودر سیر و اسیدهای آمینه گوگرددار موجب بهبود حالت آنتی اکسیدانی جوجه های گوشتی آلوده به ایمریا شده و اثرات منفی کوکسیدیوز را جبران می کند. هدف: این آزمایش با هدف ارزیابی اثرات آنتی اکسیدان های پودر سیر و اسید های آمینه گوگرددار بر مصرف دان، ضریب تبدیل غذایی و توازن پرواکسیدان-آنتی اکسیدانی سرم (PAB) جوجه های گوشتی آلوده با مخلوط ایمریا انجام شد. روش کار: یک آزمایش با استفاده از کرت های خرد شده 2×2×2 با پودر سیر، دو سطح اسید آمینه گوگرددار با دو کرت جوجه های سالم و آلوده، مجموعا با 400 قطعه جوجه انجام شد. در هر کرت 4 تیمار جیره پایه، جیره پایه با 5/0% پودر سیر، جیره پایه با 5/1 برابر بیشتر از احتیاجات غذایی اسید آمینه متیونین + سیستین و در نهایت جیره پایه با 5/0% پودر سیر بعلاوه 5/1 برابر احتیاجات غذایی اسید آمینه متیونین + سیستین وجود داشت. تمامی جوجه ها در داخل قفس تا روز سی و چهارم با تیمارهای فوق پرورش داده شدند. در روز سی و چهارم پرورش، نیمی از جوجه ها با دریافت 1 میلی لیتر از سوسپانسیونی مخلوط از 102×5/7 اووسیست هاگ دار شده ایمریا از طریق دهان آلوده شدند و 9 روز بعد از آلودگی 5 قطعه جوجه از هر تیمار کشتار شد. نتایج: عفونت کوکسیدیوزی 9 روز بعد از آلودگی، باعث کاهش مصرف غذا تقریبا تا20% و افزایش ضریب تبدیل غذایی در حدود 14% و افزایش معنی دار PAB (05/0≤ p) سرم شد و این افزایش در جوجه های آلوده تغذیه شده با جیره پایه بیشترین بود. از طرفی، مکمل نمودن پودر سیر و اسید امینه اضافی برای جوجه های آلوده موثرتر از کرت جوجه های سالم بود. نتیجه گیری نهایی: افزودن پودر سیر و اسید آمینه گوگرددار به جیره جوجه های آلوده به ایمریا ممکن است اثرات منفی کوکسیدیوز را جبران، عملکرد و حالت آنتی اکسیدانی سرم را بهبود دهد.

زمینه مطالعه: بیماری بورس عفونی (Infectious bursal disease، IBD) بیماری با واگیری بسیار بالا در طیور جوان است. برای صنعت طیور، تمایز بین جدایه های کلاسیک حاد و فوق حاد ویروس IBD اهمیت زیادی دارد تا برنامه مناسبی برای واکسیناسیون اتخاذ شود. تست های سرولوژیک و مولکولی معمول بسیار پرزحمت، زمان بر و از نظر حساسیت متغیر می باشند. این در حالی است که منحنی ذوب با دقت بالا روشی نسبتا سریع می باشد. هدف: این مطالعه برای تعیین میزان کارآئی روش منحنی ذوب با دقت بالا برای تفریق جدایه های مختلف بر روی تعدادی از جدایه های ایرانی ویروس IBD که قبلا ماهیت آنها با استفاده از روش آنالیز RT-PCR/RFLP (با استفاده از پرایمرهای پروتئین VP2) و آنالیز سکانس برای ما مکشوف بود، طراحی شد. روش کار: در این مطالعه از جدایه های ویروس IBD برای آزمون بررسی ذوب با دقت بالا در محدوده دمایی 81 تا 92 درجه سانتی گراد پس از انجام استخراج RNA و رونوشت برداری معکوس و Real Time RT-PCR استفاده شد. نتایج: با بررسی منحنی ذوب، ویروس های آزمایش شده در چهار گروه A-D دسته بندی شدند. سه سویه واکسینال D78، Gumbokal و Bursa CE در گروه A، واکسن IBD L در گروه B، سویه واکسینال Bursine 2 در گروه C و تمامی ویروسهای فیلد در گروه D قرار گرفتند. آنالیز نتایج منحنی ذوب با دقت بالا پس از نرمال کردن نیز نشان داد که ویروس های این مطالعه در چهار گروه ژنوتیپی HRM قرار گرفتند و سه ویروس D78، Gumbokal و Bursa CE منحنی مشابه هم و غیر قابل تفکیک از هم ایجاد کردند. اما از سایر واکسنها یا سویه های فیلد متمایز بودند. همچنین دو سویه IBD L و Bursine 2 دارای دو منحنی متفاوت و متمایز از سایر ویروس ها بودند. نتیجه گیری نهائی: از مطالعه کنونی می توان نتیجه گرفت که تکنیک بررسی منحنیreal-time RT-PCR HRM روشی مقرون به صرفه و قابل اعتماد در بین روش های مورد استفاده در حال حاضر است و به منظور شناسایی حدت جدایه های جدید ویروس بورس عفونی می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه مطالعه: عفونت با ویروس بیماری عفونی بورس (IBDV) ممکن است به سرکوب ایمنی در بوقلمون منجر شده و باعث گردد بوقلمون ها نتوانند دربرابر عوامل بیماریزا یا کم بیماریزا مقاومت نمایند. هدف: بررسی تاثیر IBDV بر پاسخ بوقلمون به ویروس آنفلوانزای پرندگان (AIV). روش کار: یک صد قطعه جوجه بوقلمون یک روزه تجاری هیبرید فرانسه به طور تصادفی به 4 گروه مساوی 25 قطعه ای تقسیم شدند. جوجه های گروه اول و دوم در سن یک روزگی104CID50 از IBDV به روش خوراکی آلوده شدند. در 30 روزگی جوجه های گروه های اول و سوم با 106EID50 از AIVا(H9N2) به روش داخل بینی-چشمی آلوده شدند. جوجه های گروه چهارم به عنوان شاهد غیر آلوده نگه داری شدند. تمام گروه ها با واکسن بیماری نیوکاسل واکسینه شدند. نتایج: در روزهای 30، 37، 44، 51 و 58 خون گیری و عیار پادتن ضد نیوکاسل و آنفلوانزا آن ها با آزمایش HI اندازه گیری شد. در روزهای 33 و 41 سه پرنده از هرگروه آسان کشی گردید و پاسخ تکثیر لنفوسیت های طحالی آن ها به فیتوهماگلوتینین ارزیابی شد. علایم آنفلوانزا در گروه 1 شدیدتر و بادوام تر از گروه 3 بود. میانگین عیار پادتن ضد NDV در تمامی زمان های نمونه گیری ولی عیار پادتن ضد AIV از روز 14 بعد از عفونت در گروه 1 به مراتب کمتر از گروه 3 بود. پاسخ تکثیر لنفوسیت های طحالی به فیتوهماگلوتینین بین دو گروه 1 و 3 تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری نهایی: ویروس بیماری بورس عفونی می تواند باعث تضعیف پاسخ ایمنی در بوقلمون شده و علایم شدیدتر و بادوام تر آنفلوانزا را باعث شود.

زمینه مطالعه: شیپور استاش کانال استخوانی-غضروفی است که حفره صماخی را به ناحیه بینی ای حلق متصل میکند. هیچ تحقیق آناتومیکی و بافت شناسی بر روی این عضو در گاومیش انجام نشده است. هدف: مطالعه آناتومیکی و بافت شناسی شیپور استاش در گاومیش بالغ بعنوان اطلاعات پایه ای برای شناخت این عضو مورد استفاده قرار خواهد گرفت. روش کار: تعداد 8 عدد سر گاومیش بالغ نر و ماده از کشتارگاه تهیه شد و شیپور استاش آنها مورد مطالعه آناتومیکی قرار گرفت، سپس نمونه بافتی اخذ گردید. نمونه ها به روش های H&E برای مطالعه عمومی، Verhoff برای رشته های الاستیک، PAS برای کربوهیدراتها و Masson''s Trichrome برای رشته های کلاژن رنگ آمیزی شدند. نتایج: یافته های آناتومیکی نشان داد شیپور استاش سفید رنگ و به شکل لوله ای قیفی، بدون انحنا و تماما غضروفی است و در هر دو جنس دارای ساختمان مشابه می باشد. نتایج بافت شناسی و هیستوشیمی نیز نشان داد اپیتلیوم شیپور استاش گاومیش استوانه ای شبه مطبق مژه دار است و در بعضی نواحی نیز به صورت سنگفرشی مطبق میباشد. غضروف در ابتدا از نوع الاستیک و سپس از نوع غضروف شفاف می باشد. غدد موجود در شیپور استاش گاومیش از نوع موکوسی بوده و بافت لنفاوی را به طورواضح میتوان در دهانه حلقی به شکل لوزه لوله شنوایی غیرفولیکولار یافت. نتیجه گیری نهایی: یافته های حاصل از این تحقیق میتواند بعنوان اطلاعات پایه ای آناتومی و بافت شناسی شیپور استاش در گاومیش قابل ارائه باشد.

هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاًثیر عصاره زردچوبه و بنتونیت سدیم در کاهش آسیب های کلیوی و کبدی ناشی از آفلاتوکسین B1 می باشد. روش کار: در این آزمایش که به مدت 4 هفته طول کشید64 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی در قالب 8 تیمارآزمایشی و به روش فاکتوریل تقسیم شدند که تیمارها شامل: شاهد، آفلاتوکسین(AF)، عصاره زردچوبه (TE)، بنتونیت سدیم(BS)، عصاره زردچوبه + بنتونیت سدیم، آفلاتوکسین+ عصاره زردچوبه، آفلاتوکسین + بنتونیت سدیم، آفلاتوکسین+ (عصاره زردچوبه و بنتونیت سدیم) بودند. . در پایان دوره آزمایش خونگیری از قلب انجام شد و برخی فراسنجه های بیوشیمیایی خون بررسی گردید. نتایج: در موشهای صحرایی آلوده شده با آفلاتوکسینB1، میزان آلانین آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز LDL و کراتینین به صورت معنی داری(05/0p<) و مقدار اسید اوریک به طور عددی(056/0p=) در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. درمان گروه های آلوده به آفلاتوکسین با عصاره ی زردچوبه یا بنتونیت به تنهایی باعث کاهش معنی دار میزان آلانین آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، کراتینین و اسید اوریک در مقایسه با تیمار آفلاتوکسین شد (05/0>P)، و استفاده از ترکیب این دو باعث تقویت اثر و کاهش بیشتر فراسنجه های فوق گردید. گروه هایی که به تنهایی عصاره ی زردچوبه و بنتونیت دریافت کرده بودند در میزان آنزیمهای کبدی آنها تغییر معنی داری حاصل نشد. نتیجه گیری نهایی: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، به نظر می رسد که عصاره ی زردچوبه و بنتونیت سدیم به تنهایی اثرات مخرب آفلاتوکسین B1را کاهش می دهد و ترکیب این دو ممکن است اثر هم افزایی داشته باشد.

زمینه مطالعه: مصرف سبزیجات آلوده به نیترات عوارض متعدد و مرگباری را در انسان وحیوان ایجاد نموده ویکی از مهم ترین عوامل ابتلای انسان به سرطان معده، سرطان خون، سرطان غده لنفاوی، سندرم کشنده رنگ آبی، اسهال و سایر بیماری گوارشی می باشد. با توجه به این که 80 % نیترات وارده به بدن از طریق سبزیجات تامین می شود، لذا اندازه گیری نیترات در سبزیجات پر مصرف بخصوص در مناطقی با تولید بالا که سهم زیادی در تامین سبزی کشور را دارند و همچنین بررسی فاکتورهای موثر بر تجمع نیترات، بسیار مهم و ضروری می باشد. هدف: هدف از این تحقیق اندازه گیری میزان نیترات و بررسی عوامل موثر بر میزان آن در خیار سبز های منطقه جیرفت به منظور ارائه راهکارهای لازم جهت تولید محصولات سالم می باشد. روش کار: در این تحقیق تعداد 210 نمونه جمع آوری، و با توجه به متغیرهای مستقل مورد مطالعه در طول یک سال زراعی، مشخصات آنها در پر سش نامه مخصوص یا دداشت گردید. نمونه ها به آزمایشگاه منتقل و میزان نیترات آنها با استفاده از اسید سالیسیلیک و دستگاه اسپکتروفتومتر مشخص گردید. نتایج: نتایج آزمایشات نشان داد میانگین میزان نیترات در خیار سبز های منطقه جیرفت mg/kg 12/112 بوده و تعداد 29 نمونه از 210 نمونه جمع آوری شده (80/13%)تجمع نیترات بیش از حد مجاز داشته اند. همچنین مشخص گردید، متغیرهایی مثل نوع کشت، نوع آبیاری، جنس خاک، مقدار کود، فصل برداشت، سن نمونه، دمای محیط، وضعیت هوا، محل نمونه در مزرعه، فاصله بوته ها از یکدیگر، علف هرز و ضعیت مالی صاحب مزرعه تاثیر مستقیمی بر میزان نیترات میوه خیار دارد. نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان می دهد در آلودگی و تجمع نیترات در مزارع خیار، عوامل متعددی تاثیر دارند که میتوان با رعایت، ترویج و کاربرد اصولی آنها محصولاتی سالم و با حدا قل میزان نیترات تولید نمود.

زمینه مطالعه: فرآیند انجماد منی با افزایش سطح انواع اکسیژن فعال نقش تعیین کننده ای بر روی اندامک های (غشاء سلولی، میتوکندری ها و DNA) سلولی اسپرم دارد. هدف: هدف از این مطالعه تعیین تاثیر افزودن سطوح مختلف آنتی اکسیدان های سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون احیا شده (GSH) پیش از انجماد بر روی پارامترهای تحرک کل، تحرک پیش رونده، زنده مانی و پاسخ مثبت به محلول هیپواسموتیک (HOST) پس از انجماد اسپرم گاو بود. روش کار: در این مطالعه 4 راس گاو نر با سن 5-4 سال استفاده شده و 20 مرتبه اسپرم گیری (5 مرتبه برای هر راس گاو نر) انجام گرفت. آنتی اکسیدان های SOD بمیزان (IU/ml 100 و 150) و GSH بمیزان (mM 5/7 و 5) به رقیق کننده تریس-زرده تخم مرغ افزوده شدند. نمونه های منی رقیق شده همراه با آنتی اکسیدان های اضافه شده و یا بدون آن، بصورت دستی در پایوت ها پر شده و انتهای آزاد آن ها توسط دستگاه بسته شدند. سپس با استفاده از ازت مایع و توسط دستگاه نیمه اتوماتیک انجماد منی، نمونه های منی منجمد شدند. پس از یخ گشائی نمونه ها، پارامترهای تحرک کل، تحرک پیش رونده، زند مانی و پاسخ مثبت به تست HOST در ساعات صفر و 2 انکوباسیون تعیین شدند. نتایج: افزودن سطوح مختلف آنتی اکسیدان های SOD و GSH تفاوت معنی داری در هیچکدام از پارامترهای اسپرم بین تیمارها در ساعت اولیه انکوباسیون پس از یخ گشائی نشان نداد. در ساعت 2 انکوباسیون پس از یخ گشائی، نمونه های منی حاوی IU/ml 100، SOD، تحرک کل، زنده مانی و صلابت غشاء اسپرم بطور معنی داری بهبود یافت (05/0>p). همچنین در نمونه حاوی SOD ا (IU/ml 150) صلابت غشاء اسپرم حفظ گردید (05/0>p). در نمونه های منی حاوی mM 5 آنتی اکسیدان GSH، تحرک کل و صلابت غشاء اسپرم پس از یخ گشائی بطور قابل ملاحظه ای بهبود یافت (05/0>p). نتیجه گیری نهایی: این مطالعه نشان داد که با استفاده از آنتی اکسیدان های SOD و GSH در رقیق کننده منی می توان کیفیت منی گاو را پس از یخ گشائی آن حفظ نمود.

زمینه مطالعه: تب برفکی یکی از مهم ترین مشکلات بهداشتی دام در جهان محسوب شده و در لیست A بیماری های با توان همه گیری بالای سازمان بیماری های واگیردار دام (OIE) قرار گرفته است. ویروس تب برفکی طیف وسیعی از زوج سمان اهلی و وحشی را مبتلا نموده و سبب بروز نشانه های بالینی در آن ها می گردد. این بیماری، زئونوز خفیف محسوب گردیده و هم چنین 70 گونه پستاندار وحشی از 20 خانواده جانوری، مستعد ابتلا به این عفونت می باشند. به علاوه از نقش پرندگان به عنوان عامل انتقال ویروس تب برفکی، در منابع مختلف یاد شده است. هدف: انگیزه این مطالعه مشاهده حضور چشمگیر کبوتران در اطراف بهار بندهای در گیر این بیماری، در همه گیری انتهای سال 1394 با سروتیپ O2016 بوده است. روش کار: پس از شکار6 کبوتر به ظاهر سالم در حال جمع آوری غذا در سطح بهاربند های درگیر تب برفکی، خونگیری از آن ها به عمل آمد. در آزمایشگاه، ژنوم ویروس تب برفکی با پرایمرهای استاندارد آفتوویروس با روش RT-PCR ردیابی گشته و محصول نهایی تعیین ترادف وتجزیه و تحلیل گردید. نتایج: در آزمون RT-PCR باندتایید کننده نتیجه مثبت 328 بازی، به دست آمد. این نتایج در تکرار آزمایشات نیز تایید گردید. سپس باند مورد نظر در هر دو مرتبه، جهت تعیین توالی ارسال شد. نتایج همطرازی، مشابهت بیش از 97% را با ویروس تب برفکی نشان داده و به این ترتیب وجود ژنوم ویروس تب برفکی در خون کبوتران تایید گردید. نتیجه گیری نهایی: این نتیجه بطور مستدل نشانگر امکان حضور ژنوم ویروس تب برفکی در خون کبوتران است. شایان ذکر است که آلودگی این گونه جانوری از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا که کبوتر، پرنده ای آزاد پرواز بوده و امکان انتقال ویروس به فواصل دور را دارد. در انتها، ضروری است مطالعات گسترده تری جهت ویروس تب برفکی عفونت زا، دوره ویرمی، امکان حضور علایم بالینی در پرنده، امکان دفع، راه دفع و میزان دفع ویروس از هر یک از راه های احتمالی و نیز بررسی ایجاد عفونت تجربی انجام گیرد.